Tinatanong ni Gu Lichen ang sarili, 'Ano 'tong tinitignan ko? 'Di ba si Hua Lifang na nga ang taong matagal kong hinahanap?'Ang taong sumalba sa buhay niya ay si Hua Lifang, at base sa imbestigasyon niya, si Hua Lifang ay nahirapan sa buhay nitong mga nakaraang taon. Ang kailangan niyang gawin ay alagaan si Lifang nang maayos at bigyan si Lifang ng magandang buhay kapalit ng pagsalba nito sa kanya.Pero, pagkatapos niyang mahanap si Lifang, pakiramdam niya ay hindi pa rin siya kumpleto at para bang may nawala sa kanya."Anong tinitignan mo, Lichen?" nagsalita si Hua Lifang.Lumingon si Gu Lichen para tignan si Hua Lifang na papunta sa kanya. Nilapitan niya ito at sinabi, "Wala naman, uuwi na din ako. Tawagan mo nalang ako kung magkaproblema man dito.""Uuwi ka na ba ngayon?" Parang ayaw pa ni Hua Lifang na umuwi ito. "Gabing-gabi na. Bakit hindi ka nalang dito matulog at bukas ka na umuwi. May mga kwarto pa namang bakante dito na pwede mong tulugan.""Hindi na, okay lang. May mg
Napakagat ng labi si Hua Lifang. "Kung hindi ba kita niligtas, hindi ka magiging mabait sa'kin?"Ang gusto lang naman niya ay sagutin siya ng hindi, pero parang biglang nag-iba ang tingin nito sa kanya galing sa mala-phoenix niyang mata.Kalmado lang ang tingin ng lalaking ito sa kanya na parang nakatingin sa hindi niya kakilala.Para bang may kirot na naramdaman si Hua Lifang at gustong niyang bawiin ang sinabi niya. "Gusto... Gusto ko lang naman na maging mabait ka sa'kin hindi lang dahil niligtas kita, kundi dahil... Dahil sa iba pang rason..." nanginginig itong nagsalita."Sige na, wag ka na masyado mag-isip. Gumagabi na masyado, kaya kailangan mo nang magpahinga nang maaga," sabi ni Gu Lichen.Habang nagsasalita siya, binuksan niya ang pinto at bago siya pumasok ng kotse nagsalita bigla si Hua Lifang sa likod niya at sinabi, "Ingat ka pauwi, Chenchen!"Nagulat si Gu Lichen nang marinig niya ang salitang 'Chenchen'. Pumasok bigla sa isip niya yung araw na merong isang batang b
Pinakita ng mga painting na ito ang mga imahe tulad ng pagpasan sa kanya pababa ng burol o ang pag-aalaga nito sa kanya sa kakahuyan.Nung panahong 'yun, ang isa't isa lang ang inaasahan nila.Sa unang pagkakataon, naisip niya na sa sobrang importante ni Hua Lifang ay baka hindi niya kayaning mabuhay nang wala siya.May isa lang na kakaiba sa mga painting na 'to.Hindi siya painting ng isang bata, kundi mukha ng isang dalaga. Ang babae sa painting ay nakangiti nang bahagya. Ang mala-almond niyang mata ay napakasimple lang at napakaamo, pero ang mga taong nakakakita nito ay nagagandahan dito. Para bang kapag tinitigan ka ng ganung mata ay makakalma ka pero parang di ka rin mapapakali.Tumayo si Gu Lichen sa harap ng painting, tinititigan niya ang taong nasa painting gamit ang kanyang mala-phoenix na mata. Para bang nakita sa mga mata niya ang sakit ng pinagdaanan nito.Kung andito lang si Ling Yiran, malalaman niyang siya ang taong nasa painting!"Bakit hindi siya ikaw?" rinig an
Sino si Ling Yiran? Galing siya sa kulungan!Sa maliit na bayang ganito, natural na ayaw ng mga tao sa mga dating nabilanggo. May mga taong pumupuna kay Yiran, may iba naman na ang tingin ay dapat hindi siya talaga nakikipaglamay dito. Isa siyang kahihiyan sa Lu family, kaya dapat pinaalis na siya dito!Tuwing nakakarinig ang Lu family ng ganung mga bagay, takot na takot sila na baka ikagalit ito ni Yi Jinli. Kung mangyari 'yun, paaalisin niya ang Lu family dito at kahit umiyak sila sa harap nito ay wala silang mapapala.Kahit na si Lifang ay protektado ni Gu Lichen, kahit kailan hindi sinabi ni Gu Lichen na poprotektahan niya din ang Lu family!Sa araw ng prusisyon ng libing ni Old Mrs. Lu, si Ling Yiran ang nasa unahan ng mga tao at nakadamit ng itim. Ang mga mata niya ay medyo mapula dahil kita namang umiiyak ito ulit.Naka-itim na suit si Yi Jinli. Nakatayo siya sa tabi ni Ling Yiran at sinamahan siya sa funeral home.Nagbayad ang Lu family ng isang malaking lugar sa funeral
Bago pa matapos magsalita ang lalaki, nasipa na siya ni Yi Jinli ng isang nitong paa."Pasensya na, di ko na napigilan ang paa ko," sabi ni Yi Jinli, pero ang kaliwang paa nito ay tinapakan din ang dibdib ng lalaki, kaya napasigaw ito sa sobrang sakit. Namula ang mukha nito, pero hindi nito maalis ang paa na nakatapak sa dibdib niya.Pagkakita nila dito, ang First Uncle, Second Uncle at Third Aunt ng Lu family ay lumapit agad at sinabi, "Mr. Yi, um... Hindi niyo dapat 'to ginagawa dito sa burol.""Makakabastos ito sa patay kung may iba pang mangyari.""Para yun lang naman ang sinabi ng lalaking 'yan. Wag mo masyado seryosohin, Mr. Yi!"Tinignan ni Yi Jinli ang tatlong taong nasa harap niya, "Siguro kung nakikita ni Lola na may taong umaaway sa apo niya nang ganito, malamang papayag siya dito sa ginawa ko, hindi ba?" Ang bahagyang pag-ngiti nito ay nagpakaba sa kanila."Oo, oo naman, papayag siya!""Tama 'yan. Ang lalaking 'to ay galit lang dahil hindi siya sinagot ni Yiran sa
Natutunan 'yun ni Ling Yiran nung nasa kulungan pa siya!Pumunta siya sa harap at tinignan nang tahimik ang lola niya na nasa loob ng kabaong, alam niyang ito na ang huling pagkakataon na makita ito. Minahal siya nang sobra ng mabait na matandang ito pagkatapos niyang mawalan ng nanay at dahil dito naging masaya ang kabataan niya.Dahan-dahang nilagay ni Ling Yiran ang bulaklak na hawak niya sa harap ng kabaong ng lola niya at nagpaalam siya dito sa huling pagkakataon.Hindi siya pumunta sa lugar kung saan na-cremate si Lola. Natakot siya, takot na baka hindi niya kayaning makita na sinusunog sa harap niya ang katawan ng lola niya."Iniwan na din ako ni Lola, Jin. Wala nang ibang tao sa mundo ang totoong magmamahal at mag-aalaga sa'kin katulad niya," bulong ni Ling Yiran.Habang nakatingin kay Ling Yiran, sinabi ni Yi Jinli, "Hindi kita iiwan." 'Nandito lang ako lagi para sa'yo.'"Oo, alam kong hindi mo 'ko iiwan, at ako din... hindi kita iiwan," sagot ni Ling Yiran. Lagi niyang
...Nakaupo si Ling Yiran sa kotse, habang nakatingin sa mga tanawin sa labas. At nagsimula itong humuni. Isang maganda at nakakakalmang kanta ang narinig nila sa loob ng kotse.Napataas ng kilay si Yi Jinli at hinintay munang matapos si Ling Yiran sa pagkanta bago ito nagtanong, "Anong kanta 'yan?""Strolling Down the Path of Life. Lumang kanta siya. Gustong gusto pakinggan 'to ni Lola. Siya ang nagturo sa'kin na kantahin 'to at laging ko din ‘to kinakanta nung bata pa 'ko. Hindi ko pa naiintindihan yung ibig sabihin ng kanta dati, pero habang lumalaki ako, mas naintindihan ko na din siya." sagot ni Ling Yiran."Maganda nga talaga yung kanta," sabi ni Yi Jinli."Oo, nakakalungkot lang hindi na 'ko matuturuan ni Lola ng iba pang kanta," bulong niya, at mukhang pagod na pagod ito.Tatlo hanggang apat na oras lang ang tulog nito kada araw. Binuhos niya ang halos lahat ng oras niya sa pagbabantay sa lola niyang nasa malamig na kabaong o sa pag-asikaso ng burol at libing, kaya wala n
"Paano kapag hinuli ka din nila?" Isang boses ng batang lalaki ang nagsalita, pero hindi niya makita ang mukha nito."Hindi yan!" sumagot ang batang babae.Tinignan lang siya ng batang lalaki na parang nag-aalala ito sa kanya pero hindi na ito nagsalita.Pagkatapos ng ilang saglit, bumulong ang batang babae, "Kung hulihin din nila ako, at... at least magkasama tayo dito. Hindi ako natatakot!"Hinawakan ng batang babae ang kamay ng batang lalaki nang mahigpit. Ang isang pares ng bracelet sa payat at maputi nitong braso ay talagang kapansin-pansin.Tumakbo ang dalawang bata sa lubak lubak na daan ng burol. Ang batang lalaki ay talagang alagang alaga sa bahay nila. Kahit maayos ang pagkilos nito, hindi pa nito nararanasan ang ganitong klaseng sitwasyon.Ang batang babae ang nagtuturo ng daan habang magkahawak sila ng kamay.Pero, bigla nalang nadapa at gumulong pababa ng burol ang batang lalaki. Dahil sa pababang direksyon, sumunod ding nahulog ang batang babae hanggang sa naipit i
Nangako si Ye Wenming sa buong Zhuo family na hinding hindi niya sasaktan si Zhuo Qianyun, pero sobrang nainsulto siya sa mga sinabi nito! "Malalaman natin yan sa DNA test." Pinilit ni Ye Wenming na pigilan ang galit niya na para bang wala siyang kahit anong nararamdaman. "Hindi, Hindi mo siya anak!" Walang pag-aalinlangang sagot ni Zhuo Qianyun. "Hindi ikaw ang makakapagsabi kung anak ko siya o hindi. Kung mapapatunayan kong anak ko siya, dapat lang na malaman niya kung sino ang tunay niyang ama at bumalik siya sa Ye Family!" Walang emosyong sgaot ni ye Wenming. Biglang namutla si Zhuo Qianyun, "Hindi!" Pasigaw niya itong nasabi kaya medyo nagulat si Ye Wenming. "Diba siya yung anak na hindi mo matanggap? Bakit gusto mo siyang kunin? Wala ni isa sa pamilya mo ang may gusto sakanya!" Galit na galit na sabi ni Zhuo Qianyun. Hindi siya papayag na kunin sakanya si Lil Yan dahil ito nalang ang tanging mayroon siya. "Dumadaloy ang dugo ko sakanya at hindi ko hahayaang maging p
May naramdaman siya sakanyang tyan na hindi niya alam kung paano niya ipapaliwanag! Pagkatapos noon, tumigil ang kotse sa harap ng hotel. Lumabas si Ye Wenming at sinundan siya ni Zhuo Qianyun habang hawak niya ang kamay ni Lil Yan. Ang lugar kung saan nananatili si Ye Wenming ay ang presidential suite. Unang beses palang ni Lil Yan makapasok sa isang presidential suite. Ang lahat sa loob nito ay bago sakanyang paningin. Kahit na tingnan niya lang ang 70 inch na LCD TV Screen, ang mga mata niya ay punong puno ng curiosity. Gayunpaman, matapos niyang maramdaman ang pagiging mayaman, ang maliit na bata ay bigla nalang inantok. Dapat ay iidlip siya pagkatapos nang tanghalian pero naexcite siya kanina noong sumakay sila sa tren at hindi na siya nakatulog. Ngayon naman na nasa loob na sila ng hotel ay agad siyang nakatulog na parang mantika. Tiningnan ni Zhuo Qianyun ang kanyang anak na natutulog sakanyang mga braso at sinabi kay Ye Wenming, “Pwede bang dito nalang siya matulog
Huminga ng malalim si Zhuo Qianyun bago siya sumakay sa sasakyan kasama si Ye Wenming. Hindi pa man din nagtatagal, biglang nag ring ang phome ni Zhuo Qianyun at nang tignan niya kung sino ito, nakita niya ang pangalan ng nanay niya. Kaya agad-agad niya itong sinagot at sinalubong siya ng may sobrang pag-aalalang boses, "Yun, nasaan na kayo? Mawawala na yung check-in natin. "Hindi po muna kami makakapunta ni Lil Yan. Bakit po kaya hindi muna kayo humanap ng maliit na hotel na matutuluyan niyo?" "Anong nangyari?" Tinignan ni Zhuo Qianyun at nagsalubong sila ng tingin ni Ye Wenming. Halatang gusto nitong marinig ang sagot niya. Walang emosyon ang itsura nito, Maging si Lil Yan na nakaupo sa pagitan nila ay tumingin din sakanya. Hindi maikakaila na magkaparehong-magkapareho talaga ang mga mata ng mag-ama, pero ngayon na magkatabi ito, lalo niyang nakikita ang pagiging magkamukha ng mga ito. "Kasama namin ni Lil Yan si Ye Wenming," Kalmadong sagot ni Zhuo Qi
Kahit na may mga pinadala na siyang tauhan, gusto pa ring makita ng dalawang mata ni Ye Wenming ang bata at tanuningin ng diretsahan si Zhuo Yan kung anong totoo! Pero nang sandaling makita niya ang bata, sobrang nagulat siya. Hindi siya makapaniwala na minsan niya ng nakita ang batang 'yun. At noong unang beses palang ay may lukso na siya ng dugo sa bata kaya nga gusto niya itong sponsoran. 'Hindi ko naisip.... na anak niya pala ang batang yan!' Lumuhod si Ye Wenming at tinignan ng diretso sa mga mata ang bata at habang pinagmamasdan niya ito ay lalo niyang nakikita ang pagkakahawig nito sakanyang mga mata. "A...anong pangalan mo?" Pautal-utal niyang tanong. "Lil Yan, pero palayaw ko lang po yun. Ang buo ko pong pangalan ay Zhuo Yan." Nakangiting sagot ng bata. Nang makita ni Ye Wenming ang ngiti ng bata, lalong lumakas ang lukso ng dugong nararamdaman niya. Ito ay dahil.... parehong pareho ng ngiti nito ang ngiti ni Zhuo Qianyun! 'Zhuo Yan?' "Na..nasaan ang t
Si Mrs Zhuo ay nakaramdam ng pait nang minsang pag-usapan niya ito.Kung ikukumpara kay Kong Ziyin, masyadong malungkot ang nangyari sa kanyang anak na babae."Ma, tigilan mo na!" Mabilis na sinabi ni Zhuo Qianyun. Pagkatapos ng lahat, ang kanyang anak na lalaki ay nasa tabi mismo nila at hindi niya nais na marinig niya ang tungkol sa mga sama ng loob ng mga matatanda.Si Mrs Zhuo ay tila bumalik sakanyang sarili at itinikom ang kanyang bibig.Sa kabutihang palad, nakatuon si Lil Yan sa kanyang paligid.Sa bawat araw na lumilipas, naramdaman ni Zhuo Qianyun ang kanyang pagkabalisa na lumalakas at lumalakas. Hindi na niya hinintay na makapasok silang tatlo sa high-speed train.Sa wakas, isang anunsyo na kailangan nilang mag-check-in ay nagsimulang tumunog sa pamamagitan ng broadcast.Gayunpaman, nais ni Lil Yan na pumunta sa banyo, kaya't lumingon si Zhuo Qianyun kay Mrs. Zhuo at sinabi, "Inay, pakitingnan ang aming gamit. Dadalhin ko si Lil Yan sa banyo.""Kailangan mong magmad
"Hindi ... hindi ko alam," alanganing sinabi ni Kong Ziyin. 'Sino sa mundong ito ang tumawag sa telepono na iyon? Sino ang nakapagpigil kay Wenming?'Sino ... ang tinutukoy niya?'"Ano ang gagawin natin? Ayaw ba ni… Wenming na pakasalan si Ziyin? Kaya ba umalis siya?" Nag-aalalang sinabi ni Mrs. Kong.Dahil, ang pamilya Kong ay orihinal na may-ari lamang ng isang third-rate na maliit na kumpanya, ngunit napunta ito sa mataas na lipunan dahil sa tulong ng pamilya Ye sa lahat ng mga taon na nakalipas.Sino ang hindi nakakaalam na ang pamilya Kong ay nakasalalay sa pamilyang Ye?Maraming mga tao ang palihim na inihambing ang pamilya Kong sa isang palamunin na nagpakain sa pamilyang Ye.Kung ang pamilya Ye at ang pamilya Kong ay nabigo na maiugnay ang kanilang sarili sa pamamagitan ng kasal na ito, kung gayon ang pamilyang Kong ay babalik sa dati."Paano nangyari iyon? Tanggap na ng pamilya Ye ang petsa ng kasal. Anong mangyayaring problema?" Tinapik ni Mrs. Kong ang kanyang asawa a
"Hiniling sa iyo ng aking ama na ipahayag ang petsa ng kasal. Sa ganitong paraan, makikita nito na taos-puso ka," sabi ni Kong Ziyin."O sige," sagot ni Ye Wenming.Gagawin niya ang anumang nais niyang ipagawa.“Tapos tayo ang mangunguna sa first dance kapag oras na nito,” dagdag ni Kong Ziyin."Okay," sagot ni Ye Wenming. Biglang tumunog ang kanyang telepono. Kinuha niya ang telepono, sumimangot sa caller ID, at sinabi kay Kong Ziyin, "Kunin ko ang tawag na ito. Babalik ako agad."Sa pamamagitan nito, lumakad siya sa isang liblib na sulok ng banquet hall at sinagot ang telepono.Ito ang contact number ng lalaking ipinadala niya sa Shen City upang mabantayan si Zhuo Qianyun.Marahil ay tumawag siya sa oras na ito dahil may nangyayari sa Zhuo Qianyun.Ngunit, sa sandaling nasagot niya ang telepono, biglang nagbago ang kanyang ekspresyon.Narinig lamang siya ni Ye Wenming na sinabing, "President Ye, si Zhuo Qianyun ay aalis sa Shen City. Bumili siya ng ticket ng tren ng 3.45 PM
Ang pulang marka sa pulso niya ay napakainit na tila masusunog anumang oras.Sa sandaling nakapikit siya, hindi niya maalis ang imahe ng paghalik niya sa mga pulang marka!…Pagkalipas ng tatlong araw, si Zhuo Qianyun ay bumango ng maagaat tiningnan ang kanyang anak na natutulog pa rin. Hindi mapigilan ng kanyang mga mata na maging banayad sa nakikita niya.'Mabuti na napapanood ko siyang lumaki sa aking tabi!'Natutuwa siya na hindi niya pinalaglag ang bata ngunit nagpursige at nanganak siya. Ito ang pinakamahirap at masakit na oras para sa kanya, ngunit… marapat lang ito!Nakita ni Mrs. Zhuo ang banayad na titig ng kanyang anak sa kanyang apo nang pumasok siya sa silid at bumulong, "Yun, naka-impake na tayo ng lahat. Sasaka tayo sa high-speed train ngayong hapon. Bakit hindi ka pa natutulog? ""Hindi ako makatulog." Umiling si Zhuo Qianyun. "Paparating na ang moving company para sa ating gamit. Kailangan kong maghanda."“Nagaalala ako tungkol sa pagbukas muli ng negosyo natin p
Ang kanyang mga labi ay nakapatong sakanyang mga kamay na onti onting umiinit habang siya ay nagsasalita. “Ayaw mo bang maging kapatid ko? Gusto mo kaya noong ikaw ay lasing. Kung gusto mo, pwede naman tayong bumalik gaya ng dati, o di kaya bumalik ka sa Yi Residence, pwede akong mamuhay na kasama ka dito sa rental house gaya ng dati.”Natigilan siya, agad na itinaas ni Ling Yiran ang kanyang ulo at nagulat siyang nitong tiningnan.Ang manipis at nakakaakit niyang labi ay nakalapat sakanyang mga palad habang ang kanyang magaan, at mainit na paghinga ay napupunta sakanyang kamayAng kanyang mukha ay guwapong tingnan sa kanyang mga banayad na katangian, atang kanyang mata ay napakaganda. Parang pinagsama niya ang dalawang magkasalungat —dalisay at pagmamahal — sa sobra na ito na hindi mo maalis ang iyong mga mata sa mukha niya.‘Gusto ko bang maging kapatid niya uli? Gusto ko bang bumalik tulad ng dati?’ tinanong ni Ling Yiran sakanyang sarili. ‘Marahil ... iyon ang pinakamainit at