1683RD POV Mabilis na tumayo si Aaron, nang makarinig ito ng malakas na kalabog. Agad siyang lumabas at tiningnan ang sala. “Hanma…” Sambit niya, habang binuksan ang switch ng ilaw. “Anong ginagawa mo r'yan?” Taka niyang tanong habang nahihirapan na tumayo si Hanma. Pawis na pawis ito at madumi ang kanyang damit. “A-Aaron..” Sambit nito habang may ngiti sa kanyang labi. “Damn! Lasing ka pa rin ba?” Inis na wika niya habang nilapitan ito. “Sh!t! Ang baho mo naman! Maligo ka nga!” Inis na sigaw niya rito at tatalikuran na sana siya. “Bakit mo ako Iniwan…” Mahinang wika nito, kaya napahinto siya. “H-hindi mo ako dapat iniwan do’n.. Alam mo bang kahit piso ay wala akong dala…” Iyak na wika nito, kaya muli niya itong hinarap. “Nakarating ka roon, kaya dapat lang na marunong kang umuwi.” Walang emosyon na wika ni Aaron sa kanya. “B-bakit niyo ba ako pinapahirapan Aaron? Ano bang nagawa ko sa inyo?” Hikbing wika niya, kaya napakunot ang noo ni Aaron, habang hinarap siya. “Ang gal
1693RD POV Gabi na ng umuwi si Aaron sa condo. May nakahanda na rin na pagkain, kaya napatingin siya sa kwarto ni Hanma. Hinahanap niya rin ang katulong na pinapunta niya, dahil hindi niya ito mahanap. “Nandito kana pala… Naghanda na ako ng pagkain.” Wika ni Hanma. Napakunot naman ang noo niya, habang napatitig sa kanya. “Ikaw ang nagluto?” Tanong niya, habang tumango ito sa kanya. “Maayos na kasi ‘yong pakiramdam ko Sir, kaya pina-uwi ko nalang si Manang Beth.” Sagot nito habang nilagyan siya ng plato. “Mabuti nalang pala at nalasing ka, dahil bumalik ka sa katinuan mo.” Wika ni Aaron sa kanya, habang nagyuko si Hanma sa kanyang ulo. “Kumain kana ba?” Tanong niya rito at napakunot ang noo niya, ng umiling ito. “Bakit hindi ka pa kumain? Alam mo naman sana na kagagaling mo lang sa sakit? Gusto mo bang magkasakit ka ulit?” Asik ni Aaron, kaya umiling siya. “Sabayan mo na ako.” Muling wika ni Aaron sa kanya, kaya nag-angat ng mukha si Hanma. “Ano pang hinihintay mo? Gusto mon
170 3RD POV “Bakit mo ako iniiwasan?” Kunot-noo na tanong ni Dylan, sa anak niyang si Aaron. “Hindi kita iniiwasan Dad, busy lang ako sa trabaho.” “Trabaho? Nagpapatawa kaba Aaron?” Galit na wika ni Dylan sa kanya. “Sabihin mo nga sa akin, kung nagtatampo ka pa rin ba sa akin?” “Dad…” Sambit ni Aaron, sa kanya. “Ilang beses ba kitang pa-intindihin Aaron?” Muling wika ni Dylan, habang hindi ito sumagot. “Ang akala ko pa naman noon, matalino ka? Pero hindi mo ginagamit ang utak mo?” Napakuyom ang kamao ni Aaron, dahil sa kanyang narinig mula sa kanyang ama. “Sinabi kona sa ‘yo na kami na ang bahala. Pero hindi ka naniniwala sa amin, ng mommy mo! Wala kana ba talagang tiwala sa amin Aaron? Sa tingin mo ba kaya ka namin ipahamak? Sa tingin mo ba natutuwa kami sa sitwasyon mo ngayon?” Napakunot naman ang noo ni Evo, dahil hindi niya maintindihan ang pinagsasabi ng kanyang ama. Ayaw niya rin na magtanong dito, dahil alam niya na mainit ang ulo nito. “Bakit ba kasi ayaw niyo na mag
171 3RD POV Nang magising si Aaron, ay pumunta agad ito sa kusina. Medyo late na siyang nagising kaya, inis siyang napatingin sa lamesa. “Hanma! Nasa'n kaba? Bakit walang pagkain dito?!” Malakas na sigaw niya habang kinuha ang kanyang phone. “Hanma! Bingi kaba? ‘Yong kape ko nasa'n n-.” Natigilan si Aaron, at napatingin sa sala. Ngayon niya lang naalala na wala na si Hanma, at pinalayas na niya. Napahinga siya ng malalim, habang tumayo. Nawalan na rin siya ng gana na magkape at kumain, kaya naisipan nalang nito ang lumabas, at pumunta nalang sa kanyang opisina. Hindi napansin ni Aaron, ang oras dahil sobrang busy siya sa pag-review ng mga proposal at ibang documents na kailangan niyang pag-aralan. Nang tumunog ang kanyang t'yan ay napatingin siya mesa. Kung saan laging naroon ang mga pagkain na dinadala ni Hanma, sa kanya. ‘Sh!t! Bakit ko ba hinahanap ang pangit na ‘yon?’ Inis na wika niya habang tumayo. Hindi kasi siya kumain kanina, kaya nakaramdam na siya ng gutom. Naisipa
172 3RD POV “Hi!” Napatingin si Aaron, kay Hailey. Habang nasa gilid ito ng pinto sa kanyang condo. “Anong ginagawa mo rito?” Tanong niya habang napatingin sa paligid. Masyado kasing tahimik, kaya napakunot ang kanyang noo. “Kanina pa pala kita hinintay.” Wika ni Hailey sa kanya, kaya muli niyang binalik ang kanyang phone sa kanyang bulsa. “Bakit? Anong kailangan mo sa akin? At paano mo nalaman ang condo unit ko?” Tanong niya habang binuksan ang pinto. “Sinabi sa akin ni Hanma.” Sagot nito, kaya natigilan siya. “Alam mo?” Tanong niya rito habang nilingon niya ito at tumango. “Anong kailangan mo sa akin?” Muling tanong niya. “Pwede bang tumuloy muna tayo?” Wika nito. “Tuloy ka.” Wika ni Aaron, kaya pumasok ito at umupo sa sofa. “Bakit sinabi ni Hanma, sa ‘yo kung nasa'n ako? At bakit mo tinatanong sa kanya?” Tanong ni Aaron, habang umupo ito sa kanyang tapat. “Gusto ko lang kasi magpasalamat sa ‘yo.” Napakunot ang noo ni Aaron, dahil sa sinabi ni Hailey. “Pasalamat? Saan?”
173 3RD POV Nang nagmulat ng mga mata si Aaron, ay agad siyang napatingin sa paligid, dahil hindi gaanong maliwanag ang ilaw. “Mabuti naman at gising kana.” Nag-angat siya ng mukha ay pilit na inaninag ang mukha ng babaeng nasa harapan niya. “Helena…” Sambit ni Aaron, habang napangiti ito sa kanya. “Kilalang-kilala mo talaga ako Aaron, kaya ‘yan talaga ang nagustuhan ko sa ‘yo.” Napakunot ang noo ni Aaron, dahil sa sinabi ni Helena. Nang mapansin ni Aaron, na nakatali ang mga kamay niya, ay muli niyang tiningnan si Helena. “Bakit mo ako dinala rito? Pakawalan mo ako Helena.” Asik ni Aaron, habang masamang tiningnan si Helena. Napa-halakhak naman ito habang nakatitig sa kanya. “Bakit ko naman gagawin ‘yon? Bakit kita papakawalan?” Ngiting wika nito sa kanya, habang hinawakan ang kanyang pisngi. “Kung pera ang kailangan mo, handa kung ibigay sa ‘yo ‘yon! Magkano ba ang gusto mo?” “Hindi ko kailangan ang pera mo! Ang gusto ko ay ikaw!” “Manahimik ka Helena!” Taka na napatingin
174 3RD POV “Hanma…” Sambit ni Aaron, sa kanya. Habang ngumiti ito sa kanya. “‘Wag kang matakot Sir, Aaron, ayos lang po ako.” Sagot ni Hanma, habang pilit itong tumayo. “Pasensya kana sa mga kapatid ko, Sir, Aaron. Ang totoo mababait naman sila.” Ngiting wika nito matapos niyang punasan ng tissue ang kutsara. “K-kumain kana ulit.” Inumag niya muli ang kutsara sa bibig ni Aaron, matapos niya itong lagyan ng pagkain. “T-tubig.” Wika nitong muli, habang hawak nito ang baso na may laman na tubig. Matapos uminom ni Aaron, ay pinunasan ni Hanma ang bibig niya. “Sabihin mo lang kung hihiga kana. Aayusin ko ang tali mo.” “Ano ba Hanma!” Sigaw na naman nitong muli, habang napahawak sa kanyang ulo. “Helena… ‘Wag ka munang lumabas pakiusap. Kailangan ako ni Sir Aaron..” “Kailangan? Ang Sabihin mo lalandiin mo lang siya?” “Mali ka Helena… Hindi ko ‘yon gagawin, kaya paki-usap. ‘Wag ka munang lumabas..” Iyak na wika ni Hanma. Nakatitig lang sa kanya si Aaron, habang tahimik na naka-u
175 3RD POV Nang marinig nito ang pagbukas ng pinto ay agad itong nagtago sa gilid ng pader. “Pumapayag kana ba?” Tanong ng ginang sa kanya, habang nakatayo ito sa kanyang harapan. “Bukod sa Daddy ko, ano pa ang gusto mong kapalit?” Kunot-noo na tanong ni Aaron, sa kanya. “Wala na, siya lang ang gusto ko. Alam ko na ikaw ang pinakamatalino sa inyong dalawa, kaya ikaw ang pinadukot ko.” Wika nito habang may ngiti ito sa kanyang labi. Napatitig naman si Aaron, sa mukha ng ginang, dahil naalala niya na nakita na niya ito. Maliban doon sa condo. “Pag-iisipan ko.” Sagot ni Aaron sa kanya. “Bilisan mo lang, dahil medyo mainipin akong tao.” Wika nito sa kanya, habang napatingin sa gilid ng pader. “Kunin niyo ang bal*w na ‘to rito!” Malakas na sigaw nito, kaya napatingin si Aaron, sa pinagtataguan ni Hanma. ‘Damn! Hindi pala ‘yon si Hanma.’ Umiiyak ito habang hinawakan ng dalawang lalaki. Doon lang din napagtanto ni Aaron, na hindi lang si Hanma, at ang ginang ang kasama niya, dahil
3143RD POV Hinayaan lang ni Dell, si Noah, at hindi na siya nagsalita pang muli. Hindi niya rin napansin ang mga bodyguard nito, at ang tangi niya lang nakita ay ang kotse nito. Pareho rin silang basang-basa, dahil nasira ang payong na kanyang dala, dahil sa lakas ng hangin. “Umuwi kana, baka magkasakit ka.” Wika nito, habang nakayuko. “Paano ka? Kailangan mo rin magpali, dahil basang-basa ka rin.” Nag-angat ito ng mukha at nakita niyang ngumiti ulit ito. Pero hindi abot sa kanyang mga mata. “Saan ‘yong hotel mo?” Muling wika niya, habang umiling ito. Napakunot naman ang kanyang mga mata, habang nakatitig kay Noah. “Anong ibig mong sabihin?” Tanong niya, rito, pero bigla nalang siyang tinalikuran ni Noah. “Sandali! Saan ka pupunta?” Tanong niya, habang sinundan ito. “Pwede bang umalis kana at iwan mo ako! Higit sa lahat, tigilan mo ‘yang pagkukunwari mo na may pakialam ka sa akin!!” Galit na sigaw niya, kay Dell. Natigilan si Dell, dahil sa kanyang narinig at hindi na ulit it
3133RD POV “Bakit ka pumasok dito?” Kunot-noo na tanong nito sa kanya. “Bakit bigla ka nalang umalis? Bakit hindi ka pumasok at sumama sa mga magulang mo?” Tanong niya rito, kaya napansin niya, na lalong napakunot ang noo nito. “Ano bang pakialam mo? At pwede bang lumabas kana.” Wika nito, habang hindi sinagot ang tanong niya. “Ayokong lumabas.” Nakataas na kilay na wika niya kay Noah. “Nagpapatawa kaba?” Inis na wika nito. “Hindi ako nagpapatawa, at lalabas lang ako, kapag i-urong mo ang kasal natin.” Ngiting wika niya habang nakita niya ang paggalaw ng pangga nito. “Paano kung ayaw ko?” Napakunot ang noo ni Dell, dahil sa sinabi nito sa kanya. “Bakit ayaw mo?! Bumalik na ang kapatid mo! Nasa inyo na siya?!” Inis na wika niya rito. “Wala akong pakialam, ang gusto ko. Maikasal tayo.” Kindat na wika nito, habang nawala ang dilim sa kanyang mukha.Hindi maiwasan ni Dell, na mapatitig sa kanya, dahil mula nang makita niya ulit ito, ay ngayon lang niya itong nakita na ngumiti.
3123RD POV ‘Ibig sabihin, siya ang anak niya?’ “Bakit hindi kana makasagot?” Taas kilay na wika nito sa kanya, kaya napangiti siya rito. “Si Lester, pala ang sinasabi mo?” Wika ni Dell, habang napatingin kay Noah. “Ngayon, naiintindihan ko na, at alam ko rin na ikaw at ang kasama ko noon sa probinsya, ay iisa lang.” Ngiting wika niya, kay Noah, kaya kunot-noo siyang tiningnan nito. “Ano ba ‘yang pinagsasabi mo?” Inis na tanong nito sa kanya. “Gusto ko lang malaman niyo, na hindi ko pinatay ang anak niyo, at alam ko kung nasa’n siya.” Wika niya at tinalikuran sila. “A-anong sinabi mo?” Gulat na tanong ni Alicia, sa kanya. “Mom, ‘wag kang maniwala sa kanya, dahil sinungaling ang babaeng ‘yan.” Galit na wika ni Noah. “Pwede bang sa loob na natin to, pag-usapan.” Madiin na wika ng kanyang asawa. Kinuha ni Dell, ang phone niya, at may tinawagan. “Manang.” Sambit niya, habang hinarap niya ang kanyang phone, sa mukha niya. “Nasa’n si Lester?” Wika niya, kaya lalong napakunot ang
3113RD POV THROWBACK “Para sa ‘yo.” Napatingin si Dell, sa lalaking nasa harapan niya. “Ano ‘yan?” Taas kilay na tanong niya rito. “Para sa ‘yo..” Muling wika nito, kaya napatitig siya sa hawak nitong bulaklak. “Hindi ako tumatanggap ng ganyan.” Inis na wika niya, dahil ayaw niya na may magbigay sa kanya ng bulaklak. Para sa kanya, ay gastos lamang ‘to, at nag-aksaya lang sila ng pera. “Tanggapin muna Dell…” Yukong wika nito sa kanya, dahil nahihiya na io. Pinagti-tinginan na kasi sila ng ibang mga estudyante. “Akin na nga, basta sa susunod, ‘wag ka nang magsayang pa ng pera. Lalo na at malayo ang pinanggalingan mo. Dapat ngayon matuto na tayong mag-ipon man lang.” Wika niya, habang kinuha ang hawak nitong bulaklak. Malawak naman itong napangiti at tumango sa kanya. “Salamat Dell.” Ngiting wika nito. Simula ng tanggapin ni Dell, ang bulaklak na binigay ng binata, ay lagi na niya itong kasama. Lalo na at pareho sila na hindi gaanong nakikipag-usap sa mga kaklase nila. “Uuwi
3103RD POV Napasinghap si Dell matapos iyang makita ang ginawang pagsampal ni Alicia, sa babaeng pinag-panggap niyang siya.“B-bakit niya ginawa ‘yon?” Inis na wika niya at akmang lalabas na sana sa kotse, pero mabilis siyang pinigilan ng kanang driver. “Hayaan na po muna Ma’am, mukhang hindiniya po alam na hindi po kayo ang kaharap niya.” Wika nito sa kanya. “Pero kahit na, dapat hindi niya pa rin ‘yon ginawa!” Galit na wika ni Dell. Matapos niyang makita silang umalis, ay agad niyang tinawagan si Beth. “Anong nangyari?” Tanong niya rito, habang naririnig ang iyak ng babae.“Galit na galit po si Madam Alicia, sa inyo Ma’am Dell, at nagbabanta po siya.” Napakunot ang kanyang noo, dahil sa kanyang narinig. “Nagbabanta? Bakit niya ako pinagbantaan?” Taka na tanong niya rito. “Ang sabi niya po ay layuan niyo po raw si Senyorito Noah.” Lalong napakunot ang noo ni Del, dahil sa narinig niya. Hindi niya akalain na ito ang sasabihin ni Alicia. “Ibalik niyo ang kotse.” Utos iniya kay
3093RD POV “Nagulat ba kita?” Ngiting wika ni Dell, kay Noah. Naisipan niya kasi itong puntahan sa opisina nito. “Sa’n ka galing? Bakit ngayon ka lang?” Muling tanong niya rito, habang napakunot ang noo nito. “Ano bang pakialam mo? At isa pa, anong ginagawa mo rito?” “Pinuntahan ka, hindi kana kasi bumalik sa amin.” Sagot niya habang umupo sa sofa. “Busy ako, kaya ‘wag mo akong guluhin.” Madiin na wika nito, habang tinitigan ito ni Dell, na umupo sa kanyang swivel chair. Mabilis na tumayo si Dell, at lumapit ito kay Noah.Umupo siya sa harapan nito at tinititigan itong muli. “’Wag mo akong tingnan ng ganyan.” Inis na wika nito sa kanya. “Bakit? Naiilang kaba? Takot kabang malaman ko ang totoo?” Wika ni Dell, kaya nag-angat ito ng mukha, at lalong kumunot ang kanyang noo. “Malaman? Ano naman ang malalaman mo?” Tanong niya, habang madilim na tinitigan ni Dell, ang kanyang mga mata. ‘Teka lang? Bakit bigla nalang nag-iba ang kulay ng kanyang mga mata?’ “Hindi kana yata naka-p
3083RD POV “Kumusta kana?” Ngising tanong nito sa kanya. “B-bakit g-ganyan ang mukha mo?” Utal na tanong ni Dell, habang napatitig ito kay Noah. “Bakit Princess? Hindi ba siya ang Noah, na sinabi mong kumidnap sa ‘yo?” Taka na tanong ni Evo, sa kanya. “S-siya..” Mahina na wika ni Dell. “P-pero ‘yong mukha niya noong nakita ko siya, h-hindi ganyan… Naging kamukha niya si Noah Park..” Wika ni Dell, kaya napahawak si Aaron, sa noo niya. “Alam mo Dell, ang gulo mo. Ang sabi mo siya si Noah, at alam mo bang lahat ng impormasyon niya, ay tiningnan na namin.” Wika ni Aaron. “Ganito na talaga ang mukha ko Dell, alam mo naman ‘yan ‘di ba?” “Hindi! Alam kung hindi ganyan ang mukha mo! Kaya tanggalin mo ‘yang salamin mo, at ayusin mo ‘yang sarili mo!” “Tama na Dell!!” Malakas na sigaw ni Aaron, sa kanya. “Bro, pwede bang ‘wag mo siyang sigawan!” Inis na saway ni Evo, sa kakambal niya. “Pwede bang ikaw ang kuma-usap d’yan sa kapatid mo, dahil pati ako, naguguluhan na sa kanya.” Inis n
307 3RD POV “Ito! Bakit mo ‘to kinuha?!” Galit na sigaw nito sa kanya. Agad naman na tinulak ni Dylan, si Noah. Nang makita ang ginawa nito sa anak niya. “’Wag na ‘wag mong sigawan ang Anak ko, sa harapan ko!” Galit na sigaw nito, kaya mabilis na tinutok ng mga tauhan nito ang mga hawak nitong baril. Ganun din ang mga tauhan ni Dylan, kaya malakas na napasigaw si Aira. “Ibaba niyo ‘yan!” Galit nitong sigaw. Suminyas naman si Noah, sa kanyang mga tauhan para ibaba nila ang kanilang mga baril. “Hindi ko kinuha ‘yan! May nagbigay lang sa akin niyan.” “Sinungaling! Alam mo bang ikaw ang pinaka-sinungaling na nakilala ko! Kaya dapat kang makulong!” “Tama na!” Muling sigaw ni Aira. “Mr. Park, siguro naman ay pwede nating pag-usapan ‘to, at pwede bang ‘wag niyong pairalin ang init ng inyong ulo! Lalo kana Dylan!” Wika niya sa kanyang asawa. “Lumabas muna kayo.” Wika ni Aira, kaya gulat na napatingin sa kanya si Dylan. “Bakit kailangan kung umalis?” Inis na tanong nito sa kanya. “D
3063RD POV “Dell!” Malakas na sigaw ni Aaron, kaya agad siyang napatingin dito. Kitang-kita niya naman ang galit nitong mukha. “Kuya! Bakit ba hindi ka makapaghintay?” Inis na wika niya. Ito kasi ang unang pagkakataon, na may nakakaalam sa pamilya niya, sa lugar na ‘to. Hindi sumagot sa kanya si Aaron, habang madilim pa rin ang mukha nito na tumingin sa kanya. “Uuwi naman ako, bakit ba hindi kayo makapag-hintay sa akin?” Muling wika ni Dell, habang napatingin ang kuya niya sa paligid, kaya mabilis niyang hinawakan ang kamay nito, at hinila ito palabas. “Anong tinatago mo rito?” Napakunot ang kanyang noo, habang nag-iwas ng tingin kay Aaron. “Tinatago? Anong tinatago?” “Hindi ka bibili ng ganitong bahay, kung wala kang tinatago?” “Kuya! Ano ba naman ‘yang pinagsasabi mo? At ano ang itatago ko sa inyo?” Irap na wika niya, habang nauna nang sumakay sa kotse. “At bakit ba hindi kayo makapaghintay? Bakit ayaw niyo man lang akong pag-pahingahin?” Muling wika ni Dell, matapos tumab