MARIANNE
“Anica!” halos tumalon ako sa lakas ng boses ni ninong at nang lumingon ako sa kanya ay nakita ko at seryoso niyang mukha habang naglalakad palapit sa amin ng anak niya.
“Late na ako, dad.” sabi nito kay ninong na para bang naiinis pa.
“Mag-uusap tayong dalawa mamay–”
“Whatever!” bastos na putol niya sa sasabihin ng daddy niya.
Ako naman ay nakatingin lang sa malditang anak ni ninong. Nagkatinginan kaming dalawa ni ninong at ngumiti na lang ako sa kanya.
“Good morning po,” bati ko sa kanya.
“Good morning, kumusta naman ang tulog mo?” tanong niya sa akin.
“Okay naman po, nakatulog po ako agad.”
“It’s good to hear that,” sabi niya sa akin.
“Salamat po,” sabi ko sa kanya.
“I’m sorry, I’m sorry sa naging attitude ng anak ko,” sabi niya sa akin.
“It’s okay, ninong.”
“Kakausapin ko na lang siya mamaya,” sabi niya sa akin at naglakad na siya papunta sa dining area.
“Magbreakfast na tayo,” lumingon siya sa akin.
“Si Alden po?”
“Mamaya na lang siya kapag nagising na siya,” sabi niya sa akin.
“Hihintayin ko na lang po siya. Sabay po kami,” sabi ko sa kanya.
“Are you sure? Hindi ka pa ba nagugutom?” tanong niya sa akin at umiling naman ako bilang sagot sa kanya.
“Okay, sabay na lang kayo. May pasok pa kasi ako sa city hall,” sabi niya sa akin.
“Mauna na po kayo,” sabi ko sa kanya at naglakad ako palabas para pumunta sa garden.
Gusto ko kasi na maglakad-lakad dito sa labas. Nais ko rin na magpa-araw para naman pagpawisan ako. Ang ganda ng mga bulaklak dito. Talagang inaalagaan nila ang mga halaman dito. Hindi naman ako puwedeng lumabas kaya dito na lang muna ako sa garden nila.
“Good morning po, Ate ganda.”
Kaagad akong napalingon nang marinig ko ang boses ni Alden.
“Good morning,” nakangiti na bati ko sa kanya.
Tumatakbo siyang lumapit sa akin. Sinalubong ko naman siya at binuhat ko siya.
“Magbreakfast na po tayo, ate ganda. May pasok pa po kasi ako sa school,” nakangiti na sabi niya sa akin.
“‘Anong grade ka na po ba?” tanong ko sa kanya.
“Grade one po,” sagot niya sa akin.
“Tara na, kumain na tayo. Baka ma late ka pa sa school,” sabi ko sa kanya.
“Nagkita na po ba kayo ng ate kong m*****a?” tanong niya sa akin.
“Pumasok na siya sa school,” sagot ko sa kanya.
“Lagi naman po ‘yun nagmamadali at hindi po sumasabay sa amin kumain.” sabi niya sa akin.
“Ganun ba?”
“Opo, ayaw po kasi niya dito. Mas gusto po niya kay mommy. Kaya lang po busy rin po si mommy kaya po nandito kami kay daddy,” sabi pa niya sa akin.
“Saan ang mommy mo?” tanong ko sa kanya dahil gusto kong malaman.
“Nasa Paris po” sagot niya sa akin.
“Okay, tara na kumain na tayo.” sabi ko na lang sa kanya at pumasok na kami sa dining room.
Nakaupo pa rin si ninong at hindi pa siya tapos kumain. Lumapit sa kanya si Alden at yumakap sa kanya. Ang sweet talaga ng batang ito. Kahit si ninong ay sweet rin sa anak niya. Nilagyan ko ng pagkain ang plato ni Alden at nagsimula na kaming kumain.
“Daddy, puwede po ba akong ihatid ni Ate Yanne sa school?” tanong ni Alden sa daddy niya.
“No, hindi puwede.” mabilis na sagot ni ninong.
“Why po?” malungkot na tanong ni Alden.
“It’s not safe for her to leave the house,” sagot naman ni ninong sa anak niya.
“Pero po–”
“Alden, next time na lang po.” sabi ko sa kanya.
“Okay po,” sagot niya at muling kumain.
Naging tahimik kaming tatlo at kalansing ng mga kubyertos ang tanging naririnig sa hapagkainan. Hanggang sa natapos na lang kami ay wala ng nagsasalita sa amin. After kumain ay umakyat na silang dalawa ako naman ay naiwan dito.
“Ma’am, kami na po d’yan.” sabi sa akin ni Manang Tiray.
“Ako na po, kayang-kaya ko na po ito.” sabi ko sa kanya
“Huwag na po, baka mapano pa ang mga kamay mo.”
“Sanay naman po akong maghugas ng plato. Sa US po ay mag-isa lang po ako at ako po ang gumagawa ng mga gawaing bahay,” sabi ko sa kanya habang nakangiti.
“Kahit na po, magagalit si Mayor kapag po nalaman niya ito.”
“Hindi po, ako na po ang bahalang magpaliwanag sa kanya.” sabi ko sa kanya.
“Kung hindi po kita mapipigilan ay sige po. Ikaw ang bahala,” sabi niya sa akin.
Ngumiti na lang ako sa kanya at dinala ko sa kusina ang mga hugasin. Mabo-bored lang ako dito kaya kailangan kong libangin ang sarili ko. Ayaw ko naman na wala akong ginagawa. Masaya akong naghuhugas ng mga hugasin ng marinig ko na tinatawag ako ni Alden. Pinatay ko muna ang gripo at nang lumingon ako ay halos atakehin ako dahil nakatayo sa harap ko si ninong.
“Bakit ikaw ang gumagawa niyan?” nakakunot ang noo na tanong niya sa akin.
“Gusto ko po na may ginagawa ako,” sagot ko sa kanya.
“Huwag ka po sanang magalit sa kanila dahil ako po ang nagpumilit,” sabi ko sa kanya.
“Hindi mo kailangan na gawin ‘yan,” sabi niya sa akin.
“Naiinip po kasi ako na wala akong ginagawa,” sagot ko sa kanya.
“Kung iyan ang gusto mo pero ‘wag mong pagurin ang sarili mo. Trabaho nila ‘yan kaya hayaan mo na lang sila.” sabi niya sa akin.
“Aalis na kami ni Alden, tumawag ka kapag may problema o kung may gusto ka.” sabi niya sa akin.
“Ingat po kayo,” sabi ko sa kanya.
“Bye, Ate Yanne!” nakangiti na sigaw ni Alden at kumaway pa siya sa akin.
“Bye,” sabi ko sa kanya.
Bumalik na ako sa ginagawa ko hanggang sa natapos na ako. After ko dito sa kusina ay umakyat na ako sa room ko para maligo. Dahil sa wala naman akong gagawin ay nagbabad na lang ako dito sa bathtub. Habang nakalublob ako dito sa tubig ay marami ang pumapasok sa isipan ko. Maraming tanong pero hindi ko pa rin alam ang sagot.
Hindi ko alam kung ilang minuto ba akong narito sa bathtub. Nakaidlip na pala ako dahil ang bango ng bodywash dito. Umahon na ako at naligo na. After kong magbihis ay tinawagan ko ang abogado ni daddy para ayusin ang sahod ng mga tauhan niya. Gusto ko silang bigyan ng pera para magamit nila if ever na gusto nilang magnegosyo. Wala na ang daddy ko at wala na rin ako sa bahay kaya wala ng dahilan para manatili sila doon.
After naming mag-usap ng abogado ni daddy ay may tinawagan rin ako. Ang mga taong sa tingin ko ay makakatulong sa akin.
“Daddy, hindi ko po hahayaan na hindi ko makuha ang hustisya na para sa 'yo. Anuman ang mangyari ay gagawin ko ang lahat para pagbayaran nila ang ginawa nila sa ‘yo.” kausap ko sa larawan ni daddy sa phone ko.
MARIANNE“Miss, kakain na daw po kayo ng lunch.” sabi sa akin ng katulong ni ninong.“Sige po, sunod po ako.” nakangiti na sagot ko sa kanya.“Okay po,” sabi niya at lumabas na siya.Inayos ko muna ang sarili ko bago ako lumabas sa silid ko. Alam ko naman na ako lang mag-isa dito ngayon. Yayayain ko na lang ang mga kasambahay para naman may kasama akong kumain. Ayaw kong mag-isa kahit pa sanay na ako. Pagpasok ko sa loob ng dining area ay nagulat ako dahil nandito si ninong.“Bakit siya nandito?” tanong ko sa sarili ko habang nakatingin ako sa kanya.“Umupo ka na, let’s eat.” sabi niya sa akin na seryoso lang ang gwapo niyang mukha.“Ninong, okay lang ba na sumabay sa atin sila manang? Mas masaya po kapag marami po tayo,” nakangiti na sabi ko sa kanya.“Okay,” sagot niya sa akin.“Naku, Miss ‘wag na po. Doon na la–”“Sumabay na po kayo sa amin.” sabi ko sa kanya.“Per—”“Pumayag po si ninong kaya okay po ‘yun sa kanya.” putol ko sa sasabihin niya at hinila ko na siya para umupo sa tabi
MARIANNE“If okay lang ay puwede ko bang itanong kung saan ang mommy mo? Bakit hindi niyo siya kasama?” tanong ko sa kanya.“Si mommy po ay nasa Paris. Iniwan po niya kami,” sagot niya sa akin.“Iniwan? Bakit?” tanong ko sa kanya dahil curious ako.“Hindi ko po alam ang reason. Wala pong sinabi si daddy kaya po ako naiinis sa kanya. Naghiwalay po sila at hindi sinabi sa amin kung ano po ang dahilan. Kaya po ako naiinis kay daddy kasi tinatanong ko po siya ay sinabi niya na hindi naman daw kami iniwan. Na sabi niya nagbabakasyon lang si mommy. For four years po?” parang naiiyak na sagot niya sa akin kaya bigla na lang tuloy akong nagsisisi kung bakit ko pa siya tinanong.“I’m sorry, sorry nagtanong ako. Pero baka may reason sila, lalo na ang daddy mo. Baka gusto niyang sabihin sa ‘yo kapag malaki ka na, kapag malaki na kayo. Kapag naiintindihan niyo na. Kapag lumalalaki kasi ang isang tao ay nagiging kumplikado ang lahat. Minsan nga mas gugustuhin mo na lang na sana bata ka na lang fore
MARIANNE“Ahhhhh! Bastos!” sigaw ko at hindi alam ang gagawin ko.“What? Bastos? Ako?” tanong niya sa akin.“Opo, ikaw.” sagot ko sa kanya pero bigla na lang siyang tumawa.Kaya inalis ko ang kamay ko sa mga mata ko. Pero kaagad ko rin namang tinakpan ulit dahil wala pa rin siyang kahit na anong suot. Feel na feel niya yatang ibalandra ang katawan niya sa akin. Pasaway siya.“May kailangan ka ba? Bakit pumasok ka na lang dito sa room ko ng hindi man lang kumakatok?” tanong niya sa akin.“Kumatok po ako,” sagot ko sa kanya at tumalikod na ako para sana lumabas na.“Where are you going?” tanong niya sa akin.“Lalabas na p–”“Stay,” sabi niya sa akin.“Magbihis ka po muna,” pabulong na sabi ko sa kanya.“Puwede naman tayong mag-usap kahit hindi pa ako nakabihis. Nakita mo na kaya wala ng dahilan para itago ko pa,” sabi niya sa akin kaya bigla na lang uminit ang pisngi ko. Hindi ko inaasahan na may ganito siyang side. Pero alam ko rin alam kung seryoso ba siya o inaasar lang niya ako.“Ma
MARIANNENasa hapagkainan kaming lahat ngayon. Kumakain kami ng dinner at sunog na pritong isda ang nakahain sa harapan namin. Paano ba naman ang buong akala ko talaga ay marunong magluto itong ninong ko pero bakit naman nasunog ang isda. Mas okay pa yata na ako ang nagluto kanina. Baka sakaling tostado lang ang isda. May pa cool pa siyang nalalaman pero hindi naman pala marunong. Nag-astig astigan lang talaga siya. “Manang, bakit po ang black ng fish?” tanong ni Alden kay manang.Gusto kong tumawa pero pinigilan ko ang sarili ko. Tumingin ako sa ninong ko na ngayon ay nakatingin rin pala sa akin. Halatang naiinis siya sa narinig niya. Ngumiti ako sa kanya para asarin siya. Nakita ko na naiinis siya sa akin pero mas lalo lang akong ngumiti.“Baby, masarap naman ito kahit black. Kasi ‘yung nag-prito kasi nito kanina ay–”“Sino po ang nag-cook, ate?” tanong sa akin ni Yanne.“Ang daddy mo po,” sagot ko kaya narinig ko na nasamid ang iba naming kasama dito.“Si daddy po? Hindi naman po s
MARIANNENanlaki ang mga mata ko sa sunod niyang ginawa. Hindi ako makapaniwala na bigla na lang niyang kinuha ang kamay ko at pinasok niya sa kung saan ang anaconda este ang pagk*lalaki niya. Literal na nanlaki ang mga mata ko sa kalokohan na ginawa niya. Akmang aalisin ko ang kamay ko pero ang lakas niya dahil mahigpit ang hawak niya sa kamay ko. Gusto talaga niya na pahawakan sa akin ang galit na galit niyang anaconda.“W–What are you doing?” nauutal pa na tanong ko sa kanya na para bang kunwari ay hindi ko alam ang ginagawa niya sa akin.“Ngayon mo laitin ang kaibigan ko,” sabi niya sa akin.“Malii–”“Fvck!” he cursed dahil hindi niya yata inaasahan na lalaitin ko pa rin siya kahit pa pinahawakan na niya sa akin.“Maliit ba? Gusto mo bang subukan kong maliit talaga?” nakangisi na tanong niya sa akin na para bang tinatakot pa niya ako.“Ayaw ko nga, mas gusto ko ang jumbo hotdog ng boyfriend ko. ‘Yang sa ‘yo kasi ay regular size lang, maliit lang.” pang-aasar ko sa kanya pero parang
MARIANNE “Anong ginagawa mo, ninong?” tanong ko sa kanya. “Wala pa naman akong ginagawa. Bakit may gusto ka bang gawin?” tanong niya sa akin habang nakatingin sa mga mata ko. Inaakit ba niya ako? Tanong ko sa sarili ko. Sobrang lapit ng mukha niya sa akin. Tumikhim ako at bahagya ko siyang tinulak pero mas humigpit ang hawak niya sa baywang ko. “Wala akong gustong gawin, ninong ko. Kung ako sa ‘yo ay matulog ka na para hindi ka mukhang matanda,” nakangisi na sabi ko sa kanya. “Matanda?” he asked me and he looked pissed off. “Opo, matanda.” nakangisi na sagot ko sa kanya. “Ikaw lang ang bukod tangi na nagsabi sa akin na matanda na ak–” “Oh, really? I feel so special,” pang-aasar ko pa sa kanya. “Yeah, you’re special. Dahil mas lalo kang hindi makakaalis dito sa bahay ko,” sabi niya sa akin sabay bitaw sa baywang ko. “Malalaman natin,” sabi ko sa kanya. Hindi na siya nagsalita at mabilis na lumabas sa room ko. Napangiti naman ako bigla. Hindi ko kasi maintindihan ang ninong k
MARIANNENakatingin lang ako sa labas ng bintana habang nasa biyahe kami. Nang makarating na kami sa bahay ay nakangiti pa akong bumaba sa sasakyan. Pero biglang naglaho ang maganda kong ngiti. Sana talaga ay hindi muna ako lumabas sa kotse.“Bakit siya nandito?” tanong ko sa sarili ko.Nakakunot ang noo at nakasimangot. Iyan ang bumungad sa akin kaya nawala ang maganda kong ngiti. Nandito ang ninong ko kahit pa ang sabi nila ay maaga itong pumasok sa city hall. Nakatayo siya sa may pintuan at mukhang inaabangan niya talaga akong umuwi. Ako naman itong parang gusto na lang tumakbo palabas ng gate nila o ‘di kaya ay umakyat sa bakod para lang makatakas sa kanya. Alam ko kasi na mag-aaway na naman kaming dalawa.“Bakit mo ako sinuway? Bakit ka lumabas?” malamig na tanong niya sa akin.“Gusto ko lang naman ihatid si Alden. Safe naman eh, nakabalik naman ako at wala naman–”“Safe? Naririnig mo ba ang sarili mo?” putol niya sa sinabi ko.“Opo, wala naman pong dapat ipag-alala. Masyado ka la
MARIANNEMahihiya, mahihiya ang hangin na dumaan sa aming dalawa dahil sa sobrang lapit ng mukha niya sa mukha ko. Kaunti na lang at lalapat na hindi dapat lumapat. Kaya naman buong lakas ko siyang tinulak.“Alam mo po, ninong. Pangit po ang nagsisinungaling. Eh pangit ka sa mga mata ko, anong magagawa ko. Nagsasabi lang naman ako ng totoo,” sabi ko sa kanya pero lalong umigting ang panga niya.“Hindi ko talaga alam na malilinlang ako ng maamo mong mukha,” sabi niya sa akin kaya natawa ako.“Maamo? Parang hindi naman,” natatawa na sabi ko sa kanya.“Fvck! Feeling ko tatanda ako agad sa ‘yo. Magbihis ka na nga lang,” naiinis na sabi niya sa akin.“Bakit naman ako magbibihis?” nakakunot ang noo na tanong ko sa kanya.“Sasama ka sa akin sa city hall,” sagot niya kaya parang bigla na lang ako nakakita ng mga hearts. “Talaga?”“Ayaw mo–”“Gusto ko syempre. Pero safe ba doon–”“Of course,” mabilis na sagot niya sa akin.“Labas ka na, magbibihis lang ako.” sabi ko sa kanya at tinulak ko siya
THIRD PERSON POV“Si Andrew nasaan?” tanong ni Ayra nang dumating siya sa bahay ni mayor.“Nasa room niya pero ayaw niyang may isturbo sa kanya.” sagot naman ni manang.“Ako na po ang bahala sa kan–”“Hayaan mo sana siya ngayon, Ma’am,” sabi ni manang.“He needs me, manang,” sabi pa ni Ayra.“Pero mahigpit niyang bilin na ‘wag siyang isturbuhin,” sabi naman ni manang.“Don’t worry, manang ako po ang bahala. Magpahinga ka na po dahil alam ko na pagod ka,” sabi pa niya.“Ikaw ang bahala,” sabi na lang matanda.Mabilis naman na umakyat si Ayra papunta sa silid ni mayor. At si manang naman ay mabilis na tumawag kay Yanne para sabihin ang nangyari. Gusto niyang ibalita kung gaano kabilis sa balita ang babae.“Hayaan niyo na lang po sila, manang.”“Sure ka na ba talaga sa desisyon mo na umalis? Naniniwala ka ba talaga na si Andrew ang pumatay sa daddy mo? Wala ka bang tiwala sa kanya?” sunod-sunod na tanong niya sa babae.“Siya ang suspek, manang. Ang lahat ng ebidensya ay siya ang itinutur
THIRD PERSON POV“Mommy, please! Huwag ka po umalis!” umiiyak na sambit ni Alden.Pero si Yanne ay nagmamadali ng bumaba sa may hagdan at nakasunod naman sa kanya ang mga bata.“Ayaw ko na sa bahay na ito,” umiiyak rin na sabi niya sa bata.“Mommy, kakauwi mo lang dito tapos aalis ka na naman. Bakit po? Bakit mo kami iiwan?” si Anica naman ngayon ang nagtatanong.“Tapos na kami ng daddy mo. Sinabi ko na sa inyo kanina diba? Sinabi ko na sa inyo kanina na maghihiwalay na kami? Sinabi ko na sa inyo na tapos na kami, mas mabuti pa na ang mommy Ayra niyo na lang ang–”“Hayaan niyo siya, hayaan niyo siyang umalis. Kahit naman anong sabihin ko sa kanya na paliwanag ay hindi pa rin naman siya maniniwala sa akin. Mas mabuti na umalis na lang siya kung sarado rin naman ang puso at isipan niya,” sabi ni Andrew na ngayon ay nasa gitna ng hagdanan.“Pero, daddy–”“Masaya naman tayo na tayong tatlo lang noon diba? Kaya alam ko na magiging okay rin tayo.” sabi niya sa mga anak niya.“Pero gusto po n
MARIANNE“Sabihin mo sa akin ang totoo. Ikaw ba? Ikaw ba ang tunay na suspek sa pagkamatay ng daddy ko?” tanong ko sa kanya habang nagsisimula ng pumatak ang mga luha ko.“Baby–”“Sagutin mo ang tanong ko. Ikaw ba? Ikaw ba talaga?” tanong ko ulit sa kanya.“Yanne–”“Tell me, tell the truth.” sabi ko sa kanya dahil gusto ko ng marinig ang sagot niya sa akin.“Ano ba ang dapat kong sabihin sa ‘yo? Ano ba ang gusto mong malaman kung nasa isip mo ay naniniwala ka na sa kanila? Bakit sino ba ang nagsabi sa ‘yo?” tanong niya sa akin.“Sagot mo, sagot mo ang mas mahalaga sa akin. Ang sagot mo lang ang gusto kong marinig!” hindi ko na napigilan ang sarili ko na sigawan siya.“Gusto mong malaman ang totoo? Gusto mo?” tanong niya sa akin at kitang-kita ko ang lungkot sa mga mata niya kaya naman lalo akong nasasaktan.“Kaya ako nagtatanong dahil gusto ko, dahil gusto kong malaman ang lahat.” “Ako ang, ako ang pinagbibintangan nila. Ang lahat ng ebidensya ay ako ang itinuturo–”“Kaya ba ginamit m
MARIANNE “Pretty, ako na lang ang pupunta doon.” Sabi sa akin ni Libby.“No, ako na.”“Pero—”“Lib, ako na. Ako ang kailangan niya,” sabi ko sa kanya.“Sasamahan kita,” sabi niya sa akin.“Lib, kaya ko na ito.”“Pretty, hindi kita puwedeng pabayaan.” “Gawin mo kung ano ang dapat mong ginagawa. Ako na ang bahala sa bagay na ito,” sabi ko sa kanya.“Pero, kaibigan natin ang—”“Alam ko, pero ayaw ko na pati ikaw ay masama doon. Pangako, ligtas na babalik si Gene.” Sabi ko sa kanya.“Okay, balitaan mo ako.” Sabi niya sa akin.“Opo,” sagot ko sa kanya.Kotse ni ninong ang dala ko kaya naman iniwan ko ito sa ating bahay kung saan si Libby nakatira noon. Dinala sa akin ni Elias ang isang motor ko. Nagtext siya ng address sa akin. Bago ako umalis ay sinigurado ko na maayos ang lahat. Dala ko ang mga gamit ko. Wala akong balak na magpakita sa kanya. Ang tanging gusto ko lang ay bawiin si Gene ng maayos. Nang makarating ako sa lugar ay kaagad akong naghanap ng maayos na puwesto sinet-up ko a
MARIANNE “Oo naman, huhulihin ko siya at sisirain ko ang buhay niya. Makaganti man lang ako sa pagpatay niya sa daddy ko.” seryoso na sabi ko sa kanya. Nakatingin rin siya sa akin at hindi siya kumukurap. “Tell me, may alam ka ba sa pagkamatay ng daddy ko?” tanong ko sa kanya dahilan para matigilan siya. Kitang-kita ko ang paggalaw ng adams apple niya. “What are you talking about?” tanong niya sa akin na talagang nagpapanggap pa siya. “Puwede ba, ‘wag na tayong maglokohan pa dito. Alam ko na may alam ka at alam ko rin na alam mong nasa akin ang isa sa mga tauhan mo na inutusan mo na patayin ako. Sa tingin mo ba talaga ay loyal siya sa ‘yo?” tanong ko sa kanya. “So, alam mo na?” “Oo naman, alam na alam ko na may kinalaman ka sa pagkamatay ng daddy ko. Gagawa ako ng paraan para mahuli ka, at sisiguraduhin ko na pagbabayaran mo ang ginawa mo sa daddy k–” “Tinatakot mo ba ako?” tanong niya sa akin. “Hindi, alam ko naman na hindi ka takot sa akin. Malakas ka diba? Saka sino ba ako p
MARIANNE“Anong ginagawa niya dito?” sabay na tanong ni Libby at Gene habang nakatingin sa akin. Kahit ako ay hindi ko rin alam. Mula sa pinagtataguan namin ay kitang-kita ko ang lalaking bumaba sa may patrol ng pulis. Hindi kami nagkakamali dahil siya talaga ang nandito ngayon.“Ano ba ang ginagawa niya dito?” wala sa sarili na tanong ko.“Yun rin ang tanong namin sa ‘yo,” sabi ng mga ito.“Sa tingin ko ay kailangan ko ng umalis,” sabi ko sa kanila.“Tara na,” sabi sa akin ni Libby at siya na mismo ang humila sa akin.“Kami na ang bahala dito,” sabi ni Gene.“Thank you,” sabi ko sa kanila.“Ako na ang magmamaneho ng motor,” sabi sa akin ni Libby.“Okay,” tanging nasabi ko.Mabilis akong umangkas sa motor at si Libby na ang hinayaan ko na magmaneho. Habang pauwi kami ay sobrang bilis ng t*bok ng puso ko. Hindi niya alam kung ano ba ang idadahilan niya kay Andrew.“Fake ba ‘yung binigay niyo sa akin?” wala sa sarili na tanong ko sa kaibigan ko.“Original ‘yon, hindi lang yata tumalab s
THIRD PERSON POV“Mukhang marami ‘yan, boss?” nakangisi na tanong ni Libby sa mga ito.“Sino kayo?” tanong nila at nakatutok na sa dalawa ang mga baril nila.“Kami? Kami ang mangku, girls.” natatawa pa na sagot ng dalawa na para bang hindi man lang natatakot. Mangkukulam, ang kalokohan na naisip na naman ng dalawa.“Mangku? Meron ba nun? Ang pangit ng pangalan ng grupo niyo!”“Alam niyo, umalis na lang kayo dito!”“Isturbo,” sabi pa ng isang lalaki.“Umalis na habang may awa pa kami, o baka naman type niyo kami.” nakangisi na sabi nang isa.“Type your face! Gwapo ka ba?” natatawa na tanong sa kanila ni Libby.“Oo naman, ako ang pinakagwapo sa balat ng lupa,” sabi niya.Dahil sa narinig ng dalawa ay tumawa pa sila. Tuwang-tuwa na naman ang mga ito. Hanggang sa lumapit ang isang lalaki sa kanila kaya naman mabilis itong sinipa ni Libby. Naglabas ng mga baril ang mga ito at kaagad na tinamaan ang isa dahil binaril ito ni Yanne.“T*ngina! May sniper!” sigaw ng mga ito.“Babarilin mo ako?”
THIRD PERSON POVKanina pa nakahiga si Yanne sa kama nila pero hindi pa rin pumapasok si mayor sa room nila. Naiinip na siya dahil wala yata itong balak na matulog ng maaga. Alas otso na ng gabi at wala pa rin ito kaya naman mas pinili niya na lumabas na sa room nila. Hinanap niya ito at nakita niya itong nasa office nito. Gabi na pero nagtatrabaho pa rin ito.“Ninong,” tawag niya sa lalaki.“What do you want? Bakit hindi ka pa natutulog?” seryoso na tanong ni Andrew.“Hindi kasi ako makatulog. Ikaw, bakit ka nandito pa?” tanong rin ni Yanne sa kanya.“May tinatapos pa akong trabaho,” sagot ni mayor.“Bukas na lang ‘yan, matulog na tayo.” Dahil sa narinig niya ay nagkakataka namang tumingin si Andrew sa babaeng mahal niya. Hindi lang kasi siya makapaniwala na maririnig na niya ang ganitong mga salita. Ang buong akala niya kasi ay wala pa itong balak na bumalik pa sa kanya.“Mauna ka na,” sabi niya kay Yanne.“Ayaw ko, matulog na tayong dalawa.” “May tinatapos pa ako,” sabi niya.“Gan
MARIANNE“Huwag mo na akong daanin sa ganyan mo. Alam ko na may iba kang pakay kaya ka bumalik,” sabi niya sa akin at bumangon na siya.“Ano naman ang pakay ko? Ikaw nga itong walang sinasabi sa akin,” nakangiti na sabi ko sa kanya.“What do you mean?”“Ang tungkol kay Ayra at kay Anica,” sagot ko sa kanya na dahilan para matahimik siya.“Bakit? Bakit hindi mo sinabi sa akin?” tanong ko sa kanya.“Dahil alam ko na magagalit ka. Alam ko na mag-aalala ka ng sobra kapag nalaman mo,” sagot niya sa akin. Kaya naman napa-hinga ako ng malalim.“Alam mo kung bakit ako bumalik dito? Dahil kay Anica, dahil sa kanya. Ayaw ko kasi na malaya mong pinapayagan si Ayra na malayang makapasok dito sa bahay. Ayaw ko ng maulit muli ang nangyari sa kanya,” seryoso na sabi ko sa kanya dahil mukhang hindi siya madadaan sa lambingan.Mas gusto talaga yata niya na ganito ako magsalita. Na hindi ako malambing sa kanya. Wala pa nga isang araw naubos na agad ang pasensya ko. Dahil sa inis ko ay lumabas na ako sa