CHAPTER 5 Bruises

Wala si Professor ngayon. Hindi ko rin alam kung paano sya haharapin kung sakali.

After what hapenned on his car, hindi ako pumayag sa alok nito na ituloy sa bahay nito. Pagkatapos noon, ay mas pinili ko na magpahatid sa bahay. Mabuti na lamang at wala naman ang tiyahin ko kaya hindi ako nahirapang mag-isip pa ng ipapalusot.

"You're fine here?" Tanong ni Professor Lucas nang maiparada ang kotse sa tapat ng maliit at gawa sa kahoy naming bahay.

"Y-yes. Thank you sa paghatid." Palabas na ako nang kotse nang maunahan ako nito sa paglabas. Sinundan ko naman ito ng tingin habang umiikot papunta sa kabilang gilid upang ipagbukas ako ng sasakyan.

Kaya namang kinahapunan, usap-usapan sa mga kapitbahay ang nakakotseng naghatid umano sa'kin.

"Boyprend mo yun, Lilienne? Hindi mo man lamang ipinakilala sa akin." Si tiya nang malaman ang bali-balita.

"H-hindi ho, tiya. Professor ko po iyon. Wala pong pasok kaya umuwi na lang po ako." Pagsisinungaling ko.

..............

"Hoy, Lilienne! Boyfriend mo ba iyong naghatid sa iyo kahapon? Ang ganda ng kotse, mayaman siguro." Salubong sakin ni Aling Azul, magtitinda ng bigas sa may labasan na kapitbahay lang halos namin.

"Hindi ho." Mahinang sagot ko at nagpatuloy na sa paglalakad.

"Boyfriend mo na ba? Naku, ay pakasalan mo na at baka mabingwit pa ng iba dyan." Ito naman ang nadatnan ko sa umpokan ng mga tao sa may malapit sa kubo sa amin.

Naroon din si Tiya Mirda na mukhang naaawa na sa akin dahil sa paulit-ulit na tukso ng mga tao.

"Wag kang basta papabuntis lang. Gamitin mo iyang ganda at alindog mo." Suhestiyon pa ng isang ginang na may kaedaran na.

"Ano ba kayo mga mare, walang boyprend tong pamangkin ko. Nag-aaral pa ito para sa mga pangarap nya." Pagtatanggol ni Tiya.

"Ay naku. Aanhin ang pangarap kung andyan naman yung mayaman nyang manliligaw?" Sagot pa ng isa.

"Hihiga na sya sa salapi. At ikaw mare, gaganda at aasenso ka na."

"Wag mo kaming kakalimutan ha?" Biro pa ng isang ginang sabay tawa.

Papaalis na ako ngunit iyon at iyon pa rin ang pagtatalo nila.

Lilipas din iyon. Nong nakaraan lang usap usapan nila iyong anak ng kapitbahay na nahuling nagsh-shabu. Tapos ngayon ako naman at ang professor na iyon.

Speaking of professor, nakita ko na itong pumasok sa office nya. Mula rito sa canteen, natatanaw sa maliit na pasilyo ang pintuan mula sa opisina ng professor.

Biglang nasira ang araw ko. Makauwi na nga. Mukhang wala din namang klase dahil late na sya ng ilang oras.

"Speaking of the B.I.T.C.H. Kamusta naman ang pagsakay mo sa kotse ni Sir Lucas?" Wala ako sa mood para sa ganito gulo pero mukhang hinahamon ako ng mukhang kuhol na ito.

"Ara, pwede ba? Pinasakay nya ako. Kasalanan ko bang ako iyong hinatid nya at hindi ikaw?" Tinaasab ko siya ng kilay sabay ngisi.

Di naman maipinta ang muka nito at ng tatlong alipores nya na sobrang kakapal ng make-up. Napangiti ako lalo nang may maisip na plano.

"Ang alam ko after non, inihatid din nya si Nancy, e."

"Malandi ka talaga." Sinugod ako nito at sinabunutan kaya naman nabitawan ko ang cellphone na dala ko at lumaban na rin.

"Aray, ano ba!" Sigaw ko dahil sa kalmot nito.

"Babasagin ko yang makapal mong mukha. Malandi ka." Nakalmot ko sya pero mas malala ang kalmot nya sa may leeg ko. Nakafake nails ito kaya sigurado akong magsusugat iyon.

"Ikaw. Buburahin ko. Yang makapal mong. Make-up. Aray!" Daing ko nang mahigit nito ang buhok ko. At nang kapitan ako ng dalawa nitong kasama.

Halos magpumiglas ako dahil sa nga sampal nito at sa galos na nasa braso ko pero wala akong magawa.

"OMG, LILIIII!" Pakinig kong sigaw ni Kristal na nakita kong papalapit sa amin.

"How dare you bitch!" Gigil nito bago hinila si Ara at itinulak sa sahig.

Napatingin naman ako sa mga alipores nito na halos di na makilala dahil sa ginawa ni Nadine at Kai, ang bisexual friend nito.

"Oh em jeee, frienyyyy. Huhuhu! Whut happen?" Maarte pagsasalita ni Kristal na akala mo'y di nakipagsabunutan kanina.

Umalis naman na sina Ara na parang natalo sa sarili nilang laban. Gusot-gusot ang uniform, may mga galos pero mas matindi ang galo na natamo ko dahil may mga kasama ito.

Kung hindi dumating sina Kristal, baka nasa clinic na ako ngayon nagpapahinga.

"Ang dami mong galos, girl. Bakit naman di ka sumigaw? Di pa kami mapapagawi dito kung walang mga juniors na dumaan sa may tapat namin at napag-usapan na may away here. Hays frienny. Isusumbong natin 'to kay Prof." Hinila ako nito pero di ako nagpadala.

"Okay lang ako, Kristal. Konting galos lang." Sagot ko kahit gusto ko na talagang bumagsak sa sahig.

"Nadine, may medicine kit ba sa room ni Prof? Wala naman sya ngayon eh so I guess don na lang tayo tumambay." Si Kai iyon. Na pinupulot na ngayon ang mga gamit ko.

"Wait. 'Yung cellphone ko." Pag-aalala ko at agad iyong hinanap. Nakita ko naman iyon sa may gilid at basag basag na ang screen.

Agad ko iyong kinuha at binuksan pero di na mag-open. Parang maiiyak na ako habang nakalumpagi sa sahig.

Napayuko na lang ako habang hindi alam ang gagawin. Hindi na mabuhay ang phone ko. Anong gagamitin ko sa pagcontact kay Tiya, incase of emergency?

"Bes, pag-ipunan na lang natin." Pampalubag loob na wika ni Kristal habang inaalo ako dahil sa pag-iyak.

"Oo, bes. Kaya naman nating makabili ng bago. Magbibigay ako. Paghahatian natin."

"Uuwi na ako. Baka nag-aalala na si auntie." Tumayo ako na parang walang nangyayari. At nakatungong naglakad palayo.

"Girl. You sure?" Habol ni Nadine.

"Oo. Kailangan ko nang umuwi."