"เอ๊า... นั่งตาแป๋วอยู่ทำไมล่ะ ไปส่งพี่ ๆ เขาสิ" ตาน้อยสั่งหลานสาวที่นั่งมองตาแป๋วอยู่ ซึ่งเธอก็ลุกขึ้นเดินตามไปส่งทั้ง 3 หนุ่มแล้วกลับมานั่งดูของในถุงพลางถอนหายใจหนัก ๆ
"แต่ละอย่างมีแต่แพง ๆ ทั้งนั้น พวกพี่เขาทำงานได้วันละเท่าไหร่ถึงได้กล้าจ่ายอะไรแพง ๆ แบบนี้ วันนี้บุฟเฟต์ที่พี่เทนเลี้ยงคนละตั้ง 599 เลยนะคะ เรากินได้ตั้งหลายมื้อ หวานกินจนพุงจะแตกยังคิดว่าไม่คุ้มเลย เสียดายตังค์จัง" น้ำหวานว่าขึ้นหงอย ๆ แล้วมองนาฬิกาที่ข้อมือของตัวเอง
"แล้วนาฬิกานี่ก็แบบเดียวกับคิตตี้ใส่เลย เย็นนี้หวานจะถามดูว่ามันแพงมั้ย ถ้าแพงมากหวานคงเก็บใส่กล่องไว้ใส่ตอนพี่มาร์คมาดีกว่าหวานกลัวมันหาย" เด็กสาวพูดขึ้นพร้อมกับลูบนาฬิกาเบา ๆ อย่างทะนุถนอม
"แล้วมันจะไม่เป็นการเสียความตั้งใจพี่เขาหรือลูก พี่เขาซื้อให้เพื่อเอาไว้ดูเวลาไม่ได้ซื้อมาให้ใส่กล่อง แล้วถ้าพี่เขามาแล้วค่อยใส่แบบนั้นเขาเรียกว่าลิงหลอกเจ้า หน้าอย่างหลังอย่างมันไม่ดี ของพวกนี้ก็เหมือนกัน ถ้าเราเห็นว่าสวยแล้วเก็บอย่างเดียวไม่ใช้ คนให้เขาก็เสียความรู้สึก เหมือนกับว่าเราไม่เห็นคุณค่าในสิ่งที่พี่เขาปร
"ปู่อยากให้มาร์คไปอยู่กับศิลาด้วย มาร์คสะดวกมั้ยลูก" คุณปู่เอ่ยถามเสียงเนิบพร้อมกับมองหน้าชายหนุ่มยิ้ม ๆ"ผม..." มาร์คอึกอักอย่างคิดไม่ตกการที่จะให้ไปอยู่ต่างประเทศในฐานะเด็กฝึกงานนั้น ถึงจะมีโอกาสได้งานที่ดีกว่า แต่เรื่องค่าใช้จ่ายก็มากกว่าอีกเหมือนกันแล้วเงินเก็บที่เขามีไม่มั่นใจว่าจะพอใช้จ่ายได้ถึงเมื่อไหร่"ปู่จะให้เงินเดือนเราเท่าพนักงานที่นั่นแล้วจะส่งเราเรียนด้วย ปู่ไม่อยากให้ศิลาอยู่ที่นั่นคนเดียว" คุณปู่พูดขึ้นเสียงเนิบมองหน้าชายหนุ่มอย่างอาทร ในบรรดาเพื่อนของศิลา มาร์คเป็นคนที่ฐานะทางบ้านด้อยกว่าเพื่อนที่สุด ชายหนุ่มดิ้นรนส่งตัวเองเรียนและรับผิดชอบอีกหลายอย่างเพียงลำพัง ซึ่งสิ่งพวกนี้ท่านเดชาให้คนไปเช็คประวัติมาร์คมาบ้างเพราะท่านก็ต้องการมั่นใจว่าคนที่ท่านจะส่งไปอยู่กับหลานชายนั้นต้องพึ่งพาได้จริง ๆ"จริงหรือครับคุณปู่ ขอบคุณครับคุณปู่ ขอบคุณครับ ผมสัญญาผมจะทำให้ดีที่สุดครับ" มาร์คถามขึ้นอย่างตื่นเต้นพร้อมกับยกมือไหว้คุณปู่หลาย ๆ รอบน้ำตาคลอหน่วยอย่างดีใจ"แต่มาร์คต้องช่วยปู่ดูแลศิลาให้ดีและเตือนสติมันทุกครั้งเกี่ยวกับผู้หญิง ศิลาถึง
"จะไปไหน มาเคลียร์กันก่อน" มาร์คลุกขึ้นคว้าเอวไว้ทันทีอย่างมันเขี้ยวทั้งอยากแกล้งร่วมด้วย"โอ๊ย... ตา ช่วยหนูด้วย ตาจะปล่อยพี่มาร์คทำแบบนี้กับหนูไม่ได้นะ โอ๊ะ! อย่าดึงเปียหนู" เด็กสาวโวยวายร้องให้ตาช่วยทันทีเมื่อมือใหญ่อีกข้างดึงหางเปียไว้"ทำอะไรไว้ล่ะ พี่เขาถึงได้มานั่งรอเคลียร์กันเองละกันตาไม่เกี่ยว ตาไปอาบน้ำรอกินข้าวดีกว่า" ตาน้อยว่าขำ ๆ แล้วค่อย ๆ ลุกเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างอารมณ์ดี"เอ๊า... ตา ตาไม่รักหนูแล้วเหรอ พี่มาร์คมือหนักดึงหัวหนูจะหลุดแล้วนะ ตาไม่ดุพี่มาร์คล่ะคะ" คนตัวเล็กโวยวายพลางแกะมือใหญ่ออกจากหางเปียตัวเอง ไม่ได้สนใจอีกมือที่กอดตัวเองเอาไว้แน่นขณะที่รถของโรมวิ่งเข้ามาจอดในรั้วบ้านเพิ่มอีกคัน"ซวยแล้ว...พี่โรมกับพี่เทนก็มา โดนยำแน่เลย พี่มาร์คปล่อยหวาน พี่มาร์คอย่าแกล้งน้อง" เด็กสาวว่าพลางดิ้นหนีเต็มที่แต่ก็โดนมือใหญ่รวบเอวไว้ไม่ยอมปล่อย"น้ำหวาน..." เสียงเทนลากยาวมาก่อนตัว"อุ่ย ยาวมาเลย พี่เทน สวัสดีค่ะอุ่ย พี่โรมสวัสดีค่ะ มาครบเลยเน้อ... ว่างกันเหรอ" คนตัวเล็กอุทานเบา ๆ พลางยกมือไหว้ 2 ผู้มาใหม่พร้
บ้านมาร์คที่ต่างจังหวัดรถสปอร์ตคันหรูวิ่งเข้ามาจอดหน้าร้านกาแฟเปิดใหม่ของคุณนงนารถ หนุ่มหล่อผิวขาวใส สวมแว่นตากันแดดครอบเกือบครึ่งหน้า เปิดประตูลงมาจากฝั่งคนขับ รอยยิ้มละมุนบนใบหน้าเรียกสายตาพนักงานและลูกค้าในร้านให้มองตามอย่างเคลิบเคลิ้มในขณะที่ชายหนุ่มเดินยิ้มเข้ามาในร้าน"พี่มาร์ค แม่! พี่มาร์คมา" นิคบอกแม่เสียงดังอย่างตื่นเต้นพร้อมกับวางถาดแก้วน้ำแล้ววิ่งมากอดพี่ชายคนโตของบ้านเหมือนเด็ก"น้านารถ สวัสดีครับ ไงไอ้เสือ" มาร์คยกมือไหว้แม่เลี้ยงแล้วหันไปทักทายน้องเล็กของบ้านที่กอดตัวเองอยู่ยิ้ม ๆ"โว้... โคตรคูลว่ะ ลุคเด็กล้างรถนี่ฆ่าพี่ไม่ตายจริง ๆ" นิคเอ่ยแซวขำ ๆ กับความขัดกันของรถที่ขับมาราคาหลายล้าน นาฬิกาหลายแสน แว่นเป็นหมื่น กับเสื้อยืดเบอร์ 8 ขยี้ใบกางเกงบอลและรองเท้าแตะสายไขว้ราคาหลักสิบของพี่ชาย ในขณะที่รถเก๋งยุโรปอีกคนวิ่งเข้ามาจอดต่อท้ายรถของมาร์คฝุ่นตลบ"ไอ้มาร์ค ไหนมึงบอกจะมาพร้อมกูไง" เนสเดินเข้ามาในร้านโวยพี่ชายทันทีที่เจอหน้า"แม่..." เรียกพลางเดินเข้าไปกอดหอมแก้มแบบที่เขาเคยทำกับย่ามาตั้งแต่เด็กแล้วหันมามองหน้าพี่ชายต่
สัปดาห์สุดท้ายก่อนเดินทางมาร์คพาเนสไปสมัครงานที่ร้านพี่ชายของโรมตามที่พูด ซึ่งเนสก็ดีใจมากที่จะได้มีรายได้เพิ่มอีกทาง เขาแอบหวังเอาไว้ว่าถ้ามีเงินเก็บมากขึ้นเขาจะขอผ่อนบ้านต่อจากมาร์คเพื่อเป็นสมบัติชิ้นแรกจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง และคิดว่าถ้ามาร์คทำงานร้านนี้เก็บเงินผ่อนบ้านได้เขาก็จะต้องทำได้เหมือนกัน"ไอ้มาร์ค คืนนี้คนเยอะมากเลยว่ะ" เนสว่าอย่างตื่นเต้นเมื่อเห็นโต๊ะคืนนี้เต็มทั้งโต๊ะนั่งและโต๊ะยืน"นี่ครึ่งเดียวเว้ย พรุ่งนี้อีกรอบ มีสเปเซียลด้วย" โรมว่าพร้อมกับยักคิ้วให้เนสยิ้ม ๆ"พรุ่งนี้กูบอกให้นิคพาน้านารถมา มึงหยุดวันนึงไม่ต้องทำงาน" มาร์คว่ายิ้ม ๆ มองหน้าน้องชาย พรุ่งนี้จะเป็นคืนสุดท้ายที่เขาอยู่ไทยเพราะเที่ยงวันเสาร์เขาต้องเดินทางแล้ว ชายหนุ่มเลยขอให้แม่เลี้ยงและน้องชายมาดูเขาทำงานในวันสุดท้ายด้วย"มึงเป็นนักร้อง?" เนสว่าพลางมองหน้าพี่ชายต่างแม่อึ้ง ๆ"แล้วกูเคยบอกมึงเหรอครับว่ากูเป็นพนักงานเสิร์ฟ" มาร์คตอบน้องชายยิ้ม ๆ พลางยกแก้วน้ำอุ่นผสมมะนาวขึ้นดื่มจนหมดแก้ว ยืนมองนักเที่ยวแน่นร้านอย่างพอใจก่อนจะตบบ่าเนสเบา ๆ แล้วก้าวขึ้นเวทีทักทายแฟนคลั
เช้าตรู่ที่บ้านของตาน้อยมาร์คกับเทนมาหาเด็กสาวแต่เช้าเพื่อเอาของฝากจากเชียงใหม่ของเทนและขนมที่ได้รับจากแฟนคลับเมื่อคืนมาให้และตั้งใจมากินข้าวกับตาและน้ำหวานแบบที่เคยทำเป็นประจำ"หวาน พี่มีอะไรจะให้" มาร์คว่าเสียงทุ้มพร้อมกับยื่นกระเป๋าสะพายไปตรงหน้า ขณะที่น้ำหวานกำลังนั่งใส่รองเท้าพละบนแคร่หน้าบ้าน เด็กสาวก็รับมาเปิดดูแบบงง ๆ"โห...พี่มาร์ค แพงไป เกิดหวานทำของพี่มาร์คพังไม่มีปัญญาซ่อมคืนหรอกค่ะ" น้ำหวานว่าขึ้นพลางผลักกระเป๋าใส่โน้ตบุ๊กและไอแพดคืนไปที่หน้าชายหนุ่มทันทีที่เห็นวันนี้มาร์คตั้งใจเอาโน้ตบุ๊กและไอแพดของตัวเองมาให้เด็กสาวไว้ใช้งานและขอตาไปส่งเธอที่โรงเรียนเป็นวันสุดท้ายก่อนจะเดินทางในวันรุ่งขึ้น"เอาไว้ใช้ ขึ้นมัธยมที่ต้องทำรายงานหาข้อมูลแล้วถ้าจะปริ้นก็เอาไปให้ไอ้โรมมันปริ้นให้จะได้ไม่เสียตังค์" มาร์คว่าพลางมองหน้าเด็กสาวนิ่ง ๆ"แพงไป๊... พี่มาร์คไม่เอาไปใช้ล่ะคะ" เด็กสาวว่าขึ้นพลางมองสบตาคนตัวโตนิ่ง ๆ พอกัน"นี่มันเครื่องเก่าพี่ ไปนู่นเขาก็ซื้อให้ใหม่เอามาให้หวานใช้น่ะถูกแล้ว" ชายหนุ่มหาข้ออ้างแล้วยิ
"หวาน เตรียมตัวนะเดี๋ยวพี่จะให้หน้าม้าชวนไอ้มาร์คหันหน้าไปคุยทางนั้นแล้วพี่จะส่งหวานขึ้นเวทีเอาดอกไม้ไปให้มัน" โรมเตี๊ยมเด็กสาวอยู่ที่มุมข้างเวทีและตอนนี้ในมือของน้ำหวานมีกุหลาบสีชมพูช่อใหญ่ที่สั่งจัดมาอย่างสวยงามอุ้มอยู่ด้วย"หวานตื่นเต้นจังเลยพี่โรมพี่มาร์คจะไม่โกรธใช่มั้ยคะ" น้ำหวานว่าขึ้นอย่างไม่มั่นใจพร้อมก้มมองช่อกุหลาบอ้อมแขนตัวเอง"ไม่โกรธ เชื่อพี่ มั่นใจหน่อยสิอิหนู เตรียมตัวท่อนสุดท้ายแล้ว" เทนว่าพลางรั้งแขนน้องเล็กให้ลุกขึ้นแล้วจัดผมและเสื้อผ้าให้อย่างเรียบร้อย ก่อนจะพาเดินไปที่บันไดข้างเวทีแล้วส่งสัญญาณให้หน้าม้าเรียกมาร์คให้หันไปพูดคุยกับแฟนคลับด้านข้างเวทีอีกฝั่ง"ไป ไอ้ตัวเล็ก ไอ้มาร์คมันกำลังเผลอ"เทนว่ายิ้ม ๆ พลางยกกำปั้นขึ้นชนกับกำปั้นน้อย ๆ ของเด็กสาวซึ่งคนตัวเล็กก็ยิ้มกว้างอย่างน่ารักแล้วสูดลมหายใจเข้าปอดก่อนจะค่อย ๆ ก้าวขึ้นเวทีไปยืนยิ้มอยู่ด้านข้างของมาร์คพร้อมกับกุหลาบช่อใหญ่ในมือ ในขณะที่โรมขึ้นเวทีแล้วยกมือขึ้นแตะริมฝีปากตัวเองเพื่อบอกให้คนด้านล่างเงียบรอลุ้นดูปฏิกิริยาของเพื่อนรักและก็ได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดีจากแฟนค
"คร้าบ... คุณพี่ ผมจะพยายามใจเย็นลงครับ ผมเห็นแล้วว่าการใจเย็นแบบพี่ได้อะไรบ้างอย่างน้อยก็โรเล็กซ์เรือนนี้" นิคขานรับพร้อมกับชูนาฬิกาที่มาร์คได้มาจากแฟนคลับแล้วยกให้ตนยิ้ม ๆ"แล้วคอนโดนี่ยังไงลูกจะให้น้าเข้ามาดูแลให้มั้ยหรือจะปล่อยเช่าจริง ๆ" คุณนงนารถว่าอย่างนึกได้พร้อมทั้งนึกเสียดายถ้าจะปล่อยเช่าเพราะเฟอร์นิเจอร์ในห้องมาร์คมีแต่ของดีมียี่ห้อทั้งนั้น"ไม่ลำบากหรอกครับน้านารถ ผมมีคนดูแลอยู่แล้วไม่ปล่อยเช่าหรอก" มาร์คว่ายิ้ม ๆ"แล้วนี่มาร์คขึ้นเครื่องกี่โมงลูก" คุณนงนารถถามชายหนุ่มที่ตอนนี้ลุกขึ้นยืนแล้วมองนาฬิกาถี่ ๆ"เที่ยงครึ่งครับ" ปากตอบแต่ตามองประตูทางเข้าเหมือนรอใครอย่างใจจดใจจ่อ"รอใครว้า...คอยาวจะจรดหลังคาอยู่แล้ว น้องคนเมื่อคืนหรือเปล่าว้า...." เนสแซวพี่ชายคนโตของบ้านลอย ๆ ขณะที่กำลังพิมพ์ไลน์คุยกับเพื่อน"หุบปากเลยไอ้เนส อย่าก้าวข้ามพื้นที่ของกูก่อนได้รับอนุญาต" มาร์คว่าเสียงดุแล้วต้องยิ้มกว้างที่เห็นเทนเดินเข้าประตูมาเพราะเมื่อคืนเทนไปนอนบ้านตาน้อยและเขาคิดว่าคนตัวเล็กของเขาต้องมาพร้อมกับเทนแน่นอน"เทน!" มาร์คร้อง
3 ทุ่ม SARAN BARโรมเดินเข้ามาในห้องทำงานชั้น 2 ของร้านแต่ต้องขมวดคิ้วแล้วหันไปมองที่โซฟารับแขกในห้อง..."น้านารถ เนส นิค มานานแล้วหรือครับ" โรมเอ่ยถามยิ้ม ๆ แล้วเดินมานั่งที่โซฟาเดี่ยวข้าง ๆ"น้ามารอถามอะไรจากโรมนิดหน่อย" คุณนงนารถมองหน้าชายหนุ่มแล้วพูดขึ้นเสียงเรียบ"ว่ามาเลยครับ" โรมตอบเสียงเย็นพอกันและพอจะเดาออกว่าคุณนงนารถจะถามเรื่องอะไร"เด็กผู้หญิงที่มาร์คกอดไม่ปล่อยก่อนขึ้นเครื่องคือใคร" คุณนงนารถเอ่ยถามนิ่ง ๆ"ฟังจากน้ำเสียงน้านารถเหมือนไม่ค่อยพอใจเลยนะครับ" โรมพูดขึ้นเสียงเย็นพร้อมกับจ้องหน้าคุณนงนารถกลับ"โรมอย่ามองน้าแบบนั้น น้าแค่สงสัย เด็กนั่นน่าจะยังไม่บรรลุนิติภาวะเลยนะแล้วมาร์คกอดหอมขนาดนั้น ถ้าพ่อแม่เขาเอาเรื่องจะทำยังไง โรมก็เห็นว่ามาร์คกำลังจะมีอนาคตที่ดีได้งานที่ดี ได้เรียนที่ดี น้าไม่อยากให้มาร์คเสียอนาคตเพราะเด็กแบบนี้" คุณนงนารถว่าเสียงแข็ง เธอมองว่าเด็กคนนี้อาจทำให้อนาคตของลูกเลี้ยงเธอมัวหมองได้ อายุแค่นี้ยังทำตัวแบบนี้เกิดผู้ใหญ่ทางนั้นเอาเรื่องมาร์คจะหมดอนาคตได้"แบบนั้นแล้วมันแบบไหน
ติ๊ง!เสียงไลน์แจ้งเตือนขณะที่น้ำหวานกับของขวัญกำลังนั่งรถกลับบ้านโดยของขวัญเป็นคนขับทำเอาน้ำหวานสะดุ้งจนเพื่อนสาวหันมามองหน้าP mark พี่ซักผ้าปูที่นอนให้แล้วนะ พี่ขึ้นเครื่อง 6 โมงเย็นWhan ค่ะP mark ถ้าไม่สบายก็อย่าลืมกินยานะ หน้าซีด ๆ นะเรา (อ่านแล้ว)" เฮ้อ... อยู่อังกฤษทำยังกับอยู่รังสิตไปได้ คิดจะโผล่ก็โผล่ ต๊กใจโหม้ดหลาว" น้ำหวานพึมพำพลางถอนหายใจแรงจนเพื่อนมองหน้า"ใครน่ะ""พี่มาร์คน่ะ บอกว่าจะขึ้นเครื่อง 6 โมงนี่ก็คงอยู่แอร์พอร์ตแล้วมั้ง" คนตัวเล็กพยายามตอบเพื่อนอย่างปกติ"เมื่อคืนเราไม่อยู่หวานนอนคอนโด?" ของขวัญว่าขึ้นนิ่ง ๆ"อือ" น้ำหวานพยักหน้า"อยู่กับพี่มาร์ค?" "อือ" น้ำหวานพยักหน้าอีกรอบ"เฮ้อ... หมดห่วงไป เมื่อคืนพี่เจ้าบอกว่าหวานดื่มกับพวกอาร์มี่คณะศิลป์ น้องขวัญเป็นห่วงแทบแย่ กลัวเมาแล้วนอนคนเดียว แล้วพี่มา
"นี่แกพกยาคุมใส่กระเป๋าแบบนี้เลยเหรอ" น้ำหวานว่าตาโต *รู้เว้ยว่ามีแฟนแล้วแต่ไม่คิดว่าจะพกแบบนี้นี่หว่า*"โอ๋ย... เรียนยังไม่จบ ก็พกบ้างสิคะ เรียนก็ต้องเรียน ผัวก็ต้องตามใจด้วยค่ะแล้วต่อไปหวานก็ต้องพกเข้าใจมั้ย เผื่อพี่มาร์คแกแอบกลับไทยมาอีก" ว่าพลางขับรถออกถนนกลับทางเดิม"คงไม่กลับมาอีกมั้งอีกตั้งหลายเดือนกว่าจะประชุมประจำปี ถึงตอนนั้นเรานอนกับน้องขวัญแล้วอีกอย่างเราคิดว่าคงแค่วันไนท์อะแก จบแล้วคือจบ""ว่าได้เหรอ ของเคยกินนะจ๊ะ แล้วถ้าผู้เขาเคยกินเขาก็ต้องกินค่ะ ถ้าเราไม่ให้เขากิน เขาก็ไปหากินทางอื่นได้ค่ะ แล้วพี่มาร์คของคุณพรสิ จากในรูป (ที่เธอเคยเห็นอะนะ) หล่อ สูง ขาว ยาว ใหญ่ ขนาดนั้น การศึกษาเริ่ด โปรไฟล์เป็นที่ต้องการของตลาดขนาดนั้น เล่นตัวก็ได้แห้วค่ะคุณ ถึงพรสิจะสวย หวาน เอ๋อ... (อันนี้ชมเพื่อนนะคะ >///<) แต่ถ้าไม่ตามใจผู้ก็บินค่ะ เอ๊า... กินยาซะสิ จะถึงประตูมหาลัยแล้วเนี่ย จะนั่งสวยมึนอยู่ทำไมก่อน" ไข่มุกร่ายยาวพลางหันมาเน้นให้เพื่อนกินยาที่เธอให้"อะ...อ๋อ กิน ๆ กินก็กิน" ว่าพลางแกะยาใส่ปากแล้วหันไปหยิบขวดน้ำข้างประตูมาเปิดดื่มพลางมอง
มหาวิทยาลัย Bร่างบางในชุดนักศึกษาที่ถูกระเบียบตั้งแต่เล็บมือยันรองเท้าก้าวเข้ามานั่งลงที่โต๊ะไม้ยาวใต้อาคารคณะบริหาร ฝั่งตรงข้ามกับเพื่อนแล้วมองหน้าเพื่อนสาวนิ่ง ๆ ด้วยสีหน้ากังวล"เป็นพรือหลาว พรสิ" ไข่มุก สาวใต้ตาคมเพื่อนใหม่ของหญิงสาวเงยหน้ามองเพื่อนงง ๆ กับหน้าสวยบึ้งตึงและแววตาเชิงกังวลของเพื่อน"ไข่มุก ... หวานมีอะไรจะพูดแต่เรื่องนี้ห้ามให้น้องขวัญรู้เรื่องเด็ดขาด" น้ำหวานพูดขึ้นพลางจ้องหน้าเพื่อน"น้องขวัญรู้ไม่ได้?" "อือ (พยักหน้ายืนยันสีหน้าจริงจังขั้นสุด) เรื่องนี้มันเซนซิทิฟมากเดี๋ยวเราจะเล่าให้น้องขวัญฟังเอง โอเคมั้ย""เค...ว่ามาเลย หนูมุกจะเหยียบให้มิดเหมือนตีนจมทรายเลย สัญญาที่สุด" ไข่มุกว่าสีหน้าจริงจังพอกันในขณะที่มือด้านหลังแอบไขว้นิ้วไว้ไม่ให้เพื่อนเห็น"ก่อนอื่น หวานมีอะไรจะถามมุกมากมายก่ายกองมหาศาลอภิมหาศาล...""เดี๋ยว ๆๆ เอาแค่มากมายนี่ก็ตอบไม่ไหวแล้วนะ จะก่ายกองมหาศาลอภิมหาศาลด้วย ไม่ได้..." ไข่มุกเพื่อนสาวที่รู้จักกันตอนขึ้นปี 1 เบรกเพื่อนซะคนหลายคำถามอ้าปากค้าง "เอางี้ ก่อนถาม เกริ่นนำมาก่อน"...
ชายหนุ่มค่อย ๆ ลุกจากเตียงแล้วเดินไปหยิบมือถือของเด็กสาวที่ชาร์จแบตอยู่บนหัวเตียงเดินออกจากห้องอย่างเงียบเชียบแล้วจัดการโหลดแอปบางแอปที่เธอมีในเครื่องเดิมลงเครื่องใหม่ ย้ายซิม ลงทะเบียน แอปโซเซียลต่าง ๆ ให้เรียบร้อย (เครื่องเดิมพี่ก็เป็นคนลงให้เลยรู้รหัสผ่านหมดเลย) แล้วเอากลับไปใส่ไว้ในกระเป๋าของเด็กสาว ส่วนเครื่องเดิมจัดการปิดเครื่องแล้วเอาใส่กระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเองไว้ ก่อนจะกลับเข้ามาที่ห้องนอนแล้วล้มตัวลงนอนข้างเด็กสาว ก่อนจะค่อย ๆ สอดแขนข้างที่มีแผลเข้าใต้เอวอย่างจงใจให้เลือดที่ยังซึมอยู่ติดที่ผ้าปูที่นอนหลายจุดแล้วดึงแขนออก ลุกขึ้นหยิบทิชชูเช็ดเลือดที่แขนทิ้งลงในตะกร้า ใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีทึบไม่ติดกระดุมแล้วนอนลงไปใหม่สอดแขนเข้าที่ใต้คอคนหลับอีกครั้ง รั้งร่างบางเข้ามาแนบอกเบา ๆ ก่อนจะลงกดจมูกลงที่หน้าผากแล้วยิ้มที่มุมปากน้อย ๆ มองคนหลับที่พลิกตัวมากอดตอบอย่างลืมตัว"หึ... ตัวเล็กเอ๊ยจะรู้มั้ยว่าเป็นพี่น่ะ คงคิดว่าเป็นน้องขวัญล่ะสิถึงได้กอดแน่นขนาดนี้" ชายหนุ่มพึมพำเบา ๆ แล้วค่อย ๆ ลูบบั้นท้ายสำรวจชุดนอนผ้าแพรลื่น ๆ ของหญิงสาวที่ปรากฎว่าปราศจากชั้นในชิ้นล่างและเดาได้ว่าน่าจะไม่ม
3 ปีต่อมาRo me Bar ชั้น 2 ห้อง VIP 1ร่างสูงโปร่งยืนทอดสายตามองลงมาที่ชั้น 1 ของร้านโซนแคชเชียร์พร้อมกับยิ้มน้อย ๆ ที่มุมปากทุกครั้งที่กลับมาไทยเขาจะรู้สึกว่าเด็กคนนี้เติบโตขึ้นและเข้มแข็งขึ้นตามกาลเวลาที่หล่อหลอม จากเด็กสาวตัวเล็ก ๆ สดใสเจื้อยแจ้วช่างเจรจาในวันวานเป็นสาวสะพรั่งร่าเริงแจ่มใสและอ่อนหวานน่ารักอยู่ในคนเดียวกันอย่างลงตัว ร่างบางในชุดกางเกงขายาวรัดรูปสีดำมันวาวกับเกาะอกแต่งระบายขนนกด้านบนสีขาว ดูน่ารักและเซ็กซี่ ผมยาวดำขลับที่ถักเปียเรียบร้อยเสมอตั้งแต่วัยเด็กในคืนนี้เธอปล่อยยาวสยายจนถึงเอว ขนตางอนยาวที่มีอยู่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ถูกปัดมาสคาร่าให้งอนเด้งจนตาเธอกลมโตราวกับตาตุ๊กตาไม่มีผิด ริมฝีปากบางเคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสดขับกับผิวขาวใสของเธออย่างน่าหลงใหล ใบหน้าที่แต่งแต้มเพียงลิปสติกแท่งเดียวและมาสคาร่าอีก 1 สามารถดึงดูดสายตาชายหนุ่มจนไม่อยากละสายตาไปทางไหน นานเท่าไหร่แล้วที่เขาบอกตัวเองเสมอว่านี่คือน้องนุ่งตามที่ตาน้อยเคยพูดยิ้ม ๆ ในคืนนั้น นานเท่าไหร่ที่เขาดูแลเธออยู่ห่าง ๆ อย่างหวังดีและห่วงใยในฐานะพี่ชายร่วมโลก ชายหนุ่มยิ้มน้อย ๆ ที่มุมปากพลางก้มมองแก้วเจียรนัยใบสวย
บนห้องนอนชั้น 2 ของมาร์ค"พี่มาร์ค พี่โอเคมั้ย?" น้ำหวานนั่งลงข้าง ๆ แล้วพูดเสียงเบากับชายหนุ่ม"อืม..." มาร์คพยักหน้าแล้วมองหน้าเด็กสาวนิ่ง ๆ "กลัวพี่เหรอ?" คนตัวเล็กพยักหน้าทันที"คนเห็นแก่ตัวที่ทำคนอื่นเดือดร้อนมันต้องโดนแบบนี้แหละ พี่ไม่เคยพึ่งพาคนพวกนั้น ฉะนั้นพี่ไม่จำเป็นต้องเกรงใจ" มาร์คให้เหตุผลเสียงทุ้มพร้อมกับรั้งหัวคนตัวเล็กมาพิงไหล่ลูบหัวเธอเบา ๆ ตามองพื้นห้องอย่างใช้ความคิด"แต่พี่มาร์คก็เสียงดังเกินไปนะ" "เอ้อ... เรากับคิตตี้นี่ยังไงวะ เสียงดังหน่อยไม่ได้เลยไปนอนเลยจะไปมั้ยวัดน่ะ" คนตัวโตแกล้งว่าเสียงเข้ม"งือ...อย่าดุสิ พรุ่งนี้น้องขวัญมาจะไล่ไปนอนกับพี่เนสเลยนะ""โห...นี่เพื่อนมากะไล่เจ้าของห้องหนีเลยเหรอ มานอนจะ 3 ทุ่มแล้วเนี่ย" ว่าพลางล้มตัวลงนอนไปก่อนแล้วรั้งบ่าคนตัวเล็กให้นอนลงข้าง ๆ"พี่มาร์ค... (หือ... มาร์คในลำคอเบา ๆ) ขอดูซีรีส์ซักตอนได้มั้ย" คนตัวเล็กว่าอ้อน ๆ"ให้เลือก... ว่าจะนอนเดี๋ยวนี้หรือจะให้พี่พาทำอย่างอื่นก่อนนอน""นอนค่ะ นอนแล้ว" เด็กสาวรีบมุดเข้าไปในผ้าห่มจนมิดหัวแล้ว
มาร์คกลับเข้ามาในบ้านหลังจากออกไปสงบสติอารมณ์เกือบครึ่งชั่วโมง น้ำหวานที่เข้าไปช่วยแม่บ้านเก็บทำความสะอาดโต๊ะหลังอาหารรีบวางจานที่กำลังเช็ดอยู่แล้วถือน้ำเย็น ๆ มายื่นให้"พี่มาร์คน้ำค่ะ" เด็กสาวยื่นแก้วน้ำให้พลางรับไอแพดกับมือถือที่มาร์คถือเข้ามามาถือไว้เอง มองมือถือตัวเองแล้วยิ้มกว้างขึ้นมาทันที "พี่มาร์คเปลี่ยนเคสมือถือให้หวานใหม่ด้วย ขอบคุณค่า..." เด็กสาวว่าอย่างตื่นเต้นพลางยกมือไหว้ที่ต้นแขนแกร่งแล้วมองมือถือรุ่นใหม่ล่าสุดที่มาร์คเพิ่งซื้อให้เมื่อคราวก่อนอย่างดีใจ"ชอบมั้ย?" ชายหนุ่มพร้อมกับจับหัวคนขี้เห่อโยกยิ้ม ๆ"ชอบมาก... หวานกำลังหาเคสใหม่อยู่เลยค่ะ เคสเดิมมันบางมากแล้วช่วงที่ตาไม่สบายเราก็ไม่มีเวลาไปดูที่ห้างกัน จะสั่งออนไลน์ก็กลัวไม่ตรงปก แล้วคุณป้าเพิ่งซื้อให้น้องขวัญรุ่นเดียวกันนี่ตอนติดโควตาค่ะ หยิบผิดหยิบถูกกันประจำเลย" คนตัวเล็กตอบพลางยิ้มจนตาหยี"โทรไปหาไอ้โรมตามที่พี่สั่ง บอกมันให้ส่งมาภายใน 10 นาที พี่จะได้คุยธุระให้เสร็จจะได้รีบนอนพรุ่งนี้จะได้ไปบุญให้ตาแต่เช้า ตอนเย็นน้องขวัญจะมา พี่ว่าเราใส่บาตรตอนเช้าแล้วไปร้านน้านารถรอน้องขวั
"แม่นารถสวัสดีค่ะ คุณอาตรี อาเดือน พี่ (หันไปมองหน้ามาร์คเชิงคำถามแต่ชายหนุ่มก็ยังนิ่ง) สวัสดีค่ะ" เด็กสาวทักทายพลางยกมือไหว้อย่างนอบน้อม"หวัดดีจ่ะ นี่พาเข้าบ้านแล้วเหรอมาร์ค ยังไม่จบ ม. 6 ไม่ใช่เหรอ" คุณเดือนแรมว่าพลางเหยียดยิ้มที่มุมปาก"นี่บ้านผม ผมจะให้ใครเข้าใครออกมันก็สิทธิ์ของผมไม่ใช่หรือครับ ถ้าไม่เกรงใจอาตรี ผมจะเชิญคุณเดือนแรมออกไปตอนนี้ก็ทำได้ อย่ามาทำกิริยาเหยียดหยามมนุษย์ในบ้านนี้เพราะที่นี่ไม่มีชนชั้น" มาร์คว่าขึ้นเสียงดังอย่างไม่พอใจที่อาสะใภ้มาว่าน้องรักคนเล็กของตัวเอง"มาร์ค คือ..." "คุณเดือนแรมอย่าพยายามยกลูกตัวเองเหนือลูกคนอื่นสิ สงสารอาตรีบ้าง หน้าจะเหลือไม่ถึง 2 เซ็นอยู่แล้ว" มาร์คสวนขึ้นนิ่ง ๆ เขาพอรู้ว่าทุกวันนี้คุณมนตรีกดดันแค่ไหนตั้งแต่มารับช่วงงานต่อจากพ่อตาและถูกภรรยากดดันมาตลอด แต่ที่เขายังทนเพราะเห็นแก่ลูกและเขาเป็นคนที่ไม่มีอะไรติดตัวมาเลยเหมือนคุณพ่อของมาร์คเขาจึงจำต้องยอม"น้านารถผมจะพาน้องเข้าสวน มียากันยุงมั้ยครับ" มาร์คหันไปพูดกับคุณนงนารถ"มีลูก มัยหายากันยุงมาให้คุณมาร์คหน่อย" ตอบพลางเรียกแม่บ้านหายังกันยุงให้ช
"อ่อ... เดินเก่งซ่าได้แล้วว่างั้น" ชายหนุ่มเลิกคิ้วถามพลางกลั้นยิ้ม เขาดีใจมากที่คุณย่ากลับมาเดินได้อีกครั้งถึงแม้ต้องใช้ไม้เท้า 4 ขาค้ำยันก็ถือว่าแข็งแรงสมวัย 80 กว่า"เดินเก่งเชียวล่ะค่ะ บางวันยังชวนมัยกับพยาบาลเดินไปร้านเลยนะคะ ห้ามก็ไม่ฟัง กว่าจะถึงได้นั่งพัก 3 รอบ 4 รอบ" ละมัยคุยโวขึ้นมาทันที"เออ เห็นห้องรับรองข้างล่างเปิดทำความสะอาดใครจะมา""คุณตรีค่ะ เห็นโทรมาบอกคุณเนสเมื่อเช้าว่ากำลังจะมาเยี่ยมคุณย่า คุณเนสเลยสั่งทำความสะอาดห้องข้างล่าง ส่วนห้องข้างบนคุณนารถสั่งให้ทำไว้รอลูกสาว เห่อมาก... สั่งเปลี่ยนชุดเครื่องนอนยังไม่พอ เปลี่ยนผ้าม่านซะสวยหวานเลยเชียวค่ะ" ละมัยตอบพลางพูดถึงคุณนายของบ้านขำ ๆ"หึ ให้มาเยี่ยมแค่คุณผกาจริง ๆ เถอะ เออ...เดี๋ยวไปเอากระเป๋าเสื้อผ้าในรถผมไปไว้ที่ห้องด้วยนะทั้งหมดเลย" ชายหนุ่มครางในลำคออย่างรู้ทันพลางสั่งงานละมัยก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้อง เตรียมจะเดินไปที่รถมอเตอร์ไซค์คันเก่าของตัวเองเพื่อจะไปดูสวนหลังบ้าน (จะแอบไปดูคุณย่าน่ะแหละ แต่พี่ก็ฟอร์มนิดนึง >//<)"พี่มาร์ค..." เสียงแหลมเล็กดังมาจากหน้าบ้านทำเอาชายห