Allianna’s POVBakit tinanong sa akin ni Hillaree ‘yun? At bakit kilala ni Hillaree ang Auntie niya?Bakit ba ako kinakabahan sa tuwing binabanggit ang pangalan na ‘yun? Dahil ba siya ang pumatay sa magulang ko? Alam ko na hindi nila pinatay ang grandpa ko, pero ang pagkamatay ng aking magulang kung bakit namatay si grandpa. Kaya kasalanan ng Auntie ko ang pagkamatay niya.Hindi dapat ako kinakabahan dahil may kasama ako, pero hindi ko alam kung bakit natanong ni Hillaree sa akin kung kilala ko si Grace Gregorio. Hindi ka ya may alam siya tungkol sa kaniya? O tungkol sa pamilya namin?Ano ba ang kailangan ng Auntie ko sa akin?Nakita kong tumabi si Hillaree sa akin at nginitian ako. Nakita niya ata ang mukha ko na kinakabahan o natatakot, pero hindi ko naman iyon pinapakita. Ayaw kong malaman nila na kinakabahan ako.“Kung hindi mo kilala ang babaeng ‘yun. Bakit ka niya hinahanap?” Mahina lang ang pagkakasabi ni Hillaree. Kaya sigurado siya na wala masyadong nakakarinig ng pinag-uusap
Kinabukasan, ay agad na tinawagan ni Allianna ang magulang ni Daylon, para siya ay makauwi na. Ipinaliwanag niya sa kaniyang mga kaibigan kung bakit kailangan niya nang makauwi para hindi ito magtaka o magtampo sa kaniya. Ang sinabi niya, ay kailangan niya nang umuwi dahil may emergency sa bahay nila.Gusto niya man magstay ng isang araw sa resort, ay hindi na pwede dahil ayaw ni Allianna makaharap si Grace. Hindi pa siya handa, para makita ang taong pumatay sa kaniyang magulang. At alam ni Allianna na kapag nagkita silang dalawa, ay baka magkagulo sa resort nang dahil sa kaniya.“Nandito na naman siya,” walang ganang sabi ni Demitri nang makapasok sina Allianna at Daylon sa loob ng bahay. “Maingay na naman ang bahay,” dagdag pa nito. Kaya kinurot ni Mialyn ang tenga ni Demitri.“Aray,” daing ni Demitri. Kaya tinanggal na ni Mialyn ang kamay sa tenga ni Demitri.“Kakadating lang namin tapos ‘yan ang sasabihin mo? Kung wala kang magandang sasabihin, pumunta ka na lang sa kwarto niyo,”
Allianna’s POV“Namiss kita, Allianna,” masayang sabi ni Hillaree sa akin nang makita niya ako. Papasok na sana ako ng classroom nang tawagin niya ako kaya lumapit ako sa kaniya at niyakap siya. “Iniwan niyo kami sa resort, pero buti na lang at umuwi ka na dahil dumating si Grace. Ang matandang ‘yun grabe ang anger issue,” natatawang sabi pa nito. Kaya napakunot ang noo ko.“Grace?”“Oo, dumating siya sa resort namin. Ang lakas niyang sampalin ang staff ko, pero napaalis ko naman agad siya dahil napahiya ko siya.”“Sorry,” nahihiyang sabi ko. Nahihiya ako kay Hillaree dahil sa tiyahin ko. Bakit ba hindi na lang nanahimik si Auntie Grace? Tama nga ang hula ko na pupunta ang babaeng ‘yun sa resort, at may gana pa siyang magskandalo.“Wala kang kasalanan, Allianna. Buti nga umalis ka agad e, dahil sigurado ako na kapag nandon ka, ay baka ikaw ang ipahiya niya, pero sure naman ako na hindi ka mapapahiya dahil kasama mo ako.” Kahit sabihin ni Hillaree sa akin na wala akong kasalanan, ay pa
Nang makauwi ako, ay dumeretsyo ako sa kwarto ko at tinignan ng mabuti ang text na nagtext sa akin kanina. Napakalma ko naman na ang sarili ko, kaya ok na ako kapag tinitignan ang text. Hindi na rin ako natatakot dahil naniniwala ko sa sinabi sa akin ni Auntie Mialyn.Bakit ba nila ako kailangan patayin, kung pwede naman nila akong kausapin ng maayos? Pwede nila akong kausapin na si Auntie Grace muna ang magpapatakbo ng kompanya ng magulang ko hanggat nag-aaral pa ako. Bakit kailangan pa nilang angkinin iyon? Pamilya kami, kaya kailangan sila ang tumutulong sa akin at sila ang kasama ko ngayon.Kung sino pa ang hindi ko kadugo, ay sila pa ang kasama ko ngayon. Sila pa ang tumutulong sa akin.Hindi na ba talaga madadaan sa usapan ito? Dahil kapag may pag-asa pa, ay pupuntahan ko sila at ako mismo ang kakausap sa kanila. Kung kailangan kong magsorry sa kanila, ay gagawin ko kahit wala akong kasalanan.Pwede kong gawin ‘yun para maging tahimik ang buhay ko. Gusto ko lang naman mabuhay ng
Kung replayan ko kaya ‘yung number na nagtext sa akin? Magrereply kaya siya sa akin pabalik? Paano kung iblock ko na lang ang number? Oo, tama, iblock ko na lang ang number dahil baka magtext ulit siya sa akin.Pagkatapos kong iblock ang number, ay agad akong lumabas para sana kuhain ang bike ko para makapasok ako ng maaga, pero hindi ko ineexpect na nakatayo si Daylon sa tabi ng bike ko habang hawak-hawak ang bike niya.“Good morning,” pagbabati niya sa akin. Kaya kinuha ko na ang bike ko at hinarap siya. “Pwede mo ba akong samahan magbike papunta sa school or gusto mong maglakad na lang para mas matagal tayong mag-usap?”“Ok lang sa’yo? Baka may makakita sa atin.” Naglakad ako habang hawak ang bike ko at nagulat ako nang biglang sumabay siya sa paglalakad ko. Kinuha niya ang bike ko at inilagay ito sa gilid ng gate ng bahay nila.“Masyadong maaga para may makakita sa atin, pero wala namang makakapag-isip ng masama sa ating dalawa kung wala tayong ginagawa at nag-uusap lang tayo.” Tu
“Kisha, totoo bang hindi natin sasabihin kay Allianna ang narinig narinig natin?” tanong ni Yvon.“Ano ka ba, Yvon? Baka may makarinig sa’yo. Baka marinig ka rin ni Hillaree. Alam mong close ang dalawang ‘yun,” inis na sabi naman ni Kisha.“Wala namang tao sa classroom natin. Kaya imposibleng may makarinig sa ating dalawa. Wala rin si Hillaree rito…Sorry, Kisha. Ilang araw ko nang nasa isip ang sikreto natin at alam mong hindi ako mapakali kapag meroon akong nalaman na kailangang sikreto.”“Yvon, isipin mo si Allianna. Kaibigan din natin siya kaya ayaw ko siyang masaktan sa kung ano man ang malalaman niya.”“Anong malalaman ni Allianna?” Napatingin ang dalawang magkaibigan kay Hillaree na kakapasok lang ng classroom at meroon itong hawak-hawak na tatlong chips at tatlong oranger juice na nasa bote. “Anong malalaman ni Allianna, Kisha?” pag-uulit ni Hillaree, pero seryoso na ang mukha nito ngayon.“Kisha, sabihin mo na. Narinig niya na tayo. Wala na tayong choice kung hindi ang sabihin
Allianna’s POVHabang ginagawa ko ang assignment ko, ay biglang may kumatok sa pintuan ko. Kaya tumayo ako at binuksan ang pintuan. Nakita ko si Auntie na may dalang milk at biscuit.“Baka nagugutom ka na. Kumain ka muna at magpahinga.” Pinapasok ko si Auntie sa loob ng kwarto at inilapag niya ang pagkain at milk sa maliit na table sa gitna ng room ko.“Salamat po, Auntie. Pero hindi niyo naman po ako kailangan dalhan ng pagkain dahil busog pa naman po ako. Naabala ko pa po kayo niyan, gabing-gabi na po.” Umupo si Auntie sa kama ko at ako naman, ay umupo sa inuupuan ko kanina at nagsimula ulit gawin ang assignment.“Ok lang sa akin, saka nagpadala rin si Daylon at Demitri ng pagkain nila sa kwarto nila. Kaya sinabay na rin kita. Nag-aaral din kasi ‘yung dalawa at naisip ko naman na nag-aaral ka rin kaya dinalhan na kita.”“Salamat po.”“Walang anuman. Pupunta na ako sa room namin ng Uncle mo dahil hinihintay na ako no’n kanina pa.” Hinatid ko si Auntie hanggang sa labas ng kwarto. “Ka
“Allianna?” Napatingin ako kay Hillaree nang makita niya ako sa tabi ng gate sa labas. “Bakit hindi ka pa umuuwi? Sino ang hinihintay mo riyan?”“Hinihintay ko si Daylon. Ang sabi niya kasi sa akin, ay sabay kami uuwi. Kaya hinihintay ko siya.” Kumunot ang noo niya at hinawakan ang braso ko.“Mukhang matatagalan ka pa riyan dahil may ginagawa pa si Daylon sa SSG room. Hindi kinaya ni Kiara ang mga resposibilidad kaya kailangan nila sa Daylon. Sigurado ako na busy ‘yun.” Tumungo ako. “Mauna na ako sa’yo, Allianna. Huwag ka masyadomg magpagabi rito dahil madaming mga loko-lokong mga lalaki rito. O kaya itext mo na si Daylon kung hihintayin mo pa siya o hindi na. But, mas maganda kung huwag mo na siyang hintayin.”Nang makaalis si Hillaree, ay tinignan ko ang phone ko kung meroon bang text sa akin si Daylon, pero wala. Iyon pa rin ang message na usapan namin kagabi. Kahit goodmorning man lang, ay wala.Unti-unti nang nagsisilabasan ang mga estudyante, pero wala pa rin si Daylon. Totoo ba
Allianna’s POV“Mauna na kayo sa bahay dahil muna ako ngayon. Gusto kong icelebrate ang pagkapanalo ko ngayon,” seryosong sabi kokay Lio at kay Bianca.“Miss, paano po itong mga documents na kailangan niyong pirmahan? Kailangan niyo na po itong mapirmahan.”“Bukas na ‘yan, Bianca. Gusto ko munang maging masaya ngayon. Kaya hayaan mo muna ako.” Nang makalabas ako ng kotse, ay agad akong naglakad papunta sa entrance ng bar, pero bago pa ako makapasok, ay meroon nang pumigil sa akin na dalawang guard.“May I’D po ba kayong dala, Miss?” Kumunot ang noo ko sa lalaking nagtanong.“Bakit mo kailangan?”“Gusto ko lang pong malaman kung ilang taon na kayo, Miss.”“Wala akong dalang I’D kaya papasukin mo na lang ako.”“Hindi pwede, Miss.”“Fuck! Papasukin mo ako, gusto ko lang magsaya ngayon. Kaya hayaan mo na ako maging masaya. I’m an adult now!” Dahil sa mga sinabi ko, ay agad na nila akong pinapasok. Kaya masaya akong pumunta agad sa dance floor. Habang sumasayaw ako, ay kumuha ako ng isang
Third Person's POV"Congratulations, Miss Gregorio. Ikaw na ngayon ang may-ari ng lahat ng kayamanan ng Gregorio." Pilit na ngumiti si Allianna kay Attorney Heiz nang matapos niyang pirmahan ang documents na pinapirma ni Heiz kay Allianna.Nakuha man ni Allianna ang hustisya na matagal niya nang gustong makuha, pero may isa namang tao ang nawala sa buhay niya. Kaya lungkot at saya ang nararamdaman ni Allianna ngayon."I am Bianca Green, ako ang secretary ng daddy mo noon." Nginitian siya ni Alliann at nakipagkamayan. "Ako lang ang nandito, dahil may mga documents na kailangan mong pirmahan.""Pwedeng mamaya na lang 'yan? Meroon pa akong kailangan puntahan.""Sige po.""Lio," tawag ni Allianna sa kaniyang driver. Kaya pumunta agad si Lio sa harap ni Allianna. "Ihanda mo ang sasakyan dah pupunta tayo sa Catholic School.""Yes, Miss." Nang makaalis si Lio, ay nagpaalam na rin si Attorney Heiz kay Allianna na aalis na ito dahil manganganak na raw ang kaniyang asawa. Kaya si Biance na lang
After 10months*Allianna's POV"Miss, ako na po ang hahawak ng maleta niyo." Napatingin ako sa isang lalaki na lumapit sa akin. Isa siguro sita sa nagtatrabaho rito sa airport dahil nakauniform siya."I don't need your help. I can handle my things." Tutungo na sana ang lalaki nang biglang lumapit sa akin si Aunt Grace."Let him help you, dear. Pagod tayo sa flight. Kaya gusto ko nang magpahinga... I can't wait to go home." Napangisi ako sa sinabi ni Aunt Grace, kaya ibinigay ko na lang ang dalawang maleta ko sa lalaki.Sa sampong buwan namin sa France, ay wala akong ginagawa kung hindi ang tumunganga lang sa hotel room. Minsan naman, at sinasama ako ni Aunt sa business meeting nila, pero hindi ako nakikinig. Wala rin anmang kwenta ang pinag-uusapan nila. Puro kwento lang ng buhay, 'yung ibang lalaki naman ay grabe makatingin sa akin.Hindi ko inaasahan na magtatagal kami sa France at ngayon na nakabalik na ako. Ito na siguro ang masayang mangyayare sa buhay ko.Matagal man akong nawal
Third Person's POVPinindot ni Attorney Heiz ang doorbell sa bahay ng Quinter family. Kaya naghintay siya ng magbubukas ng gate.Nang makita niya ang isang lalaking binata na papunta sa kaniya, ay inayos niya ang kaniyang tayo."Sino po kayo?" tanong ni Daylon."I am Attorney Heiz. Gusto ko lang makausap ang magulang mo, pwede ko ba silang makausap?""Sorry, but I don't know you.""Of course, you don't know me, pero importante kasi ang sasabihin ko sa magulang mo. Kaya gusto ko sana silang makausap. Kahit dito na lang kami mag-usap.""Wait, I'll call them." Pinanood ni Attorney Heiz ang lalaki na pumasok sa bahay at mga ilang segundo, ay lumabas na ang mag-asawa na si Mialyn at Benjamin."Gusto mo po kaming makausap? Pwede ko bang malaman kung ano ang pag-uusapan natin?" Tanong ni Benjamin."Tungkol po kay Allianna Gregorio." Napatulala si Mialyn kay Attorney Heiz at hindi alam kung ano ang sasabihin."Pag-usapan natin sa loob ng bahay.," sagot naman ni Benjamin. Alam niyang hindi pa
Nagising ako na masakit pa rin ang ulo. Dumadalas na ang sakit ng ulo ko at hindi ko alam kung ano ang dahilan. Umiinom naman ako palagi ng tubig, pero kaunti lang ang kinakain ko. Baka pagkain lang ang kailangan?Bumuntong hininga ako at tumayo para buksan ang kurtina ng bintana ng kwarto ko. Hihintayin ko na lang siguro na kumatok si Carol na tawagin ako para mag-almusal, pero hindi kumatok si Carol.Kaya lumabas na ako ng kwarto para pumunta sa dining area, pero hindi ko nakita sila Aunt Grace."You," tinuro ko ang isang kasambahay na palaging kasama ni Aunt Grace. Kakadaan niya lang sa dining area. Kaya nakita ko siya. "Nakita mo ba si Aunt Grace?""Maaga po siyang umalis, Miss.""Bakit?""Aasikasuhin niya raw po ang passport and ticket niyo papuntang France at deretsyo po siya sa kompanya.""Nakita mo si Carol?""Opo, nasa likod po siya ng mansion, naglalaba po.""Ok." Pagkatapos kong sabihin 'yun, ay pumunta agad ako sa likod ng mansion at doon ko nakita si Carol na nagsasampay
Habang hinihintay ko si Carol na makabalik, ay hinawakan ko ang aking ulo dahil sa sobrang sakit. Kulang lang ba ako sa kain? O ililigo ko na lang ito?Hindi naman mainit dahil nakaopen palagi ang aircon ang buong bahay. Napabuntong hininga na lang ako at isinandal ang aking likod sa upuan.Sasama ba ako kay Aunt Grace papunta sa France? Wala akong choice kung hindi ang sumama dahil alam ko na kailangan niya akong tignan palagi. Hindi ako pwedeng mawala sa mga mata niya. Kaya kailangan niya akong isama. Siguro kaya niya naisip na isama ako dahil kapag umalis na siya, ay baka umalis ako? Pwede kong gawin 'yun, pero alam ko na malalaman 'yun ni Aunt Grace."Miss, nakuha ko na po 'yung book na pinapakuha niyo." Pumasok si Carol sa loob at ibinigay sa akin ang libro."Salamat, Carol. Balik ka na lang ulit dito, para kuhain ang cellphone." Pagkakuha ko ng libro, ay tumungo siya at lumabas.Tatawagan ko pa ba sila? Sabado naman ngayon kaya sure ako, ay walang pasok sila Daylon. Ang kailanga
Nakarinig ako ng katok sa pintuan. Kaya agad ko itong binuksan at pinapasok si Carol sa loob."Ano po pala ang kailangan niyo, Miss?""Meroon ka bang cellphone na may pangtawag?""Ay, sorry po, Miss. Wala po kasing load itong phone ko kaya hindi po kayo makakatawag.""Baka meroon kang kilala na pwede kong magamit na cellphone. Meroon kasi akong kailangan tawagan.""Pwede ko po bang tanungin muna ang mga kaibigan kong kasambahay, Miss? Baka po kasi meroon silang load. Ang iba po kasi sa amin, ay may bank account na pwede namang gamitin pangload.""Sige, basta huwag mong sasabihin na ako ang may kailangan ng cellphone, dahil tayo lang ang nakakaalam ng ginawa nating dalawa.""Yes, Miss." Pagkalabas ni Carol sa kwarto, ay agad akong kumuha ng papel at ballpen sa study table ko. Sabay kinuha ko rin ang brown na folder at tinignan ko roon ang phone number ni Atty. Heiz. Nang makita ko, ay agad kong isinulat sa papel at itinago agad 'yung folder sa taguan ko.Habang nakatingin ako sa papel,
Nagising ako na nakakaramdam ng masakit na ulo. Siguro dahil ito sa kaninang madaling araw. Masyado akong napuyat sa kakaisip sa dalawang folder na nakuha ko.Nagmuni-muni muna ako bago ako tumayo para pumunta sa banyo. Umuhi ako at nagtoothbrush sabay hilamos.Pagkalabas ko ng banyo, ay sakto naman na may kumatok sa kwarto ko."Miss? Gising na po ba kayo?" narinig ko ang boses ni Carol kaya pinapasok ko siya sa loob, pero binuksan niya lang ang pintuan. "Miss, hinihintay na po kayo ng Aunt at pinsan niyo sa baba para magbreakfast.""Alam mo ba kung anong oras na, Carol?" tanong ko habang nakahawak sa ulo ko dahil kumikirot ito."Seven po ng umaga, Miss.""Salamat, pakisabi sa kanila bababa na ako." Tumungo si Carol kaya isinara na ang pintuan.Minsan lang magyaya si Aunt Grace ng breakfast. Kaya kailangan kong makisama sa kanila ngayon dahil meroon din akong mga bagay na kailangan na sana, ay ibigay niya sa akin.Tinignan ko ang sarili ko sa salamin at para akong pagod na pagod kahit
“Handa ka na ba, Carol?” seryosong tanong ni Allianna.“Miss, sigurado po ba kayo rito? Pwede pa po tayong magbackout ngayon dahil may oras pa naman po tayo. Ayaw ko pa pong mamatay ng maaga dahil kailangan po ng pera ng pamilya ko,” kinakabahan na sabi ni Carol.“Hindi na tayo pwedeng magbackout, Carol. Naplanohan na natin ito, kaya hindi tayo pwedeng tumigil. Kailangan ko nang kumilos. Hintayin mo ako rito. Kapag kumatok ako sa pintuan, ang ibig sabihin, ay nakuha ko na ang susi. Kaya lumabas ka na dahil pupunta na tayo sa opisin.” Dahan-dahang tumungo si Carol kay Allianna. Kaya lumabas na si Allianna sa kwarto.Ipinakita ni Carol kung saang daan ang papunta sa kwarto at opisina ni Grace. Kaya alam na niya kung saan siya pupunta. Madilim ang paligid dahil madaling araw na at lahat na ng tao, ay tulog na. Silang dalawa na lang ni Carol ang gising.Huminga ng malalim si Allianna at dahan-dahan naglakad papunta sa pintuan ng kwarto ni Grace. Wala siyang nakikitang tao na naglalakad sa