“Hello,” bati niya sa akin kahit nakita niyang irita ako sa presensya niya. Is she this dense na hindi niya makaramdam ang inis ko? Hindi ako nagsalita. Itinuun ko lang ang mata ko sa TV screen kaya tumalikod siya at sa kitchen nalang pumunta. Mariin ang titig ko sa TV at hanggang ngayon ay wala pa akong napipiling papanoorin. “I told Tita not to disturb you if you're busy but she insists you are not. Ibinigay niya sa akin ang address mo at pinapunta niya ako.” Si Eliza. Tumawa siya ng mahina.Bumaling ako sa kanila ng wala akong marinig na response ni Alaric. Kita kong umiinom siya ng tubig. Kumuha din ng baso si Eliza at nagsalin din ng tubig niya. “Kung hindi ka busy, pwedeng samahan mo ako? Hindi ko talaga kabisado ang pasikot sikot dito. Ang tagal na noong huli kong bisita dito,” parang nahihiya niyang kwento.Umirap ako sa kawalan. Putang ina mo!“I'm not busy but I'm also not available.” Ibinaba ni Alaric ang baso niya bago siya nagpawala ng hininga. “I'll just tell you wha
Dumeretso ako sa bathroom para ilabas ang lahat ng hinanakit ko. Kahit anong pigil ko sa mga iniisip ko ay hindi ko magawa. Eliza’s words started to resonate in me. Para kasing tugma ang mga sinasabi niya. Baka totoo na ginagamit lang ako ni Alaric at hindi naman talaga niya ako mahal. It’s too fast. First moment, ang sama niya sa akin. Grabi niya ako maliitin, ipahiya. Tapos the next thing I know ang caring niya. Biglang bumait at agad din naman akong bumigay. Kaya ito at buntis ako! Nakaharap ako sa salamin sa sink. Hindi humuhupa ang luha ko. Parang tinutusok ang puso ko dahil sa mga masasamang naiisip. Tama ba si Eliza? Ginagamit lang ba ako? Is this still revenge? Gulong gulo ako. Gusto kong sabunutan ang sarili ko.Nang mapagod ako ay umupo ako at saka niyakap ang mga benti. Ipinatong ko ang ulo ko sa tuhod ko at humagulgol. The thing about the mind is that it could be your biggest enemy. Imbes na tulungan ka niyang mag-isip ng ikabubuti mo, mas lalo pa niyang dinadagdagan ang
Eliza’s POVPinagmamasdan ko kung paano swabeng nagluluto si Alaric. The way he cut ingredients with his strong and veiny arms is such a sight. Hindi ko mapigilang pag-initan ng pisingi dahil lang sa kamay niya. Inangat ko ang mata ko sa mukha niya at kita kong medyo nakakunot ang noo niya. He was serious with what he was doing. Makapal ang kilay, palaging madilim ang mata na akala mo palaging may kinaiinisan. His broad shoulders are enough to tell that he is a sexy beast. “Uhm… tulungan na kita,” alok ko. I shifted my weight when he looked at me with a raised brow. “Maupo ka nalang doon at manood.” Kinagat ko ang labi ko. “What took her so long? Ano daw ang kukunin niya sa taas?” Narinig ko ang kaunting iritasyon sa kanyang tono kaya medyo kinabahan ako.“Ano… may gagawin daw siya. Gusto ko nga na sumama sa kanya pero sinabi niyang gusto niyang mapag-isa. Kaya lumapit na ako sayo kasi wala akong kasama manood.”Ayaw kong malaman niya na napaiyak ko ang girlfriend niya. Fling l
Matapos kong umiyak sa walang katuturan na bagay, kumalma din ako ng ipinaintindi sa akin ni Alaric na nagsisinungaling si Eliza. Na dapat kung may marinig akong mga ganong bagay, dapat ay sasabihin ko muna sa kanya bago ako mag-mukmuk. “If she was lying, bakit niya sa akin sinabi yon?” umiirap kong sinabi. Alaric shook his head. Nasa kama siya at may tinitignan sa laptop. Naka upo ako sa gilid niya, iniirapan siya pero hindi naman niya ako tinitignan. “I don’t know about her,” bored niyang sinabi. “Does she bother you?” tanong niya. Humalukipkip ako. “Malamang! Matapos kong makita na gusto siya ng mama mo, hindi ba ako mabo-bother?” Alaric smirked. “Seraphina, you are carrying my child. Our child. And the next child in the future. Stop this nonsense. Mama can’t dictate who I like.” Umirap ako. “Sinabi niya na playboy ka. Hindi ka nagseseryoso ng mga babae. Tinatapon mo ng parang basura ang babae kapag tapos kana sa kanila!” He looked at me. There is unadulterated desire in his
Pinilit ako ni Papa at Mama na layuan si Alaric pero hindi ako makasagot. It hurt. Alam ko sa sarili ko na may nararamdaman na ako kay Alaric. I'm not vocal to my feelings kaya hindi ko inaamin. Pero ramdam ko, nasasaktan ako. Nasasaktan ako na alam kong hindi ako magugustuhan ng mama niya. Nasasaktan ako ngayon na pinapalayo ako ng magulang ko sa kanya dahil hindi nila siya gusto para sa akin. Paano naman ako? Gusto ko siya! Isn't that enough reason? Sinabi naman niya na hindi na siya naghihiganti. He is doing this now because he likes me. I know he is serious with me. Pero bakit ang hirap?Pwede bang maging kami at kalimutan nalang itong away ng pamilya? Bakit pati ako.. kami… ay nadadamay? Bakit hindi na to tinigilan noon? Bakit pinaabot pa hanggang ngayon?Nang maggabi, hindi ko tinawagan si Alaric kaya siya na ang nagkusa. Hindi ko siya sinagot. He had seven missed calls when he stopped trying. May na-receive akong text galing sa kanya pero hindi ko na tinignan. Nag taklob ako ng
“What did you do with my son?” tanong niya ng tumigil ang kotse. Nasa lugar kami kung saan lahat puno ang makikita. Iilang kotse din ang dumadaan. Tumungo ako at tumitig sa kamay kong nasa kandungan ko. Ang luha ko ay panay ang agus sa pisngi ko. Hindi ko nagawang sumagot. “How thick is your face? Nagawa mo pang matulog sa penthouse ng anak ko? Ganyan ka ba pinalaki ng magulang mo?” puno ng sarkasmo at pandidiri niyang sinabi. Umiling ako. Unable to say a thing. “Layuan mo ang anak ko! Mga putang-inang Salazar kayo! Mga salot!” punong puno ng galit niyang sigaw. Dinuro-duro niya ako sa ulo. Wala akong magawa. Pinipigilan kong humikbi pero hindi ko mapigilan. Dumadaloy ang luha sa mata ko, pumapatak sa kamay ko.“Hinding hindi kita matatanggap para sa anak ko! Salot ka! Mamatay tao kayo!” she laughed hysterically. “Tinuruan ka ng mama mo no! Tinuruan ka niyang landiin ang anak ko para naman umangat kayo sa buhay? Bakit? Lugmok na lugmok na ba kayo sa kahirapan?” Tinampal niya ang
Hindi ako tinanong ni Magnus kung bakit ako napadpad sa lugar na yon. Hindi ko sinagot ang tanong niya kung kagagawan ba ito ng mga Ferrer pero iyon ang iniisip niya na totoo naman.Tahimik kami habang nagmamaneho siya. Hindi ko alam kung papasok pa ba ako. Sinabi ko kay Alaric na sa opisina na kami magkikita. Pero kaya ko pa bang makipagkita kung ang kapalit non ay ang pagkakakulong ni papa?“Do you want to go home?” basag ni Magnus sa katahimikan. Umiling ako. Pero wala rin akong masabi na gustong puntahan. I can't go to work. I don't want to go home. “Do you want to rest in my condo?” Napalingon ako sa kanya. Ilang segundo akong tumitig sa kanya bago ako tumango. I swallowed the lump in my throat. Agad pumasok sa isip ko na magagalit si Alaric pero agad kong binalewala ang naisip.Matapos niyang magtanong ay tahimik na ulit kami. It took us almost an hour before we arrived at his condo tower. Sabay kaming bumaba ng dumating kami. Kahit sa pagsakay ng elevator ay tahimik ako. Tah
Alas singko ng dumating ako sa bahay. Hinatid ako ni Magnus at agad ko din siyang pinaalis. Pagpasok ko ng bahay, naka abang si mama at ang mga kapatid ko sa akin.Nakaupo sila sa sala at nang marinig nilang pumasok ako, lahat sila ay nakatingin na sa akin. Like they are waiting for something.“You went to work?” unang linya na binitawan ni mama. Natigilan ako sa paglapit sa kanila.Galit at seryoso ang nakikita ko kay mama. Curiosity lang ang kina Serenity at Scarlet. “Seraphina, hindi mo sinabi sa akin na boss mo pala ang Ferrer na yon!” mahina pero may halong galit na sinabi ni mama.“I… I don't know. Paano ko malalaman na kalaban pala siya? You never told us…” pagtatanggol ko sa sarili. Nag-iwas ako ng tingin. The memory of what Alaric's mom did to me resurface pero agad ko ding pinigilan.Kung sa una pa lang, sinabi na nila kung sino ba ang kalabang pamilya, this might not happened. Pero hindi dahil hindi na daw dapat pagtuunan ng pansin.“You will not go back to your work. Mag
Hindi ako nanlaban sa mga binibitawang salita ni Tito at ni Tita. I stayed quiet and calmed myself. Kahit masasakit ang tama non sa akin ay tiniis ko. Sinasabi ko sa sarili ko na galit lang sila. Na huhupa din ang galit nila. Pigil na pigil ang luha ko habang kaharap ko pa sina Tita. Ayaw kong makita nila akong nasasaktan kahit totoong nakakasakit na ang mga salita nila. Dahil sa sobrang disappointed nila sa akin, nagpasya silang umuwi nalang at babalik nalang daw bukas. Pinigilan sila ni Scarlet pero hindi na nagpapigil si Tito. Nang umuwi sila ay tahimik akong pumasok. Nilampasan ko si Scarlet na tahimik din. Agad akong pumanhik sa taas dahil gabi na din at pagod na pagod ako sa mga nangyayari. Mabuti nalang talaga at tulog na si mama kaya hindi niya alam ang ginawa ko. Kung gising kaya siya, magagawa ko kayang ibigay si Baby Levi kay Alaric? Hindi siguro. Mag he-hysterical na naman siya. Mawawalan na naman siya ng lakas! That's how I'm conflicted right now. Ni hindi ko basta b
Niyakap ako pabalik ni Alaric. He kissed my head as he gently patted my back.“They want us apart,” bulong niya. He sounds tired and weak. Alam niya na pwede itong mangyari kaya hindi na siya nagugulat ngayon.Bahagya akong tumango. “Yes, nag he-hysterical si mama kapag nababanggit ang pamilya mo. Hindi ko siya masisi kasi two years akong wala,” naluluha kong sinabi. Kumalas ako sa yakap niya ilang segundo ang lumipas. Agad kong tinignan ang mukha niya. Bumagsak ang balikat ko ng makita kong maga ang labi niya. Wala ng dugo pero halata ang pasa doon.“Umuwi kana muna. Gamutin mo yang sugat mo,” nag-aalala kong sinabi.Pagkarinig niya na pinapauwi ko siya ay agad kong nakitaan ang takot sa mata niya. “I'm fine.” Base sa sagot niya para bang ayaw pa niyang umuwi. Wala rin naman na siyang magagawa dahil hindi ako makakasama sa kanya. Hindi ko maiiwan muna si mama. Hindi muna ako susuway ngayon na galit na galit pa ang pamilya ko. “Pero kailangan mong umuwi. Gabi na. Hindi ka pwede dit
Iyak ng iyak si Levi. Doon lang din napansin ang kanyang presensya. Natahimik sila ng mapagtantong umiiyak ang anak ko dahil hindi niya nakikita si Alaric. “Is he your child?” kalaunan ay tanong ni Tita Isabella. Medyo napapatahan ko na si Levi. Kung ano ano ang binubulong ko sa kanya para lang kumalma. Hindi ko alam kung bakit nila hinayaan na magsigawan sa harap niya. I just hope my son isn't traumatized because of it!“Seraphina, iyan ba ang anak niyo?” si Papa. Gulat na gulat ang boses niya. Parang hindi siya makapaniwala na buhay pa ang anak ko. Hindi ko magawang sumagot. Galit ako. Dapat hindi ko na isinama si Alaric at ang anak ko! I should have face them alone! Kung naisip ko sana yon ng maaga, hindi sana ito mangyayari!Nang wala silang makuhang sagot sa akin, lumapit sa akin si Tita. Her face soften when she saw me crying. Kinuha niya sa akin si Levi at siya na ang tumahan sa bata. Medyo kumakalma naman na din siya. Nang makita ni Tita ang mukha ni Levi, namangha siya ju
Pansin ko ang pananahimik ni Alaric simula ng sinabi ko sa kanya ang gusto kong gawin. Dumiretso siya sa banyo pagdating namin sa hotel. Nang lumabas siya ako ang pumalit para maligo. Paglabas ko, nadatnan ko siyang nakaupo sa dulo ng kama. Nakatuko ang dalawang kamay niya sa tuhod at hawak niya ang ulo niya. Mukhang malalim ang iniisip niya. Kita ko sa gitna ng kama na tulog na si Levi.Nang marinig ako ni Alaric ay tumuwid siya ng upo. He look troubled.“Bumalik na ang mga alaala ko,” sinabi ko habang lumalapit sa kanya. Bahagyang umawang ang labi niya. Akala ko ay may sasabihin pa siya pero hindi yon dumating.Nang tinapik niya ang hita niya, alam kong gusto niya akong maupo sa kandungan niya. Nag alanganin ako kung uupo ba ako doon pero wala na akong magawa ng higitin niya ang kamay ko at pinaupo niya ako sa kandungan niya.“Since when do you remember everything? Should we go to the specialist?” mababang boses na tanong niya. Umiling ako. “Okay naman ako. Walang masakit sa akin
Pawis na pawis ako ng magising ako. Ramdam kong nanginginig ang katawan ko dahil sa mga sunod sunod na alaalang bumabalik. Akala ko, panaginip lang ang lahat. Akala ko nanaginip lang ako. Ang mga alaala ko na pala ang bumabalik. Nahihirapan akong huminga ng maalala ko ang gabi noong sinusundan kami ng tatlong SUV. I remember how scared I was that day. Nahimatay pa si mama nang oras na iyon kaya hindi ako mapakali tapos may humahabol pa sa amin Biglang gusto kong malaman kung ano ang nangyari sa mga bodyguard na kasama ko. Did they survive? Anong nangari kay mama matapos niyang mahimatay.Sapo ko ang puso ko habang kinakalma ang sarili.Limang araw lang kaming nanatili dito at heto ngayon bumalik na ang lahat ng alaala ko. Akala ko ay aabutin pa kami ng maraming araw pero limang araw lang pala!Wala akong kasama sa kama. Binalingan ko ang orasan at kita kong alas dose na. Nanghihina ako at nilalamig. I thought I was dreaming. Totoong alala na pala ang mga yon.Kinalma ko ang sarili k
The next day, matapos naming mag almusal ay sinubukan kong mag hugas ng plato. Kahapon ay iniwan ko lang ang kinainan ko kaya si Alaric na ang naghugas. Malay ko ba kasing kami pala ang gagawa ng gawaing bahay? Hindi ko na tinanong kung nasaan na si Ate Shasha. Kaya ko naman mag hugas. Sinasabon ko ang mga pinagkainan namin ng maramdaman kong lumapit si Alaric. Binaba niya sa sink ang baso niyang pinag-inuman niya ng kape.Ngumuso ako ng magdikit ang braso niya at ang braso ko. Ang laki laki ng space, pero makadikit naman to!“Should we hire house help?” tanong niya. “Marunong na akong gumawa ng gawaing bahay,” sagot ko. Though napilitan lang naman ako dahil lahat ng tao sa bayan ay marunong kaya akala ko karunong din ako. “It doesn't matter if you know. Ayaw ko na napapagod ka. I should hire Shasha again.” Palihim akong ngumiti sa pag-iisip niya sa kapakanan ko. “Get ready after this. Aalis tayo,” baritonong sabi niya. “Aalis? Saan tayo?” Agad akong lumingon sa kanya ng sagot
Matagal akong nakatulog sa gabi. Not that sleeping with Alaric is new, malamang ay hindi. May anak nga kami. Pero hindi ko alam bakit naiilang ako. Kasama naman din namin ang anak ko. Siguro mga around 3 na ako nakatulog. Kaya din pag gising ko ng umaga, ako lang ang nasa kama. Wala na doon ang anak ko at si Alaric. Namumungay ang mata kong tinignan ang orasan sa side table at nakita kong alas dyes na. Ganon ako napuyat at late na nga akong nagising. Inisip ko na kasama ni Alaric ang baby ko kaya hindi ko na siya hinanap. Pumasok na ako sa bathroom para maligo at mag-ayos. Natapos na ako sa lahat lahat ay wala parin sila. Akala ko ay pupuntahan nila ako dahil late na akong nagising but I guess may ginagawa sila sa labas huh! Nang bumababa ako sa hagdanan, wala naman akong naririnig na ingay sa baba. Kaya kumunot ang noo ko. Where the hell are they? Medyo binilisan ko ang pagbaba ko. I slightly get nervous but then, nang nasa baba na ako, natanaw ko sa living room na nasa bac
It only took him twenty minutes to prepare. Pagkatapos niyang manawag sa mga tauhan niya ay siya na ang nagdala ng isang bag na dala ko. Siya na din ang kumarga kay baby Levi. Hiyang hiya ako ng pababa kami dahil halos lahat ng tao sa baba ay tumingin sa amin habang naglalakad kami sa engrandeng hagdanan ng mansion. Kita kong may nagulat sa nakita meron naman na nag bulong bulungan habang nakatingin sa amin.Kaya rin medyo lumayo ako ng kaunti sa kanya. Para kunwari hindi kami magkasama. I don't know anything about Alaric now that I have amnesia pero base sa reaksyon ng mga tao, masasabi kong malaki siyang tao. He's a big catch.Nang nasa labas na kami, may kotseng naghihintay sa amin. May nakalagay ng baby car seat for baby Levi. Siya na ang naglagay kay Levi sa second seat at sinigurado niyang secure ito sa likod. Nang matapos siya, nanliit ang mata niya sa akin dahil nakatayo pa ako sa labas. He licked his lips and opened the passenger seat for me. “Sa likod na ako sasakay. Sasa
Matagal bago tumayo si Alaric. Nanatili siyang nakaluhod sa baba habang nakayakap sa akin. Nasa tiyan ko ang mukha niya. It's probably 20 minutes when he rose up and sat beside me.“Are you okay?” tanong ko. He smiled at me. “So you remember Magnus!” tanong niya. Ngumuso ako. “Well… he's my childhood friend. Yong childhood memory ko lang ang natatandaan ko ngayon kaya…” “How about me? You don't remember me?” I could hear the sadness in his voice.“I remember eating with you. It's just a snap. And I couldn't clearly see your face in that memory,” I look him in the eyes. “I just know I called that man in my memory Alaric.” He sighed. Pinatayo niya ako at agad ding pinaupo sa kandungan niya. Nakaharap ako sa kanya. Pumalupot ang kamay niya sa likod ko. Agad niya akong pinatakan ng halik sa labi. Nanlamig ang tiyan ko. I do love his kiss but what I heard from Magnus shifted something in me. I am in doubt!“Can you refrain from doing this?” seryoso kong sinabi. “I don't remember thin