Nang makauwi ako, ay dumeretsyo ako sa kwarto ko at tinignan ng mabuti ang text na nagtext sa akin kanina. Napakalma ko naman na ang sarili ko, kaya ok na ako kapag tinitignan ang text. Hindi na rin ako natatakot dahil naniniwala ko sa sinabi sa akin ni Auntie Mialyn.Bakit ba nila ako kailangan patayin, kung pwede naman nila akong kausapin ng maayos? Pwede nila akong kausapin na si Auntie Grace muna ang magpapatakbo ng kompanya ng magulang ko hanggat nag-aaral pa ako. Bakit kailangan pa nilang angkinin iyon? Pamilya kami, kaya kailangan sila ang tumutulong sa akin at sila ang kasama ko ngayon.Kung sino pa ang hindi ko kadugo, ay sila pa ang kasama ko ngayon. Sila pa ang tumutulong sa akin.Hindi na ba talaga madadaan sa usapan ito? Dahil kapag may pag-asa pa, ay pupuntahan ko sila at ako mismo ang kakausap sa kanila. Kung kailangan kong magsorry sa kanila, ay gagawin ko kahit wala akong kasalanan.Pwede kong gawin ‘yun para maging tahimik ang buhay ko. Gusto ko lang naman mabuhay ng
Kung replayan ko kaya ‘yung number na nagtext sa akin? Magrereply kaya siya sa akin pabalik? Paano kung iblock ko na lang ang number? Oo, tama, iblock ko na lang ang number dahil baka magtext ulit siya sa akin.Pagkatapos kong iblock ang number, ay agad akong lumabas para sana kuhain ang bike ko para makapasok ako ng maaga, pero hindi ko ineexpect na nakatayo si Daylon sa tabi ng bike ko habang hawak-hawak ang bike niya.“Good morning,” pagbabati niya sa akin. Kaya kinuha ko na ang bike ko at hinarap siya. “Pwede mo ba akong samahan magbike papunta sa school or gusto mong maglakad na lang para mas matagal tayong mag-usap?”“Ok lang sa’yo? Baka may makakita sa atin.” Naglakad ako habang hawak ang bike ko at nagulat ako nang biglang sumabay siya sa paglalakad ko. Kinuha niya ang bike ko at inilagay ito sa gilid ng gate ng bahay nila.“Masyadong maaga para may makakita sa atin, pero wala namang makakapag-isip ng masama sa ating dalawa kung wala tayong ginagawa at nag-uusap lang tayo.” Tu
“Kisha, totoo bang hindi natin sasabihin kay Allianna ang narinig narinig natin?” tanong ni Yvon.“Ano ka ba, Yvon? Baka may makarinig sa’yo. Baka marinig ka rin ni Hillaree. Alam mong close ang dalawang ‘yun,” inis na sabi naman ni Kisha.“Wala namang tao sa classroom natin. Kaya imposibleng may makarinig sa ating dalawa. Wala rin si Hillaree rito…Sorry, Kisha. Ilang araw ko nang nasa isip ang sikreto natin at alam mong hindi ako mapakali kapag meroon akong nalaman na kailangang sikreto.”“Yvon, isipin mo si Allianna. Kaibigan din natin siya kaya ayaw ko siyang masaktan sa kung ano man ang malalaman niya.”“Anong malalaman ni Allianna?” Napatingin ang dalawang magkaibigan kay Hillaree na kakapasok lang ng classroom at meroon itong hawak-hawak na tatlong chips at tatlong oranger juice na nasa bote. “Anong malalaman ni Allianna, Kisha?” pag-uulit ni Hillaree, pero seryoso na ang mukha nito ngayon.“Kisha, sabihin mo na. Narinig niya na tayo. Wala na tayong choice kung hindi ang sabihin
Allianna’s POVHabang ginagawa ko ang assignment ko, ay biglang may kumatok sa pintuan ko. Kaya tumayo ako at binuksan ang pintuan. Nakita ko si Auntie na may dalang milk at biscuit.“Baka nagugutom ka na. Kumain ka muna at magpahinga.” Pinapasok ko si Auntie sa loob ng kwarto at inilapag niya ang pagkain at milk sa maliit na table sa gitna ng room ko.“Salamat po, Auntie. Pero hindi niyo naman po ako kailangan dalhan ng pagkain dahil busog pa naman po ako. Naabala ko pa po kayo niyan, gabing-gabi na po.” Umupo si Auntie sa kama ko at ako naman, ay umupo sa inuupuan ko kanina at nagsimula ulit gawin ang assignment.“Ok lang sa akin, saka nagpadala rin si Daylon at Demitri ng pagkain nila sa kwarto nila. Kaya sinabay na rin kita. Nag-aaral din kasi ‘yung dalawa at naisip ko naman na nag-aaral ka rin kaya dinalhan na kita.”“Salamat po.”“Walang anuman. Pupunta na ako sa room namin ng Uncle mo dahil hinihintay na ako no’n kanina pa.” Hinatid ko si Auntie hanggang sa labas ng kwarto. “Ka
“Allianna?” Napatingin ako kay Hillaree nang makita niya ako sa tabi ng gate sa labas. “Bakit hindi ka pa umuuwi? Sino ang hinihintay mo riyan?”“Hinihintay ko si Daylon. Ang sabi niya kasi sa akin, ay sabay kami uuwi. Kaya hinihintay ko siya.” Kumunot ang noo niya at hinawakan ang braso ko.“Mukhang matatagalan ka pa riyan dahil may ginagawa pa si Daylon sa SSG room. Hindi kinaya ni Kiara ang mga resposibilidad kaya kailangan nila sa Daylon. Sigurado ako na busy ‘yun.” Tumungo ako. “Mauna na ako sa’yo, Allianna. Huwag ka masyadomg magpagabi rito dahil madaming mga loko-lokong mga lalaki rito. O kaya itext mo na si Daylon kung hihintayin mo pa siya o hindi na. But, mas maganda kung huwag mo na siyang hintayin.”Nang makaalis si Hillaree, ay tinignan ko ang phone ko kung meroon bang text sa akin si Daylon, pero wala. Iyon pa rin ang message na usapan namin kagabi. Kahit goodmorning man lang, ay wala.Unti-unti nang nagsisilabasan ang mga estudyante, pero wala pa rin si Daylon. Totoo ba
Third Person’s POV“Are you alright, Miss Kiara?” tanong ni Daylon kay Kiara nang makita niya ang babaeng namumutla at napapapikit.Kakatapos lang ng meeting nila. Kaya nagkaroon ng oras si Daylon na kausapin si Kiara. Buong meeting din kasi nagpahinga ang babae. Kanina niya pa pinagsabihan ang babae na umuwi na, pero hindi niya ito ginagawa. Gusto ni Kiara na makinig sa meeting nila. Ang akala rin kasi ni Kiara na kakayanin niya ang lahat ng trabaho, pero hindi.Kaya nga hiyang-hiya siya kay Daylon dahil nagpatulong siya sa lalaki. Hindi rin naman niya inaasahan na magkakaroon siya ng lagnat.“Ok lang ako, Daylon. Hindi mo ako kailangan alalahanin. Kailangan ko lang ng kasama pauwi dahil hindi ko kaya ng mag-isa.” Tumingin si Daylon sa paligid para sana mag-utos na samahan si Kiara makauwi dahil naghihintay sa kaniya si Allianna sa labas ng gate at gabi na rin, pero wala siyang nakitang tao. Nakaalis na pala ang student council.“Pwede mo ba akong samahan, Daylon?” nanghihinang tanon
Allianna’s POVNagising ako na masakit ang ulo. Tinignan ko ang paligid at nasa isang unfamiliar na kwarto ako ngayon. Madilim ang kwarto, pero maayos ang kama na hinihigaan ko.Naalala ko, meroon pa lang kumuha sa akin na tatlong hindi ko kilalang lalaki dahil nakamask. Sigurado ako na si Aunt Grace ang may pakana ng pagdukot sa akin. Pero natatakot ako dahil hindi ko alam kung nasaan ako at napakadilim ng kwarto.Ang liwanag lang na nakikita ko, ay ang glass na bintana na nasa pintuan.Pagkaupo ko, ay mas lalong sumakit ang ulo ko kaya napadaing ako. Hinayaan ko muna na nakaupo dahil baka kapag tumayo ako agad, ay maout of balance ako.“Uggh,” mas dumaing ako sa sakit nang maramdaman ko ang sakit ng dalawa kong braso. Nagulat ako nang makita ang braso ko na may mga malalaking pasa na nang galing siguro sa paghawak nila ng mahigpit sa akin nong kinuha nila ako.Nasaan ba ako ngayon? Nanghihina ang buong katawan ko.Pakiramdam ko ngayon, ay wala na akong kasama at mag-isa na lang. Sim
Third Person’s POV“Umupo ka muna rito sa tabi ko, Mialyn. Nahihilo ako sa pagbabalik-balik mo riyan,” sabi ni Benjamin sa kaniyang asawa na kanina pa naglalakad pabalik-balik sa kanilang sala. Hindi siya mapakali dahil hindi pa rin dumadating sa kanila si Allianna hanggang ngayon.“Paano ako kakalma, Benjamin! Hindi pa rin dumadating si Allianna hanggang ngayon. Hindi ko alam kung nasaan siya kung ok lang siya. Hindi ako mapakale. Paano kung may nangyare na pala sa kaniya sa labas?” Tumingin ng galit si Mialyn kay Daylon na nakaupo lang at nakatulala. “Saan mo ba kasi iniwan na naman si Allianna!? Alam mong delekado sa labas kapag gabi na pero hinayaan mo pa rin siyang maghintay doon!”“Hon, huwag mo nang sisihin si Daylon. Hindi rin niya ginusto na mawala si Allianna. Kaya kumalma ka na, nakausap ko na ang mga police at sila na raw ang bahala sa paghahanap sa kay Allianna. Baka nasa paligid lang siya at naligaw lang.”“Naligaw lang? Inabot na tayo ng umaga, Benjamin. Hindi pa tayo n