Eksaktong pagkababa ni Cianne ng cellphone ay natanaw niya na ang parating na kotse ni Shaun. Dali-dali siyang pumasok sa loob at ibinalik sa dating pwesto ang cellphone ni Tere, na tila ba hindi niya iyon pinakialaman.Maya pa’y kumatok na si Shaun sa kwarto para batiin ang dalawang bata.Tumigil ang mga ito sa paglalaro at masayang sinalubong ang lalaki.Kailangan na nitong sulitin ang yakap ng mga bata dahil kagaya nang sinabi ng kan’yang ate Cindy ay hindi na sila maaabutan nang sikat ng araw sa lugar na iyon.“Hey buddy, are you okay?”Napabaling ang kan’yang tingin kay Kean na nakakalong kay Shaun. Matamlay ito at malamlam ang mga mata.“Hindi ka naman mainit,” saad ni Shaun matapos damhin ang leeg at noo ng bata.Lumapit siya dito at hinawakan ang kamay ng bata. “May masakit ba sa’yo?”Umiling ito at sumandal kay Shaun.Hinaplos ni Shaun ang ulo ni Kean, pagkatapos ay tumayong karga-karga ito.Sumunod siya dito patungo sa kwarto. Nang maihiga ang bata ay kinuhanan niya ito ng t
Halos hindi niya maihakbang ang mga paa papasok sa kwarto nang makita ang nakakaawang kalagayan ng anak. Si Shaun ang kumuha sa bata at nagbigay ng unang lunas dito.“Joey, pakihanda ang kotse!” sigaw nito sa driver na umakyat na din sa ikalawang palapag dahil sa sigaw ni Tere.Malalaking hakbang ang ginawa ni Shaun palabas ng kwarto karga si Kean. Patakbo siyang sumunod dito hanggang sa makarating sila sa labas.“Tere, ihanda mo ang mga gamit ng bata. Babalikan ka dito ni Joey mamaya,” nagmamadaling utos ni Shaun sa katulong na karga ang pumapalahaw sa iyak na si Sean. Siguro’y natakot ito sa nasaksihan na kalagayan ng kakambal.Kinuha niya ang bata at mabilis na sumakay ng kotse. Nasa unahan siya kalong-kalong si Sean habang si Shaun naman sa likod yakap-yakap si Kean.Mabilis ang pagmamaneho ng driver, ngunit hindi niya iyon alintana dahil ang kan’yang atensyon ay nasa likod. Kagaya niya ay bakas din sa mukha ni Shaun ang pag-aalala.“F*ck! Kakasuhan ko ‘yang mga driver na ‘yan!” s
Nakalabas na sila ng ospital kinabukasan. Maayos na ang lagay ni Kean. Pati si Sean ay pinatingnan na din nila sa doktor upang makasiguro.“Sasama ka pa ba sa amin pauwi?” tanong niya kay Shaun habang nasa elevator sila pababa sa basement parking ng ospital. Karga nito si Kean habang hawak niya naman ang kamay ni Sean na mas piniling maglakad. Kasama nila si Tere at ang driver na si Joey na siyang may bitbit ng mga gamit.Tumaas ang parehong kilay nito sa kan’yang tanong. Nataranta siya at naisip na baka natunugan nito na mayroon siyang pinaplano.“I mean, pangalawang araw na ngayon na hindi ka pumasok sa trabaho. Hindi ba magtataka o magagalit ang lolo mo?” maingat niyang tanong dito.“I’ll be back at work, after ko kayong ihatid.”Bumukas na ang elevator at nauna ito’ng maglakad. Nagtungo ito sa kan’yang kotse katabi ng sasakyan na minamaneho ni Joey, na iniiwan nito sa mansyon para mayroong service sa tuwing may kailangan bilhin.“Jake, daanan mo sa terminal si Manang Alice tapos d
Halos ayaw niya nang lumabas sa kwarto ng mga bata kahit pa naroon na si Tere upang magbantay. Ang sabi ni Shaun ay kailangan nilang mag-usap sa ibaba.Kung maldita lang siya ay pinagalitan niya na ang inosenteng katulong. Dahil sa kadaldalan nito ay mabubuko pa ang ginawa niyang nag-iisang paraan para makatakas sa poder ng lalaki.Napataas ang balikat niya nang dalawang katok ang marinig sa pinto. Bumukas iyon ngunit wala siyang naramdaman na pumasok.“Ma’am, tawag po kayo ni sir,” ani Tere.Nakatalikod siya sa pintuan kaya hindi niya ito makita.Malalim siyang huminga. Malakas naman ang kan’yang loob. Ano ba’ng kinakatakot niya?Tumayo na siya at hinalikan muna sa noo ang dalawang bata bago lumakad patungo sa nakabukas na pinto.Nakabalik na sa baba ang lalaki nang lumabas siya. Dahan-dahan ang bawat hakbang niya pababa ng hagdan. Pilit siyang nag-iisip ng dahilan upang makalusot dito. Hindi maaaring tuluyang mabuko ang plano nilang magkapatid.Naabutan niya itong nagluluto ng gulay
Nang makasama ni Shaun ang mga bata ay muling nanumbalik ang saya sa kan’yang puso kaya nang madiskubre niyang tinawagan ni Cianne ang nakakatanda nitong kapatid ay unti-unting bumalik ang galit niya para dito.Hindi niya gusto ang pinaplano nitong pag-alis sa poder niya kasama ang mga anak. Mahal niya na ang kambal at hindi siya papayag na ilayo ito sa kan’ya.Galit ang emosyon na nangingibabaw sa kan’yang damdamin kaya nang daluhan niya ang mga kumakatok na pulis at sinabing ang babae ang pakay ay hindi na s’ya nagdalawang isip na papasukin ito.Narinig niya ang pagsabi ng Miranda Rights ng mga pulis habang hinawakan ang babae sa pulso. May kung ano sa kan’ya na nais pigilan ang nakikita ngunit ayaw niyang kumilos.“Shaun ano’ng ibig sabihin nito?”Bakas niya ang takot sa boses ng babae. Animo’y naguguluhan ito sa nangyayari.Hindi niya sinalubong ang maluha-luha nitong mga tingin, dahil baka mawala sa isipan niya ang dapat gawin. Iyon ay ang mawalan dito ng pakialam.“Mauna na kami
Nasa loob na siya ng police mobile ngunit panay pa din ang paglingon niya sa likod. Kahit pa tila wala’ng pakialam si Shaun sa kan’ya nang hulihin s’ya ng mga pulis ay umaasa pa din s’yang susunod ito at papakiusapan si Don Felipe na iatras na ang kaso.“Naisahan ka yata ng mga Gonzalvo, miss,” mapang-asar na saad ng isa sa mga pulis na kasama n’ya.Wala s’yang ideya kung nagsumbong ba si Shaun at alam nito ang ginawa ni Don Felipe, gayunpaman ay malinaw lang na hindi na s’ya dapat umasa pa’ng bubuti ang puso nito.Nang makarating sa estasyon ng pulis ay agad siyang nakiusap kung maaari ba s’yang makitawag. Bumangon ang pag-asa sa kan’yang puso nang binigay nito ang telepono sa kan’ya. Tinipa niya ang numero ng kapatid at matapos lamang ang dalawang ring ay sumagot ito kaagad.“Ate si Cianne ito. Nasa presinto ako. Puntahan mo ako.” Binigay niya ang address dito.Pinasok na siya sa kulungan. Sa likod ng mga rehas ay kakaibang takot ang kan’yang naramdaman, lalo pa nang mapanghusgang t
Habang patungo sa presinto ay tinawagan ni Shaun ang abogado ng kan’yang lolo upang kumpirmahin kung ito nga ang nagsampa ng kaso laban kay Cianne, ngunit si Don Felipe ang sumagot.“Are you going to ask about Cianne’s case? Itatanong ko din sana sa’yo kung bakit kasama mo s’ya.”Nahimigan niya ang galit na tono sa pananalita ng kan’yang lolo.“Alam ko po’ng alam n’yo kung paano ko nilagay sa aking mga kamay ang pagkamit ng hustiya para kay Matt. Malaki po ang kasalanan sa akin ni Cianne. Hayaan n’yo po’ng ako na ang magparusa sa kan’ya.”Ipinagtataka niya ang pangingialam ni Don Felipe sa kan’ya ngayong ang babae na ang nais niyang paghigantihan, gayong noon ay tila wala naman itong pakialam sa ginagawa niya para mabigyan ng hustisya ang kakambal.“Ako ang kakastigo sa kan’ya. Hayaan mo siyang mabulok sa kulungan. Iyon ang utos ko!” maotoridad na saad ng lolo niya bago nito ibaba ang tawag.Alam niyang wala nang sinuman ang dapat lumabag kapag ganoon na ang tono ng pananalita ni Don F
Napilitan na umalis si Cianne sa bahay ni Shaun nang hindi kasama ang mga anak. Galit na galit ang kan’yang mga kapatid sa lalaki, samantalang siya ay nahahaluan ng awa ang pakiramdam.Sa mga nagdaang araw, kitang-kita niya ang pagbabago ni Shaun dahil sa mga bata. Tila ba unti-unti ay bumabalik ang dati nitong pagkatao. Hindi niya maiwasan isipin ang maaaring mangyari dito kung matagumpay niyang mabawi ang mga anak.Gayunpaman, hindi niya maaaring isaalang-alang ang kinabuksan ng mga bata.Dalawang bagay lang. Kakalabanin niya si Don Felipe o magpapakalayo-layo sila. Mas pinipili niya ang panghuli dahil hindi na lang ito tungkol sa kan’ya, kasama na ang mga bata sa kahit anong desisyon na mapagpapasyahan niya.“Saan ka pupunta?” nagtatakang tanong ni Christine nang makita siyang bihis na bihis kahit pa hindi pa nag-iisang oras simula nang makauwi siya. ‘Ni hindi niya pa nga napupuntahan ang ama sa kwarto ay aalis na naman siya.“Kailangan ko’ng bumalik sa bahay ni Shaun baka pumunta
“Wear your smile young gentlemen,” saad ni Christine sa kambal nang magsimula nang magpaso ang mga ito.Ilang minuto pa ang lumipas. Dali-dali nang nilapitan ng organizer ang puting kotseng may bulaklak sa harapan. Kumatok siya sa bintana.Ang kinakabahang si Cianne ang lulan nito. Gayunpaman, hindi mapapansin sa kan’yang mukha ang kaba dahil natatakpan iyon ng puting belo.“Let’s go.”Sa hudyat ng organizer ay bumaba na siya. Huminto siya sa tapat ng nakasarang pintuan. May ilang tao sa paligid niya. Ang iba ay nag-aayos ng kan’yang suot na puting gown, habang ang ilan naman ay kumukuha ng litrato. Panay ang salita ng organizer, subalit wala siyang maintindihan. Panay na lang ang kan’yang pagtango at pagngiti.Samu’t-saring emosyon ang nararamdaman niya. Masaya, kinakabahan, nasasabik, hindi niya na mabatid. Subalit isa lang ang sigurado, panatag ang puso niya.Dahan-dahan na bumukas ang pintuan. Tumambad sa kan’ya ang kulay asul na bulaklak na disenyo sa gitna ng simbahan.“This is
“The kids are fighter! Hindi ko inaasahan na dalawang session pa lang ay bumabalik na ang sigla nila. They still have trauma pero with your guidance, napalaki ng chance na makalimutan nila ang nangyari,” balita ng psychiatrist kay Shaun nang lumabas na ang mga bata sa opisina nito matapos ang counseling.Nang araw ng sana’y kasal nila ni Cianne ay nagising siya sa magandang balita mula sa pribadong imbestigador. Natunton na nito ang kinaroroonan ng mga bata at kasalukuyan nang ni-re-rescue ang kambal. Tandang-tanda niya pa ang galak n’ya ng araw na iyon nang lumabas siya ng kwarto upang ibalita iyon sa kan’yang asawa, subalit ang sayang kan’yang nadama ay mabilis na napalitan ng takot nang mabasa ang note na iniwan nito.Nangako ito’ng babalik kasama ang mga bata.Kinutuban siya nang masama lalo pa nang ibalita ng pribadong imbestigador na hindi nila nakita si Cianne sa lugar kung nasaan ang kan’yang mga anak.Sa tulong ng mga cctv footages ay nasundan niya, kasama ang mga otoridad, a
Higit isang oras pa lang si Cianne na nakahiga sa kama ay dahan-dahan na s’yang bumangon. Nag-aagaw na ang dilim at liwanag sa labas. Dapat sana’y hindi siya nakakatulog sa kasabikan ng kasal, hindi dahil sa labis na pag-aalala sa kambal.“Saan ka pupunta?” paos na tanong ni Shaun sa kan’ya na kagaya niya ay hirap din makatulog.Ang totoo’y ayaw pa sana nitong umuwi, pinilit niya lang para magawa niya ang plano.“Magpapahangin lang ako sandali sa labas,” pagsisinungaling niya.Kapag ganoon kasi ang sinasabi niya, alam na kaagad ni Shaun na gusto niyang mapag-isa kahit sandali lang.Mabilis ang ginawa n’yang pagkilos, gayunpaman, hindi niya nakalimutan ang mag-iwan ng note. Anuman ang mangyari, pinapangako n’yang ililigtas niya ang mga anak.Nang makalabas ay agad siyang sumakay sa kotseng kan’yang nabook. Nagpahatid siya sa malapit na pier. Nagpasalamat siyang naabutan niya pa ang unang byahe.Ayaw niyang mag-aksaya kahit kaunting panahon, kaya ang isang oras na byahe ng barko ay napa
“Hindi ba p’wedeng sabay na lang tayong pumunta sa simbahan bukas?” tanong ni Shaun kay Cianne habang inaayos ng huli ang gagamitin ng mga bata bukas sa kasal.Inabot niya kay Manang Alice ang mga sapatos at matapos magbilin ay hinarap niya ang parang batang si Shaun na naghihintay ng atensyon niya.“Hindi nga p’wede. Gusto mo ba’ng tumutol pa bukas si ate sa kasal dahil hindi natin sinunod ang pamahiin ng mga magulang namin noong nabubuhay pa sila?” pagtataray niya. Paano’y kagabi pa ito nangungulit sa kan’ya.Ngumuso ito pagkatapos ay lumapit at niyakap siya mula sa tagiliran.Inamoy nito ang leeg niya at dumampi ng isang mabilis na halik doon. Sa gulat ay siniko niya ang tiyan nito, dahilan para dumaing ito at lumayo.“I-reserve mo nga ‘yang landi mo pagkatapos ng kasal bukas.”Imbes na sumeryoso ay tumawa pa si Shaun. Tila natutuwa pa ito na naaasar siya.Maya pa’y dalawang sunod na busina ang narinig nila sa labas. Tinanaw nila iyon mula sa bintana.Kinuha niya ang kan’yang bag n
“Mommy, I got three stars!” masayang balita ni Sean habang nakataas ang kamay na may tatlong tatak ng stars.“Me too, mommy!” Tinaas din ni Kean ang sa kan’ya.Nakangiting ginulo ni Cianne ang buhok ng dalawang bata. Kahit anong pagod niya talaga sa trabaho ay nawawala sa tuwing sinasalubong siya ng kambal.“Don’t erase it yet. Daddy will be home soon. Show it to him.”Masayang bumalik sa kwarto ang mga ito habang sinusundan n’ya ng tingin. Karaniwan nang sabay nilang sinusundo ni Shaun sa paaralan ang dalawa ngunit naging abala ang huli sa kompanya. Hinahabol din nitong matapos ang mga mahahalagang bagay bago ang araw ng kanilang kasal.“I forgot the papers,” saad niya sa sarili nang makalimutan sa kotse ang mga papeles na kan’yang inuwi upang pirmahan.Nagtungo siya sa garahe upang kunin ang naiwang dokumento nang mapansin ang kotseng nakaparada sa tapat ng kanilang bahay.Naglakad siya palapit sa gate. Takip-silim na ngunit naaaninag niya pa din ang sasakyan, kaya nasabi niyang pa
“Daddy, when are you going home?” nakalabing tanong ng kambal kay Shaun nang tumawag ito kinagabihan.Unang araw nito sa business trip na pinaalam kay Cianne nang nakaraan.“The day after tomorrow my twins,” nakalabing sagot din nito.Natawa si Cianne sa itsura ng asawa. Para itong batang iniwan sa paaralan at gusto nang umuwi.“Akala ko ba isang araw ka lang d’yan?” Sumingit siya sa usapan at seryosong nagtanong. Kunot ang kan’yang noo na tila tutol na um-extend pa ito ng isang araw doon.Gusto n’ya lang takutin ang asawa.Mukhang tagumpay dahil mabilis na naglaho ang ngiti nito sa labi at animo’y naalarma.“Mahal, kasi may event sa kabilang resort. I was invited, I couldn’t say no dahil nandoon din si Alvaro, ‘yong investor na matagal na namin gusto kunin ni dad, remember? But if you want me now beside you, as much as I want you here, I’ll book a ticket now going home.” Tumayo pa ito at nilalagay na ang ilang gamit sa bag.Parang mas nagmukha pa tuloy ito’ng sabik na bumalik sa kani
Wala sa isipan ni Cianne ang engrandeng kasal. Nang sinabi nga ni Shaun na nais nitong ibigay ang pangarap niyang kasal, ay wala siyang ibang maisip kundi isang simpleng seremonya sa simbahan. Ganoon siguro kapag kontento ka na sa buhay. Sapat na sa kan’ya na umuwi sa bahay kasama ang mga anak at asawa pagkatapos nang nakakapagod na araw.Kagaya nang kan’yang nais, simpleng pag-iisang dibdib sa simbahan ay pinaplano niya kasama ang wedding organizer na kinuha ni Shaun.Kahit anong busy ng lalaki ay nagagawa pa din siyang samahan nito sa mga paghahanda.“Hindi kaya maumay nito kaagad ang mga bisita? What do you think, mahal?” tanong sa kan’ya ni Shaun nang mag-food tasting sila.Tumango siya bilang pag-sang-ayon. Nakakailang desert na sila ngunit wala pa din pumapasa sa panlasa ng lalaki.“Okay na ‘to,” saad ni Shaun sa panghuling desert na tinikman nila.Hindi iyon gaanong swak sa panlasa niya kaya bahagya siyang umiling sa asawa.Lumapit ito sa kan’yang tainga ay bumulong.“The visit
Paulit-ulit na nilalagay ni Shaun sa kan’yang isipan ang sinapit ng kan’yang kakambal an si Matt habang pinagmamasdan ang hinang-hina nang si Don Felipe. Tila ba pilit niyang pinapaalala sa sarili na dahil sa nakaratay na matanda ay nawala ang mga mahal niya sa buhay. Subalit tila wala iyong epekto nang tuluyan nang pumatak ang luha mula sa kan’yang mga mata. Unti-unti ay napalitan ang galit ng awa.“Salamat dahil pumunta ka.”Mabilis niyang pinunasan ang luha. Pinapatigas niya ang eskpresyon kahit pa nanlalambot ang kan’yang puso.“Patawarin mo ako sa mga nagawa ko, lalo na kay Matt. Alam kong hindi maiibsan ng paghingi kong ito ng tawad ang sakit na naidulot saiyo nang nangyari pero gusto kong malaman mo na labis akong nagsisisi.” Hindi malinaw ang pananalita nito ngunit dama niya ang sinseridad sa boses nito.Ano pa nga ba ang magiging rason nito para maging masama gayong pisikal na ito’ng nasasaktan dahil sa karamdaman?“Saiyo din Cianne. Patawad kung muntik ko nang mapahamak ang
“Ang kukulit ng mga apo ko, Shaun,” nakangiting reklamo ng ama ni Shaun nang ihatid nito ang mga bata mula sa eskwela.Pinagmasdan niya ang ama na maupo sa sofa habang marahan na hinihilot ang tagiliran. Hindi niya mapigilan ang mas lalong paglawak ng ngiti. Natutuwa siyang makita na kahit papaano ay umaaliwalas na ang mukha ng ama. Paano’y abswelto na ito sa kasong korapsyon. Tanging ang madrasta at lolo niya na lamang ang iniimbestigahan.“Napapayag mo ba si Mr. Chen na mag-invest sa negosyong pinaplano mo?” tanong nito pagkalaon.Tumango siya. “Yes dad, and please say negosyo natin. You’re part of it.”Kagaya ng relasyon nila ni Cianne ay nagsisimula na din siyang buuin ang kan’yang career. Head chef pa din naman siya ng kan’yang nobya, ngunit tuwing sabado o kung may espesyal na okasyon na lamang iyon. Paano’y gumagawa na siya ng pangalan sa larangan ng culinary, dahilan upang maging mas abala siya.Marami na siyang produktong pagkain na naimbento, karaniwang mga ready to eat na p