2173RD POV “Gising kana pala?” Wika ni Reymart, habang hindi tumingin si Diana sa kanya. “Nandamay ka pa talaga ng tao, para sa kalokohan mo?” Napatingin siya kay Reymart, dahil sa sinabi nito. “Ano ba ‘yang pinagsasabi mo?” Inis na tanong niya rito. “Anong napala mo sa pag-inom?” Muling tanong nito, habang hindi sinagot ang tanong niya kanina. “Wala kang pakialam.” Sagot niya, habang kumuha ng tubig at uminom. Matapos niyang uminom ay muli na siyang tinalikuran ni Diana. “Sa'n ka pupunta?” Inis na tanong ni Reymart. Nilingon siya ni Diana, at napahinga ng malalim.“Ito naman ang gusto mo ‘diba? Ang hindi ako makita.” Sagot niya at tinalikuran siya. Inis na napatingin sa kanya, si Reymart, dahil sa ginawa nitong pagtalikod sa kanya. Isa pang kinaiinisan niya rito ay hindi man lang nito naalala ang nangyari kagabi. “Ihanda mo ang sasakyan.” Utos niya sa kanyang tauhan. Habang tumayo, dahil kailangan pa niyang puntahan ang bar, bago siya pumunta sa kanyang opisina. Isa pa nan
218 3RD POV “Kanina pa kita hinihintay.” Ngiting wika ni Diana. Habang naka-kunot ang noo ni Reymart. “Pasensya kana. Medyo traffic kasi.” Sagot nito sa kanya. “Sino pala siya Diana? Bakit hindi mo siya ipapakilala sa amin?” Wika ni Judith, kaya nilingon siya ni Diana. “Si Rodel, Rodel si Judith, best friend ko at si R-Reyamrt. Boyfriend niya.” Wika ni Diana, habang hindi tumingin kay Reymart. “Hoy! Ano ka ba naman Diana, hindi pa kami ni Reymart.” Ngiting wika ni Judith. Nagulat naman si Diana, dahil sa sinabi niya. Medyo naguguluhan kasi ito kay Judith, dahil ang sinabi nito sa kanya, ay nagkabalikan na sila ni Reymart. “Kumusta Mr. Johnson.” Wika ni Rodel, habang nilahad ang kamay nito kay Reymart. Kinuha naman niya ito. “Maupo na muna tayo.” Ngiting wika ni Judith. Habang nasa upuan ay hindi napigilan ni Reymart ang mainis dahil panay ang bulungan ni Judith at Rodel sa harapan niya. Hindi niya rin maintindihan ang sarili niya, kung bakit bigla nalang siyang nakaramdam ng
2193RD POV “Ano ‘to?” Kunot-noo na tanong ni Reymart sa secretary niya. “Need niyo pong pirmahan ‘yan Sir.” Sagot nito sa kanya, kaya kinuha niya ito at tiningnan. Napakunot lalo ang kanyang noo, dahil sa nakita niya. “Divorce paper? Ni wala pa nga kaming isang buwan, tapos…” “Madali lang po ‘yan kay Ma'am Diana, Sir Reymart. Alam niyo pong isa rin ang pamilya nila, sa mayayaman sa buong mundo.” Wika nito, kaya masama niya itong tiningnan. “Alam ko ‘yon, kaya lumabas kana.” Inis na wika niya rito. Nang makalabas ang secretary niya, ay pinunit niya ang divorce paper na nasa kanyang mga kamay.“Hinding-hindi ka makakawala sa akin Diana!” Inis na wika niya habang binato ang papel na kanyang pinunit. ***“Nasa'n si Diana?” Tanong niya sa mga katulong nila. “Umalis po Sir.” “Umalis? Saan pumunta?” Tanong niya rito. “Ang sabi po ni Ma'am, hindi na raw po siya babalik dito.” Napakunot ang noo niya, at naalala ang sinabi ng katulong sa kanya, noong binigay nito ang susi. Ang akala
2203RD POV Sa paglipas ng ilang taon ay hindi maiwasan ni Judith na mainis kay Reymart, dahil nakatuon lamang ang atensyon nito sa anak niya. Pakiramdam niya, ay parang naba-balewala na rin siya rito.“Hi!” Bati niya kay Reymart. Matapos siyang makapasok sa opisina nito. Rito na rin siya nagtatrabaho bilang Isa sa mga head ng HR. Nang mag-angat ng kanyang mukha si Reymart, ay agad itong ngumiti sa kanya. “May dala akong pagkain, kumain ka muna.” Wika nito at habang kinuha ang mga pagkain na dala niya. “Halika na. Kumain na tayo.” Yaya sa kanya ni Judith. Tumayo naman si Reymart at lumapit sa kanya. “Nasa’n pala si Rafael?” Tanong nito, habang umupo sa tabi niya. “Sumama kay Mommy, may pupuntahan daw sila.” Sagot ni Reymart sa kanya habang nag-umpisa na itong kumain. “Ganun ba, alam mo Reymart, siguro panahon na para bigyan mo ng buong pamilya ang si Rafael.” Wika niya kaya natigilan si Reymart. “Lumalaki na kasi siya, kaya kailangan niya rin ng kalinga ng isang ina.” “‘Wag ka
2213RD POV “Kumain ka.” Wika niya, pero umiling lang ito, at muli na naman na umiyak. “Sh!t! Ano ba kasi ang gusto mo?” Tanong niya, habang hindi pa rin ito tumigil. Kinuha niya ang phone niya, dahil hindi niya alam kung ano ang gagawin. Hindi na kasi ito tumigil sa kakaiyak simula kanina. “Nasa bahay ba kayo?” Tanong niya kay Rey, matapos nitong sagutin ang kanyang tawag. “Oo, bakit?” “Pwede bang puntahan niyo muna si Rafael, kanina pa kasi umiyak.” Nag-alala na wika niya. “Sige, hintayin mo nalang kami.” Wika ni Reymart, at agad na binaba ang kanyang phone. Binuhat niya ulit si Rafael, habang patuloy pa rin ito na umiyak. Namamaga na rin ang mga mata, nito dahil hindi pa rin ito tumigil. “Ano ba kasi ang gusto mo? Bakit hindi ka sumasagot?” Tanong niya, dahil naninibago talaga siya sa kanyang anak. Lalo na at marunong naman itong magsalita. “Ano bang nangyari?” Nag-alala na tanong ni April. Pero lalo pang umiyak si Rafael, kaya lalo pang nagtataka si Reymart.Napakunot nam
2223RD POV “Nasa'n si Reymart?” Tanong niya sa secretary nito. “Umalis po siya kanina Ma'am Judith. Kasama niya po si Sir Rafael.” Kumunot ang kanyang noo, habang nakatingin ito sa secretary niya. “Anong umalis? Bakit hindi man lang niya, sinabi sa akin?” “Hindi ko po alam Ma'am, ang narinig ko lang po, ay inutusan siya ni Madam Helen.” ‘Ang lola nila? Kainis!! Bakit hindi man lang ako sinabihan ni Reymart. Kailangan ko siyang mahanap. Kailangan na mapansin ako ng lola niya, para ito na mismo ang magsasabi kay Reymart. Mabilis na umalis si Judith, at tinawagan si Albert, kailangan niyang malaman, kung saan pumunta si Reymart. “Hanapin mo si Reymart.” Wika niya matapos nitong sagutin ang tawag niya.“Naglalaro ako.” Lalong nainis si Judith, dahil sa sinabi nito. “Uunahin mo pa ba ‘yan? Bilisan mo na. Hanapin mo siya!” “Ikaw na kasi ang maghanap do’n.” “Albert! Makinig ka nga! Kung mahanap ko siya ngayon, malaki na ang posibilidad na maikasal kami. ‘Diba ‘yon ang gusto mo?” Wi
2233RD POV “Bakit mo ako nilalayo sa anak ko?” Galit na tanong ni Diana sa kanya, dahil pilit niyang kinuha si Rafael dito. “Mommy..” Iyak na wika ni Rafael, habang ini-abot ang kamay nito kay Diana. “Hindi siya ang mommy mo!” Sigaw niya sa anak niya, kaya napakunot ang noo ni Diana. “Ano ba ‘yang pinagsasabi mo? Anak ko siya!” Napakunot ang noo ni Reymart, habang nailing. “Bakit, hindi ba totoo?” Hindi maiwasan ni Reymart na matawa, dahil sa sinabi ni Diana. “‘Wag mong angkinin ang anak ko!” Muling wika ni Diana. “‘Wag kang magpatawa Diana, dahil hindi mo siya anak.” “Nababaliw kana ba? Paano mo nasabi na hindi ko siya anak?” “Ilayo niyo ang babaeng ‘yan!” Sigaw ni Reymart sa mga tauhan niya. “Hindi mo pwedeng gawin ‘yan Reymart! Dahil ako ang mas may karapatan sa anak ko! At isa pa hindi mo siya anak!” Inis na ngumisi sa kanya si Reymart, dahil sa kanyang sinabi. “Wala kang anak, at wala kang karapatan na tawagan siyang anak, dahil una pa lang ay iniwan mo na siya.” Wika
2243RD POV “Rafael!” Sigaw ni Reymart, habang nilapitan ang batang nakatayo. “Daddy.” Ngiting wika nito, habang tinaas ang kamay niya. Agad naman siyang binuhat ni Reymart, habang napatingin kay Diana, at sa batang hawak niya. “Diana…” Gulat na sambit ni Anna, habang nasa likuran niya si Recca, Rey at Evo. “A-anong ibig sabihin nito?” Wika ni Diana, habang nag-uunahan sa pag-landas ang kanyang mga luha. “B-bakit… Bakit dalawa sila?!” Iyak na sigaw niya. Habang nanatiling nakatingin sa batang karga ni Reymart. “I-ibig sabihin, k-kambal ang anak niyo?” Tanong ni Anna, habang nilingon nito ang asawa niya.“K-kinuha niyo siya? Bakit nasa inyo ang anak ko?!” Muling sigaw niya, habang nilapitan si Reymart. “Ibigay mo sa akin ang anak ko!!” Hinawakan ni Diana ang kamay ng bata at hinila ito. “Tama na Diana, tinatakot niyo ang mga bata!” Sigaw ni Rey, habang nilapitan sila. “Huminahon muna kayong dalawa.” Wika rin ni Evo. “Huminahon? Paano ako hihinahon?” “Tatlong taon.. Tatlong
321 3RD POV “Hija!!” Tuwang wika sa kanya ni Alicia, at niyakap siya nito. Hindi niya napigilan na mailang dahil sa ginawa nito, dahil hindi pa rin nawala sa isip niya ang ginawa nito sa kanya noon. “Nana! Tawagin mo na ang Sir Danilo niyo, at si Noah!” Utos nito, kaya napatingin siya sa katulong. Napansin ni Dell, na gulat silang napatingin sa kanya. “Nana! Hindi mo ba ako naririnig?” Maldita na wika nito, kaya nagmamadali itong umalis. “Halika Hija, maupo ka.” Ngiting wika nito, habang hinawakan ang kamay niya. Nang makita niya si Noah, na bumana ay hindi na naman napigilan ni Dell, ang kanyang sarili na titigan ito. Pero katulad ng ginawa nito kanina, ay hindi ito tumingin sa kanya. “Masaya ako, na pumunta ka rito, Miss. Martinez.” Tuwang wika ng ama ni Lester at Noah sa kanya. Napangiti naman si Dell, sa kanya. “Alam mo bang special, talaga itong mga pagkain na pina-handa ko sa ‘yo Hija.” Pagmamalaki na wika ni Alicia. Kukuha n asana ito ng mga pagkain at ilagay sa plato n
320 3RD POV “Daddy!” Malakas na sigaw ni Dell, nang makarating siya sa kanila. Agad siyang tumakbo, papunta sa kanyang ama, at niyakap ito ng mahigpit. “Kumusta ang bakasyon mo Hija?” Ngiting tanong nito, matapos niya itong bitawan. “Ayos lang po Dad.” Sagot niya at muli itong niyakap. “Tito, pwede ko bang dalhin si Dell, sa bahay?” Napatingin siya kay Lester, dahil sa sinabi nito. “Bahay? Ano naman ang gagawin natin do’n?” Taka na tanong ni Dell, sa kanya. “Gusto kasi ni Mommy, na pumunta ka ro’n.” Sagot nito.“Mas maganda siguro, kung sa ibang araw nalang Hijo. Kailangan pa ni Dell, na bisitahin ang lola niya, baka nagtampo na ang mga ‘yon.” Wika ni Dylan. “Ganun po ba, sige po. Babalikan ko nalang siya sa susunod na araw.” Ngiting sagot nito. “’Wag ka nang mag-abala pa. Ako na ang pupunta sa inyo.” Sagot ni Dell. Agad na nagliwanag ang mukha ni Lester, dahil sa kanyang sinabi. “Sigurado ka Dell?” Tuwang wika nito. Habang hinawakan ang kamay niya. “Oo naman.” Sagot nito,
319 3RD POV “Lester!!” Tuwang wika ni Dell, at agad na bumaba sa likod ni Noah. Mabilis niyang nilapitan si Lester, at mahigpit itong niyakap. “Magaling kana?” Tuwang wika niya, habang tumango si Lester. “Ngayon ka lang ba dumating? Bakit hindi mo sinabi sa akin na pupunta ka rito?” “Tinawagan kita, pero hindi ka makontak.” “Wala kasing signal rito.” Sagot niya, habang hindi pa rin nila binitawan ang isa’t-isa. “Paano mo nalaman na nandito kami?” Tanong niya rito, nang bitawan siya nito. “Si Kuya Aaron, ang nagturo sa akin.” Ngiting sagot nito sa kanya. “Bakit mo siya kasama Dell?” Tanong nitong muli, habang nakatingin kay Noah, hindi rin maiwasan ni Dell, na magtaka, dahil napansin niya na parang hindi man lang natuwa si Noah, na makita si Lester. Hindi katulad noong nakausap niya ito sa phone. “Maiwan ko na muna kayo, kailangan ko pang pumasok.” Paalam ni Noah, sa kanila. “Papasok? Saan?” Tanong ni Lester. “Pumasok kasi siya, bilang construction worker.” Ngiting wika ni
318 3RD POV “H-hello! Lester! Ikaw ba ‘yan?” Muling wika niya, pero wala na siyang narinig sa kabilang linya. Napatingin si Dell, sa kanyang phone, at nakitang lowbat ito. “Kainis! Bakit ngayon pa?” “Anong problema?” Napalingon si Dell, at nakita si Noah. Umupo ito sa tabi niya, habang naglagay ng pagkain. “Bakit ka nandito?” Tanong niya, at hindi sinagot ang tanong nito sa kanya. “Break time namin.” Sagot ni Noah, sa kanya. “Halika, kumain na tayo.” Gulat siyang napatingin sa kanya, dahil sa sinabi nito. “Gusto mo bang tumaba ako? Hindi mo ba alam, na katatapos ko lang kumain?” “Kailangan mo pa ring kumain. May binili rin pala akong prutas.” Wika nito at kinuha ang isang plastic. Kinuha niya ang isang mansanas, at hinugasan. “May balita kaba sa kapatid mo?” Tanong niya rito, at napansin na natigilan ito. “Wala.” Maikling sagot nito, habang binalatan na muli ang mansanas. “Tumawag kasi ako kay Daddy, at nakausap ko siya.” Wika niya, kaya nag-angat ito ng mukha. “Nakausap
3173RD POV “Sakay na.” Wika nito, matapos nitong lagyan ng helmet ang ulo ni Dell. “Sigurado kabang marunong ka niyan?” Tanong ni Dell, sa kanya, dahil kait sa kuya Evo niya, ay hindi siya sumasakay sa motor nito. Mas gugustuhin pa niya na maglakad. ‘Wag lang sumakay rito. “Bakit ba wala kang tiwala sa akin?” “Nakakatakot kayang sumakay r’yan! Bakit ba ‘yan ang binili mo? Mas maganda sana kung kotse nalang. Dapat kasi ako nalang ang bumili.” Inis na wika niya rito. “Alam mo, mas maganda ‘tong gamii, kaya sumakay kana, kung ayaw mong iwan kita rito.” Wika niya, kay Dell, kaya dahan-dahan itong sumakay sa motor. Gulat naman siyang napatingin sa bewang ni Noah, nang hawakan nito ang kamay niya, at pinayakap ito sa kanyang bewang. Nang buhayin nito ang makina ng motor, ay mas humigpit pa ang pag-yakap ni Dell, sa bewang ni Noah, habang pinikit niya ang kanyang mga mata. “’Wag ka nang matakot, mahina lang naman ang takbo natin. Isa pa, kapag nasanay ka nang sumakay nito. Tuturuan
3163RD POV “Saan ba talaga tayo pupunta? Gusto mo ba talaga na mapatay ka ng pamila ko?” Galit na tanong niya rito, habang sakay sila ng barko. Ito ang unang beses na nakasakay ng ganito si Dell. “Ang ingay mo naman, bakit nila gagawin sa aki ‘yon? Alam nila na kasal na tayo.” Sagot nito habang humiga. “Anong sinabi mo? Alam mong hindi pa tayo kasal!” Inis na sigaw niya rito. “Akala ko ba natatandaan mo ang lahat, noong magkasama tayo rati.” Kindat na wika niya rito. “’Yong contract marriage natin.” Namilog ang mga mata ni Dell, dahil sa kanyang narinig, at natigilan. Pero mayamaya pa, ay napangiti ito. “Nakakatawa ka talaga, hindi mo ba alam, na tiningnan ko na ro’n, at ang nakalagay pa rin ay single ako. Single.” Madiin na wika niya. “Hindi kaba nagtataka?” Wika nito, kaya nawala ang ngiti sa labi niya.“Sinadya ko lang ‘yon, para lalo kang maguluhan.” “Walang hiya ka talaga Noah!!” Galit na sigaw niya rito. “Kaya paano mo mapapa-urong ang kasal natin, kung kasal na tayo.
3153RD POV“Kanina pa kami magkasama sa taas.” Sagot nito kay Aaron, kaya napakunot ang noo nito. Habang napatingin sa kanya. “Kuya! Anong klaseng tingin ‘yan?” Inis na wika ni Dell, kaya hindi maiwasan ni Hanma, na mapangiti.“Bakit?” Asar na tanong niya rito. “Sumunod nalang kayong dalawa sa amin, at sa loob na tayo mag-usap.” Wika ni Aaron, habang pinulupot nito ang braso niya, sa bewang ng kanyang asawang si Hanma.“Paano ka nagising?” Mahina na tanong niya kay Noah, kaya taka itong napatingin sa kanya. “Ang ibig kung sabihin, paano mo nalaman na lumabas ako? Hindi ba kanina lang mahimbing ka pang natutulog?” Muling wika niya, habang napangiti ito sa kanya. “Hindi ka pa rin pala na sanay sa akin.” Iling na sagot nito, habang ginaya ang ginawa ni Aaron. Inis niya naman na winaksi ang braso nito, kaya malawak itong napangiti. “’Di kaba nagtataka kung paano ako nakapunta sa kulungan na ‘yon?” Wika niya kaya napakunot lalo ang noo ni Dell. “Bakit pa ako magtatanong, kung alam k
3143RD POV Hinayaan lang ni Dell, si Noah, at hindi na siya nagsalita pang muli. Hindi niya rin napansin ang mga bodyguard nito, at ang tangi niya lang nakita ay ang kotse nito. Pareho rin silang basang-basa, dahil nasira ang payong na kanyang dala, dahil sa lakas ng hangin. “Umuwi kana, baka magkasakit ka.” Wika nito, habang nakayuko. “Paano ka? Kailangan mo rin magpali, dahil basang-basa ka rin.” Nag-angat ito ng mukha at nakita niyang ngumiti ulit ito. Pero hindi abot sa kanyang mga mata. “Saan ‘yong hotel mo?” Muling wika niya, habang umiling ito. Napakunot naman ang kanyang mga mata, habang nakatitig kay Noah. “Anong ibig mong sabihin?” Tanong niya, rito, pero bigla nalang siyang tinalikuran ni Noah. “Sandali! Saan ka pupunta?” Tanong niya, habang sinundan ito. “Pwede bang umalis kana at iwan mo ako! Higit sa lahat, tigilan mo ‘yang pagkukunwari mo na may pakialam ka sa akin!!” Galit na sigaw niya, kay Dell. Natigilan si Dell, dahil sa kanyang narinig at hindi na ulit it
3133RD POV “Bakit ka pumasok dito?” Kunot-noo na tanong nito sa kanya. “Bakit bigla ka nalang umalis? Bakit hindi ka pumasok at sumama sa mga magulang mo?” Tanong niya rito, kaya napansin niya, na lalong napakunot ang noo nito. “Ano bang pakialam mo? At pwede bang lumabas kana.” Wika nito, habang hindi sinagot ang tanong niya. “Ayokong lumabas.” Nakataas na kilay na wika niya kay Noah. “Nagpapatawa kaba?” Inis na wika nito. “Hindi ako nagpapatawa, at lalabas lang ako, kapag i-urong mo ang kasal natin.” Ngiting wika niya habang nakita niya ang paggalaw ng pangga nito. “Paano kung ayaw ko?” Napakunot ang noo ni Dell, dahil sa sinabi nito sa kanya. “Bakit ayaw mo?! Bumalik na ang kapatid mo! Nasa inyo na siya?!” Inis na wika niya rito. “Wala akong pakialam, ang gusto ko. Maikasal tayo.” Kindat na wika nito, habang nawala ang dilim sa kanyang mukha.Hindi maiwasan ni Dell, na mapatitig sa kanya, dahil mula nang makita niya ulit ito, ay ngayon lang niya itong nakita na ngumiti.