Sino kaya nag doktora at paano niyang nakilala si Ashlyn?
Ashley“Buntis?” takang tanong niya.“Do you know her?” tanong ko. Kasi parang kilalang kilala niya ang kakambal ko. “She’s married so natural lang naman na mabuntis siya, right?” dagdag ko pa.“I see, I just couldn’t believe it. Maybe prayer did help her.”“What do you mean?” Na-curious na ako sa mga sinasabi niya at gusto ko pa siyang kausapin.“Anyway, may pasyente pa akong kailangan na puntahan.” Iyon lang at tinalikuran na niya ako. Gusto ko siyang habulin at kausapin pa, bigla kasing parang kinabahan ako na ewan. Pakiramdam ko ay may malalaman akong importante kung magkakausap pa kami. Ngunit wala akong nagawa kung hindi ang sundan lang siya ng tingin.Ako naman ay nagpatuloy na lang din sa paglalakad papunta sa Neurology Department. Mas importante na unahin ko ang sarili kong kalagayan sa ngayon kaysa ang iba.“Ms. Ruiz,” tawag ng nurse kaya naman lumapit ako sa kanya at iginiya ako papasok sa isang silid. Umabot ako sa palistahan at may cut off pala ng lunch time. Meron namang
MarcoPagka-uwi namin ni Ashlyn galing sa hospital ay hinayaan ko na siyang magpahinga. Si Ashley ang gusto kong dalhin sa doktor para ma-check-up dahil sa sakit niya ngunit hindi iyon ang nangyari.Sobra ang naging pag-aalala ko ng malaman kong nilagnat siya. Halos magdamag ay magkasama kami at halos magpakasawa din ako sa pag-angkin sa kanya. Pero sa isang text lang ni Ashlyn ay nagawa ko siyang iwanan. I feel guilty, dahil alam kong nasasaktan din siya.Tapos merong Sandro na nagbibigay sa kanya ng atensyon na dapat ay sa akin nanggaling. May palagay akong alam ng lalaking iyon ang nangyayari sa amin ni Ashley at sigurado din akong sinusulsulan na niya ang mahal ko para makipaghiwalay sa akin.Ilang araw na kaming hindi nagkikita at dahil sa guilty ako ay hindi ko rin magawang tawagan siya. Ang gusto ko ay makausap siya ng personal kaya naman agad akong pumunta sa condo niya ng makakuha ako ng pagkakataon.Ngunit hindi ko inaasahan na maririnig ko ang mga salitang iyon sa bibig niya
Ashlyn“Buwisit!!!” sigaw ko sabay bato ng aking cellphone.“Bwisit ka Marco!!” tili ko pa. Nasa aming silid ako at dahil late na ay gusto kong i-check kung nasaan siya at baka kasama na naman niya ang kambal ko. Pero ano ito? Sinigawan niya ako!Unang beses iyon na ginawa ni Marco na may kasamang bad words. Bakit? Bakit niya ginawa iyon? Anong nangyari at mukhang mainit ang kanyang ulo? Nanggaling ba siya sa kakambal ko? Nagkausap ba sila? Nagselos na naman ba siya kay Sandro at sa akin niya ibinunton ang kanyang galit? Peste talaga ang kakambal ko na ‘yon. Kahit kailan ay tinik siya sa kaligayahan ko.Mamatay ka na, mamatay ka na Ashlyn! Kahit na pinagpalit ko na ang ating kalagayan ay ikaw pa rin, ikaw pa rin ang pinipili ni Marco! Lahat na ginawa ko para tuluyan ng maging akin ang asawa mo, pero talagang hindi mo ako pinatatahimik! Oo, ako ang tunay na Ashley at ang kakambal ko ang tunay na Ashlyn na siyang tunay na asawa ni Marco.Kinalma ko ang aking sarili bago ko kinuha ang aki
AshleyNang umalis si Marco ay hindi na rin ako natahimik. Habang sige ang pagtawag niya sa akin ng Sweetheart ay paulit ulit na nagpa-flash sa isipan ko ang kanyang nakangiting mukha at tumatawag ng “sweet”.Hindi ko na alam ang iisipin ko dahil litong lito na rin ako. Bakit ko nakikita ang mga bagay na ‘yon? Hindi na ako lumabas ng aking silid hanggang sa gumabi at nagpatuloy lang sa pag-iyak. Nakatulugan ko na rin ang hapunan at maagang maaga nagising ng kasunod na araw. Tumingin ako sa salamin at nakita kong medyo maga ang aking mga mata dala ng pag-iyak. Tinapik ko ang aking magkabilang pisngi bago bumuga ng hangin at tsaka ako lumabas ng aking silid para magsimula ng aking araw.Lumipas pa ang mga araw na ni hindi na rin nag text or tumawag si Marco. Nalungkot ako at patuloy na nasaktan ngunit pinilit kong kayanin. Salamat sa presensya ni Sandro na patuloy na nagpapatawa at nagpapagaan ng aking kalooban. Nagpatuloy ako sa pagsusulat at sa paglipas din ng mga araw ay may mga pag
AshleyIlang linggo pa ang lumipas at nagiging panay panay na rin ang pagdaloy ng mga alaala kong ayaw kong tanggapin. Dahil sa mga nalaman ko at sa mga alaalang patuloy na nagpa-flash sa aking isipan ay unti-unti kong nare-realize ang katotohanang napakasakit para sa akin.“Okay ka lang ba, Ash?” tanong ni Sandro. Napatingin ako sa kanya, naisip ko na ang kakambal ko talaga ang siyang Ash na tinutukoy niya na nagkaroon siya ng friends with benefits status. Gusto kong sabihin sa kanya iyon ngunit pinigilan ko ang aking sarili. Baka naman hindi pa talaga nakakaalala ang kakambal ko, kagaya ng sinabi ni Dr. Encinares ay suppressant ang laman ng botelya ng gamot na pareho naming tine-take. Paano kung biktima rin lang pala siya non.“Oo naman, bakit mo naitanong?”“Para kasing ang lalim ng iniisip mo eh.”“May mga plot kasi na pumapasok sa isipan ko at alam mo na, bilang writer, nagsisimula na akong isulat din iyon sa isip ko.” Natawa siya dahil sa sinabi ko na ikinatawa ko na rin. “Puro
“Wala naman, anong sabi ng doktor?” tanong ng kakambal ko na tila kabado.“Migraine lang, kaya wala kang dapat na alalahanin.” Nakita ko kung paano lumuwag ang kanyang paghinga ng sabihin ko iyon. “Isa pa, lagi naman akong sinasamahan ni Sandro kaya wala ka talagang dapat na ipag-alala.”“Ayan Marco, makakahinga na ako ng maluwag dahil alam kong may tumitingin na sa kakambal ko.” Sabi ni Ashlyn sabay tingin kay Marco na nakatingin naman sa akin.“Wala kang trabaho?” tanong ni Marco sa ngayon ay katabi ko na ring si Sandro.“Meron, pero hawak ko ang oras ko. I’m a lawyer.”“Lawyer ka?” bulalas na tanong ni Ashlyn. So, hindi niya alam ang profession talaga ni Sandro kagaya ng sinabi sa akin ng lalaki.“Oo.” Simpleng tugon ni Sandro.“Wait lang at kukuha ako ng mamimiryenda natin.” Tumayo ang kakambal ko at nagsimula ng lumakad papunta sa kitchen.“Ah, saan ang restroom niyo?” tanong naman ni Sandro. Itinuro ni Marco kung saan at umalis na rin ang lalaki kaya naiwan na kaming dalawa ng la
Ashley“Uminom ka ba ng gamot mo? I’m sure binigyan ka ng doktor mo,” nag-aalala kong tanong pero hindi dahil sa kalagayan niya kung hindi dahil baka natuklasan na niyang peke ang gamot na pinapainom ko sa kanya.“Oo, binigyan ako ng doktor ko ng gamot. Sinasabay ko sa gamot natin at si Sandro ang madalas na mag-remind sa akin.” Nakahinga ako ng maluwag matapos niyang sumagot. Napangiti ako sa kanya at nilapitan pa siya lalo at nakita ko si Marco na tumayo mula sa kanyang kinauupuan.Hawak pa rin niya ang kanyang ulo at tila nasasaktan talaga siya dahil na rin sa luhang tumutulo na mula sa kanyang mga mata. Alam kong nag-aalala na si Marco kaya kailangan kong magdahilan.“Ah!” sabi ko. Mas ginalingan ko pa ang pag-arte sabay hawak sa aking tiyan. Nakita ko ng yapusin ni Sandro ang kambal ko habang mabilis na lumapit naman sa akin si Marco.“May masakit ba?” nag-aalala niyang tanong.“Masakit ang tiyan ko, manganganak na yata ako..” sabi ko kahit na alam kong hindi pa naman. Hindi na ma
Author's Note: Reminder ko po, original names na po nila ang gamit sa POV dahil nagbalik na ang alaala ng tunay na Ashlyn na dating si Ashley.AshleyNakuhanan na ako ng dugo at lumabas na rin ang result. Hinihintay na lang namin ang doktora na tumingin sa akin. “Magiging okay lang ho kaya siya, dok?” tanong ni Marco habang hawak hawak ang aking kamay.“Kung gusto niyong makasiguro since malapit na rin ang due ni Mommy ay pwede niyo naman na po siyang ipa-admit. Kung dito po siya nagpapacheck at nandito ang doktor niya ay pwede po namin siyang i-inform about it,” sabi ng doktor.Tumingin ang doktora sa akin kaya naman bahagya akong ngumiwi para naman hindi niya mahalatang umaarte lang ako.“Siguro po ay mas maigi ng ma-admit siya para masiguro ang kaligtasan nila ni baby lalo at madalas sumakit ang tiyan ni mommy.”“Do what you think is necessary, doc.” Halatang halata ang concern sa tinig ni Marco kaya naman puspos ako ng kaligayahan ng mga oras na ‘yon. “Okay po,” tugon ng doktor b
Marco“Hindi pa ba alam kung nasaan na si Ashley ngayon?” tanong ko kay Andy. Sa tinagal tagal ng pagpapahanap ko sa babae ay wala pa rin nakuhang kahit na anong impormasyon ang detective na kinuha niya.“Pasensya na po, Sir. Kahit ako ay hindi rin makakuha ng kahit na anong impormasyon na may kinalaman kay Ma’am Ashley. Sinubukan ko na rin tignan ang bank account niya. Lahat ng banko ay chineck ko na kung merong nag-open ng account na nasa pangalan niya para lang magkaroon kami ng idea ng kinaroroonan niya ngunit wala pa rin.”Alam kong totoo ang sinasabi niya.Pagkatapos ng mga nakaraang imbestigasyon ko tungkol sa asawa ko gawa ng kuryosidad ay kung ano-ano na ang pumapasok sa utak ko.Nalaman ko na nagpa-check-up siya sa isang OB GYNE bago ang kanilang aksidente pero wala akong matandaan na nagsabi siya sa akin.Nag-alala ako na baka buntis na pala siya ng panahon na ‘yon ngunit naisip ko na sinabi na sana ng doktor iyon kung ganon nga especially na-coma din siya.“Pero Sir, may
AshleyGusto kong makasiguro na wala na ngang ugnayan ang dalawa at hindi ko malalaman iyon kung hindi ko gagamitin ang mga ito.Clone ito ng telepono nila at dati ko ng gamit sa tuwing gusto kong malaman ang pinag-uusapan nila. Mabuti na lang at hindi ko ito sinira ng inakala kong nagbalik loob na sa akin si Marco.Tignan natin kung ano ang itinatago niyo. Kapag nalaman ko na pinagkakaisahan niyo ako ay lintik lang ang walang ganti.Tumayo ako mula sa pagkakaluhod at inilibot ang aking paningin sa loob ng aming walk-in closet at naghanap ng pwede kong paglagyan ng mga ito na hindi mapapansin ni Marco.Madali lang naman dahil hindi naman pumipirmi dito si Marco, kagaya ng sinabi ko na, palaging nasa kanyang study room siya o kaya naman ay sa silid ni Asher. Pero hindi ako pwedeng mag kampante. Hindi ko alam ang tinatakbo ng isip niya lalo na ngayong sinigawan na niya ako.“Ahhh!!!!!!!!” sigaw ko. Sobrang galit ang nararamdaman ko dahil sa nangyari. Hindi ako makakapayag na mapunta sa
AshleyHawak ko ang aking dibdib and looking at him in disbelief. Itinago ko ang gulat at galit ko dahil kailangan ko pa rin panindigan ang pagiging Ashlyn ko sa paningin niya.“Kailanman ay hindi mo ako sinigawan at wala akong matandaan na kahit na anong pagkakataon na nagalit ka sa akin. Anong nangyari, Marco?”“Magpasalamat ka at hawak ko ang anak ko, kung hindi ay baka kung ano pa ang nagawa ko sayo. Ngayon, kung gusto mong magtrabaho ay gawin mo. Basta hindi ka na rin pwedeng tumuntong sa pamamahay ko!”“Kung aalis ako ay dadalhin ko ang anak ko.”“Subukan mo, ilalaban ko ng custody sa anak ko. Hindi mo kayang mag-alaga kaya inuunahan na kita, umalis ka kung gusto mo at kalimutan mo ang anak ko.”Tinalikuran niya ako at lumabas sila ni Asher ng silid habang wala akong magawa kung hindi ang sundan lang sila ng tingin hanggang sa tuluyan niyang maisra ang pintuan.Naglakad ako palapit sa kama at napaupo doon. Bakit biglang nagka ganon si Marco? Tandang tanda ko, nagsimula iyon may i
“Hi,” nakangiti kong sabi sa kanya sabay lapit. Hahalik sana ako sa kanya ngunit bigla itong umiwas.“You didn’t answer my question, saan ka galing?” tanong niya ulit. Ngunit ayaw kong magpatalo sa takot at kaba.“You avoided my kiss, bakit?” tanong ko na may halong hinanakit. Inisip ko na agad lalambot ang kanyang mukha at mawawala ang kaseryosohan non ngunit hindi ganon ang nangyari.“Where have you been?” tanong niya ulit at bawat kataga ay merong diin na tila ba sinasabi niyang sagutin ko ang tanong niya.“Saan pa ba? Eh di sa likod. Hindi naman ako umaalis ng bahay.”“How long have you been there?”“Kanina pa,” sabi ko sabay yuko. Kailangan kong umarte, hindi siya pwedeng makatunog. “Gusto kong mag-isip, Marco.”“Ng tungkol saan?”“Sa akin. Hinahanap ng katawan ko ang pagtatrabaho at—”“Nag-usap na tayo tungkol sa bagay na ‘yan.” Mahina lang ang pagkakasabi niya kaya ang naisip ko na nasa akin na ulit ang upperhand.“Pero gusto kong magtrabaho.”“Kulang pa ba sayo ang pag-aalaga
Ashley“Hindi mo pa ba nakikita kung nasaan na si Ashlyn?” tanong ko sa sangganong taga squatters area. Ayaw ko talagang makipagkita sa lalaking ito dahil nga hindi ko gusto ang klase ng lugar ng tinitirhan niya.“Kung nakita ko na siya eh di sana hindi mo na ako natagpuan dito,” tugon naman niya.“Ano naman ang koneksyon ng pagkakatagpo mo sa kanya at sa pagtira mo dito?”“Syempre, sa mansyon ko dadalhin ang mahal ko. Hindi siya nababagay sa lugar na ‘to.” Umikot ang mga mata ko sa sinabi niya. Anong mansyon ang pinagsasasabi niya?“Tigil tigilan mo ako at siguraduhin mo na makukuha mo si Ashlyn! Merong kumakalaban sa akin ngayon at tinatakot ako tungkol sa tunay kong pagkatao kaya siguraduhin mong magtatagumpay ka.”“Bakit ako ang pinipilit mo na kumilos? Wala ka na bang ibang mautusan?” tanong niyang nakangisi at hindi ko mapigilan ang mabwisit sa itsura niya.Hindi naman siya pangit, kagaya ng nasabi ko na ay gwapo ito, maganda ang katawan ang macho. Kaya nga nagagawa niyang maangk
Lumipas ang ilang linggo pa at nasanay na rin ako na mamuhay dito sa probinsya. Kagaya ng gustong mangyari ni Sandro ay may kasama na ako sa bahay peeo stay out.Hindi naman ako alagain kaya hindi ko kailangan ng kasama bente kwatro oras. Hindi na rin ako bata at kaya ko na ang sarili ko kung wala na siya sa gabi.Secured din ang bahay na tinutuluyan ko kaya naman wala rin akong nararamdaman na kahit na anong takot.“Pasok,” sabi ko sabay lingon sa pintuan ng aking silid. Araw ng Sabado at kagaya ng ibang araw ay nasa harapan ako ng aking laptop para magsulat ngunit wala naman akong maisip na isulat. “Nandito po si Atty. Sandro.” Ngumiti ako kay Ate Ovie. Siya na rin ang kinuha kong kasambahay dahil palagay na ako sa kanya. “Sige po, susunod na ako.” Tumango lang siya sa akin at umalis na. Ako naman ay tumayo na sa aking kinauupuan para lumabas at puntahan si Sandro. “Busy?” tanong agad ng lalaki ng makita ako. “Writer's block I guess.” Natawa siya sa sinabi ko. Nito kasing mga hul
AshlynIlang buwan na ng huli kaming magkita ni Marco. Nang tuluyan na kaming magpaalamanan sa isa't isa. Pero hanggang ngayon ay masakit pa rin para sa akin ang ginawa ko.Ako ang legal na asawa, ang tunay niyang asawa. Pero hindi ko maipaglaban ng dahil sa takot. Hindi ko alam kung paano haharapin si Marco kung sakaling sabihin ko ang totoo tapos kapag nagsasama na kami ay malaman kong hindi ko siya mapasaya dahil hindi ako magkakaanak.Dahil sa takot ko na baka hindi ko mapigilan ang sarili ko na puntahan si Marco ay lumayo na lang ako.Salamat sa tulong ni Sandro na nakalipat na ako dito sa Cabiao, Nueva Ecija. Malayo man ay may internet pa rin akong nagagamit kaya naman tuloy tuloy pa rin ang aking pagsusulat.Kumikita ako sa parehong account ko at ang naantala kong nobela bago ang aksidente ay sinikap kong ipagpatuloy.Ang daming readers ang nagalit dahil nga sa tagal na hindi ako nag-update. May iba pang nagsabi na baka patay na raw ako. Well, parang ganon na nga ang nangyari sa
Masamang masama ang loob ko dahil parang kung sino lang ako ng pagsabihan niya. Mukhang ang bata lang talaga ang mahalaga sa kanya. Wala akong nagawa kung hindi ang sundin ang kanyang kagustuhan. Sa ngayon ay pagbibigyan ko siya.Umakyat sila ni Asher habang naiwan naman ako sa sala. Simula ng manganak ako ay hindi pa ako nakaalis ng bahay. Wala na akong balita sa kung ano ang nangyayari maliban sa mga napapanood ko sa social media pati na rin sa T.V.Kailangan kong makagawa ng dahilan upang makalabas. Sa ngayon ay hindi pa pwedeng magtrabaho dahil ayaw ni Marco. Bwisit kasing Ashlyn ‘yon! Kung hindi dahil sa kanya ay hindi ko masasabi na hindi na ako magtatrabaho kapag nagkaanak na kami.“Ma’am, may babae pong naghahanap sa inyo.” Nilingon ko ang katulong at tsaka nagtanong.“Sino daw?”“Pinadala daw po ng agency para maging yaya,” tugon niya. Do’n ko lang naalala na tumawag nga pala ako sa agency.“Okay, papasukin mo at ng ma-interview.”“Okay po.” Umalis na ang katulong at pagbalik
AshleyNgayon na talagang handa na si Marco para magsimula ulit ng aming masayang pamilya ay hindi ko pa rin mapigilan ang mag-isip kung ano na ang nangyari kay Ashlyn. Matagal ko na siyang hindi nakikita, at kahit na noong nanganak ako ay hindi niya ako dinalaw.Gusto kong malaman kung talagang wala ng balak na manggulo ng babaeng ‘yon kaya kailangan ko ring malaman kung nasaan siya. Hindi ako maka tiempo na umalis para puntahan siya sa condo at kung sakali naman na yayain ko si Marco ay baka hindi ito pumayag.Napatingin ako sa aming anak na ngayon ay nakahiga sa sofa sa aking tabi. Mas maganda sana kung naging kambal din ang anak namin, sigurado akong lalo silang mamahalin ni Marco.“Ma’am, may sulat po.” Nilapag ng katulong sa center table ang isang sobra. Kinuha ko iyon at tinignan kung kanino galing ngunit walang nakasulat kaya binuksan ko na.May papel sa loob, kinuha ko iyon at binasa.“I know who you are.” Nanginig ang aking mga kamay kasabay ang panlalaki ng aking mga mata.