Seraphina’s POVMatapos ng celebration ng birthday party ng anak ko, mabilis lang ding naayos ang mga hugasin. Tumulong ang mga kapitbahay sa paglilinis. Hindi ko alam pero kapag may handaan sa bawat bahay dito sa amin, palaging nagtutulungan ang mga kapitbahay kaya asahan mong mabilis matatapos ang gawain. Kaya din super close nila sa isa’t isa. Wala kang makikita na kapitbahay na magkaaway. Nang umuwi ang huling bisita namin, nagpakawala ako ng malalim na hininga. It was already midnight at kakatapos lang namin maglinis. Toulog na ang anak ko ng mga alas dyes. “Papasok ka bukas?” tanong ni Tita Patricia habang naghuhugas ng kamay sa lababo. Tumango ako. “Oo Tita. Medyo naubos ang ipon ko dito sa birthday ni baby Levi kaya kailangan kong pumasok,” pagod kong sagot. Ramdam ko ang buong pagod sa katawan ko. Mag-iisang taon na ako dito at hindi pa rin masanay sanay ang katawan ko sa maraming ginagawa. Sometimes I feel like I never do this kind of things pero wala rin naman akong maal
Iniwas ko ang tingin ko sa tatlong lalaki. Hindi ko alam kung bakit lumingon sila sa banda ko ng tawagin ako ni Juan. “May party kina Tito, sa makalawang araw. Formal party yon. Isasama kita ah,” maligaya niyang sinabi I sighed. “Juan, may trabaho ako. Hindi ako pwedeng lumiban dahil kailangan ko ng pera,” medyo frustrated kong sinabi.Nangunot ang noo niya. “Three days naman yon, Seraphina. Kahit sa last day ka nalang pumunta?” He looked at me expectantly. “Kahit bayaran ko ang sahod mo sa last day ng party. Please…”May nakakarinig ng usapan namin kaya nakarinig ako ng mga bahagyang tumitikhim. Alam ko ang pinapahiwatig nila. Gusto nila akong pumayag just because Juan is the nephew of the Mayor. And apparently it's bad to refuse him. Goodness!Mabilis kong sinuri ang mga ibang customer at lahat sila ay nakatitig sa akin, lahat ay tumigil kumain at hinihintay ang magiging sagot ko. “Uhmm… sige. Pag-iisipan ko.”May nakita ako sa iilang customer na tumango sa naging sagot ko. That
Walang nagawa si Juan ng sinabi ni Ashley na pupunta siya. Kaya ito ngayon siya sa tabi ko, namomroblema kung ano ang isusuot niya. “Meron ka bang extra?” problemado niyang tanong. Nakabusangot ang mukha. Tumawa ako. “Wala! Si Juan na nga daw ang bahala sa isusuot ko na dapat lang. Siya naman tong may gusto na pumunta ako kaya dapat lang!” Gusto sana niyang sabihin din kay Juan na wala rin siyang maisusuot at baka magawan niya ng paraan, ang kaso ay nakalabas na si Juan dahil may tumawag sa kanya. Usually, kapag wala siyang ginagawa ay dito na yon nagtatambay. “Baka may mahiraman kang kakilala,” suggest ko sa kanya. “Tsss! Sino naman, Seraphina? Mga daster lang ang meron ang mga kaibigan ko. Nakuu baka pag dasterin nila ako,” overreacting niyang sinabi. Hindi ko napigilan at natawa nalang ako sa kanya. Sa boung shift namin, palagi nalang naiisip ni Ashley ang kawalan niya ng maisususot sa party. “May bukas pa naman para bumili. Kaso baka mahal ang mga pormal na mga dresses. Ta
Hindi ko kilala ang lalaki pero the way he addressed me, parang kilala niya ako. I'm not shocked because he knew me, I'm shocked that someone like him knows about me. Hindi siya mukhang ordinaryong tao. Halatang mayaman siya pero hindi naman ako mayaman kaya paanong may kilala akong mayaman?“Sino yon?” tanong ni Ashley ng mawala sa paningin namin ang lalaki. Mabuti nalang at hindi nagtagal ang lalaki. May tumawag sa kanya kaya kinailangan niyang umalis.“Hindi ko alam eh!” sagot ko. Pero bigla akong napaisip. Yong tatlong lalaki kahapon, sinabi nilang parang nakita nila ako sa Manila. And then this one. He seems to be from Manila. So that means I'm from Manila?Bigla akong kinabahan sa party na ito. Kaya ng mawala sa paningin namin ang lalaki, mabilis akong pumasok sa bahay ni ma’am Lucinda at agad na kinuha ang baby ko. Mabilis akong umuwi para hindi na makasalubong ang mga nagsidatingang bisita ni Mayor. Nagkalat pa naman sila. Pero pagdating ko sa bahay, nagulat ako ng makita
Natapos ang first day of party ng hindi na nakakabalik si Juan. Pinapadalahan nalang din kami ng pagkain ng mga kasambahay dahil nakakahiya naman na bumaba habang maraming tao. Nanood nalang kami ng anak ko buong araw. The next day, doon na nakabalik si Juan. Hindi ko alam pero medyo tahimik siya at hindi masyadong nagsasalita ngayon.“Okay lang ang party?” tanong ko. Kakalapag niya lang ng pagkain sa side table at pasin kong hindi siya masyadong ngumingiti.“Yes. Okay naman ang party,” sagot niya. Medyo tumaas ang kilay ko. Not that I care pero kapag usapan ay tungkol sa party, hindi niya nakakalimutan na kumbinsihin akong sumama sa kanya. “Bukas na ako sasali sa party. Anong event ba bukas?” curious kong tanong.I saw him shift his weight. “Baka kasi ma-busy ako bukas. Baka hindi na kita maisama.” Now, I'm curious what happened.“Hala, sayang! Papaano yong dress na binili mo?” tanong ko. Pero ang totoo ay curious ako bakit ayaw na niya akong isama.“Hindi sige. Mag ayos ka bukas
Napaatras ako ng humakbang siya papalapit sa akin. Nanlalamig ako. Hindi ko alam kung bakit pero nakakatakot ang titig niya sa akin. Matalim at madilim ang mga mata niya.“Sino ka? How do you know my name?” nanlalamig kong tanong. Pero parang wala siyang narinig. Binalewala niya ang kaba ko. He didn't care that I'm shaking from the shock he was giving me.Umatras ako ng umatras hanggang sa sumandal ang likod ko sa pader. Wala na akong mapuntahan. And he used that opportunity to immediately go to me. Agad niyang nilagay ang dalawang kamay niya sa magkabilang gilid ko at saka ako kinorner. Matalim ko siyang tinitigan dahil sa ginagawa niya. “Who are you? Why are you doing this to me?” takot pero may iritasyon din ang boses ko. Hindi nagbago ang tingin niya. He still looked at me intently and piercingly. Madilim ang mata niya at hindi ko mabasa ang mga iniisip niya.Ang isang kamay niya ay tinanggal niya sa gilid ko. Hinawakan niya ang baba ko bago ko nakitang lumapit ang mukha niya.
Hawak ni Alaric ang kamay ko, hinigit niya ako palabas. Doon lang ata niya napansin na may nakahiga sa kama. Rinig ko ang pagsinghap niya ng makita niyang may batang natutulog sa kama. Tumigil kami sa gilid. Tulog na tulog pa si Levi. He looks so cute and innocent while sleeping. Binitawan niya ang kamay ko. Matagal siyang napatitig sa anak ko. I saw their resemblance. Tama nga si Tita Patricia. Sa kanya nga nagmana ang anak ko. Ilang minuto lang na tumitig si Alaric. Nang ma-satisfy siya, lumuhod siya kay Levi at saka siya humalik sa noo niya. Hindi naman nagising ang anak ko. Alaric sighed deeply. Dumungaw siya ulit bago kiniss ulit si Levi sa noo. I licked my lips and suppress a smile. Nasa ganon kaming posisyon ng biglang bumukas ang pintuan. Biglang nagmamadaling pumasok si Juan.“Seraphina!” he called urgently.“Juan,” tawag ko.Lalapit na sana ako sa kaniya ng bigla akong hinawakan ni Alaric sa bewang. He then pinned me to his front. Kita ko ang pag ngiwi ni Juan. Matalim
Matagal bago tumayo si Alaric. Nanatili siyang nakaluhod sa baba habang nakayakap sa akin. Nasa tiyan ko ang mukha niya. It's probably 20 minutes when he rose up and sat beside me.“Are you okay?” tanong ko. He smiled at me. “So you remember Magnus!” tanong niya. Ngumuso ako. “Well… he's my childhood friend. Yong childhood memory ko lang ang natatandaan ko ngayon kaya…” “How about me? You don't remember me?” I could hear the sadness in his voice.“I remember eating with you. It's just a snap. And I couldn't clearly see your face in that memory,” I look him in the eyes. “I just know I called that man in my memory Alaric.” He sighed. Pinatayo niya ako at agad ding pinaupo sa kandungan niya. Nakaharap ako sa kanya. Pumalupot ang kamay niya sa likod ko. Agad niya akong pinatakan ng halik sa labi. Nanlamig ang tiyan ko. I do love his kiss but what I heard from Magnus shifted something in me. I am in doubt!“Can you refrain from doing this?” seryoso kong sinabi. “I don't remember thin
“Wala siyang sinabi,” naguguluhan kong sagot kay Ryker. “May dapat pa siyang sabihin?” He just gritted his teeth. “Let's go to our room,” galit niyang sinabi. Hindi ko alam kung bakit. Dahil ba sa may sasabihin si Cedric o may iba pa siyang ikinagagaglit?Mahigpit ang hawak niya sa akin habang pumupunta kami sa room namin. Hindi na niya binalingan si Zephyra kahit tinawag siya nito. Nang nasa loob na kami, hindi pa niya binibitawan ang kamay ko kaya hinigit ko ito paalis. Hindi nga lang niya ako pinakawalan.“Ryker, what is your problem?” “Why did that asshole tell you? Bakit siya bumubulong sayo?” iritado niyang tanong. I rolled my eyes at him. “Wala! Binubulong niya na bagay daw kayo ni Zephyra!” inis ko ding sagot. Pilit kong tinanggal ang pagkakahawak niya sa akin. He sighed heavily when he heard what I said. Doon lang niya tinanggal ang pagkakahawak niya sa braso ko. Medyo namumula na dahil sa rahas niyang humawak. “Huwag kang lumalapit kay Cedric,” banta niya. Galit pa rin
I gritted my teeth when Zephyra left me. Gusto ko siyang kumpromtahin kung bakit hindi niya itinanggi na hindi si Ryker ang kasama niya pero nagmadali siyang umalis! Damn! It also didn't set me well how she made me question things! Ano ang ibig niyang sabihin na baka may rason kung bakit palagi silang nali-link? Am I missing something?Kunwari akong nag-retouch bago umalis ng restroom. Bumalik ako sa kung saan ko iniwan si Ryker pero hindi ko na siya makita. Nagpalinga-linga ako sa paligid. Tumaas nga lang ang kilay ko nang makita kong may kausap siya. May mag-asawa siyang kausap at kasama sa grupo ay si Zephyra at ang parents niya! Ngumingiti si Zephyra sa mag-asawa habang tumitingin kay Ryker. Tumatawa din ang parents ni Zephyra sa mag-asawa! May humalo sa kanilang lalaki kaya nabaling sa bagong dating ang attention nila. That's when Ryker saw me. Agad siyang nagpaalam sa mga kausap at saka lumapit sa akin. “Where did you?” tanong niya. Hindi nga lang ako nakatingin sa kanya. Na
Alas syete ng umaga ng umalis kami ni Ryker sa condo ko. Hindi pa kami nag diretsong lakad dahil dumaan pa kami sa condo niya. Kumuha pa kami ng mga damit niya para sa pupuntahan naming event. Matapos ng pag-iimpake ay saka pa kami tumuloy. Hindi siya ang nagmamaneho dahil medyo malayo ang Batanggas kaya nagpahatid kami sa driver niya. Malayo ang byahe kaya pagod ako ng dumating kami sa venue ng pangyayarihan ng event. Masyado sigurong formal ang party kasi hindi pa kami nakakalabas ng kotse ay pinagbuksan kami ng mga staff at iminuwestra kami sa loob. The place is a private villa. Habang sumusunod kami sa mga staff ay pansin kong marami na ang tao sa venue. Marami akong nakitang mga negosyante at mga politician. All are wearing their best clothes. “Uhm…what party is this?” baling ko kay Ryker. Hindi ko kasi inaasahan na mga kilalang tao pala ang mga bisita! Bigla akong na-conscious!He chuckled. “Some businessman’s birthday.”Tumango ako kasabay non ay may tumawag kay Ryker. “Mr
“Ma’am Serenity, hindi ka pa po uuwi?” biro sa akin ni Mela, ang isang accountant na ka-team ko. Tumatawa siya dahil halos kaming dalawa lang ang nandito sa opisina namin. Tumawa rin ako. “Mamaya na. Wala naman akong uuwian na asawa. Baka ikaw meron?” biro ko rin. Humagalpak siya ng tawa. Kanina pa dapat kami nag-out. Pero hindi muna ako nag-out para matapos na itong trabaho na ginagawa ko. Nasasayangan ako na e-stop kasi malapit na akong matapos. “Samahan na kita ma’am. Wala rin naman akong inuuwian.” I smirked at her. Kaya lang, nang malapit na malapit na akong matapos sa work ko ay biglang tumunog ang cellphone ko. Hirap na hirap kong hinanap pa yon dahil wala akong interest na sagutin. Pero ng mahanap ko ang cellphone ko, tumaas ang kilay ko nang makitang new number ang tumatawag. Kahit ayaw kong sagutin, napilitan ako.“Hello?” bungad ko sa kabilang linya.“Hello ma'am, delivery po.” Nilayo ko ang cellphone ko sa tenga ko bago tinignan ulit ang number na tumatawag. Baka kas
I was so busy typing the things I'm inputting in the data when someone suddenly stopped me.“Ma'am, ipinapatawag ka po ni Ms. Esperanza,” magalang na sinabi ng isang employee. Agad akong nagulat sa sinabi niya. Not that it's bad. I'm just not used to this. Palagi kasing si Chief at ang CEO lang ang tumatawag sa akin. Ngayon pati si Zephyra na?“Sige sige,” wala sa sariling sagot ko. I’m so busy with this tapos kailangan ko pang pumunta? Naibigay ko naman na ang kailangan niya ah! I'm still professional despite feeling annoyed by her. Hirap na hirap akong iniwan ang trabaho ko. I don't really like stopping my work lalo pag dere-deretso ang tintrabaho ko kasi yong momentum masisira!Mabilis ang bawat lakad ko. Hinahabol na baka pagbalik ko nandoon pa rin ang momentum. Pero nang dumating ako sa opisina ni Zephyra ay parang naglaho lahat ng momentum na sinasabi ko. “Where's the report I'm asking?” unang bungad niya sa akin. Not the typical Zephyra na mahihiya pa bago ka tatanungin. Ngi
Agad nanlaki ang mata ko. Agad kong naisip ang kalagayan ng condo ko. Shit! “Huwag na sa condo ko!” napalakas na sabi ko. Pero dere-deretso lang ang takbo ng kotse niya. “Ryker!” tawag ko. “Sa condo mo na. Hintayin nalang natin na umalis yong friend mo!” He laughed at me. “Why? What's wrong with your condo?” Makalat! Hindi ako nakapaglinis ng umalis ako dahil late na akong nagising! Wala akong nagawa nang dumeritso siya sa tower ng condo ko. Nakasimangot ako at nakakunot ang noo ng pagbuksan niya ako ng pintuan. “Come on, Serenity. Is there corpse in your flat?” tanong niya. Tumataas ng kilay sa akin.“Of course not!” inis kong sinabi. “Then let's go,” tumatawa niyang sinabi. Hindi ako lumabas ng kotse niya kaya hinawakan niya ako sa braso. Sapilitan niya akong pinaalis doon.“I'm sure umuwi na ang friend mo. Bumalik na tayo sa condo mo?” pilit ko sa kanya. I smiled at him to convince him further. He shook his head. “Nandito na tayo.” Pilit niya akong pinapaglakad habang ha
“Bukas kana bumalik sa trabaho. You're tired.”Nakaupo ako sa sofa niya at medyo basa pa ang buhok. Kakatapos lang namin maligo. Pinapatuyo ko ng towel dahil wala siyang hair dryer dito sa opisina niya. “Okay. So, pwede na akong umuwi?” tanong ko. He chuckled. “No. You're not going home. Sa condo kita iuuwi ngayon. I'll just finish this and we'll go.”“Dala ko ang kotse ko. Hindi pwedeng iwan dito.” Hindi niya ako sinagot. Kalaunan ay may sinabi siya sa intercom.“Can you bring some food inside?” rinig kong sabi niya sa sekretarya niya. Hindi rin nagtagal ay pumasok ang sekretarya niya na may dalang cake at inumin. Ngumuso ako ng bigla kong naalala ang lasa nong pansit sa baba! Sayang yon! Nagparinig pa ako sa wala!Nang lumabas ang sekretarya niya, bumaling ako sa kanya.“Marunong kang gumawa ng pansit?” tanong ko. “I want pansit.” Pero kita kong seryoso siya sa binabasa niya sa laptop niya. Isang segundo lang siyang tumingin sa akin bago niya ibinalik ulit ang mata sa monitor.
Nangilabot ako sa bulong niya sa akin. Yong iniiisip ko na pansit ay bigla nalang nawala sa utak ko at napalitan ng ibang bagay. His both hands travel down from my shoulder to my elbow. Bumaling ako sa gilid para makita kung saang palapag na kami. We're near to his floor pero hindi na makapag-antay itong lalaking to. Naramdaman kong hinawakan niya ang baba ko at saka pinatakan ng halik ang labi ko. “I missed you,” he whispered huskily after kissing me.At magsisinungaling ako kung sasabihin kong hindi ko siya na miss. I did miss him too. It's just that I got demoted into lower position kaya hindi na ako basta basta nakakapunta sa opisina niya. Wala akong dahilan kasi hindi naman ako sa kanya nagre-report. Nang bumukas ang elevator ay nagmadali siyang lumabas. Deri-deritso siya sa opisina niya. Sumunod lang ako sa kanya, medyo nagtatagal maglakad. Tumango pa ako sa sekretarya niya bago ako pumasok. Pagpasok ko, nasa table na siya. Tanggal na ang coat niya at tinatanggal na niya ang
Nakaupo ako ngayon sa bagong desk ko, kasama ang mga team ko. Medyo may kalayuan lang ang table ko sa kanila for privacy reason. Nonetheless, I don't have a private office now. Pwede naman akong mag request kasi yong dati daw na manager ay may sariling opisina pero hindi ko na ginawa. Maganda na rin to para mabilis lang ang usapan namin ng mga ka-team ko. Nag-unat ako nang matapos ko ang ginagawa kong report. Kanina pa ako nakaupo kaya medyo nananakit na ang likod ko. Matapos kong e-print ang ginawa ko at nailagay sa folder, tumulak na ako para kay Zephyra. It's been two weeks. I kinda miss my old job. Medyo hindi hectic ang gawain doon. Ito kasi, ang dami dami kong inaasikaso kaya wala akong time sa ibang bagay. Nang dumating ako sa dati kong opisina, nadatnan ko lang ay si Eloisa. Biglang kumunot ang noo ko dahil hindi ko makita si Zephyra. “Serenity!” natutuwang tawag ni Eloisa. Natawa ako sa kanya. “I miss you too girl!” biro ko. “Where's Zephyra?” tanong ko. Eloisa shrugged