Chapter 12

The next day, papa talked to me. He apologized for not even saying a word to save me from Lolo Yago. Pero alam ko rin naman na sinubukan niya, umasa lang ako na siguro may boses siya pagdating sa lolo.

But we are both just in Lolo's hands. The leash around our necks was so tight that we couldn't even complain. Bata pa lang ay namulat na ako sa kalupitan ng lolo, I witnessed his evil deeds, I watched how he killed. Malinaw 'yon sa isipan ko hanggang ngayon kaya sa tuwing makikita ko siya at maririnig ko ang boses niya ay natitigilan ako.

Malaki ang takot ko, na nakatatak na rin sa isip kong hindi ko siya dapat suwayin.

"You've lost weight, Pristine."

I looked at my personal seamstress, Lena. Pagkapasok pa lang dito sa silid ko ay 'yon na agad ang sinabi niya.

"Hello, ate."

Muntik ko nang makalimutan na ngayon ang punta niya.

Tipid ako na ngumiti. I gestured for her to sit down. She arrived early because she'll be the one making my gowns. Vera Esperanza was invited to a charity gala. Pa