Ako ang kusang lumayo sa aking ama pagkatapos ko na marinig lang ang paghingi niya ng sorry. "Can w-we just get out of here and live a simple life, papa?"Alam ko na ayaw niyang iwan ang Lolo Yago, na mahal na mahal niya ito pero sana rin naman nakikita niya kung paano na minamanipula nito ang buhay namin na dalawa--lalong-lalo na ang sa akin.Dati, wala akong boses dahil takot ako pero ngayon... n-ngayon na may mas dahilan ako para sumuway sa lolo ay hindi na lang ako basta susunod at tatango sa mga gusto nito. Lalo pa ang usaping pagpapakasal. I-I am ready to run away if he will really insist that I should marry Sebastian.Hindi ako natatakot lalo pa at alam ko rin naman na gagawin ni Elijah ang lahat para sa akin. And I don't care if it's too early to say all of this, pero n-napapagod na rin talaga ako. I am still young... young to experience all of this. Hindi ako ang dapat nakaharap sa mga taong gusto siyang balikan dahil sa mga kasamaang ginawa niya. H-Hindi kami ng papa."Pri
I knew that Elijah would follow what I want. Lalo na at nakita ko sa mga mata niya na hindi niya inaasahan ang nangyari sa pagitan namin ng papa kanina. Alam rin niya na nasagad na rin talaga ang pasensiya ko.And that's because of what I learned that Lolo Yago tried to harm him. We left the mansion without my father's approval. Kung alam niya ay alam ko na hindi siya papayag. I cried until the car left our place. Ngayon ay nasa thirty minutes na ang nakalipas. Hindi pamilyar ang daan na tinatahak namin. And I don’t know where Elijah will take me. He didn’t say anything either because, like me, he was silent the whole time. But with the trust I have in him, I know it’s a safer place for me whenever he is around.Kasi sa mansion, mas tumindi ang takot ko pagkatapos ko na sabihin sa papa ang lahat. Na para bang narinig yon ng Lolo Yago.Napabuntong hininga ako at nanatiling nakatanaw sa labas ng bintana ng sasakyan. There's no more buildings or houses, puro mga puno na ang nadaraanan na
Elijah"Nasa tatlong oras na nang umakyat ako ulit at hindi pa rin lumalabas, eh. Gusto mo ba katukin ko na? Alas-diyes na rin at hindi pa naghahapunan."Kio was giving me updates on what was happening at the Vera Esperanza mansion since Pristine and I left. And it turns out that Pierre Vera Esperanza never left his daughter's room. I know it's not easy for him to process everything he learned. It's too heavy and feels like a bomb dropped in front of him. But he needs to know about this, how his own father treated her only child."Wala rin pala akong narinig na bagong balita tungkol kay Halyago. Ang huli ay yung nagpapagaling pa raw. Hindi pa natuluyan yung matandang 'yon, ano? Sayang.""Pero feel ko ang sobrang sadness ni Mr. Pierre, Elijah. Sana magkaayos rin sila ni Pristine."My gaze then turned to my baby who was sleeping peacefully.Pagkatapos namin na makarating dito sa bahay ko ay naging tahimik lang siya nang sabihin ko na ako ang nagmamay-ari nito. But I know she has a lot o
PristineKanina pa ako gising. Alas sais ng umaga ay napadilat na ako at ipinaalala sa akin kung ano ang mga nangyari kagabi. At pagbangon ko ay inilibot ko talaga ang paningin ko sa buong lugar--sa silid kung saan muna ako mananatili dito sa bahay ni Elijah."Sa bahay ni... Elijah," pagsasaboses ko dahil kahit hanggang ngayon ay hindi ko pa rin mapaniwalaan na ang buong lugar na ito, ang napakalaking mansion na ito ay sa kaniya!I'm not looking down on him as if he's poor. I’m just curious about how much bodyguards earn to afford a lifestyle like this. L-like this is too much. Pakiramdam ko ay mas mayaman pa siya sa pamilya namin."Pristine, baka may iba pa siyang trabaho! O-Or he has business?"But it's been almost a year, and whenever I see him, he's watching over me. He's always attentive. Ni hindi nga siya gumagamit ng phone kapag magkasama kaming dalawa eh and! He doesn't leave our house to make me think that he has other things he's busy with."Should I ask Eli?"Naitakip ko an
We're having breakfast right now. And I felt a little bit awkward after coming in this dining area. Mukhang bawat parte ng bahay niya ay ikabibigla ko. I just know that from looking outside, this place is huge, pero mas malaki pala siya sa loob. At itong dining room, mas malaki rin sa nasa mansion namin. Napansin ko pa na 12 seats itong lamesa. Ang laki. Kung mag-isa lang naman siya dito sa bahay na 'to ay bakit ganito naman pang malakihan na pamilya."Why are you not eating? Didn't you like the food, princess?" tanong ni Elijah nang mapagawi sa akin ang tingin niya. Napailing naman ako agad dahil. Masarap naman sa tingin ko ang pagkain at ito ang usually na inihahanda sa akin sa mansion."Okay ako. M-Masarap, Eli," sagot ko dahil nakadalawang subo naman na ako. Siguro dahil lang rin sa nagugulat pa rin ako.Pagkapasok namin kanina sa bahay pagkatapos niya na magjogging ay nagpaalam rin siya sa akin na maliligo muna siya. Ako naman ay sinabi ko rin na magsa-shower rin ako dahil nasana
I've never been this afraid of Elijah before. Whenever I saw him, I always felt at ease, knowing nothing bad would happen to me. His presence, even when cold and menacing, used to comfort me. But right now, it feels like a completely different person is standing in front of me. He's so different that I almost trembled in his presence. And as he looks at me, waiting for my response, I can't even lift my head to meet his gaze. It feels like I've lost the courage to face him. At pinagagalitan ko ang sarili ko sa pakiramdam na ito dahil hindi ako dapat makaramdam ng kahit anong takot dahil hindi naman ako sasaktan ni Elijah. "Princess..." pagkatapos niyang sabihin 'yon ay napapikit ako nang haplusin niya ang pisngi ko. Nanatili doon ang kamay niya. Ano ang ikinakatakot mo? Lahat ng 'yon ay sinabi ni Elijah para sa 'yo. The world is so cruel for you, Pristine. Ang taong malapit na dapat isa sa nagpoprotekta ay siyang nanakit sa 'yo. And the person, standing in front of you has a
Narito ako sa labas, nakaupo sa wooden bench habang nakatingin sa paligid. Malamig ang hangin, at malilim ang kinalalagyan ko dahil sa mga nakapalibot na puno. Wala akong magawa kundi manatili muna rito. Pagkatapos ng pag-uusap namin ni Elijah sa dining area, nagpaalam siya na may pupuntahan sandali. I could see in his eyes that he didn't want to leave me here alone in his house dahil nakatitig lang siya sa akin kahit ilang segundo na ang lumipas mula nang magpaalam siya. Wala naman akong pangamba, kasi nga teritoryo niya 'to. Pero ang tingin niya kanina, kung saan man siya pupunta, parang gusto niya akong isama.Ang sabi niya, uuwi siya sa bahay nila—sa pamilya niya. Bigla naman akong na-curious nang sabihin niya 'yon. Naisip ko ang mga magulang niya, kung ano ba ang ugali ng mga ito, ang itsura. Kasi ang huling nabanggit niya tungkol sa mga ito ay noong umuwi ang kaniyang ina at ang 'hindi normal' na argumento, na ibig sabihin ay nami-miss lang daw ng mga magulang niya ang isa't isa
"Are you sure okay ka na?"Napatingin ako sa babae na nag-comfort sa akin kanina sa labas. Ngumiti ako ng tipid at kinuha ang iniaabot niyang tubig. Siya rin ang umalalay sa akin papasok dito sa loob ng bahay, hawak-hawak niya ang kamay ko ng mahigpit kanina at hindi agad binitawan. Kahit nang makaupo na ako sa sofa ay kinakalma pa rin niya ako. Naalala ko tuloy ang mama sa kaniya, sa paraan ng malumanay niyang pagsasalita.That dream earlier... no. It's a nightmare."Maraming salamat po. Okay na po ako," sagot ko. Tumabi siya sa akin ng upo. I saw in her face the worry. Ramdam ko naman na mabuti siyang tao dahil sa ekspresyon sa mukha niya. Hanggang ngayon ay naroon pa rin ang pag-aalala. And the way she held my hand, I felt the care and gentleness. Pero kalakip rin noon, nababasa ko sa mga mata niya ang matinding kalungkutan. Lungkot na may kasama rin na awa.Kilala ba niya ako? Sa pagtawag niya rin kasi ng pangalan ko kanina. "If you ever feel something strange, o kung sumasakit an
"Pristine."Sa gitna ng paghingi ko ng tawad ng ilang ulit kay Sebastian ay narinig ko ang boses ng papa sa aking likod. Natigilan ako, napasinghap, at medyo nataranta dahil sa mga luha na nasa magkabilang pisngi ko. He will be worried if he sees me crying kaya agad kong pinalis ang mga iyon.Si Sebastian naman sa harapan ko ay napatingin sa likod ko at bahagyang yumuko. I knew he was showing respect to my father, who was now walking closer to us. Huminga ako ng malalim at inayos ang sarili ko. Nang sakto nang nasa likod ko na ang papa ay saka naman ako humarap."Pa..."But when I saw him, he wasn't looking at me—he was looking at Sebastian. Seryoso ang ekspresyon ng mukha ng aking ama, na ikinakunot ng noo ko. Alam kong hindi naman masamang tao ang tingin niya kay Sebastian, kilala niya ito bilang mabuting bata dahil anak ito ng kaibigan rin niya sa negosyo, pero the way he was looking at him right now... it was as if the latter was an enemy."Mr. Vera Esperanza—""No need for the fo
Nanlamig ang pakiramdam ko lalo na sa paraan ng pagtingin niya sa akin.Maybe I hoped too much... m-maybe the light I saw in him, the kindness I thought he had shown me despite knowing I'm in love with someone else, was never real. That he really had his own intentions."S-Sebastian—" and I gasped when he suddenly pulled me by the arm, umatras ako at sinubukan kong bawiin ang braso ko pero mahigpit na niyang hawak 'yon."Is this what you really want? Ang pilitin rin ako, Sebastian?" hindi makapaniwalang tanong ko. "Hindi mo naiintindihan ngayon kung anong ginagawa ko, Pristine, but soon, you will..." mabibigat ang bawat salita nang sabihin niya, na ikinailing ko.Ano pa ba ang hindi ko naiintindihan d-dito? "Pero tama ka, I have the power to make this stop, for you to be free, Pristine. At alam mo ba bukod doon? Kaya ko rin mapaluhod ang lolo mo sa harapan ko. Hindi ba't ang gusto mo ay makakawala sa kaniya? Na mas maprotektahan kayo ng papa mo. That's what I'm fckng doing right now
Agad akong napahawak sa gilid para hindi tuluyang matumba. Nang lingunin ko naman si Kio ay nakaalalay na siya pero umayos rin nang makitang seryoso ang tingin ko sa kaniya.What was the name of that drug again? Hindi medicine 'yon at alam kong intentional na banggitin ni Kio na medicine para hindi ako mag-alala dahil nakita niya kung paano rin ako napraning dahil dalawang linggo nang walang malay si Elijah! Naningkit lalo ang mga mata ko sa pag-alala doon. What was--Astra! Yes. That was the name of that drug. Iyon ang narinig ko na pangalan nang pag-usapan nilang dalawa 'yon ni Havoc!And when I asked Esther, she said that Astra is as a drug rather than medicine, it can be described as a sedative or hypnotic substance with strong sleep-inducing effects. At totoo nga daw na pwedeng isang buwan o higit pa ang maging epekto non!Nang maalala ko 'yon ay mas tumalim ang tingin ko kay Kio."No. You will not use that drug," I said, my voice strict and cold, leaving no room for argument.
I slowly moved away from Elijah on the bed. Nakatingin ako sa kaniya habang ingat na ingat akong hindi siya magising. He fell asleep after we talked about my birthday, na ilang araw na lang ang binibilang. Natuwa pa nga ako dahil hindi na niya binanggit pa si Sebastian. Pero iyong sinabi niyang "runaway"bago namin mapag-usapan ang mga magaganap sa birthday ko—it actually sounded like he's not that serious, but he also looked like he is... ganoon ang pakiramdam ko, eh.Honestly, I wasn't surprised by that question anymore. Kasi simula nang sabihin niya sa akin na tutulungan niya akong umalis sa bahay na 'to, na makalayo sa lolo ay naramdaman ko nang mauulit muli 'yon. And because of what happened to me recently, when Lolo Halyago hurt me again, hindi na rin ako nagulat sa tanong ni Elijah.At sa totoo lang, pagkatapos ng mga nalaman ko mula kay lolo mismo, gustong-gusto ko na rin umalis dito. I’m just gathering enough courage to talk to my father. Nagpasya ako na sabihin dito ang tung
Nang hindi sumagot si Elijah ay sumampa ako sa kama at niyakap siya. I rested my head in his chest and hugged him tightly. "Should I remind you that you are not just myBodyguard? Or should I remind you how much... I love you?" I heard his breathing, his fast heartbeat and then he moved after I said that. Ang mga kamay niya ay dumako sa baywang ko. Hinihintay ko rin siyang magsalita pero nang manatili siyang tahimik pagkalipas nang ilang segunod ay napatingin ako sa kaniya. But I gasped and was surprised when his arms gently carry me to his lap. Ngayon ay mas dumikit ako sa kaniya at gahibla na lang ang layo ng mga labi namin sa isa't-isa. "I'm scared..." he whispered. "Eli..." I called him with concern. I knew it... hindi lang pagsisisi sa nagawa niya ang nararamdaman niya sa mga nakalipas na araw. "Still fckng scared and even after you said that you love me, Pristine? May mga araw na sa tuwing nakatingin ako sa 'yo, pakiramdam ko maaaring magbago ang tingin mo sa 'kin, and tha
Elijah didn't recover right away after he woke up from two weeks of sleep. Nanghihina pa rin siya kahit tatlong araw na ang nakalipas. Kio and Havoc had expected this to happen, sila na muna ang in-charge sa safety namin ng papa. Pero unang araw nang magising si Eli ay hindi rin naman ako nakatiis at pagkatapos lumiban na ako sa klase. Now I've been absent for two days and. Nakaalalay ako sa tabi ni Elijah, I was the one feeding him, assisting him to his needs o sa kung ano ang gagawin niya. I even stayed with him in his room because I'm afraid that something bad might happen. Dito talaga ako natutulog, sa kama sa tabi niya and he didn't disagree with that. Hindi kasi maalis ang kaba sa akin na baka mamaya ay mawalan ulit siya ng malay o ano. Ito rin ang naging epekto ng dalawang linggo niyang walang malay. But Eli... he was silent since he woke up and we had that conversation. Pakiramdam ko, itong dahilan ng pananahimik niya ay dahil hindi nga narealize rin niya na sumobra siya sa
Hindi ko maiwasan na hindi makaramdam ng pag-aalala kay Elijah. Narito ako ngayon sa silid niya, sa may mansion rin at kanina pa siya pinagmamasdan. May IV siya sa kamay, may ilang mga nakalagay rin aparato para mamonitor ang hearbeat niya.H-How many days has it been? Lagpas na sa isang linggo kaya mas lalo akong nakakaramdam ng takot at kaba. Sir Antonius—Elijah's father told me that this is normal, he's calm yet I can't feel at ease with his words. Kahit alam kong mas siya ang nakakaalam ng totoong lagay ng anak niya.Ang gusto rin noong una ng Sir Antonius pagkatapos ng nangyari nang araw na pigilan niya si Eli at mawalan ng malay ay iuuwi niya ito pero nakiusap ako na kung maaari ay dito na lang sana at huwag nang ilayo pa. Alam ko kasi na magiging limitado lang ang pagbisita ko, baka hindi rin ako kaagad makaalis kung kailan ko gustuhin. At nagpapasalamat naman ako dahil pumayag naman rin ito."I understand you, hija. Okay. But, I need to talk to your father and explain what real
My eyes blinked a few times because I couldn't process it. That after everything I said, I still couldn't stop him. "W-Why... E-Eli..." Naikuyom ko ang nanginginig kong mga kamay habang patuloy ako sa pag-iyak. My sobs filled my room, and it hurt me even more. Mas nanunuot 'yong sakit sa bawat segundo na lumilipas. I truly understood now how far Elijah w-was willing to go to give me a peaceful life—even if it meant h-he wouldn't be a part of it anymore. "No... Ayoko ng b-buhay na wala siya." Pagkasabi ko non ay kaagad rin akong tumayo. Even if my body still hurt from what lolo did earlier, I stood up and ran to stop Elijah. "Eli!" I shouted. Tumayo ako at kahit na walang sapin sa paa ay sinundan ko siya. Pagkalabas ko ng silid ko ay walang kahit sinong nakabantay. Ang bilis ng pagtibok ng puso ko habang tinatakbo na ang palabas. H-He was fast! "Elijah!" sigaw kong muli at nang makarating na ako sa hagdan pababa ay doon ko siya nakitang palabas na mismo ng mansion. Hindi ako tu
Ilang beses ko ba kailangan ipaliwanag? N-na hindi naman niya' yon kasalanan. "It drives me insane that I wasn't able to protect you, that I failed to keep you safe... it was like knives digging deeper inside me. And I’m angry at myself because I promised to always be there for you, to never let anything harm you. I can do it, I can fcking kill all of them to make you safe. Pero ano ang nangyari? You were hurt... badly hurt that I almost... lost you."His eyes... there was only the feeling of his pain and his regret. And despite everything, I could feel how much he cared, how deeply he felt for me, at n-nasasaktan ako ng sobra na makita siyang ganito lalo at alam ko rin kung ano ang pinagdaanan niya sa kamay ng lolo at ng mga kaaway nito para lang masiguro ang kaligtasan ko."Hindi mo 'yon k-kasalanan, Elijah..." sagot ko habang umiiling sa kaniya. At kahit sa nanlalabong mga mata ay nakita ko ang pagbabago ng ekspresyon sa mukha niya. The softness vanished, the worry was nowhere to