153RD POV“I found her.” Mabilis na tumayo si Dylan at lumapit kay Recca. Pero taka itong napatingin kay Recca, dahil kumunot ang noo nito.“Why?” Nilingon nito si Dylan at tinuro ang kanyang monitor. “Anong ginawa niya sa lugar na ‘yan?” Taka na tanong ni Dylan. “Ang alam ko, isa ito sa pinakamahal na hotel.” Wika ni Recca sa kanya. “Thanks Dude.” Tinapik ni Dylan ang balikat ni Recca at mabilis na umalis. Habang nasa kotse ay tinitingnan din ni Dylan ang bank account niya, kung nabawasan ba ito, pero wala naman siyang matanggap na message galing sa bank. “Sh!t! Sa’n ba siya kumuha ng pera?” Wika niya, dahil alam niya na hindi ganun ka yaman ang daddy ni Anna, para maka-check-in ito sa isa sa pinaka-mahal na hotel sa bansa. Tinatanong din niya ang mga magulang niya, pero ang sabi ng mga ito ay hindi humingi si Anna ng pera sa kanila. Nang makarating si Dylan sa Ai’s Hotel ay agad niyang tinungo ang ang kinaroroonan ni Anna. Pero lalo siyang nagtaka nang makarating siya sa isa
16 3RD POV “Bakit hindi ka man lang lumabas?” Tanong ni Dylan habang papalapit ito kay Anna. “Ano naman ang gagawin ko ro'n?” “Nasa labas ang parents mo kanina.” “Wala akong pakialam! Hindi ko naman sinabi sa kanila na puntahan ako rito.” “Damn! Hindi ka ba natutuwa na dinalaw ka nila?” Masamang tiningnan ni Anna si Dylan habang tumayo ito. “Hindi ko sila kailangan.” “Kahit na, magulang mo pa rin sila.” “Pwede ba Dylan tama na.” Wika ni Anna at lumapit sa pinto. Napahinga ng malalim si Dylan at tumayo. “Lumabas ka na, kakain na tayo.” “Hindi ako gutom.” Irap na wika nito kay Dylan, kaya napatitig si Dylan sa kanya. “‘Wag mo nga akong galitin.” Madiin na wika ni Dylan sa kanya, dahil napipikon na siya sa ugali na pinapakita ni Anna sa kanya. Malawak na napangiti si Anna sa kanya at nilapitan siya. “What are yo-. Fvck!” Malakas na napamura si Dylan ng lumuhod si Anna sa harapan niya at hinalikan ang gitna ng kanyang hita. Mabilis niya na naitulak si Anna at dali-dali na
173RD POV“Hindi ka ba talaga titigil sa kapupunta mo sa p*tang-inang bar na ‘yan?!” Galit na wika ni Dylan habang nasa loob sila ng kotse. “Gusto mo bang itali na kita Anna?” Muling wika nito, kaya nilingon siya ni Anna. “Ano ba kasing pakialam mo sa ‘kin? ‘Di ba dapat matuwa pa ka sa mga ginagawa ko?” “Matuwa? Sa tingin mo ikatutuwa ko ‘yon?” “Bakit hindi ba? Dylan, ‘wag mo nga akong gawing tanga!” “Damn! Mukhang nakalimutan mong asawa mo ako?”“Hindi ko naka-kalimutan ‘yon! Mukha ngang Ikaw ang nakalimut! Dahil nakalimutan mo ang contract natin!” Natigilan si Dylan dahil sa sinabi ni Anna sa kanya. Ngayon niya lang din naalala ang kontrata na ginawa niya. “Gusto mo bang ipaalala ko pa sa ‘yo?”“Enough!” Singhal niya at mabilis na pinatakbo ang kotse. “Bakit dito mo ako dinala?” Inis na wika ni Anna, habang umupo ito sa kama ni Dylan.“Dahil kailangan kitang bantayan!” Malakas na napa-halakhak si Anna, dahil sa narinig niya.“Ikaw na pala ang bago kung yaya ngayon? Nakakataw
18 3RD POVNapatingin si Dylan kay Anna, habang naka-upo ito sa kanyang swivel chair. “What are you doing?” Tanong nito habang nilapitan si Anna.“Ni-review ko ang mga ‘to.” Wika nito habang tinuro ang mga folders na nasa mesa. “What?” Natatawa na wika ni Dylan, habang nailing, kaya masama siyang tiningnan ni Anna. “Hmm, wala kang bilib sa akin?” Tumayo si Anna at inabot sa kanya ang isang folder na hawak nito. “Look, dapat mag-sign ka agad niyan. Alam mo kasi ang ganda ng proposal nila.” Tiningnan ni Dylan ang folder at hindi niya maiwasan na magulat, dahil hindi naman about sa business ang natapos ni Anna, kaya nakapagtataka kung paano niya nalaman ang laman ng folder.“Bakit ganyan ka makatingin? Wala ka talagang bilib sa akin no?” Natatawa na wika ni Anna. “Ang boring kasi rito sa loob, kaya pinakialaman ko nalang ‘yang mga ‘yan.”Dagdag nito habang tumayo. “Paano mo nalaman ang mga bagay na ‘to?” Kunot-noo na tanong niya rito at napansin niya na natigilan si Anna. “Ang dal
193RD POVMabilis na tumakbo si Dylan palabas ng kanyang office, kaya hindi maiwasan ni Anna na magtaka. Napa-upo naman ito sa sofa habang malawak na ngumiti.“Dude!” Tawag ni Recca, kaya napahinto si Dylan.“Are you alright?” Taka na tanong nito habang tinitigan siya. Mabilis na pinunasan ni Dylan ang pawis sa kanyang noo at tiningnan si Recca.“I’m good.” Wika nito habang masama na tiningnan si Recca.“Bakit ba ganyan ka makatingin?” Natatawa na tanong ni Recca sa kanya.“Bakit mo ba ako pinagtatawanan?” Kunot-noo na tanong ni Dylan.“Bakit hindi? Tingnan mo nga ‘yang itsura mo?”“Ano bang meron sa itsura ko?”“Dude! Mukha kang hinabol ng multo.” Muntik batukan ni Dylan si Recca, dahil sa sinabi nito sa kanya. “Sa’n ka ba pupunta? Bakit ka tumatakbo? May nangyari ba?”“W-wala.”“Wala? Pero tumatakb-.”“Wala nga!” Singhal niya rito, kaya lihim na napangiti si Recca, dahil kilala niya si Dylan. Alam niya na may tinatago ito sa kanya. “Wait! Sa’n ka pupunta?” Tanong ni Dylan nang ta
203RD POV“Wala ka ba talagang balak na tawagan o puntahan ako?” Nag-angat ng mukha si Dylan habang papalapit sa kanya si Britney. “Pinuntahan kita sa condo mo.” Muling wika nito habang umupo.“Masyado akong busy.” Sagot ni Dylan sa kanya at muling itinuon ang atensyon nito sa folder na hawak niya.“Busy?” Nag-angat muli ng mukha si Dylan at tumingin ito sa kanya.“Pero ang dami mong time para kay Anna! At dinala mo pa siya rito sa opisina mo!” Bulyaw ni Britney sa kanya, kaya napahilot siya sa kanyang noo. Ang akala niya, ay makapag-focus siya ngayon sa trabaho niya, dahil hindi niya isinama si Anna.“Pwede ba Britney.” Natigilan si Britney, dahil sa sinabi ni Dylan.“Britney? Tinatawag mo na ako ngayon sa pangalan ko?” Nagtatampo na wika nito sa kanya.“Hindi mo ba nakikita na busy ako? Pwede bang mamaya na natin ‘yan pag-usapan?” “Pero ni-hindi man lang kita mahagilap Dylan? Kung noon, kahit gaano kapa ka-busy, pinupuntahan mo pa rin ako! Bakit ngayon? At ang nakaka-inis pa, baw
213RD POV“Fvck!” Malakas na mura ni Dylan matapos siyang lumingon at nakita si Anna sa likuran niya. “Hinahanap mo ba ako?” Ngiting wika nito sa kanya.“Sa tingin mo.” Kunot-noo na wika ni Dylan at hinawakan ang braso niya. “Saglit lang naman!” Inis na winaksi nito ang kanyang kamay.“Bakit, hindi pa ba kayo tapos ng lalaki mo?” Singhal ni Dylan sa kanya, pero hindi siya pinansin ni Anna. Napatingin si Dylan sa isang waiter na lumapit kay Anna at inabot ang isang paper bag.“Nand’yan na po lahat Ma’am.” Wika nito matapos na i-abot kay Anna ang kanyang hawak. “Thank you.” Malawak na ngumiti si Anna, habang tumalikod na ang waiter sa kanila. “What is that?” Tanong ni Dylan habang binuksan ni Anna ang paper bag.“Pagkain malamang!” Inis na wika nito habang pumasok sa kotse. Namilog ang mga mata ni Dylan habang dali-daling pumunta sa driver seat.“A-anong pagkain?” “Pagkain nga! ‘yong tira namin.” “Damn! Bakit mo dinala? Hindi ka ba nag-iisip?” Masamang tiningnan ni Anna si Dylan
223RD POVKahit anong gising ang ginawa ni Dylan kay Anna, ay hindi pa rin ito tumayo, kaya inis na umupo si Dylan sa sofa. Ayaw rin niya na tumabi kay Anna sa pagtulog, dahil baka hindi niya mapigilan ang sarili niya. Naisipan ni Dylan na lumipat nalang sa guest room, dahil alam niya na hindi siya makatulog sa sofa. Ayaw niya rin na maulit muli an ginawa ni Anna noon, dahil nahihirapan siyang pakalmahin ang alaga niya. Nilingon ni Dylan si Anna, habang mahimbing pa rin itong natutulog. Hindi niya naman napigilan na mapa-iling dahil sa naiisip niya. “Ayokong mahirapan ang magiging anak natin… Kaya gagawin ko ang lahat maiwasan ka lang.” Mahina nitong wika bago lumabas sa kanyang kwarto. KINAUMAGAHAN ay maaga na gumising si Dylan, para sunduin si Britney. “Aalis ka?” Tanong niya kay Anna nang makita itong pababa at bihis na bihis. “Oo.” Balewalang wika nito at nauna na sa kanya sa dining table.“Sa’n ka pupunta?” Tanong ni Dylan habang umiinom si Anna ng gatas. “Mamasyal.” Napa
345 3RD POV “Kuya.” Ngiting wika nito at niyakap si Evo. “L-Lester, paano ka nakarating dito?” Taka na wika ni Dell, habang lumapit ito sa kanya. “Susunduin na kita Dell, dahil bukas na ang kasal natin.” Gulat siyang napatingin kay Lester, at nilingon si Noah. “K-kasal? A-anong kasal ang pinagsasabi mo?” Utal na wika niya, habang kinuha ni Noah, sa kanya si Marie. “Teka lang Noah! Sa’n kayo pupunta?” Tanong niya, at susundan sana sila, pero mabilis na hinawakan ni Lester, ang braso niya. “Umuwi na tayo Dell.” Wika nito, habang niyakap siya. “S-sige, uuwi na tayo.” Sagot niya rito, kaya bakas sa mukha nito ang tuwa, habang tumingin sa kanya. “Dell.” Sambit ni Evo, habang sakay sila sa kotse. Naihatid na rin nila si Lester, sa mansion nila. “Totoo ba ‘yong sinabi mo? Na anak mo ang batang ‘yon?” Tanong sa kanya ni Evo, kaya nilingon niya ito. Napakunot naman ang noo nito, matapos nitong makita na umiiyak siya. “May problema ba?” Tanong nito, habang yumakap siya rito. “Totoo
3443RD POV “Kumusta ang inutos ko sa ‘yo?” Tanong ni Dell, kay Beth. “Hindi pa po tumawag ang mga tauhan natin Ma’am Dell.” Sagot nito, kaya napahinga siya ng malalim. “Sabihin mo sa kanila, na bilisan, dahil gusto ko nang malaman, kung sino ang taong ‘yon.” Inis na wika ni Dell. “Anong meron?” Napalingon siya at nakita si Noah. “Wala.” Sagot niya, habang tumayo. Si Beth, naman ay agad na nagpa-alam sa kanya. “Si Marie?” Tanong niya rito. “Nasa silid niya.” Sagot ni Noah, habang umupo, kaya iniwan niya ito. Papasok na sana siya sa kanyang silid, nang marinig niya ang tunog. Sa pinto ng silid ng anak niya, kaya napatingin siya rito. “Marie!” Wika niya, habang binuksan ang pinto. Nang makita niya na mahimbing itong natutulog, ay nilapitan ito ni Dell, at hinalikan sa noo. “Sa’n ka galing?” Kunot-noo na tanong sa kanya ni Noah, nang makasalubong niya ito. “Sa silid ni Marie, narinig ko kasi na tumunog ang pinto.” Sagot niya, habang kita niya ang gulat sa mukha ni Noah. “Teka
343 3RD POV “Damn it! Ano ba ‘tong ginagawa mo?” Galit na wika sa kanya ni Noah, kaya masama niya itong tiningnan. “Nakita mo kung ano ang ginawa ko ‘di ba? Bakit nagtatanong ka pa?” Maldita na sagot niya, habang nilapitan ang pinto at binuksan ito. “Halika.” Ngiting wika niya sa kanyang anak at kinuha ito kay Beth. “Bakit mo kinuha ang gamit niya?” Kunot-noo na tanong sa kanya ni Noah. “Uuwi na kami.” “Nagpapatawa kaba? Hindi kayo pwedeng umuwi!” Nilingon niya si Noah, dahil sa ginawang pag-sigaw nito. “At bakit hindi?” “Pwede ba Dell, tumigil ka!” Inirapan niya ito ng mata, habang umupo, at kalong ang anak niya. “Tanggalin mo ang babaeng ‘yon.” Madiin na wika niya rito. “Hindi pwede, dahil siya lang ang maasahan ko.” “Ako ang papalit sa kanya, kaya tanggalin mo siya! At higit na mas magaling at matalino ako, sa babaeng ‘yon!” Sigaw niya rito. “’Wag kayo away Mama.” Hikbi na wika ni Marie, kaya napatingin siya rito. “S-sorry Anak.” Hinging tawad niya at pinaupo ito sa s
3423RD POV “Anong kasal ang pinagsasabi mo?” Kunot-noo na tanong sa kanya ni Noah. “Hindi ka bingi, kaya alam ko na naririnig mo ‘yong sinabi ko.” Wika niya at tumayo. Wala rin siyang gana na kumain. “Hindi kaba kakain?” Tanong nito, kaya natigilan siya. “Wala akong gana.” Wika niya, at pumasok sa silid. Nang mapakapasok siya sa kanyang silid ay napasandal siya sa pinto. Tinakpan niya ang kanyang bibig para hindi nila marinig ang kanyang hikbi. KINABUKASAN ay nagising si Dell, dahil sa ingay sa labas, kaya tumayo siya. “Sa’n kayo pupunta?” Kunot-noo na wika niya, habang tumingin sa kanya si Marie. “Papasok sa trabaho si Papa, Mama.” Ngiting wika nito sa kanya. “Dadalhin mo siya?” Tanong niya kay Noah. “Hindi ko siya pwedeng iwan. Walang magbabantay sa kanya.” Sagot nito, habang sinuotan ng sapatos si Marie. “Bakit hindi ka nalang kumuha ng yaya? Alam mo bang ilang beses na siyang, muntik na napahamak, dahil sa pagdadala mo sa kanya, kung saan?” Wika niya, kaya napatingin sa
341 3RD POV Hindi napigilan ni Dell, na makaramdam ng kaba, habang nakatingin kay Noah at sa anak nila. Nang makita niya ang pagsakay nila ng barko, ay naaalala niya ang lugar, kung saan siya dinala noon ni Noah, at tama nga siya. Rito sa lugar na ‘to sila pupunta. Mabuti nalang at hindi pa rin nito pinalitan ang lock ng bahay, kaya nabuksan niya ito sa pamamagitan ng susi na tinago niya sa gilid ng gate. “Anong ginagawa mo rito?” Tanong ni Noah, sa kanya. Habang napatingin siya sa noo nito. Hindi niya napigilan na sisihin ang kanyang sarili, dahil sa ginawa niyang pananakit dito. “P-pinuntahan kayo.” Utal na wika niya, habang tinitigan ito. Napakunot naman ang noo ni Noah. “B-Baby..” Sambit ni Dell, habang yumakap ng mahigpit ang bata, sa leeg ng kanyang amang si Noah. Agad na nag-landas ang mga luha sa mga mata ni Dell, dahil sa nakita niya. Hindi pa rin siya makapaniwala na buhay ang anak niya. “Sorry...” Hikbing wika niya, habang hinaplos niya ang likuran nito. “Hindi ko s
3403RD POV “Papa..” Mahina na sambit ni Marie, kaya agad na lumapit sa kanya si Noah. “Papa, masakit ‘yong paa ko.” Wika nito, kaya hinaplos niya ang paa nito, na kanyang tinuro. Mabuti nalang at mabilis na nahila ni Beth, si Marie, kaya hindi ito nasagasaan. “Hindi na ba masakit?” Tanong niya rito, habang ngumiti ito sa kanya. “Gusto mo bang kumain?” Tanong niyang muli, habang ngumito ito. “Papa, bakit ayaw sa atin ni Mama? Bakit lagi niya tayong ina-away? Bakit hindi niya tayo mahal?” Tanong nito, habang nagyuko si Noah, sa ulo niya.“Mahal ka ng mama mo, Marie.” Sagot niya rito, habang hinaplos niya ang pisngi nito. “Patawad Anak, sana mapatawad mo si Papa.” Taka itong napatingin sa kanya, dahil sa kanyang sinabi. “Bakit po Papa? Wala naman po kayong ginawang kasalanan.” Wika nito, habang sumandal, kaya agad siyang tinulungan ni Noah. “Kasi kasalanan ni papa ang lahat.” Sagot niya rito. “Papa, gusto kung mamasyal do’n.” Turo nito sa labas, kaya napahinga nang malalim si N
3393RD POV Hindi mapakali si Dell, habang nasa labas siya ng hospital. Wala siyang lakas na loob, para pumasok sa loob. Guong-gulo rin ang isip niya, dahil sa sinabi ni Anna. Hindi niya alam kung maniniwala siya rito, dahil ang alam niya ay matagal nang wala ang anak niya, isa pa ang pinag-tataka niya, kung anak niya talaga ang bata. Paano ito napunta kay Noah. “Dell!” Napalingon si Dell, at nakita ang mommy Aira niya at ang kanyang amang si Dylan. “Dad..” Iyak na wika ni Dell, habang yumakap dito. “Anong ginawa mo?” Galit na tanong ni Aira, kaya bumitaw siya sa kanyang ama. ‘Mom, hindi ko sinadya, n-nabitawan ko siya, a-at basta nalang siya tumawid. ‘Y-yong kotse ko, h-hindi ko alam na paparating na ito.” Iyak na wika niya sa kanyang ina. “Wife, pwede bang ‘wag mong sisihin ang Anak natin.” Wika ni Dylan, habang humagulgol ng iyak si Dell. “Bakit hindi ka pumasok sa loob?” Tanong sa kanya ni Aira, kaya napatingin siya sa pinto ng hospital. “H-hindi ko kayang pumasok Mom, nat
3383RD POV “Mauna na ako Dell, nasa labas na kasi ang sundo ko.” Paalam nito kay Dell. “Sige.” Ngiting sagot niya rito, at muling napatingin kay Noah. “Tanga ka kasi.” Wika niya at lumabas. Nang makalabas si Dell, ay napatingin siya sa daan at nakita ang anak ni Noah. Nailing siya habang nakatingin dito. ‘Hayaan mo na ang batang ‘yan Dell.’ Napapikit si Dell, habang hinitay si Beth. Pero hindi niya maintindihan ang sarili niya, kung bakit gusto niya pa rin na makita ang bata. Napasinghap si Dell, nang makita na muntik na itong masagasaan. ‘Ano ba Dell! Mas mabuti kung may masamang mangyayari sa batang ‘yon! Dahil maipag-higanti mo na ang anak mo!’ “Ma’am Dell.” Untag ni Beth, sa kanya.“Puntahan mo si Mommy, sabihin mo na uuwi na kami.” Utos niya rito, habang ang kanyang mga mata ay nasa bata pa rin. “Sige po Ma’am Dell.” Sagot nito at agad na umalis. “Sino ba ang magulang ng batang ‘yon? Pinabayaan lang, baka masagasaan.” Narinig niyang wika ng isang babae, kaya agad niyan
3373RD POV “Dell, tingnan mo oh!” Parang bata na wika nito, habang pinakita nito ang kanyang ipininta. “Bakit ako lahat ang pininta mo?” Taka na tanong niya rito. “Para makita kita.” Ngiting wika ni Lester, habang niyakap siya. “Dell, dito ka nalang lagi ha, ‘wag ka nang umalis. ‘Wag ka nang sumama sa Noah, na ‘yon.” Napatitig si Dell, dahil sa sinabi niya. “Bakit galit na galit ka sa kanya?” Tanong niya rito, dahil noon paman ay napansin na niya na parang malayo ang loob nila sa isa’t-isa.“Bakit galit ka rin?” Balik na tanong nito sa kanya, kaya hindi siya naka-sagot dito. “Gamitin mo ‘to.” Wika nitong muling habang inabot sa kanya ang isang brush. “Hindi ako marunong nito.” Wika niya, at napansin na naging malungkot ang mukha nito. “Pero susubukan ko.” Ngiting wika niya, kaya malawak itong napangiti sa kanya. NANG makatulog si Lester, ay agad niya itong iniwan sa silid niya. kailangan niyang bumalik sa kanyang opisina, dahil ayaw niya na malaman ng kanyang pamilya ang gin