Halos ayaw niya nang lumabas sa kwarto ng mga bata kahit pa naroon na si Tere upang magbantay. Ang sabi ni Shaun ay kailangan nilang mag-usap sa ibaba.Kung maldita lang siya ay pinagalitan niya na ang inosenteng katulong. Dahil sa kadaldalan nito ay mabubuko pa ang ginawa niyang nag-iisang paraan para makatakas sa poder ng lalaki.Napataas ang balikat niya nang dalawang katok ang marinig sa pinto. Bumukas iyon ngunit wala siyang naramdaman na pumasok.“Ma’am, tawag po kayo ni sir,” ani Tere.Nakatalikod siya sa pintuan kaya hindi niya ito makita.Malalim siyang huminga. Malakas naman ang kan’yang loob. Ano ba’ng kinakatakot niya?Tumayo na siya at hinalikan muna sa noo ang dalawang bata bago lumakad patungo sa nakabukas na pinto.Nakabalik na sa baba ang lalaki nang lumabas siya. Dahan-dahan ang bawat hakbang niya pababa ng hagdan. Pilit siyang nag-iisip ng dahilan upang makalusot dito. Hindi maaaring tuluyang mabuko ang plano nilang magkapatid.Naabutan niya itong nagluluto ng gulay
Nang makasama ni Shaun ang mga bata ay muling nanumbalik ang saya sa kan’yang puso kaya nang madiskubre niyang tinawagan ni Cianne ang nakakatanda nitong kapatid ay unti-unting bumalik ang galit niya para dito.Hindi niya gusto ang pinaplano nitong pag-alis sa poder niya kasama ang mga anak. Mahal niya na ang kambal at hindi siya papayag na ilayo ito sa kan’ya.Galit ang emosyon na nangingibabaw sa kan’yang damdamin kaya nang daluhan niya ang mga kumakatok na pulis at sinabing ang babae ang pakay ay hindi na s’ya nagdalawang isip na papasukin ito.Narinig niya ang pagsabi ng Miranda Rights ng mga pulis habang hinawakan ang babae sa pulso. May kung ano sa kan’ya na nais pigilan ang nakikita ngunit ayaw niyang kumilos.“Shaun ano’ng ibig sabihin nito?”Bakas niya ang takot sa boses ng babae. Animo’y naguguluhan ito sa nangyayari.Hindi niya sinalubong ang maluha-luha nitong mga tingin, dahil baka mawala sa isipan niya ang dapat gawin. Iyon ay ang mawalan dito ng pakialam.“Mauna na kami
Nasa loob na siya ng police mobile ngunit panay pa din ang paglingon niya sa likod. Kahit pa tila wala’ng pakialam si Shaun sa kan’ya nang hulihin s’ya ng mga pulis ay umaasa pa din s’yang susunod ito at papakiusapan si Don Felipe na iatras na ang kaso.“Naisahan ka yata ng mga Gonzalvo, miss,” mapang-asar na saad ng isa sa mga pulis na kasama n’ya.Wala s’yang ideya kung nagsumbong ba si Shaun at alam nito ang ginawa ni Don Felipe, gayunpaman ay malinaw lang na hindi na s’ya dapat umasa pa’ng bubuti ang puso nito.Nang makarating sa estasyon ng pulis ay agad siyang nakiusap kung maaari ba s’yang makitawag. Bumangon ang pag-asa sa kan’yang puso nang binigay nito ang telepono sa kan’ya. Tinipa niya ang numero ng kapatid at matapos lamang ang dalawang ring ay sumagot ito kaagad.“Ate si Cianne ito. Nasa presinto ako. Puntahan mo ako.” Binigay niya ang address dito.Pinasok na siya sa kulungan. Sa likod ng mga rehas ay kakaibang takot ang kan’yang naramdaman, lalo pa nang mapanghusgang t
Habang patungo sa presinto ay tinawagan ni Shaun ang abogado ng kan’yang lolo upang kumpirmahin kung ito nga ang nagsampa ng kaso laban kay Cianne, ngunit si Don Felipe ang sumagot.“Are you going to ask about Cianne’s case? Itatanong ko din sana sa’yo kung bakit kasama mo s’ya.”Nahimigan niya ang galit na tono sa pananalita ng kan’yang lolo.“Alam ko po’ng alam n’yo kung paano ko nilagay sa aking mga kamay ang pagkamit ng hustiya para kay Matt. Malaki po ang kasalanan sa akin ni Cianne. Hayaan n’yo po’ng ako na ang magparusa sa kan’ya.”Ipinagtataka niya ang pangingialam ni Don Felipe sa kan’ya ngayong ang babae na ang nais niyang paghigantihan, gayong noon ay tila wala naman itong pakialam sa ginagawa niya para mabigyan ng hustisya ang kakambal.“Ako ang kakastigo sa kan’ya. Hayaan mo siyang mabulok sa kulungan. Iyon ang utos ko!” maotoridad na saad ng lolo niya bago nito ibaba ang tawag.Alam niyang wala nang sinuman ang dapat lumabag kapag ganoon na ang tono ng pananalita ni Don F
Napilitan na umalis si Cianne sa bahay ni Shaun nang hindi kasama ang mga anak. Galit na galit ang kan’yang mga kapatid sa lalaki, samantalang siya ay nahahaluan ng awa ang pakiramdam.Sa mga nagdaang araw, kitang-kita niya ang pagbabago ni Shaun dahil sa mga bata. Tila ba unti-unti ay bumabalik ang dati nitong pagkatao. Hindi niya maiwasan isipin ang maaaring mangyari dito kung matagumpay niyang mabawi ang mga anak.Gayunpaman, hindi niya maaaring isaalang-alang ang kinabuksan ng mga bata.Dalawang bagay lang. Kakalabanin niya si Don Felipe o magpapakalayo-layo sila. Mas pinipili niya ang panghuli dahil hindi na lang ito tungkol sa kan’ya, kasama na ang mga bata sa kahit anong desisyon na mapagpapasyahan niya.“Saan ka pupunta?” nagtatakang tanong ni Christine nang makita siyang bihis na bihis kahit pa hindi pa nag-iisang oras simula nang makauwi siya. ‘Ni hindi niya pa nga napupuntahan ang ama sa kwarto ay aalis na naman siya.“Kailangan ko’ng bumalik sa bahay ni Shaun baka pumunta
Nasa korte na sila ni Attorney Arim ngunit lumilipad pa din ang isipan niya sa rebelasyon ni Shaun.Kung imbento lang ang kwento nito, paano ito naging tugma sa nangyari nang gabing iyon?Isa pa’y naalala niya kung paano noon itinanggi ni Matt na mayroong nangyari sa kanila, lalo pa’t naroon ang nobya nitong si Nadia na sinabing kasama nito buong magdamag.Hinilot niya ang sintido. Ayaw niya pa din maniwala.“Bukas din ay magsisimula na ang pagdinig sa korte. Sigurado ako na papabor iyon sa atin dahil kapatid lang naman si Shaun ng ama ng mga bata, kaya wala s’yang laban. Makakasama mo nang muli ang kambal bukas.”Pilit na ngiti ang binigay niya nang mapakinggan ang sinabi ni Attorney Arim. Sana’y magdilang anghel ito.Halos kalahating araw din ang ginugol nila sa korte bago siya nagtungo sa kompanya ng kanilang pamilya na pinamamahalaan ng kapatid niyang si Cindy.Hiniram niya ang cellphone nito dahil nakarehistro na doon ang numero ni Tere. Kailangan niyang makausap ang mga anak. Si
Sa kabila nang inis sa resulta ng pagdinig, ay natuwa siya nang iutos ng korte kay Shaun na ibigay na sa kan’ya ang mga bata dahil sa edad na tatlong taon dapat ay nasa pangangalaga ito ng ina alinsunod sa batas.Sa kabila nito, kinokonsidera pa din ng korte na mabigyan ng parehong karapatan si Shaun bilang ama ng mga bata. Sa katunayan ay hinikayat silang magkasundo na lamang ngunit hindi siya pumayag.“Paano ba ‘yan? Kukunin ko na ang mga anak ko,” saad niya kay Shaun nang makarating sila sa labas.Nagpa-iwan ang kani-kanilang mga abogado dahil may mga hearing pa umano ito’ng dadaluhan.“Ayoko,” walang kakurap-kurap na sagot nito sa kan’ya.Bumuntong-hininga siya. Mas matigas pa ang ulo nito kaysa sa kambal. Sigurado ba talaga na ito ang ama ng mga anak niya?“Kakasuhan ka ng korte kung hindi ka susunod sa batas. Dapat ay nasa poder ko sila,” giit niya.Ngumisi lang ito at naglakad na patungo sa parking area.Sinundan niya ito, na halos tumakbo na s’ya dahil ang isang hakbang nito a
Kinabukasan ay niligpit niya na ang mga gamit ng kambal. Hinayaan niyang matulog ang dalawa sa kwarto ni Shaun.Hindi pa sumisikat ang araw ay lumabas na s’ya upang maghanda ng agahan. Naabutan niya na sa kusina si Manang Alice na nag-iinit na ng tubig.Nagsimula na s’yang maglagay ng harina sa bowl para sa cookies na gagawin niya bilang pasasalamat sa dalawang katulong na naging matiyaga at mabait sa pag-aasikaso sa dalawang bata.Naputol siya sa ginagawa nang mag-ring ang kan’yang telepono. Tawag iyon mula sa kapatid niyang si Christine.Binalot siya ng kaba dahil alas-sinko pa lang nang madaling araw para tumawag ito. Iniisip niyang may emergency ang kan’yang ama.“Ate, bakit?”Iniwan niya ang ginagawa at nagtungo sa sala upang malinaw itong makausap.“I call to tell you na si Attorney Arim muna ang sasama sa’yo mamaya sa pagkuha sa mga bata. Nagkaroon ng problema sa kompanya. Two of our biggest investors pull-out their investment. May malaki pa naman tayong proyektong nakalinya. N
“Sir, bawal na po’ng dumaan dito.”Malakas pa din ang ulan nang harangin sila ng mga pulis sa isang check point. Natatanaw niyang baha na sa unahan kung saan sila patungo.“May iba pa po ba’ng daan dito palabas, sir? Pauwi na po kasi kami,” tanong ni Shaun na kagaya niya ay hindi rin gaanong kabisado ang pasikot-sikot sa lugar.“Mayroon po sir kaya lang ay prone to landslide ang lugar na ‘yon kaya hindi na rin po pinapayagan na pumasok doon ang mga sasakyan. Kung ako po sainyo ay palipasin n’yo na muna ang bagyo bago kayo umuwi.”Napatingin sa kan’ya si Shaun na animo’y kagaya niya ay wala din ideya kung saan magpapalipas ng oras sa lugar na iyon, lalo pa’t mayroong paparating na bagyo.Nagpasalamat sila sa mga pulis at nagmaneho pabalik.“Saan tayo pupunta?” tanong niya, habang dina-dial sa cellphone ang numero ni Manang upang kumustahin ang mga bata.“We’ll look for a hotel.”Kumunot ang kan’yang noo sa sagot nito. Gayunpaman ay hindi muna s’ya nakapagsalita dahil narinig niya na an
“Let’s find a restaurant here” pag-aya sa kan’ya ni Shaun matapos ang meeting nila kay Mr. Fuerte.Tiningnan niya ang relo, pasado alas-dose na nang tanghali. Kanina pa kumakalam ang sikmura niya ngunit naglaho ito matapos nilang makausap si Mr. Fuerte.“Okay lang naman sa akin na makipag-date kay Mr. Fuerte. Bakit ka pa tumanggi? Eh, ‘di sana magiging proud pa sa’yo si Don Felipe for a close deal,” saad niya kay Shaun nang makasakay na sila sa loob ng kotse.Malakas pa ang ulan sa labas, kaya mabagal lang ang pagmamaneho ni Shaun. Mabagal na nga ito ay mas lalo pa’ng bumagal dahil sa sinabi niya.“You like him?” diretsahan nitong tanong sa kan’ya na kinagulat n’ya.May edad na si Mr. Fuerte at halatang libog lang sa katawan ang dahilan kung bakit gusto siyang maka-date. Malagkit ang tingin nito sa kan’ya kanina.Nagkibit-balikat siya. Gusto niya lang subukin ang lalaki kung babalik ba ito sa shop para bawiin ang pagtangging ginawa sa offer ng negosyante.“I didn’t know you like dirty
Huminto sila sa tapat ng isang convenience store.“’Wag mo na ako’ng hintayin. Uuwi na lang ako para hindi ka na maabala,” paalam ni Cianne sa kan’ya nang pababa na ito ng sasakyan.Tumaas ang pareho niyang kilay. Hindi kaya nagpapalusot lang ito para hindi niya na isama?“I’ll wait for you here.”May oras pa naman.Tuluyan nang bumaba si Cianne sa kotse. Una niyang napansin ang tuldok ng dugo sa pantalon nito. Hindi rin ito komportableng maglakad kaya hindi na siya nagdalawang isip pa’ng lumabas ng kotse at tawagin ito bago pa man makalayo.Nagtataka ito’ng bumaling sa kan’ya.“The usual brand? Ako na ang bibili.” Kusang lumabas sa bibig niya ang mga salitang iyon.Wala sa sariling tumango si Cianne. Kukuha sana ito ng pera sa wallet pero nakaalis na siya at dali-daling pumasok sa convenience store.Hindi na siya nahiyang gawin iyon dahil noon pa man ay siya na ang bumibili ng pad nito sa tuwing hindi ito nakakadala ng extra kapag nasa labas at dinadatnan. Nakakapanibago nga lang dah
“Be good boys, okay?” Paalam niya sa mga bata bago siya lumabas ng mansyon.Hindi niya sigurado kung maaga siyang makakauwi, o kinabukasan na. Depende kung mapapapayag niya ang may-ari ng shop na si Mr. Fuerte na ibenta ang negosyo nito sa kanilang kompanya.Sumakay na siya sa kotse. Siya lang mag-isa ang pupunta sa Pili City. Hindi niya na sinama ang sekretarya, dahil maraming trabaho ang naiwan niya sa opisina para lang sundin ang utos ng kan’yang lolo.Bumaling ang tingin niya sa passenger seat, pagkatapos ay sa pintuan ng mansyon. Himalang walang pabaon na pagkain si Cianne. Hindi rin ito sumabay sa kanila sa agahan at hindi niya pa ito nakitang lumabas ng kwarto simula nang magising siya. Marahil ay napikon nga ito sa nangyari kagabi.Bumuntong hininga siya. Mas mabuti nga iyon, kahit papaano’y tahimik ang umaga niya.In-start niya na ang kotse at handa na sana’ng umalis nang may biglang kumatok sa may passenger seat.Tamad niyang binaba ang bintana habang tutok ang mga mata sa u
“Wait, baon mo.”Isang linggo na s’yang pinapabaunan ni Cianne, ngunit ‘ni isang beses ay wala siyang sinubukang kainin. Kung saan iyon nilagay ng dalaga sa kotse ay doon din iyon nakalagay hanggang sa pag-uwi. Walang bawas kahit katiting man lang. ‘Ni hindi n’ya nga iyon binuksan man lang.Hinilot niya ang sintido habang binabasa ang mga papeles sa kan’yang desk. Hindi pa nangangalahati ang araw pero sumasakit na ang ulo niya. Paano’y nahihirapan siyang kumbinsihin ang may-ari ng furniture shop sa kabilang lungsod na ibenta ang shop nito sa kanila.Kung siya lang ay susuko na s’ya sa pagkumbinsi dito at maghahanap na lamang ng iba o magtatayo ng bago tutal ay kayang-kaya naman nila iyon, subalit sadyang kakaiba magpatakbo ng negosyo ang kan’yang lolo. Ayaw nitong may kakumpetensya kahit maliit ay tinitira.“Tandaan mo, mas nakakapuwing ang maliit na insekto.”Simula nang bata pa ay binuhay na siya ng ina na puno ng pangaral tungkol sa kabutihan. Pakiramdam niya ay sinusuway n’ya ito
“I made you lunch!”Nagpaskil ng malaking ngiti si Cianne nang maabutan niya sa hapag-kainan si Shaun kasama ang mga bata na kumakain ng almusal.Maaga siyang gumising para ipaghanda ang lalaki ng pananghalian nito.Kahit pa hindi nito ginalaw ang hinanda niyang pagkain kahapon ay hindi siya nawalan ng pag-asa. Iyon lang naman ang tanging alam niya para mapaamo ang masamang tupa. Pakainin ito.Ang kislap ng mga mata nito ay nawala nang bumaling sa kan’ya ang mga tingin. Bukod sa lunchbox na nilagay niya sa lamesa ay nagdala din siya ng kape para dito.“Sa’yo na ‘yan. May kape na ako.”Saka niya lang napansin ang isang tasa ng kape na nangangalahati na nito.“Mas masarap ‘to kaysa sa timpla ni Manang,” pagbibida niya kahit hindi niya pa man natikman ang timpla ni Manang Alice.Hindi siya nito pinansin bagkus ay tinuon sa mga bata ang atensyon.Hindi na siya nagpumilit na ipaubos dito ang kape dahil baka nerbyusin naman ito. Mas mabuti nga sana iyon para kabahan naman ito sa ginagawa sa
“What’s this?”Umagang-umaga ay nakasimangot na mukha ang sinalubong ni Shaun kay Cianne nang abutan niya ito ng papaitan.“Maganda ‘yan para sa hang-over.”Maaga siyang gumising para lang ipagluto ang binata.Hindi siya concern dito, bagkus ay nagsisimula na siyang isakatuparan na makuha ang loob nito.Naiiling na tinabig ni Shaun ang mangkok. Halata sa mukha na hindi maganda ang gising nito.“Just tell Manang to bring me coffee.”Nakabihis pang-opisina na ito kahit maaga pa sa oras nang alis. Karaniwan kasing hinihintay muna nito ang mga bata bago ito mag-agahan.“Ako na lang ang magtitimpla,” pagboboluntaryo n’ya. Siya naman talaga ang nagtitimpla ng kape para dito hindi niya lang alam kung bakit parang biglang nag-iba ang mood nito.“Do as I say,” maotoridad nitong sabi na nagpatahimik sa kan’ya.Mas lalo niya pa’ng napagtantong seryoso nga ito at hindi lang nagsusungit nang dali-daling kumilos si Manang Alice para sundin ang sinabi nito.Iniwan niya na lamang ang lalaki doon. Say
Wala naman masama kung sasabihin na ni Shaun sa kan’yang mga anak na ito ang tunay nilang ama, ngunit abot langit pa din ang kaba ni Cianne nang maiwan silang apat sa playroom ng mga bata.Pagkauwi ni Shaun galing sa trabaho kinabukasan ay inaya na siya nito’ng kausapin ang tatlong gulang na mga anak.Ang totoo ay natatakot siya sa magiging reaksyon ng mga ito. Kung mauunawaan ba ang sasabihin nila? Magtatampo ba o matutuwa?Hindi pa nagtatagal ay tuluyan na ngang sinabi nito na siya ang tunay na ama sa mga bata.Sa lahat ng reaksyon na kagabi niya pa iniisip ay ‘ni isa walang pinakita ang dalawa.Tulala lang ito kay Shaun at pagkaraan ng ilang sandali ay bumalik na sa paglalaro. Tila wala itong naintindihan sa narinig.“Mga anak, si Daddy Shaun ang inyong tunay na ama.” Tinagalog niya pa ang sinabi ni Shaun kahit naturuan niya naman ng basic english ang mga anak.“We know po mom, that’s why we called him dad,” saad ni Sean.“And we looked like him,” dagdag ni Kean.Pareho silang nag
Sabik si Cianne na makakwentuhan ang ama kagaya nang pagdaldal ng kambal dito, ngunit hindi niya magawang maging komportable sa sariling pamamahay. Naiilang s’ya sa presensya ni Shaun sa harap ng kan’yang ama, kahit pa mabait naman ang pinapakita nito.Maraming pinahandang pagkain para sa pananghalian ang kan’yang ama. Kagabi pa lang kasi ay tinawagan niya na ito para sabihin na bibisita sila ng mga anak. Kahit hirap gumalaw ang kan’yang ama at bahagyang nanghihina na din dahil sa mga komplikasyon dulot nang pagkaka-stroke ay hindi pa din ito pinanghihinaan ng loob. Naroong nag-the-theraphy pa din ito, at palaging nakikihalubilo sa mga kasama sa bahay.Gayunpaman, labis-labis ang pagsisikap nilang magkakapatid na huwag itong mabigyan nang kahit anumang sama ng loob. Kaya kahit maliit na problema sa kompanya ay hindi nila sinasabi dito. Sinisikap nilang resolbahin iyon sa alam nilang paraan.Kaya ang presensya ni Shaun sa pamamahay nila ay labis niyang pinag-aalala. Hindi niya nasabiha