Nasa loob na siya ng police mobile ngunit panay pa din ang paglingon niya sa likod. Kahit pa tila wala’ng pakialam si Shaun sa kan’ya nang hulihin s’ya ng mga pulis ay umaasa pa din s’yang susunod ito at papakiusapan si Don Felipe na iatras na ang kaso.“Naisahan ka yata ng mga Gonzalvo, miss,” mapang-asar na saad ng isa sa mga pulis na kasama n’ya.Wala s’yang ideya kung nagsumbong ba si Shaun at alam nito ang ginawa ni Don Felipe, gayunpaman ay malinaw lang na hindi na s’ya dapat umasa pa’ng bubuti ang puso nito.Nang makarating sa estasyon ng pulis ay agad siyang nakiusap kung maaari ba s’yang makitawag. Bumangon ang pag-asa sa kan’yang puso nang binigay nito ang telepono sa kan’ya. Tinipa niya ang numero ng kapatid at matapos lamang ang dalawang ring ay sumagot ito kaagad.“Ate si Cianne ito. Nasa presinto ako. Puntahan mo ako.” Binigay niya ang address dito.Pinasok na siya sa kulungan. Sa likod ng mga rehas ay kakaibang takot ang kan’yang naramdaman, lalo pa nang mapanghusgang t
Habang patungo sa presinto ay tinawagan ni Shaun ang abogado ng kan’yang lolo upang kumpirmahin kung ito nga ang nagsampa ng kaso laban kay Cianne, ngunit si Don Felipe ang sumagot.“Are you going to ask about Cianne’s case? Itatanong ko din sana sa’yo kung bakit kasama mo s’ya.”Nahimigan niya ang galit na tono sa pananalita ng kan’yang lolo.“Alam ko po’ng alam n’yo kung paano ko nilagay sa aking mga kamay ang pagkamit ng hustiya para kay Matt. Malaki po ang kasalanan sa akin ni Cianne. Hayaan n’yo po’ng ako na ang magparusa sa kan’ya.”Ipinagtataka niya ang pangingialam ni Don Felipe sa kan’ya ngayong ang babae na ang nais niyang paghigantihan, gayong noon ay tila wala naman itong pakialam sa ginagawa niya para mabigyan ng hustisya ang kakambal.“Ako ang kakastigo sa kan’ya. Hayaan mo siyang mabulok sa kulungan. Iyon ang utos ko!” maotoridad na saad ng lolo niya bago nito ibaba ang tawag.Alam niyang wala nang sinuman ang dapat lumabag kapag ganoon na ang tono ng pananalita ni Don F
Napilitan na umalis si Cianne sa bahay ni Shaun nang hindi kasama ang mga anak. Galit na galit ang kan’yang mga kapatid sa lalaki, samantalang siya ay nahahaluan ng awa ang pakiramdam.Sa mga nagdaang araw, kitang-kita niya ang pagbabago ni Shaun dahil sa mga bata. Tila ba unti-unti ay bumabalik ang dati nitong pagkatao. Hindi niya maiwasan isipin ang maaaring mangyari dito kung matagumpay niyang mabawi ang mga anak.Gayunpaman, hindi niya maaaring isaalang-alang ang kinabuksan ng mga bata.Dalawang bagay lang. Kakalabanin niya si Don Felipe o magpapakalayo-layo sila. Mas pinipili niya ang panghuli dahil hindi na lang ito tungkol sa kan’ya, kasama na ang mga bata sa kahit anong desisyon na mapagpapasyahan niya.“Saan ka pupunta?” nagtatakang tanong ni Christine nang makita siyang bihis na bihis kahit pa hindi pa nag-iisang oras simula nang makauwi siya. ‘Ni hindi niya pa nga napupuntahan ang ama sa kwarto ay aalis na naman siya.“Kailangan ko’ng bumalik sa bahay ni Shaun baka pumunta
Nasa korte na sila ni Attorney Arim ngunit lumilipad pa din ang isipan niya sa rebelasyon ni Shaun.Kung imbento lang ang kwento nito, paano ito naging tugma sa nangyari nang gabing iyon?Isa pa’y naalala niya kung paano noon itinanggi ni Matt na mayroong nangyari sa kanila, lalo pa’t naroon ang nobya nitong si Nadia na sinabing kasama nito buong magdamag.Hinilot niya ang sintido. Ayaw niya pa din maniwala.“Bukas din ay magsisimula na ang pagdinig sa korte. Sigurado ako na papabor iyon sa atin dahil kapatid lang naman si Shaun ng ama ng mga bata, kaya wala s’yang laban. Makakasama mo nang muli ang kambal bukas.”Pilit na ngiti ang binigay niya nang mapakinggan ang sinabi ni Attorney Arim. Sana’y magdilang anghel ito.Halos kalahating araw din ang ginugol nila sa korte bago siya nagtungo sa kompanya ng kanilang pamilya na pinamamahalaan ng kapatid niyang si Cindy.Hiniram niya ang cellphone nito dahil nakarehistro na doon ang numero ni Tere. Kailangan niyang makausap ang mga anak. Si
Sa kabila nang inis sa resulta ng pagdinig, ay natuwa siya nang iutos ng korte kay Shaun na ibigay na sa kan’ya ang mga bata dahil sa edad na tatlong taon dapat ay nasa pangangalaga ito ng ina alinsunod sa batas.Sa kabila nito, kinokonsidera pa din ng korte na mabigyan ng parehong karapatan si Shaun bilang ama ng mga bata. Sa katunayan ay hinikayat silang magkasundo na lamang ngunit hindi siya pumayag.“Paano ba ‘yan? Kukunin ko na ang mga anak ko,” saad niya kay Shaun nang makarating sila sa labas.Nagpa-iwan ang kani-kanilang mga abogado dahil may mga hearing pa umano ito’ng dadaluhan.“Ayoko,” walang kakurap-kurap na sagot nito sa kan’ya.Bumuntong-hininga siya. Mas matigas pa ang ulo nito kaysa sa kambal. Sigurado ba talaga na ito ang ama ng mga anak niya?“Kakasuhan ka ng korte kung hindi ka susunod sa batas. Dapat ay nasa poder ko sila,” giit niya.Ngumisi lang ito at naglakad na patungo sa parking area.Sinundan niya ito, na halos tumakbo na s’ya dahil ang isang hakbang nito a
Kinabukasan ay niligpit niya na ang mga gamit ng kambal. Hinayaan niyang matulog ang dalawa sa kwarto ni Shaun.Hindi pa sumisikat ang araw ay lumabas na s’ya upang maghanda ng agahan. Naabutan niya na sa kusina si Manang Alice na nag-iinit na ng tubig.Nagsimula na s’yang maglagay ng harina sa bowl para sa cookies na gagawin niya bilang pasasalamat sa dalawang katulong na naging matiyaga at mabait sa pag-aasikaso sa dalawang bata.Naputol siya sa ginagawa nang mag-ring ang kan’yang telepono. Tawag iyon mula sa kapatid niyang si Christine.Binalot siya ng kaba dahil alas-sinko pa lang nang madaling araw para tumawag ito. Iniisip niyang may emergency ang kan’yang ama.“Ate, bakit?”Iniwan niya ang ginagawa at nagtungo sa sala upang malinaw itong makausap.“I call to tell you na si Attorney Arim muna ang sasama sa’yo mamaya sa pagkuha sa mga bata. Nagkaroon ng problema sa kompanya. Two of our biggest investors pull-out their investment. May malaki pa naman tayong proyektong nakalinya. N
Isang desisyon ang nabuo ni Cianne matapos kausapin ang ama.Alam niyang lubhang delikado ang pananatili malapit sa mga Gonzalvo dahil kay Don Felipe, ngunit hindi niya rin kakayanin na magtago kasama ang mga anak at iwanan ang mga kapatid habang bumabagsak ang kompanya. Sigurado din s’yang hindi titigil si Shaun sa paghahanap sa kanila at paggawa ng paraan para mapalabas lang siya kung saan niya man balak magtago. Lalo pa ngayon na malinaw nang ito ang ama ng mga bata.Sasabay na lang siguro siya sa agos.Bumalik siya sa bahay at naabutan si Shaun na paalis pa lamang.“Pumapayag na ako’ng manirahan sa poder mo para makasama ang mga anak ko. Hindi na ako makikipaglaban para sa full custody ng mga bata, basta ibalik mo lang ang mga investors ng kompanya namin.”‘Ni hindi niya magawang salubungin ang tingin ng lalaki. Paano’y maluha-luha na siya habang binibitiwan ang desisyong nagawa sa harap nito. Pakiramdam niya ay nakakaawa siya. Para ba’ng nagbabayad siya sa isang kasalanan na hini
Kinabukasan ay pinagtimpla niya muli ng kape si Shaun. Animo’y sanay na itong gawin n’ya iyon kahit pa nang mga nagdaang araw ay kailangan pa s’yang pagdilatan o takutin nito para sumunod siya.Pumasok ito sa trabaho habang silang mag-iina ay naiwan muli sa bahay.Wala naman itong ibinilin na hindi siya maaaring lumabas, kaya binihisan niya ang mga anak upang isama sa pagbisita sa ama. Wala naman siyang balak na tumakas dahil kung gagawin niya iyon para na din niyang inalay ang kompanya.Isa pa’y may nahanap na s’yang paraan para malunasan ang problemang kinakaharap.“Miss, sorry pero bawal kang lumabas na kasama ang mga bata. Kung ikaw lang pwede, pero kung kasama sila ay hindi.”Hindi niya inaasahan na pagbukas ng pinto ay bubungad sa kan’yang harapan ang dalawang kaibigan ni Shaun na si Pablo at Josh.Napairap na lang s’ya.“Wala ba kayong mga trabaho?” mataray niyang tanong dito.Paano’y parang napakadami nitong oras para mag-aksaya pa na bantayan s’ya.Kapag sinabi nitong wala ay
“Wear your smile young gentlemen,” saad ni Christine sa kambal nang magsimula nang magpaso ang mga ito.Ilang minuto pa ang lumipas. Dali-dali nang nilapitan ng organizer ang puting kotseng may bulaklak sa harapan. Kumatok siya sa bintana.Ang kinakabahang si Cianne ang lulan nito. Gayunpaman, hindi mapapansin sa kan’yang mukha ang kaba dahil natatakpan iyon ng puting belo.“Let’s go.”Sa hudyat ng organizer ay bumaba na siya. Huminto siya sa tapat ng nakasarang pintuan. May ilang tao sa paligid niya. Ang iba ay nag-aayos ng kan’yang suot na puting gown, habang ang ilan naman ay kumukuha ng litrato. Panay ang salita ng organizer, subalit wala siyang maintindihan. Panay na lang ang kan’yang pagtango at pagngiti.Samu’t-saring emosyon ang nararamdaman niya. Masaya, kinakabahan, nasasabik, hindi niya na mabatid. Subalit isa lang ang sigurado, panatag ang puso niya.Dahan-dahan na bumukas ang pintuan. Tumambad sa kan’ya ang kulay asul na bulaklak na disenyo sa gitna ng simbahan.“This is
“The kids are fighter! Hindi ko inaasahan na dalawang session pa lang ay bumabalik na ang sigla nila. They still have trauma pero with your guidance, napalaki ng chance na makalimutan nila ang nangyari,” balita ng psychiatrist kay Shaun nang lumabas na ang mga bata sa opisina nito matapos ang counseling.Nang araw ng sana’y kasal nila ni Cianne ay nagising siya sa magandang balita mula sa pribadong imbestigador. Natunton na nito ang kinaroroonan ng mga bata at kasalukuyan nang ni-re-rescue ang kambal. Tandang-tanda niya pa ang galak n’ya ng araw na iyon nang lumabas siya ng kwarto upang ibalita iyon sa kan’yang asawa, subalit ang sayang kan’yang nadama ay mabilis na napalitan ng takot nang mabasa ang note na iniwan nito.Nangako ito’ng babalik kasama ang mga bata.Kinutuban siya nang masama lalo pa nang ibalita ng pribadong imbestigador na hindi nila nakita si Cianne sa lugar kung nasaan ang kan’yang mga anak.Sa tulong ng mga cctv footages ay nasundan niya, kasama ang mga otoridad, a
Higit isang oras pa lang si Cianne na nakahiga sa kama ay dahan-dahan na s’yang bumangon. Nag-aagaw na ang dilim at liwanag sa labas. Dapat sana’y hindi siya nakakatulog sa kasabikan ng kasal, hindi dahil sa labis na pag-aalala sa kambal.“Saan ka pupunta?” paos na tanong ni Shaun sa kan’ya na kagaya niya ay hirap din makatulog.Ang totoo’y ayaw pa sana nitong umuwi, pinilit niya lang para magawa niya ang plano.“Magpapahangin lang ako sandali sa labas,” pagsisinungaling niya.Kapag ganoon kasi ang sinasabi niya, alam na kaagad ni Shaun na gusto niyang mapag-isa kahit sandali lang.Mabilis ang ginawa n’yang pagkilos, gayunpaman, hindi niya nakalimutan ang mag-iwan ng note. Anuman ang mangyari, pinapangako n’yang ililigtas niya ang mga anak.Nang makalabas ay agad siyang sumakay sa kotseng kan’yang nabook. Nagpahatid siya sa malapit na pier. Nagpasalamat siyang naabutan niya pa ang unang byahe.Ayaw niyang mag-aksaya kahit kaunting panahon, kaya ang isang oras na byahe ng barko ay napa
“Hindi ba p’wedeng sabay na lang tayong pumunta sa simbahan bukas?” tanong ni Shaun kay Cianne habang inaayos ng huli ang gagamitin ng mga bata bukas sa kasal.Inabot niya kay Manang Alice ang mga sapatos at matapos magbilin ay hinarap niya ang parang batang si Shaun na naghihintay ng atensyon niya.“Hindi nga p’wede. Gusto mo ba’ng tumutol pa bukas si ate sa kasal dahil hindi natin sinunod ang pamahiin ng mga magulang namin noong nabubuhay pa sila?” pagtataray niya. Paano’y kagabi pa ito nangungulit sa kan’ya.Ngumuso ito pagkatapos ay lumapit at niyakap siya mula sa tagiliran.Inamoy nito ang leeg niya at dumampi ng isang mabilis na halik doon. Sa gulat ay siniko niya ang tiyan nito, dahilan para dumaing ito at lumayo.“I-reserve mo nga ‘yang landi mo pagkatapos ng kasal bukas.”Imbes na sumeryoso ay tumawa pa si Shaun. Tila natutuwa pa ito na naaasar siya.Maya pa’y dalawang sunod na busina ang narinig nila sa labas. Tinanaw nila iyon mula sa bintana.Kinuha niya ang kan’yang bag n
“Mommy, I got three stars!” masayang balita ni Sean habang nakataas ang kamay na may tatlong tatak ng stars.“Me too, mommy!” Tinaas din ni Kean ang sa kan’ya.Nakangiting ginulo ni Cianne ang buhok ng dalawang bata. Kahit anong pagod niya talaga sa trabaho ay nawawala sa tuwing sinasalubong siya ng kambal.“Don’t erase it yet. Daddy will be home soon. Show it to him.”Masayang bumalik sa kwarto ang mga ito habang sinusundan n’ya ng tingin. Karaniwan nang sabay nilang sinusundo ni Shaun sa paaralan ang dalawa ngunit naging abala ang huli sa kompanya. Hinahabol din nitong matapos ang mga mahahalagang bagay bago ang araw ng kanilang kasal.“I forgot the papers,” saad niya sa sarili nang makalimutan sa kotse ang mga papeles na kan’yang inuwi upang pirmahan.Nagtungo siya sa garahe upang kunin ang naiwang dokumento nang mapansin ang kotseng nakaparada sa tapat ng kanilang bahay.Naglakad siya palapit sa gate. Takip-silim na ngunit naaaninag niya pa din ang sasakyan, kaya nasabi niyang pa
“Daddy, when are you going home?” nakalabing tanong ng kambal kay Shaun nang tumawag ito kinagabihan.Unang araw nito sa business trip na pinaalam kay Cianne nang nakaraan.“The day after tomorrow my twins,” nakalabing sagot din nito.Natawa si Cianne sa itsura ng asawa. Para itong batang iniwan sa paaralan at gusto nang umuwi.“Akala ko ba isang araw ka lang d’yan?” Sumingit siya sa usapan at seryosong nagtanong. Kunot ang kan’yang noo na tila tutol na um-extend pa ito ng isang araw doon.Gusto n’ya lang takutin ang asawa.Mukhang tagumpay dahil mabilis na naglaho ang ngiti nito sa labi at animo’y naalarma.“Mahal, kasi may event sa kabilang resort. I was invited, I couldn’t say no dahil nandoon din si Alvaro, ‘yong investor na matagal na namin gusto kunin ni dad, remember? But if you want me now beside you, as much as I want you here, I’ll book a ticket now going home.” Tumayo pa ito at nilalagay na ang ilang gamit sa bag.Parang mas nagmukha pa tuloy ito’ng sabik na bumalik sa kani
Wala sa isipan ni Cianne ang engrandeng kasal. Nang sinabi nga ni Shaun na nais nitong ibigay ang pangarap niyang kasal, ay wala siyang ibang maisip kundi isang simpleng seremonya sa simbahan. Ganoon siguro kapag kontento ka na sa buhay. Sapat na sa kan’ya na umuwi sa bahay kasama ang mga anak at asawa pagkatapos nang nakakapagod na araw.Kagaya nang kan’yang nais, simpleng pag-iisang dibdib sa simbahan ay pinaplano niya kasama ang wedding organizer na kinuha ni Shaun.Kahit anong busy ng lalaki ay nagagawa pa din siyang samahan nito sa mga paghahanda.“Hindi kaya maumay nito kaagad ang mga bisita? What do you think, mahal?” tanong sa kan’ya ni Shaun nang mag-food tasting sila.Tumango siya bilang pag-sang-ayon. Nakakailang desert na sila ngunit wala pa din pumapasa sa panlasa ng lalaki.“Okay na ‘to,” saad ni Shaun sa panghuling desert na tinikman nila.Hindi iyon gaanong swak sa panlasa niya kaya bahagya siyang umiling sa asawa.Lumapit ito sa kan’yang tainga ay bumulong.“The visit
Paulit-ulit na nilalagay ni Shaun sa kan’yang isipan ang sinapit ng kan’yang kakambal an si Matt habang pinagmamasdan ang hinang-hina nang si Don Felipe. Tila ba pilit niyang pinapaalala sa sarili na dahil sa nakaratay na matanda ay nawala ang mga mahal niya sa buhay. Subalit tila wala iyong epekto nang tuluyan nang pumatak ang luha mula sa kan’yang mga mata. Unti-unti ay napalitan ang galit ng awa.“Salamat dahil pumunta ka.”Mabilis niyang pinunasan ang luha. Pinapatigas niya ang eskpresyon kahit pa nanlalambot ang kan’yang puso.“Patawarin mo ako sa mga nagawa ko, lalo na kay Matt. Alam kong hindi maiibsan ng paghingi kong ito ng tawad ang sakit na naidulot saiyo nang nangyari pero gusto kong malaman mo na labis akong nagsisisi.” Hindi malinaw ang pananalita nito ngunit dama niya ang sinseridad sa boses nito.Ano pa nga ba ang magiging rason nito para maging masama gayong pisikal na ito’ng nasasaktan dahil sa karamdaman?“Saiyo din Cianne. Patawad kung muntik ko nang mapahamak ang
“Ang kukulit ng mga apo ko, Shaun,” nakangiting reklamo ng ama ni Shaun nang ihatid nito ang mga bata mula sa eskwela.Pinagmasdan niya ang ama na maupo sa sofa habang marahan na hinihilot ang tagiliran. Hindi niya mapigilan ang mas lalong paglawak ng ngiti. Natutuwa siyang makita na kahit papaano ay umaaliwalas na ang mukha ng ama. Paano’y abswelto na ito sa kasong korapsyon. Tanging ang madrasta at lolo niya na lamang ang iniimbestigahan.“Napapayag mo ba si Mr. Chen na mag-invest sa negosyong pinaplano mo?” tanong nito pagkalaon.Tumango siya. “Yes dad, and please say negosyo natin. You’re part of it.”Kagaya ng relasyon nila ni Cianne ay nagsisimula na din siyang buuin ang kan’yang career. Head chef pa din naman siya ng kan’yang nobya, ngunit tuwing sabado o kung may espesyal na okasyon na lamang iyon. Paano’y gumagawa na siya ng pangalan sa larangan ng culinary, dahilan upang maging mas abala siya.Marami na siyang produktong pagkain na naimbento, karaniwang mga ready to eat na p