Elijah is back. Napatingin ako sandali sa cellphone ko sa ibabaw ng kama. Nagpadala kaya siya ng mensahe? Hindi ko na nabasa dahil malalim rin ang iniisip ko kanina. "Ayan may makakasama ka na pala ulit," sabi ng ate. "Kumain ka ng marami, ha? Sexy ka naman, mas sumeksi ka nga lalo nang mabawasan ng timbang pero hindi pa rin mainam." Tumango ako at nagpasalamat. Nang makaalis na ang Ate Lena ay napatingin ako kay Elijah. Siya na ang nagsara ng pinto. "You left early," iyon lang ang sinabi ko. "Umuwi ako. An emergency happened at home." Nang marinig ko naman ang sinabi niya ay napahakbang ako palapit. Saka ko lang rin napansin ang panga niya na namumula. There was also a scratch near his neck. "W-What happened?" tanong ko. May kinalaman kaya 'yon sa kausap niya sa cellphone nitong nakaraan? Mas lumapit ako kay Eli. Iniangat ko rin ang kamay ko at hinawakan ang panga niya. He didn't move away. Nanatili lang siya sa harapan ko at nakatingin sa akin. "Nothing serious, p
Hindi nakaligtas sa paningin ko ang sandaling gulat na dumaan sa mukha ni Elijah. I noticed how his face turned a bit red—he blushed! Pero ilang segundo na ang lumipas. Ang matagal na hindi pagsagot niya sa tanong ko ay nagdulot sa akin ng matinding kaba. At habang nakatingin ako sa kaniya ay mas nararamdaman ko ang hiya sa diretsahan na pagtatanong. Pero nagawa ko na, eh! A-At kung tatalikod pa ako ay hindi ko naman maririnig ang sagot niya!I felt my fingers go numb and my whole body turn cold while waiting for his answer. Parang bawat segundo ay nahihirapan ako sa paghinga habang nakatingin sa kaniya.H-He's taking longer to answer!But as I was about to say that I wasn't pressuring him to answer right away, Elijah suddenly looked away. He touched the part of his face that I had treated, at nang tumayo siya ay ipinatong niya ang palad niya sa ibabaw ng ulo ko."Is that what made you think about what I am doing for you, Pristine?"It's neither 'Yes' nor 'No.' But his question hurt e
Sinabi ko kay Elijah na sana huwag magbabago kung ano ang mayroon kami. But look who's avoiding him right now? Dalawang araw pagkatapos ko siya tanungin kung may gusto siya sa akin ay halos hindi ko siya matingnan. Naalala ko ang ginawa kong kahihiyan para sa sarili ko. Hindi na rin ako ganoon nag-re-request na manatili siya sa silid ko at kahit na kailangan ko siya para turuan ako sa isang subject ko ay hindi ko ginawa. Kahit ang mag-usap ay hindi na rin. But I am greeting him 'good morning' everyday. Iyon ay kapag binabati niya lang ako.Sa nangyayari at sa ginagawa ko ay siguro mas tamang sabihin na nahihiya pa ako--at sobra pa rin na nasaktan.Why do I sound so bitter?"It's unusual to see you without Elijah, anak. Kung nasaan ka ay nasa tabi siya palagi. Where is he right now?"I was having lunch with papa. Mamaya na ang flight niya at sasama ako na ihatid siya sa airport. "Sa likod po. Sa paborito niyang pagpalipasan ng oras."Elijah was sleeping in the hammock. Pabalik na ako
"Are you done eating your breakfast?""Why are you not replying, princess?Napasimangot ako nang mabasa ang mensahe ni Elijah. Nasa back garden ako sa paborito niyang pwesto. Naiinis habang nagtatanggal ng petal ng mga bulaklak. Dapat ay magbabasa ako ng libro pero ito at ang mga inosenteng bulaklak ang napagbuntunan ng inis ko.He loves me... he loves me not... he loves me...Nang isang petal na lang ay napabuga ako ng hangin.He loves me not.Napatingin ako sa cellphone ko ulit nang may mensahe na naman akong marinig."Pristine. Why are you so stubborn?"Paanong hindi? Akala ko talaga ay hindi na siya aalis. Napangiti na ako ng malawak kahapon pero hindi pa rin siya napigilan."I just need to check the place with my men, princess.""Bakit ang tagal? Dalawang linggo?""We need to install cameras around the whole place for the family's security--""Hindi ba pwede na iba na lang? Saka, hindi naman mukhang vacation iyan. Trabaho pa rin."It's still work. Parang naubusan na nga si Eli ng
Medyo weird nga, eh. Lalo na nang malaman ko ang dahilan ng pag-alis niya. Why is his mother not living with them? I mean with his father? At bakit nag-aaway ang mga ito? Kahit sinabi ni Elijah na it's his parents' way of loving each other weird pa rin for me.Is his life really that private? Come to think of it, he never share anything from me. Napabuntong hininga ako. Mag-iisang taon na nga siya pero kahit isa ay wala siyang nababanggit na kaganapan."Ma'am, kain na po kasi kayo."Hindi pa pala siya tapos mamilit sa pagkain. Napatingin ako sa oras sa cellphone ko dahil may pasok ako ng 10:00 am. Hanggang 5:00 pm ako ngayon at lunch lang ang break ko."Ma'am--""Ayoko," maiksing sagot ko habang malayo pa rin ang tingin.I am still thinking about Eli.Maybe they're broken family? So that's why he doesn't want to share it. Tama. Sino nga ba naman ang magkakagana magkwento tungkol sa sariling pamilya kung hindi ito kumpleto ang mga ito.At habang nag-iisip pa ako ng itatanong tungkol ka
I was playing with my fingers while looking at my phone. Waiting for Elijah's message. Kahit nang sinabi ko kanina na sa number ko na lang kami mag-usap ay hindi pa rin ako nagpadala ng message o sinagot ang mga mensahe niya. I am still sulking, ewan ko. Ngayon lang ako nag-inarte ng ganito siguro dahil nga umasa ako na mananatili siya.And he never said na three days na lang siya na mawawala!Nalaman ko 'yon kay Kio na. O baka naman kasi hindi pa sure na makakabalik siya after three days?"Do you know who that friend Elijah was talking about is? The one who needs his help?" tanong ko kay Kio.Tumingin siya sa salamin at dahil nakatingin rin ako sa kaniyang gawi ay nakita ko na napangiwi na naman siya. That means what I asked is something I shouldn't know--pero alam niya. Bawal lang sagutin.Napabuntong hininga ako at itinago na lang ang cellphone sa loob ng aking bag. Mukhang wala rin balak na magpadala ulit ng message si Elijah because he looked so pissed. Mas nadagdagan pa siguro d
Huminga ako ng malalim at pinalis ang luha na nahulog sa magkabilang pisngi ko at nang muling may nalaglag na luha ay napatingin ako sa iniaabot ni Kio sa akin. Tissue. Ngumiti ako at kinuha 'yon."Thank you.""Mukhang mahilig kayo sa mga bata, ma'am.""I just remember a memory of my mother helping a kid in the street. At mukhang mapapadalas na gawin ko ito. I feels good to help. Lalo na ang makita ang ngiti at marinig ang pasasalamat nila."I looked at him in the mirror. Tumango si Kio at nang mapansin ko ang pagkislap ng mga mata at makita ang ibang emosyon doon ay napatagal ang tingin ko sa salamin."You don't want to answer questions about Eli, but maybe you could answer questions if it's about yourself."Pagkarating namin sa university at nang pagbuksan niya ako ng pinto ay sinabi ko 'yon sa kaniya. Nakita ko sa mukha niya na nabigla siya and he looked like he didn't expect what I said."Okay lang, ma'am. Wala naman masyadong interesting sa buhay ko," sagot niya."What's your ful
"You see that man outside earlier wearing a suit? Ang cute. The snake tattoo on his neck caught my attention.""Napansin ko rin 'yon! I love man with inks. But by the way, he was talking to Pristine. Is he her new bodyguard?""Mukha ngang bagong bodyguard. Nakita ko na lumabas sila sa kotse ng magkasama, eh.""Oh. Bad. I like the cold one."Each whisper was accomapnied by glances. Pansin ko 'yon sa gilid ng mga mata ko habang nagte-take down ako ng notes sa magiging discussion ngayon sa financial accounting."I like the other one too. Baka natapos na kasi ang contract?""Maybe?"Ma'am Melendez hasn't arrived yet. Kaya naman may oras pa na mag-usap ang mga kaklase ko. And they're not quiet about their topic. Nahulaan ko naman nang mapag-uusapan ako at si Kio na bago sa paningin nila, pero ayos lang sa akin. As if they skip a day talking about my life."Baka marinig kayo."Alam nila sigurado na naririnig ko rin sila. Their voices were a little loud enough for me and the people at the ba
"Pristine."Sa gitna ng paghingi ko ng tawad ng ilang ulit kay Sebastian ay narinig ko ang boses ng papa sa aking likod. Natigilan ako, napasinghap, at medyo nataranta dahil sa mga luha na nasa magkabilang pisngi ko. He will be worried if he sees me crying kaya agad kong pinalis ang mga iyon.Si Sebastian naman sa harapan ko ay napatingin sa likod ko at bahagyang yumuko. I knew he was showing respect to my father, who was now walking closer to us. Huminga ako ng malalim at inayos ang sarili ko. Nang sakto nang nasa likod ko na ang papa ay saka naman ako humarap."Pa..."But when I saw him, he wasn't looking at me—he was looking at Sebastian. Seryoso ang ekspresyon ng mukha ng aking ama, na ikinakunot ng noo ko. Alam kong hindi naman masamang tao ang tingin niya kay Sebastian, kilala niya ito bilang mabuting bata dahil anak ito ng kaibigan rin niya sa negosyo, pero the way he was looking at him right now... it was as if the latter was an enemy."Mr. Vera Esperanza—""No need for the fo
Nanlamig ang pakiramdam ko lalo na sa paraan ng pagtingin niya sa akin.Maybe I hoped too much... m-maybe the light I saw in him, the kindness I thought he had shown me despite knowing I'm in love with someone else, was never real. That he really had his own intentions."S-Sebastian—" and I gasped when he suddenly pulled me by the arm, umatras ako at sinubukan kong bawiin ang braso ko pero mahigpit na niyang hawak 'yon."Is this what you really want? Ang pilitin rin ako, Sebastian?" hindi makapaniwalang tanong ko. "Hindi mo naiintindihan ngayon kung anong ginagawa ko, Pristine, but soon, you will..." mabibigat ang bawat salita nang sabihin niya, na ikinailing ko.Ano pa ba ang hindi ko naiintindihan d-dito? "Pero tama ka, I have the power to make this stop, for you to be free, Pristine. At alam mo ba bukod doon? Kaya ko rin mapaluhod ang lolo mo sa harapan ko. Hindi ba't ang gusto mo ay makakawala sa kaniya? Na mas maprotektahan kayo ng papa mo. That's what I'm fckng doing right now
Agad akong napahawak sa gilid para hindi tuluyang matumba. Nang lingunin ko naman si Kio ay nakaalalay na siya pero umayos rin nang makitang seryoso ang tingin ko sa kaniya.What was the name of that drug again? Hindi medicine 'yon at alam kong intentional na banggitin ni Kio na medicine para hindi ako mag-alala dahil nakita niya kung paano rin ako napraning dahil dalawang linggo nang walang malay si Elijah! Naningkit lalo ang mga mata ko sa pag-alala doon. What was--Astra! Yes. That was the name of that drug. Iyon ang narinig ko na pangalan nang pag-usapan nilang dalawa 'yon ni Havoc!And when I asked Esther, she said that Astra is as a drug rather than medicine, it can be described as a sedative or hypnotic substance with strong sleep-inducing effects. At totoo nga daw na pwedeng isang buwan o higit pa ang maging epekto non!Nang maalala ko 'yon ay mas tumalim ang tingin ko kay Kio."No. You will not use that drug," I said, my voice strict and cold, leaving no room for argument.
I slowly moved away from Elijah on the bed. Nakatingin ako sa kaniya habang ingat na ingat akong hindi siya magising. He fell asleep after we talked about my birthday, na ilang araw na lang ang binibilang. Natuwa pa nga ako dahil hindi na niya binanggit pa si Sebastian. Pero iyong sinabi niyang "runaway"bago namin mapag-usapan ang mga magaganap sa birthday ko—it actually sounded like he's not that serious, but he also looked like he is... ganoon ang pakiramdam ko, eh.Honestly, I wasn't surprised by that question anymore. Kasi simula nang sabihin niya sa akin na tutulungan niya akong umalis sa bahay na 'to, na makalayo sa lolo ay naramdaman ko nang mauulit muli 'yon. And because of what happened to me recently, when Lolo Halyago hurt me again, hindi na rin ako nagulat sa tanong ni Elijah.At sa totoo lang, pagkatapos ng mga nalaman ko mula kay lolo mismo, gustong-gusto ko na rin umalis dito. I’m just gathering enough courage to talk to my father. Nagpasya ako na sabihin dito ang tung
Nang hindi sumagot si Elijah ay sumampa ako sa kama at niyakap siya. I rested my head in his chest and hugged him tightly. "Should I remind you that you are not just myBodyguard? Or should I remind you how much... I love you?" I heard his breathing, his fast heartbeat and then he moved after I said that. Ang mga kamay niya ay dumako sa baywang ko. Hinihintay ko rin siyang magsalita pero nang manatili siyang tahimik pagkalipas nang ilang segunod ay napatingin ako sa kaniya. But I gasped and was surprised when his arms gently carry me to his lap. Ngayon ay mas dumikit ako sa kaniya at gahibla na lang ang layo ng mga labi namin sa isa't-isa. "I'm scared..." he whispered. "Eli..." I called him with concern. I knew it... hindi lang pagsisisi sa nagawa niya ang nararamdaman niya sa mga nakalipas na araw. "Still fckng scared and even after you said that you love me, Pristine? May mga araw na sa tuwing nakatingin ako sa 'yo, pakiramdam ko maaaring magbago ang tingin mo sa 'kin, and tha
Elijah didn't recover right away after he woke up from two weeks of sleep. Nanghihina pa rin siya kahit tatlong araw na ang nakalipas. Kio and Havoc had expected this to happen, sila na muna ang in-charge sa safety namin ng papa. Pero unang araw nang magising si Eli ay hindi rin naman ako nakatiis at pagkatapos lumiban na ako sa klase. Now I've been absent for two days and. Nakaalalay ako sa tabi ni Elijah, I was the one feeding him, assisting him to his needs o sa kung ano ang gagawin niya. I even stayed with him in his room because I'm afraid that something bad might happen. Dito talaga ako natutulog, sa kama sa tabi niya and he didn't disagree with that. Hindi kasi maalis ang kaba sa akin na baka mamaya ay mawalan ulit siya ng malay o ano. Ito rin ang naging epekto ng dalawang linggo niyang walang malay. But Eli... he was silent since he woke up and we had that conversation. Pakiramdam ko, itong dahilan ng pananahimik niya ay dahil hindi nga narealize rin niya na sumobra siya sa
Hindi ko maiwasan na hindi makaramdam ng pag-aalala kay Elijah. Narito ako ngayon sa silid niya, sa may mansion rin at kanina pa siya pinagmamasdan. May IV siya sa kamay, may ilang mga nakalagay rin aparato para mamonitor ang hearbeat niya.H-How many days has it been? Lagpas na sa isang linggo kaya mas lalo akong nakakaramdam ng takot at kaba. Sir Antonius—Elijah's father told me that this is normal, he's calm yet I can't feel at ease with his words. Kahit alam kong mas siya ang nakakaalam ng totoong lagay ng anak niya.Ang gusto rin noong una ng Sir Antonius pagkatapos ng nangyari nang araw na pigilan niya si Eli at mawalan ng malay ay iuuwi niya ito pero nakiusap ako na kung maaari ay dito na lang sana at huwag nang ilayo pa. Alam ko kasi na magiging limitado lang ang pagbisita ko, baka hindi rin ako kaagad makaalis kung kailan ko gustuhin. At nagpapasalamat naman ako dahil pumayag naman rin ito."I understand you, hija. Okay. But, I need to talk to your father and explain what real
My eyes blinked a few times because I couldn't process it. That after everything I said, I still couldn't stop him. "W-Why... E-Eli..." Naikuyom ko ang nanginginig kong mga kamay habang patuloy ako sa pag-iyak. My sobs filled my room, and it hurt me even more. Mas nanunuot 'yong sakit sa bawat segundo na lumilipas. I truly understood now how far Elijah w-was willing to go to give me a peaceful life—even if it meant h-he wouldn't be a part of it anymore. "No... Ayoko ng b-buhay na wala siya." Pagkasabi ko non ay kaagad rin akong tumayo. Even if my body still hurt from what lolo did earlier, I stood up and ran to stop Elijah. "Eli!" I shouted. Tumayo ako at kahit na walang sapin sa paa ay sinundan ko siya. Pagkalabas ko ng silid ko ay walang kahit sinong nakabantay. Ang bilis ng pagtibok ng puso ko habang tinatakbo na ang palabas. H-He was fast! "Elijah!" sigaw kong muli at nang makarating na ako sa hagdan pababa ay doon ko siya nakitang palabas na mismo ng mansion. Hindi ako tu
Ilang beses ko ba kailangan ipaliwanag? N-na hindi naman niya' yon kasalanan. "It drives me insane that I wasn't able to protect you, that I failed to keep you safe... it was like knives digging deeper inside me. And I’m angry at myself because I promised to always be there for you, to never let anything harm you. I can do it, I can fcking kill all of them to make you safe. Pero ano ang nangyari? You were hurt... badly hurt that I almost... lost you."His eyes... there was only the feeling of his pain and his regret. And despite everything, I could feel how much he cared, how deeply he felt for me, at n-nasasaktan ako ng sobra na makita siyang ganito lalo at alam ko rin kung ano ang pinagdaanan niya sa kamay ng lolo at ng mga kaaway nito para lang masiguro ang kaligtasan ko."Hindi mo 'yon k-kasalanan, Elijah..." sagot ko habang umiiling sa kaniya. At kahit sa nanlalabong mga mata ay nakita ko ang pagbabago ng ekspresyon sa mukha niya. The softness vanished, the worry was nowhere to