Umaagos ang kanyang luha habang tinitingnan ang mga larawan nila ng kaibigan. HIndi niya akalaing iiwanan siya bigla nito. Alam niyang may kasalanan siya kaya lalo na siyang naguguilty. Si lala ang nagligtas sa kanya, sa panaginip niya na niyayaya na siya ng mama niya na umalis. Alam niya ang pigurang iyon kahit nakatalikod. Nakaupo siya sa kanyang pwesto ng dumaan ang grupo nina Melody. "Kawawa naman si Lala no?" malakas ang boses nito, "pero deserved niya yun." saka nagtawanan ang grupo nila. Nagpanting ang kantyang tenga sa narinig. Hinablot niya ang buhok ni Melody, "anong sabi mo, ha?" gigil niyang tanong dito. "Ano ba, Estella, bitiwan mo nga siya," pinipigilan siya nina Rachel. 'Estella, tama na," inawat siya ng iba niyang kasama. Talagang namula ang anit ni Melody sa kanyang paghatak ng buhok. "Walanghiya ka!" sigaw sa kanya ni Melody, "kakalbuhin mo ba ako?!" "Oo! at puputulin ko rin yang dila mo!" sigaw niya dito. "Namatay na yung tao, wala kang respeto! gusto
Ipinatawag siya sa board room. HIndi niya iyon akalain. Ilang araw hindi pumasok sina Melody, tapos ngayon, ipinapatawag siya. Hindi niya alam kung bakit kailangang sa board room pa. Kumatok siya, binuksan iyon ng isang sekretarya. Nagulat siya, na naroon ang mga share holders ng kumpanya, kasama sina Melody, na abot tainga ang pagngisi. "Magandang umaga po, ipinapatawag niyo raw po ako?" tanong niya sa mga ito. "Oo, maupo ka, hija," isang matanda ang nag insist sa kanya na maupo, na sa tingin niya, ay ang tatay ni Melody. "Salamat po," naupo siya paharap sa mga ito. "ipinatawag niyo raw po ako?" "Oo, hija, napag alaman namin, mula sa aming mga anak, na nambubully ka raw. Hindi naman ata tama iyon," sabi ng matanda, na kamukha naman ni Rachel. Sanay siyang makiharap sa mga ganitong klase ng tao, at alam naman niya kung paano ipagtatanggol ang kanyang sarili. "Paki-sabi po sa akin kung sino ang binully ko?" tanong niya sa mga ito. "Ang aming mga anak, silang apat," sago
Alanganin ang pag ngiti nina Mr. Emperial. Nagpupunas ang mga ito ng pawis habang halatang hindi alam ang mga gagawin. "Ngayon, andito na ang mga kasamahan niyo, bakit niyo sila pinapirma ditan sa petition?" tanong ni Ludwig. "Hi-hindi namin sila pinilit!" matapang na sabi ni Mia, "nagkusang loob sila!" "Sabi po nila sir," nagsalita na ang mga katrabaho nila, "kaya daw nila.kaming ipatanggal kung hindi kami pipirma. Gagawan daw nila.kami ng issue." "Hindi totoo yan! sinungaling ka!" sigaw ni Melody dito, "daddy.." nagmamakaawa ang mukha nito habang hawak ang braso ng ama. "Ah.. mapag-uusapan naman natin ito, hindi ba Ludwig?" alanganin ang ngiti ni Mr. Emperial, "pwede naman natin itong-- itong palagpasin na lang." "Palagpasin?" nakangising sagot ni Ludwig, "nong si Miss Amorez ang idinidiin niyo, pinapaluhod niyo pa, saka hihingi ng tawad. Ngayon, gusto nyo, palagpasin ito? unfair naman ata kayo, hindi ba?" "Pero Ludwig, maaatim.mo bang ipahiya ang magiging biyenan mo?"
Lahat ay nakatingin sa kanila ng mga sandaling iyon. Kanya kanyang bulungan ang mga naroroon."Ludwig, pinakawalan mo sina Mr. Emperial at Mr. Calderon ng dahil sa babaeng iyan?" tanong sa kanya ni Mr. Amaya, "ipinagpalit mo ang friendship ng tatay mo sa kanila ng dahil lang sa isang babae?""Hindi isang babae lang ang pinag uusapan natin dito, Mr. Amaya, kundi ang pagiging bully ng mga anak nila. Hindi nila pinalaki ng maayos sina Melody. Nag aalaga sila ng mga magiging halimaw! Nakikita niyo ba?" sagot niya, "kung para sa inyo ay okay lang ang ginagawa nila, bakit hindi natin subukang gawin sa mga anak niyo ang ginagawa nila sa mga kasamahan nila?""Pero sobra naman ata yung pakakawalan mo na lang sila ng ganun ganun na lang," sabi naman ni Mr. Rodriguez.Kinawayan niya ang kanyang secretary, may dala itong mga folder. Ipinamahagi ito sa lahat ng naroroon."Kung makikita niyo diyan, nakasulat diyan ang winawaldas nilang pera, katulong ang iba nating accountant, paano ko nalaman? nao
Pinaakyat siya ni Ludwig sa opisina nito, hindi niya alam kung ano ang dahilan. Wala naman siyang report na dapat isubmit. Pinihit niya ang seradura,una niyang isinilip ang kanyang ulo. Nag iisa ito doon, na nakaupo sa swivel chair. "Lock the door," bilin nito sa kanya. Agad niyang ginawa ang iniuutos nito., "Come," inilahad pa nito ang kamay sa kanya. "Bakit?" paglapit niya dito, agad siyang hinila ng asawa pakandong, " I miss you.." hinalikan siya nito sa labi. Ilang linggo na rin niyang hiindi naiibigay ang pangangailangan ng lalaki, dahil sa lungkot na pinagdadaanan niya mula ng mawala si Lala. Nangayayat siya ng husto. Kung hindi dahil sa dinadala niya, baka hindi na siya kumain. Ramdam niya ang pagkasabik nito sa kanya. Binuksan nito ang zipper ng kanyang damit. Saka ibinaba iyon, na naghantad sa kanyang mayayamang dibdib. Bumaba sa leeg ang halik nito, patungo sa kanyang dibdib. "Uhhm.. uuhmm," daing niya habang nakasabunot sa buhok ni Ludwig. Binuhat siya nito
"Ram, ano bang pinagsasasabi mo?" alanganin ang ngiti niya sa lalaki, "hay naku, kmain ka na nga lang." "Nagtatanong lang naman ako eh, mukhang guilty ka," ngumisi pa ito sa kanya. "Puro kalokohan na ang naiisip mo," naiiling niyang sagot dito. "Ano ba ang nagustuhan mo kay Ludwig? mas gwapo naman ako diyan?" hindi niya akalaing diretsahan itong magtatanong sa kanya. "Kasi, mabait siya," sagot niya dito. "Mabait din naman ako ah," sagot sa kanya ni Ram, "saka mas bata ako sa kanya at sariwa." "Ram!" tinig iyon ni Ludwig, "ano ka, karne? saka mahiya ka naman, hipag mo si Estella! ate mo siya!" "ANong hipag? kasal na ba kayo? malay ko bang iisa ang tipo natin sa babae," ngumuya pa si Ram. "Okay ah, maayos ka ng sumagot ngayon. Samantalang hindi ka naman makabasag pinggan," nangunot ang noo ni Ludwig sa kapatid, "ano yan? sinasapian ka ni Boy Abunda?" "Depende, kapag may nakita akong alam ko ay para sa akin, hindi ko hinihintay na dumating siya, lalo na kung pwede ko naman siyan
Napatingin siya kay Ram. Hindi naman ito ganito noong una niyangdatnan sa opisina 3 months ago. Bigla na lang itong nagpakita ng interes sa kanya ngan.. "Nangako na ako sa sarili ko, na hindi na ako magpapalamang. Kung kaya kong agawin, gagawin ko," sagot ni Ram. Napatda siya sa sinabi ng kanyang bayaw , "anong ibig mong sabihin?" "Hindi kita ipalalamang sa kanya, pangako yan.." saka ito tuluyang lumayo sa kanya. Hinabol na lang niya ito ng tingin. Masyado palang possessive si Ram. Napailing na lang siya. Ramdam niya na nakatingin ito sa kanya at pinagnmamasdan ang bawat niyang kilos. Naiilang siya sa ginagawa ng lalaki. Parang kinikilabutan siya sa paraan ng pagtingin nito sa kanya. Tiningnan niya ito ng masama saka inirapan.. Napansin ito ng isa nitong katabi at agad na lumapit sa kanya. "Estella, galit ka ba sakin?" tanong ni Irene. "Huh? bakit naman ako magagalit sayo, " nginitian niya ito. "Kanina mo pa kasi ako iniirap irapan eh," sabi nito. "Naku Irene, hindi
"Ano itong nababalitaan kong may babae ka daw kinakalantare sa opisina niyo, Ludwig?" umuwi sa na siya ng bahay upang ipaalam dito sa kanyang mommy ang tungkol kay Estella, subalit may makating dila na pala ang naunang magtsismis sa kanya. "Sino namang nagtsismis sa inyo niyan?' tanong niya dito. Hindi muna siya sumagot, dahil alam niyang magmimisa ang kanyang mommy ng pagkahaba haba kung saka sakali. "Ang tanong ko ang sagutin mo, Ludwig, meron ba?" ibinuka pa nito ang hawak abaniko saka nagpaypay. "Ano naman kung meron? nasa tamang edad na naman ako, wala namang masama dahil binata ako," naupo siya sa sofa at pinanood na lang niya ang ina na magpalakad lakad sa kabuuan niyon. "Anong meron? mayaman ba yan? kilala ba? baka mamaya, ubusin lang niya ang yaman natin!" ainghal nito sa kanya. "Mabait siya ,ma. May unawaan na kaming dalawa. Hindi ako makakapayag na pigilan niyo ako ngayon. Pumalpak na nga kayo kay Raquel, tapos kung kani kanino niyo na naman ako nais ireto?" walan
Sobrang lungkot si Ram. Kung ano ano ang sumasagi sa kanyang isipan. Simula bayan, lalakarin lang niya hanggang bahay, para makapag isip siya ng tama. Iba pala talaga kapag nagmahal ang puso. Ang tama sa kanya ay sobra sobra. Sari sari ang pumapasok sa kanyang isipan, marahil, isinama na ni Ludwig sina Estella. Wala na siyang habol doon. Legal na asawa yun. Habang naglalakad si Ram, ang bigat sa kanyang dibdib ay lalong bumibigat sa bawat hakbang. Hindi na niya mabilang kung ilang oras na siyang naglalakad, parang wala na siyang pakialam kung gaano kalayo ang mararating niya. Pakiramdam niya ay wala nang halaga ang oras o direksyon—lahat ay mistulang nawalan ng saysay mula nang mawala sa kanya si Estella at ang mga anak nila. Ang tahimik na gabi ay parang sumasalamin sa kanyang kalungkutan. Ang mga ilaw ng poste ay nagbibigay ng malabong liwanag, habang ang mga dahon ng puno ay sumasayaw sa hangin na tila binubulong sa kanya ang mga alaala ng mga masasayang araw kasama si Est
"Ayoko ng makarinig ng kasinungalingang mo, Raquel.." malumanay na sabi ni Ludwig kay Raquel, "tama na.. mamamatay ka na, sinungaling ka pa." "Totoo ang sinasabi ko, Ludwig, "sagot ni Raquel, "maniwala ka naman sakin, please naman.." Ang kanyang mga luha ay patuloy na umagos, dahil sa takot na maaaring gawin ni Ludwig sa kanilang dalawa. Ang labis na pagpapatakbo nito ng mabilis at ang granadang hawak nito ang nagbibigay pangamba lalo sa kanya. "Pinaghiwalay niyo kami ng asawa ko, ngayon, muntik mo na akong ipapatay. Ganyan ka ba magmahal, Raquel?" naningkit ang luhaang mata ni Ludwig. "Ako naman ang nauna, Ludwig, ako.. Hindi si Estella.. Kahit pinalabas naming patay na siya, parang wala pa rin sa akin ang puso mo. Gaano ako katagal maghihintay upang mahalin mo ulit?" "Mabuting tao si Estella, Raquel," napapailing si Ludwig, "hindi mo siya kayang pantayan." Parang kutsilyo na tumusok sa kanya ang sinabing mga salita ni Ludwig. Labis siyang nasasaktan at hindi makapaniwala
"Uuwi na pala kami, Ludwig.." paalam ni Estella sa lalaki. "Maraming salamat, at nakilala ko ang aking mga anak.. Salamat sayo, at kay Ram sa pagpapalaki sa mga bata na maayos at mabuti." malungkot ang mga ngiti ni Ludwig sa kanya. "Maaari mo naman silang dalawin kung nais mo," nakangiting sabi ni Estella dito. "Okay na ko.. salamat, salamat sa inyo, mga anak!" niyakap ng mahigpit ni Ludwig ang mga bata, "salamat sa inyo at pinagbigyan niyo si daddy.." "Opo, daddy, ingat po kayo," sagot ni Calvin. "Bye po daddy," sabi naman ni Caleb. "Estella.." niyakap siya ng lalaki, "ikaw pa rin ang pinakamamahal ko hanggang sa huli.. alagaan mo ang sarili mo at ang mga bata.. maging masaya sana kayo ni Ram.." Hindi nila akala, na iyon na pala talaga ang huling pagkakita nila.. "UUWI na tayo?" tanong ni Raquel kay Ludwig. Masayang masaya ito. "Oo, uuwi na tayo," nakangiting sagot naman niya dito. Naninibago man, masayang sumama si Raquel sa kanya. Hindi alam ng babae, kung ano a
Nakatayo si Ram sa malayo, nakatutok ang tingin sa masayang eksena sa playground. Ang mga bata ay tumatakbo sa paligid, naglalaro at nagtatawanan, habang si Estella at Ludwig ay nag-uusap na tila ang lahat ay maayos na muli. Saksi siya sa pagbuo ng isang mundo na gusto niyang maging bahagi, ngunit sa kabila ng mga ngiti at tawanan, naramdaman niya ang matinding sakit sa kanyang puso. "Ngunit paano naman ako?" tanong niya sa sarili habang pinapahid ang pawis sa kanyang noo. Alam niyang mahalaga si Estella kay Ludwig, at wala siyang magagawa kundi ang manood sa malayo habang unti-unting bumabalik ang kanilang koneksyon. Ang mga alaala ng kanilang mga sandaling magkasama ay bumalik sa kanyang isip. Ang mga tawanan, mga pangarap na pinagsaluhan, at ang mga tamang desisyon na nagdala sa kanila sa isang bagong simula. Pero ngayon, tila naiiwan siya sa dilim habang ang kanyang puso ay naglalaban sa pagseselos at pag-asa. “Bakit hindi ko sila matanggap?” tanong niya sa sarili, kasabay ng p
Habang papasok sina Estella at ang mga bata sa restaurant, ramdam ni Ram ang bigat ng kanyang puso. Lahat ng nangyayari ay tila naglalaro sa kanyang isipan—ang takot na mawalay kay Estella, ang pag-aalala para sa mga bata, at ang pangambang baka hindi sila maging maayos ng kanilang ama. Nang makapasok, nakita ni Estella si Ludwig na nakaupo sa isang sulok, tahimik na nag-aantay. Ang kanyang hitsura ay puno ng pagka-abalang nag-aalala. Nagkatinginan sila, at sa loob ng isang segundo, parang nagkaroon ng diyalogo sa kanilang mga mata—mga tanong, mga alaala, at mga damdaming hindi pa natatapos. “Ludwig,” mahinang tawag ni Estella habang papalapit sila. “Nandito na kami.” “Salamat na nagpunta kayo,” sagot ni Ludwig, masiglang tumayo at sinimangutan ang mga bata. “Sila ba ang mga anak ko?” Tanong nito na puno ng pag-asa. “Oo, sila nga,” sagot ni Estella, nakatingin sa kanyang mga anak na tahimik na nagmamasid kay Ludwig. “Sila si Caleb at Calvin.” “Hello, kids!” bati ni Ludwig, su
Mabigat ang kanyang mga paa, ng dumating kina Estella. Wala noon ang mga bata dahil nasa paaralan. Bandang alas diyes pa lang noon.Akala niya, naroon si Estella, ngunit wala. Lumabas na siya ng bahay nito, at tinungo ang kanyang bahay. Pagbukas niya ng pinto, biglang may bumagsak sa kanyang kwarto.'Magnanakaw!" sa loob loob niya.Dahan dahan siyang umakyat ng hagdanan, saka mabilis niyang sinipat ang pinto.Nagulat siya kung sino ang naroroon, isang babaeng naka night gown. Kitang kita ang kabuuan ng katawan nito sa manipis na kasuotan. Wala itong panloob.Ang kanyang laway ay agad niyang nalunok. Hindi siya makapaniwala. Dahan dahan itong lumapit sa kanya.Hinawakan ni Estella ang kanyang mga kamay, at inilagay sa suso nito, "please.. ayokong ganito tayo.." saka siya hinalikan ni Estella sa labi.Binuhat niya ito, patungo sa pasimano ng bintana. Iniupo ni Ram si Estella doon, at hinubad ang night gown na suot nito.Agad siyang sumuso sa malalambot nitong dibdib, Habang unti unting
"Maaari ko bang makita ang mga anak ko?" tanong ni Ludwig kay Ram, "gusto ko lang silang makilala ng personal." "Susubukan kong tanungin si Estella kung nais niya,' sagot ni Ram, " wala ako sa posisyon para magdisisyon. Lalakarin na ba natin ang pagpafile ng kaso?" "Wag na!" maagap na sagot ni Raquel. Nangunot ang kanilang mga noo, ng marinig ang boses ni Raquel. "Bakit naman?" tanong niya dito, "kailangang managot ang mga nanakit sa aking kapatid!" "I--ibig kong sabihin, hindi na kailangan. Ayaw ko ng gulo. Uuwi na lang kami ng Maynila. Maayos na naman si Ludwig, makakapagmaneho na siya." "Hayaan mo Raquel, wag na nga tayong magfile ng kaso," nakangiti si Ludwig, subalit malungkot ang kanyang mga mata.Napansin ni Ram ang biglaang pag-aalangan ni Raquel. Hindi ito ang inaasahan niyang reaksyon mula sa isang taong nakakita ng kanyang kapatid na binugbog ng mga hindi kilalang tao. Alam niyang may mali, ngunit hindi niya alam kung ano ang motibo ni Raquel."Bakit bigla mong guston
Nakabalik na si Ram kina Estella. Nag aalala ang mukha nito. "Kumusta na si Ludwig? Hindi ba siya masyadong nasaktan? Nahuli ba ang gumawa?" Sunod sunod na tanong ni Estella kay Ram, "naipablotter na ba? Na x-ray na ba siya? CT scan?" Tinitigan ni Ram si Estella. Ang kanyang mata ay napuno ng selos. Lalo pa at halata ang pag aalala ni Estella kay Ludwig. Si Ram ay tahimik na nakatayo sa harap ni Estella, pinagmamasdan ang bawat kilos at reaksyon nito. Ang kanyang mga mata ay nagdilim sa dami ng mga tanong ni Estella tungkol kay Ludwig—halatang malalim pa rin ang nararamdaman nito para sa lalaking minsan niyang minahal. "Estella," malamig na sabi ni Ram, pilit pinipigilan ang selos na lumalagablab sa kanyang dibdib. "Ligtas na si Ludwig. Hindi siya seryosong nasaktan." Nakahinga nang maluwag si Estella, ngunit agad ding bumalik ang pag-aalala. "Sigurado ka? Kailangan nating malaman kung sino ang nasa likod ng nangyari sa kanya. Hindi pwedeng basta-basta na lang iyon. Paano kung m
Nagising si Ludwig na masama.amg pakiramdam ng katawan. Umiikot ang kanyang paningin. Habang tinitingnan ang puting liwanag na nasa kisame, binabalikan niya ang alaala kung bakit siya naroroon. Marahil, ospital iyon. Dahan dahan niyang ibiniling ang kanyang ulo. Naroon ang kanyang ina, sa kabilang kama naman, ay naroon si Raquel. "Anak!" bungad sa kanya ng kanyang ina, "kumusta ka na? may masakit ba sayo? tatawag ako ng doctor.." nagmamadali itong tumayo, subalit nahawakan niya ito, "Ba-bakit anak?" "Nasaan ako?" tanong niya. Napatingin sila sa pinto, at iniluwa nito si Ram. Nang pumasok si Ram, agad na bumigat ang hangin sa silid. Ang mga mata ni Ludwig ay nagtama sa kay Ram, puno ng tanong at tensyon. Si Raquel, na nakaupo sa tabi, biglang sumimangot, ngunit hindi makatingin nang direkta kay Ram. Alam niyang siya ang dahilan kung bakit nangyari ang lahat ng ito—ang lahat ng gulo, ang kalituhan, at ang pananakit kay Ludwig. “Ludwig, mabuti at gising ka na,” malamig na bung