NINONG GOVERNOR PO NASA KABILANG BAKOD HAHAHA! BAKA WANT NIYO PO BASAHIN..THANK YOU PO SA INYONG LAHAT!
MARIANNE “Sa tingin mo ba talaga maloloko mo ako?” Feeling ko ay lalabas na ang puso ko sa katawan ko dahil ang seryoso nang boses ng ninong ko. Wala na sana akong balak na pansinin siya dahil nagpapanggap ng ako na ibang tao. Sasakay na sana ako sa kotse ni Libby pero bigla na lang niya akong hinila. Ang lakas ng pagkakahila niya sa akin. Napahawak ako sa dibdib niya. Naamoy ko rin ang pinaghalong amoy ng alak at pabango sa kanya. Nakatingin ako sa mga mata niya. Seryoso ang mukha niya. “Sa tingin mo ba hindi kita makikilala? Magpalit ka man ng kulay ng mata mo o baguhin mo man ang boses mo ay makikilala pa rin kita, Yanne. Kahit pa magsuot ka ng ganitong damit ay alam ko na ikaw ‘to. Hindi mo ako matatakasan o maloloko,” sabi niya sa akin at bigla na lang niya akong hinalikan sa labi. Hindi ko inaasahan na hahalikan na naman niya ako ngayon. Nahihilo na ako kaya anumang oras ay feeling ko matutumba ako. Hindi ako tumugon sa halik niya. Ang ginawa ko ay pinapatigil ko na siya per
MARIANNE“Can I taste you?” tanong niya sa akin.Sasagot pa lang sana ako pero nagulat ako ng bigla na lang niyang sinunggaban ang pagkab*bae ko. Hindi ko na paghandaan ang ginawa niya. Kung nararamdaman ko na kanina na umiinit ang pakiramdam ko ay mas uminit na ngayon. Pareho kaming dalawa ang nakainom kaya talagang mabilis na kami mawala sa sarili.Pinaghiwalay pa niya ng bukang-buka ang mga hita ko. Kaya malaya na siya ngayon. Inamoy-amoy niya ito kaya lalo akong bumibigay sa ginagawa niya. Hindi ko alam na ganito pala ito. Nakakawala pala ito sa wisyo. Lalo pa nang gamitin na ni ninong ang eksperto niyang dila. He’s l*cking and svcking my womanhood. Kahit pa sabunutan ko siya ay balewala sa kanya.“Ohhh, ninong..” ungol ko dahil ang sarap ng ginagawa niya sa akin.Sobrang sarap na hindi ko kayang i-explain. Naging malikot ang dila niya. Nilalaro niya ang pagk*babae ko. Nilalaro niya ang maliit na nasa loob ko. Ang galing niya sa ginagawa niya. Napapapikit na lang ako sa sarap. Hind
MARIANNE“Sorry kung feeling niyo umalis ako. May pinuntahan lang ako, hindi naman ako aalis eh.” sabi ko sa kanilang dalawa dahil nakaramdam ako ng lungkot sa narinig ko sa kanila.“Talaga po?” tanong niya sa akin.“Opo, dito lang ako.”Niyakap nila akong dalawa. Pero tumawa kami kasi tumunog na ang tiyan ko. Nagugutom na kasi talaga ako. Kaya naman hinila na nila ako para pumunta sa dining area. “Sit down and relax, ate.” nakangiti na sabi sa akin ni Anica at siya na mismo ang naglagay ng pagkain sa plato ko.“Anong meron?” tanong ko.“Wala lang po, gusto ka lang po namin pagsilbihan,” nakangiti na sagot niya sa akin kaya nalito naman ako.“Kaya ko naman at hindi naman kailangan,” sabi ko sa kanya.“Hayaan mo na lang po kami,” sabi pa sa akin ni Alden.Dahil nga sa gutom na ako kaya naman kumain na lang ako. Nasa tabi ko lang silang dalawa. Kumain na raw sila kaya ako na lang daw ang kumain. Habang kumakain ako ay iniisip ko kung ano ba ang nangyari sa dalawang ito.“Ate, sinabi ko
MARIANNE“Marami na talaga, sweetie. Kaya babawi ako sa kanya, babawi ako.” parang may ibang kahulugan ang sinasabi nitong matandang ito.“Naku, hindi na po kailangan, ninong. Malaki na po ako, hindi na po ako bata.” sabi ko sa kanya at pinipilit na inaalis ang kamay niya sa legs ko. Pero sadyang nang-aasar lang lalo siya. “Ano ba ang gusto mo?” nakangiti na tanong niya sa akin na para bang ang bait niya.“Gumala po,” mabilis na sagot ko sa kanya kaya biglang nagbago ang ekpresyon ng mukha niya.“Hindi puwede,” mabilis niyang sagot sa akin.“Gusto mo bumawi pero ayaw mo naman sa—”“Puwede ko ibigay ang ibang bagay pero hindi ang tungkol d’yan.” putol niya sa sasabihin ko.“Okay,” sabi ko na lang sa kanya.“Pero, daddy. Puwede naman po siya lumabas kasama natin diba?” tanong ni Anica sa daddy niya.“Of course, sweetie.” nakangiti na sagot niya sa anak niya.“Puwede po ba tayong gumala ngayon?” tanong naman bigla ni Alden.Tumingin sa akin si ninong. Minsan parang may saltik ang matanda
MARIANNENapadaing ako dahil bigla na lang akong nadulas. Ang sakit ng balakang at paa ko. Mabilis naman na lumapit sa akin si ninong.“Are you okay?” tanong niya sa akin.“Mukha ba akong okay? Ang sakit ng paa ko pati na balakang ko–bastos!” naiinis na sabi ko sa kanya sabay sampal sa pisngi niya. Nagtatanong kasi siya pero yung mga mata niya.“What the–nag-aalala na nga ako galit ka pa.” sabi niya sa akin sabay hawak sa pisngi niya.“Really? Yung mata mo nga nakatingin sa ano ko,” mahina pero galit na sabi ko.“Di ko maiwasan eh, inaaki–”Sinampal ko ulit siya dahil sa lumabas sa bibig niya.“Ouch! Nakadalawa ka na,” sabi niya sa akin.“Magiging tatlo ‘yan kapag hindi ka pa tumigil,” sabi ko sa kanya.Hindi na siya nagsalita at binuhat na niya ako paakyat sa room ko. “Anong ginagawa mo?” natataranta na tanong ko sa kanya.“Bibihisan ka, pupunta tayo sa ospital.” “Ako na, maliligo muna ako.” sabi ko sa kanya.Binuhat niya ako papunta sa banyo.“Ano pang hinihintay mo? Labas na,” mat
MARIANNE“Papatunayan ko sa ‘yo na hindi mabaho ang hininga ko. Maganda pala na nangyari ito, dahil magagawa ko na sa ‘yo ang mga nais ko.” sabi pa niya habang may malapad na ngiti.“Kung ano man ang binabalak mo ay tigilan mo ako. Hindi ako natutuwa sa ‘yong gurang ka,” sabi ko sa kanya.“Gurang? Tingnan natin kung gurang nga ako,” sabi niya sabay lapit nang mukha niya sa akin.“Lumayo ka nga sa akin!” naiinis na sabi ko sa kanya.“Bakit naman? Gusto kong malaman mo na hindi ako gurang. Malakas pa ang mga tuhod ko, kahit ilang rounds pa ay kaya ko.” sabi niya sa akin na talagang gusto niyang sabihin na hindi pa siya matanda.“Alam mo, antok lang ‘yan. Kulang ka lang sa tulog,” sabi ko sa kanya.“Hindi ako matutulog hangga’t wala akong mapapatunayan sa ‘yo,” sabi niya sa akin.“Hindi mo man lang naisip na nasa ganitong kalagayan ako. Talagang naisip mo pa ‘yan. Ang bastos mo talaga,” sabi ko sa kanya dahil hindi man lang naawa sa akin. “Bastos na kung bastos. Lait na lait ako eh,” sa
MARIANNE“Akala ko ba aalis ka na?” tanong ko sa kanya.“May nakalimutan ako,” sagot niya sa akin.“Ano?” tanong ko sa kanya.“Ito,” sabi niya sa akin.Sobrang nagulat ako sa ginawa niya sa akin. Hindi ko alam kung ilang minuto ba akong nakatulala. Hinalikan niya kasi ako. Hindi naman ito ang unang beses na hinalikan niya ako. Pero iba ngayon. Bumalik siya dahil sa nakalimutan niya. Nakalimutan niya akong i-kiss. Napahawak ako sa puso ko dahil bigla na lang akong kinakabahan. Ang bilis ng t*bok ng puso ko na para bang may nag-kakarerahan sa loob. Hindi naman kasi kailangan na magkiss siya bago umalis. At ang bilis rin niyang lumabas.“Ano ba ang nangyayari sa ‘yo?” tanong ko sa sarili ko.Naiinis ako kaya naman magbihis na lang ako at bumaba na. Ang sosyal ng bahay nila ninong. May elevator kaya naman ito ang ginamit ko. Mas gusto ko nga sana na lumipat na lang dito sa baba pero ayaw naman niyang pumayag dahil may elevator naman daw.“Good morning po, manang.” nakangiti na bati ko sa k
MARIANNEBago tuluyang bumukas ang pintuan ay mabilis ko siyang tinulak. Buong lakas ang naging pagtulak ko sa kanya.“Daddy, ate, kain na po tayo.” nakangiti na sabi ni Alden.“Tara na, baby.” sabi ko sa kinakapatid ko na para bang walang nangyaring kakaiba sa amin ng daddy niya. Mabuti na lang talaga at hindi na siya nagtanong pa sa akin.Nauna kaming lumabas kaysa kay ninong. Nakarating na kami sa hapagkainan ay hindi pa rin nakasunod sa amin si ninong. Nagrereklamo na ang mga anak niya pero hindi pa rin siya bumababa.“Ate, nag-away po ba kayo ni daddy?” tanong sa akin ni Alden.“Hindi po,” sagot ko sa kanya.“Ang tagal naman po ni–”“Kain na tayo,” sabi ni ninong na kakapasok lang dito sa dining area.“Ang tagal mo po, daddy.” sabi ni Anica.“May ginawa lang ako. Sana nauna na lang kayo,” nakangiti na sagot niya sa anak niya.Nakatingin ako sa kanya pero hindi man lang siya tumingin sa akin. Hinayaan ko na lang siya at kumain na ako. Masayang nagkukwentuhan ang dalawang bata. Naki
MARIANNE“Hindi na siya babalik dito. Hindi naman siya welcome diba? Sa labas na lang kami magki–”“Subukan mo lang,” tiim bagang at may pagbabanta na sabi niya sa akin.“Ganyan ka naman eh. Lahat na lang bawal, bawal ganito bawal ang ganyan, bawal na lang lah—”Hindi ko na nagawang tapusin ang sasabihin ko dahil bigla na lang niyang hinalikan ang labi ko. Kaya naman buong lakas ko siyang itinulak. “‘Wag mo nga akong halikan. Hindi mo ako puwedeng halikan na lang kung kailan mo gusto!” sigaw ko sa kanya dahil nakakainis siya.“Break up with him,” sabi niya sa akin habang seryoso ang mukha niya.“Ayaw ko nga! Bakit ko naman gagawin ang utos mo? Kakasagot ko pa nga lang sa kanya tapos makikipagbreak na agad ako. Ano ako, siraulo?” tanong ko sa kanya.“Huwag mong ubusin ang pasensya ko,” sabi pa niya sa akin.“Alam mo, ninong. Tigilan mo ak–”“Ako rin ang tigilan mo,. Makipaghiwalay ka na sa kanya,” sabi niya sa akin.“Ewan ko sa ‘yo, bahala ka nga sa buhay m–”Nagulat na naman ako dahil
MARIANNE“Crush naman talaga kita, ikaw lang ito hard to get. Pero feeling ko talaga may gusto sa ‘yo ang ninong mo. Torpe lang yata sa ganda mo,” natatawa na sabi niya kaya lumapit ako sa kanya at hinampas ko siya ng unan.Naghampasan kaming dalawa hanggang sa nagaulat kaming dalawa dahil bigla na lang bumukas ang pintuan ng room ko.Nasa pintuan si ninong at kasama niya si Alden. “Ninong mong hindi mapakali,” pabulong na sabi sa akin ni Elias.“Hayaan mo siya,” sabi ko sa kaibigan ko.“Type ka talaga niyan, ayaw lang niyang aminin. Kita mo, parang sasaktan na ako,” sabi pa niya.“Saktan mo rin,” natatawa na sabi ko kaya lalong kumunot ang noo ni ninong.“May kailangan ka po ba, ninong?” tanong ko sa kanya.“Aalis ako, walang magbabantay kay Alden,” sabi niya sa akin.“Ang mommy niya?”“Magkasama kami,” sagot niya sa akin.“Bakit hindi niyo na lang siya isama?”“Ayaw niya, mas gusto ka raw niya kasama.” sagot niya sa akin.“Okay,” sabi ko at lumapit ako kay Alden.“Gusto mo sa akin,
MARIANNE“I miss you, baby.” malambing na sabi niya sa akin at niyakap niya ako.“I miss you too,” sabi ko sa taong matagal ko ng hindi nakikita.“Miss mo ako pero hindi ka man lang nagrereply sa mga messages ko,” parang bata na sabi niya sa akin.“Sorry po, busy lang ako kaya hindi ako nakapag-check ng mga messages,” nakangiti na sagot ko sa kanya.“Mabuti na lang at si Libby, sinagot ang message ko sa kanya.”“Hindi naman kasi siya busy. Teka lang kailan ka pala dumating?” tanong ko sa kanya.“Kagabi lang,” sagot niya sa akin.“Baby, may–”Napalingon kami dahil may bigla na lang tumikhim. Ang buong akala ko ay umalis na ang ninong ko pero nandito pa pala siya. Ang seryoso ng mukha niya habang nakatingin sa amin. Si Libby naman ay may kakaibang kinang sa mga mata niya na halatang natutuwa siya. Sure ako na hindi ang isang ito ang nagmessage kundi siya mismo.“Good afternoon, Sir.” bati ni Elias sa ninong ko.“Who are you?” tanong ni ninong habang seryoso ang mukha niya.“I’m Elias, Si
MARIANNEMukhang alam na niya na wala ako sa bahay niya. Hindi ako nagreply at umikot pa rin ako ng umikot dito sa subdivision nila. Tumakbo ako nang tumakbo hanggang sa bigla na lang may humarang sa daraanan ko na sasakyan. Bumaba ang driver pero hindi ko naman mamukhaan dahil sa nasisilaw ako sa ilaw ng kotse.“Ang tigas talaga ng ulo mo,” sabi niya sa akin kaya nalaman ko na ang ninong ko ito.“Nag-jogging lang ako,” sagot ko sa kanya.“Hating gabi?” galit na tanong niya sa akin.“Eh, ano naman kung hating gabi? May oras ba dapat ang jogging?” “Ngayon na may alam ka na sa self defense ay mayabang ka na. Akala mo magaling ka na,” sabi niya sa akin kaya pinaikutan ko siya ng mata.“Kapag wala naman akong alam ay sasabihin mo sa akin na mahina ako. Ngayon na may alam na ako ay mayabang na ako. Galit ka lang yata dahil hindi mo matanggap na napatulog kita,” sabi ko sa kanya.“Hop in,” utos niya sa akin at halatang naiinis siya sa sinabi ko.“Ayaw ko,” sagot ko sa kanya.“Yanne,” may pa
MARIANNEDahil sa paulit-ulit na nagpeplay sa utak ko ang sinabi niya kanina na hindi niya ako gusto pero ang katotohanan naman ay ginalaw na niya ako ay hindi ko na napigilan ang sarili ko. Hindi na ako nagdalawang isip na atakehin siya na naging dahilan para matumba siya.“Boss!” sigaw ng mga tauhan niya.“Pretty, sibat na ako!” sigaw sa akin ng kaibigan ko at mabilis na lumabas.“Mayor, mayor, gising po! Gising!” paulit-ulit na sabi ng mga tauhan niya.“Ang hina naman ng mayor niyo,” sabi ko sa mga ito kaya tumingin sila sa akin.“Paano mo nagawa na mapatumba si mayor?” tanong niya sa akin.“Sinunod ko lang ang tinuro kanina,” sagot ko sa kanila.“Talaga po? Kanina lang ‘yon?” tanong pa nila na para bang hindi makapaniwala.“Opo,” sagot ko sa kanila.“Ang astig mo naman. Ang hinhin mo kasi kaya hindi namin inaasahan na mapapatulog mo si mayor.”“Gusto niyo bang makipaglaban sa akin para–”“Huwag na po, okay na po. Magaling ka na po, kaya mo ng patumbahin ang kalaban,” sabi niya sa a
MARIANNE“Sumama ka sa akin,” sabi niya at hinila na lang niya ako bigla.“Saan po tayo pupunta?” tanong ko sa kanya.“Mag-uusap tayo,” sagot niya sa akin.“Puwede naman tayong mag-usap dito. Kailangan ba talaga na umalis tayo?” tanong ko sa kanya.“Babalik rin tayo mamaya,” sagot niya sa akin. Kaya naman lumabas na kami sa bahay.“Libby?” gulat na tanong ko dahil nasa labas siya ng bahay ni ninong.“Hi, pretty.” nakangiti na bati niya sa akin.“Isasama natin siya,” sabi sa akin ni ninong.“Anong meron?” tanong sa akin ng kaibigan ko.“Hindi ko alam,” sagot ko sa kanya dahil wala rin talaga akong idea.“Pumasok na kayo,” sabi sa amin ni ninong kaya naman pumasok na kaming dalawa sa loob ng sasakyan ni ninong.Sa backseat kaming dalawa nakaupo. Habang si ninong naman ang nagmamaneho. Hindi namin alam kung saan ba kami dadalhin nitong lalaking ito. Kaya naman humarap ako kay Libby at ganun rin siya sa akin.“Kumusta na ang lalaki?”“Okay naman siya. Kinulong ko.”“Mabuti naman, pakantahi
MARIANNE“Pinagloloko mo ba ako?” tanong niya sa akin habang nakasalubong ang mga kilay niya.“Nagsasabi ako ng toto–”“Bakit marumi ang sapatos mo?” tanong niya sa akin kaya napatingin ako sa sapatos ko na nangingitim na dahil sa dumi kanina sa bakanteng lote.“Ninong–”“Mag-uusap tayo mamaya,” sabi niya sa akin at inalalayan na niya si Alden papasok sa loob ng bahay.Pumasok na sila at ako na lang ang naiwan dito. Napatingin na lang ako sa sapatos ko ngayon. Naiinis ako dahil hindi ko man lang naisip na magpalit kanina. Nawala sa isip ko sa sobrang pagmamadali ko. Sumunod na lang ako sa kanila. Dahil nga sa marumi ang sapatos ko ay hinubad ko na lang ito. Dumiretso ako sa laundry area nila ninong dito sa bahay.Nilabhan ko ito para naman hindi na niya alamin kung saan ba ako pumunta. Baka kaso malaman pa niya mas mabuti na safe ang lahat.“Anong ginagawa mo?” nagulat ako sa kanya dahil nandito na pala siya sa likuran ko.“Nilabhan ko lang po ang sapatos ko,” sagot ko sa kanya.“Bakit
MARIANNE“Hi, boys. Gusto niyo bang maglaro?” Nakangisi na tanong sa kanila ni Libby.“Magkakilala kayo?” tanong ng boss nila. “Hindi ko siya kilala,” sabi ko sa kanila dahil kailangan ko ng time.“Sino ka?!” tanong nila kay Libby.“Kailangan ko pa bang ipakilala ang sarili ko. Sorry pero hindi ko gustong makilala niyo ako. Sayang ang ganda ko,” natatawa na sabi ng kaibigan ko.“Sayang ang ka-sexyhan mo. Pakialamera ka kasi,” sabi pa nila.“Alam niyo, hindi niyo puwedeng saktan ang prinsesa ni congressman.” nakangisi na sabi ni Libby sa kanila.“Gusto mong maglaro diba? Simulan na natin–”“Okay,” nakangisi na sabi ni Libby at tinutok sa kanila ang baril na hawak niya.Akmang tututukan ako ng boss nila ng baril ay mabilis kong tinutok sa ulo niya ang baril na hawak ko. Dahil sa busy sila kanina kay Libby ay hindi man lang nila napansin na nakuha ko na ang dalawang baril sa kanila.“Prinsesa ni cong ‘yan,” tumatawa na sabi ng kaibigan ko.“Babarilin niyo ako? Sige barilin niyo ako para
MARIANNE “Kuya, saan niyo ako dadalhin?” tanong ko sa kanila habang nasa biyahe kami. “Sa boss namin, pretty. Matagal ka na niyang gustong makilala eh,” sagot niya sa akin. “Sino po ba ang boss niyo?” tanong ko sa kanila. “Makikilala mo rin siya. Ang alam namin ay may pinaka-boss pa ang boss namin,” sagot niya sa akin. “Magkano po ba ang binayad nila sa inyo?” tanong ko pa sa kanila. “Isang milyon, Miss pretty.’ sagot pa ng isa sa kanila. “Maliit lang pala,” sabi ko sa kanila. “Gusto niyo bang magtrabaho sa akin?” tanong ko sa dalawang tanga na kausap ko. “Naku, Miss freelancer kaming dalawa. Wala kaming boss, kinukuha lang nila kami kapag kailangan nila kami. Boss lang ang tawag namin sa nagbabayad sa amin–” “Magbabayad ako?” sabi ko sa kanila pero bigla na lang silang tumawa na dalawa. Kahit na ang totoo ay ako ang dapat na natatawa ngayon dahil mga freelancer daw sila. Talagang pinaganda pa nila ang term na ginamit nila. “Naku, Miss. Marami na ang nag-alok sa amin niyan