16 3RD POV “Bakit hindi ka man lang lumabas?” Tanong ni Dylan habang papalapit ito kay Anna. “Ano naman ang gagawin ko ro'n?” “Nasa labas ang parents mo kanina.” “Wala akong pakialam! Hindi ko naman sinabi sa kanila na puntahan ako rito.” “Damn! Hindi ka ba natutuwa na dinalaw ka nila?” Masamang tiningnan ni Anna si Dylan habang tumayo ito. “Hindi ko sila kailangan.” “Kahit na, magulang mo pa rin sila.” “Pwede ba Dylan tama na.” Wika ni Anna at lumapit sa pinto. Napahinga ng malalim si Dylan at tumayo. “Lumabas ka na, kakain na tayo.” “Hindi ako gutom.” Irap na wika nito kay Dylan, kaya napatitig si Dylan sa kanya. “‘Wag mo nga akong galitin.” Madiin na wika ni Dylan sa kanya, dahil napipikon na siya sa ugali na pinapakita ni Anna sa kanya. Malawak na napangiti si Anna sa kanya at nilapitan siya. “What are yo-. Fvck!” Malakas na napamura si Dylan ng lumuhod si Anna sa harapan niya at hinalikan ang gitna ng kanyang hita. Mabilis niya na naitulak si Anna at dali-dali na
173RD POV“Hindi ka ba talaga titigil sa kapupunta mo sa p*tang-inang bar na ‘yan?!” Galit na wika ni Dylan habang nasa loob sila ng kotse. “Gusto mo bang itali na kita Anna?” Muling wika nito, kaya nilingon siya ni Anna. “Ano ba kasing pakialam mo sa ‘kin? ‘Di ba dapat matuwa pa ka sa mga ginagawa ko?” “Matuwa? Sa tingin mo ikatutuwa ko ‘yon?” “Bakit hindi ba? Dylan, ‘wag mo nga akong gawing tanga!” “Damn! Mukhang nakalimutan mong asawa mo ako?”“Hindi ko naka-kalimutan ‘yon! Mukha ngang Ikaw ang nakalimut! Dahil nakalimutan mo ang contract natin!” Natigilan si Dylan dahil sa sinabi ni Anna sa kanya. Ngayon niya lang din naalala ang kontrata na ginawa niya. “Gusto mo bang ipaalala ko pa sa ‘yo?”“Enough!” Singhal niya at mabilis na pinatakbo ang kotse. “Bakit dito mo ako dinala?” Inis na wika ni Anna, habang umupo ito sa kama ni Dylan.“Dahil kailangan kitang bantayan!” Malakas na napa-halakhak si Anna, dahil sa narinig niya.“Ikaw na pala ang bago kung yaya ngayon? Nakakataw
18 3RD POVNapatingin si Dylan kay Anna, habang naka-upo ito sa kanyang swivel chair. “What are you doing?” Tanong nito habang nilapitan si Anna.“Ni-review ko ang mga ‘to.” Wika nito habang tinuro ang mga folders na nasa mesa. “What?” Natatawa na wika ni Dylan, habang nailing, kaya masama siyang tiningnan ni Anna. “Hmm, wala kang bilib sa akin?” Tumayo si Anna at inabot sa kanya ang isang folder na hawak nito. “Look, dapat mag-sign ka agad niyan. Alam mo kasi ang ganda ng proposal nila.” Tiningnan ni Dylan ang folder at hindi niya maiwasan na magulat, dahil hindi naman about sa business ang natapos ni Anna, kaya nakapagtataka kung paano niya nalaman ang laman ng folder.“Bakit ganyan ka makatingin? Wala ka talagang bilib sa akin no?” Natatawa na wika ni Anna. “Ang boring kasi rito sa loob, kaya pinakialaman ko nalang ‘yang mga ‘yan.”Dagdag nito habang tumayo. “Paano mo nalaman ang mga bagay na ‘to?” Kunot-noo na tanong niya rito at napansin niya na natigilan si Anna. “Ang dal
193RD POVMabilis na tumakbo si Dylan palabas ng kanyang office, kaya hindi maiwasan ni Anna na magtaka. Napa-upo naman ito sa sofa habang malawak na ngumiti.“Dude!” Tawag ni Recca, kaya napahinto si Dylan.“Are you alright?” Taka na tanong nito habang tinitigan siya. Mabilis na pinunasan ni Dylan ang pawis sa kanyang noo at tiningnan si Recca.“I’m good.” Wika nito habang masama na tiningnan si Recca.“Bakit ba ganyan ka makatingin?” Natatawa na tanong ni Recca sa kanya.“Bakit mo ba ako pinagtatawanan?” Kunot-noo na tanong ni Dylan.“Bakit hindi? Tingnan mo nga ‘yang itsura mo?”“Ano bang meron sa itsura ko?”“Dude! Mukha kang hinabol ng multo.” Muntik batukan ni Dylan si Recca, dahil sa sinabi nito sa kanya. “Sa’n ka ba pupunta? Bakit ka tumatakbo? May nangyari ba?”“W-wala.”“Wala? Pero tumatakb-.”“Wala nga!” Singhal niya rito, kaya lihim na napangiti si Recca, dahil kilala niya si Dylan. Alam niya na may tinatago ito sa kanya. “Wait! Sa’n ka pupunta?” Tanong ni Dylan nang ta
203RD POV“Wala ka ba talagang balak na tawagan o puntahan ako?” Nag-angat ng mukha si Dylan habang papalapit sa kanya si Britney. “Pinuntahan kita sa condo mo.” Muling wika nito habang umupo.“Masyado akong busy.” Sagot ni Dylan sa kanya at muling itinuon ang atensyon nito sa folder na hawak niya.“Busy?” Nag-angat muli ng mukha si Dylan at tumingin ito sa kanya.“Pero ang dami mong time para kay Anna! At dinala mo pa siya rito sa opisina mo!” Bulyaw ni Britney sa kanya, kaya napahilot siya sa kanyang noo. Ang akala niya, ay makapag-focus siya ngayon sa trabaho niya, dahil hindi niya isinama si Anna.“Pwede ba Britney.” Natigilan si Britney, dahil sa sinabi ni Dylan.“Britney? Tinatawag mo na ako ngayon sa pangalan ko?” Nagtatampo na wika nito sa kanya.“Hindi mo ba nakikita na busy ako? Pwede bang mamaya na natin ‘yan pag-usapan?” “Pero ni-hindi man lang kita mahagilap Dylan? Kung noon, kahit gaano kapa ka-busy, pinupuntahan mo pa rin ako! Bakit ngayon? At ang nakaka-inis pa, baw
213RD POV“Fvck!” Malakas na mura ni Dylan matapos siyang lumingon at nakita si Anna sa likuran niya. “Hinahanap mo ba ako?” Ngiting wika nito sa kanya.“Sa tingin mo.” Kunot-noo na wika ni Dylan at hinawakan ang braso niya. “Saglit lang naman!” Inis na winaksi nito ang kanyang kamay.“Bakit, hindi pa ba kayo tapos ng lalaki mo?” Singhal ni Dylan sa kanya, pero hindi siya pinansin ni Anna. Napatingin si Dylan sa isang waiter na lumapit kay Anna at inabot ang isang paper bag.“Nand’yan na po lahat Ma’am.” Wika nito matapos na i-abot kay Anna ang kanyang hawak. “Thank you.” Malawak na ngumiti si Anna, habang tumalikod na ang waiter sa kanila. “What is that?” Tanong ni Dylan habang binuksan ni Anna ang paper bag.“Pagkain malamang!” Inis na wika nito habang pumasok sa kotse. Namilog ang mga mata ni Dylan habang dali-daling pumunta sa driver seat.“A-anong pagkain?” “Pagkain nga! ‘yong tira namin.” “Damn! Bakit mo dinala? Hindi ka ba nag-iisip?” Masamang tiningnan ni Anna si Dylan
223RD POVKahit anong gising ang ginawa ni Dylan kay Anna, ay hindi pa rin ito tumayo, kaya inis na umupo si Dylan sa sofa. Ayaw rin niya na tumabi kay Anna sa pagtulog, dahil baka hindi niya mapigilan ang sarili niya. Naisipan ni Dylan na lumipat nalang sa guest room, dahil alam niya na hindi siya makatulog sa sofa. Ayaw niya rin na maulit muli an ginawa ni Anna noon, dahil nahihirapan siyang pakalmahin ang alaga niya. Nilingon ni Dylan si Anna, habang mahimbing pa rin itong natutulog. Hindi niya naman napigilan na mapa-iling dahil sa naiisip niya. “Ayokong mahirapan ang magiging anak natin… Kaya gagawin ko ang lahat maiwasan ka lang.” Mahina nitong wika bago lumabas sa kanyang kwarto. KINAUMAGAHAN ay maaga na gumising si Dylan, para sunduin si Britney. “Aalis ka?” Tanong niya kay Anna nang makita itong pababa at bihis na bihis. “Oo.” Balewalang wika nito at nauna na sa kanya sa dining table.“Sa’n ka pupunta?” Tanong ni Dylan habang umiinom si Anna ng gatas. “Mamasyal.” Napa
233RD POV “Manang!” Sigaw ni Dylan, kaya dali-daling lumapit si Luz sa kanya.“Bakit hindi mo pinigilan si Anna?” “S-Sir, ang Sabi po kasi ni Ma'am, nagpaalam na raw siya sa inyo.” “Damn! Alam mo naman na umalis ako!” “H-hindi rin po kasi siya magpapapigil Sir..” Mahina na wika ni Luz sa kanya. Inis na pumasok si Dylan sa room ni Anna at doon niya nakita ang phone nito na nasa min table. Sinubukan niya itong buksan pero hindi ito mabuksan ni Dylan. Lumipas ang isang linggo pero hindi pa rin bumalik si Anna. Palagi naman na mainit ang ulo ni Dylan at hindi niya maiwasan na sigawan ang mga tao sa paligid niya, kahit pa konti lang ang mali na nagawa nito. “Kahit sa labas, ay rinig na ‘yang boses mo.” Iling na wika ni Recca, habang pumasok sa office ni Dylan. “Paanong hindi ako sisigaw?” “Dude! Mukhang laging mainit ‘yang ulo mo?” Hindi sumagot si Dylan at nakatuon lang ang atensyon nito sa monitor niya. “Pwede bang ikaw muna ang pumalit sa akin?” Wika ni Dylan nang mag-angat
3173RD POV “Sakay na.” Wika nito, matapos nitong lagyan ng helmet ang ulo ni Dell. “Sigurado kabang marunong ka niyan?” Tanong ni Dell, sa kanya, dahil kait sa kuya Evo niya, ay hindi siya sumasakay sa motor nito. Mas gugustuhin pa niya na maglakad. ‘Wag lang sumakay rito. “Bakit ba wala kang tiwala sa akin?” “Nakakatakot kayang sumakay r’yan! Bakit ba ‘yan ang binili mo? Mas maganda sana kung kotse nalang. Dapat kasi ako nalang ang bumili.” Inis na wika niya rito. “Alam mo, mas maganda ‘tong gamii, kaya sumakay kana, kung ayaw mong iwan kita rito.” Wika niya, kay Dell, kaya dahan-dahan itong sumakay sa motor. Gulat naman siyang napatingin sa bewang ni Noah, nang hawakan nito ang kamay niya, at pinayakap ito sa kanyang bewang. Nang buhayin nito ang makina ng motor, ay mas humigpit pa ang pag-yakap ni Dell, sa bewang ni Noah, habang pinikit niya ang kanyang mga mata. “’Wag ka nang matakot, mahina lang naman ang takbo natin. Isa pa, kapag nasanay ka nang sumakay nito. Tuturuan
3163RD POV “Saan ba talaga tayo pupunta? Gusto mo ba talaga na mapatay ka ng pamila ko?” Galit na tanong niya rito, habang sakay sila ng barko. Ito ang unang beses na nakasakay ng ganito si Dell. “Ang ingay mo naman, bakit nila gagawin sa aki ‘yon? Alam nila na kasal na tayo.” Sagot nito habang humiga. “Anong sinabi mo? Alam mong hindi pa tayo kasal!” Inis na sigaw niya rito. “Akala ko ba natatandaan mo ang lahat, noong magkasama tayo rati.” Kindat na wika niya rito. “’Yong contract marriage natin.” Namilog ang mga mata ni Dell, dahil sa kanyang narinig, at natigilan. Pero mayamaya pa, ay napangiti ito. “Nakakatawa ka talaga, hindi mo ba alam, na tiningnan ko na ro’n, at ang nakalagay pa rin ay single ako. Single.” Madiin na wika niya. “Hindi kaba nagtataka?” Wika nito, kaya nawala ang ngiti sa labi niya.“Sinadya ko lang ‘yon, para lalo kang maguluhan.” “Walang hiya ka talaga Noah!!” Galit na sigaw niya rito. “Kaya paano mo mapapa-urong ang kasal natin, kung kasal na tayo.
3153RD POV“Kanina pa kami magkasama sa taas.” Sagot nito kay Aaron, kaya napakunot ang noo nito. Habang napatingin sa kanya. “Kuya! Anong klaseng tingin ‘yan?” Inis na wika ni Dell, kaya hindi maiwasan ni Hanma, na mapangiti.“Bakit?” Asar na tanong niya rito. “Sumunod nalang kayong dalawa sa amin, at sa loob na tayo mag-usap.” Wika ni Aaron, habang pinulupot nito ang braso niya, sa bewang ng kanyang asawang si Hanma.“Paano ka nagising?” Mahina na tanong niya kay Noah, kaya taka itong napatingin sa kanya. “Ang ibig kung sabihin, paano mo nalaman na lumabas ako? Hindi ba kanina lang mahimbing ka pang natutulog?” Muling wika niya, habang napangiti ito sa kanya. “Hindi ka pa rin pala na sanay sa akin.” Iling na sagot nito, habang ginaya ang ginawa ni Aaron. Inis niya naman na winaksi ang braso nito, kaya malawak itong napangiti. “’Di kaba nagtataka kung paano ako nakapunta sa kulungan na ‘yon?” Wika niya kaya napakunot lalo ang noo ni Dell. “Bakit pa ako magtatanong, kung alam k
3143RD POV Hinayaan lang ni Dell, si Noah, at hindi na siya nagsalita pang muli. Hindi niya rin napansin ang mga bodyguard nito, at ang tangi niya lang nakita ay ang kotse nito. Pareho rin silang basang-basa, dahil nasira ang payong na kanyang dala, dahil sa lakas ng hangin. “Umuwi kana, baka magkasakit ka.” Wika nito, habang nakayuko. “Paano ka? Kailangan mo rin magpali, dahil basang-basa ka rin.” Nag-angat ito ng mukha at nakita niyang ngumiti ulit ito. Pero hindi abot sa kanyang mga mata. “Saan ‘yong hotel mo?” Muling wika niya, habang umiling ito. Napakunot naman ang kanyang mga mata, habang nakatitig kay Noah. “Anong ibig mong sabihin?” Tanong niya, rito, pero bigla nalang siyang tinalikuran ni Noah. “Sandali! Saan ka pupunta?” Tanong niya, habang sinundan ito. “Pwede bang umalis kana at iwan mo ako! Higit sa lahat, tigilan mo ‘yang pagkukunwari mo na may pakialam ka sa akin!!” Galit na sigaw niya, kay Dell. Natigilan si Dell, dahil sa kanyang narinig at hindi na ulit it
3133RD POV “Bakit ka pumasok dito?” Kunot-noo na tanong nito sa kanya. “Bakit bigla ka nalang umalis? Bakit hindi ka pumasok at sumama sa mga magulang mo?” Tanong niya rito, kaya napansin niya, na lalong napakunot ang noo nito. “Ano bang pakialam mo? At pwede bang lumabas kana.” Wika nito, habang hindi sinagot ang tanong niya. “Ayokong lumabas.” Nakataas na kilay na wika niya kay Noah. “Nagpapatawa kaba?” Inis na wika nito. “Hindi ako nagpapatawa, at lalabas lang ako, kapag i-urong mo ang kasal natin.” Ngiting wika niya habang nakita niya ang paggalaw ng pangga nito. “Paano kung ayaw ko?” Napakunot ang noo ni Dell, dahil sa sinabi nito sa kanya. “Bakit ayaw mo?! Bumalik na ang kapatid mo! Nasa inyo na siya?!” Inis na wika niya rito. “Wala akong pakialam, ang gusto ko. Maikasal tayo.” Kindat na wika nito, habang nawala ang dilim sa kanyang mukha.Hindi maiwasan ni Dell, na mapatitig sa kanya, dahil mula nang makita niya ulit ito, ay ngayon lang niya itong nakita na ngumiti.
3123RD POV ‘Ibig sabihin, siya ang anak niya?’ “Bakit hindi kana makasagot?” Taas kilay na wika nito sa kanya, kaya napangiti siya rito. “Si Lester, pala ang sinasabi mo?” Wika ni Dell, habang napatingin kay Noah. “Ngayon, naiintindihan ko na, at alam ko rin na ikaw at ang kasama ko noon sa probinsya, ay iisa lang.” Ngiting wika niya, kay Noah, kaya kunot-noo siyang tiningnan nito. “Ano ba ‘yang pinagsasabi mo?” Inis na tanong nito sa kanya. “Gusto ko lang malaman niyo, na hindi ko pinatay ang anak niyo, at alam ko kung nasa’n siya.” Wika niya at tinalikuran sila. “A-anong sinabi mo?” Gulat na tanong ni Alicia, sa kanya. “Mom, ‘wag kang maniwala sa kanya, dahil sinungaling ang babaeng ‘yan.” Galit na wika ni Noah. “Pwede bang sa loob na natin to, pag-usapan.” Madiin na wika ng kanyang asawa. Kinuha ni Dell, ang phone niya, at may tinawagan. “Manang.” Sambit niya, habang hinarap niya ang kanyang phone, sa mukha niya. “Nasa’n si Lester?” Wika niya, kaya lalong napakunot ang
3113RD POV THROWBACK “Para sa ‘yo.” Napatingin si Dell, sa lalaking nasa harapan niya. “Ano ‘yan?” Taas kilay na tanong niya rito. “Para sa ‘yo..” Muling wika nito, kaya napatitig siya sa hawak nitong bulaklak. “Hindi ako tumatanggap ng ganyan.” Inis na wika niya, dahil ayaw niya na may magbigay sa kanya ng bulaklak. Para sa kanya, ay gastos lamang ‘to, at nag-aksaya lang sila ng pera. “Tanggapin muna Dell…” Yukong wika nito sa kanya, dahil nahihiya na io. Pinagti-tinginan na kasi sila ng ibang mga estudyante. “Akin na nga, basta sa susunod, ‘wag ka nang magsayang pa ng pera. Lalo na at malayo ang pinanggalingan mo. Dapat ngayon matuto na tayong mag-ipon man lang.” Wika niya, habang kinuha ang hawak nitong bulaklak. Malawak naman itong napangiti at tumango sa kanya. “Salamat Dell.” Ngiting wika nito. Simula ng tanggapin ni Dell, ang bulaklak na binigay ng binata, ay lagi na niya itong kasama. Lalo na at pareho sila na hindi gaanong nakikipag-usap sa mga kaklase nila. “Uuwi
3103RD POV Napasinghap si Dell matapos iyang makita ang ginawang pagsampal ni Alicia, sa babaeng pinag-panggap niyang siya.“B-bakit niya ginawa ‘yon?” Inis na wika niya at akmang lalabas na sana sa kotse, pero mabilis siyang pinigilan ng kanang driver. “Hayaan na po muna Ma’am, mukhang hindiniya po alam na hindi po kayo ang kaharap niya.” Wika nito sa kanya. “Pero kahit na, dapat hindi niya pa rin ‘yon ginawa!” Galit na wika ni Dell. Matapos niyang makita silang umalis, ay agad niyang tinawagan si Beth. “Anong nangyari?” Tanong niya rito, habang naririnig ang iyak ng babae.“Galit na galit po si Madam Alicia, sa inyo Ma’am Dell, at nagbabanta po siya.” Napakunot ang kanyang noo, dahil sa kanyang narinig. “Nagbabanta? Bakit niya ako pinagbantaan?” Taka na tanong niya rito. “Ang sabi niya po ay layuan niyo po raw si Senyorito Noah.” Lalong napakunot ang noo ni Del, dahil sa narinig niya. Hindi niya akalain na ito ang sasabihin ni Alicia. “Ibalik niyo ang kotse.” Utos iniya kay
3093RD POV “Nagulat ba kita?” Ngiting wika ni Dell, kay Noah. Naisipan niya kasi itong puntahan sa opisina nito. “Sa’n ka galing? Bakit ngayon ka lang?” Muling tanong niya rito, habang napakunot ang noo nito. “Ano bang pakialam mo? At isa pa, anong ginagawa mo rito?” “Pinuntahan ka, hindi kana kasi bumalik sa amin.” Sagot niya habang umupo sa sofa. “Busy ako, kaya ‘wag mo akong guluhin.” Madiin na wika nito, habang tinitigan ito ni Dell, na umupo sa kanyang swivel chair. Mabilis na tumayo si Dell, at lumapit ito kay Noah.Umupo siya sa harapan nito at tinititigan itong muli. “’Wag mo akong tingnan ng ganyan.” Inis na wika nito sa kanya. “Bakit? Naiilang kaba? Takot kabang malaman ko ang totoo?” Wika ni Dell, kaya nag-angat ito ng mukha, at lalong kumunot ang kanyang noo. “Malaman? Ano naman ang malalaman mo?” Tanong niya, habang madilim na tinitigan ni Dell, ang kanyang mga mata. ‘Teka lang? Bakit bigla nalang nag-iba ang kulay ng kanyang mga mata?’ “Hindi kana yata naka-p