Kabanata 4

"Nice one, Cheska! Now lean closer to Mr. El Fuente-- that's it!" 

Blanko lang akong nakamasid kay Drake at Cheska habang nakahalukipkip sa likuran ng photographer. They're doing great, at mukhang masayang-masaya si Cheska.

"Ms. Em, magre-resign na ako bilang sekretarya mo," sambit ni Mikee na nakakuha ng atensyon ko. Kunot noo ko siyang nilingon at nakitang nakatitig siya ng seryoso kina Drake at Cheska.

"Why? Anong problema?" nag-aalala kong tanong.

Nilingon ako ni Mikee saka ngumiti at kumapit sa braso ko. "Mag-aapply ako bilang daughter-in-law mo," sabay bungisngis.

Naiiling akong natawa saka siya inirapan. "Puro ka kalokohan, Mikee,"

"Seryoso nga, Ms. Em! Pwede ba?" Pangungulit pa niya habang kinikilig na pinagmamasdan si Drake.

Hindi ko siya masisisi dahil guwapo naman talaga si Drake at bukod sa hitsura ay matalino rin ito.  Walang ka ayaw-ayaw sa kaniya, maliban na lang sa pagiging straightforward niyang tao.

"Ask him. Bakit ako ang tinatanong mo?"

"Baka naman," utas niya saka nagpacute sa harapan ko. "Tulungan mo ako paano ko mabibihag ang puso ni Attorney Drake. Ang hirap mamili ng pinakamaliit na size ng panty dahil kahit anong sikip, nahuhulog pa rin kapag nariyan siya."

Napailing na lamang ako sa mga kalokohan ni Mikee. Hindi na rin naman siya nagsalita pa, bagkus ay pinanood na lamang sina Drake at Cheska. Ilang sandali rin ang ipinanatili ko roon bago ko napagdesisyunang magtungo sa office, dahil mukha namang wala nang magiging problema. 

Pabagsak akong naupo sa swivel chair at bahagyang naipikit ang mga mata ko. Ngayon ko lang naramdaman ang pagod dahil hindi naman ako nakapagpapahinga ng maayos nitong mga nakaraang araw dahil sa pamomroblema sa magiging takbo ng shoot. Sa ngayon, okay na ang lahat dahil sa pagpayag ni Drake, pero hindi ko maiwasang isipin kung paano niya ako sisingilin sa inutang kong pabor na ito. 

Nalingat ang isip ko sa mga isiping iyon nang maulinigan ko ang tatlong sunod-sunod na katok sa pintuan na siya ko namang nilingon. Doo'y namataan ko si Rico na nakatayo at malapad ang ngiti. May hawak siyang dalawang cup ng kape na ini-angat pa niya sa ere bago naglakad papasok ng opisina. 

"Hi, hon! I brought your favorite coffee," sabi niya bago ipinatong sa desk ko ang dalawang cup para umikot sa gawi ko at gawaran ako ng halik sa noo. "You seemed tired." Dagdag pa niya. 

"Hindi naman," tipid kong sagot bago hinila ang dalawang sulok ng labi ko para sa isang pilit na ngiti. "Malapit na rin namang matapos ang project."

Binalingan ko ang kape na ipinatong ni Rico sa desk habang siya naman ay naglakad patungo sa couch dala-dala ang kape na para sa kaniya. "Good to hear. Mabuti pala na pumayag si Drake? Akala ko'y kailangan ko pa siyang bigwasan," 

Napakagat ako sa ibabang labi ko bago tumayo at naglakad palapit sa kaniya. Naupo ako sa tapat ni Rico at saka nagaalangang sinabi, "Hon, actually, Drake told me he has one condition," 

Napahinto si Rico sa akmang paghigop sa kaniyang kape at napatingin sa akin na kunot ang noo. "Ano daw?" 

"Nagresign ang legal assistant ni Drake, at gusto niyang ako muna ang pumalit habang wala pa siyang nahahanap na kapalit," 

Ibinaba ni Rico ang hawak niyang kape at saka tumingin sa akin ng deretso. "Hon, I know handling Em's is tough enough, hindi mo kailangan sundin ang bubwit na 'yon. I'll handle it, ako nang bahala kay Drake--"

"Hon," Pigil ko sa kaniya sa pagsasalita. Sa totoo lang, nagdadalawang-isip din ako, pero ayaw kong maging dahilan pa ito ni Drake para may masabi sa akin. "It's okay. After ng release ng magazine at ng mga bagong designs, I can leave Em's with Mikee for a week. Isa pa, I asked Drake to be a model despite knowing that he has zero experience in this field. I want to return the favor."

"Hon, I know Drake. Gagawa lang ng maraming kalokohan 'yon!"

"Hon, malaki na si Drake at alam na niya ang tama at mali."

Nagbuntong hininga si Rico saka kalauna'y tumango na rin. "Fine," sambit niya. "Pero once na may gawin sa'yong kalokohan si Drake, tell me. And don't hesitate to call me if he's being disrespectful towards you, okay?"

Tumango ako. "I will. Thanks, hon," 

Wala pa mang limang minuto mula nang dumating siya rito sa opisina ko ay tumunog ang kaniyang telepono. Tumayo siya at sumenyas sa akin na sasagutin lamang niya ang tawag na siya ko lang tinanguan. 

"Kitty," bungad niya sa secretarya niya habang nakatayo sa may malapit sa bubog na bintana ng opisina kung saan matatanaw ang ilang bahagi ng siyudad. Pinagmasdan ko laang si Rico na tila hindi kumportable sa kung ano mang sinasabi ni Kitty sa kabilang linya dahil sa kaniyang pagsulyap sa gawi ko habang hinihimas ang ibabang bahagi ng kaniyang mukha. "I'll be right there." 

Ibinaba ni Rico ang telepono matapos niya iyong sabihin at saka nakangiting bumalik sa gawi ko. Tumayo ako at ipinatong sa lamesa ang hawak kong kape dahil alam kong paalis na siya. 

"Sorry, hon. There's something I need to attend at the office. I'll see you at home tonight," sambit niya nang makarating sa tabi ko. 

"Ingat, hon," bulong ko lang kasabay ng isang tango.

Humalik siya sa noo ko at ngumiti bago nagdudumaling lumakad papunta sa pintuan na bahagyang napahinto nang makita si Drake na nakatayo roon at nakatingin sa gawi ko. Tumuloy si Rico sa paglalakad saka muling huminto bago lumabas ng pintuan. Lumingon muna siya sa akin at ngumiti bago bumaling kay Drake. "Mind your manners. She's your mother, Drake," naulinigan kong bulong niya sa anak bago tuluyang lumabas ng pintuan at umalis. 

Kitang-kita ko ang pag-guhit ng isang ismid sa mukha ni Drake bago isinara ang pintuan sa kaniyang likuran. Tinignan niya ako bago naglakad palapit habang nakasuksok sa bulsa ang mga kamay. "So, how's my performance, Mom? Proud ka ba sa akin?" sarcastic niyang litanya.

Napaiwas ako ng tingin. "Drake--"

"Call me son," putol niya sa sasabihin ko. Naupo siya sa couch na katapat ko at dumekuwatro roon na hindi tinatanggal ang tingin sa akin. "If you want to be my mother so badly, then call me son, Emely."

Bago ko pa man marealize, nahuli ko na lang ang sarili kong nakatitig sa mga mata ni Drake, na kagaya noong araw na ikasal ako kay Rico, ay punong-puno ng hinanakit at galit. Sa ilang taong lumipas, simula sa araw na malaman niyang ang ama niya ang pakakasalan ko, ngayon na lang niya ulit binanggit ang panagalan ko.

Umiwas si Drake ng tingin matapos ang mahabang katahimikang namagitan sa aming dalawa.  

"Biro lang," bawi niya sa sinabi sabay tawa ng peke at bumuhat sa pagkaka-upo sa couch. Minasdan ko siya hanggang sa tumalikod siya at maglakad patungo sa may pintuan. Akala ko'y aalis na talaga siya, pero bago niya pihitin ang busol ng pintuan ay muli siyang lumigon. "Oh, by the way, pumunta ako rito para sabihing hihintayin kita sa office bukas. Masyado nang maraming trabaho ang nakatambak."

Pagkatapos noon, lumabas na siya ng tuluyan na hindi manlang ako nakapagsalita o naka-apela dahil hindi ko pwedeng iwanan bukas agad-agad ang Em's. Napabuntong hininga na lang ako. Mamaya na lang siguro, pag-uwi sa bahay, tutal ay gabi-gabi na rin naman siyang umuuwi roon. Kung hindi man siya umuwi ay bahala na. 

Everything went well for the rest of the day. Cheska was happy and the project was saved, thanks to Drake. Umuwi ako bago mag alas-singko ng hapon para maghanda ng hapunan para kay Rico, pero pumatak ang alas-siyete ng gabi ay wala pa kahit sino sa mag-ama ang umuuwi. I decided to contact Rico's office para itanong kung anong oras siya makauuwi, pero si Kitty lang ang nakausap ko, at sinabing mag-o-overtime raw si Rico. 

Si Diday ang kasabay kong naghapunan. Inutusan ko siyang ipagtabi ng pagkain sina Rico at Drake bago ako umakyat sa kuwarto para magpahinga. Binilinan ko na rin siyang ipag-init ang mag-ama ng pagkain kung darating man sila bago mag-hating-gabi. 

Gumising ako kinabukasan na wala pa rin si Rico. Hindi ko na siya tinawagan dahil alam kong ngayong umaga siya darating. Pagkatpos kong maligo at magbhis ay nagtungo na ako sa baba para ipagluto si Rico ng agahan, at saktong-sakto sa ibaba ng hagdanan ay nakasalubong ko siyang gulo ang buhok at animo'y may hang-over. 

"Hon?" tawag ko nang nakangiti siyang sumalubong sa akin at yumakap. 

"Good morning to my beautiful wife," sabi niya saka humalik sa pisngi ko. 

Amoy alak siya, pero hindi naman siya lasing. "Nakainom ka ba?" 

"Yes, hon. I was with Mr. Alcantara last night, and napainom ng kaunti. Sorry, I told you I'll be home last night, but things happen. Bawi ako some other time, okay?"

Ngumiti lang ako at tumango. "It's okay. Go upstairs and change, I'll set the table ready for you," 

"Oh, no need. I'll rest for a bit," 

"Okay, I'll head straight to Em's then."

"Take care, Hon. I love you," 

"I will, thanks," ang tangi ko lang naitugon bago siya tumalikod at umakyat sa kuwarto. 

Hindi ko alam kung napapansin niya, pero hindi ako kailanman tumugon sa bawat pagsasabi niya ng 'I love  you' dahil hindi ko alam kung paano iyon sasabihin sa taong hindi ko naman talaga mahal. 

"Ah, Ma'am, nakahanda na ho ang agahan," Napabalik ako sa ulirat nang magsalita si Diday na siya ko lang nginitian. 

"Hindi na. Ipaghanda mo na lang si Rico ng pagkain kapag bumaba siya," sabi ko lang bago tumalikod at umalis ng bahay. 

I stopped for a cup of coffee and a sandwich on my way to Em's, hesitating if I should go there or head straight to Drake's office. But in the end, I decided that it would only be fair to be there since Drake spared some of his busy hours to save Em's project. Tutulungan ko muna siguro siya, tapos ay hihingi ng dalawang araw para asikasuhin ang launch ng bagong designs pati na ang release ng magazine ng Em's. 

Pero, napataas ang kilay ko nang madatnan ko ang opisina niyang sarado. Kumatok pa ako ng ilang beses para siguruhin kung may tao ba, pero mukhang wala. Ilang minuto rin akong naghintay at tumayo roon hanggang sa napagdesisyunan ko nang umalis para pumunta sa Em's. Saktong-sakto naman sa pagtalikod ko ay ang pagbukas ng pintuan ng opisina. 

"Oh, you're here," sabi niya lang habang kinukusot pa ang isang mata na parang kagigising lang. Humihikab pa siya nang buksan ng tuluyan ang pintuan para papasukin ako. 

Napataas ang kilay ko at napanga-nga sa nasilayan kong hitsura ng opisina niya. May nagkalat na mga lata ng beer at walang lamang box ng pizza. His desk is a mess pati na rin siya dahil gusot-gusot ang suot niyang polo na nakabukas pa ang dalawang butones. 

"Seriously, you call this place an office?" 

"Opisina pa rin yan, makalat lang," tinatamad niyang tugon habang isinasara ang pintuan. "I thought you wouldn't show up since hindi ka nagsalita kahapon. I know how busy you are with Em's, but I guess you have so much time than I thought." 

Lumapit si Drake sa mga kalat at nagsimulang pulutin iyon. Napailing na lang ako bago ibinaba ang bag ko sa may bakanteng desk sa may sulok at lumapit sa kaniya para tulungan siyang magligpit. 

"I'm indeed busy. Pero, patas lang na maglaan ako ng oras dahil alam kong hindi rin madaling isingit sa oras mo ang pabor na hiningi ko," sagot ko. 

Huminto si Drake at tumitig sa akin kaya napahinto rin ako. Lumapit siya at inagaw sa akin ang hawak kong mga walang lamang lata ng beer saka sinabing, "I have plenty of time that's why I can fool around like this," 

Tumalikod na siya at iniligpit ng mag-isa ang lahat ng kalat. Tumayo ang ako roon at pinagmasdan siya. Drake didn't change one bit... 

"Drake," tawag ko sa hindi ko malamang dahilan. 

Lumingon siya sa akin bago isinilid sa basurahan ang mga kalat. Tinignan niya lang ako na naghihintay sa sasabihin ko, pero hindi ko magawang dugtungan iyon. 

"What?" sambit niya na nakataas na ang kilay. 

Hinila ko ang dalawang sulok ng labi ko para sa isang pilit na ngiti. "W-wala. Itatanong ko lang sana kung gusto mo ng kape?" 

Tumitig lang si Drake sa akin, kaya naman nakagat ko ang ibabang labi ko. Ang awkward. 

"If you want anything, I'll go grab it," alok ko pa na nakangiti ng alanganin. "You know, f-for.... breakfast."

Sumilay ang isang hilaw na ngisi sa mukha ni Drake. "Dang," mahina niyang sambit. "You sounded like a real step-mom trying to win her step-son's favor."

Nalaglag ang mga balikat ko sa naging tugon niya. 

"Drake, please," sambit ko na mahinahon pero may bahid ng pakikiusap. "I'm not asking you to forgive me, Drake. It happened ages ago. Can't you just pretend that you don't know me? You can treat me in every way you like, but please, Drake, kahit ngayon lang na nandito ako bilang legal assistant mo, kalimutan muna natin kung ano man ang set-up natin. Think of me as if I am just a regular employee. As if we had never met before. As if I was never your--"

Napahinto ako sa sinasabi ko nang mapagtanto ko kung anong klaseng pabor ang hinihingi ko. Nakatitig lang sa akin si Drake habang nakapamulsa kaya bigla akong napaiwas ng tingin. Namagitan ang nakabibinging katahimikan sa amin, pero matapos ang ilang sandali ay nagsalita siya. 

"So, you want me to forget that you're my ex-girlfriend?" he asked as he sauntered forward. 

"No. I mean--"

"You want me to forget that you married my father and the fact that you're now my stepmother, just so you could work in peace?" 

Nagpatuloy si Drake sa paglalakad palapit sa akin. Napakalamig ng pananalita niya na automatiko kong pinagsisihan ang naging suhestiyon ko kanina. Pero, kung may hihilingin man ako kay Drake, iyon 'yun. Ang kalimutan muna pansamantala ang lahat para maayos naming magampanan ang napagkasunduan naming dalawa. 

"Drake, I am not telling you to forget that--"

Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko nang huminto siya sa harap ko, na halos ilang pulgada na lang ang layo niya sa akin. Natutop ang bibig ko sa lapit ng mukha niya kaya't hindi ko na nagawa pang tangkaing magsalita. 

"Sure, I can do that for a few days, or perhaps, weeks. But, are you sure you can handle it?" Tanong niya sa mababa at mahinang boses. "It'll be worse than now, Em."