Dumeretso ako sa bathroom para ilabas ang lahat ng hinanakit ko. Kahit anong pigil ko sa mga iniisip ko ay hindi ko magawa. Eliza’s words started to resonate in me. Para kasing tugma ang mga sinasabi niya. Baka totoo na ginagamit lang ako ni Alaric at hindi naman talaga niya ako mahal. It’s too fast. First moment, ang sama niya sa akin. Grabi niya ako maliitin, ipahiya. Tapos the next thing I know ang caring niya. Biglang bumait at agad din naman akong bumigay. Kaya ito at buntis ako! Nakaharap ako sa salamin sa sink. Hindi humuhupa ang luha ko. Parang tinutusok ang puso ko dahil sa mga masasamang naiisip. Tama ba si Eliza? Ginagamit lang ba ako? Is this still revenge? Gulong gulo ako. Gusto kong sabunutan ang sarili ko.Nang mapagod ako ay umupo ako at saka niyakap ang mga benti. Ipinatong ko ang ulo ko sa tuhod ko at humagulgol. The thing about the mind is that it could be your biggest enemy. Imbes na tulungan ka niyang mag-isip ng ikabubuti mo, mas lalo pa niyang dinadagdagan ang
Eliza’s POVPinagmamasdan ko kung paano swabeng nagluluto si Alaric. The way he cut ingredients with his strong and veiny arms is such a sight. Hindi ko mapigilang pag-initan ng pisingi dahil lang sa kamay niya. Inangat ko ang mata ko sa mukha niya at kita kong medyo nakakunot ang noo niya. He was serious with what he was doing. Makapal ang kilay, palaging madilim ang mata na akala mo palaging may kinaiinisan. His broad shoulders are enough to tell that he is a sexy beast. “Uhm… tulungan na kita,” alok ko. I shifted my weight when he looked at me with a raised brow. “Maupo ka nalang doon at manood.” Kinagat ko ang labi ko. “What took her so long? Ano daw ang kukunin niya sa taas?” Narinig ko ang kaunting iritasyon sa kanyang tono kaya medyo kinabahan ako.“Ano… may gagawin daw siya. Gusto ko nga na sumama sa kanya pero sinabi niyang gusto niyang mapag-isa. Kaya lumapit na ako sayo kasi wala akong kasama manood.”Ayaw kong malaman niya na napaiyak ko ang girlfriend niya. Fling l
Matapos kong umiyak sa walang katuturan na bagay, kumalma din ako ng ipinaintindi sa akin ni Alaric na nagsisinungaling si Eliza. Na dapat kung may marinig akong mga ganong bagay, dapat ay sasabihin ko muna sa kanya bago ako mag-mukmuk. “If she was lying, bakit niya sa akin sinabi yon?” umiirap kong sinabi. Alaric shook his head. Nasa kama siya at may tinitignan sa laptop. Naka upo ako sa gilid niya, iniirapan siya pero hindi naman niya ako tinitignan. “I don’t know about her,” bored niyang sinabi. “Does she bother you?” tanong niya. Humalukipkip ako. “Malamang! Matapos kong makita na gusto siya ng mama mo, hindi ba ako mabo-bother?” Alaric smirked. “Seraphina, you are carrying my child. Our child. And the next child in the future. Stop this nonsense. Mama can’t dictate who I like.” Umirap ako. “Sinabi niya na playboy ka. Hindi ka nagseseryoso ng mga babae. Tinatapon mo ng parang basura ang babae kapag tapos kana sa kanila!” He looked at me. There is unadulterated desire in his
Pinilit ako ni Papa at Mama na layuan si Alaric pero hindi ako makasagot. It hurt. Alam ko sa sarili ko na may nararamdaman na ako kay Alaric. I'm not vocal to my feelings kaya hindi ko inaamin. Pero ramdam ko, nasasaktan ako. Nasasaktan ako na alam kong hindi ako magugustuhan ng mama niya. Nasasaktan ako ngayon na pinapalayo ako ng magulang ko sa kanya dahil hindi nila siya gusto para sa akin. Paano naman ako? Gusto ko siya! Isn't that enough reason? Sinabi naman niya na hindi na siya naghihiganti. He is doing this now because he likes me. I know he is serious with me. Pero bakit ang hirap?Pwede bang maging kami at kalimutan nalang itong away ng pamilya? Bakit pati ako.. kami… ay nadadamay? Bakit hindi na to tinigilan noon? Bakit pinaabot pa hanggang ngayon?Nang maggabi, hindi ko tinawagan si Alaric kaya siya na ang nagkusa. Hindi ko siya sinagot. He had seven missed calls when he stopped trying. May na-receive akong text galing sa kanya pero hindi ko na tinignan. Nag taklob ako ng
“What did you do with my son?” tanong niya ng tumigil ang kotse. Nasa lugar kami kung saan lahat puno ang makikita. Iilang kotse din ang dumadaan. Tumungo ako at tumitig sa kamay kong nasa kandungan ko. Ang luha ko ay panay ang agus sa pisngi ko. Hindi ko nagawang sumagot. “How thick is your face? Nagawa mo pang matulog sa penthouse ng anak ko? Ganyan ka ba pinalaki ng magulang mo?” puno ng sarkasmo at pandidiri niyang sinabi. Umiling ako. Unable to say a thing. “Layuan mo ang anak ko! Mga putang-inang Salazar kayo! Mga salot!” punong puno ng galit niyang sigaw. Dinuro-duro niya ako sa ulo. Wala akong magawa. Pinipigilan kong humikbi pero hindi ko mapigilan. Dumadaloy ang luha sa mata ko, pumapatak sa kamay ko.“Hinding hindi kita matatanggap para sa anak ko! Salot ka! Mamatay tao kayo!” she laughed hysterically. “Tinuruan ka ng mama mo no! Tinuruan ka niyang landiin ang anak ko para naman umangat kayo sa buhay? Bakit? Lugmok na lugmok na ba kayo sa kahirapan?” Tinampal niya ang
Hindi ako tinanong ni Magnus kung bakit ako napadpad sa lugar na yon. Hindi ko sinagot ang tanong niya kung kagagawan ba ito ng mga Ferrer pero iyon ang iniisip niya na totoo naman.Tahimik kami habang nagmamaneho siya. Hindi ko alam kung papasok pa ba ako. Sinabi ko kay Alaric na sa opisina na kami magkikita. Pero kaya ko pa bang makipagkita kung ang kapalit non ay ang pagkakakulong ni papa?“Do you want to go home?” basag ni Magnus sa katahimikan. Umiling ako. Pero wala rin akong masabi na gustong puntahan. I can't go to work. I don't want to go home. “Do you want to rest in my condo?” Napalingon ako sa kanya. Ilang segundo akong tumitig sa kanya bago ako tumango. I swallowed the lump in my throat. Agad pumasok sa isip ko na magagalit si Alaric pero agad kong binalewala ang naisip.Matapos niyang magtanong ay tahimik na ulit kami. It took us almost an hour before we arrived at his condo tower. Sabay kaming bumaba ng dumating kami. Kahit sa pagsakay ng elevator ay tahimik ako. Tah
Alas singko ng dumating ako sa bahay. Hinatid ako ni Magnus at agad ko din siyang pinaalis. Pagpasok ko ng bahay, naka abang si mama at ang mga kapatid ko sa akin.Nakaupo sila sa sala at nang marinig nilang pumasok ako, lahat sila ay nakatingin na sa akin. Like they are waiting for something.“You went to work?” unang linya na binitawan ni mama. Natigilan ako sa paglapit sa kanila.Galit at seryoso ang nakikita ko kay mama. Curiosity lang ang kina Serenity at Scarlet. “Seraphina, hindi mo sinabi sa akin na boss mo pala ang Ferrer na yon!” mahina pero may halong galit na sinabi ni mama.“I… I don't know. Paano ko malalaman na kalaban pala siya? You never told us…” pagtatanggol ko sa sarili. Nag-iwas ako ng tingin. The memory of what Alaric's mom did to me resurface pero agad ko ding pinigilan.Kung sa una pa lang, sinabi na nila kung sino ba ang kalabang pamilya, this might not happened. Pero hindi dahil hindi na daw dapat pagtuunan ng pansin.“You will not go back to your work. Mag
Napakurapkurap ako sa babae. She looked mad because of seeing someone in the mansion. Dang it! Binenta na ba ito? Am I really trespassing?Lumunok ako dahil sa kaba. Kung totoong ibeninta ito, bakit hindi alam ni mama. Bakit niya ako pinapunta dito?“Uhh…I'm Seraphina Salazar. Anak ni Celestine at Axel Salazar.” Nagpatuloy ako sa pagbaba.For a moment, natigilan ang babae. Biglang nawala ang pagkakakunot ng noo niya. “I'm sorry. Hindi ko alam na may tao pala. Nabenta na ba itong mansion?” hindi ko napigilang tanong. Nasa huling baitang na ako ng hagdan at dumiretso ako sa bag ko.“Naku, anak ka pala ng mga Salazar? Akala ko ay kung sino na. Matagal na kasing walang bumibisita dito kaya nagulat ako ng biglang bumaba ka.” Tuwana ang babae para maitago ang kahihiyan sa ginawa niya. “Hindi naman to naibenta. Sa pagkakaalam ko, hindi naman.”Tumango ako, nakahinga ng maluwag. Mabilis kong kinuha ang bread na dala ko at mabilis na kumain. Buntis ako pero pinapabayaan ko ang sarili ko. Isan
Matagal akong naghintay sa lobby. Halos hindi ko tanggalin ang mata ko sa elevator para lang makasiguro akong hindi ko nawala si Alaric kung bumama man siya. Sa tagal kong nakatitig, I lost track of time. Wala rin naman akong dalang cellphone o relo para malaman kung anong oras na. Kaya hindi ko alam kung ilang oras akong naghihintay. Kagagaling ko lang din sa hospital kaya ramdam kong mahina pa ang katawan ko. Hindi ako komportable at gusto ng katawan kong humiga ako. Hindi ko namalayan. Sa sobrang pagtutuk ko sa elevator, nakatulog ako saglit. Kaya gulat na gulat ako ng magising ako at nakita ko si Eliza papalapit sa akin. Hula ko ay galing siya sa elevator dahil doon siya galing habang papalapit siya sa akin. She was wearing expensive clothes at she's glowing. Parang wala siyang ipinagbago.Kita kong masaya siya habang naglalakad papalapit sa akin. Seeing her happy made me jealous. Agad kumalat ang pait sa katawan ko. I badly want to lash on her. I feel so threatened. Kasi alam k
Nawalan ako ng malay ng makita ko ang nilalaman ng magazine na ipinakita sa akin ni Tita. Hindi ko na alam kung ano ang nangyari matapos non. Nagising nalang ako, nasa hospital na ako. May nakakabit na IV fluid sa kamay ko. The first thing I noticed when I woke up was the white ceiling. Wala na ang panlalamig ko at ang pananakit ng ulo pero ramdam kong nanghihina ako. Nang may marinig akong kaluskos sa gilid ko, doon ko lang napagtanto na may kasama pala ako. Nakahiga si Serenity sa sofa at natutulog. Kami lang dalawa ang tao sa kwarto. Tahimik at tanging naririnig ko lang na ingay ay ang ingay galing sa labas ng kwarto. Kalaunan ay agad umataki ang alaala sa nabasang magazine. Hindi ko alam anong oras o araw simula ng mawalan ako ng malay. Wala akong makitang orasan sa loob ng kwarto. Agad nanubig ang mata ko at sumikip ang paghinga ko dahil sa naalala. Totoo ba yon? Engage siya kay Eliza? Bakit? Dahil lang sinabi sa kanya ni mama na engage ako kay Magnus, nagpa engage din siya?
Wala akong nagawa ng pinagtulungan nila ako. Nauwi lang ako sa pag-iyak. Hindi ako lumabas ng kwarto kahit tinatawag nila ako para kumain. Hindi ko lubos maintindihan kung bakit hindi nalang nila ako hayaan sa gusto ko. O kung bakit kailangan nilang magsinungaling para lang ipakita kay Alaric na hindi ko siya pinili. Nage-gets ko naman na ayaw nila. Na hindi pwede dahil magkaaway ang pamilya namin. Pero hindi ba nila naiisip na huli na ang lahat? Mahal na namin ang isa’t isa! May anak na din kami. Pwede naman na ganituhin nila ako kung nakikita nilang walang kwenta si Alaric at pabaya. Pero hindi eh. He's so responsible and mature. Bakit hindi nila yon maisip. Pangatlong araw kong hindi lumalabas ng kwarto. Tuwing umaga, umaasa pa rin ako na baka dumating si Alaric sa tapat ng bahay namin dala si baby Levi pero hindi yon nangyari. Kaya mas lalong sumasama ang pakiramdam ko kapag nag eexpect ako pero hindi nangyayari. Hindi ako lumalabas pero lumalapit ako sa bintana para silipin an
Parang umikot ang mundo ko dahil sa sinabi ni Serenity. Napahawak ako sa kama ko dahil sa hilo. Napapikit ako ng mariin. Akala ko matagal yong mawawala pero ilang minuto lang ay nawala din ang hilo ko. Matalim akong tumingin kay Serenity. “Ano ulit yon? Engage ako?” pinaghalong sarkastik at gulat kong tanong. “Listen to me. Ginawa lang yon ni mama para layuan ka ni Alaric. Hindi mo pa nakikita sa ngayon pero hindi siya bagay sayo. Kahit anong gawin natin, hindi papayag ang pamilya niya na maging kayo,” pangkalma ni Serenity sa akin.Nagpawala ako ng sarkastikong tawa. “Wala akong pakialam sa pamilya niya!” sigaw ko.Ramdam ko ang pag-iinit ng ulo ko. Nanlaki ang mata ni Serenity ng makita niyang tumayo ako. Agad siyang naalerto.“Wala kang pakialam… sige! Pero kami ang maapektuhan kung magkatuluyan kayo. Can't you see, ate? Kapag nalaman ng mama ni Alaric na kayo, ibabaling niya ang galit niya sa amin kasi I'm sure na po-protektahan ka ni Alaric,” problemadong paliwanag niya. “Dahi
Pagbalik ko ng bahay, wala na ang kotse ni Alaric sa bahay. Wala na din ang anak ko. Ang bigat bigat ng pakiramdam ko ng wala akong makita sa mag-ama ko.“Kinuha na ni Alaric si baby Levi. Hindi kana niya hinintay,” salubong sa akin ni mama ng dumating ako ng bahay. Hindi na tumuloy si Magnus sa bahay. May pupuntahan daw siya kaya hindi ko na din siya inimbita sa loob. I was just grateful he comforted me in the imperial hotel. Hindi ko talaga napigilan at na-trigger ang sama ng loob ko. Ni hindi ko na inisip ang maraming taong nakakakita sa amin. I was just so heartbroken I needed to release it. Gusto kong magtanong kung babalik ba siya bukas para ibigay ulit ang anak ko pero hindi ko ginawa. I know now that mama doesn't care if my son is with me or not. Mas gusto niya na wala ako kay Alaric. Yon lang ang importante sa kanya. Nasa tapat na ako ng hagdanan ng magtanong ulit si mama.“Hindi mo pinapasok si Magnus?” tanong niya. Medyo natunugan kong disappointed siya dahil don. I sig
Nang makita ni Jessica na nakaalalay sa akin si Magnus, agad siyang tumalikod at nauna maglakad sa amin. Muntik pa siyang matapilok dahil sa pagmamadali niyang maglakad sa hagdanan. Ako na ang bumitaw sa kamay ni Magnus ng nasa entrance na kami. Nang papasok kami, hindi na kami hinintay ni Jessica. Kami lang ang magkatapat na naglalakad ni Magnus at nauuna si Jessica sa amin.Tahimik lang ako. Kita kong panay ang lingon ni Jessica sa amin. Kapag nakikita niyang naglalakad kami ay maglalakad ulit siya. “Saan ba tayo?” kalaunan ay tanong niya. Pang limang lingon na niya kaya siguro hindi niya napigilan na magtanong. “Sa second floor, restaurant,” maikling sagot ni Magnus. I realised he is a bit cold towards Jessica.Nagpakawala ng malalim na hininga si Jessica bago tumalikod at nauna maglakad sa elevator. I could feel her irritation. Hindi ko lang alam kung para sa akin o para kay Magnus.“I'm sorry,” biglang bulong ni Magnus. Hindi ko inaasahan na sasabihin niya yon kaya napakurapk
Masama ang tingin ko kay mama. Ganon din naman siya sa akin. Magnus on the other hand couldn't look at any of us. Siguro ay na a-awkward siya sa nangyayari. “Sige na. Huwag mong pinapaghintay si Magnus!” utos ni mama. Bakasa sa boses niya na kung susuway ako ay may hindi magandang mangyayari. Napapikit ako ng mariin. Biglang sumakit ang ulo ko pero hindi ko na pinagtuunan ng pansin. Wala na akong nagawa ng pagbuksan ako ni Magnus. Kahit ayaw ko, pumasok na ako sa passenger seat. Gustong gusto kong lumingon sa banda ni Alaric pero natatakot ako. I don't want to see him dismayed by me. Kahit alam ko naman na the moment I ride inside Magnus' car, madi-disappointed talaga siya. Tahimik kong isinabit ang seatbelt ko. Nang pumasok sa driver seat si Magnus, hindi ko na siya binalingan. Nakakahiya na nasasangkot pa siya sa gulong to. Tahimik kaming pareho ng umandar ang kotse. Ako dahil nasasaktan ako para sa sarili at kay Alaric. Si Magnus ay baka dahil awkward sa kanya ito. “I'm sorry
Umawang ang labi ko pagkarinig ko kay Mama. She knew Magnus and I broke up like long time ago. Hindi ko alam kung bakit masama ang kutob ko sa ngiti niya ngayon. Bumaling ako kay Tita Isabella. Alam kong gusto niya si Jessica para kay Magnus. She told me that herself. Kaya lang ay umiwas lang ng tingin si Tita. Parang okay lang sa kanya na magkita nga kami ni Magnus. Hindi ba na success ang plano nila? Not that I judge them. The last time I remember, nag success si Jessica na pwede siyang bumalik balik sa mansion nina Magnus without me!If Tita really want Magnus to her daughter, dapat ay umangal siya!Or maybe she doesn't want to react kasi baka magtaka si mama? Not that mama would get mad. Ang alam ni mama, magkababata kami ni Magnus at naging mag boyfriend kalaunan. She didn't know about Tita’s plan. Kaya akala niya pwede niya akong ereto ulit kay Magnus.“Mama, Magnus and I are just friends. Huwag niyo na siyang gambalain,” kalmado kong sinabi kahit ang totoo ay naiinis na ako.
Hindi ako nanlaban sa mga binibitawang salita ni Tito at ni Tita. I stayed quiet and calmed myself. Kahit masasakit ang tama non sa akin ay tiniis ko. Sinasabi ko sa sarili ko na galit lang sila. Na huhupa din ang galit nila. Pigil na pigil ang luha ko habang kaharap ko pa sina Tita. Ayaw kong makita nila akong nasasaktan kahit totoong nakakasakit na ang mga salita nila. Dahil sa sobrang disappointed nila sa akin, nagpasya silang umuwi nalang at babalik nalang daw bukas. Pinigilan sila ni Scarlet pero hindi na nagpapigil si Tito. Nang umuwi sila ay tahimik akong pumasok. Nilampasan ko si Scarlet na tahimik din. Agad akong pumanhik sa taas dahil gabi na din at pagod na pagod ako sa mga nangyayari. Mabuti nalang talaga at tulog na si mama kaya hindi niya alam ang ginawa ko. Kung gising kaya siya, magagawa ko kayang ibigay si Baby Levi kay Alaric? Hindi siguro. Mag he-hysterical na naman siya. Mawawalan na naman siya ng lakas! That's how I'm conflicted right now. Ni hindi ko basta b