Simula na ng mas masakit na scenarios para kay Ashley. Paki-vote po ng inyong gems, like and comment na rin po. Maraming salamat.
AshleyUmalis sila at naiwan akong nakatunganga, alam kong pasunod sa akin si Marco pero dahil sa pagdaing ni Ashlyn ay napatigil ito at mas pinili ang samahan siya. Naiintindihan kong nag-aalala siya para sa baby at sa kambal ko, pero hindi ko maiwasan ang masaktan dahil alam kong lalo na akong magiging second option lang pag lumabas na ang baby.Nagpunta na nga ako sa aking silid at nagmukmok habang hinihintay ang pagbabalik nila. Ngayon pa lang ay ramdam ko na ang sakit para sa pagdating ng baby. If only I was pregnant too, but I’m not. Nagmukmok lang talaga ako habang wala pa ang mag-asawa, imbes na magsulat ay mas pinili ko ang lukubin ng takot, kaba at awa para sa sarili ko. May mga tanong na unti unting nagsulputan sa isip ko na hindi ko masagot, or ayaw kong sagutin?May dalawang Linggo pa ang lumipas matapos ang insidente ay nagdesisyon akong umalis ng bahay. “Ash, alis muna ako,” ang paalam ko sa kakambal ko na nasa living room.“Ha? Bakit, saan ka pupunta?” tanong niya bago
MarcoIlang linggo na rin ang lumipas simula ng hindi ko masipot si Ashley at simula din non ay palagi na siyang umaalis ng bahay. Hindi man niya sinasabi kung nasaan siya ay may palagay akong nandoon lang din siya naglalagi sa condo niya. Hindi ko magawang bigla siyang puntahan doon dahil kay Ashlyn. Palagi itong nakatawag sa akin kahit nasa office ako at ayaw ko naman na makipag-usap sa mahal ko ng maya’t maya ay may isang taong umaabala sa amin.Sa totoo lang ay nakokonsensya ako sa nangyari ng araw na iyon at hindi ko mapigilang maalala kung paano ko siyang napaghintay sa wala ng hindi sinasadya.***Nagdadrive na ako papunta kay Ashley ng tumunog ang aking cellphone at nakita ko ang pangalan ng asawa ko. Hindi ko sana sasagutin kaya lang ay naalala ko ang kalagayan niya, kahit na hindi ko na siya mahal ay hindi ko rin naman maaaring balewalain ang aming magiging anak. Iba ang pagiging asawa ko sa pagiging tatay.“Yes?” ang tanong kong bahagyang nakakunot ang noo dahil nga alam kon
Marco“Sir?” ang tanong ng assistant kong si Andy ng pumasok ito sa aking opisina ng tinawag ko ito sa aking intercom.“I expected a visitor this morning at hindi siya nakapunta,” ang sabi ko. Hindi ko alam kung bakit, pero nag-aalala ako na hindi nakarating si nurse Mika. Hindi ko rin alam kung bakit niya nasabi na baka ipakulong siya eh hindi ko naman siya kilala personally.“Should I look into her po?” tanong ni Andy kaya naman tumango ako at ibinigay sa kanya ang cellphone number ng nurse at ang pangalan pati na rin ang ospital na pinagdalhan ko kay Ashlyn nung sumakit ang tiyan niya. “Sige po sir, I’ll work on this now.”“Salamat,” sabi ko tapos ay lumabas na siya ulit ng aking office. Nagpatuloy na ako sa pagtatrabaho at bago mag-lunch time ay naka-receive ako ng text mula sa nurse.Mika: Sir, pasensya na po at hindi na ako nakapunta. May emergency po kasi sa bahay.Marco: Ganun ba, sige.Naghintay ako ng reply niya pero wala na akong natanggap. Nagbalik sa nurse ang isip ko at s
AshleyHindi ko akalain na magkakasundo kami ni Sandro. Sa totoo lang ay hindi ko siya talaga naalala, pero kahit ilang ulit ko na ring sinabi sa kanya ang ganon ay hindi pa rin naman siya tumigil sa paglapit sa akin. Halos araw araw ay nasa condo ko ako dahil na rin sa sama ng loob kay Marco sinamahan pa ng matinding pagseselos sa tuwing nakikita ko silang dalawa ni Ashlyn.Kasalukuyan akong nasa condo at natural ay kasama ko si Sandro na naging kaibigan ko na rin dahil hindi na siya bumanggit ng aming “friends with benefits” status bago ako maaksidente. Ngayon ay purely friendship lang ang namamagitan sa amin. “Buti wala kang online job ngayon.” ang sabi niya ng papasukin ko siya at mapansin niyang wala ang aking laptop sa center table na karaniwan ng kinalalagyan non kapag dumdating siya.“I just chose not to work,” ang sabi ko na ikinatango niya bago inilapag ang lunch namin na dala niya sa maliit kong dining table at inayos na iyon.“Why don’t you just stay here for good? I mean
WARNING! MATURE CONTENT!AshleyLulong na lulong at miss na miss ko na talaga ang lalaking ito kaya naman hindi ko na rin napigilan ang aking sarili. Pasalamat na lang ako at ayon din sa kanya ay umalis ang aking kakambal. Hindi ko na matandaan ang huling beses kaming naging ganito ka-intimate. Narinig ko ang pagsara ng pintuan at ang tuluyang pagkatanggal ng robe na bumabalot sa aking katawan. Ang bango bango din ni Marco at sigurado akong kakaligo niya lang din.“I miss you so much, sweetheart.” ang ungol niya habang sige ang pagsimsim niya sa aking leeg pagkatapos ay diniladilaan pa niya. Sarap na sarap ako sa ginagawa niya kaya naman giniya ko pa siya pababa sa aking dibdib. Gustong gusto kong sinususo niya at nilalamas ang aking malulusog na hinaharap at alam kong ganun din siya.Nagkandaliyad na ako, buti na lang at salo salo ako ni Marco. Nakapulupot ang isa niyang kamay sa aking baywang para hindi ako matumba habang sige ang paglamas ng isa sa isa kong dede tapos ay nilalaro ng
Mature Content AshlynHindi ako papayag na magkita silang dalawa at mas lalong hindi ko sila bibigyan ng pagkakataon na magkasama. Paano kung bigla na lang makipaghiwalay sa akin si Marco kahit na may anak na kami. Although nakikita ko kung gaano siya ka-concern sa akin at sa pinagbubuntis ko ay hindi ko pa rin maiwasang mag-alala ng husto. Alam ko kung gaano nila kamahal ang isa’t isa at any time ay pwede akong i-dispatsa ni Marco.Kaya naman ginagawa ko ang lahat para lang mabantayan sila, sukdulang kopyahin ko ang kanilang cell phone numbers para lang malaman ko kung magtatagpo sila. Nakatanggap ng text si Marco mula sa isang nurse, kaya naman tinawagan ko siya. Kaya lang ay unattended na iyon. Sigurado akong in-off na niya iyon at pupuntahan niya ang kakambal ko na hindi ko hahayaang mangyari kaya naman tinawagan ko siya at pinauwi.Nang sabihin niya sa aking aalis na siya ng bahay at maninirahang mag-isa sa kanyang condo ay kinabahan ako. Natakot ako dahil baka hindi na rin umuwi
AshlynTuluyan ng lumipat ang kakambal ko sa condo niya at in-invite niya kami ni Marco na doon magdinner at mabilis naman itong pumayag na ikinaasar ko. Pero kailangan kong pumayag din kaya kagaya niya ay tinanggap ko ang imbitasyon ng kapatid ko.Hinanda ko ang aking sarili sa pagharap sa kanya at kailangan ko ring planuhin kung paano ko siya paseselosin ng husto. Alam kong may nangyayari na muli sa kanila ni Marco kaya naman mas lalo pa akong nanggagalaiti. “Ash, ready ka na?” ang tanong ni Marco na nagpabalik sa ulirat ko.“Ha? Oo, ready na ako. Ikaw ba?” Ang sagot kong nakangiti sa kanya. Ayaw kong ipahalatang wala akong gana dahil baka magkaroon siya ng kakaibang hinala sa akin. Hindi ako pwedeng magpakita ng kahit na anong emosyon maliban sa pagiging masaya para sa kakambal ko.Nagsimula na kaming magbiyahe at nagulat na lang ako ng tanungin niya ako. “Saan banda ang condo ni Ashley?”Gusto kong tumawa ng malakas dahil sa itsura niya na akala mo ay talagang wala siyang alam. Per
MarcoExcited akong makita ang sweetheart ko kaya naman agad kong pumayag ng imbitahin niya kami para sa dinner. Hindi ko na naisip na baka magtaka ang asawa ko dahil alam ko naman na agad din siyang papayag.Habang nasa biyahe ay ang mahal ko ang nasa isipan ko. Mula ng umalis siya sa mansyon ay ilang beses na rin kaming nagkita ng palihim. Sa tuwina ay sinasabi ko kay Ashlyn na nasa meeting ako. Kaya sa susunod ay hindi ko na pwedeng gawing dahilan iyon.Ayaw ko talagang palipatin ang mahal ko, pero gusto niya talaga kaya wala na akong magagawa. Pagka park ko ng sasakyan ay mabilis na akong umakyat sa unit niya at si Ashlyn ang sumalubong sa akin na tuwang tuwang sinabi sa akin ang tungkol sa lalaking ngayon ay katabi ni Ashley sa hapag.“Sis, matagal na ba kayong magkakilala ni Sandro?” tanong ni Ashlyn bago ito sumubo ng pagkain habang naghintay naman ako ng sagot ni Ashley.“Sabi niya, pero hindi ko naman maalala.”“Matagal na talaga, kaya nga nag alala ako ng hindi na siya umuwi
Ashley“Uminom ka ba ng gamot mo? I’m sure binigyan ka ng doktor mo,” nag-aalala kong tanong pero hindi dahil sa kalagayan niya kung hindi dahil baka natuklasan na niyang peke ang gamot na pinapainom ko sa kanya.“Oo, binigyan ako ng doktor ko ng gamot. Sinasabay ko sa gamot natin at si Sandro ang madalas na mag-remind sa akin.” Nakahinga ako ng maluwag matapos niyang sumagot. Napangiti ako sa kanya at nilapitan pa siya lalo at nakita ko si Marco na tumayo mula sa kanyang kinauupuan.Hawak pa rin niya ang kanyang ulo at tila nasasaktan talaga siya dahil na rin sa luhang tumutulo na mula sa kanyang mga mata. Alam kong nag-aalala na si Marco kaya kailangan kong magdahilan.“Ah!” sabi ko. Mas ginalingan ko pa ang pag-arte sabay hawak sa aking tiyan. Nakita ko ng yapusin ni Sandro ang kambal ko habang mabilis na lumapit naman sa akin si Marco.“May masakit ba?” nag-aalala niyang tanong.“Masakit ang tiyan ko, manganganak na yata ako..” sabi ko kahit na alam kong hindi pa naman. Hindi na ma
“Wala naman, anong sabi ng doktor?” tanong ng kakambal ko na tila kabado.“Migraine lang, kaya wala kang dapat na alalahanin.” Nakita ko kung paano lumuwag ang kanyang paghinga ng sabihin ko iyon. “Isa pa, lagi naman akong sinasamahan ni Sandro kaya wala ka talagang dapat na ipag-alala.”“Ayan Marco, makakahinga na ako ng maluwag dahil alam kong may tumitingin na sa kakambal ko.” Sabi ni Ashlyn sabay tingin kay Marco na nakatingin naman sa akin.“Wala kang trabaho?” tanong ni Marco sa ngayon ay katabi ko na ring si Sandro.“Meron, pero hawak ko ang oras ko. I’m a lawyer.”“Lawyer ka?” bulalas na tanong ni Ashlyn. So, hindi niya alam ang profession talaga ni Sandro kagaya ng sinabi sa akin ng lalaki.“Oo.” Simpleng tugon ni Sandro.“Wait lang at kukuha ako ng mamimiryenda natin.” Tumayo ang kakambal ko at nagsimula ng lumakad papunta sa kitchen.“Ah, saan ang restroom niyo?” tanong naman ni Sandro. Itinuro ni Marco kung saan at umalis na rin ang lalaki kaya naiwan na kaming dalawa ng la
AshleyIlang linggo pa ang lumipas at nagiging panay panay na rin ang pagdaloy ng mga alaala kong ayaw kong tanggapin. Dahil sa mga nalaman ko at sa mga alaalang patuloy na nagpa-flash sa aking isipan ay unti-unti kong nare-realize ang katotohanang napakasakit para sa akin.“Okay ka lang ba, Ash?” tanong ni Sandro. Napatingin ako sa kanya, naisip ko na ang kakambal ko talaga ang siyang Ash na tinutukoy niya na nagkaroon siya ng friends with benefits status. Gusto kong sabihin sa kanya iyon ngunit pinigilan ko ang aking sarili. Baka naman hindi pa talaga nakakaalala ang kakambal ko, kagaya ng sinabi ni Dr. Encinares ay suppressant ang laman ng botelya ng gamot na pareho naming tine-take. Paano kung biktima rin lang pala siya non.“Oo naman, bakit mo naitanong?”“Para kasing ang lalim ng iniisip mo eh.”“May mga plot kasi na pumapasok sa isipan ko at alam mo na, bilang writer, nagsisimula na akong isulat din iyon sa isip ko.” Natawa siya dahil sa sinabi ko na ikinatawa ko na rin. “Puro
AshleyNang umalis si Marco ay hindi na rin ako natahimik. Habang sige ang pagtawag niya sa akin ng Sweetheart ay paulit ulit na nagpa-flash sa isipan ko ang kanyang nakangiting mukha at tumatawag ng “sweet”.Hindi ko na alam ang iisipin ko dahil litong lito na rin ako. Bakit ko nakikita ang mga bagay na ‘yon? Hindi na ako lumabas ng aking silid hanggang sa gumabi at nagpatuloy lang sa pag-iyak. Nakatulugan ko na rin ang hapunan at maagang maaga nagising ng kasunod na araw. Tumingin ako sa salamin at nakita kong medyo maga ang aking mga mata dala ng pag-iyak. Tinapik ko ang aking magkabilang pisngi bago bumuga ng hangin at tsaka ako lumabas ng aking silid para magsimula ng aking araw.Lumipas pa ang mga araw na ni hindi na rin nag text or tumawag si Marco. Nalungkot ako at patuloy na nasaktan ngunit pinilit kong kayanin. Salamat sa presensya ni Sandro na patuloy na nagpapatawa at nagpapagaan ng aking kalooban. Nagpatuloy ako sa pagsusulat at sa paglipas din ng mga araw ay may mga pag
Ashlyn“Buwisit!!!” sigaw ko sabay bato ng aking cellphone.“Bwisit ka Marco!!” tili ko pa. Nasa aming silid ako at dahil late na ay gusto kong i-check kung nasaan siya at baka kasama na naman niya ang kambal ko. Pero ano ito? Sinigawan niya ako!Unang beses iyon na ginawa ni Marco na may kasamang bad words. Bakit? Bakit niya ginawa iyon? Anong nangyari at mukhang mainit ang kanyang ulo? Nanggaling ba siya sa kakambal ko? Nagkausap ba sila? Nagselos na naman ba siya kay Sandro at sa akin niya ibinunton ang kanyang galit? Peste talaga ang kakambal ko na ‘yon. Kahit kailan ay tinik siya sa kaligayahan ko.Mamatay ka na, mamatay ka na Ashlyn! Kahit na pinagpalit ko na ang ating kalagayan ay ikaw pa rin, ikaw pa rin ang pinipili ni Marco! Lahat na ginawa ko para tuluyan ng maging akin ang asawa mo, pero talagang hindi mo ako pinatatahimik! Oo, ako ang tunay na Ashley at ang kakambal ko ang tunay na Ashlyn na siyang tunay na asawa ni Marco.Kinalma ko ang aking sarili bago ko kinuha ang aki
MarcoPagka-uwi namin ni Ashlyn galing sa hospital ay hinayaan ko na siyang magpahinga. Si Ashley ang gusto kong dalhin sa doktor para ma-check-up dahil sa sakit niya ngunit hindi iyon ang nangyari.Sobra ang naging pag-aalala ko ng malaman kong nilagnat siya. Halos magdamag ay magkasama kami at halos magpakasawa din ako sa pag-angkin sa kanya. Pero sa isang text lang ni Ashlyn ay nagawa ko siyang iwanan. I feel guilty, dahil alam kong nasasaktan din siya.Tapos merong Sandro na nagbibigay sa kanya ng atensyon na dapat ay sa akin nanggaling. May palagay akong alam ng lalaking iyon ang nangyayari sa amin ni Ashley at sigurado din akong sinusulsulan na niya ang mahal ko para makipaghiwalay sa akin.Ilang araw na kaming hindi nagkikita at dahil sa guilty ako ay hindi ko rin magawang tawagan siya. Ang gusto ko ay makausap siya ng personal kaya naman agad akong pumunta sa condo niya ng makakuha ako ng pagkakataon.Ngunit hindi ko inaasahan na maririnig ko ang mga salitang iyon sa bibig niya
Ashley“Buntis?” takang tanong niya.“Do you know her?” tanong ko. Kasi parang kilalang kilala niya ang kakambal ko. “She’s married so natural lang naman na mabuntis siya, right?” dagdag ko pa.“I see, I just couldn’t believe it. Maybe prayer did help her.”“What do you mean?” Na-curious na ako sa mga sinasabi niya at gusto ko pa siyang kausapin.“Anyway, may pasyente pa akong kailangan na puntahan.” Iyon lang at tinalikuran na niya ako. Gusto ko siyang habulin at kausapin pa, bigla kasing parang kinabahan ako na ewan. Pakiramdam ko ay may malalaman akong importante kung magkakausap pa kami. Ngunit wala akong nagawa kung hindi ang sundan lang siya ng tingin.Ako naman ay nagpatuloy na lang din sa paglalakad papunta sa Neurology Department. Mas importante na unahin ko ang sarili kong kalagayan sa ngayon kaysa ang iba.“Ms. Ruiz,” tawag ng nurse kaya naman lumapit ako sa kanya at iginiya ako papasok sa isang silid. Umabot ako sa palistahan at may cut off pala ng lunch time. Meron namang
AshleyHindi ko na ipinaalam pa kay Ashlyn ang desisyon kong magpa-check up dahil malayo naman na kami sa isa’t-isa. Alam ko naman rin na ang pag galing ko ang tangi rin niyang hiling kaya wala akong nakikitang masama kahit na hindi ko pa iyon ipaalam sa kanya.Matagal ko na rin sinabi sa kanya na hindi ako naniniwala na umeepekto sa akin ang niresetang gamot ng aming doktor ngunit kagaya nga ng sinabi niya ay nakakaranas na siya ng mangilan ngilang pagbalik ng kanyang alaala.Nang kasunod na araw ay maaga akong gumising upang ipaghanda ang sarili ko ng breakfast at idinamay ko na syempre si Sandro just in case na magpunta siya. Ayaw ko naman na siya na lang lagi ang paglutuin ko at nakakahiya naman.Hindi nga ako nagkamali dahil mga bandang 8 am ay dumating ang lalaki. “Wow, nakaluto na ah!”Ngumiti ako sa kanya at itinuro ang upuang katapat ng sa akin para sabay na kaming mag-almusal. Bihis na bihis ito at mukhang may pupuntahang importante.“May meeting ka?” tanong ko.“Sort of. Nag
Ashley“Anong ginawa mo?” tanong ko kay Sandro. Isang linggo na mahigit ang nakalipas ng manggaling dito sila Marco at Ashlyn at simula noon ay araw-araw na rin siyang nag pupunta dito. As in walang palya.“Hindi kita pwedeng pabayaan, mahirap ng maiwan ka saglit at nagkakasakit ka,” sabi niya. Sasagot na sana ako ngunit bigla akong natigilan dahil bigla akong may naalala.‘Sweet, hindi talaga kita pwedeng iwan kahit saglit ano?’ sabi ni Marco na nakangiti. Pero sino ang kausap niya? Ako ba? Naipilig ko ang aking ulo dahil bigla na lang akong hinawakan ni Sandro sa balikat at bahagya inuga.“Are you okay?” nag-aalala niyang tanong. Napatingin ako sa kanya at parang gusto kong banggitin ang saglit na alaalang iyon ngunit nag-aalala din akong baka iba ang isipin niya.“Yes, I'm okay. Ikaw pa nga ang iniisip ko dahil baka nakakaabala na ako sayo.”“Ano ka ba, wala lang yon. Tsaka kapag kailangan naman ako sa office ay agad akong nagpupunta doon.” Nginitian ko siya at hinayaan na lang sa g