MARIANNE
“Miss, kakain na daw po kayo ng lunch.” sabi sa akin ng katulong ni ninong.
“Sige po, sunod po ako.” nakangiti na sagot ko sa kanya.
“Okay po,” sabi niya at lumabas na siya.
Inayos ko muna ang sarili ko bago ako lumabas sa silid ko. Alam ko naman na ako lang mag-isa dito ngayon. Yayayain ko na lang ang mga kasambahay para naman may kasama akong kumain. Ayaw kong mag-isa kahit pa sanay na ako. Pagpasok ko sa loob ng dining area ay nagulat ako dahil nandito si ninong.
“Bakit siya nandito?” tanong ko sa sarili ko habang nakatingin ako sa kanya.
“Umupo ka na, let’s eat.” sabi niya sa akin na seryoso lang ang gwapo niyang mukha.
“Ninong, okay lang ba na sumabay sa atin sila manang? Mas masaya po kapag marami po tayo,” nakangiti na sabi ko sa kanya.
“Okay,” sagot niya sa akin.
“Naku, Miss ‘wag na po. Doon na la–”
“Sumabay na po kayo sa amin.” sabi ko sa kanya.
“Per—”
“Pumayag po si ninong kaya okay po ‘yun sa kanya.” putol ko sa sasabihin niya at hinila ko na siya para umupo sa tabi ko.
“Dapat po, samahan niyo ako lagi kumain.” Sabi ko kay manang.
“Samahan niyo siya lagi, manang kapag wala ako.” Sabi ni ninong.
“Okay, mayor.” nakangiti na sabi ni manang.
Nagsimula na kaming kumain. At naiilang ako kapag nakatingin ako kay ninong. Hindi ko rin alam kung bakit. Pero ang alam ko lang talaga ay gwapo siya. Sa sobrang gwapo niya ay tinalo pa niya ang mga ka-edad ko. Para siyang walang asawa at anak. Kaya ngayon alam ko na kung bakit may nabasa ako kanina na post tungkol sa kanya.
Marami talaga ang may crush sa kanya. Nagtama ang mga mata naming dalawa pero siya ang unang umiwas at uminom na siya ng tubig. Napalingon kami lahat sa biglang dumating.
“Umupo ka na at kumain na,” sabi ni ninong sa anak niya.
“She’s still here? Dito na ba siya titira sa bahay? Siya na ba ang papalit kay mommy?” galit na tanong ni Anica kay ninong.
“What are you talking about?” nakakunot ang noo na tanong ni ninong sa anak niya.
“Inuwi mo na talaga ang babae mo dito. Hindi ka man lang nagtanong sa amin kung gusto ba namin?” parang naiiyak na tanong nito pero matapang pa rin ang mukha niya.
“Iniisip mo na babae ko siya?”
“Hindi ba? Itatanggi mo pa ba kahit nasa harap ko na ang ebidensya?”
“She’s not my woman, anak siya ni tito Marlon mo. Inaanak ko siya,” paliwanag ni ninong kaya halatang nagulat si Anica at tumingin siya sa akin.
“She’s Ate Yanne?” parang hindi makapaniwala na tanong nito sa daddy.
“Yes, at simula ngayon ay dito na siya titira sa atin.” sagot sa kanya ni ninong.
“Ate Yanne, I’m sorry. Hindi kita nakilala, akala ko kasi girlfriend ka ng daddy ko. I’m sorry,” sabi niya sa akin kaya napangiti ako.
“It’s okay, you don’t have to say sorry. Hi, okay lang na dito na ako titira?” nakangiti na tanong ko sa kanya.
“Of course, puwedeng-puwede po, ate.” sagot niya at bigla na lang niya akong niyakap kaya nagulat ako.
Niyakap ko rin siya dahil m*****a lang pala siya sa iba. Pero mabait naman siya. Hindi naman talaga magaspang ang ugali niya.
“Kumain ka na,” sabi ko sa kanya.
“Opo, ate. Gutom na gutom na po ako. Hindi ko kinain ang sandwich kanina kasi akala ko ikaw ang gumagawa at babae ka ni daddy.” sagot nito at umupo na.
“Next time ‘wag kang nagpapagutom,” sabi ko sa kanya at ako na mismo ang naglagay ng kanin sa plato niya.
“Opo, ate. Lalo na po ngayon na may kasama na po ako palagi kumain.” masaya na sabi niya sa akin.
“Kain ka ng marami,” sabi ko sa kanya.
“Ikaw rin po, ate.” sabi niya sa akin kaya napangiti ako hanggang sa tumingin ulit ako kay ninong ay nakangiti pa rin ako.
“I need to go,” sabi niya at tumayo na.
“Bye, dad.” sabi ni Anica na good mood na ngayon.
Binagalan ko lang ang pagkain ko para masabayan ko si Anica. Baka kasi hindi na siya kumain kapag tapos na ako. Ang ganda pa naman ng mood niya kasing ganda niya. Female version siya ni Ninong Andrew kaya sigurado rin ako na maganda siya. Wala kasing pictures dito na kasama ang mommy niya. Silang tatlo lang ang nakita ko sa may living room.
After naming kumain ay kanya-kanya na kaming akyat sa room namin. Wala naman akong ginagawa kaya kinuha ko ang ipad ko at nagsimula akong gumawa ng cover ng bago kong book. I’m a writer pero hubby ko lang ito lalo na kapag wala akong ginagawa. Gusto ko ang pagiging writer dahil malaya kong nailalabas ang nasa puso ko't isipan ko. I want to create a world na kontrolado ko ang lahat. Walang nakakaalam na nagsusulat ako kahit pa ang daddy ko.
Stress reliever ko ang pagsusulat kaya masaya ako kapag may mga nag-iiwan ng comments na nagugustuhan nila ito. Focus ako sa ginagawa ko pero napahinto ako dahil may narinig ako na katok mula sa labas. Tumayo ako at nang buksan ko ang pintuan ay bumungad sa akin si Anica.
“Are you busy, ate?” tanong niya sa akin.
“No, may kailangan ka ba?” tanong ko sa kanya.
“Puwede po ba akong tumambay dito sa room mo?” nakangiti na tanong niya sa akin.
“Oo naman,” sagot ko at nilakihan ko ang bukas ng pintuan.
Mabilis siyang pumasok at sumampa sa kama ko. Niligpit ko naman ang ipad ko dahil ayaw kong makita ang ginagawa ko. Tumabi ako sa kanya.
“Ate mahilig ka bang manood ng mga movies?” tanong niya sa akin.
“Mahilig ako,” sagot ko sa kanya.
“Puwede po ba tayong manood ng movie ngayon?” tanong niya sa akin.
“Okay, ikaw na lang ang pumili. Kahit ano naman ay okay lang sa akin.” sabi ko sa kanya.
“Thank you po, ate Yanne.” masaya na sabi niya at binuksan na ang malaking tv dito sa room ko.
Makikita sa mukha niya na masayang-masaya siya ngayon.
“Matagal ko na pong gusto na manood na may kasama, ate. Wala po kasi si mommy at si daddy naman ay kailangan niyang pumasok sa city hall. Hindi naman ako galit sa daddy ko. Miss ko lang talaga ang dating kami, lalo na noong buo pa ang pamilya namin.” sabi niya sa akin.
“If okay lang ay puwede ko bang itanong kung saan ang mommy mo? Bakit hindi niyo siya kasama?” tanong ko sa kanya.
“Si mommy po ay—”
THANK YOU PO SA PAG-ADD SA STORY NA ITO.. DAHIL PO MAY MGA GUSTO NA MAGKAROON AKO NG NINONG STORY DITO SA GN AY ITO NA PO 'YON. THANK YOU MISS YANNE SA PAGPAYAG NA GAMITIN ANG NAME MO SA STORY NA ITO. GOD BLESS YOU ALL!
MARIANNE“If okay lang ay puwede ko bang itanong kung saan ang mommy mo? Bakit hindi niyo siya kasama?” tanong ko sa kanya.“Si mommy po ay nasa Paris. Iniwan po niya kami,” sagot niya sa akin.“Iniwan? Bakit?” tanong ko sa kanya dahil curious ako.“Hindi ko po alam ang reason. Wala pong sinabi si daddy kaya po ako naiinis sa kanya. Naghiwalay po sila at hindi sinabi sa amin kung ano po ang dahilan. Kaya po ako naiinis kay daddy kasi tinatanong ko po siya ay sinabi niya na hindi naman daw kami iniwan. Na sabi niya nagbabakasyon lang si mommy. For four years po?” parang naiiyak na sagot niya sa akin kaya bigla na lang tuloy akong nagsisisi kung bakit ko pa siya tinanong.“I’m sorry, sorry nagtanong ako. Pero baka may reason sila, lalo na ang daddy mo. Baka gusto niyang sabihin sa ‘yo kapag malaki ka na, kapag malaki na kayo. Kapag naiintindihan niyo na. Kapag lumalalaki kasi ang isang tao ay nagiging kumplikado ang lahat. Minsan nga mas gugustuhin mo na lang na sana bata ka na lang fore
MARIANNE“Ahhhhh! Bastos!” sigaw ko at hindi alam ang gagawin ko.“What? Bastos? Ako?” tanong niya sa akin.“Opo, ikaw.” sagot ko sa kanya pero bigla na lang siyang tumawa.Kaya inalis ko ang kamay ko sa mga mata ko. Pero kaagad ko rin namang tinakpan ulit dahil wala pa rin siyang kahit na anong suot. Feel na feel niya yatang ibalandra ang katawan niya sa akin. Pasaway siya.“May kailangan ka ba? Bakit pumasok ka na lang dito sa room ko ng hindi man lang kumakatok?” tanong niya sa akin.“Kumatok po ako,” sagot ko sa kanya at tumalikod na ako para sana lumabas na.“Where are you going?” tanong niya sa akin.“Lalabas na p–”“Stay,” sabi niya sa akin.“Magbihis ka po muna,” pabulong na sabi ko sa kanya.“Puwede naman tayong mag-usap kahit hindi pa ako nakabihis. Nakita mo na kaya wala ng dahilan para itago ko pa,” sabi niya sa akin kaya bigla na lang uminit ang pisngi ko. Hindi ko inaasahan na may ganito siyang side. Pero alam ko rin alam kung seryoso ba siya o inaasar lang niya ako.“Ma
MARIANNENasa hapagkainan kaming lahat ngayon. Kumakain kami ng dinner at sunog na pritong isda ang nakahain sa harapan namin. Paano ba naman ang buong akala ko talaga ay marunong magluto itong ninong ko pero bakit naman nasunog ang isda. Mas okay pa yata na ako ang nagluto kanina. Baka sakaling tostado lang ang isda. May pa cool pa siyang nalalaman pero hindi naman pala marunong. Nag-astig astigan lang talaga siya. “Manang, bakit po ang black ng fish?” tanong ni Alden kay manang.Gusto kong tumawa pero pinigilan ko ang sarili ko. Tumingin ako sa ninong ko na ngayon ay nakatingin rin pala sa akin. Halatang naiinis siya sa narinig niya. Ngumiti ako sa kanya para asarin siya. Nakita ko na naiinis siya sa akin pero mas lalo lang akong ngumiti.“Baby, masarap naman ito kahit black. Kasi ‘yung nag-prito kasi nito kanina ay–”“Sino po ang nag-cook, ate?” tanong sa akin ni Yanne.“Ang daddy mo po,” sagot ko kaya narinig ko na nasamid ang iba naming kasama dito.“Si daddy po? Hindi naman po s
MARIANNENanlaki ang mga mata ko sa sunod niyang ginawa. Hindi ako makapaniwala na bigla na lang niyang kinuha ang kamay ko at pinasok niya sa kung saan ang anaconda este ang pagk*lalaki niya. Literal na nanlaki ang mga mata ko sa kalokohan na ginawa niya. Akmang aalisin ko ang kamay ko pero ang lakas niya dahil mahigpit ang hawak niya sa kamay ko. Gusto talaga niya na pahawakan sa akin ang galit na galit niyang anaconda.“W–What are you doing?” nauutal pa na tanong ko sa kanya na para bang kunwari ay hindi ko alam ang ginagawa niya sa akin.“Ngayon mo laitin ang kaibigan ko,” sabi niya sa akin.“Malii–”“Fvck!” he cursed dahil hindi niya yata inaasahan na lalaitin ko pa rin siya kahit pa pinahawakan na niya sa akin.“Maliit ba? Gusto mo bang subukan kong maliit talaga?” nakangisi na tanong niya sa akin na para bang tinatakot pa niya ako.“Ayaw ko nga, mas gusto ko ang jumbo hotdog ng boyfriend ko. ‘Yang sa ‘yo kasi ay regular size lang, maliit lang.” pang-aasar ko sa kanya pero parang
MARIANNE “Anong ginagawa mo, ninong?” tanong ko sa kanya. “Wala pa naman akong ginagawa. Bakit may gusto ka bang gawin?” tanong niya sa akin habang nakatingin sa mga mata ko. Inaakit ba niya ako? Tanong ko sa sarili ko. Sobrang lapit ng mukha niya sa akin. Tumikhim ako at bahagya ko siyang tinulak pero mas humigpit ang hawak niya sa baywang ko. “Wala akong gustong gawin, ninong ko. Kung ako sa ‘yo ay matulog ka na para hindi ka mukhang matanda,” nakangisi na sabi ko sa kanya. “Matanda?” he asked me and he looked pissed off. “Opo, matanda.” nakangisi na sagot ko sa kanya. “Ikaw lang ang bukod tangi na nagsabi sa akin na matanda na ak–” “Oh, really? I feel so special,” pang-aasar ko pa sa kanya. “Yeah, you’re special. Dahil mas lalo kang hindi makakaalis dito sa bahay ko,” sabi niya sa akin sabay bitaw sa baywang ko. “Malalaman natin,” sabi ko sa kanya. Hindi na siya nagsalita at mabilis na lumabas sa room ko. Napangiti naman ako bigla. Hindi ko kasi maintindihan ang ninong k
MARIANNENakatingin lang ako sa labas ng bintana habang nasa biyahe kami. Nang makarating na kami sa bahay ay nakangiti pa akong bumaba sa sasakyan. Pero biglang naglaho ang maganda kong ngiti. Sana talaga ay hindi muna ako lumabas sa kotse.“Bakit siya nandito?” tanong ko sa sarili ko.Nakakunot ang noo at nakasimangot. Iyan ang bumungad sa akin kaya nawala ang maganda kong ngiti. Nandito ang ninong ko kahit pa ang sabi nila ay maaga itong pumasok sa city hall. Nakatayo siya sa may pintuan at mukhang inaabangan niya talaga akong umuwi. Ako naman itong parang gusto na lang tumakbo palabas ng gate nila o ‘di kaya ay umakyat sa bakod para lang makatakas sa kanya. Alam ko kasi na mag-aaway na naman kaming dalawa.“Bakit mo ako sinuway? Bakit ka lumabas?” malamig na tanong niya sa akin.“Gusto ko lang naman ihatid si Alden. Safe naman eh, nakabalik naman ako at wala naman–”“Safe? Naririnig mo ba ang sarili mo?” putol niya sa sinabi ko.“Opo, wala naman pong dapat ipag-alala. Masyado ka la
MARIANNEMahihiya, mahihiya ang hangin na dumaan sa aming dalawa dahil sa sobrang lapit ng mukha niya sa mukha ko. Kaunti na lang at lalapat na hindi dapat lumapat. Kaya naman buong lakas ko siyang tinulak.“Alam mo po, ninong. Pangit po ang nagsisinungaling. Eh pangit ka sa mga mata ko, anong magagawa ko. Nagsasabi lang naman ako ng totoo,” sabi ko sa kanya pero lalong umigting ang panga niya.“Hindi ko talaga alam na malilinlang ako ng maamo mong mukha,” sabi niya sa akin kaya natawa ako.“Maamo? Parang hindi naman,” natatawa na sabi ko sa kanya.“Fvck! Feeling ko tatanda ako agad sa ‘yo. Magbihis ka na nga lang,” naiinis na sabi niya sa akin.“Bakit naman ako magbibihis?” nakakunot ang noo na tanong ko sa kanya.“Sasama ka sa akin sa city hall,” sagot niya kaya parang bigla na lang ako nakakita ng mga hearts. “Talaga?”“Ayaw mo–”“Gusto ko syempre. Pero safe ba doon–”“Of course,” mabilis na sagot niya sa akin.“Labas ka na, magbibihis lang ako.” sabi ko sa kanya at tinulak ko siya
MARIANNE“Ang weird ng mga empleyado mo. Parang ikaw rin,” sabi ko sa kanya.“Mas weird ka, malabo pa mga mata mo,” sabi niya sa akin.“Mas malabo ang mata nila. Hindi sila marunong tumingin ng gwapo, dito sila nagtatrabaho kaya talagang maganda ang maririnig mo sa kanila. Hindi ka naman nila lalaitin dahil mayor ka. Pero ang totoo talaga ay binobola ka lang nila, naniwala ka naman agad.” natatawa na sabi ko sa kanya. Kahit pa ang totoo ay gwapo naman talaga ang gurang na ito.“Sirang-sira na talaga ang araw ko,” sabi niya sa akin.“Gusto mo, mas sirain ko pa.” sabi ko sa kanya at umupo na ako dito sa may couch.Hindi naman siya nagsalita at umupo na lang sa swivel chair niya. Ako naman ay iniisip ko kung ano naman ang gagawin ko dito. Uupo na lang ba ako dito? Parang ang boring naman ng office na ito. Ayusin ko kaya? “Ninong,” tawag ko sa kanya.“Hmmm,” sagot niya lang sa akin.“Naiinip ako,” sabi ko sa kanya.“Kakaupo mo pa lang, naiinip ka na agad,” sabi naman niya habang nakatutok
MARIANNE“Hindi na siya babalik dito. Hindi naman siya welcome diba? Sa labas na lang kami magki–”“Subukan mo lang,” tiim bagang at may pagbabanta na sabi niya sa akin.“Ganyan ka naman eh. Lahat na lang bawal, bawal ganito bawal ang ganyan, bawal na lang lah—”Hindi ko na nagawang tapusin ang sasabihin ko dahil bigla na lang niyang hinalikan ang labi ko. Kaya naman buong lakas ko siyang itinulak. “‘Wag mo nga akong halikan. Hindi mo ako puwedeng halikan na lang kung kailan mo gusto!” sigaw ko sa kanya dahil nakakainis siya.“Break up with him,” sabi niya sa akin habang seryoso ang mukha niya.“Ayaw ko nga! Bakit ko naman gagawin ang utos mo? Kakasagot ko pa nga lang sa kanya tapos makikipagbreak na agad ako. Ano ako, siraulo?” tanong ko sa kanya.“Huwag mong ubusin ang pasensya ko,” sabi pa niya sa akin.“Alam mo, ninong. Tigilan mo ak–”“Ako rin ang tigilan mo,. Makipaghiwalay ka na sa kanya,” sabi niya sa akin.“Ewan ko sa ‘yo, bahala ka nga sa buhay m–”Nagulat na naman ako dahil
MARIANNE“Crush naman talaga kita, ikaw lang ito hard to get. Pero feeling ko talaga may gusto sa ‘yo ang ninong mo. Torpe lang yata sa ganda mo,” natatawa na sabi niya kaya lumapit ako sa kanya at hinampas ko siya ng unan.Naghampasan kaming dalawa hanggang sa nagaulat kaming dalawa dahil bigla na lang bumukas ang pintuan ng room ko.Nasa pintuan si ninong at kasama niya si Alden. “Ninong mong hindi mapakali,” pabulong na sabi sa akin ni Elias.“Hayaan mo siya,” sabi ko sa kaibigan ko.“Type ka talaga niyan, ayaw lang niyang aminin. Kita mo, parang sasaktan na ako,” sabi pa niya.“Saktan mo rin,” natatawa na sabi ko kaya lalong kumunot ang noo ni ninong.“May kailangan ka po ba, ninong?” tanong ko sa kanya.“Aalis ako, walang magbabantay kay Alden,” sabi niya sa akin.“Ang mommy niya?”“Magkasama kami,” sagot niya sa akin.“Bakit hindi niyo na lang siya isama?”“Ayaw niya, mas gusto ka raw niya kasama.” sagot niya sa akin.“Okay,” sabi ko at lumapit ako kay Alden.“Gusto mo sa akin,
MARIANNE“I miss you, baby.” malambing na sabi niya sa akin at niyakap niya ako.“I miss you too,” sabi ko sa taong matagal ko ng hindi nakikita.“Miss mo ako pero hindi ka man lang nagrereply sa mga messages ko,” parang bata na sabi niya sa akin.“Sorry po, busy lang ako kaya hindi ako nakapag-check ng mga messages,” nakangiti na sagot ko sa kanya.“Mabuti na lang at si Libby, sinagot ang message ko sa kanya.”“Hindi naman kasi siya busy. Teka lang kailan ka pala dumating?” tanong ko sa kanya.“Kagabi lang,” sagot niya sa akin.“Baby, may–”Napalingon kami dahil may bigla na lang tumikhim. Ang buong akala ko ay umalis na ang ninong ko pero nandito pa pala siya. Ang seryoso ng mukha niya habang nakatingin sa amin. Si Libby naman ay may kakaibang kinang sa mga mata niya na halatang natutuwa siya. Sure ako na hindi ang isang ito ang nagmessage kundi siya mismo.“Good afternoon, Sir.” bati ni Elias sa ninong ko.“Who are you?” tanong ni ninong habang seryoso ang mukha niya.“I’m Elias, Si
MARIANNEMukhang alam na niya na wala ako sa bahay niya. Hindi ako nagreply at umikot pa rin ako ng umikot dito sa subdivision nila. Tumakbo ako nang tumakbo hanggang sa bigla na lang may humarang sa daraanan ko na sasakyan. Bumaba ang driver pero hindi ko naman mamukhaan dahil sa nasisilaw ako sa ilaw ng kotse.“Ang tigas talaga ng ulo mo,” sabi niya sa akin kaya nalaman ko na ang ninong ko ito.“Nag-jogging lang ako,” sagot ko sa kanya.“Hating gabi?” galit na tanong niya sa akin.“Eh, ano naman kung hating gabi? May oras ba dapat ang jogging?” “Ngayon na may alam ka na sa self defense ay mayabang ka na. Akala mo magaling ka na,” sabi niya sa akin kaya pinaikutan ko siya ng mata.“Kapag wala naman akong alam ay sasabihin mo sa akin na mahina ako. Ngayon na may alam na ako ay mayabang na ako. Galit ka lang yata dahil hindi mo matanggap na napatulog kita,” sabi ko sa kanya.“Hop in,” utos niya sa akin at halatang naiinis siya sa sinabi ko.“Ayaw ko,” sagot ko sa kanya.“Yanne,” may pa
MARIANNEDahil sa paulit-ulit na nagpeplay sa utak ko ang sinabi niya kanina na hindi niya ako gusto pero ang katotohanan naman ay ginalaw na niya ako ay hindi ko na napigilan ang sarili ko. Hindi na ako nagdalawang isip na atakehin siya na naging dahilan para matumba siya.“Boss!” sigaw ng mga tauhan niya.“Pretty, sibat na ako!” sigaw sa akin ng kaibigan ko at mabilis na lumabas.“Mayor, mayor, gising po! Gising!” paulit-ulit na sabi ng mga tauhan niya.“Ang hina naman ng mayor niyo,” sabi ko sa mga ito kaya tumingin sila sa akin.“Paano mo nagawa na mapatumba si mayor?” tanong niya sa akin.“Sinunod ko lang ang tinuro kanina,” sagot ko sa kanila.“Talaga po? Kanina lang ‘yon?” tanong pa nila na para bang hindi makapaniwala.“Opo,” sagot ko sa kanila.“Ang astig mo naman. Ang hinhin mo kasi kaya hindi namin inaasahan na mapapatulog mo si mayor.”“Gusto niyo bang makipaglaban sa akin para–”“Huwag na po, okay na po. Magaling ka na po, kaya mo ng patumbahin ang kalaban,” sabi niya sa a
MARIANNE“Sumama ka sa akin,” sabi niya at hinila na lang niya ako bigla.“Saan po tayo pupunta?” tanong ko sa kanya.“Mag-uusap tayo,” sagot niya sa akin.“Puwede naman tayong mag-usap dito. Kailangan ba talaga na umalis tayo?” tanong ko sa kanya.“Babalik rin tayo mamaya,” sagot niya sa akin. Kaya naman lumabas na kami sa bahay.“Libby?” gulat na tanong ko dahil nasa labas siya ng bahay ni ninong.“Hi, pretty.” nakangiti na bati niya sa akin.“Isasama natin siya,” sabi sa akin ni ninong.“Anong meron?” tanong sa akin ng kaibigan ko.“Hindi ko alam,” sagot ko sa kanya dahil wala rin talaga akong idea.“Pumasok na kayo,” sabi sa amin ni ninong kaya naman pumasok na kaming dalawa sa loob ng sasakyan ni ninong.Sa backseat kaming dalawa nakaupo. Habang si ninong naman ang nagmamaneho. Hindi namin alam kung saan ba kami dadalhin nitong lalaking ito. Kaya naman humarap ako kay Libby at ganun rin siya sa akin.“Kumusta na ang lalaki?”“Okay naman siya. Kinulong ko.”“Mabuti naman, pakantahi
MARIANNE“Pinagloloko mo ba ako?” tanong niya sa akin habang nakasalubong ang mga kilay niya.“Nagsasabi ako ng toto–”“Bakit marumi ang sapatos mo?” tanong niya sa akin kaya napatingin ako sa sapatos ko na nangingitim na dahil sa dumi kanina sa bakanteng lote.“Ninong–”“Mag-uusap tayo mamaya,” sabi niya sa akin at inalalayan na niya si Alden papasok sa loob ng bahay.Pumasok na sila at ako na lang ang naiwan dito. Napatingin na lang ako sa sapatos ko ngayon. Naiinis ako dahil hindi ko man lang naisip na magpalit kanina. Nawala sa isip ko sa sobrang pagmamadali ko. Sumunod na lang ako sa kanila. Dahil nga sa marumi ang sapatos ko ay hinubad ko na lang ito. Dumiretso ako sa laundry area nila ninong dito sa bahay.Nilabhan ko ito para naman hindi na niya alamin kung saan ba ako pumunta. Baka kaso malaman pa niya mas mabuti na safe ang lahat.“Anong ginagawa mo?” nagulat ako sa kanya dahil nandito na pala siya sa likuran ko.“Nilabhan ko lang po ang sapatos ko,” sagot ko sa kanya.“Bakit
MARIANNE“Hi, boys. Gusto niyo bang maglaro?” Nakangisi na tanong sa kanila ni Libby.“Magkakilala kayo?” tanong ng boss nila. “Hindi ko siya kilala,” sabi ko sa kanila dahil kailangan ko ng time.“Sino ka?!” tanong nila kay Libby.“Kailangan ko pa bang ipakilala ang sarili ko. Sorry pero hindi ko gustong makilala niyo ako. Sayang ang ganda ko,” natatawa na sabi ng kaibigan ko.“Sayang ang ka-sexyhan mo. Pakialamera ka kasi,” sabi pa nila.“Alam niyo, hindi niyo puwedeng saktan ang prinsesa ni congressman.” nakangisi na sabi ni Libby sa kanila.“Gusto mong maglaro diba? Simulan na natin–”“Okay,” nakangisi na sabi ni Libby at tinutok sa kanila ang baril na hawak niya.Akmang tututukan ako ng boss nila ng baril ay mabilis kong tinutok sa ulo niya ang baril na hawak ko. Dahil sa busy sila kanina kay Libby ay hindi man lang nila napansin na nakuha ko na ang dalawang baril sa kanila.“Prinsesa ni cong ‘yan,” tumatawa na sabi ng kaibigan ko.“Babarilin niyo ako? Sige barilin niyo ako para
MARIANNE “Kuya, saan niyo ako dadalhin?” tanong ko sa kanila habang nasa biyahe kami. “Sa boss namin, pretty. Matagal ka na niyang gustong makilala eh,” sagot niya sa akin. “Sino po ba ang boss niyo?” tanong ko sa kanila. “Makikilala mo rin siya. Ang alam namin ay may pinaka-boss pa ang boss namin,” sagot niya sa akin. “Magkano po ba ang binayad nila sa inyo?” tanong ko pa sa kanila. “Isang milyon, Miss pretty.’ sagot pa ng isa sa kanila. “Maliit lang pala,” sabi ko sa kanila. “Gusto niyo bang magtrabaho sa akin?” tanong ko sa dalawang tanga na kausap ko. “Naku, Miss freelancer kaming dalawa. Wala kaming boss, kinukuha lang nila kami kapag kailangan nila kami. Boss lang ang tawag namin sa nagbabayad sa amin–” “Magbabayad ako?” sabi ko sa kanila pero bigla na lang silang tumawa na dalawa. Kahit na ang totoo ay ako ang dapat na natatawa ngayon dahil mga freelancer daw sila. Talagang pinaganda pa nila ang term na ginamit nila. “Naku, Miss. Marami na ang nag-alok sa amin niyan