Ilang oras ang byahe ng dumating kami sa bahay nina ate. Alam na nilang darating kami kaya rin pagdating namin ay nasa labas na si Ryka, naghihintay sa amin. Pag-park pa lang ng kotse sa tapat ng bahay ay tumatakbo na siya papunta sa kotse. Mabiliis kong binaba ang bintana para masuway siya. “Don’t run,” kunwari ay strict kong sinabi. But she just giggled. Huminto siya sa banda ko at gusto niyang buksan ang pintuan. I helped her open the door. Mabilis siyang sumakay nang bumukas ang pintuan. She kissed me on the cheek as she sat on my lap. “Are we going home?” tanong ni Ryka. Nakapatay na ang kotse pero walang bumababa sa amin. Umiling ako. “Nope. We are going to eat in a restaurant,” excited kong sinabi sa anak ko. I know she will be happy. Iyon ang hilig niya dati kaya alam kong masisiyahan siya. And as expected natuwa siya. Gusto na niya kaming umalis pero wala pa si Soren. “Mommy, Soren will not go with us. He will sleep here with Luca. I heard them talking about it,” sum
It's been three days since our checkup. It's also been three days since I started talking with my friends again. Hindi na ako nakabalik agad sa table namin noon dahil ang dami naming kwento na hindi ako mapakawalan ng mga kaibigan. Gulat na gulat sila nang sabihin kong kaya ako nawala ay dahil sa buntis ako. And just like what I thought, pati sila ay na-imbestigahan dahil sa pagkawala ko. Minamanmanan sila for months hanggang sa tumigil na lang daw si Ryker. Ang alam pa nila, kaya ako ipinapahanap ay dahil may kasalanan ako kay Zephyra. Kaya nagulat sila nang bigla nalang na bankrupt ang kumpanya nina Zephyra at naibenta ang mga ari-arian. “I was so shocked. Kumakain ako nang sinasabi ni papa yon sa hapag. Halos hindi ako makalunok,” kwento ni Sofia. “Doon ako sinabihan na dumistansya muna sa kanya. Baka raw madamay kami.” Nang sinabi ko kung kanino ako nagtago, gulat na gulat naman si Elena. She didn't expect it. “Seriously? And you never told me?” gulat at may pagtatampong sinabi
It's been a month since I regained all my memories. Ryker made sure there were no complications in my health before he let me prepare for our second wedding. Naudlot pa naman ‘yon dahil sa kidnapping incident pero iyon na ang ipinagpatuloy ko. The invitation was already sent to guests. Na-feature pa sa isang sikat na magazine ang tungkol doon para lang masiguro ni Ryker na alam ng marami ang tungkol sa magiging kasal namin. Gusto raw niya na alam ng lahat ng tao na ako ang asawa niya and that they should back off. “This is good,” sabi ko habang umiikot sa salamin. Scarlet, who was sitting boredly on one couch, looked at me. Ibinaba niya ang binabasa niyang magazine at saka pumalakpak. “Congratulations! Mabuti naman at natauhan kana!” sarcastic niyang sinabi. Bored na bored na siya at kung pwede lang ay kanina pa niya ako iniwan. Inirapan ko lang siya. Kanina pa siya nagsasabi na maganda ang dress pero nakukulangan ako. Ngayon ko lang nakita na maganda pala talaga. “Kanina, pangit
Life has been good and bad for me. Alam ko sa sarili ko na marami akong mga desisyon sa buhay na hindi maganda. At some point in life, I was selfish to people around me. I was the kind of person who put herself first before others. Kasi palagi kong iniisip na bakit ko pag-aaksayahan ng oras ang ibang tao kung wala naman silang ambag sa buhay ko? Looking back, I didn't actually feel emphatic towards other people. Na basta ba hindi nila ako ginugulo ay okay kami. I wasn't kind to those people who were mean to me. I can be violent if needed. But that was all before. Now that I have a family of my own, natutunan kong isipin din ang nararamdaman ng ibang tao bago ang sarili ko. I can't put myself first because now, I have someone to take care of. My twin needs me. My husband needs me. Although married, I still have responsibility as a daughter to my parents. The accident taught me many lessons in life. Motherhood taught me how to be responsible. Na hindi sa lahat ng oras, ako dapat ang
Ryker Knoxx Saldivar Growing up, I never got serious when it comes to women. Sa dami nilang nagpapansin sa akin, tingin ko hindi na challenging ang kumuha ng babae. Marami pa nga ang gustong sumubok ng one night stand just to be with me for a fucking night. Kung nasa mood ako at maganda naman ang babae, bakit hindi. I'm not a fucking saint to ignore it!“Ryker, pagbigyan mo na si Silvia! Hindi niya ako tinatantanan!” iritadong sabi ni Cedric. Nilagok niya ang inumin niyang whiskey. Tinawanan ko siya at inilingan. May katabi akong babae na dumadapo na ang kamay sa hita ko. Nilalapit pa sa braso ko ang gilid ng boobs niya. “Ikaw nalang. Bakit mo pa ipapasa sa akin? Pangit ba?” natatawa kong sinabi. “Asshole!” rinig kong sinabi ni Elijah sa gilid ko. Umiling siya sa akin.Nasa bar kami at ganon palagi ang scenario. Lalapitan kami ng mga babae na gustong sumubok sa amin. I never expected that there would be a time when I would be serious about a woman. Dahil sa kawalang gana ko sa b
Ryker Knoxx Saldivar Seraphina’s vacation plan in the Maldives happened. Sumama kami pati ang mga bata. Mrs. And Mr. Salazar are here too with Scarlet. Sumama rin si mama at ang parents ni Alaric. It is a big family vacation kaya napapalibutan kami ng mga tauhan ko at ni Alaric. The incident taught us to never compromise with our security.Nasa sun lounge ako, katabi ko si Serenity. She was laughing at something. Hindi ko lang mapagtuunan ng pansin dahil may inaasikaso ako sa laptop ko. Wala dapat akong trabaho pero nagka-emergency kaya heto at ginagawa ko sa kasagdagan ng three day vacation namin. I heard my wife sigh. “Look at our children. They're so grown up now. I can't believe time fly so fast. Dati-rati ay nagpa-pampers pa sila!” she said a bit dramatic. I chuckled.Ilang minuto niyang pinagmamasdan ang mga anak namin. Matapos niya sa kanila ay ako na naman ang pinag diskitahan niya. Kahit may sarili siyang lounge ay tumabi siya sa akin. “Ano ba yan? Nandito tayo para mag-en
Scarlet Ruby Salazar I walked back and forth as I was talking to Andrea on the phone! Nakahawak ang isang kamay ko sa sentido ko habang ang isang kamay ay hawak ang cellphone. Apparently, she has an emergency to attend to at mas importante iyon kaisa daluhan ang hawak niyang case! Kasi hindi raw mahirap iyon kaya ako muna ang isasabak niya sa trial. “Andrea! I am a corporate lawyer, not a litigation lawyer!” I snapped as a matter of fact. “Hindi ako papayagan ng kumpanya!” I heard her laugh slightly. “Pinayagan ka na. Darating na sayo ang memo.” She trailed off for a moment. “I already sent you the case. Hindi naman mahirap, Scarlet. I know you can do it.” “Nasasabi mo yan kasi marami kang experience sa court. This would be my first ever!” reklamo ko.Pero hindi niya ako tinantanan. Lahat ng palusot ko ay may solution siya! I groaned in frustration when I realised I have no choice but to do it! Bukas na ang trial at ngayon ko pa babasahin ang case! Hindi na ako natulog magdamag d
Ako siguro ang naunang lumabas ng courtroom. Kulang nalang ay takbuhin ko ang daan papunta sa parking lot! Iba kasi ang mga titig sa akin ni Lucian! It's already bad enough that he comes from a wealthy and political family with a lot of rumors! And I wouldn't want to think about what those rumors are. They're just rumors—none of them were ever proven!Paano ko ito nalaman? I got curious. Habang binabasa ang case niya, tinignan ko kung related siya sa dating presidente. And guess what? He is the older son! Hindi ko alam yon! Nagulantang ako nang malaman ko! I tried calling Andrea to back out from the case pero hindi na siya ma-contact! My parents advised me never to involve myself in politics! Kaya nga hindi nila ako pinayagan na maging litigation lawyer. Pwede raw manganib ang buhay ko. Corporate lawyer lang sila pumayag! It's more safe as they say! As I was about to open my car, napasinghap ako nang biglang may humigit sa akin. Hindi ko natuloy ang pagbukas ko ng pintuan, imbes ay
Kahit anong pilit kong tanggal sa kamay ni Lucian sa akin, hindi ko magawa. “Let me go!” sigaw ko sa pinaghalong inis at takot. I could feel his anger. Just his grip on my waist, I could already tell that he was very mad. Pero hindi niya ako pinakawalan. May tinawag siyang kasama niya na ngayon ko pa napansin. He motioned for him to check Rajul. Ni hindi pa niya hinitay na matignan nong lalaki, hinigit na niya ako paalis doon.My heart is now beating wildly at my chest! I am so dead! Buong akala ko ay hindi niya ako masusundan dito! No, I thought it would be inconvenient for him to go here just to get me. Hindi ko alam na ganito pala siya kabaliw? And what? We just knew each other for like months? Tapos ganito na?Binuksan niya ang passenger seat ng dala niyang kotse. Pero hindi ako pumasok. Imbes ay hinarap ko siya. Nagagalit rin. I am responsible for Rajul because he is one of our staff! “Why did you do that to Rajul?” galit kong tanong. Kita kong mas lalo siyang nagalit sa tano
Nanatili si mama ng isa pang linggo. Mostly she just stayed inside the old mansion. Ako ay palaging nasa lupain. I kinda miss my childhood lifestyle. Ever since I entered college, hindi na ako nakakapag-vacation ng matagal. And then when entered law school, wala na. Kaya tuwang-tuwa ako ngayon na parang nakabalik ako. The only saddening about it is some staff are new. Iyong mga umalis na tauhan ay pinalitan. Maganda sana kung walang umalis sa mga ka-close ko. Pinapakain ko ang mga manok sa barn house nang nakita kong lumalapit si Rajul. Good thing he stayed. Pwede niya akong tulungan sa pamamahala dito kasi matagal na siya. For sure marami siyang alam. Tumigil siya nang nasa tapat ko na siya. “Bakit ikaw ang gumagawa niyan?” I shrugged my shoulders. “I just want to try. Na-miss ko ang ganito.” Tumango siya. Lumapit siya sa akin at saka kinuha ang lalagyan ng pagkain ng mga manok. Siya na ngayon ang nagsasaboy ng mga pagkain. “Kinausap ako ng mama mo kanina. Maiiwan ka raw par
Lucian Vergara POVI was so mad when I was calling Scarlet the next day and I couldn’t contact her. She was out of coverage. Hindi siya lumabas ng bahay nila sabi ng bodyguard na inassign ko sa kanya. “Sir, hindi pa po siya lumalabas. Baka po may sakit. Hindi po maganda ang pakiramdam niya kahapon.” “I know that!” I snapped. Ibinaba ko ang tawag bago ko pa mamura ang tauhan ko.I had no way of checking on her now that her damn phone can't be contacted!"You should have put her in her place, Luca. Why did you even allow her to roam freely? Ang laking perwisyo nito!” reklamo ni Beatriz. We were talking about Amanda, who once again tried to mess with our family.“Fuck!” mura ko nang maka sampung beses akong tawag sa cellphone ni Scarlet at wala parin. Anong oras na? It's already one in the afternoon! Imposibleng hindi pa siya gising! Humigpit ang hawak ko sa cellphone habang nag-iinit na ang ulo ko. “Kuya! are you even listening?” galit na baling sa akin ni Beatriz. Umigting ang pang
Mama decided na two days lang ang lamay na gagawin. First day ay maraming dumating na mga bisita sa side ng grandfather ko. Siya naman kasi ang taga Tennessee kaya malapit lang dito ang mga kamag-anak niya. Ang ibang relative ni Lola ay sa Pilipinas pa. Sa second day pa sila darating. Some can’t come because of the distance and we understand it. Busy ang mga tauhan ni Lola sa pagse-serve sa mga dumarating na mga bisita. Lola’s body was placed in the living area. Nakahilira ang mga upuan doon para sa mga bisita. Nasa hallway ako ng second floor. Plano kong bumaba pero tumigil ako nang marinig ko ang maraming boses. Pumikit ako ng mariin. It’s been four days. Medyo umo-okay naman ang pakiramdam ko pero medyo sumasakit pa rin ng konti ang ulo ko. Bukas pa naman ang huling araw ni Lola. She will be buried beside grandpa. Kaya hindi ako tumuloy sa baba at bumalik nalang ulit sa kwarto ko. Agad kong nilapitan ang bag ko para maghanap kung meron pa akong gamot. Nakita ko ang cellphone ko
Naiwan si Lucian para gawin ang dapat niyang gawin. Pinag-drive niya ang tauhan niya para ihatid ako sa bahay. “I will check on you after I’m done here,” huling sinabi niya bago siya pumasok sa munisipyo. Hindi na ako sumagot. I was scared. Paano kung kami ang tinutukoy niyang nagbe-betray sa kanila? Pero hindi pa naman namin sinisimulan ang plano. I sent those pictures, but they’re not meant to be used without my permission. They can't use them without telling me. If they do, it would feel like a betrayal!Dahil sa hindi maganda ang pakiramdam ko, nakatulog ako sa byahe. Ginising lang ako ng tauhan ni Lucian para painumin ng gamot. Tapos ay natulog ulit ako. Nagising ulit ako nang nasa tapat na kami ng bahay namin. Hindi sa labas ng subdivision! Ang kotse ko ay naka-park sa tapat ng gate. Nanghihina akong bumaba. Hindi na nagpasalamat sa tauhan. Ni hindi ko na ipinasok ang kotse ko. Iuutos ko nalang sa tauhan sa loob dahil hindi ko na kaya kung ako pa ang papasok non.Mabuti na la
Pagdating ko sa bahay, tapos nang kumain sina mama. Kaya mag-isa akong kumain. Kaunti lang ang nakain ko dahil bigla akong nawalan ng gana. Pagdating ko sa kwarto ko, dapat ay mabilis akong makakatulog dahil hinang-hina ako at medyo hindi maganda ang pakiramdam ko pero hindi! Matapos kong mag-ayos at maghanda para matulog, nahiga ako sa kama ko. Ilang oras akong nakapikit. Akala ko ay makakatulog din ako kalaunan pero hindi iyon nangyari! Kung ano anong pwesto ang ginawa ko para makatulog pero hindi ako makatulog. I tried to count, kasi kapag ginagawa mo raw iyon, aantukin ka pero hindi siya umobra sa akin. I groaned. My eyes were closed for hours now and I still couldn't sleep! Bumaling ako sa orasan sa gilid ko at kita kong alas-dos na! ilang oras pa ay sisikat na ang araw! Pinilit ko ulit na matulog. Pero nag alas kwatro na lang ay hindi pa ako nakakatulog. Kaya siguro hindi ako makatulog ay dahil sumasagi sa isip ko ang mga pictures na pinagsi-send ko! Nang hindi na talaga ako
Natahimik ang lalaki nang lumapit sa akin si Lucian. Hinawakan niya ako sa bewang at saka iginaya paalis ng library. Wala ng nagawa ang lalaki nang nilampasan namin siya. Tahimik si Lucian habang tinatahak namin ang daan pabalik sa bulwagan. Hindi rin ako nagsasalita dahil kabadong kabado ako. It wasn’t helping that Lucian was too silent. Hindi ko alam kung galit siya o hindi. Akala ko ay iiwaan niya ulit ako kapag dumating kami sa bulwagan nila pero hindi. Hindi niya ako pinakawalan. Wala naring lumalapit sa kanya kaya hindi na niya kailangan pang lumayo. Slow music was playing in the background. May nakikita akong iilan na sumasayaw sa sentro, just under the grand chandelier. The glow coming from the chandelier makes the dance floor romantic. “Let’s dance,” kalaunan ay yaya sa akin ni Lucian nang makita niyang pinagmamasdan ko ang mga nagsasayaw. Agad akong umiling. “No, it’s fine,” mahina kong tanggi. “I’m not asking you, Scarlet. I want to dance. Let’s go.” Wala akong naga
Sabay kaming bumaba ni Lucian sa bulwagan nila. Pilit kong kinakalimutan ang ginawa ko dahil kung patuloy akong kabado, baka magtaka siya. Masyado pa naman siyang tutuk sa akin minsan. Konting bagay ay napapansin niya. Marami silang bisita. I recognized some of them. May mga senador at iilang mga nasa pwesto pa! May mga iilan naman na mga businessman. I know because we were now exposed to the business world. Palagi na kaming uma-attend sa mga party at doon ko nakikita ang mga iilan dito. I sighed heavily. Walang duda, mga bigatin itong mga bisita nila! Hindi basta basta nakakasalamuha ang iilan dito! The moment we went down, maraming lumapit kay Lucian para kausapin. He has to go with them kaya naiwan akong mag-isa. Everyone has someone to talk to. Ako lang siguro ang walang kausap at nakatunganga lang. I roamed my eyes around the area. Wala akong nakikitang makakapansin sa akin dahil lahat ay ukupado sa mga kausap nila. Hinanap ko ng mata ang magulang ni Lucian. They were all oc
Matagal bago dumating si Lucian. By the time he arrived, nakaupo na ako sa sofa at kinakalma na ang sarili. Nakuhanan ko ng picture ang lahat ng kailangan kong picturan. Kahit nanginginig ang kamay ko ay mabuti at hindi naman blur ang mga kuha ko. I was breathing steady now when he entered the room. Pansin ko parin ang galit sa kanya dahil palaging madilim ang mga mata niya sa akin kapag galit. Medyo kunot din ang noo at parang isa akong malaking disappointment kung paano niya ako tignan! Hindi niya ako pinansin at sa table niya siya dumiretso. Kita kong may kinuha siya sa table niya, his wrist watch. Sinuot niya iyon. But then, he saw the folder I just took pictures of. Medyo tumagal ang mata niya roon bago niya itinago sa isang kabinet. Doon lang niya ako tinignan nang maitago niya iyon. Kita kong may sasabihin siya. Bumukas ang bibig niya para magsalita pero nang makita niya ako, natigilan siya. Ang madilim niyang mata kanina ay mas lalo pang dumilim. His eyes roamed around my bo