“Oo. Talagang sinabi niya iyon at may pang-iinsulto pa sa mukha niya. Kung makita mo lang kung paano niya ako tignan mula ulo hanggang paa, panaiguradong maiinis ka rin! Nakakainis siya. Akala ba niya gusto kong makarinig ng kung ano sa kanya? Sana nanatili na lang siyang tahimik at hindi ako kausapin. Baka kung nanatili siyang tahimik, baka nagpasalamat pa ako. Sarap batuhin ng baso ang mukha niya. Parang hindi niya ako sinaktan noon, ah? Parang hindi niya ako pinaglaruan.” Belinda said, pero agad ding natigilan at gustong sampalin ang sarili sa inis sa sarili niya.Hindi naman kailangan ni Belinda na sabihin iyon, pero hindi niya na napigilan.Lia and Belinda both stopped for a minute, pero hindi nagtagal, si Lia ang agad na nagsalita.“Oh? I thought you already moved on?” Lia said, at sa parteng iyon, may pag-iingat na at walang halong pagtawa o ano man.Belinda sighed and closed her eyes. “I already did. Wala na akong nararamdaman sa kanya. Nainis lang talaga ako sa kanya kasi bak
Halos tuluy-tuloy ang pag-ubo ni Warren na tahimik lang sa gilid pagkarinig non sa kapatid niya. Warren didn't even stop himself from cursing habang patuloy pa rin sa pag-ubo.“What the hell? Sa bibig iniinom, hindi sa ilong, Warren!” natatawang sabi ni Julious habang nakatingin kay Warren ng may pandidiri.“Shut up! Fvck you!!” Warren said at tinignan ng masama si Julious bago tinignan si Van at sunod ay si Gray. He never expect na sasabihin iyon ng kapatid niya, but then he sigh because there's really posibility na ipasok ng mga pinsan niya ang pamangkin nila.Hindi na napigilan ni Belinda ang tumingin kay Van nang marinig ang sinabi ni Gray, pero napaiwas siya nang makitang titig na titig na pala sa kanya si Van, and he already looked so sleepy—subrang pungay ng mata nito.“Really, your daughter, Belinda? So you already have a daughter, huh?” Hindi na alam ni Belinda kung saan titingin at hindi niya rin alam kung sasagutin niya ang tanong ni Van.Dahil walang may alam na magkakilal
Chapter 132"Saan ba ang daan?" Belinda asked with her small voice nang hindi tinitignan si Van at hindi ito nililingon sa likod niya.“Pupunta ako roon, ngayon, kung gusto mong sumama, sumunod ka na lang,” sambit ni Van na ikinahigpit ni Belinda ng hawak sa plato. She sigh and just looked at Van, pero naitikom niya ang labi nang makita ang paglapit nito sa kanya at nahigit ang paghinga nang nilagpasan siya nito nang hindi man lang tumitingin sa kanya.Hindi naman sa gusto ni Belinda na tignan siya ni Van, but Van is really look like masungit na sa expression niya.“T-Teka lang!” Belinda immediately said, pero hindi naitago ang pagkataranta niya.Van looked at Belinda and raised his eyebrow. “What?”Napahawak si Belinda sa batok niya dahil sa pagsusungit ni Van.“Ano? Hindi ka susunod? Gray is already waiting for the nachos, kaya ano pa bang ginagawa mo at nakatayo ka pa diyan?"Agad na itinaas ni Belinda ang hawak na plato at inilapit kay Van. Van looked at it, mas lalong kumunot an
Tuluyang nabitawan ni Belinda ang platong hawak niya kasabay ng pagsampal kay Van. Ang pagkabasag ng pinggan ang namutawi sa buong kusina, at paniguradong narinig din ito sa ibang bahagi ng resort, pero wala ng pakealam si Belinda doon.Hindi makapaniwala si Belinda habang tinititigan si Van, na ngayon ay nakapikit at nakatagilid ang ulo. Namula ang pisngi nito sa lakas ng sampal ni Belinda, at kitang-kita niya ang bakas ng kanyang kamay doon.Ginawa lahat ni Belinda para huwag magsisi sa ginawa niya dahil alam niyang iyon ang nararamdamn.“What do you think you are doing?” mariing tanong ni Belinda, ginagawa ang lahat para maging seryoso at matatag sa harap ni Van, kahit nanlalambot na ang kanyang mga tuhod."Kissed you. Hindi na obvious iyon?" Napasinghab si Belinda sa narinig niyang sagot ni Van.She didn't get it. Why did Van kiss her? Para saan? At bakit ba ganito umasta si Van?!Huminga nang malalim si Belinda at pumikit nang mariin.“I came back hoping for us to be civil. I'm h
Agad na tumalikod si Warren pagkasabi noon and he really look so pissed, but then—he stopped walking nang marinig ang sunod na sinabi ni Van sa kanya."We are already divorced," Van seriously said.Warren looked at Van, parang nabingi sa narinig. He heard it clearly, pero parang ayaw tanggapin ng isip at tenga niya iyon dahil sa gulat."W-What?""Wala ng bisa ang kasal namin ni Zy. Naapprubahan last week." Seryosong ani ni Van na talaga namang nagpasinghab kay Warren."Are you fvcking serious? Or are you just trying to fool me para hindi ako makealam sa ginagawa mo sa pinsan ko? If yes, then stop, Van." Warren asked and said, closing his eyes."Huwag mo akong niloloko at baka masuntok kita ngayon din," dugtong pa ni Warren at talagang nainis na ng subra.Van opened his eyes and looked at Warren seriously. May paghahamon ang tingin ni Van kay Warren, and he made Warren see that he was really serious about what he said."You really think I will make the same mistake again, Warren? You r
Belinda hugged her daughter tightly as she woke up in the morning—or siguro, hindi tama ang sabihin o tawagin na “woke up” dahil halos hindi naman nakatulog nang maayos si Belinda dahil sa nangyari kagabi.Anong oras na siya nakauwi at tulog na tulog na ang anak niya, but she couldn't sleep because of everything happened. Hindi siya makapaniwala at talaga namang subrang naguguluhan.“M-Mommy, y-you're hugging me so tight. I can't move.” Nagulat si Belinda at agad niyang niluwagan ang pagkakayakap niya kay Daviah.“Sorry, anak." Belinda immediately said, pero ngumiti lang si Daviah at niyakap ulit si Belinda. NApatawa na nga lang ng mahina si Belinda nang papakin siya ng halik ng kanyang anak.Pagkatapos siyang halikan sa mukha ni Daviah ay nakangiti siyang tinignan ni Daviah, pero kitang kita ni Belinda kung paano nawala ang ngiti sa labi ni Daviah nang mapatitig ito kay Belinda.“Mommy, are you okay?” tanong ni Daviah, at talagang nawala ang ngiti niya. Napansin niyang parang hindi m
Chapter 136"Babye, Mommy! Don't think of me too much, I'll be fine here! You know what? You should enjoy yourself there!" Daviah said and kissed Belinda's cheek.Hindi lang isang halik ang binigay ni Daviah sa pisngi ni Belinda kung hindi naparaming halik na talaga namang ikinapikit ni Belinda ng mariin.Bumuntong-hininga si Belinda. Ayaw pa talaga niyang umalis at tuluyang iwan si Daviah, pero kalaunan ay ngumiti na rin siya sa kanyang anak. Kung siya lang ang masusunod, gusto pa niyang maging clingy ang anak niya para hindi sila maghiwalay kahit isang gabi lang. Pero hindi ganoon ang anak niya—hindi tulad si Daviah ng ibang bata na umiiyak kapag aalis o may pupuntahan ang ina. Si Daviah pa nga anf nagtutulak kay Belinda na umalis at laging sinasabing—enjoy sa kung saan sila pupunta."Mommy, come on. They are already waiting you there." Malambing na sambit mo Daviah dahil halos hindi na gumalaw si Belinda sa kinauupuan nito.Ni hindi alam ni Belinda kung makakatulog pa siya mamayang
Hindi maiwasan ni Belinda ang magtaka at titigan si Van na prente ng nakaupo at nakasandal sa kanya. Hindi niya iyon maiwasan gayong masyadong normal kumilos si Van ngayon. Okay, Belinda wanted them to act normal and civil lalo na at ganitong kasama nila ang pinsan niya, pero iba naman atang usapan ang bigla siyang sasandal ng ganito pagkatapos ng lahat ng nangyari at isama pa ang nangyari kagabi.Nakaramdam tuloy ng inis si Belinda.Dahil nasa tabi ni Belinda si Yuhan, napansin ni Yuhan ang pagsandal ni Van kay Belinda. Yuhan looked at Van curiously. Hindi niya maiwasang magulat dahil hindi naman ganoon si Van.Habang si Warren na kakasakay lang at titingin sana kay Van dahil sa may sabihin ay napamura na lang nang makita si Van na nakapikit at nakaunan sa balikat ni Belinda. Hindi napigilan ni Warren ang mapamasahe sa batok niya at gusto ng murahin si Van.Dahil wala naman gaanong nakakita, si Warren na pasimpleng lang ang galaw at Yuhan lang ang nakatingin kay Van. But then, Yuhan
Of course! Here's the expanded version of your chapter without removing anything you wrote — dinagdagan ko lang ng mas smooth na daloy, dagdag emotions, at mga natural na reaksyon:Chapter 57“What did you do? That’s not my brother. My brother is not like that.” Nalipat ang tingin ni Cheska sa lalakeng mas bata kay Azrael nang sabihin niya iyon sa kanya.“W-Wala naman akong ginawa,” utal na ani Cheska, pero naitikom niya ang labi nang maalala ang nadatnan niya sa hospital. Hindi niya lubos maisip na nagkakaganon pa rin siya dahil sa nadatnan nito. At bakit naman? Nasasaktan siya dahil doon? Hindi ata kayang isipin ni Cheska iyon ng bo dahil baka sa huli ay mag assume nanaman si Cheska.“Ma, narinig mo iyon? Palagi 'yon seryoso at galit, but did he really say those words na para bang he is experiencing a love sick? What the fvck?” Hindi pa rin ito makapaniwala.Napahawak si Cheska sa batok nang tignan siya ng lahat, halatang naghahanap ng kasagutan sa kanya. Para siyang biglang naging
"Nasaan tayo?" Mahinahong tanong ni Cheska habang nakatingin sa paligid.“May damit diyan sa likod para may suotin ka. Magpalit ka na dito, don’t worry, it’s tinted, walang makikita dito sa loob. My family is waiting inside, mauuna na ako sa loob, bilisan mo,” sabi ni Azrael at hindi pinansin ang tanong ni Cheska nang ihinto na niya ng tuluyan ang kotse.Napasulyap si Cheska sa backseat, kita niya ang isang paper bag doon, na hindi niya napansin kanina at ngayon lang niya talaga napansin.“T-Teka, sabi mo bodyguard ang kailangan mo diba tapos—” Hindi na niya natapos ang sasabihin dahil mabilis na bumaba si Azrael at isinara ang pinto, animo’y wala na siyang balak makinig sa anumang sasabihin pa ni Cheska. Naiwan si Cheska na nakanganga, napapailing na lang.Sa huli ay huminga na lang ng malalim si Cheska.“Sabi ko nga, magpapalit na ako. Huwag na kasing maraming satsat, Cheska,” mariin niyang bulong sa sarili, kasabay ng iritado at nakasimangot na pagkuha ng paper bag sa backseat haba
Mariing pumikit si Cheska at hinimas ang batok niya, sinusubukang kalmahin ang sarili. Pero nang marinig niya ang pag-andar ng makina, agad siyang sumakay sa front seat, hindi na nag-isip pa. Hindi niya alam kung bakit ganoon ang nararamdaman niya—parang may kung anong sumasakal sa dibdib niya habang pinagmamasdan si Azrael na tila ba hindi siya nakikita.Pagkaupo niya sa passenger seat, agad niyang nilingon si Azrael. Walang emosyon ang mukha nito, at tila ba tumagos ang katahimikan ng buong sasakyan sa balat niya."Hindi ba talaga kita makakausap ng matino?" Tanong ni Cheska at napapikit dahil sa suot nitong earbud, hindi siya sigurado kung naririnig ba siya nito o ano.Hindi na nakatiis si Cheska. Inabot niya ang kanang tainga ni Azrael at biglang inalis ang isang earbud. Kasabay ng pag-alis niya roon ay ang biglang pag-ikot ng mukha ng lalaki para tignan siya, puno ng iritasyon at pagkabigla.“What the fvck you fvcking think are you doing?” Inis na ani ni Azrael, masyadong diretso
Paglabas ni Cheska ng pinto ay agad siyang luminga sa magkabilang direksyon ng hallway, hinahanap ang pamilyar na porma ni Azrael. Mabilis ang pintig ng puso niya—hindi niya alam kung dahil ba sa kaba, inis, o… baka pareho, ewan, pati siya ay talagang nagugulugan sa nararamdaman. Kaso sa magkabilang dereksyon iyon ay wala siyang nakitang Azrael.“Ang bilis naman niya?” bulong ni Cheska sa sarili, bitbit ang iritang hindi niya maipaliwanag.Napahawak na lang si Cheska sa sintido. Dalawa ang elevator doon at sa dalawang hallway din ang daan kaya hindi niya alam kung alin sa dalawa ang sinakyan ni Azrael o tinungo nito.“Dito na nga lang!” Inis na ani Cheska sa sarili. Bahagyang nabunutan siya ng tinik nang makita niya ang pamilyar na likod nito—nakatayo, nakaharap sa elevator, at tila malapit nang sumakay. Mabilis ang lakad ni Azrael at may mga bumating nurse pa nga dito, dahil nga kilala ito doon, pero wala man lang itong pakealam o pinansin man lang. Diretso lang. Walang tingin. Walan
“Huwag ka kasi mag-alala. Kaya ko ang sarili ko, at mabait naman iyong boss kong iyon kahit medyo bugnutin. Kaya relax ka lang diyan."Ngumiti si Cheska pagkatapos sabihin iyon. Naiintindihan naman ni Cheska kung bakit nag-aalala ang kaibigan. Hindi rin naman ito ang unang beses na subra ang pag-aalala ng kaibigan dahil sa lalake.Bumuntong-hininga si Cris, halatang napapaisip.“Kaya kumain na lang tayo nito. Sayang din, at saka para kang tanga magtampo—Shit!”Napasinghap si Cheska nang maramdaman ang malamig at malagkit na icing ng yema cake sa pisngi niya. Napapikit siya sa gulat, halos hindi makapaniwalang pinahiran din siya ni Cris ng yema cake sa mukha, gaya ng ginawa niya. Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata, naglalagablab ang titig, at unti-unting inangat ang ulo papunta kay Cris.Nakita niya itong may mahinang tawa habang hawak pa ang daliring may natirang icing, kitang-kita ang kalokohan sa mukha. Parang batang nakaiskor ng kalokohan.“Cris...” seryoso ang boses niya, m
"Kamusta po ang kapatid ko, Doc? Okay lang naman po siya, hindi ba? Matagal na din po kasi kami rito at palaging na dedelay ang operasyon ng kapatid ko. Medyo nag-aalala na rin po kasi ako at ang laki na ng bill namin dito. Nagmukha na ngang hotel itong hospital para sa amin ng kapatid ko kaya gustong gusto ko na pong malaman kung bumubuti na po ang lagay ko." Tuloy tuloy na tanong ni Cheska dahil nabalitaan niyang tapos na ang panibagong test na ginawa nila sa kapatid niya.Ngumiti ang doctor bago sumagot,“Bumubuti ang lagay ng kapatid mo, so we are really happy to say that we are going to schedule the operation for him next month, first week.”Nagliwanag ang mukha ni Cheska sa narinig mula sa doctor. Hindi ito iyong tita ni Azrael dahil naka-leave daw ito—kaya’t iba ang naka-assign na doktor na sumuri at dumalo sa kapatid niya ngayon. Ngunit kahit iba ang kausap niya, dala pa rin ng balitang iyon ang matinding ginhawa at pag-asa.“And na-inform na din namin si Dr. Villariva. We su
Napasulyap si Cheska kay Azrael, and Azrael just sighed. Biglang lumambot ang tingin nito at hindi tulad kanina na halos umigting na ang panga.“I’m really happy na nandito ka ngayon para sa anak ko,” masayang ani Daviah habang hindi pa rin binibitawan si Cheska. “Nandito sana ako para pagalitan siya. Pasensya ka na sa anak ko, ha. Nalaman ko kasing puro trabaho ang inaatupag nitong mga nakaraang araw. Hindi man lang siya makapaglaan ng oras para sayo. Sana hindi ka magsawa sa kanya.”Napatingin si Azrael sa ina, agad na sumabat, “Saan mo ba kasi nalaman yan, Ma? I told you, napag-usapan na namin ng girlfriend ko na kapag tungkol sa trabaho ay ayos lang kung—”“No way! Ayos lang? I told you, magsasawa siya kapag palagi kang busy sa trabaho!” Pagalit na ani ng kanyang ina kaya napahawak sa batok si Azrael.“She won’t. Hindi siya magsasawa sa akin and I am making my way para magkasama naman kami—and you don’t need to meddle in our relationship, Ma.” Mahinahong sagot ni Azrael, ngunit bu
“Get a day off today. Spend time with your girlfriend! Hindi ka naman kailangan sa kompanya kaya–”“Kailangan ako sa kompanya, Ma. I’m the boss–”“Come on! Hindi ikakabagsak ng kompanya ang isang day off ng boss!”Naalimpungatan si Cheska nang makarinig ng pag-uusap at pagtatalo sa kung saan.Mabigat ang talukap ng mga mata niya habang dahan-dahan itong iminulat. Ang una niyang napansin ay ang malambot na kutson ng sofa sa ilalim ng kanyang likod. May kumot na nakabalot sa kanya, at may unan sa ilalim ng ulo niya.Kumunot ang noo ni Cheska. Hindi niya maalala kung kailan siya nahiga nang maayos doon, pero masarap ang pakiramdam ng init ng kumot—parang may sumilong na yakap sa buong katawan niya. Sinalubong din siya ng mahinang aroma ng nilulutong pagkain—bawang na piniprito, longganisang medyo nanunuyot na sa kawali, at ang pinong halimuyak ng piniritong itlog. Lahat ng iyon ay humaplos sa kanyang ilong, tila inaakay siya na bumangon na.Napaupo siya, marahang itinulak ang kumot at na
Binuka ni Cheska ang labi, handang magsalita ulit—siguro para kontrahin siya, siguro para lang mapanatili ang kaunting distansya sa pagitan nila. Pero sa huli, isang mahabang buntong-hininga na lang ang pinakawalan niya. Tinitigan niya si Azrael, hindi gumalaw, hindi rin siya gumawa ng anumang hakbang para paalisin ito sa pagkakahiga sa kanyang hita.Alam naman kasi talaga ni Cheska na pagod na ito, kahit sino ay mapapagod pagkatapos ng nangyari kanina. Ni hindi nga naisip ni Cheska na hanggang ngayon ay gising pa ito gayong kanina pa niya nakikita ang pagod sa mata niya at gusto ng magpahiga.Hinigit ni Cheska ang paghinga at sinubukang sumulyap na lang sa ibang direksyon, pilit pinipigilan ang anumang emosyong bumabalot sa dibdib niya. Sinisubukang huwag mag-isip at hayaan na lang ito sa pwesto nito.Pero ilang sandali, kinagat ni Cheska ang labi at hindi mapigilan ang mapatitig ulit dito. Nakapikit na, pero hindi matukoy ni Cheska kung tulog na ba ito o ano.Napatingin siya sa mukh