Liliana's Point Of View*
Dahan dahan akong umatras nang mapahinto ako. Bakit parang ako ang natatakot sa kanya? Siya ang nagloko at hindi ako. Di ko hahayaan na maloko ulit ako ng lalaking ito. Hindi talaga ako makapaniwala sa ginawa niya sa akin. Nang dahil sa mana ko. Bakit ko naman kasi yun sinabi sa kanya? Napaka bobo ko din naman kasi eh! At mukhang plinanuhan pa nilang dalawa ni Mirabelle ang mga mangyayari para masolo nila ang mana ko. Napakamao na lang ako dahil sa katangahan ko sa kanya ng tatlong taon. Napabuntong hininga ako at dahan dahan na tumingin sa sa pwesto ni Gerald. Kaya ko ito at kakalimutan ko na na mahal ko siya. Kagaya ng sinabi ni Fern na hindi ko deserve ang lalaking ito at di na siya kailanman makakalapit sa akin. At napatingin naman siya sa akin at agad siyang lumapit na kinanigas ng katawan ko. Syet! Hindi ito pwede! Di ako makagalaw sa kinatatayuan ko! Hindi ko alam kung bakit! "Liliana, mabuti nandidito ka pala. Akala ko di ka pumasok sa trabaho eh. Nag-aalala ako sayo at sabi ng Lola mo na may nilakad ka kahapon. Pwede ba tayong mag-usa---" "Please, not now. Be professional, Gerald. Nasa workplace tayo at wala sa labas kaya tumigil ka. At isa pa wala na tayong pag-uusapan pa dahil tapos na ang lahat nung gabing iyon at wala na tayo." Pinili ko talaga na sobrang hina ng boses ko para di ako marinig ng iba na magalit. "Excuse me, paharang ka sa daan." Papasok sana ako nang hawakan niya ang pulsuhan ko at napapikit ako dahil ang higpit ng pagkakahawak niya sa akin. "Bitawan mo ko." Babala ko sa kanya nang biglang bumukas ang pintuan at nakita namin si Sir Asher na walang emosyong nakatingin sa amin at napalunok ako. Hindi pa pala siya nakakaalis? Akala ko sandali lang sila doon sa loob. "What happened here?" "N-Nothing, Sir." Pero ramdam ko pa din ang mahigpit na paghawak niya sa pulsuhan ko na kina-igik ko naman dahil ang lakas ng pagkakahawak niya sa kamay ko. "Nothing?" Nakikita ko na mukhang hindi maganda ang pagtitig ni Mr. Asher sa kamay ni Gerald na nasa kamay ko kaya dahan dahang lumuwag naman ang hawak ni Gerald sa kamay ko at binawi ko ang kamay ko at sekreto ko siyang sinamaan ng tingin. Nung pagtingin ko kay Mr. Asher ay dahan dahan akong yumuko sa kanya. "Maraming salamat po." Dahan dahan naman siyang tumango at nagulat ako nung umalis si Gerald na hindi man lang nagpasensya. Ang bastos talaga ng lalaking yun kahit kailan! Napabuntong hininga na lang ako. "Mauna na po ako sa loob. Maraming salamat po ulit." Aalis sana ako nang magsalita ulit siya. "Miss..." Natigilan ako at napatingin sa kanya at nakatingin siya sa akin. Agad naman akong napatingin sa paligid kung may tinitingnan pa ba siya bukod sa akin baka mag-assume na naman ako. Muntik na akong mapahiya kanina nung sabihin niya na 'It's good to see you again' pero waley eh hindi pala ako ang sinabihan kundi ang department head lang pala namin. "Ako po?" "May ibang tao pa ba bukod sayo dito?" Agad naman akong napailing iling. "W-wala. Ako lang po, Sir." Dahan dahan siyang lumapit sa akin na kinatigil ko. "Sir..." Bigla niyang hinawakan ang kamay ko na kinatigil ko at tiningnan niya ang pamumula ng kamay ko. "Follow me, Ms. Liliana." Natigilan ako sa sinabi niya at dahan dahan naman akong tumango at nakasunod lang ako sa kanya. Oh my! Liliana, wag kang mag-assume at mangarap na may gusto sayo si Fern... ah hindi pala siya si Fern. Basta wag kang mag-assume dahil masasaktan ka lang. Nakarating kami sa elevator at bumukas naman iyon at nagsign siya na unang pumasok na kinalaki ng mga mata ko. "Salamat po." Pumasok na ako at sumunod naman siya at nakayuko lang ako at pinakiramdaman ko lang ang paligid at napatingin naman ako sa kasama niya na si Mr. Caleb na tahimik lang at nung naramdaman niya na tiningnan ko siya ay napangiti siya. At ngumiti din ako sa kanya at napaiwas agad ng tingin. Bumukas ang pintuan at lumakad na siya at nakasunod lang kami sa kanya. Ano kaya ang mangyayari ngayon? Nakarating kami sa opisina niya at hindi na pumasok si Mr. Caleb na mas lalong kinakaba ko. Ano ba ang kailangan niya sa akin? "Sir, may kailangan po ba kayo sa akin?" Dahan dahan siyang humarap sa akin at napalunok naman ako habang nakatingin siya sa akin at nakikita ko ang lamig sa mga mata niya. Dahan dahan naman akong napayuko. Di ko alam kung bakit ang lamig niya sa akin. "Bakit ka umalis na walang paalam?" Natigilan ako sa sinabi niya. Teka kilala niya talaga ako? Alam niya kung sino ako? "W-What do you mean, Sir?" Sasalbahin ko muna ang sarili ko ngayon. Di ko inexpect yun dahil ang akala ko ay hindi niya ako kilala! "Have you really forgotten the warn night we shared?" Natigilan ako sa sinabi niya at ramdam ko ang pag-iinit ng mukha ko ngayon. "H-Hindi ko po yun nakakalimutan. Pasensya na po sa nangyari sa atin. Nalasing po ako at di ko na maalala ang mga nangyari sa atin matapos nun. P-pero binayaran naman kita at sinauli ko din ang mga singsing mo sa lamesa diba para sa disgrasya na nangyari sa atin. Promise, di na yun mauulit pa. Promise talaga." Natahimik naman siya sandali sa sinabi ko at napahawak siya sa noo niya. "Disgrasya?" Napapikit siya na parang kinakalma ang sarili niya ngayon. "Do you think na isang one night stand lang ang nangyari sa atin, my Liliana?" Natigilan ako at napatingin ako sa kanya at nakikita ko ngayon na kalma siyang nakatingin sa akin. "Do you think na ganun na lang yun kadali yun? Hmm?" "P-Pasensya na talaga. Una mo talaga yun?" Ito na nga ba ang sinasabi ko eh! Ang inosenteng si Fern ay... hindi pala Fern ang pangalan niya. Ang inosenteng si Mr. Asher ay kinuha ko ang una niya. Napakagat ako sa labi ko at pinipigilan na maluha. Wag ka ngang umiyak, Liliana. Kasalanan mo yan kaya panindigan mo. "My Wife, I'm sorry." Natigilan ako at napatingin ako sa kanya. Ano daw sabi niya?! "Huh?" "Hindi ko intention na paiyakin ka. I'm sorry." Lumapit siya sa akin at nanigas ang katawan ko nung niyakap niya ako. "T-Teka lang, Mr. Asher." Dahan dahan ko siyang tinulak palayo sa akin at napaatras naman siya nun. "Uhmm... Anong ibig sabihin mo na tinawag mo kong my Wife? Anong ibig sabihin nun?" Hindi ko kasi siya maintindihan. Wala nga talaga akong maalala sa nangyari kahapon. Sana wala nang nangyari na di ko inaasahan. Baka kasi naging ibang tao ako nung gabing iyon. "We're already married. And these rings are supposed to be in your finger." Nakatulala ako habang dahan dahan niyang sinuot sa akin ang singsing na hawak niya. "Huh? What do you mean?" "You're my Wife and I'm your Husband, my Liliana." ***** LMCD22Liliana's Point Of View* Nakatingin ako sa kanya at nakaupo kami ngayon habang natingin ako sa may-ari ng company na pinagtatrabahuan ko ngayon. Tiningnan ko siya sa mga mata niya dahil di ako naniniwala na kasal na kaming dalawa. Napatingin ako sa dalawang singsing na nasa harapan ng lamesa at ngayon ko lang napansin na ang ganda ng singsing na nasa harapan ko ngayon. Isang big diamond ring ang isa at ang isa naman ay isang plain ring na maraming palibot na diamonds at mukhang mamahalin ang singsing na yun. Grabe! "My Wife..." Nanlalaki ang mga mata ko at napatingin sa kanya. "O-Oh?... I mean, Mr. Asher, don't call me Wife. Hindi nga tayo kasal. Impossible naman ang bagay na yun." Nakita ko na nanlumo naman siya at napayuko. Parang na guilty atah ako sa ginawa ko ngayon. "Ehem..." mahinang ubo ko ngayon para na din makuha ang attention niya. "Do you need water?" Agad naman akong napailing sa sinabi niya. "Please, tell me directly kung paano mo ako naging Asawa kuno. Nasaan
Liliana's Point Of View* Kinabukasan.... Nasa bahay ako ngayon at hindi ito matatawag na bahay sa iba dahil nga nakatira ako sa mansion. Yes, sa mansion ako nakatira na pamamay-ari ng pamilya namin. Umalis na ako sa boarding house na tinutuluyan ko kasi babalik balikan talaga ako ni Gerald doon dahil yun lang ang alam niyang bahay ko at doon kina Grandma at hindi niya alam ang tungkol sa mansion na tinitirhan namin. Sa nagpapasweldo sa mga katulong at bodyguards dito at nakabudget na at nagba-budget nun ay ang Grandpa ko at asawa niya yung Grandma ko na tinawagan ko nung isang araw. Buhay pa ang Grandpa at Grandma ko at nasa ibang bansa lang si Grandpa dahil may ginawa sandali pero pagbalik dito sa Pinas ay tumira sila sa may bukid kung saan pumunta si Gerald para hanapin ako. Normal na kahoy ang bahay nila doon dahil gusto nilang mamuhay ng normal pero ang hindi alam ng lahat ng tao dito sa bukid na mayayaman din sila. Gusto kasing maging farmer sila Grandpa at Grandma kaya pina
Liliana's Point Of View* Nakarating na ako sa kompanya at ako na ang nagbukas ng pintuan ng sasakyan at lumabas na ako at napatingin ako sa labas ng kompanya at napabuntong hininga ako bago lumakad papasok. Habang naglalakad ay nagdadasal talaga ako na hindi ko makikita ang isa sa kanila…. Silang tatlo. Diretso lang ang lakad ko at hinawakan ko ang ID ko at inilagay sa gilid para ma-scan at bumukas ang maliit na pintuan. At lumakad na ako. Naala ko ulit ang ID ko na naiwan daw sa hotel kung saan kami huling nag--- arrghh! Bakit ka pa naiwan! Nakita tuloy ako kung saan ako pumapasok! Napatingin ako sa ID ko at mahina na lang akong napamura. Ako siguro ang nerd na palamura. “Kasalanan mo ID. Pahamak ka eh. Sa dami dami ng nawala ay ikaw pa talaga?” mahinang ani ko sa gilid at napatingin naman ako sa gilid nung may natawa. Dahan dahan naman akong napatingin at nakita ko ang isang lalaki na mukhang kaedad ko lang atah na nasa tabi ko at naghihintay din ng elevator at tiningnan ko s
Liliana’s Point Of View*Nandidito kami ngayon ni Jack sa rooftop at ito ang bagong tambayan namin ngayon every lunch at dala naming dalawa ang mga baon naming lunch box.“Ang sasarap talaga ng mga pagkain ninyo at may dessert pa. Ikaw ba ang nagluto niyan?”Dahan dahan naman akong tumango sabay ngiti. Sino pa ba ang nagluto ng bagay na yan? Yes, minsan si Manang pero ako pa din naman baka mapagod si manang.“Weee.”Napakunot naman ang noo ko at nabatukan ko siya agad na kinapout naman niya habang nakahawak sa ulo niya.“Bakit nambabatok? Ang sakit nun ha.”Napahimas naman siya sa ulo niya at mukhang nalakasan ko atah.“Kasalanan mo yan kung bakit ka nabatukan. Hindi naman kasi naniniwala eh.”“Hindi ko naman kasi nakita na marunong kang magluto sa ilang taon nating magkaibigan ay di ko talaga nakikita.”“Dahil kay Gerald lang ako nagluluto noon at hindi sa ibang tao. Alam mo naman na ayaw makipagshare ang bff mo.”Diininan ko talaga ang word na bff sa kanya na kinakunot ng noo niya.
Liliana's Point Of View* Nagising ako at nasa isang pamilyar na lugar ako ngayon at nasa parang puti na lugar... Nanlaki ang mga mata ko at agad akong napatingin sa paligid. "N-Nasaan na ako? Nandidito na ba yung manok?" Agad kong hinanap ang manok nang may isang babaeng nakaputi ang sout na pumasok sa pintuan. "Miss, nakikita mo ba yung lalaking may dalang manok?" tanong ko sa kanya at napakunot naman ang noo niya. "Manok po?" "Oo, yung lalaki na parang may sout na tela na puti at may dalang manok. Si ano... ano ngang pangalan nun?" "Miss, mukhang nananaginip po ba kayo? Mukhang kailangan ko pong tawagin si Do---" Iniisip ko ang pangalan nun nang maalala ko na. "Tama si San Pedro yun! Yung may dalang manok. Nasa langit na ako diba?" Nanlalaki naman ang mga mata ng Nurse. "Wala po kayo sa langit, Miss..." "Ha?! Wala ako sa langit!" Napatingin ako sa paligid. "So, nasa impyerno ako?" "Waaa, hindi po! Hindi pa kayo patay. Nasa earth pa po tayo." "So kalul
Liliana’s Point Of View*Napamulat ako dahil sa alarm na nasa gilid ng kama ko na palaging tumutunog. Nung tingnan ko iyon ay late na ako! Waaa! Agad akong napatayo sa kinahihigaan ko at dumiretso sa banyo para maligo at mabilisan talaga ang mga ginagawa ko.Natagalan kasi ako sa pag-gising dahil sa pag-gawa ko ng kontrata kahapon at mga 12 na atah akong nakatulog kaya ngayon ay sobrang late ko na!Naalala ko ulit ang nangyari kahapon lalo na ang tanong na iyon.‘What if I make you fall for me?’Yun ang tanong niya sa akin na kinatulala ko. As in tulala talaga ako habang nakatingin sa kanya nung oras na yun. Parang nabinge atah ako nun eh.“Just kidding, kagaya ng sinabi mo ay ikaw ang bahala.”Ngumiti na lang ako at dahan dahan na tumango. Akala ko ano na eh pero bakit may parang kirot sa puso ko nun? Basta… di ko din alam eh.Nevermind, ang importante ngayon ay ang makaalis na ako dahil anong oras na.Biglang tumunog ang phone ko at napatingin naman ako doon at nakikita ko ang pang
Liliana’s Point Of View*Napatakip ako sa labi ko.“I already taste that.”“Unconscious ako nun. Wala nga akong maalala nung panahong iyon.”Dahan dahan naman siyang lumapit sa akin at inilapit niya ang mukha niya sa akin.“Gusto mo bang ipa-alala ko ulit sayo ang bagay na yun?”Nanlaki ang mga mata ko at tinulak ko ang mukha niya gamit ang kamay ko.“N-No thanks!”Natawa naman siya ng mahina dahil sa sinabi ko. “Parang ginawa mo talaga akong katatawanan dito ano?“Nah, you’re so cute when you’re panicking. I like that.”Uminit naman ang mukha ko dahil sa sinabi niya.“Pinagtitripan mo nga ako!”“Okay, I’m sorry. Anyway, are you ready now to go?”Dahan dahan naman akong tumango.“Baka gusto mong uminom ng tubig. Alam mo naman na mainit ang panahon ngayon.”“You’re concern to me now? I like that, my Wife.”Kumindat siya na kinapikit ko dahil ayokong kumilig sa inis. Ganun yun.“Ewan ko sayo. Bahala ka sa buhay mo.”“Wife, I need water, please.” Napahinto naman ako sa paglalakad at na
Liliana's Point Of View*I think hindi maganda ang bagay na yun na sabihin ko ang Boss ko bilang servant ko."N-Nevermind," mahinang ani ko sa kanya at agad na akong nagpunas ng kamay."Alis na tayo."Nagulat ako nung na-corner ako ngayon at nakasandal ako sa pader at siya naman ay nakaharang ang isang kamay niya at ang lapit niya sa akin."Hindi mo pa nasasagot ang tanong ko sayo. Ayaw mo ba akong ilagay sa mga plano mo, Wife?"Tiningnan ko siya sa mga mata niya at mahina akong napaubo."Mr. Asher...""Nah, don't call me that, Darling. I'm your Husband."Hinawakan niya ang buhok ko at hinalikan niya iyon na kinainit ng mukha ko at napalunok ako habang nakatingin sa kanya."K-Kaya nga tayo mag-uusap sa Condo mo kasama ang abogado mo diba para malaman natin kung ano ang mga pagkakasunduan natin at masali na din kita sa plano ko."Nakita ko na nakakunot naman ang noo niya dahil sa sinabi ko at nakikita ko na parang nasaktan siya sa sinabi ko."So all this time, I wasn't part of your pla
Shana's Point of View* "You love me, sweetie?" Nanlaki ang mga mata ko habang tinititigan si Theoris. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong isagot. Lito ang puso ko, naguguluhan ang isip ko, at tila ba tumigil ang paligid sa isang iglap. Pero bago pa man ako makasagot, siya na mismo ang lumapit sa akin at mas malapit pa sa inaasahan ko. Ngumiti siya, ‘yung ngiting matagal ko nang gustong makita. Hindi ngiting pinilit, hindi ngiting walang damdamin. Kundi ‘yung ngiting pamilyar. ‘Yung totoo. ‘Yung siya. Lumapit si Theoris kay Bea na ngayo’y pilit pa ring kumakawala sa hawak ng mga sundalo. "Tapos na ang palabas mo, Bea," malamig niyang sambit. Matatag. Walang alinlangan. "Wala ka nang mauutakan pa." “Ano'ng pinagsasabi mo?! Ikaw ang nagsabing mahal mo ako! Na ako ang papakasalan mo!” galit na sigaw ni Bea habang pinupunit ng luha at pagkalito ang kanyang tinig. Tiningnan siya ni Theoris ng diretso, punong-puno ng hinanakit ngunit may halong awa. "I never loved you, Bea
Shana's Point of View* "Ituloy ang kasal!" sigaw ni Bea sa altar na mas lalong kinainit ng ulo ko dahil sa sinabi niya. Damn! Tung babaeng ito! Uubusin ko talaga ang buhok ng bruhang iyon! Susugod sana ako pero agad naman akong prinutektahan ni Brian dahil may mga pumagitna sa aking mga gwardya sa harapan ko na may dalang mga baril. At hahawakan sana nila ako pero mabilis naman iyong sinipa ni Brian na kinatumba ng mga ito. "Milady, tumakbo na po kayo at ako na ang bahala sa mga gwardyang ito." "Y-You sure?" Tumango naman siya kasabay ngiti. "Yes, milady." Tumango naman ako at agad akong tumakbo papunta sa pwesto ni Theoris. Mabilis akong tumakbo hanggang sa hinawakan ko ang buhok ng babaeng yun at hinila na kinahulog niya sa stage. At isang iglap ay tumalon ako kasabay ng pagyakap ko kay Theoris. Naramdaman ko rin ang kamay niyang nakayakap sa katawan ko ngayon. Hindi ko yun pinansin at mahigpit ko siyang niyakap. "Theoris, gumising ka sa katotohanan. Hindi siya ang ba
3rd Person's Point of View* Hindi tumalab kay Theoris ang gayuma na pinainom sa kanya ni Bea nung wala siyang malay. Dahil na rin sa antidote na ininom niya na may halong dugo ng mga Windermere. Parang nawala agad ang bisa nun sa katawan niya. Tamang-tama naman na mag-a-acting si Theoris na parang na-in love siya kay Bea. Nakipagkita si Theoris kay Bea nung gabing iyon sa isang bar at excited naman si Bea nun at may dala rin siyang gayuma para painumin na naman si Theoris. "Baby," tawag sa kanya ni Bea. Napatingin naman sa kanya si Theoris at napangiti naman ito sa kanya at niyakap siya nito bigla na kinagulat naman ni Bea. At doon niya nakita na tumalab nga ang pininom nitong gayuma. Napangiti naman siya at doon na nagpa-sweet sila na parang sila na talaga. Nilagyan niya ng gayuma ang inumin ni Theoris at hindi naman iyon nawala sa paningin ni Theoris kaya mabilis niyang pinagpalit ang baso na nasa harapan niya. "Cheers?" Ngumiti naman si Bea. "Cheers." Napangiti naman siy
3rd Person's Point of View* Flashback... Nakarating ngayon si Theoris sa laboratory na pamamay-ari ng pamilya ng mga Windermere. Kagaya ng sinabi ni Ash sa kanya ay pagkagising niya ay agad siyang dumiretso doon sa laboratory. "Mabuti naman at nakarating ka na." Napatingin naman siya kay Azrael na nasa harapan niya at dahan-dahan na tumango. "Kanina ka pa hinihintay ni Ash sa loob at nandodoon din ang mga magulang nila." "I know." Alam ni Theoris na makakaharap niya ang mga magulang nila dahil gusto nilang malaman ang tungkol sa lason na iniinom niya na iyon din ang panlaban sa dugo nila Liliana. "Follow me." Lumakad naman sila at nakasunod lang sa Theoris kay Azrael. "Bakit ka nga pala nandidito sa Pinas?" Napatingin naman si Azrael. "Alam mo naman na nanganak si Ate Claudia noh?" "So tapos na siyang manganak eh bakit hindi ka pa bumalik sa america?" "Ang heartless mo naman, Theoris. Alam mo naman na may isa pang dahilan kung bakit ako nandidito noh?" "Ano?" "Gusto kon
3rd Person's Point of View* Malaki ang ngiti ni Bea habang naglalakad sa aisle sa isang magandang hotel garden sa lugar nila at nandidito na rin ang mga bisita sa paligid nila na nagpapalakpakan at ang pamilya lang ni Theoris ay ang grandpa nito at si Clea. Hindi rin sila makapaniwala sa pag-iba ng puso ni Theoris. "Grandpa, paano natin mapapahinto si Theoris? Alam naman natin na hindi ang babaeng yan ang mahal ni Theoris, 'di ba? Si Shana naman ang mahal niya. Parang ginayuma si Theoris." "I know that. Hindi rin natin mapipigilan ang bagay na yan dahil alam mo na na napapalibutan tayo ngayon ng mga tauhan ng pamilya ng bride." Wala silang magawa kundi ang tumingin na lang sa mga mangyayari ngayon. Kinuha ni Clea ang phone niya at agad niyang minessage ang mga tauhan nila at hindi rin ito ma-send dahil walang signal dito. "Mukhang planado nila ang lahat na nandidito. Sana tinali ko na lang si Theoris nung nakita ko siya. Alam ko naman na hindi talaga ito ang babaeng mahal niya a
Shana's Point of View* Nagising ako kinabukasan at nandidito pa rin ako sa kwarto ni Theoris. Hindi ko napansin na nakatulog pala ako kakahintay sa kanya. Napansin ko ang kumot na nakatakip sa akin na kinakunot ng noo ko at naka-on na din ang aircon. Automatic pala nag-o-on ang aircon? Hindi ko kasi naalala na nag-on ako kahapon ng aircon. Natigilan ako baka dumating na si Theoris kaya agad akong tumayo at agad lumabas sa kwarto. Agad kong nilibot ang boung kwarto at wala akong makita kahit isang anino niya. "Theoris? Nandidito ka ba? Theoris!" Para na akong baliw nagpaikot-ikot dito sa buong kwarto pero wala akong makita ni-anino niya. Napaiyak na lang ako nang napansin ko na may nakahain sa lamesa. At may pagkain sa lamesa. Sinong nagluto nito? Bakit may pagkain sa lamesa? Umuwi ba siya? Eh bakit hindi niya ako ginising? Hinawakan ko ang pagkain at mainit iyon. Nandidito nga siya. Kinalimutan na ba niya talaga ako? Napatingin ako sa sticky note na nasa gilid at nanlala
3rd Person's Point of View* Hinatid ni Theoris si Bea sa mansion nito at umunang lumabas si Theoris sa sasakyan nito. "Kagaya ng sinabi mo ay sa judge muna tayo ikakasal bukas. Nakahanda na ba ang lahat?" Ngumiti naman si Bea at dahan-dahan na tumango. "Yes. Tayo na lang dalawa ang kulang doon at isa pa kompleto ang pamilya ko bukas. Excited na ako sa bagay na yun." Napangiti naman si Theoris at hinalikan niya ang noo nito. "Matulog ka ng maaga, okay? Para fresh na fresh ka bukas sa kasal natin." "Yes, ikaw rin. Wag mo akong masyadong ma-miss. Can I kiss your lips now?" Ngumiti naman si Theoris at lalapit sana ang labi ni Bea sa kanya pero pinigilan naman iyon ni Theoris. "Not now, baby. Bukas ko na titikman ang halik mo sa kasal natin." Mas lalong napangiti si Bea sa sinabi nito. "Pwede naman na dito ka na matulog. Magkatabi tayo sa kama." "Baby, alam mo naman na bawal ang bagay na yun diba? Gusto mo ba na hindi matuloy ang kasal natin kinabukasan?" "Okay fine." Napapou
Shana's Point of View* Nakatulala ako habang nakatingin sa malayo. Hindi pa rin ako makapaniwala sa ginawa ni Cloud noon. Namumugto na rin ang mga mata ko habang nakatingin sa langit habang nasa gilid ko si Azrael. "He loves you so much simula pa noon kaya nga nagmamakaawa siya kay Theoris na siya na lang ang magiging fiancee mo." "Anong sabi ni Theoris?" "Hindi pumayag si Theoris. Dahil mahal ka rin niya pero hindi lang siya nagbo-voice out sa nararamdaman niya sayo." Nakikinig lang ako sa sinasabi ni Azrael habang nakatingin sa kalangitan. "Hanggang sa nagdesisyon ang mga magulang ni Cloud na sabihin sa Grandpa ni Theoris na si Cloud na lang ang magiging partner mo. " Napatingin ako sa kanya. "Ganun na lang yun? Ano naman ang reaksyon ni Theoris?" "At wala namang nagawa si Theoris sa bagay na yun at doon na siya nagsimulang maging cold sa lahat ng bagay lalo na't dinala rin siya ng Grandpa niya sa ibang bansa." Doon pala nagsimula ang pagka-cold niya. Dahil lang din pala
3rd Person's Point of View* Nandidito sila Shana at Azrael ngayon sa isang over viewing at may firing range sa unahan. Hindi aakalain ni Shana sa mahinhin na mukha ni Azrael ay ito pa ang napailing lugar na akala niya sa kung saan siya nito dadalhin. Tiningnan ni Shana si Azrael na may pagtataka. "Uhmm... Dito ko naisipan dahil para malabas mo ang sakit na nararamdaman mo ngayon." Hindi pa kasi umiiyak si Shana at nag-aalala si Azrael kung ano ang mangyayari kung hindi nito malalabas ang sakit na nararamdaman nito. "Mukhang kailangan ko ang bagay na yan." Napangiti naman si Azrael at dahan-dahan na napatango. "Mabuti naman kung ganun." Lumabas na siya sa sasakyan at lumakad na papunta sa gilid ni Shana ay pinagbuksan niya ng pintuan si Shana. Inanalayan naman niya itong bumaba. "Thank you." "Shall we?" Tumango naman si Shana at lumakad na sila paalis sa sasakyan at pumasok sa loob. "Mabuti gising ka na matapos ang kalahating buwan na pagkaka-coma." Napatingin naman si Sh