thank you po sa inyong lahat! God bless po!
THIRD PERSON POV“Si Andrew nasaan?” tanong ni Ayra nang dumating siya sa bahay ni mayor.“Nasa room niya pero ayaw niyang may isturbo sa kanya.” sagot naman ni manang.“Ako na po ang bahala sa kan–”“Hayaan mo sana siya ngayon, Ma’am,” sabi ni manang.“He needs me, manang,” sabi pa ni Ayra.“Pero mahigpit niyang bilin na ‘wag siyang isturbuhin,” sabi naman ni manang.“Don’t worry, manang ako po ang bahala. Magpahinga ka na po dahil alam ko na pagod ka,” sabi pa niya.“Ikaw ang bahala,” sabi na lang matanda.Mabilis naman na umakyat si Ayra papunta sa silid ni mayor. At si manang naman ay mabilis na tumawag kay Yanne para sabihin ang nangyari. Gusto niyang ibalita kung gaano kabilis sa balita ang babae.“Hayaan niyo na lang po sila, manang.”“Sure ka na ba talaga sa desisyon mo na umalis? Naniniwala ka ba talaga na si Andrew ang pumatay sa daddy mo? Wala ka bang tiwala sa kanya?” sunod-sunod na tanong niya sa babae.“Siya ang suspek, manang. Ang lahat ng ebidensya ay siya ang itinuturo
MARIANNEAyaw kong sabihin kay manang ang totoo hindi dahil sa wala akong tiwala sa kanya. Mas pinili namin na hindi sabihin sa kanya dahil mas okay na kami na lang apat ang nakakaalam sa tunay na nangyayari. Naiinis lang ako dahil ang lakas talaga ng loob ni Ayra na pumunta sa bahay namin.“Pretty, ‘wag kang mag-alala dahil ang alaga kong ahas ang bahala kay Ayra.” natatawa na sabi ni Libby na mukhang may binabalak na naman.“Baka naman saktan niya ‘yon. Alalahanin mo nirentahan mo lang ‘yon,” paalala ko sa kanya.“Don’t worry dahil binili ko na siya. Akin na siya,” natatawa na sagot niya sa akin.“Really?”“Opo, dahil tuwang-tuwa ako sa kanya kaya akin na siya. Ang mahal nga ng bili ko sa kanya kaya hindi siya puwedeng mamatay,” sabi pa sa akin ng kaibigan ko.“Magkano naman ang bili mo sa ahas na ‘yon?”“Dahil sa magaling si Gallong ay binili ko siya ng 500k sa may-ari,” sagot niya sa akin.“Hindi naman halata na tuwang-tuwa ka sa ahas na ‘yon.”“Hindi lang ako natuwa kundi love ko
AUTHOR'S FRIENDLY REMINDER: THIS IS A MATURE CONTENT STORY/ Age gap story.. AND NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS! ANG LAHAT NG NAKASULAT DITO AY KATHANG ISIP LAMANG KAYA WAG MASYADONG SERYOSOHIN! THANK YOU! MARIANNE “Daddy!” Masaya kong sinalubong ng isang mahigpit na yakap ang daddy ko. “My baby!” “Daddy, I’m not a baby anymore. Twenty two years old na ako. Dalaga na ako at puwede na nga akong mag-asawa.” Pabiro na sabi ko sa kanya. “Hindi ka pa puwedeng mag-asawa, baby. Just enjoy life at ‘wag mo munang isipin ang tungkol sa pag-aasawa.” “Just kidding, dad. I miss you so much,” sabi ko sa kanya dahil sobra ko siyang nami-miss. After thirteen years ay makakauwi na rin ako sa Pilipinas. My dad is a Congressman at ayaw niya na nasa Pilipinas ako. Ayaw niyang madamay ako sa magulong mundo ng politika. Pero ngayon na malaki na ako ay sinabi ko sa kanya na gusto ko ng umuwi sa Pilipinas. Tapos na rin naman akong mag-aral kaya wala ng dahilan para mag-stay ako dito sa America.
MARIANNENagising ako na hindi ko halos maigalaw ang katawan ko. Hindi ko rin alam kung nasaan ba ako. Nahihilo ako kaya muli akong pumikit at sa muling pagmulat ng aking mga mata ay isang gwapong mukha ang bumungad sa akin.“Yanne,” sambit niya sa pangalan ko kaya mabilis na kumunot ang noo ko.“Who are you and where's my dad?” Tanong ko sa kanya habang pilit na ginagalaw ang katawan ko at nagtagumpay naman ako. “I’m your Ninong Andrew,” sagot niya sa akin na ikinagulat ko.Ang buong akala ko kasi ay matanda na ang ninong ko. Hindi ko man lang alam na ganito pala siya kabata. Oh my g! Tao ba siya o bampira? Bakit ang gwapo niya? Ang bata pa niya? Hindi ko tuloy alam kung same age lang ba sila ng daddy ko. “Hindi ka ba na naniniwala sa akin?” Tanong niya sa akin habang nakatingin sa mga mata ko. Pero bigla kong naalala ang daddy ko.“Nasaan po ang daddy ko?” Tanong ko sa kanya habang nagsisimula ng kumalabog ang dibdib ko dahil naalala ko ang huling nangyari sa amin. “Ang daddy mo
MARIANNEHindi ko alam kung gaano na ba ako katagal na nagtatago dito sa loob ng cabinet. Mas pinili ko na dito sa loob ng kusina namin dahil alam ko na hindi sila pupunta dito at kung sakali man na pupunta sila ay hindi nila maiisip na buksan ang mga cabinet dito. Hindi ako lumikha ng kahit na anong ingay dahil ayaw ko pang mamatay. Kung kahapon ay gusto ko na lang mawala na sa mundong ito para makasama ko ang parents ko ay iba na ngayon. Gusto ko ng pagbayaran ng pumatay sa daddy ko ang kasalanan niya.Gusto kong malaman kung sino ang mga sangkot. Dahil hindi ko hahayaan na gumala ang mga kriminal na ‘yon. Tagaktak na ang pawis ko dito dahil kanina pa ako nagtatago dito. Hanggang sa nagulat ako dahil bigla na lang bumukas ang cabinet. “Yanne!” nag-aalala na mukha ng ninong ko ang bumungad sa akin. Ang takot na naramdaman ko kanina ay bigla na lang naglaho. Yumuko siya at pumantay sa akin.“Are you okay?” tanong niya sa akin.Tumango naman ako bilang sagot sa kanya. Hinawakan niya
MARIANNE“I’m home!” narinig ko na sabi ni ninong kaya naman may bigla na lang lumapit sa amin.Mabilis kong binawi ang kamay ko dahil nakatingin ito sa kamay namin.“Who is she?” tanong nito kay ninong habang nakakunot ang noo niya.“She is your new—”“Siya ba ang magiging mommy ko?” tanong ng batang lalaki kaya nagulat ako.“No, son. She’s your new ate,” sabi ni ninong sa anak niya.“Ate? But I have ate na, dad.” sabi pa nito.“Anak siya ng Tito Marlon mo.” “Siya po si Ate Yanne?” nakangiti na tanong nito.“Yes po,” sagot naman ni ninong.“Hi, Ate Yanne. I’m Alden po,” pakilala niya sa akin habang nakangiti siya.“Hi, I’m your Ate Yanne. Okay lang ba na dito na ako tumira?” tanong ko sa kanya.“Really po?” “Opo, if it’s okay lang sa ‘yo.” sagot ko sa kanya.“Okay na okay po. Mas mabait ka siguro kaysa sa ate ko. Lagi na lang kasing busy ang ate ko,” sagot niya sa akin.“Thank you, Alden.” nakangiti na sabi ko sa kanya ta nagsimula na siyang magkwento ng kung ano-ano sa akin.Ako n
MARIANNE“Anica!” halos tumalon ako sa lakas ng boses ni ninong at nang lumingon ako sa kanya ay nakita ko at seryoso niyang mukha habang naglalakad palapit sa amin ng anak niya.“Late na ako, dad.” sabi nito kay ninong na para bang naiinis pa.“Mag-uusap tayong dalawa mamay–”“Whatever!” bastos na putol niya sa sasabihin ng daddy niya.Ako naman ay nakatingin lang sa malditang anak ni ninong. Nagkatinginan kaming dalawa ni ninong at ngumiti na lang ako sa kanya.“Good morning po,” bati ko sa kanya.“Good morning, kumusta naman ang tulog mo?” tanong niya sa akin.“Okay naman po, nakatulog po ako agad.” “It’s good to hear that,” sabi niya sa akin.“Salamat po,” sabi ko sa kanya.“I’m sorry, I’m sorry sa naging attitude ng anak ko,” sabi niya sa akin.“It’s okay, ninong.” “Kakausapin ko na lang siya mamaya,” sabi niya sa akin at naglakad na siya papunta sa dining area.“Magbreakfast na tayo,” lumingon siya sa akin.“Si Alden po?”“Mamaya na lang siya kapag nagising na siya,” sabi niya
MARIANNE“Miss, kakain na daw po kayo ng lunch.” sabi sa akin ng katulong ni ninong.“Sige po, sunod po ako.” nakangiti na sagot ko sa kanya.“Okay po,” sabi niya at lumabas na siya.Inayos ko muna ang sarili ko bago ako lumabas sa silid ko. Alam ko naman na ako lang mag-isa dito ngayon. Yayayain ko na lang ang mga kasambahay para naman may kasama akong kumain. Ayaw kong mag-isa kahit pa sanay na ako. Pagpasok ko sa loob ng dining area ay nagulat ako dahil nandito si ninong.“Bakit siya nandito?” tanong ko sa sarili ko habang nakatingin ako sa kanya.“Umupo ka na, let’s eat.” sabi niya sa akin na seryoso lang ang gwapo niyang mukha.“Ninong, okay lang ba na sumabay sa atin sila manang? Mas masaya po kapag marami po tayo,” nakangiti na sabi ko sa kanya.“Okay,” sagot niya sa akin.“Naku, Miss ‘wag na po. Doon na la–”“Sumabay na po kayo sa amin.” sabi ko sa kanya.“Per—”“Pumayag po si ninong kaya okay po ‘yun sa kanya.” putol ko sa sasabihin niya at hinila ko na siya para umupo sa tabi
MARIANNEAyaw kong sabihin kay manang ang totoo hindi dahil sa wala akong tiwala sa kanya. Mas pinili namin na hindi sabihin sa kanya dahil mas okay na kami na lang apat ang nakakaalam sa tunay na nangyayari. Naiinis lang ako dahil ang lakas talaga ng loob ni Ayra na pumunta sa bahay namin.“Pretty, ‘wag kang mag-alala dahil ang alaga kong ahas ang bahala kay Ayra.” natatawa na sabi ni Libby na mukhang may binabalak na naman.“Baka naman saktan niya ‘yon. Alalahanin mo nirentahan mo lang ‘yon,” paalala ko sa kanya.“Don’t worry dahil binili ko na siya. Akin na siya,” natatawa na sagot niya sa akin.“Really?”“Opo, dahil tuwang-tuwa ako sa kanya kaya akin na siya. Ang mahal nga ng bili ko sa kanya kaya hindi siya puwedeng mamatay,” sabi pa sa akin ng kaibigan ko.“Magkano naman ang bili mo sa ahas na ‘yon?”“Dahil sa magaling si Gallong ay binili ko siya ng 500k sa may-ari,” sagot niya sa akin.“Hindi naman halata na tuwang-tuwa ka sa ahas na ‘yon.”“Hindi lang ako natuwa kundi love ko
THIRD PERSON POV“Si Andrew nasaan?” tanong ni Ayra nang dumating siya sa bahay ni mayor.“Nasa room niya pero ayaw niyang may isturbo sa kanya.” sagot naman ni manang.“Ako na po ang bahala sa kan–”“Hayaan mo sana siya ngayon, Ma’am,” sabi ni manang.“He needs me, manang,” sabi pa ni Ayra.“Pero mahigpit niyang bilin na ‘wag siyang isturbuhin,” sabi naman ni manang.“Don’t worry, manang ako po ang bahala. Magpahinga ka na po dahil alam ko na pagod ka,” sabi pa niya.“Ikaw ang bahala,” sabi na lang matanda.Mabilis naman na umakyat si Ayra papunta sa silid ni mayor. At si manang naman ay mabilis na tumawag kay Yanne para sabihin ang nangyari. Gusto niyang ibalita kung gaano kabilis sa balita ang babae.“Hayaan niyo na lang po sila, manang.”“Sure ka na ba talaga sa desisyon mo na umalis? Naniniwala ka ba talaga na si Andrew ang pumatay sa daddy mo? Wala ka bang tiwala sa kanya?” sunod-sunod na tanong niya sa babae.“Siya ang suspek, manang. Ang lahat ng ebidensya ay siya ang itinuturo
THIRD PERSON POV“Mommy, please! Huwag ka po umalis!” umiiyak na sambit ni Alden.Pero si Yanne ay nagmamadali ng bumaba sa may hagdan at nakasunod naman sa kanya ang mga bata.“Ayaw ko na sa bahay na ito,” umiiyak rin na sabi niya sa bata.“Mommy, kakauwi mo lang dito tapos aalis ka na naman. Bakit po? Bakit mo kami iiwan?” si Anica naman ngayon ang nagtatanong.“Tapos na kami ng daddy mo. Sinabi ko na sa inyo kanina diba? Sinabi ko na sa inyo kanina na maghihiwalay na kami? Sinabi ko na sa inyo na tapos na kami, mas mabuti pa na ang mommy Ayra niyo na lang ang–”“Hayaan niyo siya, hayaan niyo siyang umalis. Kahit naman anong sabihin ko sa kanya na paliwanag ay hindi pa rin naman siya maniniwala sa akin. Mas mabuti na umalis na lang siya kung sarado rin naman ang puso at isipan niya,” sabi ni Andrew na ngayon ay nasa gitna ng hagdanan.“Pero, daddy–”“Masaya naman tayo na tayong tatlo lang noon diba? Kaya alam ko na magiging okay rin tayo.” sabi niya sa mga anak niya.“Pero gusto po n
MARIANNE“Sabihin mo sa akin ang totoo. Ikaw ba? Ikaw ba ang tunay na suspek sa pagkamatay ng daddy ko?” tanong ko sa kanya habang nagsisimula ng pumatak ang mga luha ko.“Baby–”“Sagutin mo ang tanong ko. Ikaw ba? Ikaw ba talaga?” tanong ko ulit sa kanya.“Yanne–”“Tell me, tell the truth.” sabi ko sa kanya dahil gusto ko ng marinig ang sagot niya sa akin.“Ano ba ang dapat kong sabihin sa ‘yo? Ano ba ang gusto mong malaman kung nasa isip mo ay naniniwala ka na sa kanila? Bakit sino ba ang nagsabi sa ‘yo?” tanong niya sa akin.“Sagot mo, sagot mo ang mas mahalaga sa akin. Ang sagot mo lang ang gusto kong marinig!” hindi ko na napigilan ang sarili ko na sigawan siya.“Gusto mong malaman ang totoo? Gusto mo?” tanong niya sa akin at kitang-kita ko ang lungkot sa mga mata niya kaya naman lalo akong nasasaktan.“Kaya ako nagtatanong dahil gusto ko, dahil gusto kong malaman ang lahat.” “Ako ang, ako ang pinagbibintangan nila. Ang lahat ng ebidensya ay ako ang itinuturo–”“Kaya ba ginamit m
MARIANNE “Pretty, ako na lang ang pupunta doon.” Sabi sa akin ni Libby.“No, ako na.”“Pero—”“Lib, ako na. Ako ang kailangan niya,” sabi ko sa kanya.“Sasamahan kita,” sabi niya sa akin.“Lib, kaya ko na ito.”“Pretty, hindi kita puwedeng pabayaan.” “Gawin mo kung ano ang dapat mong ginagawa. Ako na ang bahala sa bagay na ito,” sabi ko sa kanya.“Pero, kaibigan natin ang—”“Alam ko, pero ayaw ko na pati ikaw ay masama doon. Pangako, ligtas na babalik si Gene.” Sabi ko sa kanya.“Okay, balitaan mo ako.” Sabi niya sa akin.“Opo,” sagot ko sa kanya.Kotse ni ninong ang dala ko kaya naman iniwan ko ito sa ating bahay kung saan si Libby nakatira noon. Dinala sa akin ni Elias ang isang motor ko. Nagtext siya ng address sa akin. Bago ako umalis ay sinigurado ko na maayos ang lahat. Dala ko ang mga gamit ko. Wala akong balak na magpakita sa kanya. Ang tanging gusto ko lang ay bawiin si Gene ng maayos. Nang makarating ako sa lugar ay kaagad akong naghanap ng maayos na puwesto sinet-up ko a
MARIANNE “Oo naman, huhulihin ko siya at sisirain ko ang buhay niya. Makaganti man lang ako sa pagpatay niya sa daddy ko.” seryoso na sabi ko sa kanya. Nakatingin rin siya sa akin at hindi siya kumukurap. “Tell me, may alam ka ba sa pagkamatay ng daddy ko?” tanong ko sa kanya dahilan para matigilan siya. Kitang-kita ko ang paggalaw ng adams apple niya. “What are you talking about?” tanong niya sa akin na talagang nagpapanggap pa siya. “Puwede ba, ‘wag na tayong maglokohan pa dito. Alam ko na may alam ka at alam ko rin na alam mong nasa akin ang isa sa mga tauhan mo na inutusan mo na patayin ako. Sa tingin mo ba talaga ay loyal siya sa ‘yo?” tanong ko sa kanya. “So, alam mo na?” “Oo naman, alam na alam ko na may kinalaman ka sa pagkamatay ng daddy ko. Gagawa ako ng paraan para mahuli ka, at sisiguraduhin ko na pagbabayaran mo ang ginawa mo sa daddy k–” “Tinatakot mo ba ako?” tanong niya sa akin. “Hindi, alam ko naman na hindi ka takot sa akin. Malakas ka diba? Saka sino ba ako p
MARIANNE“Anong ginagawa niya dito?” sabay na tanong ni Libby at Gene habang nakatingin sa akin. Kahit ako ay hindi ko rin alam. Mula sa pinagtataguan namin ay kitang-kita ko ang lalaking bumaba sa may patrol ng pulis. Hindi kami nagkakamali dahil siya talaga ang nandito ngayon.“Ano ba ang ginagawa niya dito?” wala sa sarili na tanong ko.“Yun rin ang tanong namin sa ‘yo,” sabi ng mga ito.“Sa tingin ko ay kailangan ko ng umalis,” sabi ko sa kanila.“Tara na,” sabi sa akin ni Libby at siya na mismo ang humila sa akin.“Kami na ang bahala dito,” sabi ni Gene.“Thank you,” sabi ko sa kanila.“Ako na ang magmamaneho ng motor,” sabi sa akin ni Libby.“Okay,” tanging nasabi ko.Mabilis akong umangkas sa motor at si Libby na ang hinayaan ko na magmaneho. Habang pauwi kami ay sobrang bilis ng t*bok ng puso ko. Hindi niya alam kung ano ba ang idadahilan niya kay Andrew.“Fake ba ‘yung binigay niyo sa akin?” wala sa sarili na tanong ko sa kaibigan ko.“Original ‘yon, hindi lang yata tumalab s
THIRD PERSON POV“Mukhang marami ‘yan, boss?” nakangisi na tanong ni Libby sa mga ito.“Sino kayo?” tanong nila at nakatutok na sa dalawa ang mga baril nila.“Kami? Kami ang mangku, girls.” natatawa pa na sagot ng dalawa na para bang hindi man lang natatakot. Mangkukulam, ang kalokohan na naisip na naman ng dalawa.“Mangku? Meron ba nun? Ang pangit ng pangalan ng grupo niyo!”“Alam niyo, umalis na lang kayo dito!”“Isturbo,” sabi pa ng isang lalaki.“Umalis na habang may awa pa kami, o baka naman type niyo kami.” nakangisi na sabi nang isa.“Type your face! Gwapo ka ba?” natatawa na tanong sa kanila ni Libby.“Oo naman, ako ang pinakagwapo sa balat ng lupa,” sabi niya.Dahil sa narinig ng dalawa ay tumawa pa sila. Tuwang-tuwa na naman ang mga ito. Hanggang sa lumapit ang isang lalaki sa kanila kaya naman mabilis itong sinipa ni Libby. Naglabas ng mga baril ang mga ito at kaagad na tinamaan ang isa dahil binaril ito ni Yanne.“T*ngina! May sniper!” sigaw ng mga ito.“Babarilin mo ako?”
THIRD PERSON POVKanina pa nakahiga si Yanne sa kama nila pero hindi pa rin pumapasok si mayor sa room nila. Naiinip na siya dahil wala yata itong balak na matulog ng maaga. Alas otso na ng gabi at wala pa rin ito kaya naman mas pinili niya na lumabas na sa room nila. Hinanap niya ito at nakita niya itong nasa office nito. Gabi na pero nagtatrabaho pa rin ito.“Ninong,” tawag niya sa lalaki.“What do you want? Bakit hindi ka pa natutulog?” seryoso na tanong ni Andrew.“Hindi kasi ako makatulog. Ikaw, bakit ka nandito pa?” tanong rin ni Yanne sa kanya.“May tinatapos pa akong trabaho,” sagot ni mayor.“Bukas na lang ‘yan, matulog na tayo.” Dahil sa narinig niya ay nagkakataka namang tumingin si Andrew sa babaeng mahal niya. Hindi lang kasi siya makapaniwala na maririnig na niya ang ganitong mga salita. Ang buong akala niya kasi ay wala pa itong balak na bumalik pa sa kanya.“Mauna ka na,” sabi niya kay Yanne.“Ayaw ko, matulog na tayong dalawa.” “May tinatapos pa ako,” sabi niya.“Gan