“Oh. Bakit ikaw lamang ang pumarito?” Tanong ni Nanay Meding nang mapansing mag-isa lamang si Brandon na pumunta sa kanyang bahay.“Busog raw po si Alex,” sagot ni Brandon.“Naku… Kaya ang payat niya at maputla eh. Hindi siguro nagkakakain iyong batang iyon.” Bulalas ni Nanay Meding habang naghahanda ng pagkain sa hapag.Tumulong na din si Brandon sa paglalagay ng mga kubyertos dahil di naman na siya bago sa bahay ng matanda. Itinuring na ni Brandon na pangalawang magulang ang mag-asawang De Silva dahil tatlong taon na rin siyang nanirahan ssa lugar na iyon. Mula nang magpahinga siya sa pagiging sundalo ay doon na siya tumira.Matapos nilang kumain ay nag-alok na si Brandon na hugasan ang kanilang pinagkainan bago bumalik sa kabilang bahay.“Brandon, Iho, dalhin mo na lamang itong champorado kay Alexandra. Baka nahihiya lamang iyon na pumunta rito.” Bilin ni Nanay Meding sa binata, matapos nito maghugas ng plato.“S-sige po.” Nag-aalangan man, dahil baka hindi rin kainin ni Alex ang c
“Alex, kamusta ka? Saan ka ngayon?” Tanong agad ni John sa kanya.Baka sa tono ng kanyang boses ang pag-aalala. Halatang alam niya na ang nangyari at marahil ay nasabi na rin sa kaniya ng kanilang magulang ang kalokohan ng kanyang kapatid.Hindi na napigilan ni Alex ang mahagulgol. Kahit papaano ay itinuring niya itong tunay na kapatid na pwede niyang takbuhan kapag siya ay may problema.“Kamusta ka? Saan ka ngayon?” Agad na tanong ni John.Pinunasan ni Alex ang mga luha at sumagot, “Hindi ako okay, kuya. Pero kinakaya ko.” Sagot niya.Biglang natahimik naman sa kabilang linya na animo'y nag-iisip ng sasabihin.“Saan ka? Pupuntahan kita.”Hangga't maaari ayaw ni Alex na sabihin kahit kanino kung saan man siya ngayon. Dahil kahit dalawang araw pa lamang siya sa lugar na iyon ay napamahal na siya rito. Ang Butuan ang lugar ay sa tingin niya, matatakbuhan niya sa oras na kailangan niyang mapag isa. Malayo sa kabihasnan at kaguluhan ng Maynila. Sa lugar na ito nakakaramdam siya ng kapayap
“Bakit di nalang natin totohanin. Single ka naman na, hindi ba?”Nahigit ni Alex ang kanyang hininga. Lumakas ang kabog ng kanyang dibdib at tila nanigas siya sa kanyang kinatatayuan. Di niya alam ang isasagot. At ilang minuto ding tumahimik ang paligid dahil sa nakakabiglang tanong na iyon.“P-paanong-”“Hindi ka pupunta sa lugar na ito kung hindi ka nagpapagalin sa sugat sa puso mo. At unang tingin ko palang sa iyo, halatang may pinagdadaanan ka. But don’t worry. I won’t tell anyone.”Tiningnan ni Alex sa mata si Brandon at sinusubukang basahin ang iniisip nito.“At huwag mo nang isipin ang sinabi ko. I was just messing with you. Gusto lang kitang asarin.”Tila naman nabunutan ng tinik si Alex. Kung sa bulto ng katawan at hitsura ang labanan ay di hamak na mas lamang si Brandon kumpara kay James. Ngunit hindi madaling kalimutan ang sampung taong relasyon niya kay James. Kaya tama rin si Brandon na siya nga ay pumunta rito upang pagalingin ang sarili… Pisikal, mental, at lalo na ang
Si Frixie ay dalawang taon nang biyuda. Mula nang makilala niya si Brandon, ay hindi niya itinago ang pagkahanga sa lalaki. Binabakuran niya pa ito upang walang ibang babaeng magkakagusto kay Brandon. Madalas naman siyang tawagin ni Nanay Meding na Pigsie dahil sa pag uugali nito. Maayos manamit si Frixie ngunit sa loob ng kanyang bahay, ay magulo at walang ayos. At kapag nalalasing ito ay kung saan saang lugar lamang ito humihiga at nagtatanggal ng damit.At sa tuwing nalalasing ito ay namomroblema si Nanay Meding dahil lagi itong pumupunta sa kanyang paupahang bahay para akitin si Brandon. Ngunit noon pa man ay hindi interesado si Brandon kay Frixie.“Frixie, huwag mong hintayin na tumawag pa ako ng mga pulis para ipadampot ka.”Baka sa tono ng Ginang ang inis at pagod niya sa pagpipigil kay Frixie. Ngunit sa kanyang katandaan, ay di na niya kayang maawat pa ang babae sa gusto niyang gawin.“Anong nangyayari dito?” Sabay napalingon sina Nanay Meding at Frixie nang biglang bumukas an
Araw-araw na routine ni Alex ang tumulong sa mga kababaihan tuwing umaga sa paglilinis ng kapaligiran. Isa ito sa mga nagustuhan niya sa lugar, ang pagbabayanihan. Tatlong linggo na ang nakalipas at hindi pa rin siya nagsasawa na tumulong at makihalubilo sa mga tag baryo. Matapos niyang maglinis ay naisipan niyang tumungo sa pamilihan upang bumili ng mga prutas at iba pang pagkain na gusto niyang kainin.Napadaan si Alex sa mga naglalako ng pakwan at nakita ang nagkukumpulang mga tao na bumibili doon.‘Anong meron? Siguro ay matamis ang mga pakwan ni manong kaya maraming bumibili.’“Pakwan kayo riyan! Mura na matamis pa!” Alok ng isang batang kasamang nagtitinda ng pakwan.“Ate, subukan mo itong pakwan namin. Masarap to.”“Libre ba yan?” tanong ni Alex.“Opo libre tikim. Pero mas maganda rin kung bibili ka saamin,” nakangiting sagot ng bata.“Sige, patikim ako.”Mamula-mula ang pakwan at ng tinikman ni Alex ay di na siya nagdalawang isip na bumili ng dalawang buong pakwan. Naisipan ri
“Sa susunod, huwag ka magsusuot ng maiksing palda.” anas niya sabay talikod sa dalaga.Biglang nagtaka si Alex sa sinabi ng lalaki.“Anong masama sa palda ko? Nakashorts naman ako ng maiksi. Kaya kahit umangat ito ay hindi ako masisilipan.” tanong niya.Binigyan ng masamang tingin patagilid ni Brandon si Alex habang nag-igting ang kanyang panga.“Masma ang pagsusuot mo ng maiksing palda, tapos.” sagot niya bago ito umalis at lumapit kay Nanay Meding.“Pansin niyo ba sino naglagay ng maraming mantika rito malapit sa bakuran ko?” tanong ni Nanay sa mga ususerong nakasilip kanina lamang sa kanyang bakuran.Umiling sila at agad na nagpulasan. Alam nila kung sino ang salarin, ngunit walang may gustong magsalita. Mahirap kalaban si Frixie kaya ayaw nila itong kantiin.“Kilala ko nay.” sagot ni Brandon mula sa likuran ni Nanay Meding.Hindi na siya nagbanggit ng pangalan at agad na nilapitan si Frixie.Hindi maipinta ang inis sa mukha ni Brandon, samantalang si Frixie naman ay kinikilig na n
“Pasensya ka na sa nangyari kanina. Pangako kong hindi na iyon mauulit.” Paghinging paumanhin ni Nanay Meding kay Alex.“Hindi naman po kayo ang gumawa noon kaya huwag po kayo humingi ng tawad.” sagot ni Alex.“Kahit na, iha. Kargo kita kung ano man ang mangyari sayo. At baka multuhin pa ako ng mama at papa mo, sumalangit nawa ang kanilang kaluluwa.” Sagot ni Nanay Meding sabay nag-sigh of the cross.Natawa naman si Alex. ‘May takot pa pala si Nanay sa multo? He-he.’ bulong niya sa sarili.“Huwag ka mag-alala at sinabihan ko si Frixie, na oras may gawin ulit siya sa iyo ay hindi ko na palalampasin at isusumbong ko na siya sa kapitan ng barangay o di kaya ay sa kapulisan.”“Hindi naman na po kailangan umabot pa sa ganoon, nay.”“Hindi, anak. Dapat ipinaglalaban mo ang tama.” Tumango na lamang si Alex sa sinabi ng Ginang.Dumating naman si Brandon na may dala-dalang pakwan.“Aba’y napakasweet naman nitong si Brandon, at nagdala pa ng pakwan. Komento ni Nanay Meding.“Ay, nay! May binili
“Ate, dumating na ba si James?” Tanong ni Alex sa kanilang kasambahay na pumasok sa kanyang kwarto upang maglinis ng kanyang kwarto.“Ah, si Sir James po? Opo kasama po niya ang kanyang best friend na sir Timothy. Nasa terrace po sila ngayon nag-uusap.”Nagliwanag ang kanyang mga mata sa sinabi ng kanilang kasambahay, kaya di na nag atubili pa si Alex at dali-daling pumunta sa kusina para maghanda ng makakain at maiinom sina James at Timothy. Tulak-tulak ang tray na de-gulong, huminto si Alex sa harap ng pintuan patungo sa balcony kung saan nag-uusap ang dalawang magkaibigan. Mula sa isang maliit na siwang ng pinto, dinig ni Alex ang pinag-uusapan ng dalawang magkaibigan.“Bro, aminin mo nga sa akin. May nangyari na ba sa inyo ni Alex?” Nakakalokong tanong ni Timothy sa kanyang kaibigan na si James.Parehas na nakatalikod na nakatayo paharap sa magandang view ng city ang dalawang lalaki kaya ay hindi makita ni Alex ang reaksyon ni James sa sinabi ng kanyang kaibigan. Samantalang si A
“Pasensya ka na sa nangyari kanina. Pangako kong hindi na iyon mauulit.” Paghinging paumanhin ni Nanay Meding kay Alex.“Hindi naman po kayo ang gumawa noon kaya huwag po kayo humingi ng tawad.” sagot ni Alex.“Kahit na, iha. Kargo kita kung ano man ang mangyari sayo. At baka multuhin pa ako ng mama at papa mo, sumalangit nawa ang kanilang kaluluwa.” Sagot ni Nanay Meding sabay nag-sigh of the cross.Natawa naman si Alex. ‘May takot pa pala si Nanay sa multo? He-he.’ bulong niya sa sarili.“Huwag ka mag-alala at sinabihan ko si Frixie, na oras may gawin ulit siya sa iyo ay hindi ko na palalampasin at isusumbong ko na siya sa kapitan ng barangay o di kaya ay sa kapulisan.”“Hindi naman na po kailangan umabot pa sa ganoon, nay.”“Hindi, anak. Dapat ipinaglalaban mo ang tama.” Tumango na lamang si Alex sa sinabi ng Ginang.Dumating naman si Brandon na may dala-dalang pakwan.“Aba’y napakasweet naman nitong si Brandon, at nagdala pa ng pakwan. Komento ni Nanay Meding.“Ay, nay! May binili
“Sa susunod, huwag ka magsusuot ng maiksing palda.” anas niya sabay talikod sa dalaga.Biglang nagtaka si Alex sa sinabi ng lalaki.“Anong masama sa palda ko? Nakashorts naman ako ng maiksi. Kaya kahit umangat ito ay hindi ako masisilipan.” tanong niya.Binigyan ng masamang tingin patagilid ni Brandon si Alex habang nag-igting ang kanyang panga.“Masma ang pagsusuot mo ng maiksing palda, tapos.” sagot niya bago ito umalis at lumapit kay Nanay Meding.“Pansin niyo ba sino naglagay ng maraming mantika rito malapit sa bakuran ko?” tanong ni Nanay sa mga ususerong nakasilip kanina lamang sa kanyang bakuran.Umiling sila at agad na nagpulasan. Alam nila kung sino ang salarin, ngunit walang may gustong magsalita. Mahirap kalaban si Frixie kaya ayaw nila itong kantiin.“Kilala ko nay.” sagot ni Brandon mula sa likuran ni Nanay Meding.Hindi na siya nagbanggit ng pangalan at agad na nilapitan si Frixie.Hindi maipinta ang inis sa mukha ni Brandon, samantalang si Frixie naman ay kinikilig na n
Araw-araw na routine ni Alex ang tumulong sa mga kababaihan tuwing umaga sa paglilinis ng kapaligiran. Isa ito sa mga nagustuhan niya sa lugar, ang pagbabayanihan. Tatlong linggo na ang nakalipas at hindi pa rin siya nagsasawa na tumulong at makihalubilo sa mga tag baryo. Matapos niyang maglinis ay naisipan niyang tumungo sa pamilihan upang bumili ng mga prutas at iba pang pagkain na gusto niyang kainin.Napadaan si Alex sa mga naglalako ng pakwan at nakita ang nagkukumpulang mga tao na bumibili doon.‘Anong meron? Siguro ay matamis ang mga pakwan ni manong kaya maraming bumibili.’“Pakwan kayo riyan! Mura na matamis pa!” Alok ng isang batang kasamang nagtitinda ng pakwan.“Ate, subukan mo itong pakwan namin. Masarap to.”“Libre ba yan?” tanong ni Alex.“Opo libre tikim. Pero mas maganda rin kung bibili ka saamin,” nakangiting sagot ng bata.“Sige, patikim ako.”Mamula-mula ang pakwan at ng tinikman ni Alex ay di na siya nagdalawang isip na bumili ng dalawang buong pakwan. Naisipan ri
Si Frixie ay dalawang taon nang biyuda. Mula nang makilala niya si Brandon, ay hindi niya itinago ang pagkahanga sa lalaki. Binabakuran niya pa ito upang walang ibang babaeng magkakagusto kay Brandon. Madalas naman siyang tawagin ni Nanay Meding na Pigsie dahil sa pag uugali nito. Maayos manamit si Frixie ngunit sa loob ng kanyang bahay, ay magulo at walang ayos. At kapag nalalasing ito ay kung saan saang lugar lamang ito humihiga at nagtatanggal ng damit.At sa tuwing nalalasing ito ay namomroblema si Nanay Meding dahil lagi itong pumupunta sa kanyang paupahang bahay para akitin si Brandon. Ngunit noon pa man ay hindi interesado si Brandon kay Frixie.“Frixie, huwag mong hintayin na tumawag pa ako ng mga pulis para ipadampot ka.”Baka sa tono ng Ginang ang inis at pagod niya sa pagpipigil kay Frixie. Ngunit sa kanyang katandaan, ay di na niya kayang maawat pa ang babae sa gusto niyang gawin.“Anong nangyayari dito?” Sabay napalingon sina Nanay Meding at Frixie nang biglang bumukas an
“Bakit di nalang natin totohanin. Single ka naman na, hindi ba?”Nahigit ni Alex ang kanyang hininga. Lumakas ang kabog ng kanyang dibdib at tila nanigas siya sa kanyang kinatatayuan. Di niya alam ang isasagot. At ilang minuto ding tumahimik ang paligid dahil sa nakakabiglang tanong na iyon.“P-paanong-”“Hindi ka pupunta sa lugar na ito kung hindi ka nagpapagalin sa sugat sa puso mo. At unang tingin ko palang sa iyo, halatang may pinagdadaanan ka. But don’t worry. I won’t tell anyone.”Tiningnan ni Alex sa mata si Brandon at sinusubukang basahin ang iniisip nito.“At huwag mo nang isipin ang sinabi ko. I was just messing with you. Gusto lang kitang asarin.”Tila naman nabunutan ng tinik si Alex. Kung sa bulto ng katawan at hitsura ang labanan ay di hamak na mas lamang si Brandon kumpara kay James. Ngunit hindi madaling kalimutan ang sampung taong relasyon niya kay James. Kaya tama rin si Brandon na siya nga ay pumunta rito upang pagalingin ang sarili… Pisikal, mental, at lalo na ang
“Alex, kamusta ka? Saan ka ngayon?” Tanong agad ni John sa kanya.Baka sa tono ng kanyang boses ang pag-aalala. Halatang alam niya na ang nangyari at marahil ay nasabi na rin sa kaniya ng kanilang magulang ang kalokohan ng kanyang kapatid.Hindi na napigilan ni Alex ang mahagulgol. Kahit papaano ay itinuring niya itong tunay na kapatid na pwede niyang takbuhan kapag siya ay may problema.“Kamusta ka? Saan ka ngayon?” Agad na tanong ni John.Pinunasan ni Alex ang mga luha at sumagot, “Hindi ako okay, kuya. Pero kinakaya ko.” Sagot niya.Biglang natahimik naman sa kabilang linya na animo'y nag-iisip ng sasabihin.“Saan ka? Pupuntahan kita.”Hangga't maaari ayaw ni Alex na sabihin kahit kanino kung saan man siya ngayon. Dahil kahit dalawang araw pa lamang siya sa lugar na iyon ay napamahal na siya rito. Ang Butuan ang lugar ay sa tingin niya, matatakbuhan niya sa oras na kailangan niyang mapag isa. Malayo sa kabihasnan at kaguluhan ng Maynila. Sa lugar na ito nakakaramdam siya ng kapayap
“Oh. Bakit ikaw lamang ang pumarito?” Tanong ni Nanay Meding nang mapansing mag-isa lamang si Brandon na pumunta sa kanyang bahay.“Busog raw po si Alex,” sagot ni Brandon.“Naku… Kaya ang payat niya at maputla eh. Hindi siguro nagkakakain iyong batang iyon.” Bulalas ni Nanay Meding habang naghahanda ng pagkain sa hapag.Tumulong na din si Brandon sa paglalagay ng mga kubyertos dahil di naman na siya bago sa bahay ng matanda. Itinuring na ni Brandon na pangalawang magulang ang mag-asawang De Silva dahil tatlong taon na rin siyang nanirahan ssa lugar na iyon. Mula nang magpahinga siya sa pagiging sundalo ay doon na siya tumira.Matapos nilang kumain ay nag-alok na si Brandon na hugasan ang kanilang pinagkainan bago bumalik sa kabilang bahay.“Brandon, Iho, dalhin mo na lamang itong champorado kay Alexandra. Baka nahihiya lamang iyon na pumunta rito.” Bilin ni Nanay Meding sa binata, matapos nito maghugas ng plato.“S-sige po.” Nag-aalangan man, dahil baka hindi rin kainin ni Alex ang c
“Kay gandang pagmasdan ng tanawin, hindi ba?” Napatalon sa gulat si Alex nang biglang bumulong sa tenga niya si Nanay Meding.“Nanay, nakakagulat naman po kayo.” Sabay hawak ni Alex sa kanyang kumakabog na dibdib.Natawa na lamang ang matanda nang makita ang mapula-pulang pisngi ni Alex.“Iha, huwag ka mag alala. Huli ka man ay hindi ka makukulong.” Pang-aalaska pa ni Nanay.Kulang na lamang ay magpalamon na si Alex sa lupa sa kahihiyan nang mahuli pa siyang titig na titig sa lalaki.“Gagamit ka ba ng banyo?” Walang emosyong tanong ng binata sa kanya.“Ah-oo.” Nahihiya niyang tugon. Nagmamadaling pumasok ng banyo si Alex upang maitago ang kahihiyan na nangyari sa labas.“Nakita mo ba mukha niya?” Tanong ni Nanay at matawa tawa pa sa pangyayari. “Pulang-pula si Alexandra. Nahuli ko siya nakatitig sayo. Mukhang mahahanapan na kita sa wakas ng nobya.”“Si Nanay talaga.” Napailing na lamang na nangingiti si Brandon sa kalokohan ng Ginang.“Nagluto nga pala ako ng agahan sa bahay. Pumunt
Humiga na si Alex matapos niyang makainum ng gamot, upang makapagpahinga siya. Ngunit kahit na anong pikit niya, ay hindi pa rin siya makatulog. ‘Namamahay siguro ako. O dahil matigas ang hinihigaan ko at di ako komportable. Tingin ko kailangan ko bumili ng kutson bukas.’ Umupo na lamang is Alex sa kanyang hinihigaang katre, at naalalang magbukas ng kanyang telepono. At dahil bago ang kanyang sim, ay sinubukan niyang magbukas ng kanyang social media.Sunod-sunod naman ang mensaheng natanggap ni Alex sa kanyang messenger galing sa kanyang kaibigan na si Grace. At kahit kay Cynthia ay nakatanggap rin siya ng mga mensahe.Isa isa niyang binsa ang mga mensahe bago niya naisipang tawagan ang kaibigan.“Hello, girl! Buti na lamang at tumawag ka. Mamamtay ako sa pag-aalala sayo. Ininum mo ba ang gamot na nireseta sayo?”“Huwag ka mag-alala iniinum ko po ang nireseta mong gamot, doktora.” Nakangiti niyang sagot sa kaibigan.“Mabuti naman… Ay siya nga pala, tumawag ba ang Ex mo sayo?”“Hindi.”