Sinabi ko kay Elijah na sana huwag magbabago kung ano ang mayroon kami. But look who's avoiding him right now? Dalawang araw pagkatapos ko siya tanungin kung may gusto siya sa akin ay halos hindi ko siya matingnan. Naalala ko ang ginawa kong kahihiyan para sa sarili ko. Hindi na rin ako ganoon nag-re-request na manatili siya sa silid ko at kahit na kailangan ko siya para turuan ako sa isang subject ko ay hindi ko ginawa. Kahit ang mag-usap ay hindi na rin. But I am greeting him 'good morning' everyday. Iyon ay kapag binabati niya lang ako.Sa nangyayari at sa ginagawa ko ay siguro mas tamang sabihin na nahihiya pa ako--at sobra pa rin na nasaktan.Why do I sound so bitter?"It's unusual to see you without Elijah, anak. Kung nasaan ka ay nasa tabi siya palagi. Where is he right now?"I was having lunch with papa. Mamaya na ang flight niya at sasama ako na ihatid siya sa airport. "Sa likod po. Sa paborito niyang pagpalipasan ng oras."Elijah was sleeping in the hammock. Pabalik na ako
"Are you done eating your breakfast?""Why are you not replying, princess?Napasimangot ako nang mabasa ang mensahe ni Elijah. Nasa back garden ako sa paborito niyang pwesto. Naiinis habang nagtatanggal ng petal ng mga bulaklak. Dapat ay magbabasa ako ng libro pero ito at ang mga inosenteng bulaklak ang napagbuntunan ng inis ko.He loves me... he loves me not... he loves me...Nang isang petal na lang ay napabuga ako ng hangin.He loves me not.Napatingin ako sa cellphone ko ulit nang may mensahe na naman akong marinig."Pristine. Why are you so stubborn?"Paanong hindi? Akala ko talaga ay hindi na siya aalis. Napangiti na ako ng malawak kahapon pero hindi pa rin siya napigilan."I just need to check the place with my men, princess.""Bakit ang tagal? Dalawang linggo?""We need to install cameras around the whole place for the family's security--""Hindi ba pwede na iba na lang? Saka, hindi naman mukhang vacation iyan. Trabaho pa rin."It's still work. Parang naubusan na nga si Eli ng
Medyo weird nga, eh. Lalo na nang malaman ko ang dahilan ng pag-alis niya. Why is his mother not living with them? I mean with his father? At bakit nag-aaway ang mga ito? Kahit sinabi ni Elijah na it's his parents' way of loving each other weird pa rin for me.Is his life really that private? Come to think of it, he never share anything from me. Napabuntong hininga ako. Mag-iisang taon na nga siya pero kahit isa ay wala siyang nababanggit na kaganapan."Ma'am, kain na po kasi kayo."Hindi pa pala siya tapos mamilit sa pagkain. Napatingin ako sa oras sa cellphone ko dahil may pasok ako ng 10:00 am. Hanggang 5:00 pm ako ngayon at lunch lang ang break ko."Ma'am--""Ayoko," maiksing sagot ko habang malayo pa rin ang tingin.I am still thinking about Eli.Maybe they're broken family? So that's why he doesn't want to share it. Tama. Sino nga ba naman ang magkakagana magkwento tungkol sa sariling pamilya kung hindi ito kumpleto ang mga ito.At habang nag-iisip pa ako ng itatanong tungkol ka
I was playing with my fingers while looking at my phone. Waiting for Elijah's message. Kahit nang sinabi ko kanina na sa number ko na lang kami mag-usap ay hindi pa rin ako nagpadala ng message o sinagot ang mga mensahe niya. I am still sulking, ewan ko. Ngayon lang ako nag-inarte ng ganito siguro dahil nga umasa ako na mananatili siya.And he never said na three days na lang siya na mawawala!Nalaman ko 'yon kay Kio na. O baka naman kasi hindi pa sure na makakabalik siya after three days?"Do you know who that friend Elijah was talking about is? The one who needs his help?" tanong ko kay Kio.Tumingin siya sa salamin at dahil nakatingin rin ako sa kaniyang gawi ay nakita ko na napangiwi na naman siya. That means what I asked is something I shouldn't know--pero alam niya. Bawal lang sagutin.Napabuntong hininga ako at itinago na lang ang cellphone sa loob ng aking bag. Mukhang wala rin balak na magpadala ulit ng message si Elijah because he looked so pissed. Mas nadagdagan pa siguro d
Huminga ako ng malalim at pinalis ang luha na nahulog sa magkabilang pisngi ko at nang muling may nalaglag na luha ay napatingin ako sa iniaabot ni Kio sa akin. Tissue. Ngumiti ako at kinuha 'yon."Thank you.""Mukhang mahilig kayo sa mga bata, ma'am.""I just remember a memory of my mother helping a kid in the street. At mukhang mapapadalas na gawin ko ito. I feels good to help. Lalo na ang makita ang ngiti at marinig ang pasasalamat nila."I looked at him in the mirror. Tumango si Kio at nang mapansin ko ang pagkislap ng mga mata at makita ang ibang emosyon doon ay napatagal ang tingin ko sa salamin."You don't want to answer questions about Eli, but maybe you could answer questions if it's about yourself."Pagkarating namin sa university at nang pagbuksan niya ako ng pinto ay sinabi ko 'yon sa kaniya. Nakita ko sa mukha niya na nabigla siya and he looked like he didn't expect what I said."Okay lang, ma'am. Wala naman masyadong interesting sa buhay ko," sagot niya."What's your ful
"You see that man outside earlier wearing a suit? Ang cute. The snake tattoo on his neck caught my attention.""Napansin ko rin 'yon! I love man with inks. But by the way, he was talking to Pristine. Is he her new bodyguard?""Mukha ngang bagong bodyguard. Nakita ko na lumabas sila sa kotse ng magkasama, eh.""Oh. Bad. I like the cold one."Each whisper was accomapnied by glances. Pansin ko 'yon sa gilid ng mga mata ko habang nagte-take down ako ng notes sa magiging discussion ngayon sa financial accounting."I like the other one too. Baka natapos na kasi ang contract?""Maybe?"Ma'am Melendez hasn't arrived yet. Kaya naman may oras pa na mag-usap ang mga kaklase ko. And they're not quiet about their topic. Nahulaan ko naman nang mapag-uusapan ako at si Kio na bago sa paningin nila, pero ayos lang sa akin. As if they skip a day talking about my life."Baka marinig kayo."Alam nila sigurado na naririnig ko rin sila. Their voices were a little loud enough for me and the people at the ba
Napatingin ako sa mga kaklase ko na ngayon ay nasa amin ang atensyon."H-Hello..." sagot ko agad.She talked to me! And she's smiling! Her eyes even sparkle while looking at me."Seatmate tayo. Ano ang pangalan mo? Ang ganda mo naman. Artista ka ba? O anak ng artista? Ang puti-puti mo. Angel siguro pangalan mo?" Angel again. Naalala ko ang bata kanina.But w-what... wait. A-Ano ang una kong sasagutin sa mga tanong niya?Nang marinig ko naman ang pagtawa ni Ma'am Melendez ay sabay kami na napatingin dito ng bagong kaklase namin."Esther, nagugulat rin sa 'yo si Pristine, look at her facial expression. Take it easy. Mamaya ka na rin magtanong ng magtanong dahil magsisimula na ang klase natin.""Ay, opo, Ma'am! Sorry po!" she said and did a peace sign.The discussion started. Pero wala sa topic namin ang atensyon ko kung hindi nasa bagong namin na kaklase. She's looking at me! Nang lingunin ko ito ay nakangiti pa rin sa akin."May... kailangan ka ba?"Anong name mo?"Ohh. Nabanggit na ni
I couldn't hide my happiness. Even though my day didn't start well because of what my classmates and I talked about—how they are really avoiding me and don't want to be friends with me ay hindi ko naman inaasahan na sa kabila ng mga nangyari ay biglaan rin ako na magkakaroon ng kaibigan.Estrella Lee.Mom, I have a friend now.Esther is really giving me the vibe that she doesn't care about what other people say. At kahit new student siya ay pumapatol agad siya sa mga schoolmate namin. Katulad ng nangyari kanina, rinig na rinig namin na dalawa na kami ang pinag-uusapan ng mga nasa cafeteria, palabas na kami non nang magulat ako dahil sinita niya talaga."What's your problem with us? Eh, ano kung kaibigan ako ni Pristine?""You don't know her, or maybe you know tapos you are just after her wealth."At that moment, I was about to speak up to defend Esther because she was being insulted, but she stopped me. Even Kio was ready to speak, but Esther was the one who confronted the woman while
Nakatingin lang ako kay Elijah, at kahit mukhang nagmamadali siya ay hindi naman marahas ang pagkakahila niya sa akin. Tumahimik na rin ako dahil hindi naman niya ako sinagot. At nang makarating kami sa sasakyan niya na nakapark sa gilid ay pinagbuksan niya ako at nauna na akong pumasok sa loob.My lips pouted as I looked outside the window, seeing Kio and Esther heading to their car. At si Eli ay nilingon ko naman nang makasakay na rin. I was watching him, waiting for him to start the engine, but then I noticed his eyes were closed, and his head was resting.Napabuntong-hininga talaga ako habang nakatingin pa rin sa kaniya. Nang hindi ako makatiis ay hinawakan ko ang kamay niya.The silence between us is making us think the wrong things about what we’re feeling.“If this is about the kiss, Elijah, you don’t need permission. You’re always allowed to. You have every right because you’re my man,” I reminded him and my lips pressed together and I took courage to say what’s on my mind nex
“Wala,” walang ngiting sagot ko at nilingon ko na lang ang labas ng bintana. And as soon as I turned my head, I was caught off guard. My lips parted as the city lights gleamed beautifully before my eyes.“W-Wow…”Hindi ko namalayan na nasa tuktok na kami ngayon habang nakasakay sa ferris wheel and that, it suddenly stopped. Mas napagmasdan ko at na-appreciate ko pa lalo kung gaano kaganda ang mga ilaw sa baba. At nang bahagya naman akong tumingin sa itaas ay nailapat ko pa ang isang palad ko sa bintana nang makita naman ang iilang mga bituin. Up in the sky, the stars were starting to show—twinkling softly, as if they, too, were part of this moment.Lilingunin ko na sana non si Elijah para sabihin kung gaano kaganda ang labas nang bigla ay hawakan niya ako sa kamay ko na mismong nakalapat sa bintana.“Why…” I paused, thrown off by the way he was looking at me.“Are you mad at me?” he asked—and that’s when I noticed it. His eyes flickered with unease, like he was searching my face for a
I couldn’t wipe the smile off my face even as the Ferris wheel went higher. Pero hindi na ako tumingin pa ulit sa baba, sa dalawang nagbabangayan pa rin. I shook my head at them. But honestly, just the thought of Esther and Kio being together made me giggle. Napapangiti ako at napapailing. What if nga, ano?Sometimes it’s true that the more you hate, the more you love.“Nakakatuwa talaga silang dalawa.”A few seconds passed by after I recovered from the kilig I was feeling for the two, I looked at Eli in front of me. Medyo nagulat ako ng kaunti sa paraan ng tingin niya. His attention is still focused on me!And the way Elijah was positioned made it seem even more intense, drawing me in without saying a word.His legs were crossed, his elbow resting on his knee. Nakasalumbaba siya habang malalim ang tingin sa akin. Nang magkatitigan kami ng ilang segundo ay sandali akong natigilan. His eyes pull me in, those that once seemed emotionless are now gazing at me intently, filled with warmth
Napapangiti ako pero pinipigil ko. Nang makita ko naman na nilingon ‘yon ni Elijah ay pagbaling sa akin saka siya tumango. Hinawakan niya ulit ang kamay ko at naglakad na kami palapit sa gate–ay teka, wala pa kaming ticket.“Eli, bibili pa tayo ng–” pero napahinto ako bigla para sabihin na wala nga kaming ticket nang makita ko si Esther at si Kio na pababa ng kahihinto pa lang na ferris wheel.Hala! Sumakay sila?“Pristine!” sigaw ni Esther sa akin at nauna na siyang lumapit. She’s smiling at me, nakasuot siya ng faded jeans at simpleng sky blue na blouse. Nakatali rin ang buhok niya. And Kio, who’s always wearing a bodyguard suit, was now dressed in casual clothes. Naka-faded blue jeans rin ito at sky blue na t-shirt. Para silang naka-couple attire ni Esther! Not to mention they’re both wearing a white sneakers!“Esther…” sambit ko nang yakapin ako ni Esther, napangit ako at hinimas ang likod niya. Si Kio ay dumiretso naman kay Eli at nag-abot ng ticket. At napaawang ang mga labi ko
Mas naramdaman ko na humigpit ang pagkakahawak ni Elijah sa kamay ko, hinila rin niya ako ng mas malapit at sa gilid ng mga mata ko ay pansin ko na napapatingin sa amin ang ibang mga nagdaraan.Sa sagot na ‘yon ni Eli ay mas napagtanto ko lang na tama ako kaya naman umiling agad ako sa kaniya.“I am not thinking that you cannot protect me alone, Eli, hindi ganoon, saka alam kong hindi mo ako pababayaan, masyado lang rin akong nag-iisip pagkatapos ng mga nangyari kagabi. Alam natin pareho na hindi naman titigil ang lolo, but this time he won’t just take me away from you, m-malakas ang kutob ko na babalikan ka niya o si Ma’am Kamila at ‘yon… ‘yon ang ikinakatakot ko.”Napapikit ako ng mariin at huminga ng malalim. Sa sandaling ‘yon, dumaan ang malamig na hangin sa gitna naming dalawa. Nang idilat ko ang mga mata ko, at pagtingin ko kay Elijah, saka ko biglang narinig ang boses ng lolo na papatayin niya rin ako… katulad ng ginawa niya sa mama.My body trembled and I lowered my head again
Habang kasama ko si Elijah, hindi mawala sa isipan ko na baka ang saya na nararamdaman ko ngayon ay may kapalit. I couldn’t avoid overthinking. I tend to feel this a lot when I’m at my happiest—like something bad is bound to happen, waiting just around the corner to hit me.Siguro dahil sanay ako na ang buhay ko ay umiikot sa takot, lungkot, at puro pagbabanta. Na sandaling kaligayahan lang, hindi ko na ma-enjoy dahil sa isip ko na may mangyayari na mas mabigat.It’s just that what’s happening feels surreal, like a dream.Umangat ang tingin ko kay Eli na kasabay ko naglalakad. Hawak niya ng mahigpit ang kamay ko at nandito kami sa isang amusement park. Sinunod niya ang gusto ko kanina, pero hindi kami sumakay sa kahit anong rides. We just walked around, played some games, and walked some more while he held my hand. Masaya ako simula kanina, pero ito nga, at nawala ang saya na 'yon nang mapagtanto ko na pakiramdam ko may kapalit ang nararanasan kong ligaya.Hindi pa naman kasi tapos an
PristineI never thought that one day, Elijah and I would be out in the daylight, simply enjoying the view of the lake while watching the swans glide gracefully across the water. Kahit noong bodyguard ko pa siya, hindi ko talaga naisip na makakalabas ako ng ganito kasama siya. Siguro dahil dati, noong nasa bahay pa ako, hindi ko man lang sinubukan na magpaalam para lumabas o kahit maglibot sa mall. That’s because I knew Lolo wouldn’t agree, and Papa would also tell me to just stay at home.My world back then was limited to the mansion and school, doon lang talaga, kahit nga field trip? Hindi ako pwedeng sumama. It wasn’t just about strict rules, it was about safety. Lolo’s enemies were always lurking, and I knew that stepping outside meant taking a risk. Syempre, ayokong mag-alala ang papa noon kaya’t sumusunod rin ako. Isa pa, wala rin akong mga kaibigan na maaari kong maisama dahil nga takot na makipaglapit sa akin ang mga ito dahil isa akong Vera Esperanza.The surname alone speaks
“What did you say? Ulitin mo nga ang sinabi mo!”Rinig na rinig sa labas ng malaking gate ng mansion ng mga Ynares ang boses ni Halyago Vera Esperanza. Hindi siya makapaniwala na maaga siyang tumungo doon para makausap si Margus ngunit ang ibubungad sa kaniya ng guard ay bawal siyang pumasok! “Sinusunod ko lang po ang trabaho ko, sir.”What the hell just happened!“Bago ka lang ba dito, ha? Hindi mo ba ako nakikilala?!” he shouted. Umabante pa siya upang mas malapitan ang guard na bahagyang nakayuko. Ang dalawang tauhan niya na nasa likod niya ay naglakad rin palapit at ang isa ay nagsalita pa.“Kasosyo sa negosyo ni Mr. Ynares ang amo namin, pwede na tawagan mo siya at sabihin na narito si Mr. Vera Esperanza para makausap siya.The old man’s hands clenched as he took his phone out from his pocket. Dati-rati ay nakakapasok naman siya kaagad ng diretso sa mansion ng mga Ynares dahil pinagbubuksan siya ng kahit na sinong guard. “Kung bago ka dito, I’ll make sure you’re fired once Mar
Pierre ignored it before because he hoped that one day, his father would treat them well.“I-I’m sorry… I’m s-so sorry…”Nanghihina ang katawan ni Pierre na napahawak sa gilid ng sofa at muling napaupo. His head tilted to the side, his gaze unfocused and his eyes wide and unblinking in shock while tears kept on falling. Patuloy rin siya sa pagbulong ng patawad pero ganoon rin si Kamila, nagpatuloy rin ito sa paglabas ng saloobin at hinanakit sa kaniya.“Tapos ngayon gusto mo pa rin na kausapin ang ama mo? You tried last night, and for me, that was enough! Wala ka nang nakuhang maayos na salita, tapos sasabihin mo pa ‘yon for the last time? Gumising ka, Pierre! Your words will never change him! Even if you beg, or even if your life was on it, hinding-hindi na magbabago si Halyago!”His mind still refused to process it. Yet Kamila’s firm voice echoed in his ears. Alam ni Pierre na hindi ito magsisinungaling para lang idiin ang ama niya dahil ramdam niya ang bigat at sakit sa bawat salit