Natutunan 'yun ni Ling Yiran nung nasa kulungan pa siya!Pumunta siya sa harap at tinignan nang tahimik ang lola niya na nasa loob ng kabaong, alam niyang ito na ang huling pagkakataon na makita ito. Minahal siya nang sobra ng mabait na matandang ito pagkatapos niyang mawalan ng nanay at dahil dito naging masaya ang kabataan niya.Dahan-dahang nilagay ni Ling Yiran ang bulaklak na hawak niya sa harap ng kabaong ng lola niya at nagpaalam siya dito sa huling pagkakataon.Hindi siya pumunta sa lugar kung saan na-cremate si Lola. Natakot siya, takot na baka hindi niya kayaning makita na sinusunog sa harap niya ang katawan ng lola niya."Iniwan na din ako ni Lola, Jin. Wala nang ibang tao sa mundo ang totoong magmamahal at mag-aalaga sa'kin katulad niya," bulong ni Ling Yiran.Habang nakatingin kay Ling Yiran, sinabi ni Yi Jinli, "Hindi kita iiwan." 'Nandito lang ako lagi para sa'yo.'"Oo, alam kong hindi mo 'ko iiwan, at ako din... hindi kita iiwan," sagot ni Ling Yiran. Lagi niyang
...Nakaupo si Ling Yiran sa kotse, habang nakatingin sa mga tanawin sa labas. At nagsimula itong humuni. Isang maganda at nakakakalmang kanta ang narinig nila sa loob ng kotse.Napataas ng kilay si Yi Jinli at hinintay munang matapos si Ling Yiran sa pagkanta bago ito nagtanong, "Anong kanta 'yan?""Strolling Down the Path of Life. Lumang kanta siya. Gustong gusto pakinggan 'to ni Lola. Siya ang nagturo sa'kin na kantahin 'to at laging ko din ‘to kinakanta nung bata pa 'ko. Hindi ko pa naiintindihan yung ibig sabihin ng kanta dati, pero habang lumalaki ako, mas naintindihan ko na din siya." sagot ni Ling Yiran."Maganda nga talaga yung kanta," sabi ni Yi Jinli."Oo, nakakalungkot lang hindi na 'ko matuturuan ni Lola ng iba pang kanta," bulong niya, at mukhang pagod na pagod ito.Tatlo hanggang apat na oras lang ang tulog nito kada araw. Binuhos niya ang halos lahat ng oras niya sa pagbabantay sa lola niyang nasa malamig na kabaong o sa pag-asikaso ng burol at libing, kaya wala n
"Paano kapag hinuli ka din nila?" Isang boses ng batang lalaki ang nagsalita, pero hindi niya makita ang mukha nito."Hindi yan!" sumagot ang batang babae.Tinignan lang siya ng batang lalaki na parang nag-aalala ito sa kanya pero hindi na ito nagsalita.Pagkatapos ng ilang saglit, bumulong ang batang babae, "Kung hulihin din nila ako, at... at least magkasama tayo dito. Hindi ako natatakot!"Hinawakan ng batang babae ang kamay ng batang lalaki nang mahigpit. Ang isang pares ng bracelet sa payat at maputi nitong braso ay talagang kapansin-pansin.Tumakbo ang dalawang bata sa lubak lubak na daan ng burol. Ang batang lalaki ay talagang alagang alaga sa bahay nila. Kahit maayos ang pagkilos nito, hindi pa nito nararanasan ang ganitong klaseng sitwasyon.Ang batang babae ang nagtuturo ng daan habang magkahawak sila ng kamay.Pero, bigla nalang nadapa at gumulong pababa ng burol ang batang lalaki. Dahil sa pababang direksyon, sumunod ding nahulog ang batang babae hanggang sa naipit i
Nang hawakan ni Ling Yiran ang noo niya, pakiramdam niya ay pinagpapawisan siya ng malamig. 'Anong meron sa'kin? Binangungot ba 'ko? Ang burol sa panaginip niya ay yung burol na malapit sa lugar nila.'Pati... Yung mga tanawin sa panaginip ko...' Hindi niya napigilang makagat ang labi niya.Mataas ang sikat ng araw sa labas ng bintana. Maaraw ngayon.Tinignan ni Ling Yiran ang oras. Malapit ng mag alas-onse., at nakatulog pala siya nang mahaba. Merong papel na may sulat galing kay Yi Jinli sa tabi niya.Manipis at madiin ang pagkakasulat niya.Binasa ni Ling Yiran ang nakasulat at nalaman niya na pumasok siya nang maaga sa office para asikasuhin ang mga kailangan sa kumpanya na hindi niya nagawa ng ilang araw, pero babalik daw siya para sabayan itong maghapunan mamaya.Habang nakatingin sa mga salitang nakasulat, nakaramdam ng init si Ling Yiran sa puso niya. Medyo nawala ang kaba at takot niya sa panaginip kanina dahil dito.Kumuha siya ng mga damit pangpalit, dinala sa banyo a
"Wala 'yun. Kung 'yun ang gusto mo, syempre, gagawin ko para sa'yo," sagot ni Gu Lichen."Ang bait mo naman sa'kin, Chenchen," sabi Hua Lifang.Ang salitang 'Chenchen' ay parang nagpakirot sa puso niya. Nung sinabi niya ang salitang 'yun, para bang nairita siya nang marinig niya ito."Tawagin mo 'kong Lichen simula ngayon. Pang-batang pangalan ko lang ang Chenchen," sabi ni Gu Lichen."Okay, sige," sagot ni Hua Lifang.Si Ling Yiran ang nagsabi sa kanya ng pangalang Chenchen. Nung bata pa si Ling Yiran, umuwi siya nang marumi ang damit niya at punit punit at sinabi nitong may tao daw siyang niligtas. Walang naniwala sa pamilya niya at ang akala nilang lahat ay nagsisinungaling lang siya para pagtakpan ang kakulitan niya. At dahil dito, pinagalitan at pinarusahan siya.Pero, si Hua Lifang ay sobrang matanong nung bata, pinuntahan at tinanong niya si Ling Yiran kung anong ginawa niya at saan siya galing. Kaya alam niya kung paano niligtas ni Ling Yiran ang batang lalaking may panga
"Isang taon?" nalungkot si Qin Lianyi. "Edi yung kasal niyo ni Yi Jinli ma-popostpone din ng isang taon?"Tumango si Ling Yiran. "Hindi ko pa 'to nababanggit kay Jin. Kakausapin ko siya mamayang gabi at titignan ko kung anong masasabi niya." Pero, tingin niya ay papayag naman ito.Para bang sa lahat naman ng gusto niya eh pumapayag siya simula nung naging sila.Tinignan ni Qin Lianyi ang haggard na mukha ng kaibigan niya at sinabi. "Bakit 'di tayo pumunta sa shopping mall? Nagpapasama sa'kin si Bai Tingxin sa isang meeting niya. Sabi niya sa’kin nag-order siya ng isang set ng damit at kunin ko daw sa isang shop sa shopping mall na malapit dito."Ayaw ni Qin Lianyi na napapansin siya sa mga okasyon, conference, at kung saan-saan pa. Pero, lagi siyang pinipilit ni Bai Tingxin na sumama at para bang naaadik na ito.Ang pinaka-nakakainis sa lahat eh yung nakipagtalo pa siya nung sinabi niyang busy siya sa trabaho at kailangan niyang mag-overtime, ngingitian lang siya nito at sasabihin
"Nagpasama lang sa'kin dito yung kaibigan ko. Kung gusto mong mamili ng mga damit, pwede kang humingi na lang ng tulong doon sa isang saleslady," sabi ni Ling Yiran.Parang napahiya si Hua Lifang at humanap na lang ito ng saleslady para tulungan siyang mamili ng damit.Lumapit si Gu Lichen sa gilid ni Ling Yiran at sinabi, "Wag ka masyadong malungkot sa pagkawala ng lola mo. Lahat naman ng tao pinapanganak, nagkakasakit, at namamatay din. Meron lang talagang taong mauunang umalis dito sa mundo."Tinignan siya ni Ling Yiran. 'Pinapagaan... Niya ba ang loob ko?' Ang makisig niyang katawan ay nakasuot ng isang dark graphite gray suit. Ang gwapo nitong mukha ay parang suplado ang dating.Ang crown prince ng entertainment industry ay kilala sa pagiging suplado at ugali nitong papalit-palit ng girlfriend dahil pagkatapos ng isa ay meron agad itong kapalit.Walang may alam kung sino ang kasunod na girlfriend nito.'Si Sis Lifang kaya ang sunod?' Biglang itong naisip ni Ling Yiran. Sa ba
"Anong pinag-uusapan niyo? Bakit bigla kang..." tanong ni Hua Lifang na litong-lito, pero biglang kinabahan at natakot ito sa mga sunod na sinabi Gu Lichen."Paano mo nalaman ang pangalang 'Chenchen', Ling Yiran?" tanong ni Gu Lichen.Biglang tumayo ang balahibo ni Hua Lifang nang tignan niya si Ling Yiran at hindi ito makapaniwala. 'Tinawag... Niya ba si Lichen na 'Chenchen'?'Bumalik na ba ang memorya ni Ling Yiran?'Kung bumalik na ang ala-ala niya, mawawala agad kay Hua Lifang kung anong meron siya ngayon. Nung naisip niya ito, pakiramdam niya ay parang mawawalan siya ng malay."Tinatawag ka talagang 'Chenchen' nung bata ka pa?" tanong ni Ling Yiran habang nakasimangot ito. 'Edi si Gu Lichen nga ang batang lalaki sa panaginip ko?'Totoo kaya talaga yung nangyari sa panaginip?"Saan at paano mo naman nalaman 'yan?" Gusto pa rin malaman ni Lichen ang sagot ni Yiran."Sa'kin! Sinabi ko kay Yiran nung bata pa 'ko!" Biglang sumagot si Hua Lifang.Medyo nagulat si Ling Yiran hab