"Medyo mahapdi po ito, ha? Kailangan ito para mapigilan ang infection," malumanay kong ani habang ginagamot ang sugat ng pasyente. Bagong umaga na naman sa Hospital. Pagkatapos ihatid si Anya sa school niya ay sabay pa kaming dumating ni Roscoe sa Hospital. Nagkatinginan lang kami bago ako naunang pumasok at gano'n ulit... May awkwardness na naman sa pagitan namin. I sighed. Hindi naman ata mawawala?"Hindi naman mahapdi, neng," nakangiting ani ni Lola sa akin bago marahang hinaplos ang aking kamay. "May asawa ka na ba?" Narinig ko ang mahinang pagtawa ni Nurse Precy sa gilid ko, hawak niya ang mga ointment na nilalagay ko sa sugat ni Lola. Napangiti na lamang ako. "Wala po. May irereto po ba kayo sa akin?" pakikisabay ko. Hindi na kasi bago sa'kin 'to at may nakailang beses na rin sa'kin nagtanong ng ganito, matanda man o ka-edad ko."Ay, sayang naman! Sa ganda mong iyan, neng? Paanong wala?" tanong pa nito. Kinuha ko ang gauze kay Nurse Precy at maingat na ibinalot ito sa sugat
"Oh, wala ka atang pasok ngayon?" Bungad ni Eli sa akin nang maabutan niya akong naghahanda ng breakfast. I gave her a small smile before placing the plates on the table. "Day off ko ngayon. Ipapasyal ko si Anya at napapansin ko lately parang malungkot yung bata, eh," ani ko. Totoo iyon dahil lately napapansin ko na nabawasan ang pagiging jolly ni Anya. Ngumingiti at tumatawa pa rin naman siya sa tuwing ihahatid ko siya sa school niya hanggang sa makauwi ako sa bahay ngunit may mga oras na bigla nalang siyang tatahimik, natutulala, at nagiging pilit ang ngiti sa tuwing tinatanong ko kung ano ang problema. Inisip ko... dahil ba sa sobrang busy ko sa trabaho? Nawawalan na ba ako ng time sa anak ko? Nagkakaroon na ba siya ng tampo sa akin? Jusko, four years old palang si Anya. Sa murang edad ay ayokong pati ang kawalan ng presensya ng ina ay maramdaman niya. "Pansin ko nga rin. Buti naman at naisipan mong mag day off," ani Eli bago naupo na sa mesa. "Oo naman. Medyo pagod na rin sa
Nanginginig ang mga kamay at panay ang kagat ko sa aking labi habang tinitingnan ang dalawang linya sa aking pregnancy test. Isang buwan na akong nagtataka sa panay kong pagsusuka at sa menstrual ko na regular naman ngunit sa hindi malamang dahilan ay hindi pa ako dinadatnan. Ito na ang sagot... “I... I’m... p-pregnant...” natatakot kong sambit. Tuluyan na akong napaupo sa sahig ng banyo habang nanginginig pa rin na hawak ang pregnancy test sa aking kamay. Hindi... I cannot be pregnant! Hindi ako pwedeng mabuntis lalo na’t sigurado ako na ang batang ito...“Aya, are you done?” Tatlong katok mula sa labas ng pintuan ang namayani at lalo lamang ako nahirapan huminga nang marinig ang malalim na boses ng lalaking naghihintay sa akin sa labas. Sigurado ako... Sigurado ako na ang batang ito ang bunga namin ng lalaking nasa labas... ng aking ka-fuck buddy, in short... my fubu.Nahihirapan man ay pinilit kong tumayo at ikalma ang sarili. Mabilis kong hinanap ang trashcan sa loob ng banyo
“Oh my gosh! Our baby princess is here!”Natutuwa ko namang pinanood na tumakbo palapit si Anya sa mga kapwa ko nurse at iilang mga doctor na naroon sa aming area. Walang pasok ngayon si Anya at saktong nasa vacation si tita-ninang Eli niya kaya naman sinama ko na lang muna siya sa hospital. “Hello po, nurses and doctors!” tuwang-tuwa namang bati ni Anya na tumatalon-talon pa habang pinalilibutan siya ng mga kaibigan ko. “Sinama ko muna rito at walang magbabantay sa kaniya sa bahay,” ani ko habang nilalapag ang gamit ko at baon na gamit ni Anya sa aking table. “Naku, mabuti naman! At stress na stress na kami dito sa ward! Now that Anya is here, may magbibigay aliw na naman sa atin!” ani Manny, one of the nurses.“Hay naku, paglalaruan niyo na naman ang anak ko...” ani ko habang nakaupo na at pinapanood sila. “Do you want lollipop, Anya?” tanong naman ni Doc Russell, isang pediatrician kaya naman laging may baong lollipop.“Yes! I want wolipop!” bibong sagot ni Anya. “Then your wo
Mabilis kong binuksan ang gripo at kaagad na naghilamos ng mukha pagkarating ng banyo. Paulit-ulit kong binasa ang mukha habang nanlalamig ang buong katawan ko. Sigurado akong hindi ako namamalikmata kanina. Kahit na limang taon na ang nakalipas ay hindi ako pwedeng magkamali! That’s him! That’s Roscoe De Zarijas! My fuck buddy five years ago and the father of Anya! “Nurse Aya? Ayos ka lang po ba?” Natigil ako sa paghihilamos nang marinig ang boses ni Nurse Precy. Sinundan niya pala ako rito pagkatapos ko tumakbo palabas ng room two. Sinara ko ang gripo at buntong-hiningang kumapit sa sink. Nang buksan ang mata ay tumambad sa akin ang namumutla kong mukha maging ang labi kong nagdudugo na dahil sa sugat. “I-I’m okay, Nurse Precy...” sagot ko habang hinahabol pa rin ang paghinga. “I told you. He’s back.” Hindi pa man nakaka-recover ay nanlilisik kong tiningnan sa salamin si Rue na nasa pintuan ng banyo at bagong dating lang ngunit nasisiguro kong kanina pa talaga siya nariyan at
“What?! Roscoe is in your hospital?!” Mabilis kong tinakpan ang bibig ni Eli nang sumigaw siya matapos ko ikwento sa kaniya ang nangyari kahapon sa Hospital. Alas sais na ng umaga at oo, inabot na kami ng umaga kakainom at ka-kausap tungkol sa lalaki. Kakauwi niya lang kasi kaninang alas tres ng umaga galing Laguna at imbis na magpahinga ay nag-aya pang mag-inom ang gaga. Dahil hindi rin naman ako papasok sa Hospital ngayong araw ay pumayag na lang din ako. “Huwag kang maingay at baka magising si Anya!” suway ko sa kaniya. “Oh, shit. S-Sorry!” pasigaw niyang bulong. Napabuntong-hininga na lamang ako at bumalik sa pagkakasandal sa sofa. Hanggang ngayon ay sariwa pa rin sa’kin ang mga nangyari kahapon. Kung tutuusin ay parang napakabilis ng mga pangyayari... Pero limang taon na ang lumipas simula ng huli ko siyang nakita. Mabilis pa rin ba iyon? Eh, sa limang taon na lumipas napakarami nang nagbago lalo na sa pisikal niya! He’s already 29 and I’m 27 when we first met in the bar an
Mabilis na umakyat ang galit sa dugo ko.“What the hell? Sinusundan mo ba ako?!” Hindi ko napigilan ang sarili at naisigaw ko iyon.Nagsalubong ang kilay niya.“I don’t know what you’re talking about,” malamig niyang sambit at nakuha pa akong igilid para hindi humarang sa counter!Lalo pa akong nagpuyos sa galit!“I don’t know I don’t know ka pa diyan! Nahuli kita kahapon na sinundan mo pa kami sa labas ng Hospital! Kaya umamin ka na! Sinundan mo kami hanggang dito ‘no?!” sigaw ko.Umaga palang at mabuti na lamang ay kaming dalawa pa lamang ang customer dito kaya naman siguro malaya akong nagsisisigaw ngayon.He shut his eyes na tila ba naririndi sa akin.“Oh please... Aya. I did not,” sambit niya at minasahe ang bridge ng nose niya. Kapag ganiyan, alam kong naiinis na siya.“Then why are you here?! Hindi ka naman nakatira dito, ah?!” “Then I’m sorry to disappoint you but I live here, Aya. And please... Can you please stop shouting?” he asked softly.Natigilan ako.Ano raw? Dito? Dit
Kagat ko ang aking kuko habang patuloy ang pagtaas-baba ng aking paa habang hinihintay ang text ni Eli. Sabi niya ay siya na ang magch-check ng records ng owner sa apartment building ni Roscoe kung nagsasabi ba talaga ng totoo ang lalaki. Gustuhin ko man na ako mismo ang mag check ngunit nahihiya na akong mag leave at ipasa ulit kay Manny ang mga gawain ko. "Nurse Aya, may problema ba?" Napatingin ako kay Nurse Wilma, ang aming head nurse na kakarating lang ngayon. Kaagad akong ngumiti at umiling. "Wala po," sagot ko at ibinalik na ulit ang tingin sa phone. "Hindi ka na ba ina-acid?" tanong pa nito. "Uhm... Hindi na po. Thank you po sa pag-aalala," sagot ko, nasa phone pa rin ang tingin. "Mabuti naman. Pero mas mabuting ipa-check mo na rin 'yan kay Dr. De Zarijas mamaya." At sa isang iglap ay nabitawan ko ang cellphone ko at mabilis na bumaling sa kaniya. Nagulat din siya sa naging reaksyon ko kaya naman kaagad ako nagpeke ng tawa at napakamot sa aking ulo. "D-Dr. De Zarijas