"Ma'am, huwag niyo na lang po sana sasabihin kay Sir. Lucas na ipinakita ko sa inyo ang listahan ng mga appointments niya." Tipid ako na ngumiti kay Jovelle."Hindi mo kailangan kabahan, Jovelle. Kaya sige na, ipakita mo na 'yan sa akin." Nanginginig ang kaniyang kamay na inabot sa akin ang isang folder."Salamat, pwede mo na muna akong iwan dito.""Sige po, Ma'am." Pagkalabas niya sa opisina ng aking asawa ay inikot ko ang aking paningin. Binuksan ko ang bawat cabinet sa kaniyang lamesa, pero wala naman ako nakita na kakaiba roon. Sumunod ko nilapitan ang isang suit case, pero mayroon iyang code kaya hindi ko nabuksan. Nang wala na ako mahanap na kakaiba ay itinuon ko na ang pansin ko sa list of appointments ni Lucas. Napalunok ako bago iyon buksan. Pinasadahan ko ng tingin unang pahina hanggang sa makarating ako sa pang-apat na page.Bumilis ang tibok ng aking puso ng makita ang mga petsa at oras. Iba't-iba ang lugar, ngunit mas natuon ang aking paningin sa schedule niya noong naka
"Ahh...""Ang sakit ng ulo ko. Mabuti na lang at hindi pa bumabalik si Lucas galing sa Batanes." "Chelsea, salamat nga pala. Mabuti na rin at sinundo mo ako, kaya niligtas mo ako roon sa lalaki na may balak pa na manyakin ako sa bar kagabi." Napatingin ako sa kaniya ng manatili siyang walang imik."Bakit ang tahimik mo riyan? May nasabi o nagawa ba ako na mali sa iyo kagabi?" naga-alala na tanong ko pa sa kaniya."Dianna, I'm not the who save you from the maniac guy you are talking about. Hindi rin ako ang naghatid sa iyo sa bahay niyo." Napasandal ako sa aking swivel chair at binitawan muna ang ballpen sa aking kamay. "You must be kidding. Ikaw lang naman ang kilala ko at nakakaalam na nadoon ako sa lugar na iyon kagabi.""Nagsasabi ako ng totoo.""Kung hindi ikaw ay sino? Could it be my husband? Sandali niya ba ako pinuntahan doon at inuwi muna bago siya bumalik sa trabaho niya?" Umiikot ang mata niya ng dahil sa aking sinabi."It's Dylan I am talking about, Dianna." Natawa ako."
"Then that's a double celebration! I am so happy for you, Dianna." Nilingon ni Chelsea si Lucas na katabi ko. "And of course, sa wakas ay matutupad na rin ang pangarap nitong si Lucas na makabuo kayo ng pamilya. Hindi ba Lucas?""Siguro ay nagtatalon pa itong asawa mo ng makita niya na positive nga ang pregnancy test mo! Right, Lucas?" Tumingin ako kay Lucas at saka bahagya ko pinisil ang kaniyang kamay na nakahawak sa akin. "Yeah...""Nako naman, bakit parang hindi ka naman masaya? Dapat ay kakaiba ang tuwa mo kasi nga una mong anak kay Dianna, o baka naman pangalawa na hindi lang ako aware?" Nakita ko kung paano napalunok si Lucas. Makahulugan ko na tiningnan si Chelsea, na tinugunan niya lamang ng pagtawa."Oh siya, sige na! Kakauspin ko muna iyong iba kong bisita. Salamat sa mga regalo niyo." Humalik sa aking pisngi si Chelsea, bago niya muna kami iwan muli. Nang mawala na sa aking paningin si Chelsea ay tiningnan ko si Lucas. Panay ang himas niya sa likod ng kaniyang batok. Bu
Nagising ako sa liwanag ng araw na nagmumula sa may bintana ng kwarto. Nagmulat ako ng aking mga mata at doon ko nakita na wala na sa aking tabi si Lucas.Bumangon ako at saka itinali ang aking buhok. Napasilip ako sa labas ng aming kwarto ng mapansin ko ang isang anino. Sinuot ko ang aking cellphone at dahan-dahan na naglakad. "Good! I am willing to double the money. Basta ay gawin mo lang ang utos ko sa iyo" Nagtago ako sa may gilid ng ibaba niya na ang kaniyang cellphone. At bumaba na siya sa may hagdan. Nagtatanong ang aking isipan kung sino ang kaniyang kausap, pero lumipas ang panibagong araw ng hindi ko iyon nalaman. Nagdaan pa ang mga sumunod na araw, wala pa rin ako natatanggap na kahit anong balita sa ini-hire ko na private investigator. Sa tahimik na garden sa likod ng aming bahay ay muli akong kumain ng panibagong hiwa ng mangga, ganoon din ang ginawa ni Chelsea. Kapwa kami tumigil muna sa aming trabaho, iyon ay sarili ko na desisyon, habang siya naman ay iyon ang inuto
I was already on my way out of our house to visit my brother Leoncio, when a heard the doorbell ring. I put my bag first on inside my car and walked quickly towards the front doors. "Wait a minute," I stopped right before opening the door, as I saw Dylan who's just looking at me with his arms crossed over his chest."Ano ang ginagawa mo rito?" tanong ko sa kaniya."I need to talk to you, Dianna." "If it's about the old matter, just forget it. Wala rin naman akong pakialam kung ano ang opinyon mo sa amin ng asawa ko. Besides, as long as it's only possible, I don't want to see you again." "Hindi ako nagpunta rito para makipagtalo sa iyo. I just want you to listen, that's it." Napatitig ako sa kaniya. Nahalata ko pa ang pagpasada niya ng tingin sa aking bandang tiyan. "Fine, go on! I'll give you a few minutes. Mayroon akong bibisitahin, tatawagan ko pa ang driver ko.""Hindi mo man lang ba muna ako papapasukin?" Nagsalubong ang aking kilay. "Ang demanding mo naman pala, Mr. Rios." N
I walked into the lavish hotel lobby while my heart was racing. The marble flooring appear tranquil thanks to the warm glow that the magnificent chandeliers cast over them. But a storm was raging inside of me. I was compelled to find out the truth about my husband suspected affair. I approached the front desk, as one of the receptionist welcome me with a warm smile. "Good evening, Ma'am? How can I help you?" Ipinirmi ko ang aking kamay na nanlalamig, pilit ko pinapakalma ang aking sarili sa kaba nararamdaman. "May guest ako na hinahanap. It's my husband named, Lucas Rodriguez.""May iba po ba siya kasama, Ma'am?""Probably nothing. Sa tingin ko ay wala naman siyang isasama na iba sa kwarto niya.""Can you tell me what room he checked in?" Bagama't itinext naman na rin sa akin ni Dylan ang eksaktong kwarto kung saan ko mapupuntahan ang aking asawa ay minabuti ko pa rin na siguraduhin. Ayoko rin kasi na magkamali ako. Mabilis na may itinipa ang receptionist sa computer na nasa kaniya
I slowly opened my eyes, confused as to where I was. I looked around and realized that I was in the hospital."Thanks God, you're awake now." My eyes saw Chelsea. Sa kaniyang bandang likuran ay si Dylan. "M-My baby? What happened to my baby?" She came closer and took my hand. Nanatili siyang tahimik. Hinawakan ko ang aking bandang tiyan. "Chelsea, speak up! I am asking you! Ayos lang ang baby ko hindi ba?" Nagkatinginan sila ni Dylan. Pinilit ko umupo ngunit pinigilan ako ni Chelsea."Ano ba?! Bakit hindi niyo ako sinasagot?" Napatitig ako kay Chelsea ng biglaan na lamang siyang humikbi. Nang tingnan ko si Dylan ay nag-iwas siya sa akin ng tingin."D-Dianna... Wala na ang baby mo." Inalis ko ang kamay ni Chelsea sa akin."Paanong wala?" I tried to get out from the bed but my legs wouldn't cooperate. Pakiramdam ko ay nanghihina ako ng sobra."Dianna, you have to calm down..." I saw Dylan trying to take me from Chelsea's grasp but I pushed him off."Kumalma? Kailangan ko malaman na li
Its been one week, I hired some men so that Lucas can't go near me. As the sun sink on the horizon ay walked towards the door next to my room.Inikot ko ang aking paningin sa loob ng kwarto. It's really beautiful, with some toys around. I smiled painfully as I picked one of the stuffed animal from the cribs and hugged it tightly. Nag-umpisa akong mapahikbi. Akala ko ay dito namin sa bahay na ito tutuparin ang isa sa mga pangarap namin na magkaroon ng masaya na pamilya, ngunit dito ko pala mararamdaman ang pinaka-masakit na parte ng aking buhay. Bagama't nanghihina ang aking tuhod ay naglakad ako palabas ng kwarto, habang yakap pa rin ang stuffed toy. Tulala ako ng umakyat sa pinakataas ng aming bahay at mula rito ay tiningala ko ang kalangitan na madilim na."Susunod sa iyo si Mommy, baby...""Just wait me for a while please..." Nakangiti ngunit umiiyak ko na sabi at saka ko itinutungtong ang aking mga paa sa may railings dito. Pumikit ako kasabay ng aking pagluha. Masaya na ako na
Hindi ko alam ang eksakto na aking mararamdaman. Basa ang aking mga pisngi ng ihinto ko ang aking kotse sa garahe ng bahay. Matagal-tagal pa bago ako lumabas dito dahil hanggang ngayon pakiramdam ko ay pinagbagsakan ako ng langit at lupa. Napahilamos ako sa aking mukha. Hindi ko mapigilan na maiyak lalo na at tuluyan na nga nawala sa akin si Dylan, ni hindi niya man lang nalaman na magkakaroon na kami ng anak na dalawa.Alam ko na kasalanan ko ang lahat kung bakit siya nakipaghiwalay sa akin. I can't blame him for that. Kahit na gusto ko man siya sundan sa Hongkong ay ayoko na maging makasarili na naman ako. Marahil mas makakabuti nga kung malayo muna siya sa akin para hindi na rin siya masaktan pa. Bagsak ang aking mga balikat ng humakbang ako sa harap ng pintuan ng bahay. Binuksan ko ito, pagkatapos ay pinindot ang switch ng ilaw. Namilog ang aking mga mata, umawang ang aking labi at nanginig itong muli ng makita ko kung sino ang lalaki na nakatayo roon, may hawak na mga bulaklak,
I took a deep breath, as I decided to call him. It's just so stupid of me to believe that I can handle the fact that I'll no longer have someone like Dylan Rios in my life. But then, despite the multiple attempt to call him, I didn't get a chance to reach him again.Isa itong gabi na puno ng pagsisisi ang aking damdamin. Nakasandal ako sa dulo ng aking kama habang nakalagay sa ibabaw ng aking hita ang isang box kung saan namin ini-ipon ni Dylan ang ilan namin mga litrato na kuha namin sa New York at sa iba pa na bansa kung saan kami noon nagbakasyon. In a cemetery where my unborn child is buried in, I put down my head and slowly caresses its tombstone. Gumuhit ang lungkot sa aking puso. "Sorry baby...""Your Mom had been a monster. Ang tanga ko para isipin na magiging proud ka riyan sa akin sa heaven. Siguro nga ay ikinakahiya mo na ako riyan." Mapait ako na napatawa. "Your father hurt me so much, and the pain he inflicted to me grew into anger, and that emotions turned me into som
"Ako ba talaga ng nasa puso mo o ang dati mo pa rin na asawa?" malungkot na tanong niya sa akin."Dylan, totoo na—" Yumuko siya at pinahiran ang kaniyang pisngi na nabasa ng kaniyang mga luha. "Nangako ako sa iyo na susuportahan kita sa lahat, na hindi kita iiwan." I see the pain the way he looked at me. He knew how much my heart was broken—he saw my scars yet he still tried to comfort me. But I am the one who's hurting the person who saved me. "A-And I'm really sorry, Dianna..." Tumulo ang panibagong luha sa aking mga mata. Hinawakan ko siya muli sa kaniyang mga braso."Sorry because I can't fullfil my promise anymore. Mahal na mahal kita, alam mo iyan. Pero masiyado na kasing masakit.""Ang sakit makita na iyong taong mahal mo ay hindi pa rin tuluyan makalimot sa lalaki na sinaktan lang siya. Ang sakit magmahal ng babae na tila hindi pa tapos mahalin ang unang lalaki na minahal niya kaysa sa akin." "Ang hirap makipag-kompetensya. Ang hirap-hirap, Dianna.""N-No, Dylan..." Mahigp
Ipinagpatuloy ko ang pagpapahirap sa kanila. Bawat araw ay naiibsan ang aking pagod sa tuwing nababalitaan ko ang mga bagong ganap sa kanilang buhay. Mula sa magandang bahay ay sa cheap na motel na sila tumitira. Ngunit sa lahat ng mga nangyari sa kanila ay ang balita na mayroon ninakaw si Roxanne sa isang tanyag na shop ang siyang hindi ko malilimutan. Ilan lamang iyon sa ebidensya na naghihirap na talagang naghihirap na sila. "Yaya, sino ba iyan?" tanong ko, pagkatapos ko lumabas sa opisina ko sa aking bahay at nakarinig ng ilang sigawan. "Ma'am, may dalawa po na tao na nagpupumilit kayo makausap." Nangunot ang aking noo. Sinulyapan ko ang relo sa aking kamay. Maga-alas-nuebe na ng gabi."Sige, yaya. Ako na ang bahala." Naglakad na ako patungo sa pintuan at doon ko naabutan si Lucas at Roxanne na nagtatalo pa. "Ano ang ginagawa niyo rito? Gabing-gabi na, hindi ba kayo nahihiya sa mga kapit-bahay ko at dito pa kayo naga-away?" "Sabi ko na sa iyo, Lucas. Hindi na dapat tayo pumun
Nasa daan na ako patungo sa aking kompanya. Ngayong araw ay balak ko muna pagtuunan ng pansin ang mga mahahalaga na meetings ko sa mga bagong investors. Muli ay sumulyap ako sa aking relo, may isang oras pa marahil bago ako makarating sa kompanya.Sa pagbalik ko muli ng aking tingin sa kalsada ay naging mabagal ang aking pagmamaneho ng mapansin ang kumpulan ng tao at ang traffic sa kabilang lane ng kalsada."Anong mayro'n?" bulong ko pa sa aking sarili. Ibinukas ko ang bintana at saka ko nakita ang isang pamilyar na kotse. It was Lucas' prized possession, a symbol of his former wealth.Itinabi ko sandali ang aking sasakyan pagkatapos ay pinanood ko kung paano makipag-away si Lucas sa repo man. Ang kaniyang mukha ay namumula na dahil sa galit, mataas din ang tono ng kaniyang boses na pati mga ibon ay napapalipad palayo. He was gesturing wildly at the car, clearly desperate to stop it from being taken away. Hindi ko napigilan na matawa sa kung ano ang aking nasisilayan ngayon. Ang lalak
"To what do I owe this unexpected visit?" Sinalubong ko ang madilim na tingin niya sa akin."Hayop ka, Dianna. Ikaw ang dahilan kung bakit naghihirap kami ngayon!" mahina ngunit madiin na sambit niya pagkatapos ay mahigpit ako na hinawakan sa aking braso. "Bitawan mo ako, Lucas," may banta na utos ko sa kaniya, ngunit hindi siya nakinig."Wala ka ba konsensya ha? Dahil sa mga pinaggagagawa mo ay nadadamay ang anak namin." Napakagat ako sa aking sarili ngipin, dahil ayaw niya ako bitawan ay ako na ang nag-alis ng kaniyang kamay sa aking braso."Ah, alam mo naman pala iyang salita na iyan. Bakit, Lucas? Kayo ba na konsensya sa lahat ng ginawa niyo sa akin? Hindi naman, so bakit ko ibibigay sa inyo ang tahimik at masarap na buhay na gusto niyo kung ipinagkait niyo iyon sa akin?""The tables have turned already. Ayaw niyo iyon, time niyo ito para mag-shine.""Hindi ako nagbibiro, Dianna." Tumaas ang aking kaliwang kilay. "Oh, bakit? Sino ba ang may sabi na nagbibiruan tayo rito, Lucas? W
"Mommy, mommy, I am hungry!" Iyak ni Reanna ang aking narinig mula sa speaker. Sumandal ako sa aking swivel chair at ipinagpatuloy ang panonood."Reanna, don't annoy me, okay? Ang sabi ko pumunta ka sa kusina. Open the refrigerator and find anything to eat there!" Nag-umpisa na magdabog si Reanna."Roxanne, ano ba 'yan?""Ito naman kasing anak mo, iyak ng iyak. Halika na nga!" Sandali na naputol ang kuha ng camera at nagpatuloy lang ito sa banda kung saan sakop ang kusina nila. Pinanood ko kung paano buksan ni Roxanne ang kanilang refrigerator. "Shit! Lucas!""Lucas, come here!" "Roxanne ano ba, nakita mo na na naghahanap pa ako ng pwede ko pasukan na trabaho dahil parang may sumpa na palagi na hindi ako natatanggap.""Just come here, Lucas! Look!" Nakita ko na rin si Lucas, halos matawa ako sa itsura ng kaniyang mukha. Napahimas siya sa kaniyang batok at sandali na mariing napapikit. "M-Mommy, sakit na tiyan ko..." "Manahimik ka, Reanna ah! Makakatikim ka sa akin. Pumunta ka sa k
Panibagong araw ang sumalubong sa akin. Hawak ko sa aking kamay ang dalawang folder kung saan nakalagay ang mga dapat na matapos na gawain ni Lucas. Ilang hakbang na lamang sana ay maibibigay ko na ito sa kaniya ng makita ko si Roxanne."Nasaan iyong babae na iyon?!" "Roxanne, huwag ka mag-eskandalo rito." Nakita ko kung paano siya hilahin sa gilid ni Lucas. Maingat naman ako na lumapit pa at nagtago sa bandang gilid. "At bakit hindi? Inaagaw ka sa akin ng Dianna na iyon!" Lumingon muna si Lucas sa paligid bago bahagyang yumuko at lumapit kay Roxanne."Huwag mo sirain ang plano ko, Roxanne." Napasandal ako sa pader na nasa aking bandang likod. "Siguraduhin mo lang, Lucas. Hindi mo gugustuhin na magalit ako." Sandali na napapikit ng kaniyang mga mata si Lucas. "Oo nga! Kaunti na lang naman na panahon, sa tingin ko ay malambot pa talaga ang puso niya para sa akin." "Oh, ito! Ako ang nagluto niyan." Kinuha iyon ni Lucas."Sige na, umalis ka na! Baka sa halip na matapos ko kaagad ang
I broke away for air, my breath hitched and I closed my eyes. And after some seconds our eyes met again, he kissed me deeply and I closed my eyes once more. Our tongues intertwined.Ang mababaw na halik ay lumalim, mas dumikit pa ang katawan niya sa akin kaya naman napahiga na ako sa kama. Muli niya akong hinalikan, ngunit sa pagkakataon na ito ay naramdaman ko na ang mainit niyang dila sa loob. Ang init na aking nararamdaman ay mas lalong nagliyab."M-May I?" nanginig pa ang kaniyang boses ng itanong ito sa akin, ang klase ng kaniyang tingin ay tila ba nanghihingi ng permiso sa kung ano man ang kaniyang gagawin. Ngumiti ako sa kaniya at saka tumango.He took my clothes off as I pulled his shirt over his head. I felt him move underneath me. We were both breathing heavily by the time he rolled us over so that I lay on top and began to fondle my breasts. I moaned and grabbed his back."I love you, Dianna... I love you so much.." bulong niya ng tumapat ang kaniyang labi sa aking bandan