Busy ang receptionist na babae sa pagtitingin sa computer nang biglang may tumawag sa telephone nito. Kaya agad niya itong sinagot.“Good afternoon, this is Azure Haven Resort reception, how may I assist you today, Mam/Sir?”[I am Grace Gregorio, meroon akong hinahanap na pamangkin. Ang pangalan niya ay Allianna Gregorio. Pwede ko bang malaman kung nandyan siya ngayon?]“Wait a minute, Mam. Ichecheck ko lang po.” Nang makita ng receptionist ang pangalan na pinapahanap ni Grace, ay nagulat ito dahil ang hinahanap ng babae, ay isang VIP at kaibigan pa ng may-ari ng resort.[Matagal pa ba ‘yan? Busy akong tao kaya kung matatagalan ka sa paghahanap sa isang tao. Ibababa ko na lang ito.]“Sorry for the wait, Mam. Nandito po si Miss Allianna Gregorio.”[Sino ang mga kasama niya?]“Sorry po ulit, Mam. Pero hindi ko po pwedeng sabihin kung sino ang mga kasama niya.”[What? Bakit!? Hindi pwede, sabihin mo sa akin kung sino ang mga kasama niya. Kung hindi mo sasabihin sa akin, baka mawalan ka n
Allianna’s POVBakit tinanong sa akin ni Hillaree ‘yun? At bakit kilala ni Hillaree ang Auntie niya?Bakit ba ako kinakabahan sa tuwing binabanggit ang pangalan na ‘yun? Dahil ba siya ang pumatay sa magulang ko? Alam ko na hindi nila pinatay ang grandpa ko, pero ang pagkamatay ng aking magulang kung bakit namatay si grandpa. Kaya kasalanan ng Auntie ko ang pagkamatay niya.Hindi dapat ako kinakabahan dahil may kasama ako, pero hindi ko alam kung bakit natanong ni Hillaree sa akin kung kilala ko si Grace Gregorio. Hindi ka ya may alam siya tungkol sa kaniya? O tungkol sa pamilya namin?Ano ba ang kailangan ng Auntie ko sa akin?Nakita kong tumabi si Hillaree sa akin at nginitian ako. Nakita niya ata ang mukha ko na kinakabahan o natatakot, pero hindi ko naman iyon pinapakita. Ayaw kong malaman nila na kinakabahan ako.“Kung hindi mo kilala ang babaeng ‘yun. Bakit ka niya hinahanap?” Mahina lang ang pagkakasabi ni Hillaree. Kaya sigurado siya na wala masyadong nakakarinig ng pinag-uusap
Kinabukasan, ay agad na tinawagan ni Allianna ang magulang ni Daylon, para siya ay makauwi na. Ipinaliwanag niya sa kaniyang mga kaibigan kung bakit kailangan niya nang makauwi para hindi ito magtaka o magtampo sa kaniya. Ang sinabi niya, ay kailangan niya nang umuwi dahil may emergency sa bahay nila.Gusto niya man magstay ng isang araw sa resort, ay hindi na pwede dahil ayaw ni Allianna makaharap si Grace. Hindi pa siya handa, para makita ang taong pumatay sa kaniyang magulang. At alam ni Allianna na kapag nagkita silang dalawa, ay baka magkagulo sa resort nang dahil sa kaniya.“Nandito na naman siya,” walang ganang sabi ni Demitri nang makapasok sina Allianna at Daylon sa loob ng bahay. “Maingay na naman ang bahay,” dagdag pa nito. Kaya kinurot ni Mialyn ang tenga ni Demitri.“Aray,” daing ni Demitri. Kaya tinanggal na ni Mialyn ang kamay sa tenga ni Demitri.“Kakadating lang namin tapos ‘yan ang sasabihin mo? Kung wala kang magandang sasabihin, pumunta ka na lang sa kwarto niyo,”
Allianna’s POV“Namiss kita, Allianna,” masayang sabi ni Hillaree sa akin nang makita niya ako. Papasok na sana ako ng classroom nang tawagin niya ako kaya lumapit ako sa kaniya at niyakap siya. “Iniwan niyo kami sa resort, pero buti na lang at umuwi ka na dahil dumating si Grace. Ang matandang ‘yun grabe ang anger issue,” natatawang sabi pa nito. Kaya napakunot ang noo ko.“Grace?”“Oo, dumating siya sa resort namin. Ang lakas niyang sampalin ang staff ko, pero napaalis ko naman agad siya dahil napahiya ko siya.”“Sorry,” nahihiyang sabi ko. Nahihiya ako kay Hillaree dahil sa tiyahin ko. Bakit ba hindi na lang nanahimik si Auntie Grace? Tama nga ang hula ko na pupunta ang babaeng ‘yun sa resort, at may gana pa siyang magskandalo.“Wala kang kasalanan, Allianna. Buti nga umalis ka agad e, dahil sigurado ako na kapag nandon ka, ay baka ikaw ang ipahiya niya, pero sure naman ako na hindi ka mapapahiya dahil kasama mo ako.” Kahit sabihin ni Hillaree sa akin na wala akong kasalanan, ay pa
Nang makauwi ako, ay dumeretsyo ako sa kwarto ko at tinignan ng mabuti ang text na nagtext sa akin kanina. Napakalma ko naman na ang sarili ko, kaya ok na ako kapag tinitignan ang text. Hindi na rin ako natatakot dahil naniniwala ko sa sinabi sa akin ni Auntie Mialyn.Bakit ba nila ako kailangan patayin, kung pwede naman nila akong kausapin ng maayos? Pwede nila akong kausapin na si Auntie Grace muna ang magpapatakbo ng kompanya ng magulang ko hanggat nag-aaral pa ako. Bakit kailangan pa nilang angkinin iyon? Pamilya kami, kaya kailangan sila ang tumutulong sa akin at sila ang kasama ko ngayon.Kung sino pa ang hindi ko kadugo, ay sila pa ang kasama ko ngayon. Sila pa ang tumutulong sa akin.Hindi na ba talaga madadaan sa usapan ito? Dahil kapag may pag-asa pa, ay pupuntahan ko sila at ako mismo ang kakausap sa kanila. Kung kailangan kong magsorry sa kanila, ay gagawin ko kahit wala akong kasalanan.Pwede kong gawin ‘yun para maging tahimik ang buhay ko. Gusto ko lang naman mabuhay ng
Kung replayan ko kaya ‘yung number na nagtext sa akin? Magrereply kaya siya sa akin pabalik? Paano kung iblock ko na lang ang number? Oo, tama, iblock ko na lang ang number dahil baka magtext ulit siya sa akin.Pagkatapos kong iblock ang number, ay agad akong lumabas para sana kuhain ang bike ko para makapasok ako ng maaga, pero hindi ko ineexpect na nakatayo si Daylon sa tabi ng bike ko habang hawak-hawak ang bike niya.“Good morning,” pagbabati niya sa akin. Kaya kinuha ko na ang bike ko at hinarap siya. “Pwede mo ba akong samahan magbike papunta sa school or gusto mong maglakad na lang para mas matagal tayong mag-usap?”“Ok lang sa’yo? Baka may makakita sa atin.” Naglakad ako habang hawak ang bike ko at nagulat ako nang biglang sumabay siya sa paglalakad ko. Kinuha niya ang bike ko at inilagay ito sa gilid ng gate ng bahay nila.“Masyadong maaga para may makakita sa atin, pero wala namang makakapag-isip ng masama sa ating dalawa kung wala tayong ginagawa at nag-uusap lang tayo.” Tu
“Kisha, totoo bang hindi natin sasabihin kay Allianna ang narinig narinig natin?” tanong ni Yvon.“Ano ka ba, Yvon? Baka may makarinig sa’yo. Baka marinig ka rin ni Hillaree. Alam mong close ang dalawang ‘yun,” inis na sabi naman ni Kisha.“Wala namang tao sa classroom natin. Kaya imposibleng may makarinig sa ating dalawa. Wala rin si Hillaree rito…Sorry, Kisha. Ilang araw ko nang nasa isip ang sikreto natin at alam mong hindi ako mapakali kapag meroon akong nalaman na kailangang sikreto.”“Yvon, isipin mo si Allianna. Kaibigan din natin siya kaya ayaw ko siyang masaktan sa kung ano man ang malalaman niya.”“Anong malalaman ni Allianna?” Napatingin ang dalawang magkaibigan kay Hillaree na kakapasok lang ng classroom at meroon itong hawak-hawak na tatlong chips at tatlong oranger juice na nasa bote. “Anong malalaman ni Allianna, Kisha?” pag-uulit ni Hillaree, pero seryoso na ang mukha nito ngayon.“Kisha, sabihin mo na. Narinig niya na tayo. Wala na tayong choice kung hindi ang sabihin
Allianna’s POVHabang ginagawa ko ang assignment ko, ay biglang may kumatok sa pintuan ko. Kaya tumayo ako at binuksan ang pintuan. Nakita ko si Auntie na may dalang milk at biscuit.“Baka nagugutom ka na. Kumain ka muna at magpahinga.” Pinapasok ko si Auntie sa loob ng kwarto at inilapag niya ang pagkain at milk sa maliit na table sa gitna ng room ko.“Salamat po, Auntie. Pero hindi niyo naman po ako kailangan dalhan ng pagkain dahil busog pa naman po ako. Naabala ko pa po kayo niyan, gabing-gabi na po.” Umupo si Auntie sa kama ko at ako naman, ay umupo sa inuupuan ko kanina at nagsimula ulit gawin ang assignment.“Ok lang sa akin, saka nagpadala rin si Daylon at Demitri ng pagkain nila sa kwarto nila. Kaya sinabay na rin kita. Nag-aaral din kasi ‘yung dalawa at naisip ko naman na nag-aaral ka rin kaya dinalhan na kita.”“Salamat po.”“Walang anuman. Pupunta na ako sa room namin ng Uncle mo dahil hinihintay na ako no’n kanina pa.” Hinatid ko si Auntie hanggang sa labas ng kwarto. “Ka