Malamig ang pawis ko habang nilalaro si Amari. Kanina pa ako kinakabahan paggising ko pa lang.Sa huli ay pumayag ako sa hiling ni Carl. Isa pa ay ito na lang din ang magagawa ko matapos ang lahat ng naitulong niya sa akin.Nagulat ako nang hawakan ako ni Carl sa aking balikat. "Bakit ka ba nanggugulat!" sambit ko.Tumawa siya. "Relax, Dianna. Come on. They won't eat you," aniya."Ngayon ko pa lang naman kasi makikilala mga magulang mo," sabi ko."And?" tanong niya. "Don't worry, they are nice," nakangiting aniya.Mula sa pagkakaupo ay tinulungan niya ako na tumayo. Wala pa man isang segundo nang maramdaman ko ang mahigpit niya na yakap."Bitawan mo nga ako. Nagcha-chansing ka na naman," pambibintang ko.Ngunit sa halip na bitawan ako ay tumawa lang siya at mas hinigpitan pa ang yakap sa akin. Tiningnan ko si Amari na yumak
Napayuko ako. Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa o mabahala. Matuwa dahil wala naman talaga akong balak na pakasalan itong lalaki na ito dahil alam ko sa sarili ko na kaibigan lang ang turing ko sa kaniya at mabahala dahil baka isa ito sa maging rason kung bakit malalayo kami sa kaniya.Hindi ko alam. Nagsisimula na naman bumoses ang mga nasa isipan ko at mas nahihirapan ako roon."Mommy," si Carl."What? Look Carl, I am being frank here. Hindi ko nararamdaman na magiging mabuting asawa itong si Dianne?""Dianna," pagtatama ni Carl."Yes, Dianna. I don't feel the mother and daughter thing. You know what I am talking?""Mommy... not now, please. Huwag sa harapan ng pagkain."Nakaramdam ako ng hiya habang nakatingin sa aking pagkain."I told you many times to marry Patricia but you disobey us!"Nagulat ako nang
Lumipas ang araw na iyon nang hindi ko na nakausap pa si Carl. Ramdam ko rin ang pag-iwas niya na mapag-usapan ang bagay na iyon. Madalas sa opisina ay nagkukulong lang siya sa loob at lalabas lang kung kinakailangan.Nahihirapan din ako sa sitwasyon. Hindi ko alam kung paano kikilos.Nagbuntonghininga na tinuloy ko na ang ginagawa ko.Inangatan ko ng tingin ang kumatok sa pinto. Ang assistant ko."Pasok ka," sabi ko."Ma'am, si Sir Gomez po ay kasama ko," aniya at saka ko nakita si Roy sa likod niya.Tumayo na ako at hindi na siya pinaupo pa sa harapan ko. "This way tayo," ani ko at sinamahan siya patungo sa opisina ni Carl."Sir, nandito na po si Mr. Gomez," pagpapaalam ko nang angatan niya kami ng tingin mula sa ginagawa."Come in," utos niya.Tinanguan ko lang si Roy at umalis na rin doon upang bumalik na.
Napakurap ako nang nagmamadali na umalis si Carl. Matapos sagutin ang tawag ay nagmadali na siya umalis at hindi na nagpaalam pa.Pinalobo ko ang pisngi ko at tiningnan ang hawak-hawak na mga papel. Ito 'yung hinihingi niya na report. May ipinapaliwanag ako pero bigla na lang siyang umalis.Wala akong nagawa kung hindi ang tumayo roon at umalis na upang bumalik sa opisina.Nagbuntonghininga ako. Ganito na lang palagi. Nahihirapan na ako. Hindi ko alam kung naaayon pa ba ang lahat.Maging kausapin siya ay wala akong oras dahil kung hindi siya nagkukulong sa silid niya ay wala naman siya sa bahay. Hindi ko na alam.Nag-early leave na rin ako. Napagpasiyahan na lang na sunduin na si Amari. Mangangapa na naman ako kung saan pumunta si Carl nito.Napatigil ako sa paglalakad palabas nang makita si Roy na naroroon sa labas at nakikipag-usap kay Kuya na guard.
Naaalimpungatan ako nagmulat ng aking mga mata. Dahan-dahan ko na tinanggal ang braso ni Carl na nakayakap kay Amari at umabot pa hanggang sa akin.Dito na siya nakatulog sa kuwarto namin. Nilapit ko sa lamp shade ang relo ko at tiningnan ang oras. Alas-singko.Tumayo na ako roon at saka inayos ang kumot sa kanilang dalawa. Mukhang hindi sinasadya na rito siya makatulog dahil suot pa niya ang kaniyang suit at sapatos.Napailing na lang ako at dahan-dahan na tinanggal ang sapatos niya.Pumunta ako ng banyo upang maghilamos at nang matapos ay bumaba na rin.Matagal pa ako na natulala habang hawak ang baso ng tubig bago ko tuluyan na mahila ang sarili sa katinuan.Sinangag ko ang kanin na hindi naman naubos. Hindi man lang nabawasan ang kanin na natira namin ni Amari.Nagluto na rin ako ng egg at bacon upang isama iyon sa ininit na adobong ulam kagabi."Mama," si Amari na naabutan ko na gising na at hawak ang kaniyang manika na binigay ko noong mag-tatlong taon siya.Inginuso niya si Car
Tulala ako na nakatingin sa paper na hawak-hawak ko. Napahikab na lang ako sa antok.Hindi pa rin ako maka-get over sa nangyari kagabi. Hindi ko alam pero pakiramdam ko ay sobrang bilis ng mga pangyayari at hindi ko na iyon masundan pa.Flashback.Umaasa ang mga mata ni Carl habang nakatingin sa akin nang angatan ko siya ng tingin mula sa pagkakatingin sa kumikinang na singsing na nasa box."Hindi ito ang pinangarap ko na engagement proposal sa'yo, Dianna. I know that you deserve the best pero kung ito ang makakapagpanatili sa'yo ay gagawin ko.""Hindi natin gusto ang isa't-isa, Carl. Isa pa ay kaibigan lang ang turing ko sa'yo," sambit ko. "Baka nape-pressure ka lang kaya ka nagkakaganiyan."Natatawa na nailing siya. "At sino ang nagsabi na hindi kita gusto? Dianna, hindi ako kasing manhid mo. Alam ko sa sarili ko kung kailan ako nagkakagusto sa isang tao. Alam ko kung ano ang gusto ko at ramdam ko ang nararamdaman ng tao para sa akin.""Pero kaibigan lang talaga ang nararamdaman ko,
Nagbuntonghininga pa muna ako bago pumasok sa opisina ni Carl. Naabutan ko siya na nakatalikod at nakaharap sa kaniyang bintana."Carl," pag-agaw ko sa intensiyon niya.Binalingan niya ako. Tipid siya na ngumiti. "Maupo ka," aniya.Tahimik ako na naupo sa sofa at hinintay siya."Siya ba ang dahilan?" tanong niya.Nagsalubong ang mga kilay ko. "Anong ibig mong sabihin?" tanong ko.Lumakad siya palapit sa akin. "Si Roy... siya ba ang gusto mo kaya ayaw mo tanggapin ang wedding proposal ko?" tanong niya.Napaiwas ako ng tingin. Mukhang alam na niya ang nakaraan namin. Hindi na ako magugulat pa kung dahil iyon kay Roy. "How?" tanong niya muli ngunit hindi ko na sinubukan pa na tingnan siya. "How come na," natawa siya. "Kailan mo lang siya nakita at hindi mo pa nakausap pero nagkagusto ka sa kaniya?" dagdag niya dahilan upang balingan ko siya.Hindi ko mawari kung ano ang nasa isipan niya. Umupo siya sa harapan ko."Carl, wala naman kinalaman si Mr. Gomez sa hindi ko pagtanggap. Isa pa ay
Tiningnan ko si Amari na mahimbing na ang tulog sa kama. Paano ko ipaliliwanag sa kaniya na hindi naman talaga si Carl ang ama niya? Na hindi naman talaga si Carl ang tunay na ama niya na siyang pinaniniwalaan niya?Napayuko na lang ako nang ilagay ang sarili sa sitwasyon ng anak ko. Panigurado ay maguguluhan din ako. Masiyado pa na bata si Amari para sa ganitong mga bagay. Matalino si Amari pero...Magiging masakit sa akin kung nasa kalagayan niya ako. Mula nang isilang ako ay si Carl na ang ama ko tapos sasabihin sa akin ay hindi pala siya ang biological.Napapunas ako ng luha nang dumausdos iyon sa aking mga pisngi. Kung hindi lang siya naging bunga ng karahasan ay hindi sana magiging ganito ang lahat. Hindi magiging ganito kahirap. "Ina, wala rin naman mawawala kung tanggapin mo na lang wedding proposal ni Carl. Para naman sa anak mo ito."Sino ba ang nais mo na ipakilala sa anak mo na tatay niya? Ang mga nanggahasa sa'yo?Napatakip na lang ako sa aking bibig at muling tinalikura