MARIANNE
“Anica!” halos tumalon ako sa lakas ng boses ni ninong at nang lumingon ako sa kanya ay nakita ko at seryoso niyang mukha habang naglalakad palapit sa amin ng anak niya.
“Late na ako, dad.” sabi nito kay ninong na para bang naiinis pa.
“Mag-uusap tayong dalawa mamay–”
“Whatever!” bastos na putol niya sa sasabihin ng daddy niya.
Ako naman ay nakatingin lang sa malditang anak ni ninong. Nagkatinginan kaming dalawa ni ninong at ngumiti na lang ako sa kanya.
“Good morning po,” bati ko sa kanya.
“Good morning, kumusta naman ang tulog mo?” tanong niya sa akin.
“Okay naman po, nakatulog po ako agad.”
“It’s good to hear that,” sabi niya sa akin.
“Salamat po,” sabi ko sa kanya.
“I’m sorry, I’m sorry sa naging attitude ng anak ko,” sabi niya sa akin.
“It’s okay, ninong.”
“Kakausapin ko na lang siya mamaya,” sabi niya sa akin at naglakad na siya papunta sa dining area.
“Magbreakfast na tayo,” lumingon siya sa akin.
“Si Alden po?”
“Mamaya na lang siya kapag nagising na siya,” sabi niya sa akin.
“Hihintayin ko na lang po siya. Sabay po kami,” sabi ko sa kanya.
“Are you sure? Hindi ka pa ba nagugutom?” tanong niya sa akin at umiling naman ako bilang sagot sa kanya.
“Okay, sabay na lang kayo. May pasok pa kasi ako sa city hall,” sabi niya sa akin.
“Mauna na po kayo,” sabi ko sa kanya at naglakad ako palabas para pumunta sa garden.
Gusto ko kasi na maglakad-lakad dito sa labas. Nais ko rin na magpa-araw para naman pagpawisan ako. Ang ganda ng mga bulaklak dito. Talagang inaalagaan nila ang mga halaman dito. Hindi naman ako puwedeng lumabas kaya dito na lang muna ako sa garden nila.
“Good morning po, Ate ganda.”
Kaagad akong napalingon nang marinig ko ang boses ni Alden.
“Good morning,” nakangiti na bati ko sa kanya.
Tumatakbo siyang lumapit sa akin. Sinalubong ko naman siya at binuhat ko siya.
“Magbreakfast na po tayo, ate ganda. May pasok pa po kasi ako sa school,” nakangiti na sabi niya sa akin.
“‘Anong grade ka na po ba?” tanong ko sa kanya.
“Grade one po,” sagot niya sa akin.
“Tara na, kumain na tayo. Baka ma late ka pa sa school,” sabi ko sa kanya.
“Nagkita na po ba kayo ng ate kong m*****a?” tanong niya sa akin.
“Pumasok na siya sa school,” sagot ko sa kanya.
“Lagi naman po ‘yun nagmamadali at hindi po sumasabay sa amin kumain.” sabi niya sa akin.
“Ganun ba?”
“Opo, ayaw po kasi niya dito. Mas gusto po niya kay mommy. Kaya lang po busy rin po si mommy kaya po nandito kami kay daddy,” sabi pa niya sa akin.
“Saan ang mommy mo?” tanong ko sa kanya dahil gusto kong malaman.
“Nasa Paris po” sagot niya sa akin.
“Okay, tara na kumain na tayo.” sabi ko na lang sa kanya at pumasok na kami sa dining room.
Nakaupo pa rin si ninong at hindi pa siya tapos kumain. Lumapit sa kanya si Alden at yumakap sa kanya. Ang sweet talaga ng batang ito. Kahit si ninong ay sweet rin sa anak niya. Nilagyan ko ng pagkain ang plato ni Alden at nagsimula na kaming kumain.
“Daddy, puwede po ba akong ihatid ni Ate Yanne sa school?” tanong ni Alden sa daddy niya.
“No, hindi puwede.” mabilis na sagot ni ninong.
“Why po?” malungkot na tanong ni Alden.
“It’s not safe for her to leave the house,” sagot naman ni ninong sa anak niya.
“Pero po–”
“Alden, next time na lang po.” sabi ko sa kanya.
“Okay po,” sagot niya at muling kumain.
Naging tahimik kaming tatlo at kalansing ng mga kubyertos ang tanging naririnig sa hapagkainan. Hanggang sa natapos na lang kami ay wala ng nagsasalita sa amin. After kumain ay umakyat na silang dalawa ako naman ay naiwan dito.
“Ma’am, kami na po d’yan.” sabi sa akin ni Manang Tiray.
“Ako na po, kayang-kaya ko na po ito.” sabi ko sa kanya
“Huwag na po, baka mapano pa ang mga kamay mo.”
“Sanay naman po akong maghugas ng plato. Sa US po ay mag-isa lang po ako at ako po ang gumagawa ng mga gawaing bahay,” sabi ko sa kanya habang nakangiti.
“Kahit na po, magagalit si Mayor kapag po nalaman niya ito.”
“Hindi po, ako na po ang bahalang magpaliwanag sa kanya.” sabi ko sa kanya.
“Kung hindi po kita mapipigilan ay sige po. Ikaw ang bahala,” sabi niya sa akin.
Ngumiti na lang ako sa kanya at dinala ko sa kusina ang mga hugasin. Mabo-bored lang ako dito kaya kailangan kong libangin ang sarili ko. Ayaw ko naman na wala akong ginagawa. Masaya akong naghuhugas ng mga hugasin ng marinig ko na tinatawag ako ni Alden. Pinatay ko muna ang gripo at nang lumingon ako ay halos atakehin ako dahil nakatayo sa harap ko si ninong.
“Bakit ikaw ang gumagawa niyan?” nakakunot ang noo na tanong niya sa akin.
“Gusto ko po na may ginagawa ako,” sagot ko sa kanya.
“Huwag ka po sanang magalit sa kanila dahil ako po ang nagpumilit,” sabi ko sa kanya.
“Hindi mo kailangan na gawin ‘yan,” sabi niya sa akin.
“Naiinip po kasi ako na wala akong ginagawa,” sagot ko sa kanya.
“Kung iyan ang gusto mo pero ‘wag mong pagurin ang sarili mo. Trabaho nila ‘yan kaya hayaan mo na lang sila.” sabi niya sa akin.
“Aalis na kami ni Alden, tumawag ka kapag may problema o kung may gusto ka.” sabi niya sa akin.
“Ingat po kayo,” sabi ko sa kanya.
“Bye, Ate Yanne!” nakangiti na sigaw ni Alden at kumaway pa siya sa akin.
“Bye,” sabi ko sa kanya.
Bumalik na ako sa ginagawa ko hanggang sa natapos na ako. After ko dito sa kusina ay umakyat na ako sa room ko para maligo. Dahil sa wala naman akong gagawin ay nagbabad na lang ako dito sa bathtub. Habang nakalublob ako dito sa tubig ay marami ang pumapasok sa isipan ko. Maraming tanong pero hindi ko pa rin alam ang sagot.
Hindi ko alam kung ilang minuto ba akong narito sa bathtub. Nakaidlip na pala ako dahil ang bango ng bodywash dito. Umahon na ako at naligo na. After kong magbihis ay tinawagan ko ang abogado ni daddy para ayusin ang sahod ng mga tauhan niya. Gusto ko silang bigyan ng pera para magamit nila if ever na gusto nilang magnegosyo. Wala na ang daddy ko at wala na rin ako sa bahay kaya wala ng dahilan para manatili sila doon.
After naming mag-usap ng abogado ni daddy ay may tinawagan rin ako. Ang mga taong sa tingin ko ay makakatulong sa akin.
“Daddy, hindi ko po hahayaan na hindi ko makuha ang hustisya na para sa 'yo. Anuman ang mangyari ay gagawin ko ang lahat para pagbayaran nila ang ginawa nila sa ‘yo.” kausap ko sa larawan ni daddy sa phone ko.
MARIANNE“Miss, kakain na daw po kayo ng lunch.” sabi sa akin ng katulong ni ninong.“Sige po, sunod po ako.” nakangiti na sagot ko sa kanya.“Okay po,” sabi niya at lumabas na siya.Inayos ko muna ang sarili ko bago ako lumabas sa silid ko. Alam ko naman na ako lang mag-isa dito ngayon. Yayayain ko na lang ang mga kasambahay para naman may kasama akong kumain. Ayaw kong mag-isa kahit pa sanay na ako. Pagpasok ko sa loob ng dining area ay nagulat ako dahil nandito si ninong.“Bakit siya nandito?” tanong ko sa sarili ko habang nakatingin ako sa kanya.“Umupo ka na, let’s eat.” sabi niya sa akin na seryoso lang ang gwapo niyang mukha.“Ninong, okay lang ba na sumabay sa atin sila manang? Mas masaya po kapag marami po tayo,” nakangiti na sabi ko sa kanya.“Okay,” sagot niya sa akin.“Naku, Miss ‘wag na po. Doon na la–”“Sumabay na po kayo sa amin.” sabi ko sa kanya.“Per—”“Pumayag po si ninong kaya okay po ‘yun sa kanya.” putol ko sa sasabihin niya at hinila ko na siya para umupo sa tabi
MARIANNE“If okay lang ay puwede ko bang itanong kung saan ang mommy mo? Bakit hindi niyo siya kasama?” tanong ko sa kanya.“Si mommy po ay nasa Paris. Iniwan po niya kami,” sagot niya sa akin.“Iniwan? Bakit?” tanong ko sa kanya dahil curious ako.“Hindi ko po alam ang reason. Wala pong sinabi si daddy kaya po ako naiinis sa kanya. Naghiwalay po sila at hindi sinabi sa amin kung ano po ang dahilan. Kaya po ako naiinis kay daddy kasi tinatanong ko po siya ay sinabi niya na hindi naman daw kami iniwan. Na sabi niya nagbabakasyon lang si mommy. For four years po?” parang naiiyak na sagot niya sa akin kaya bigla na lang tuloy akong nagsisisi kung bakit ko pa siya tinanong.“I’m sorry, sorry nagtanong ako. Pero baka may reason sila, lalo na ang daddy mo. Baka gusto niyang sabihin sa ‘yo kapag malaki ka na, kapag malaki na kayo. Kapag naiintindihan niyo na. Kapag lumalalaki kasi ang isang tao ay nagiging kumplikado ang lahat. Minsan nga mas gugustuhin mo na lang na sana bata ka na lang fore
MARIANNE“Ahhhhh! Bastos!” sigaw ko at hindi alam ang gagawin ko.“What? Bastos? Ako?” tanong niya sa akin.“Opo, ikaw.” sagot ko sa kanya pero bigla na lang siyang tumawa.Kaya inalis ko ang kamay ko sa mga mata ko. Pero kaagad ko rin namang tinakpan ulit dahil wala pa rin siyang kahit na anong suot. Feel na feel niya yatang ibalandra ang katawan niya sa akin. Pasaway siya.“May kailangan ka ba? Bakit pumasok ka na lang dito sa room ko ng hindi man lang kumakatok?” tanong niya sa akin.“Kumatok po ako,” sagot ko sa kanya at tumalikod na ako para sana lumabas na.“Where are you going?” tanong niya sa akin.“Lalabas na p–”“Stay,” sabi niya sa akin.“Magbihis ka po muna,” pabulong na sabi ko sa kanya.“Puwede naman tayong mag-usap kahit hindi pa ako nakabihis. Nakita mo na kaya wala ng dahilan para itago ko pa,” sabi niya sa akin kaya bigla na lang uminit ang pisngi ko. Hindi ko inaasahan na may ganito siyang side. Pero alam ko rin alam kung seryoso ba siya o inaasar lang niya ako.“Ma
MARIANNENasa hapagkainan kaming lahat ngayon. Kumakain kami ng dinner at sunog na pritong isda ang nakahain sa harapan namin. Paano ba naman ang buong akala ko talaga ay marunong magluto itong ninong ko pero bakit naman nasunog ang isda. Mas okay pa yata na ako ang nagluto kanina. Baka sakaling tostado lang ang isda. May pa cool pa siyang nalalaman pero hindi naman pala marunong. Nag-astig astigan lang talaga siya. “Manang, bakit po ang black ng fish?” tanong ni Alden kay manang.Gusto kong tumawa pero pinigilan ko ang sarili ko. Tumingin ako sa ninong ko na ngayon ay nakatingin rin pala sa akin. Halatang naiinis siya sa narinig niya. Ngumiti ako sa kanya para asarin siya. Nakita ko na naiinis siya sa akin pero mas lalo lang akong ngumiti.“Baby, masarap naman ito kahit black. Kasi ‘yung nag-prito kasi nito kanina ay–”“Sino po ang nag-cook, ate?” tanong sa akin ni Yanne.“Ang daddy mo po,” sagot ko kaya narinig ko na nasamid ang iba naming kasama dito.“Si daddy po? Hindi naman po s
MARIANNENanlaki ang mga mata ko sa sunod niyang ginawa. Hindi ako makapaniwala na bigla na lang niyang kinuha ang kamay ko at pinasok niya sa kung saan ang anaconda este ang pagk*lalaki niya. Literal na nanlaki ang mga mata ko sa kalokohan na ginawa niya. Akmang aalisin ko ang kamay ko pero ang lakas niya dahil mahigpit ang hawak niya sa kamay ko. Gusto talaga niya na pahawakan sa akin ang galit na galit niyang anaconda.“W–What are you doing?” nauutal pa na tanong ko sa kanya na para bang kunwari ay hindi ko alam ang ginagawa niya sa akin.“Ngayon mo laitin ang kaibigan ko,” sabi niya sa akin.“Malii–”“Fvck!” he cursed dahil hindi niya yata inaasahan na lalaitin ko pa rin siya kahit pa pinahawakan na niya sa akin.“Maliit ba? Gusto mo bang subukan kong maliit talaga?” nakangisi na tanong niya sa akin na para bang tinatakot pa niya ako.“Ayaw ko nga, mas gusto ko ang jumbo hotdog ng boyfriend ko. ‘Yang sa ‘yo kasi ay regular size lang, maliit lang.” pang-aasar ko sa kanya pero parang
MARIANNE “Anong ginagawa mo, ninong?” tanong ko sa kanya. “Wala pa naman akong ginagawa. Bakit may gusto ka bang gawin?” tanong niya sa akin habang nakatingin sa mga mata ko. Inaakit ba niya ako? Tanong ko sa sarili ko. Sobrang lapit ng mukha niya sa akin. Tumikhim ako at bahagya ko siyang tinulak pero mas humigpit ang hawak niya sa baywang ko. “Wala akong gustong gawin, ninong ko. Kung ako sa ‘yo ay matulog ka na para hindi ka mukhang matanda,” nakangisi na sabi ko sa kanya. “Matanda?” he asked me and he looked pissed off. “Opo, matanda.” nakangisi na sagot ko sa kanya. “Ikaw lang ang bukod tangi na nagsabi sa akin na matanda na ak–” “Oh, really? I feel so special,” pang-aasar ko pa sa kanya. “Yeah, you’re special. Dahil mas lalo kang hindi makakaalis dito sa bahay ko,” sabi niya sa akin sabay bitaw sa baywang ko. “Malalaman natin,” sabi ko sa kanya. Hindi na siya nagsalita at mabilis na lumabas sa room ko. Napangiti naman ako bigla. Hindi ko kasi maintindihan ang ninong k
MARIANNENakatingin lang ako sa labas ng bintana habang nasa biyahe kami. Nang makarating na kami sa bahay ay nakangiti pa akong bumaba sa sasakyan. Pero biglang naglaho ang maganda kong ngiti. Sana talaga ay hindi muna ako lumabas sa kotse.“Bakit siya nandito?” tanong ko sa sarili ko.Nakakunot ang noo at nakasimangot. Iyan ang bumungad sa akin kaya nawala ang maganda kong ngiti. Nandito ang ninong ko kahit pa ang sabi nila ay maaga itong pumasok sa city hall. Nakatayo siya sa may pintuan at mukhang inaabangan niya talaga akong umuwi. Ako naman itong parang gusto na lang tumakbo palabas ng gate nila o ‘di kaya ay umakyat sa bakod para lang makatakas sa kanya. Alam ko kasi na mag-aaway na naman kaming dalawa.“Bakit mo ako sinuway? Bakit ka lumabas?” malamig na tanong niya sa akin.“Gusto ko lang naman ihatid si Alden. Safe naman eh, nakabalik naman ako at wala naman–”“Safe? Naririnig mo ba ang sarili mo?” putol niya sa sinabi ko.“Opo, wala naman pong dapat ipag-alala. Masyado ka la
MARIANNEMahihiya, mahihiya ang hangin na dumaan sa aming dalawa dahil sa sobrang lapit ng mukha niya sa mukha ko. Kaunti na lang at lalapat na hindi dapat lumapat. Kaya naman buong lakas ko siyang tinulak.“Alam mo po, ninong. Pangit po ang nagsisinungaling. Eh pangit ka sa mga mata ko, anong magagawa ko. Nagsasabi lang naman ako ng totoo,” sabi ko sa kanya pero lalong umigting ang panga niya.“Hindi ko talaga alam na malilinlang ako ng maamo mong mukha,” sabi niya sa akin kaya natawa ako.“Maamo? Parang hindi naman,” natatawa na sabi ko sa kanya.“Fvck! Feeling ko tatanda ako agad sa ‘yo. Magbihis ka na nga lang,” naiinis na sabi niya sa akin.“Bakit naman ako magbibihis?” nakakunot ang noo na tanong ko sa kanya.“Sasama ka sa akin sa city hall,” sagot niya kaya parang bigla na lang ako nakakita ng mga hearts. “Talaga?”“Ayaw mo–”“Gusto ko syempre. Pero safe ba doon–”“Of course,” mabilis na sagot niya sa akin.“Labas ka na, magbibihis lang ako.” sabi ko sa kanya at tinulak ko siya
MARIANNE“Hindi na siya babalik dito. Hindi naman siya welcome diba? Sa labas na lang kami magki–”“Subukan mo lang,” tiim bagang at may pagbabanta na sabi niya sa akin.“Ganyan ka naman eh. Lahat na lang bawal, bawal ganito bawal ang ganyan, bawal na lang lah—”Hindi ko na nagawang tapusin ang sasabihin ko dahil bigla na lang niyang hinalikan ang labi ko. Kaya naman buong lakas ko siyang itinulak. “‘Wag mo nga akong halikan. Hindi mo ako puwedeng halikan na lang kung kailan mo gusto!” sigaw ko sa kanya dahil nakakainis siya.“Break up with him,” sabi niya sa akin habang seryoso ang mukha niya.“Ayaw ko nga! Bakit ko naman gagawin ang utos mo? Kakasagot ko pa nga lang sa kanya tapos makikipagbreak na agad ako. Ano ako, siraulo?” tanong ko sa kanya.“Huwag mong ubusin ang pasensya ko,” sabi pa niya sa akin.“Alam mo, ninong. Tigilan mo ak–”“Ako rin ang tigilan mo,. Makipaghiwalay ka na sa kanya,” sabi niya sa akin.“Ewan ko sa ‘yo, bahala ka nga sa buhay m–”Nagulat na naman ako dahil
MARIANNE“Crush naman talaga kita, ikaw lang ito hard to get. Pero feeling ko talaga may gusto sa ‘yo ang ninong mo. Torpe lang yata sa ganda mo,” natatawa na sabi niya kaya lumapit ako sa kanya at hinampas ko siya ng unan.Naghampasan kaming dalawa hanggang sa nagaulat kaming dalawa dahil bigla na lang bumukas ang pintuan ng room ko.Nasa pintuan si ninong at kasama niya si Alden. “Ninong mong hindi mapakali,” pabulong na sabi sa akin ni Elias.“Hayaan mo siya,” sabi ko sa kaibigan ko.“Type ka talaga niyan, ayaw lang niyang aminin. Kita mo, parang sasaktan na ako,” sabi pa niya.“Saktan mo rin,” natatawa na sabi ko kaya lalong kumunot ang noo ni ninong.“May kailangan ka po ba, ninong?” tanong ko sa kanya.“Aalis ako, walang magbabantay kay Alden,” sabi niya sa akin.“Ang mommy niya?”“Magkasama kami,” sagot niya sa akin.“Bakit hindi niyo na lang siya isama?”“Ayaw niya, mas gusto ka raw niya kasama.” sagot niya sa akin.“Okay,” sabi ko at lumapit ako kay Alden.“Gusto mo sa akin,
MARIANNE“I miss you, baby.” malambing na sabi niya sa akin at niyakap niya ako.“I miss you too,” sabi ko sa taong matagal ko ng hindi nakikita.“Miss mo ako pero hindi ka man lang nagrereply sa mga messages ko,” parang bata na sabi niya sa akin.“Sorry po, busy lang ako kaya hindi ako nakapag-check ng mga messages,” nakangiti na sagot ko sa kanya.“Mabuti na lang at si Libby, sinagot ang message ko sa kanya.”“Hindi naman kasi siya busy. Teka lang kailan ka pala dumating?” tanong ko sa kanya.“Kagabi lang,” sagot niya sa akin.“Baby, may–”Napalingon kami dahil may bigla na lang tumikhim. Ang buong akala ko ay umalis na ang ninong ko pero nandito pa pala siya. Ang seryoso ng mukha niya habang nakatingin sa amin. Si Libby naman ay may kakaibang kinang sa mga mata niya na halatang natutuwa siya. Sure ako na hindi ang isang ito ang nagmessage kundi siya mismo.“Good afternoon, Sir.” bati ni Elias sa ninong ko.“Who are you?” tanong ni ninong habang seryoso ang mukha niya.“I’m Elias, Si
MARIANNEMukhang alam na niya na wala ako sa bahay niya. Hindi ako nagreply at umikot pa rin ako ng umikot dito sa subdivision nila. Tumakbo ako nang tumakbo hanggang sa bigla na lang may humarang sa daraanan ko na sasakyan. Bumaba ang driver pero hindi ko naman mamukhaan dahil sa nasisilaw ako sa ilaw ng kotse.“Ang tigas talaga ng ulo mo,” sabi niya sa akin kaya nalaman ko na ang ninong ko ito.“Nag-jogging lang ako,” sagot ko sa kanya.“Hating gabi?” galit na tanong niya sa akin.“Eh, ano naman kung hating gabi? May oras ba dapat ang jogging?” “Ngayon na may alam ka na sa self defense ay mayabang ka na. Akala mo magaling ka na,” sabi niya sa akin kaya pinaikutan ko siya ng mata.“Kapag wala naman akong alam ay sasabihin mo sa akin na mahina ako. Ngayon na may alam na ako ay mayabang na ako. Galit ka lang yata dahil hindi mo matanggap na napatulog kita,” sabi ko sa kanya.“Hop in,” utos niya sa akin at halatang naiinis siya sa sinabi ko.“Ayaw ko,” sagot ko sa kanya.“Yanne,” may pa
MARIANNEDahil sa paulit-ulit na nagpeplay sa utak ko ang sinabi niya kanina na hindi niya ako gusto pero ang katotohanan naman ay ginalaw na niya ako ay hindi ko na napigilan ang sarili ko. Hindi na ako nagdalawang isip na atakehin siya na naging dahilan para matumba siya.“Boss!” sigaw ng mga tauhan niya.“Pretty, sibat na ako!” sigaw sa akin ng kaibigan ko at mabilis na lumabas.“Mayor, mayor, gising po! Gising!” paulit-ulit na sabi ng mga tauhan niya.“Ang hina naman ng mayor niyo,” sabi ko sa mga ito kaya tumingin sila sa akin.“Paano mo nagawa na mapatumba si mayor?” tanong niya sa akin.“Sinunod ko lang ang tinuro kanina,” sagot ko sa kanila.“Talaga po? Kanina lang ‘yon?” tanong pa nila na para bang hindi makapaniwala.“Opo,” sagot ko sa kanila.“Ang astig mo naman. Ang hinhin mo kasi kaya hindi namin inaasahan na mapapatulog mo si mayor.”“Gusto niyo bang makipaglaban sa akin para–”“Huwag na po, okay na po. Magaling ka na po, kaya mo ng patumbahin ang kalaban,” sabi niya sa a
MARIANNE“Sumama ka sa akin,” sabi niya at hinila na lang niya ako bigla.“Saan po tayo pupunta?” tanong ko sa kanya.“Mag-uusap tayo,” sagot niya sa akin.“Puwede naman tayong mag-usap dito. Kailangan ba talaga na umalis tayo?” tanong ko sa kanya.“Babalik rin tayo mamaya,” sagot niya sa akin. Kaya naman lumabas na kami sa bahay.“Libby?” gulat na tanong ko dahil nasa labas siya ng bahay ni ninong.“Hi, pretty.” nakangiti na bati niya sa akin.“Isasama natin siya,” sabi sa akin ni ninong.“Anong meron?” tanong sa akin ng kaibigan ko.“Hindi ko alam,” sagot ko sa kanya dahil wala rin talaga akong idea.“Pumasok na kayo,” sabi sa amin ni ninong kaya naman pumasok na kaming dalawa sa loob ng sasakyan ni ninong.Sa backseat kaming dalawa nakaupo. Habang si ninong naman ang nagmamaneho. Hindi namin alam kung saan ba kami dadalhin nitong lalaking ito. Kaya naman humarap ako kay Libby at ganun rin siya sa akin.“Kumusta na ang lalaki?”“Okay naman siya. Kinulong ko.”“Mabuti naman, pakantahi
MARIANNE“Pinagloloko mo ba ako?” tanong niya sa akin habang nakasalubong ang mga kilay niya.“Nagsasabi ako ng toto–”“Bakit marumi ang sapatos mo?” tanong niya sa akin kaya napatingin ako sa sapatos ko na nangingitim na dahil sa dumi kanina sa bakanteng lote.“Ninong–”“Mag-uusap tayo mamaya,” sabi niya sa akin at inalalayan na niya si Alden papasok sa loob ng bahay.Pumasok na sila at ako na lang ang naiwan dito. Napatingin na lang ako sa sapatos ko ngayon. Naiinis ako dahil hindi ko man lang naisip na magpalit kanina. Nawala sa isip ko sa sobrang pagmamadali ko. Sumunod na lang ako sa kanila. Dahil nga sa marumi ang sapatos ko ay hinubad ko na lang ito. Dumiretso ako sa laundry area nila ninong dito sa bahay.Nilabhan ko ito para naman hindi na niya alamin kung saan ba ako pumunta. Baka kaso malaman pa niya mas mabuti na safe ang lahat.“Anong ginagawa mo?” nagulat ako sa kanya dahil nandito na pala siya sa likuran ko.“Nilabhan ko lang po ang sapatos ko,” sagot ko sa kanya.“Bakit
MARIANNE“Hi, boys. Gusto niyo bang maglaro?” Nakangisi na tanong sa kanila ni Libby.“Magkakilala kayo?” tanong ng boss nila. “Hindi ko siya kilala,” sabi ko sa kanila dahil kailangan ko ng time.“Sino ka?!” tanong nila kay Libby.“Kailangan ko pa bang ipakilala ang sarili ko. Sorry pero hindi ko gustong makilala niyo ako. Sayang ang ganda ko,” natatawa na sabi ng kaibigan ko.“Sayang ang ka-sexyhan mo. Pakialamera ka kasi,” sabi pa nila.“Alam niyo, hindi niyo puwedeng saktan ang prinsesa ni congressman.” nakangisi na sabi ni Libby sa kanila.“Gusto mong maglaro diba? Simulan na natin–”“Okay,” nakangisi na sabi ni Libby at tinutok sa kanila ang baril na hawak niya.Akmang tututukan ako ng boss nila ng baril ay mabilis kong tinutok sa ulo niya ang baril na hawak ko. Dahil sa busy sila kanina kay Libby ay hindi man lang nila napansin na nakuha ko na ang dalawang baril sa kanila.“Prinsesa ni cong ‘yan,” tumatawa na sabi ng kaibigan ko.“Babarilin niyo ako? Sige barilin niyo ako para
MARIANNE “Kuya, saan niyo ako dadalhin?” tanong ko sa kanila habang nasa biyahe kami. “Sa boss namin, pretty. Matagal ka na niyang gustong makilala eh,” sagot niya sa akin. “Sino po ba ang boss niyo?” tanong ko sa kanila. “Makikilala mo rin siya. Ang alam namin ay may pinaka-boss pa ang boss namin,” sagot niya sa akin. “Magkano po ba ang binayad nila sa inyo?” tanong ko pa sa kanila. “Isang milyon, Miss pretty.’ sagot pa ng isa sa kanila. “Maliit lang pala,” sabi ko sa kanila. “Gusto niyo bang magtrabaho sa akin?” tanong ko sa dalawang tanga na kausap ko. “Naku, Miss freelancer kaming dalawa. Wala kaming boss, kinukuha lang nila kami kapag kailangan nila kami. Boss lang ang tawag namin sa nagbabayad sa amin–” “Magbabayad ako?” sabi ko sa kanila pero bigla na lang silang tumawa na dalawa. Kahit na ang totoo ay ako ang dapat na natatawa ngayon dahil mga freelancer daw sila. Talagang pinaganda pa nila ang term na ginamit nila. “Naku, Miss. Marami na ang nag-alok sa amin niyan