"Umalis ka na." Sinimangutan ko si Hector nang sabihin nya iyon. Papaalis na kami. Handa na ang mga gamit at nakasakay na iyon sa sasakyan ni Sir Lucas patungong Cebu City Pier.Pilit kong pinigilan ang mga luhang namumuo na naman sa mga mata ko. Alam kong nakapag-usap na kami nito kahapon. Ngunit hindi iyon sapat."Thank you, Hector. Simula sa pagsundo mo sa'kin nong bagong dating ako. Sa paggawa ng upuan nong buntis ako." Namamagaw kong simula. Nakaupo kami sa hagdan ng bahay kubo nito."Sa pagbili ng mangga, p-pagdala sa'kin sa bayan..Sa..S-sa pagsama sa'kin sa pagpapacheck-up." Napiyok na ako pero hindi ako tumigil. Gusto kong masabi rito ang lahat.Gusto kong iiyak rito lahat ng panghihinayang na nararamdaman ko. Lahat ng pagsisisi. Lahat ng sakit at lungkot na maiiwan ko rito kapag umalis na ako.Lahat ng alaala na panghahawakan ko sa bahay na ito.Tahimik naman itong nakikinig. Nakatanaw sa malayo. Nakatulala sa kawalan."Thank you sa p-pagsama sa'kin sa bahay na 'to." Tinana
4 YEARS LATER... "Kaizer, baby.. come here." Tawag ko sa anak namin ni Lucas. Mabilis nitong natukoy kung nasaan ako at agad na lumapit. Masigla at puno ng buhay ang inosente nitong mukha. Umupo ako upang maging kapantay lang nito. "Where's your daddy, hmm? Bakit iniwan ka rito sa gilid ng pool?" Tanong ko rito. Inayos ang buhok na halos umabot na sa pilikmata nito. Pinagpawisan ito kakalaro. "I miss you, Mommy.." mahigpit na yakap nito sa akin. Niyakap ko rin ito. At hinaplos ang buhok. "I miss you, too, baby. I miss you too.." buong pananabik na wika ko rito. Natanaw ko naman ang tumatakbong si Cassady papalapit sa akin. "Mommyyyy!" Sigaw nito at sinalubong ako ng mahigpit na yakap. "I miss you, mommy. Dito ka ba magdidinner?" Tanong nito habang yakap ako mg mahigpit. Nagsisiksikan sila ni Kaizer sa dibdib ko. "I miss you, too. May mga pasalubong ako. Come, let's open it." Masiglang aya ko sa dalawa. Pinalis ang kaunting luha na tumulo sa pisngi ko.
"Hiii!" Masiglang salubong nito kay Lucas nang makalapit ito sa sinibg table. Yumakap pa ito at nagbeso. Sa mismong harap ko pa talaga."Aina." Natatawa at medyo kinakabahan na wika ni Lucas. Mukhang hindi nito inaasahan ang pagdating ng babae.Napairap ako at itinuon ang paningin sa pagkain."May bisita ka pala? Sabay pa kami." Natatawang wika nito. Sina-side eye ako at tila nagtatanong kay Lucas kung bakit ako nasa bahay nito."Malamang. Ako ang asawa e. Saan ako titira?" Naiiritang bulong ko na narinig yata ni Lucas kaya natawa ito at napahawak sa batok."Yeah, bumibisita." Wika nito sa isang masayang tono. Hindi nag-abalang ipaghila ng upuan ang babae. Kaya naman bahagyang napataas ang gilid ng labi ko at napangiti ng lihim."Sir, kain na po." Wika ni Yaya Mely. "Good morning, Madam Aina." Bati nito."Isang pinggan pa nga, Manang. Thanks." Wika nito. Halatang hindi nagugustuhan na naroon ako at nagdidinner.Mas lalong hindi ko gusto na nandito sya."So, tuloy ba tayo sa enchanted
"Mas masarap pag may edad na. Magaling na sa kama, sagad kung sagad pa. Hindi gaya ng mga bata ngayon..basta na makakalabit at makaputok. Tapos pagtapos, ano? Iiwanan kang parang layot na gulay." Yan ang araw-araw na napapakinggan ko sa tiya ko noong bata pa ako. Ganyan ang palagi nyang linyahan tuwing nasesermonan ako tungkol sa pagb-boyfriend. Hindi ko naman talaga sya kamag-anak. Inampon nya lang ako, binihisan, pinag-aral at binuhay. Ako si Lilienne Rhina Dela Merced, nag-aaral ako ng kursong nursing at ikalawang taon ko na ito sa kolehiyo. Mahirap lang ang pamumuhay namin ni Auntie. Bukod sa may iniinda rin itong sakit, ay wala na rin itong kamag-anak na natitira. Simula raw kasi nang lumayas ito sa kanila noong bata pa dahil sa amang malupit at mapagsamantala, wala na itong naging balita pa sa kanyang pamilya. Hindi rin ito naglakas loob na bumalik sa lugar nila. Dahil sa kahihiyan na pwede nitong idulot sa kanyang mga magulang dahil sa pagtatrabaho bilang isang babaeng baya
"Yung pinapadala kong pera, nakakasapat ba sa gastusin para sa medication ng auntie mo?" Bungad ng lalaking di ko naman nakikita dahil sa blindfold na nasa mukha ko. Pinapunta nya ba ako rito para lang itanong iyon? "Oo, salamat." Medyo ackward tuloy dahil pareho kaming natahimik. Ang tanging nararamdaman ko lang kahit nakapiring ay ang malalagkit nitong titig. It's like I can imagine him even when blindfolded. "Na-late ka kanina?" Bulyaw nito pagkatapos ng mahabang katahimikan. "May ginagawa ka ba?" Tanong ko pabalik. "Wala. Just checking some files and papers." Sagot naman nito. Para kaming tangang nagbabatuhan lang ng tanong at sagot. "Bakit nandito ako? Nakapiring? Can I just take it off? Wala namang--" naputol ang sasabihin ko nang buhatin nya ako ay iupo sa kung saan man. Mabilis ang paghinga nya nang madikit sa leeg ko ang kanyang mukha habang binubuhat nya ako. "Wala namang sex? Ganon ba, Lilienne?" Sobrang init ng hininga nya. Ramdam ko rin ang magkabila nyang br
"Auntie, may pupuntahan kayo?" Tanong ko nang makasalubong si Auntie sa may bakuran. May dala-dala itong isang maliit na bag at bote ng tubig. "May nakuha akong trabaho sa may kanto, stay-in ng one night. May kasalanan kasi roon at kailangan ng maghihugas ng mga plato." Masaya at tila proud pa nitong wika. Napatitig na lang ako rito at malungkot na napangiti. Soon, Auntie. Soon. "Sayang din ang kikitain, Lilienne." "Auntie, may pera pa naman tayo. Ako na'ng bahala sa atin. Wag na kayo magtrabaho baka magkasakit pa kayo." "At ikaw naman ang napapasama? Katawan mo naman ang mapapasama kung di ako magtatrabaho, Lilienne." Naaawang wika nito sa akin. Kung titingnan mabuti, kitang-kita na ang katandaan sa hitsura ni Auntie simula nang maoperahan. Pero kahit na ganoon, maganda parin ito at maputi gaya ng dati. Mahilig pa rin sa mga kolorete, lipstick, at pampapula ng pisngi. "Basta magmemessage kayo sakin kapag may di okay na nangyari, Auntie." Paalala ko habang iniayos ang tuwal
Minabuti ko talagang gumising ng maaga sa araw na ito. Bukod sa kailangan kong pumasok ng maaga, eh kailangan ko ring bilhan ng mga gamot si Auntie para mamaya kapag uwian na ay di ko na kailangang maglakad papunta sa kabilang kanto, pagtapos ay babalik na naman sa kabila pang kanto papasok sa naman sa amin. Sakto. Bibili na rin ako ng pagkain, medyo nagugutom na din ako e. "Manong dalawang piraso po ng pandesal. 'Yung with cheese po." Buti na lang at may nakasalubong akong nagtitinda. Kakainin ko 'to habang nasa daan. Malayo-layo pa ang school dito pero maaga pa naman kaya lalakarin ko na lang siguro. "Manong, gawin nyo ng 6 yan." Wika ng lalaki sa likuran ko. Sabay abot ng one hundred pesos sa magpapandesal. "Sir!" Nagulat na sambit ko. Dahil ang alam ko hindi naman dito ang bahay nito. Tumalikod na ito kaya naman tanaw na tanaw ko ang kalaparan ng balikat nito at ang polong puti nito na halos yakap na yakap sa kanyang katawan. "Ma'am, sukli po." "Sa inyo na po, manong." P
Wala si Professor ngayon. Hindi ko rin alam kung paano sya haharapin kung sakali. After what hapenned on his car, hindi ako pumayag sa alok nito na ituloy sa bahay nito. Pagkatapos noon, ay mas pinili ko na magpahatid sa bahay. Mabuti na lamang at wala naman ang tiyahin ko kaya hindi ako nahirapang mag-isip pa ng ipapalusot. "You're fine here?" Tanong ni Professor Lucas nang maiparada ang kotse sa tapat ng maliit at gawa sa kahoy naming bahay."Y-yes. Thank you sa paghatid." Palabas na ako nang kotse nang maunahan ako nito sa paglabas. Sinundan ko naman ito ng tingin habang umiikot papunta sa kabilang gilid upang ipagbukas ako ng sasakyan.Kaya namang kinahapunan, usap-usapan sa mga kapitbahay ang nakakotseng naghatid umano sa'kin."Boyprend mo yun, Lilienne? Hindi mo man lamang ipinakilala sa akin." Si tiya nang malaman ang bali-balita."H-hindi ho, tiya. Professor ko po iyon. Wala pong pasok kaya umuwi na lang po ako." Pagsisinungaling ko..............."Hoy, Lilienne! Boyfriend
"Hiii!" Masiglang salubong nito kay Lucas nang makalapit ito sa sinibg table. Yumakap pa ito at nagbeso. Sa mismong harap ko pa talaga."Aina." Natatawa at medyo kinakabahan na wika ni Lucas. Mukhang hindi nito inaasahan ang pagdating ng babae.Napairap ako at itinuon ang paningin sa pagkain."May bisita ka pala? Sabay pa kami." Natatawang wika nito. Sina-side eye ako at tila nagtatanong kay Lucas kung bakit ako nasa bahay nito."Malamang. Ako ang asawa e. Saan ako titira?" Naiiritang bulong ko na narinig yata ni Lucas kaya natawa ito at napahawak sa batok."Yeah, bumibisita." Wika nito sa isang masayang tono. Hindi nag-abalang ipaghila ng upuan ang babae. Kaya naman bahagyang napataas ang gilid ng labi ko at napangiti ng lihim."Sir, kain na po." Wika ni Yaya Mely. "Good morning, Madam Aina." Bati nito."Isang pinggan pa nga, Manang. Thanks." Wika nito. Halatang hindi nagugustuhan na naroon ako at nagdidinner.Mas lalong hindi ko gusto na nandito sya."So, tuloy ba tayo sa enchanted
4 YEARS LATER... "Kaizer, baby.. come here." Tawag ko sa anak namin ni Lucas. Mabilis nitong natukoy kung nasaan ako at agad na lumapit. Masigla at puno ng buhay ang inosente nitong mukha. Umupo ako upang maging kapantay lang nito. "Where's your daddy, hmm? Bakit iniwan ka rito sa gilid ng pool?" Tanong ko rito. Inayos ang buhok na halos umabot na sa pilikmata nito. Pinagpawisan ito kakalaro. "I miss you, Mommy.." mahigpit na yakap nito sa akin. Niyakap ko rin ito. At hinaplos ang buhok. "I miss you, too, baby. I miss you too.." buong pananabik na wika ko rito. Natanaw ko naman ang tumatakbong si Cassady papalapit sa akin. "Mommyyyy!" Sigaw nito at sinalubong ako ng mahigpit na yakap. "I miss you, mommy. Dito ka ba magdidinner?" Tanong nito habang yakap ako mg mahigpit. Nagsisiksikan sila ni Kaizer sa dibdib ko. "I miss you, too. May mga pasalubong ako. Come, let's open it." Masiglang aya ko sa dalawa. Pinalis ang kaunting luha na tumulo sa pisngi ko.
"Umalis ka na." Sinimangutan ko si Hector nang sabihin nya iyon. Papaalis na kami. Handa na ang mga gamit at nakasakay na iyon sa sasakyan ni Sir Lucas patungong Cebu City Pier.Pilit kong pinigilan ang mga luhang namumuo na naman sa mga mata ko. Alam kong nakapag-usap na kami nito kahapon. Ngunit hindi iyon sapat."Thank you, Hector. Simula sa pagsundo mo sa'kin nong bagong dating ako. Sa paggawa ng upuan nong buntis ako." Namamagaw kong simula. Nakaupo kami sa hagdan ng bahay kubo nito."Sa pagbili ng mangga, p-pagdala sa'kin sa bayan..Sa..S-sa pagsama sa'kin sa pagpapacheck-up." Napiyok na ako pero hindi ako tumigil. Gusto kong masabi rito ang lahat.Gusto kong iiyak rito lahat ng panghihinayang na nararamdaman ko. Lahat ng pagsisisi. Lahat ng sakit at lungkot na maiiwan ko rito kapag umalis na ako.Lahat ng alaala na panghahawakan ko sa bahay na ito.Tahimik naman itong nakikinig. Nakatanaw sa malayo. Nakatulala sa kawalan."Thank you sa p-pagsama sa'kin sa bahay na 'to." Tinana
LILIENNE'S POVNagising ako sa ingay na naririnig mula sa labas. Kinusot ko ng bahagya ang mata ko. Pumikit muli at nagbanat ng braso. Naabutan ko sa salas na naroon sina Kristal. Hindi ko alam pero napatigil ang mga ito nang makita papalapit ako. Napatingin sa akin.Ganon din si Hector na tila walang emosyong nakatingin lamang sa akin habang papalapit. "Mukhang maayos ang tulog ng tatlong baby ni Professor Lucas, ah." Rinig kong pang-aasar ni Brandon. Anglalaking naging tulay kung paanong ang mundo namin ni Sir Lucas ay naging halos magkapareho.Tumingin ako rito at nahihiyang nangiti. Bukod kay Sir Lucas. Brandon knows almost everything. Dahil sa ipinasa kong profile information dito. "Shut up, Careñas." Rinig kong wika ni Professor.Nakaupo ito sa pang-isahang tao na sofa. Hini-hele si Cassady.Habang si Kristal naman ang may karga kay Kaizer. Mahimbing itong natutulog habang may pacifier pa. Agad akong lumapit sa anak ko na karga ni Lucas. Kukuhanin ko iyon."Did you sleep we
LUCAS MONTREAL's POVAkala ko madali ko lamang itong maiisama pabalik ng Mindoro. Na pagdating ko sa Cebu, mag-iimpake na lamang at babyahe na pabalik.Nakalimutan kong galit nga pala ito sa akin. May sama ng loob. Ayaw na sa akin.Hinila ko ang braso nito upang pigilan sa pag-alis. Hector's in his nipa hut. While Lilienne's friends and my friends were in the backyard. Naiwan kaming dalawa sa kusina. It's like a planned event. A plan closure after our separation. At kung paano nila napakiusapan si Hector ay hindi ko na alam."Bitawan mo ako, Lucas." Angal nito nang mapagtantong pinagkaisahan syang iwan ng mga ito sa kusina. Kasama ko.Sa wakas. Walang sir, walang professor, walang Mr. Pagalit nga lang."Mag-usap tayo." Malambing na paalam ko rito. Tiningnan lamang naman ako nito. Muling ipinilig ang braso ngunit mahigpit ko itong nakapitan."Ilang ulit, Lucas. Ilang ulit pa ba kailangang mag-usap. I'm not gonna go back with you. I'll never be fooled of you schemes again. Never again
MAXIMO MONTEJO's POV"Bumili na muna tayo ng pagkain. Marahil gutom na ang mga iyon. M-may pera ka ba dyan?" Tanong ni Hector sa akin.Mabilis ko namang kinuha ang wallet ko at inabutan ito ng isang libo.Bumili ito sa malapit na tindahan sa tapat lamang ng hospital."Saglit lang. Ibibili ko si Lilienne ng adobo. Paborito nya." Paalam nito. Ngumiti pa sa akin bago nagmamadaling bumili sa kabilang karinderya."Sige lang, bro."Pagkabalik namin sa hospital. Kumakain na si Lilienne. Sinusubuan ito ni Sir Lucas. Napatingin ako kay Hector na humalukipkip na lamang. Lumapit ito sa lamesa sa gilid ng kama. Inilapag roon ang mga pagkain."Hector.." tawag rito ni Madam Lilienne. Hindi nito tinanggap ang isinusubong pagkain ni Sir Lucas."A-ang baby ko?" Tanong ni Madam Lilienne. Lumapit dito si Hector. Siniguradong hindi masyadong malapit. Sakto lamang upang magkarinigan sila ni Madam Lilienne. Nirerespeto nito ang ginagawa ni Sir Lucas. Kaya hinayaan nya itong manatili sa tabi ni Madam.Kun
MAXIMO'S POV"Ano, Maximo. Nacontact mo na ba?" Naiinip na tanong ni Brandon. Nakaupo ito sa sofa habang nanonood ng tv."Hindi pa." Sagot ko naman. Ilang ulit ko ng tinawagan ang number ni Sir Lucas. Pero walang sumasagot."Gutom na ako. Pa-deliver muna tayo ng pizza. Mamamatay na ako sa gutom, di pa nakakabalik 'yung boss mo, Maximo." Sigaw ni Brandon dahil sa lakas ng volume ng tv na pinapanood nito.Pagtingin ko kay Visarius nagbibihis na ito ng pangbahay. Aba't may balak pa yatang magtagal dito. Kada araw, palaki ng palaki ang babayaran namin. Tangina talaga."Nacontact mo na?" Tanong naman ni Visarius nang makalapit. "Hindi pa nga. Paulit-ulit kayong dalawa. Kayo kaya ang tumawag sa kaibigan nyo." Maktol ko sa dalawang nagpapasarap lamang sa buhay. Kumakain ng popcorn habang nakataas ang paa sa coffee table."Magrereply din iyon. Hayaan mo na muna baka nanunuyo pa ng asawa." Natatawang wika ni Brandon.Sa wakas, nakarating rin sa bahay ng girlfriend nitong si Sir Lucas.Kahapon
"Can I talk to you?" Hinabol ko pa ito nang makalabas sa huling subject nito ng hapon na iyon."Yes, sir? About what?" "Where is Lilienne?" Tanong ko kay Miss Kai Bautista, isa sa alam kong kaibigan talaga ni Miss Dela Merced."I'm sorry, sir. Wala po akong alam sa kung saang lugar ito pumunta. H-hindi ho nasabi." Nagmamadali itong umalis. Naiwan akong walang matinong sagot na nakuha."Miss Raferty, can I talk you?" Palimang araw na hindi ko makita si Lilienne. "Yes, Sir Lucas?" Magalang ngunit nahihiyang tanong ni Aika."Ah, do you know where Lilienne was?" Tanong ko rito na hindi ko rin nakuhanan ng sagot.Even Kristal Monterde. Lahat sila umiiwas sa tanong na iyon. I know something's going on. "Damn!" Sigaw ko sa loob ng opisina. Itinapon ko rin ang baso ng alak na iniinom ko dahil sa inis."Kalma, Sir Lucas." Biro ni Maximo, ang kanang kamay ni Daddy. Na noon pa man ay parang tagapagbantay ko na. Madalas ako nitong ipagmaneho at samahan sa Mindoro."Makinig ka sa body guard mo
Bukod sa masyadong nakakababa ng pride. Nakakahiya rin lalo na at may mga sumisilip sa kabaong na dumadaan sa gilid lang namin.At ayoko ng maalala kung gaano ako nagmukang stalker mo."Hindi mo kailangang magdala, sir." Matigas na wika nito.Kita ko ang pagod at pangungulila sa mga mata nito. Halata rin sa katawan nito ang pagpayat. Marahil ay dahil sa ilang araw na itong walang tulog."Don't worry, Auntie. I'll take good care of Lilienne. In any possible ways." Wika ko habang nakatingin sa tila ntitulog lamang nitong tiyahin."Huwag mong pangakuan si Auntie ng mga bagay na ngayon pa lang di na matupad. Hindi ko kailangan ng tagapag-alaga..lalo na kung ikaw." Pagalit na wika nito. Hindi ko alam kung anong sasabihin. Dahil ang mga sinabi nya ay sapat na upang masaktan ako. Pinararatangan nya ako sa mga bagay na hindi ko kayang gawin sa kanya.And it cuts deeper than those death glares she throws at me.At hindi ko kayang umiyak sa harap nya. Hindi ko kayang maging mahina lalo na't na