1663RD POV Gulat na napatingin si Aaron kay Hanma, habang nakatayo ito malapit sa switch ng ilaw. “Anong ginagawa mo r'yan?” Tanong niya rito habang nakatitig lang ito sa kanya. “Bakit ngayon ka lang?” Iyak na tanong nito, kaya napalingon siya rito. Hindi niya kasi napansin na umiiyak ito. “Ano bang pakialam mo?” Balewala na wika niya, habang tinungo ang kusina. “Wala kaba talagang pakialam sa nararamdaman ko Aaron?” Mahina na tanong nito sa kanya. Nilingon siya ni Aaron, habang natatawa ito. “Sa tingin mo may pakialam ako sa ‘yo? Alam mo naman na simula pa lang wala na akong pakialam sa ‘yo, lalo na sa nararamdaman mo.” “Sa ating dalawa. Ikaw pala ang sinungaling Aaron.” Nawala ang ngiti sa labi ni Aaron, dahil sa sinabi sa kanya ni Hanma. “Noong tatalon ako… Sinabi mong ituturing mo na akong asawa, ‘wag lang akong tumalon.” Muling napangiti si Aaron, dahil sa sinabi ni Hanma. “Naniwala ka naman? Alam mo bang ginawa ko lang ‘yon, dahil kay Daddy?” “Walang hiya ka!!” Iyak n
1673RD POV “Nasundan niyo ba sila?” Wika ni Aaron, habang kausap sa kabilang linya ang kanyang tauhan. Inutusan niya ito na sundan ang kapatid niya at si Hanma. Wala siyang tiwala kay Hanma, at pakiramdam niya ay may pina-plano ito sa kanyang kapatid. “Opo Sir, nandito po sila sa mall.” Sagot nito sa kanya. “Sundan niyo lang sila, at ‘wag niyong hayaan na mawala sila sa paningin niyo. Lalo na si Dell.” Wika niya at pinutol ang tawag. Nang makarinig ng katok sa pinto si Aaron, ay nag-angat siya ng kanyang mukha at tumingin sa pinto. “Busy kaba Kuya?” Tanong sa kanya ni Reymart. “Bakit?” Tanong niya, habang naglalakad ito papalapit sa kanya. “Gusto sana kitang yayain.” Napakunot ang noo niya, dahil sa sinabi nito. “Saan?” “Sa bar.” “Bar?” Ulit na tanong nito habang tumango si Reymart sa kanya. “Anong problema mo?” Napa-halakhak naman ito, dahil sa tanong niya rito.“Kuya naman,” “Kilala kita, hindi ka pupunta ro’n kung wala kang problema.” Napangiti ito habang tumango sa ka
1683RD POV Mabilis na tumayo si Aaron, nang makarinig ito ng malakas na kalabog. Agad siyang lumabas at tiningnan ang sala. “Hanma…” Sambit niya, habang binuksan ang switch ng ilaw. “Anong ginagawa mo r'yan?” Taka niyang tanong habang nahihirapan na tumayo si Hanma. Pawis na pawis ito at madumi ang kanyang damit. “A-Aaron..” Sambit nito habang may ngiti sa kanyang labi. “Damn! Lasing ka pa rin ba?” Inis na wika niya habang nilapitan ito. “Sh!t! Ang baho mo naman! Maligo ka nga!” Inis na sigaw niya rito at tatalikuran na sana siya. “Bakit mo ako Iniwan…” Mahinang wika nito, kaya napahinto siya. “H-hindi mo ako dapat iniwan do’n.. Alam mo bang kahit piso ay wala akong dala…” Iyak na wika nito, kaya muli niya itong hinarap. “Nakarating ka roon, kaya dapat lang na marunong kang umuwi.” Walang emosyon na wika ni Aaron sa kanya. “B-bakit niyo ba ako pinapahirapan Aaron? Ano bang nagawa ko sa inyo?” Hikbing wika niya, kaya napakunot ang noo ni Aaron, habang hinarap siya. “Ang gal
1693RD POV Gabi na ng umuwi si Aaron sa condo. May nakahanda na rin na pagkain, kaya napatingin siya sa kwarto ni Hanma. Hinahanap niya rin ang katulong na pinapunta niya, dahil hindi niya ito mahanap. “Nandito kana pala… Naghanda na ako ng pagkain.” Wika ni Hanma. Napakunot naman ang noo niya, habang napatitig sa kanya. “Ikaw ang nagluto?” Tanong niya, habang tumango ito sa kanya. “Maayos na kasi ‘yong pakiramdam ko Sir, kaya pina-uwi ko nalang si Manang Beth.” Sagot nito habang nilagyan siya ng plato. “Mabuti nalang pala at nalasing ka, dahil bumalik ka sa katinuan mo.” Wika ni Aaron sa kanya, habang nagyuko si Hanma sa kanyang ulo. “Kumain kana ba?” Tanong niya rito at napakunot ang noo niya, ng umiling ito. “Bakit hindi ka pa kumain? Alam mo naman sana na kagagaling mo lang sa sakit? Gusto mo bang magkasakit ka ulit?” Asik ni Aaron, kaya umiling siya. “Sabayan mo na ako.” Muling wika ni Aaron sa kanya, kaya nag-angat ng mukha si Hanma. “Ano pang hinihintay mo? Gusto mon
170 3RD POV “Bakit mo ako iniiwasan?” Kunot-noo na tanong ni Dylan, sa anak niyang si Aaron. “Hindi kita iniiwasan Dad, busy lang ako sa trabaho.” “Trabaho? Nagpapatawa kaba Aaron?” Galit na wika ni Dylan sa kanya. “Sabihin mo nga sa akin, kung nagtatampo ka pa rin ba sa akin?” “Dad…” Sambit ni Aaron, sa kanya. “Ilang beses ba kitang pa-intindihin Aaron?” Muling wika ni Dylan, habang hindi ito sumagot. “Ang akala ko pa naman noon, matalino ka? Pero hindi mo ginagamit ang utak mo?” Napakuyom ang kamao ni Aaron, dahil sa kanyang narinig mula sa kanyang ama. “Sinabi kona sa ‘yo na kami na ang bahala. Pero hindi ka naniniwala sa amin, ng mommy mo! Wala kana ba talagang tiwala sa amin Aaron? Sa tingin mo ba kaya ka namin ipahamak? Sa tingin mo ba natutuwa kami sa sitwasyon mo ngayon?” Napakunot naman ang noo ni Evo, dahil hindi niya maintindihan ang pinagsasabi ng kanyang ama. Ayaw niya rin na magtanong dito, dahil alam niya na mainit ang ulo nito. “Bakit ba kasi ayaw niyo na mag
171 3RD POV Nang magising si Aaron, ay pumunta agad ito sa kusina. Medyo late na siyang nagising kaya, inis siyang napatingin sa lamesa. “Hanma! Nasa'n kaba? Bakit walang pagkain dito?!” Malakas na sigaw niya habang kinuha ang kanyang phone. “Hanma! Bingi kaba? ‘Yong kape ko nasa'n n-.” Natigilan si Aaron, at napatingin sa sala. Ngayon niya lang naalala na wala na si Hanma, at pinalayas na niya. Napahinga siya ng malalim, habang tumayo. Nawalan na rin siya ng gana na magkape at kumain, kaya naisipan nalang nito ang lumabas, at pumunta nalang sa kanyang opisina. Hindi napansin ni Aaron, ang oras dahil sobrang busy siya sa pag-review ng mga proposal at ibang documents na kailangan niyang pag-aralan. Nang tumunog ang kanyang t'yan ay napatingin siya mesa. Kung saan laging naroon ang mga pagkain na dinadala ni Hanma, sa kanya. ‘Sh!t! Bakit ko ba hinahanap ang pangit na ‘yon?’ Inis na wika niya habang tumayo. Hindi kasi siya kumain kanina, kaya nakaramdam na siya ng gutom. Naisipa
172 3RD POV “Hi!” Napatingin si Aaron, kay Hailey. Habang nasa gilid ito ng pinto sa kanyang condo. “Anong ginagawa mo rito?” Tanong niya habang napatingin sa paligid. Masyado kasing tahimik, kaya napakunot ang kanyang noo. “Kanina pa pala kita hinintay.” Wika ni Hailey sa kanya, kaya muli niyang binalik ang kanyang phone sa kanyang bulsa. “Bakit? Anong kailangan mo sa akin? At paano mo nalaman ang condo unit ko?” Tanong niya habang binuksan ang pinto. “Sinabi sa akin ni Hanma.” Sagot nito, kaya natigilan siya. “Alam mo?” Tanong niya rito habang nilingon niya ito at tumango. “Anong kailangan mo sa akin?” Muling tanong niya. “Pwede bang tumuloy muna tayo?” Wika nito. “Tuloy ka.” Wika ni Aaron, kaya pumasok ito at umupo sa sofa. “Bakit sinabi ni Hanma, sa ‘yo kung nasa'n ako? At bakit mo tinatanong sa kanya?” Tanong ni Aaron, habang umupo ito sa kanyang tapat. “Gusto ko lang kasi magpasalamat sa ‘yo.” Napakunot ang noo ni Aaron, dahil sa sinabi ni Hailey. “Pasalamat? Saan?”
173 3RD POV Nang nagmulat ng mga mata si Aaron, ay agad siyang napatingin sa paligid, dahil hindi gaanong maliwanag ang ilaw. “Mabuti naman at gising kana.” Nag-angat siya ng mukha ay pilit na inaninag ang mukha ng babaeng nasa harapan niya. “Helena…” Sambit ni Aaron, habang napangiti ito sa kanya. “Kilalang-kilala mo talaga ako Aaron, kaya ‘yan talaga ang nagustuhan ko sa ‘yo.” Napakunot ang noo ni Aaron, dahil sa sinabi ni Helena. Nang mapansin ni Aaron, na nakatali ang mga kamay niya, ay muli niyang tiningnan si Helena. “Bakit mo ako dinala rito? Pakawalan mo ako Helena.” Asik ni Aaron, habang masamang tiningnan si Helena. Napa-halakhak naman ito habang nakatitig sa kanya. “Bakit ko naman gagawin ‘yon? Bakit kita papakawalan?” Ngiting wika nito sa kanya, habang hinawakan ang kanyang pisngi. “Kung pera ang kailangan mo, handa kung ibigay sa ‘yo ‘yon! Magkano ba ang gusto mo?” “Hindi ko kailangan ang pera mo! Ang gusto ko ay ikaw!” “Manahimik ka Helena!” Taka na napatingin
CHAPTER 293RD POV “Bakit mo ginawa ‘yon?” Galit na wika ng kanyang ama, habang pinigilan ito ng kanyang ina. “Bakit mo natiis na malayo sa mga anak mo Ellie?! Hindi kaba naawa sa mga bata? Pinag-kait mo sila sa amin?!” Sigaw nitong muli, habang umiiyak siya. “Anong nangyari rito Mommy? Daddy?” Tanong ni Elijah, matapos itong makalapit sa kanila. Nasa likuran naman nito si Charles at Eloise. “Bakit niyo pinagalitan si Ate?” Tanong ni Charles. “Lumayas ka Ellie.” Madiin na wika ni Evo, na kinasinghap ng mga kapatid ni Ellie. “Evo! ‘Wag mo naman ‘yang gagawin sa Anak natin!” Galit na sigaw sa kanya ni Catherine. “At ano ang gusto mong gawin ko? Ang matuwa? Dahil sa ginawa niyang panloloko sa atin? Ganun ba ang gusto mo Kai?” Iyak na wika ni Evo, kaya napalapit dito ang anak niyang si Eloise. “Ano po ba ang problema?” Iyak na tanong ni Eloise, habang niyakap nito ang kanyang ama. “Hindi mo lang alam, kung gaano sila kasabik sa isang ama, Catherine.” Hikbing wika nito. “Kaya pal
CHAPTER 28 3RD POV “Anak, saan ba tayo pupunta?” Tanong sa kanyang ina, habang nakatuon lang ang atensyon niya sa daan. Buo na ang desisyon ni Ellie, na sabihin dito ang totoo. Ang totoo tungkol sa kanyang mga anak, dahil nababalot pa rin siya ng takot. Takot na baka ilayo ni Jameson, ang mga bata sa kanya.Nang makarating sila sa mansion na dinalhan ni Jameson, sa mga bata ay dali-dali siyang bumaba ng kotse at pumasok sa loob. “Anak, kaninong bahay ‘to?” Tanong ng kanyang ina, habang nakasunod ito sa kanya. “Tita Ellie!!” Masayang sigaw ng dalawa, habang lumapit sa kanya. “Ellie, bakit sila nandito? Hindi ba sinabi ko sa ‘yo, na ayaw ko na mag-ampon ka?”“Mga Anak ko sila Mommy..” Mahina na wika niya, na kina-gulat ng kanyang ina. “A-ano? Anong sinabi mo?” Utal na wika nito sa kanya. “A-ako ang tunay nilang ina Mom..” Hikbing wika niya, habang nailing ang kanyang ina. “A-Anak..” Sambit nito, habang umiiyak.“Patawarin niyo ako Mommy, h-hindi ko sinasadya na mabuntis.. Hindi
CHAPTER 27 3RD POV Habang lolan ng eroplano ay pinili ni Ellie, na manahimik, dahil takot siyang magsalita. Ayaw niya rin na marinig ang sasabihin sa kanya ni Jameson, lalo na at alam na nito ang katotohanan. “Tita, bakit wala si Mama?” Mahina na tanong sa kanya ni Jun-Jun.” “May pinuntahan lang siya.” Sagot niya habang ngumiti sa kanyang anak. Napatingin siya kay Jameson, nang makita na nakatingin ito sa kanila. “Tita, bakit sumakay tayo ng ganito?” Tanong naman ni John-John.“Pupunta ulit tayo sa malaking bahay mo, Tita?” Tanong nitong muli. “Hindi, ibang bahay ang pupuntahan natin, bahay ko at ‘yon na ang magiging bahay niyo.” Wika nito na kinagulat niya. “A-anong bahay? B-bakit do’n mo sila patirahin? Hindi pwede!” Galit na wika niya rito. “At saan sila titira? Sa bahay niyo? Baka nakalimutan mo na tinago mo sila sa mga magulang mo Ellie, at gusto ko lang ipaalala sa ‘yo, na hindi nila tanggap ang mga Anak ko.” Madiin nitong wika. “Alam ko na hindi mo sila kayang panindig
CHAPTER 26 3RD POV “Wala kang maisagot? Akala mo ba hindi ko alam ang totoo? Ang sama niyo! Niloko niyo akong magpinsan!” Taka siyang napatingin dito, dahil sa kanyang narinig. “Niloko? Anong niloko?” Tanong niya, habang mahigpit na hinawakan ni Jameson, ang braso niya. “Niloko niyo akong dalawa ni Daisy, kaya pagbabayaran niyo ang ginawa niyo.” Madiin na wika nito. Nang mapatingin ito sa pinto, ay dali-dali na pinunasan ni Ellie, ang kanyang mga luha at tiningnan ang mga anak niya. “Away kayo Tita?” Mahina na tanong sa kanya ni Jun-Jun. Umiling naman siya rito at pilit na ngumiti. Nang makita ni Ellie, na lumabas si Jameson, ay dali-dali niyang tinanggal ang mga nakakabit sa kamay ni Jun-Jun. “Ma’am Ellie, ano po ang ginagawa niyo?” Taka na tanong sa kanya ni Arlene. “’Wag kang maingay Manang, tulungan mo nalang ako.” Wika niya habang binuhat si Jun-Jun. Dali-dali naman na binuhat ni Arlene, si John-John, habang nasa pinto si Ellie, at sumilip. “Tara, bilisan mo.” Wika niya,
CHAPTER 253RD POV Gulong-gulo ang isip ni Ellie, habang nakatingin kay Jameson, na kinukuhanan ng dugo. Hindi niya rin alam kung paano niya kausapin si Jameson, nababalot siya ng takot... Takot na baka alam na nito ang totoo. ‘Paano niya ako nasundan? At b-bakit niya ako sinusundan?’ “Ma’am Ellie.” Napalingon siya kay Arlene, at napatingin sa dala nito. “Ano ‘yan Manang?” Tanong niya rito. “Ipapakain ko po kay Sir, Ma’am Ellie.” Sagot nito sa kanya. “Kailangan niya po, ito. Lalo na at kinuhaan siya ng dugo.” Muling wika nito sa kanya. Hindi siya sumagot dito, at iniwan si Arlene. Pinuntahan niya muna ang isang anak niya, na nasa loob ng kanyang kotse. Pinakuha niya ito sa kanyang bodyguard, dahil ayaw niya na maiwan ito sa bahay. “Tita.” Wika nito, habang kita niya sa mukha ni John-John, ang lungkot. “Si Jun-Jun..” Hikbing wika nito, kaya niyakap niya ito habang naglandas ang kanyang mga luha. “’Wag kang mag-alala. Magiging maayos na siya.” Wika niya habang mahigpit na niya
CHAPTER 24 3RD POV Nang mapansin niya, na nakatitig lang ito sa kanya, ay basta niya nalang itong tinalikuran at sumakay siya sa kanyang kotse. “Sa opisina tayo.” Wika niya sa kanyang driver, kaya mabilis na binuhay nito ang makina. Hindi niya naman maiwasan na mapatingin kay Jameson, dahil nakatanaw pa rin ito sa kotse niya. Nang makarating siya sa kanyang opisina, ay agad siyang humiga sa sofa. Wala siyang balak na umuwi, dahil ayaw niyang marinig ang sermon ng kanyang ama, pagdating nito. Alam niya na magagalit ito, dahil sa bigla niyang pagkawala sa party. Wala kasi siya sa mood, at wala rin siyang gana, na makipag-salamuha sa mga tao na nandun. Lalo rin siyang nabadtrip sa lalaking pinakilala sa kanya ni Dahlia. Gusto niya sana na tawagan si Arlene, para kausapin ang mga bata, pero pinigilan niya ang kanyang sarili, dahil malalim na ang gabi. Baka maisturbo rin niya ang tulog nila. Bigla na naman siyang nakaramdam ng lungkot, dahil na-alala niya ang kanyang mga anak. Pakira
CHAPTER 233RD POV “Sigurado kana ba, sa desisyon mo Ma’am Ellie?” Tanong ni Arlene, sa kanya. Patuloy naman niyang pinupunasan ang mga luha niya sa kanyang mga mata, habang nakatingin sa mga anak niya. “Kahit masakit Manang, kailangan ko ‘tong gawin. Hindi ko sila pwedeng piliin, dahil hindi ko maibibigay sa kanila, ang buhay na nararapat sa mga anak ko.” Hikbing wika ni Ellie. “’Wag kang mag-alala Manang, kapag makatakas ako sa pamilya ko, pupuntahan ko sila.” Wika niya, habang pilit na ngumiti. “Pero bakit kailangan pa naming lumipat Ma’am Ellie, baka maninibago na naman sila?” “Kailangan Beth, dahil kilala ko ang babaeng asawa ng mayor sa lugar niyo.” Wika niya, kaya gulat itong napatingin sa kanya. “Kilala niyo po si Ma’am Camille?” Wika nito, habang tumango siya. “Mama, uuwi na tayo?” Tanong ni John-John, matapos itong lumapit kay Arlene.“Oo, Anak.” Sagot nito kay John-John. Habang tumingin ito sa kanya. “Hindi ka sasama Tita?” Lalo siyang napa-iyak, dahil sa tanong ng
CHAPTER 223RD POV “Fvck! Bakit hindi mo alam na may allergy siya?” Galit na wika ni Jameson, sa kanya. “H-hindi ko a-alam..” Iyak na wika ni Ellie, habang patuloy na sinilip si John-John. “Sh!t! Sino ba kasi ang nagluto nun?” Galit na wika nito. “’Yong isang bata? Nasa’n siya?” Tanong nito sa kanya, kaya roon lang niya naalala si Jun-Jun. “N-nasa bahay mo. B-balikan mo siya ro’n, b-baka may masamang mangyari sa kanya.” Iyak na wika ni Ellie. “Sh!t! Pwede bang ‘wag ka nang umiyak, ‘wag mo na rin sisihin ang sarili mo, dahil hindi naman ikaw ang kanilang ina.” Wika nito, habang tinalikuran siya. Patuloy naman siyang umiyak, habang kinuha niya ang kanyang phone at tinawagan si Arlene. Matapos niya itong tawagan, ay mabilis niyang nilapitan ang doctor, nang makita itong lumabas. “Doc, kumusta na ang anak ko?” Wika niya, kaya napatitig ang doctor sa kanya. “Kayo po ba ang nanay?” Muling tanong nito, kaya natigilan siya. “A-ako po ang nanay ng bata.” Napalingon si Ellie, at nakit
CHAPTER 21 3RD POV “Ayoko ko.” Wika niya habang pinunasan ang kanyang mga luha. “Anong ayaw mo? Gusto mo bang itakwil ka ng pamilya mo?” Kunot-noo na wika nito. “Kung itakwil man nila ako kasalanan mo ‘yon!” Galit na sigaw niya rito. “Kasalanan ko?” Taka na wika nito sa kanya. “Alam mo, ang gulo mo talagang kausap.” Masama niya itong tiningnan, dahil sa sinabi nito. “Sumama nalang kayo sa akin.” “At bakit kami sasama sa ‘yo?” Asik niya rito. “Basta.” Sagot nito, habang kinuha sa kanyang kamay si John-John, at binuhat ito. “Saan mo ba kami balak na dalhin?” Muling wika niya, kaya nilingon siya nito. “Alam mo ang ingay mo. Hindi naman sana kita isama. Kaso ayaw mong dalhin ko sila.” Wika nito, at muling naglakad. “Hoy! Kung sa tingin mo gusto ko rin na makasama ka. Pwes! Nagkakamali ka!” Sigaw niya rito. “Ako na ang mag-drive. Sumunod nalang kayo sa amin.” Narinig niyang wika nito sa isang lalaki, kaya napatingin siya rito. Napakunot din ang noo niya, matapos niyang makita