Chapter 11

Chapter 11

“พี่เกียร์ เพลงไม่ซื้อใหม่นะคะ เดี๋ยวไปใช้คอมที่ร้านก็ได้ค่ะ” เสียงโวยวายของน้องเพลง ทำให้ผมหันไปส่งยิ้มแบบที่คิดว่าคูลๆเท่ห์ๆให้เธอ แน่ล่ะ..พอผมยิ้มทีไร น้องเพลงก็ยอมทุกที

“ร้านเกมมีแต่ผู้ชาย เดี๋ยวก็มีคนเข้ามาเกาะแกะเรา พี่..” ไม่ชอบ..ผมละสองคำนี้ในใจ เพราะความสัมพันธ์ของเรามันยังไม่ชัดเจน ถึงจะเรามีอะไรกันอย่างลึกซึ้งแล้ว แต่เรายังไม่ได้ตกลงกันว่าจะมีสถานะยังไงต่อไป เอาเป็นว่าตอนนี้ยังไม่มีสิทธิ์ที่จะหึงหวงใดๆทั้งสิ้น

“เพลงไปช่วงบ่าย ยังไม่ค่อยมีคนเข้ามาใช้ค่ะ” น้องเพลงยังไม่ยอมที่จะรับโน้คบุคเครื่องใหม่จากผม ทำไมบทจะดื้อถึงได้รั้นอะไรขนาดนี้นะ

“เอาไปเถอะ พี่อยากให้เราจริงๆนะ” เมื่อเช้าเห็นน้องพิมพ์นิยายลงในมือถือแล้วรู้สึกลำบากแทน

“แต่...”

“ถ้าเขียนนิยายได้เงินแล้วค่อยคืนพี่นะ” ผมไม่รอให้ฟังน้องเพลงคัดค้านอะไรอีก หันไปบอกพนักงาน ตกลงซื้อโน้ตบุคสีชมพูแบรนด์ดัง

“แต่มันแพงมากเลยนะคะพี่เกียร์” ใบหน้าเล็กๆน่ารักมองป้ายราคาอย่างพิจารณา ดวงตากลมโตฉายแววความลำบากใจ แตกต่างจากผู้หญิงที่ผมเคยมีความสัมพันธ์ด้วย ที่ยินดีพร้อมจะรับของขวัญราคาแพงที่ผมให้ทุกอย่างโดยไม่อิดออดเหมือนคนตร