Chapter 187“Bakit hindi kayo gulat?” kunot-noong tanong ni Gray at saka sinulyapan si Edie at Cylvia na inaakala niyang mas magugulat dahil si Belinda ay anak nila, habang si Van naman ay itinuring at lumaking anak ni Edie."Tito? Tita? Ano? Wala po kayong sasabihin? Tignan niyo po, oh? Hindi ba dapat kayo iyong mas gulat?" Gray asked at tinuro pa si Van at Belinda na magkatabi.Napasulyap tuloy si Edie at Cylvia kila Belinda at Van. Napaayos si Belinda sa pagkakaupo at nilayo ang ulo ni Van nang makita ang pagsulyap ng mga magulang niya sa kanya. Edie sigh and calmly look at Gray.“Years ago, we were also shocked, Gray. We all had the same expression,” simpleng sambit ni Edie, na nagpasinghap sa lahat. Bigla silang nawalan ng masabi, lalo na nang marinig nila iyon mula sa mismong ama ni Belinda.“This is hard to understand knowing that our family was a mess years ago, pero noon pa, may relasyon na sila. Bago kami umuwi ni Edie dito sa Pilipinas, mas relasyon na sila,” mahinahong sam
Belinda waited for Van in their room, pero hindi ito bumalik. Halos hindi nagawang makatulog ng maayos si Belinda lalo na at iniisip nito kung anong nangyare kila Van.Hindi pa gaanong sumisilip ang araw nang agad na bumangon na si Belinda kahit na tulog na tulog pa nga rin si Daviah. Hindi na makapaghintay si Belinda na makita si Van at itanong kung ayos lang ba ito.Pumunta si Belinda sa opisina ni Van, pero wala siya roon kaya bumaba siya. Belinda even asked some employees kung nakita nila si Van, and nang sinabi nilang nasa pool area raw ito kasama ang iba pang mga kasamahan, agad siyang pumunta roon and then, there, she saw Van with her cousins."Good morning!" bati ni Julious nang makita si Belinda, sabay ngiti, but Belinda just frowned while looking at Van, who was sitting and laughing at something Yuhan was saying. Pero sa kabila ng pagtawa niya, kitang-kita ni Belinda ang mga sugat-sugat na mukha nito, pati ang putok na labi.Nang mapatingin si Van kay Belinda, napaayos ito n
Napatingala si Belinda nang bumaba ang labi ni Van papunta sa leeg niya. She bit her lip while her eyes were closed, hinahayaang damhin ang bawat halik ni Van sa leeg niya, kissing every part of it, na para bang isa itong paboritong pagkain na walang kasawaan niyang kakainjn.Ilang sandali lang ay bahagyang lumayo si Van para tignan si Belinda, pero bumalik agad ang labi niya sa leeg ni Belinda dahil sa hindi na niya kayang pigilan ang emosyon niya. His hands started lifting Belinda's clothes hanggang umabot sa dibdib niya, kaya tuluyan nang nagkaroon ng access si Van.Madaling natanggal ni Van ang lock ng bra ni Belinda, kaya tuluyan itong nahulog sa kandungan ni Belinda.“Van—hmmm!” Belinda bit her lip, napaliyad pa nga siya nang maramdaman niya ang labi ni Van sa nipple niya. Napahawak siya sa ulo ni Van para kumuha ng lakas, hindi mapigilan ang sarili ang mas lalong mapadaing.Ramdam na ramdam na ni Belinda ang init at sensasyon sa kanyang katawan, at sa puntong ito, she wanted it
Chapter 190“Pwede ka na mauna sa labas,” sabi ni Belinda habang sinusuklay ang buhok at nakitang nakaayos na si Van. Hindi maalis ni Belinda ang ngiti pagkatapos ng nangyare at ganoon din naman si Van.They both so happy na animo'y mga highschool student.Paglabas nila sa bathroom, nakatulog pa rin si Daviah reason kaya hindi mapigilan ni Van ang yakapin si Belinda ulit. Van really misses Belinda's smell na para atang kahit anong mangyare ay hindi niya iyon magagawang kalimutan."Van, pwede ka munang lumabas at samahan sila Gray sa baba," mahinahong sambit ni Belinda, pero umiling lang si Van.Gusto sanang makausap ni Belinda si Daviah ngayon, kaya sana ay gusto niyang mauna si Van sa pagbaba, pero mukhang walang plano si Van na mauna sa paglabas kaya naman napapabuntong hininga na lang si Belinda habang nakatitig sa reflection nila ni Van sa salamin sa harap niya.“I’d rather stay here than be with them. Aasarin lang ako ng mga iyon at saka mas gusto ko rito,” sambit ni Van na para
Sa labas naman, halos malukot ang mukha ni Van nang makita ang kausap ng mga pinsan ni Belinda. Ayaw talaga ni Van na umalis sa kwarto, pero dahil ayaw ng anak niyang nandoon siya, umalis na lang siya, pero hindi iyon nangangahulugang wala siyang gagawin para makuha ang loob ng anak.Natahimik at nagkatinginan ang mga lalaking pinsan ni Belinda nang makita si Van. Umupo lang si Van at pinikit ang mga mata. Naririnig niya ang usapan ng iba, pero hindi niya iyon pinansin; ang gusto lang niya ay makita at makasama si Belinda kasama ang kanilang anak.“Yes. Daviah really likes that. Kaya nga sobrang nalilibang ako tuwing dinadala siya ni Belinda sa office,” binasa ni Van ang labi nang marinig iyon mula sa boss ni Belinda. Hindi alam ni Van kung ano ang unang pinaguusapan nila dahil hindi iyon pumapasok sa isip niya, pero sa sandaling iyon, malinaw sa kanya ang sinabi nito.“She’s really smart, Francisco kasi,” si Yuhan na ilang beses tinignan si Van na tahimik at nakapikit habang nakasand
Chapter 192Belinda was already asleep when she felt someone hugging her from behind. Hindi pa man niya nakikita kung sino, she already knew who it was. Amoy pa lang nito ay kilalang kilala na niya at kahit ata anong mangyare ay talagang hindi niya makakalimutan ang moy na iyon.Tulog na sila ni Daviah, pero dahil sa paggalaw ng tao sa likod niya, tuluyan siyang nagising. Gumalaw siya at humarap, and then she saw Van.Agad na ibinaon ni Belinda ang mukha sa leeg ni Van without even saying anything. Sobrang gaan ng dibdib niya at pakiramdam niya. Everything was perfect for her. Everything.“I love you,” Belinda heard that from Van, pero dahil sa sobrang pagkaantok, hindi na niya nagawang sagutin iyon lalo na at dahil ang kamay ni Van ay tinatapik tapik na ang likuran ni Belinda na animo'y isang bata si Belinda na pinapatulog nito.Nagising si Belinda na wala si Van sa tabi niya, pero nang tumayo siya at tignan ang direksyon kung nasaan si Daviah, biglang hinaplos ang puso niya sa nakit
Umawang ang labi ni Belinda nang makita ang paglapit ng babae kay Van at nakipagkamay. It was a simple gesture, pero kay Belinda ay nag-alab na ang selos na nararamdaman niya. Hindi niya mapigilan ang sarili na magkaroon ng ganoong nararamdaman ngayon lalo na dahil ilang araw na silang hindi gaanong nag-uusap tapos ngayon ay makikita niyang nakikipagtawanan ito.Napagilid si Belinda nang maglakad ang babaeng kausap ni Van palabas. Nginitian siya ng babae and she looks so kind, pero si Belinda ay hindi kayang magbigay ng ngiti dahil sa bigat ng nararamdaman niya at dahil na rin sa selos.“Do you need anything?” tanong ni Van habang nagsisimulang ayusin ang mga papeles sa lamesa niya.Sa tanong ni Van, mas lalong bumigat ang pakiramdam ni Belinda. Kung kanina ay mabigat na, mas sobra na ngayon dahil iyon pa ang naging tanong nito.“W-Wala,” sagot ni Belinda at agad na umiwas ng tingin.Imbes na lumapit, lumabas na lang siya at hindi na tumuloy. Mabilis siyang umalis papunta sa kwarto, a
"E-Excuse me po!" sabi ni Belinda para makadaan sa mga kumpulan. But then… pagkasabi niya ng tatlong salitang iyon, biglang tumabi ang mga tao at binigyan siya ng sobrang luwang na daanan.Natigilan siya, hindi alam kung paano niya ihahakbang ang paa niya nang tuluyang makita si Van na may hawak na bulaklak. Walang bugbugan na nagaganap. Hindi alam ni Belinda ang gagawin nang mapagtanto niya na wala namang bugbugang nagaganap gaya ng sinabi ni Zyra at Faye. Until she felt someone tap her back."Ang bilis mo naman tumakbo," si Zyra at nang tignan ni Belinda ito ay nakangiti na silang dalawa. "Doon lang kami," si Faye at agad na hinila na si Zyra palayo.Napasulyap ulit si Belinda sa harap niya—kung nasaan si Van. Nakapalibot dito ang magagandang disenyo ng mga bulaklak, at pati ang daraanan niya ay punong-puno ng mga bulaklak. It looked like a wedding aisle, ang daanan ng bride papunta sa lalaking papakasalan.Sa likod ni Van, nag-aagaw ang kulay kahel ng langit, pero napako ang ting
Mariing pumikit si Cheska at hinimas ang batok niya, sinusubukang kalmahin ang sarili. Pero nang marinig niya ang pag-andar ng makina, agad siyang sumakay sa front seat, hindi na nag-isip pa. Hindi niya alam kung bakit ganoon ang nararamdaman niya—parang may kung anong sumasakal sa dibdib niya habang pinagmamasdan si Azrael na tila ba hindi siya nakikita.Pagkaupo niya sa passenger seat, agad niyang nilingon si Azrael. Walang emosyon ang mukha nito, at tila ba tumagos ang katahimikan ng buong sasakyan sa balat niya."Hindi ba talaga kita makakausap ng matino?" Tanong ni Cheska at napapikit dahil sa suot nitong earbud, hindi siya sigurado kung naririnig ba siya nito o ano.Hindi na nakatiis si Cheska. Inabot niya ang kanang tainga ni Azrael at biglang inalis ang isang earbud. Kasabay ng pag-alis niya roon ay ang biglang pag-ikot ng mukha ng lalaki para tignan siya, puno ng iritasyon at pagkabigla.“What the fvck you fvcking think are you doing?” Inis na ani ni Azrael, masyadong diretso
Paglabas ni Cheska ng pinto ay agad siyang luminga sa magkabilang direksyon ng hallway, hinahanap ang pamilyar na porma ni Azrael. Mabilis ang pintig ng puso niya—hindi niya alam kung dahil ba sa kaba, inis, o… baka pareho, ewan, pati siya ay talagang nagugulugan sa nararamdaman. Kaso sa magkabilang dereksyon iyon ay wala siyang nakitang Azrael.“Ang bilis naman niya?” bulong ni Cheska sa sarili, bitbit ang iritang hindi niya maipaliwanag.Napahawak na lang si Cheska sa sintido. Dalawa ang elevator doon at sa dalawang hallway din ang daan kaya hindi niya alam kung alin sa dalawa ang sinakyan ni Azrael o tinungo nito.“Dito na nga lang!” Inis na ani Cheska sa sarili. Bahagyang nabunutan siya ng tinik nang makita niya ang pamilyar na likod nito—nakatayo, nakaharap sa elevator, at tila malapit nang sumakay. Mabilis ang lakad ni Azrael at may mga bumating nurse pa nga dito, dahil nga kilala ito doon, pero wala man lang itong pakealam o pinansin man lang. Diretso lang. Walang tingin. Walan
“Huwag ka kasi mag-alala. Kaya ko ang sarili ko, at mabait naman iyong boss kong iyon kahit medyo bugnutin. Kaya relax ka lang diyan."Ngumiti si Cheska pagkatapos sabihin iyon. Naiintindihan naman ni Cheska kung bakit nag-aalala ang kaibigan. Hindi rin naman ito ang unang beses na subra ang pag-aalala ng kaibigan dahil sa lalake.Bumuntong-hininga si Cris, halatang napapaisip.“Kaya kumain na lang tayo nito. Sayang din, at saka para kang tanga magtampo—Shit!”Napasinghap si Cheska nang maramdaman ang malamig at malagkit na icing ng yema cake sa pisngi niya. Napapikit siya sa gulat, halos hindi makapaniwalang pinahiran din siya ni Cris ng yema cake sa mukha, gaya ng ginawa niya. Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata, naglalagablab ang titig, at unti-unting inangat ang ulo papunta kay Cris.Nakita niya itong may mahinang tawa habang hawak pa ang daliring may natirang icing, kitang-kita ang kalokohan sa mukha. Parang batang nakaiskor ng kalokohan.“Cris...” seryoso ang boses niya, m
"Kamusta po ang kapatid ko, Doc? Okay lang naman po siya, hindi ba? Matagal na din po kasi kami rito at palaging na dedelay ang operasyon ng kapatid ko. Medyo nag-aalala na rin po kasi ako at ang laki na ng bill namin dito. Nagmukha na ngang hotel itong hospital para sa amin ng kapatid ko kaya gustong gusto ko na pong malaman kung bumubuti na po ang lagay ko." Tuloy tuloy na tanong ni Cheska dahil nabalitaan niyang tapos na ang panibagong test na ginawa nila sa kapatid niya.Ngumiti ang doctor bago sumagot,“Bumubuti ang lagay ng kapatid mo, so we are really happy to say that we are going to schedule the operation for him next month, first week.”Nagliwanag ang mukha ni Cheska sa narinig mula sa doctor. Hindi ito iyong tita ni Azrael dahil naka-leave daw ito—kaya’t iba ang naka-assign na doktor na sumuri at dumalo sa kapatid niya ngayon. Ngunit kahit iba ang kausap niya, dala pa rin ng balitang iyon ang matinding ginhawa at pag-asa.“And na-inform na din namin si Dr. Villariva. We su
Napasulyap si Cheska kay Azrael, and Azrael just sighed. Biglang lumambot ang tingin nito at hindi tulad kanina na halos umigting na ang panga.“I’m really happy na nandito ka ngayon para sa anak ko,” masayang ani Daviah habang hindi pa rin binibitawan si Cheska. “Nandito sana ako para pagalitan siya. Pasensya ka na sa anak ko, ha. Nalaman ko kasing puro trabaho ang inaatupag nitong mga nakaraang araw. Hindi man lang siya makapaglaan ng oras para sayo. Sana hindi ka magsawa sa kanya.”Napatingin si Azrael sa ina, agad na sumabat, “Saan mo ba kasi nalaman yan, Ma? I told you, napag-usapan na namin ng girlfriend ko na kapag tungkol sa trabaho ay ayos lang kung—”“No way! Ayos lang? I told you, magsasawa siya kapag palagi kang busy sa trabaho!” Pagalit na ani ng kanyang ina kaya napahawak sa batok si Azrael.“She won’t. Hindi siya magsasawa sa akin and I am making my way para magkasama naman kami—and you don’t need to meddle in our relationship, Ma.” Mahinahong sagot ni Azrael, ngunit bu
“Get a day off today. Spend time with your girlfriend! Hindi ka naman kailangan sa kompanya kaya–”“Kailangan ako sa kompanya, Ma. I’m the boss–”“Come on! Hindi ikakabagsak ng kompanya ang isang day off ng boss!”Naalimpungatan si Cheska nang makarinig ng pag-uusap at pagtatalo sa kung saan.Mabigat ang talukap ng mga mata niya habang dahan-dahan itong iminulat. Ang una niyang napansin ay ang malambot na kutson ng sofa sa ilalim ng kanyang likod. May kumot na nakabalot sa kanya, at may unan sa ilalim ng ulo niya.Kumunot ang noo ni Cheska. Hindi niya maalala kung kailan siya nahiga nang maayos doon, pero masarap ang pakiramdam ng init ng kumot—parang may sumilong na yakap sa buong katawan niya. Sinalubong din siya ng mahinang aroma ng nilulutong pagkain—bawang na piniprito, longganisang medyo nanunuyot na sa kawali, at ang pinong halimuyak ng piniritong itlog. Lahat ng iyon ay humaplos sa kanyang ilong, tila inaakay siya na bumangon na.Napaupo siya, marahang itinulak ang kumot at na
Binuka ni Cheska ang labi, handang magsalita ulit—siguro para kontrahin siya, siguro para lang mapanatili ang kaunting distansya sa pagitan nila. Pero sa huli, isang mahabang buntong-hininga na lang ang pinakawalan niya. Tinitigan niya si Azrael, hindi gumalaw, hindi rin siya gumawa ng anumang hakbang para paalisin ito sa pagkakahiga sa kanyang hita.Alam naman kasi talaga ni Cheska na pagod na ito, kahit sino ay mapapagod pagkatapos ng nangyari kanina. Ni hindi nga naisip ni Cheska na hanggang ngayon ay gising pa ito gayong kanina pa niya nakikita ang pagod sa mata niya at gusto ng magpahiga.Hinigit ni Cheska ang paghinga at sinubukang sumulyap na lang sa ibang direksyon, pilit pinipigilan ang anumang emosyong bumabalot sa dibdib niya. Sinisubukang huwag mag-isip at hayaan na lang ito sa pwesto nito.Pero ilang sandali, kinagat ni Cheska ang labi at hindi mapigilan ang mapatitig ulit dito. Nakapikit na, pero hindi matukoy ni Cheska kung tulog na ba ito o ano.Napatingin siya sa mukh
Tahimik si Cheska habang nagluluto. Halos hindi niya magawa ang huminga ng malalim. Ilang beses na siyang napapahawak sa pisngi niyang alam niyang namumula dahil sa sobrang init ng pakiramdam niya sa mukha. Hindi niya alam kung dahil ba 'yun sa kalan o sa... nangyari kanina.Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala sa mga nangyare at lalo na sa inaasta niya mismo.Hindi niya makalimutan ang biglaan, marahas ngunit sabay rin na banayad na halik ni Azrael. Gulong-gulo pa rin siya sa sarili niya—at hindi lang dahil doon. Pati na rin sa kung paano siya tumugon, kung paano siya... napalapit at hinayaan ito na halikan siya ng ganoon kalalim. Sa isang taong hindi naman niya karelasyon dahil peke lang naman ang namamagitan sa kanila.Humigpit ang hawak ni Cheska sa sandok.Naririnig niya ang bawat tik-tak ng wall clock, parang ang lakas-lakas. Samantalang si Azrael—nakaupo lang sa gilid ng countertop, nakasandal, nakangiti, at... pinapanood siya. At dahil nga sa pinapanood siya nito,
Napatigil siya. Tahimik. Seryoso ang boses. Seryoso ang mukha. Wala na ang pilyong ngiti. Nakatitig lang si Azrael sa kanya—diretso, walang iwas. Kaya namutla bigla ang mga salitang gusto sanang ilabas ni Cheska. Parang may pumisil sa dibdib niya.“But I want to kiss you, only you this time,” mariing ani ni Azrael.Parang tumigil ang oras para kay Cheska. Lahat ng ingay sa paligid niya ay nawala. Ang naririnig lang niya ay ang tibok ng puso niya at ang tinig ni Azrael na tila dumiretso sa puso niya at hindi sa tenga. Napalunok siya, pero hindi siya kumibo. Hindi niya alam kung alin sa mga nararamdaman niya ang dapat unahin—galit, takot, o ‘yung matagal na niyang pilit itinatanggi na nararamdaman niya para sa lalaking nasa harapan niya ngayon.Masyado syang nagulat sa mga sinabi ni Azrael at hindi niya alam kung dapat ba niya iyong paniwalaan o ano.Isang hakbang lang ang pagitan nila. Isang hakbang na pwedeng burahin at itawid ng kahit sinong may lakas ng loob. At si Azrael—walang pag