AODIE“ARE you sure you are okay?” tanong ni Bryan habang inaayos nito ang gamit ko sa duffle bag na pinaglalagyan ng mga gamit ko.Napanguso naman dahil sa tanong niya. Hindi ko na mabilang kung ilang ulit niya akong tinanong niyan ngayong araw!“Oo nga… it's been two weeks since I woke up, sa bahay na ako magpapahinga at magpapagaling,” tugon ko habang marahan na umuupo sa kama ko.Sa totoo lang ay okay naman na ako. May mga nararamdaman pa pero normal naman na siguro iyon para sa isang tao na matagal na natulog, nakalatay sa kama. May pamamanhid pa akong nararamdaman sa katawan ko dahil doon pero… mas okay na akong sa bahay magpahinga kesa dito dahil para lang akong nagkakasakit lalo.Nakita ko namang marahan na ibinaba ni Bryan ang hawak niyang damit ko na nililigpit at naglakad papalapit sa akin. Agad nitong iniyakap ang braso niya sa sa balikat ko habang ako naman ay iniyakap din ang mga braso sa kan’ya.Sa totoo lang ay sobrang namiss ko siya. Simula nang magising ako, wala ata
BRYAN“SO you two are now engaged huh! Congratulations!” usal ni Kuya Lester habang nandito kami kila Kean.The party of Nhia is already done and some of our relatives have already left while we– we decided to stay.Kumustahan lang naman ang naisip naming gawin lalo na sa amin ni Aodie. She really wants to be with the girls dahilatagal niyang hindi nakita ang mga ito pati na sila Jaila at Kalvin.Ngayon nga ay nasa loob silang lima para magkumustahan habang kami namang mga lalaki ay nandito at umiinom ng alak.“Yes, we are and the wedding will be in 2 weeks,” usal ko na ikinataas ng kilay nila.“Kuya naman! Ako muna dapat! Nagmamadali ka ba?” usal ni Kean na ikinataas lang din ng kila ko habang sila Nathan naman ay natawa lang sa pag-iinarte niya.He already proposed to Dhia naman but they will wait Dhia to give birth to their 2 monster kaya naman uunahan ko na. Besides, sobrang simple lang naman ng wedding namin ni Aodie.We both decided not to make it fancy. We plan it to be very sim
AODIE"Aodilaida! Ihanda mo na ang mga gamit mo, ihahatid na kita kay Don Marcelino," madiing utos ni Mama sa akin habang nakaluhod ako sa harap n'ya at umiiyak."Ma! Plese.. wag po, tutulong ako sa pagbabayad sa utang natin, wag mo lang ako ibigay kay Don Marcelino," nagmamakaawa kong tugon sa kan'ya.Nakita kong naiiyak na din si Mama pero pinipigil n'ya marahil ay ayaw naman talaga niya akong ibenta o ipambayad sa utang na iniwan sa amin ng namayapa naming ama.Marahas na pinunasan ni Mama ang mga luha n'ya bago ako muling hinarap. "Laida! Makinig ka sa akin, hindi na rin kita kayang buhayin kasama ng mga kapatid mo, kung titira ka kay Don Marcelino, doon maraming pagkain at magagandang damit. Makaka kain ka nang maayos at masasarap na pagkain," pangungumbinsi n'ya sa akin pero umiling lang ako."Okay lang kahit walang maayos na pagkain o masarap. Ayoko doon!" nagwawalang usal ko.Hinawakan ni Mama 'yong mukha ko at marahas na pinunasan ang mga luha ko. "Gusto mong makatulong sa ak
7 Years LaterAODIENakatingin ako sa mga tauhan ni Leo dela Vega gamit isang x4 scope na nakakabit sa aking GOL- Sniper Magnum, kitang kita ko ngayon kung gaano sila naka bantay sa kotseng sasakyan ng kanilang amo."Mga bobo, walang kamalay malay na hindi lang iisang grupo ang nag aabang sa kanilang amo," nakangisi kong saad.Agad kong inilipat ang tingin ko sa itaas ng building kung saan nandoon ang target ko.Nakikita kong nagpapakasasa pa ito sa itaas ng babaeng binayaran n'ya para paligayahin s'ya sa kakarampot na oras.Agad kong isinentro ang tutok ng sniper kong hawak habang nakikita kong malapit na itong makapunta sa ikapitong langit na gusto n'yang puntahan, hindi n'ya alam ngayon din ang araw ng pagpunta n'ya sa impyerno!Kinalabit ko ang gatilyo ng aking hawak na baril nang makita kong paangat na ang kan'yang ulo na muling nahulog dahil sa pagtama ng bala ng aking hawak."Mission Done!" nakangising saad ko at mabilis na inayos ang ginamit ko.Mabilis kong kinalas ang mga pa
AODIEIsang itim na sasakyan ang pumutol sa pagbabalik tanaw ko dito sa balcony ng kwarto ko.'sino naman kaya ang dumating na iyon?' tanong ko sa aking isipan.'Di ko naman maiwasan na hindi titigan ang kotse na iyon dahil alam kong mamahalin at pang marangya ang model. Pumarada na ito kaya naman inaantay ko na lang din na mabuksan iyon at makita kung sino ang nasa loob.'di naman nagtagal lumabas ang isang lalaking nakaitim na naka navy blue t-shirt na nababalutan ng itim na leather jacket, itim na pants, itim na leather shoes. Clean cut din ang gupit ng buhok nito. Nakadagdag din ng lakas ng dating n'ya ung shades n'ya.Napansin ko na biglang nag silapitan ang mga tauhan ni Don Marcelino at binabati s'ya, tanging tango lang naman ang sinasagot n'ya.Tuluyan na silang pumasok sa loob ng mansion kasunod ang iba't ibang mga tauhan nito."Aodie! Let's eat!" rinig kong sigaw ng isang kasamahan namin kaya muling naputol ang pag iisip ko."Coming!" balik kong sigaw dito 'ska tumayo at nag
AODIENakahiga na ako nang isang katok ang pumutol sa aking pagbabalak na matulog."Sino kaya ang hayop na gustong masaktan gamit ang mga kamao ko," saad ko sa sarili ko habang naglalakad papunta sa pintuan.Marahan kong inabot ang hawakan ng pintuan at binuksan iyon.Bumungad sa akin si Giovani na nakangiti at bahagya pang kumaway."Did I wake you up?" tanong nito na parang nahihiya.Si Giovani Lopez, isa sa mga pinagkakatiwalaan ni Don Marcelino pagdating dito sa Manila. Dati din siyang katulad ko na ipinambayad sa utang, pinag aral ng Don, tinuruan at inilagay sa posisyon sa grupong binuo nila.Gwapo ang binatang ito, makisig dahil sa mga training na ginagawa, makinis ang balat pero may mga peklat na paniguradong dulot ng pakikipag laban.Kung tutuusin, boyfriend material na s'ya dahil masayanin din ito, hindi ko naman maitatangi na may paghanga ako ng unti sa kan'ya. Pero syempre dahil hindi ko naman talaga alam pa ang gustong mangyari sa akin ni Don Marcelino.Kailangan kong pigi
AODIE"You are 5 minutes late," mahinahon at malamig na turan nito habang nililinis ang baril na hawak n'ya.Mahinahon naman ang pag kakasabi n'ya pero pakiramdam ko, katapusan na ng buhay ko.Nalate kasi ako ng gising dahil anong oras na ako nakatulog kakaisip ng mga pwedeng training ko! Papahirapan n'ya ba ako o magiging brutal ba s'ya sa akin!"What are you looking at me? Start running, woman! Since you are 5 minutes late, 50 laps!" saad nito at binalingan ako ng tingin na halos ikanginig ng katawan ko.Matapang naman ako pero babae pa din ako at nakakatakot ung titig n'ya.Inayos ko iyong buhok ko at damit ko habang naglalakad papunta sa umpisa ng tatakbuhan ko.50 laps?! Sinong tao ang kakayanin ang 50 laps?! Nagawa na ba n'ya iyon para sabihan ako ng gano'n! Tsk! Ikaw naman kasi Aodilaida! Bakit late ka na nagising?!"Tatakbo ka ba o tatanga ka na lang d'yan?""Tatakbo na," tugon ko at mabilis na tumakbo para makalayo sa yelong boses ng lalaking pinaglihi ata sa North Pole ng n
AOIDE"Kumusta? Balita ko tuloy na pagbalik n'yo sa probinsya sa susunod na araw ah," rinig kong usal ni Benjie."Oo, sabi ni Don Marcelino kailangan naming umuwi doon dahil marami s'yang ipapasanay sa akin. Hindi ko naman alam kung ano iyon," tugon ko habang hawak ang kutsilyong binigay n'ya sa akin.Napagpasyahan na kasi ng Don na umuwi na kami ng probinsya dahil tapos na din naman ang mission na ginagawa namin dito.Naraid na namin lahat ng mga warehouse ng mga kalaban sa negosyo ng Don kaya naman pwede na kaming umuwi. Namimiss ko na din sila mama at ung mga kapatid ko."E! Kumusta naman ang training mo kay Cold?" tanong nito kaya naman natigilan ako at napatingin sa tanawing tanaw dito sa veranda ng kwarto ko.Hindi pa din mawala sa isip ko ung paghihinala ko kay Cold, minsan na din akong nagtanong kung kilala ba talaga ng iba si Cold pero ang tanging nakuha ko lang nasagot ay s'ya ang pinagkakatiwalan ng Don pag dating sa negosyong illegal sa ibang bansa.Walang nakakaalam ng ib
BRYAN“SO you two are now engaged huh! Congratulations!” usal ni Kuya Lester habang nandito kami kila Kean.The party of Nhia is already done and some of our relatives have already left while we– we decided to stay.Kumustahan lang naman ang naisip naming gawin lalo na sa amin ni Aodie. She really wants to be with the girls dahilatagal niyang hindi nakita ang mga ito pati na sila Jaila at Kalvin.Ngayon nga ay nasa loob silang lima para magkumustahan habang kami namang mga lalaki ay nandito at umiinom ng alak.“Yes, we are and the wedding will be in 2 weeks,” usal ko na ikinataas ng kilay nila.“Kuya naman! Ako muna dapat! Nagmamadali ka ba?” usal ni Kean na ikinataas lang din ng kila ko habang sila Nathan naman ay natawa lang sa pag-iinarte niya.He already proposed to Dhia naman but they will wait Dhia to give birth to their 2 monster kaya naman uunahan ko na. Besides, sobrang simple lang naman ng wedding namin ni Aodie.We both decided not to make it fancy. We plan it to be very sim
AODIE“ARE you sure you are okay?” tanong ni Bryan habang inaayos nito ang gamit ko sa duffle bag na pinaglalagyan ng mga gamit ko.Napanguso naman dahil sa tanong niya. Hindi ko na mabilang kung ilang ulit niya akong tinanong niyan ngayong araw!“Oo nga… it's been two weeks since I woke up, sa bahay na ako magpapahinga at magpapagaling,” tugon ko habang marahan na umuupo sa kama ko.Sa totoo lang ay okay naman na ako. May mga nararamdaman pa pero normal naman na siguro iyon para sa isang tao na matagal na natulog, nakalatay sa kama. May pamamanhid pa akong nararamdaman sa katawan ko dahil doon pero… mas okay na akong sa bahay magpahinga kesa dito dahil para lang akong nagkakasakit lalo.Nakita ko namang marahan na ibinaba ni Bryan ang hawak niyang damit ko na nililigpit at naglakad papalapit sa akin. Agad nitong iniyakap ang braso niya sa sa balikat ko habang ako naman ay iniyakap din ang mga braso sa kan’ya.Sa totoo lang ay sobrang namiss ko siya. Simula nang magising ako, wala ata
BRYANMARAHAN kong binuksan ang pintuan ng kwarto ni Aodie nang makarating ako sa hospital kung saan siya namamalagi. Dahan-dahan akong lumakad papasok para ilagay ang mga dala ko sa lamesa ng kwarto ni Aodie.Agad kong nakita doon ang mama niya at ang kapatid niyang babae. Nakita kong pinupunasan ng mama niya ang kamay ni Aodie habang ang kapatid naman niya ay hinihilot ang paa nito. I can see with their eyes the same sadness I’m having right now.It’s been a month since Aodie in coma, hindi ko na mabilang kung ilang beses akong umiyak sa kan’ya tuwing kakausapin ko siya. I feel so weak whenever I'm alone with her. Aaminin kong nawawalan na ako ng pag-asa but everytime I’m seeing her family na kumakapit at naniniwalang gigising siya ay minumura ko ang sarili ko.Kung titignan, ang payat na niya sa normal niyang katawan… kung tutuusin ay mapalad na kami na tinanggal na ang iba niyang tubo pati na ang paglipat sa kan’ya sa isang private na kwarto pero kahit ganon ay nakamonitor pa rin
BRYAN“KEEP your eye on her, wag na wag kayong aalis dito! Kapag may nangyari kay Aodie na kakaiba o gumising siya o inilipat siya ng kwarto, call me! Naiintindihan ninyo?!” mariin kong bilin sa dalawang tauhan ko na agad nilang ikinatango.Hindi na ako nagbigay pa ng kahit anong bilin dahil alam kong hindi nila ako susuwayin. Bukod doon, sinigurado ko na naubos namin lahat ng mga tauhan ni Gio at siya na lang ang itinira kung buhay pa siya at hindi pa nauubusan ng dugo.Hindi pa dapat siya mamatay dahil hindi pa ako tapos sa kan’ya.Mabilis na akong tumalikod sa kanila at muling sumulyap kay Aodie bago naglakad papaalis.Mabilis na akong pumunta ng parking lot para tignan ang isa sa mga tauhan ko na nandoon nagbabantay para sa sasakyan namin.Nang makita ako nito ay agad itong bumaba at pinagbuksan ako ng pintuan. Agad akong pumasok doon at pumikit.Narinig ko na lang na sumara ang pinto at umandar ang kotse.“Boss, kumusta na po si Ms. Aodie?” tanong ng tauhan kong nagmamaneho.Napa
BRYAN“AODIE! Stay with me, baby…” matigas kong usal saad habang hawak hawak ang katawan niyiang parang lantang gulay na.Nasa kotse na kami ngayon at papuntang hospital dahil hindi ko na alam kung kakayanin ko pa ba siyang iligtas na ako lang ang gagawa. She needs expert to survive this at hindi ako iyon!“Boss! Ano pong gagawin doon sa Gio–”“I want him in hell! Itali ninyo ng patiwarik ang g*go na ‘yon at wag na wag aalisin ang bantay sa kan’ya! Hindi pa ako tapos sa kan’ya!” madidiing utos ko sa isa sa mga tauhan ko na siyang kausap ng mga kumuha kay Gio.Hindi pa ako tapos sa kan’ya! Hindi ako papayag na hindi ko mapatay ang g*go na iyon! Wala akong ititirang kahit na ano sa kan’ya! Kahit mata niya ay lalagyan ko ng latay! Hinding hindi ko siya mapapatawad sa ginawa niya kay Aodie!Muli kong hinawakan ang pulso ni Aodie para tignan kung pumipintig pa ito– agad akong napapikit at napatagis ang panga nang maramdaman kong unti-unting nawawala ang pintig nito.“Drive faster!” malakas
AODIE NAPANGISI AKO nang marinig ko ang boses na iyon ni Cold. I knew it! I knew him very well like how he knew me! Hindi siya basta basta nagpapauto ang lalaking ‘to kahit kanino kaya hindi siya basta-basta mauutakan. Napatingin ako kay Gio nang bigla niyang ibato ang hawak niyang cellphone at biglang kumuha ng baril sa likod niya at pinagbabaril ang cellphone niya na nasa lapag na para bang kaharap niya si Cold. “P*tang-*na! P*tang-*na! G*go! B*llsh*t!” malalakas na sigaw nito. Sabay-sabay na umiwas ang mga kasama niya nang makita nila na itinapat sa kanila ang baril na hawak ni Gio. “Boss! Kumalma ka, hindi pa naman alam ng lalaki na iyan ang pinagtataguan–” Isang malakas na pagsabog ang pumutol sa pagsasalita ng lalaking tingin ko ay sumampal sa akin kanina. Nakarinig din kami ng mga barilan at putok ng baril na sa tingin ko ay nanggagaling sa labas ng kinalalagyan ko. “Tignan ng iba ang nangyayari doon!” malakas na sigaw ni Gio na mabilis na sinunod ng apat saga kasama ni
AODIEHABOL ko ang hinga ko habang pilit na kumakawala ang mga kamay ko sa pagkakagapos. Hindi ko alam kung nasaan ako basta pagmulat ng mata ko puro dilim ang nakikita ko tanda ng piring ko sa aking mata.Hindi ko rin magawang makasigaw dahil sa nakabara sa bibig ko. Nakabuka ito ngunit ramdam ko ang isang telang pilit pinakagat sa akin para hindi ako makasigaw.“Uhgh!” pilit kong sigaw para marinig ako ng mga taong pakiramdam ko ay nasa paligid ko lamang.“Hoy! Tumahimik ka diyan, babae! Baka kapag nabwisit ako sa iyo wala pa man si bossing, mabanatan na kita!” rinig usal ng tao na sa tingin ko ay lalaki.Kahit na binantaan na ako nito, hindi pa rin ako tumigil kakapumiglas sa upuan kung saan ako nakatali nang mahigpit.“Ay! P*tang-*na! Hindi ka talaga titigil?!” malakas na sigaw ng kaninang lalaki at mabilis akong nakaramdam ng pagtama ng palad nito sa aking mukha.Ramdam ko ang hapdi ng pagtama ng palad nito sa akin pati na ang lakas nito dahilan para mapatabingi ang ulo ko. Gusto
BRYAN“NOW, tell me?! Where is Aodie?!” malalakas at madidiing tanong sa kan’ya habang patuloy na dumidin ang kamay ko sa leeg niya.Alam kong sa ilang minuto lang at mababali ko ang leeg niya dahil hindi siya nagsasalita! At alam kong kapag ginawa ko ang pagbali ng leeg niya, hindi ko malalaman kung nasaan si Aodie!Kanina ko pa alam na hindi siya si Aodie, the moment I came in here to our room… ramdam ko na nawala si Aodie dito but to my suprise I saw this woman who look like Aodie.Why I knew Aodie is not here? First, because of her smell… Aodie have a distinct smell like Ani, why? Ani gave her a perfume set like her, lahat ng mga babae namin nila Kuya Lester binigyan ni Ani ng set ng pabango. Second, Aodie never sleep at my spot in bed. I don't know but I already ask her about that but she just told me that she's not comfortable anymore. Third, I know Aodie’s body clock and whenever she woke up, she didn't have this horny thing in her mind.Of course, I know my woman so well! Akal
BRYAN“BOSS! That was the seventh shipment we stop, and as for the report– there only 2 more to go,”I turned my gaze to my man after he said that. Two more to go? There will be none after tomorrow’s raid.“Let’s go,” saad ko at muling ibinalik ang tingin sa warehouse na sinusunog na ng mga kapulisan dahil tapos na nilang iraid ang mga ito.Sobrang nakakasatified na makitang bumabagsak si Gio. umpisa pa lang ito dahil sa mga susunod, siya naman ang babagsak at ililibing ko ng buhay!Agad na akong tumalikod at naglakad papunta sa kotse ko para makauwi ng bahay. I miss Aodie so much, hindi kasi ako nakauwi kagabi dahil may mga inayos kami ni David kagabi about sa mga property ni Lolo Lino, unti-unti ko na kasi iyong ipinapalipat sa pangalan ni Aodie habang hindi kami nag-uusap.I know someone will say na masyado akong cold kay Aodie but no! Whenever she's asleep I always talk to her like how I used to talk to her when she's awake.Gusto ko lang talaga na lumayo pansamantala dahil hindi