"Bye honey! No need to cook for our dinner later. Bibili na lang ako sa labas." Mabilis niya akong hinalikan sa aking pisngi. Tumango naman ako sa kaniya. "Magi-ingat ka!""Are you sure, hindi ka sasabay sa akin?" Isa ito sa siyang ikinatutuwa ko. Simula kasi nang bumalik siya rito sa Pilipinas ay halos bumalik na rin ang lahat sa dati naman na gawi. "Gusto ko man pero hindi pa ako nakakapagbihis, mamaya pa rin ang schedule ko sa trabaho. Male-late ka lang kung hihintayin mo ako.""Okay then, take care also." Ikinaway ko na sa kaniya ang aking kamay at nang umandar na ang kaniyang kotse at hindi ko na siya matanaw ay pumasok na ako sa aming bahay. Papaakyat na sana ako sa aming kwarto para maligo ng mapansin ko ang kaniyang cellphone na nakalapag sa may lamesa sa may sala. "Naiwan niya iyong cellphone niya ah..." bulong ko. Naglakad ako patungo sa may telepono at naisipan na sa may sekretarya na lamang niya sa kompanya tumawag para malaman niyang naiwan niya ito, ngunit bago ko pa
"Ma'am, huwag niyo na lang po sana sasabihin kay Sir. Lucas na ipinakita ko sa inyo ang listahan ng mga appointments niya." Tipid ako na ngumiti kay Jovelle."Hindi mo kailangan kabahan, Jovelle. Kaya sige na, ipakita mo na 'yan sa akin." Nanginginig ang kaniyang kamay na inabot sa akin ang isang folder."Salamat, pwede mo na muna akong iwan dito.""Sige po, Ma'am." Pagkalabas niya sa opisina ng aking asawa ay inikot ko ang aking paningin. Binuksan ko ang bawat cabinet sa kaniyang lamesa, pero wala naman ako nakita na kakaiba roon. Sumunod ko nilapitan ang isang suit case, pero mayroon iyang code kaya hindi ko nabuksan. Nang wala na ako mahanap na kakaiba ay itinuon ko na ang pansin ko sa list of appointments ni Lucas. Napalunok ako bago iyon buksan. Pinasadahan ko ng tingin unang pahina hanggang sa makarating ako sa pang-apat na page.Bumilis ang tibok ng aking puso ng makita ang mga petsa at oras. Iba't-iba ang lugar, ngunit mas natuon ang aking paningin sa schedule niya noong naka
"Ahh...""Ang sakit ng ulo ko. Mabuti na lang at hindi pa bumabalik si Lucas galing sa Batanes." "Chelsea, salamat nga pala. Mabuti na rin at sinundo mo ako, kaya niligtas mo ako roon sa lalaki na may balak pa na manyakin ako sa bar kagabi." Napatingin ako sa kaniya ng manatili siyang walang imik."Bakit ang tahimik mo riyan? May nasabi o nagawa ba ako na mali sa iyo kagabi?" naga-alala na tanong ko pa sa kaniya."Dianna, I'm not the who save you from the maniac guy you are talking about. Hindi rin ako ang naghatid sa iyo sa bahay niyo." Napasandal ako sa aking swivel chair at binitawan muna ang ballpen sa aking kamay. "You must be kidding. Ikaw lang naman ang kilala ko at nakakaalam na nadoon ako sa lugar na iyon kagabi.""Nagsasabi ako ng totoo.""Kung hindi ikaw ay sino? Could it be my husband? Sandali niya ba ako pinuntahan doon at inuwi muna bago siya bumalik sa trabaho niya?" Umiikot ang mata niya ng dahil sa aking sinabi."It's Dylan I am talking about, Dianna." Natawa ako."
"Then that's a double celebration! I am so happy for you, Dianna." Nilingon ni Chelsea si Lucas na katabi ko. "And of course, sa wakas ay matutupad na rin ang pangarap nitong si Lucas na makabuo kayo ng pamilya. Hindi ba Lucas?""Siguro ay nagtatalon pa itong asawa mo ng makita niya na positive nga ang pregnancy test mo! Right, Lucas?" Tumingin ako kay Lucas at saka bahagya ko pinisil ang kaniyang kamay na nakahawak sa akin. "Yeah...""Nako naman, bakit parang hindi ka naman masaya? Dapat ay kakaiba ang tuwa mo kasi nga una mong anak kay Dianna, o baka naman pangalawa na hindi lang ako aware?" Nakita ko kung paano napalunok si Lucas. Makahulugan ko na tiningnan si Chelsea, na tinugunan niya lamang ng pagtawa."Oh siya, sige na! Kakauspin ko muna iyong iba kong bisita. Salamat sa mga regalo niyo." Humalik sa aking pisngi si Chelsea, bago niya muna kami iwan muli. Nang mawala na sa aking paningin si Chelsea ay tiningnan ko si Lucas. Panay ang himas niya sa likod ng kaniyang batok. Bu
Nagising ako sa liwanag ng araw na nagmumula sa may bintana ng kwarto. Nagmulat ako ng aking mga mata at doon ko nakita na wala na sa aking tabi si Lucas.Bumangon ako at saka itinali ang aking buhok. Napasilip ako sa labas ng aming kwarto ng mapansin ko ang isang anino. Sinuot ko ang aking cellphone at dahan-dahan na naglakad. "Good! I am willing to double the money. Basta ay gawin mo lang ang utos ko sa iyo" Nagtago ako sa may gilid ng ibaba niya na ang kaniyang cellphone. At bumaba na siya sa may hagdan. Nagtatanong ang aking isipan kung sino ang kaniyang kausap, pero lumipas ang panibagong araw ng hindi ko iyon nalaman. Nagdaan pa ang mga sumunod na araw, wala pa rin ako natatanggap na kahit anong balita sa ini-hire ko na private investigator. Sa tahimik na garden sa likod ng aming bahay ay muli akong kumain ng panibagong hiwa ng mangga, ganoon din ang ginawa ni Chelsea. Kapwa kami tumigil muna sa aming trabaho, iyon ay sarili ko na desisyon, habang siya naman ay iyon ang inuto
I was already on my way out of our house to visit my brother Leoncio, when a heard the doorbell ring. I put my bag first on inside my car and walked quickly towards the front doors. "Wait a minute," I stopped right before opening the door, as I saw Dylan who's just looking at me with his arms crossed over his chest."Ano ang ginagawa mo rito?" tanong ko sa kaniya."I need to talk to you, Dianna." "If it's about the old matter, just forget it. Wala rin naman akong pakialam kung ano ang opinyon mo sa amin ng asawa ko. Besides, as long as it's only possible, I don't want to see you again." "Hindi ako nagpunta rito para makipagtalo sa iyo. I just want you to listen, that's it." Napatitig ako sa kaniya. Nahalata ko pa ang pagpasada niya ng tingin sa aking bandang tiyan. "Fine, go on! I'll give you a few minutes. Mayroon akong bibisitahin, tatawagan ko pa ang driver ko.""Hindi mo man lang ba muna ako papapasukin?" Nagsalubong ang aking kilay. "Ang demanding mo naman pala, Mr. Rios." N
I walked into the lavish hotel lobby while my heart was racing. The marble flooring appear tranquil thanks to the warm glow that the magnificent chandeliers cast over them. But a storm was raging inside of me. I was compelled to find out the truth about my husband suspected affair. I approached the front desk, as one of the receptionist welcome me with a warm smile. "Good evening, Ma'am? How can I help you?" Ipinirmi ko ang aking kamay na nanlalamig, pilit ko pinapakalma ang aking sarili sa kaba nararamdaman. "May guest ako na hinahanap. It's my husband named, Lucas Rodriguez.""May iba po ba siya kasama, Ma'am?""Probably nothing. Sa tingin ko ay wala naman siyang isasama na iba sa kwarto niya.""Can you tell me what room he checked in?" Bagama't itinext naman na rin sa akin ni Dylan ang eksaktong kwarto kung saan ko mapupuntahan ang aking asawa ay minabuti ko pa rin na siguraduhin. Ayoko rin kasi na magkamali ako. Mabilis na may itinipa ang receptionist sa computer na nasa kaniya
I slowly opened my eyes, confused as to where I was. I looked around and realized that I was in the hospital."Thanks God, you're awake now." My eyes saw Chelsea. Sa kaniyang bandang likuran ay si Dylan. "M-My baby? What happened to my baby?" She came closer and took my hand. Nanatili siyang tahimik. Hinawakan ko ang aking bandang tiyan. "Chelsea, speak up! I am asking you! Ayos lang ang baby ko hindi ba?" Nagkatinginan sila ni Dylan. Pinilit ko umupo ngunit pinigilan ako ni Chelsea."Ano ba?! Bakit hindi niyo ako sinasagot?" Napatitig ako kay Chelsea ng biglaan na lamang siyang humikbi. Nang tingnan ko si Dylan ay nag-iwas siya sa akin ng tingin."D-Dianna... Wala na ang baby mo." Inalis ko ang kamay ni Chelsea sa akin."Paanong wala?" I tried to get out from the bed but my legs wouldn't cooperate. Pakiramdam ko ay nanghihina ako ng sobra."Dianna, you have to calm down..." I saw Dylan trying to take me from Chelsea's grasp but I pushed him off."Kumalma? Kailangan ko malaman na li