ตอนที่ 15 แกชอบคุณราเชนทร์เหรอ?

เสียงส้นรองเท้ากระทบพื้นดังกังวานไปทั่วบริเวณ วาววาเดินมาอย่างสง่างามในชุดสูทสีเบจที่เข้ารูป ชุดผมเกล้าเก็บเรียบร้อยเผยให้เห็นใบหน้าที่เปี่ยมด้วยความมั่นใจ จุดมุ่งหมายของเธอคือลงไปตรวจสอบความคืบหน้าของสถานที่จัดอีเวนท์ชั้นหนึ่ง ในขณะที่ตอนนี้เธอกำลังสนทนากับใครบางคนผ่านโทรศัพท์มือถือ

“ขอโทษจริงๆเกล เมื่อคืนฉันแพ้กลิ่นดอกไม้หนักมากเลยต้องรีบกลับก่อนโดยไม่ได้บอกแก” วาววาพูดด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด

“ไม่เป็นไรหรอกแก เมื่อคืนฉันคุยจนได้ Contact ท่านรอง ผบ.ตร.เรียบร้อย ฮ่าๆๆ ว่าแต่แกเถอะ...อาการดีขึ้นไหม?”

“โอเคขึ้นแล้ว...แกนี่ไม่ธรรมดาจริงๆ มาทำตำแหน่งขายให้ฉันที่บริษัทเถอะ”

วาววาหยอกพร้อมกล่าวชื่นชมและยอมรับทักษะการเข้าหาคนของเพื่อนรักคนนี้

“เมื่อคืนคุณราเชนทร์ก็หายไปหลังจากที่แกลุกไปแค่ไม่กี่นาที แก...แอบหนีไปกับคุณราเชนทร์หรือเปล่า?”

มิเกลถามด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ ทำเอาวาววาต้องหัวเราะกลบเกลื่อน เพราะคำพูดของมิเกลก็ไม่ผิดไปจากความจริงเลย

“ฉันกลับบ้านนน จะไปไหนกับเขาได้ล่ะ”

“แต่แกขึ้นเสียงสูงแปลกๆ ตอนแรกฉันแค่หยอก แต่พอแกตอบเสียงสูงกลับมา ฉันนี้เอ๊ะ!แล้วนะ!”

“ฉันก็เพิ่งจะเจอคุณราเชนทร์ครั้งแรกวันเดียวกับแกนั่นแหละ!”

“คุณราเชนทร์หล่อนะแกว่าไหม?” เสียงปลายสายเอ่ยชม

“ก็...ได้อยู่แหละ”

ถึงแม้ความจริงราเชนทร์จะมีใบหน้าคมสไตล์ยุโรป รูปร่างสูงโปร่งที่ดูอบอุ่นน่ากอด แต่สำหรับวาววา ความหล่อนั้นถูกนิสัยขวางโลกของเขาลบกลบไปสิ้น

“เนี่ย!! ฉันว่าแกแปลกๆล่ะ! ปกติเราไม่คุยเรื่องความหล่อผู้ชายกันแบบนี้”

“อะ..อะไรของแก?” วาววากลืนน้ำลายอึกใหญ่ ก่อนจะพูดออกมาอย่างตะกุกตะกัก

“ฉันเป็นเพื่อนแกมากี่ปี? แกมีซัมติงอะไรกับคุณราเชนทร์บอกฉันมาซะดีๆ” มิเกลไม่ยอมแพ้ เธอสัมผัสได้ถึงน้ำเสียงที่ผิดปกติของเพื่อนรักคนนี้ได้

“ไม่มี!” วาววารีบปฏิเสธ

“หรือแกชอบคุณราเชนทร์เหรอ!?”

“ไม่ใช่!!” วาววาตอบกลับเสียงดัง ก่อนจะรีบสูดหายใจลึกๆ เพื่อตั้งสติ “มิเกลโทษที แค่นี้ก่อนนะ...ฉันต้องไปตรวจงานก่อน บายเพื่อนเลิฟ”

วาววาตัดบทสนทนาด้วยความกังวลว่าตัวเองจะพูดอะไรผิดพลาดไปมากกว่านี้

...

..

.

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในขณะที่วาววาผู้หารสาวไฟแรงทำงานจนลืมมองเวลา

สามทุ่มแปดนาที

คงถึงเวลาที่เธอต้องกลับบ้านไปพักผ่อนเสียที เสียงฝนกระทบกระจกหน้าต่างดังเบาๆ สะกิดใจให้วาววาหันไปมองและคิดฟุ้งซ่านถึงเรื่องราวที่เชนทร์หลุดออกมาจากนิยายในวันฝนตกฟ้าร้องในวันนั้น

ไม่ทันไร สายฝนก็กระหน่ำลงมาอย่างหนัก ความคิดของเธอจินตนาการถึงเจ้าแวมไพร์ตัวป่วน ป่านนี้...เขาคงกำลังนั่งชาร์จแบตฯ ไอแพดอยู่ที่ตึกคาเฟ่เก่าซึ่งเขาแย่งซื้อมาสินะ คงรอคอยการปรากฏตัวของอันนาอยู่เป็นแน่

แสงไฟจากถนนด้านนอกส่องผ่านกระจกเก่าคร่ำคร่าของคาเฟ่ที่ถูกทิ้งร้างมาสักพัก ตึกที่เคยคึกคักด้วยเสียงหัวเราะและกลิ่นกาแฟในยามเช้า บัดนี้กลับเงียบสงัด เสียงฟ้าร้องดังเป็นระยะ ๆ เหมือนจะตอกย้ำความเดียวดายของผู้ที่นั่งอยู่ในนั้น

เชนทร์นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวหนึ่งในมุมมืดของร้าน คาเฟ่เก่าที่เขาเพิ่งซื้อมาด้วยราคาแพงกว่าราคาขายถึงห้าเท่า บางทีอาจเป็นเพราะประโยคที่วาววาเคยพูดติดตลกว่านี่อาจเป็นสถานที่ที่เขาหลุดออกมาจากนิยายที่เธอแต่ง เขาก็แค่ต้องการพิสูจน์ในทุกทางที่จะเป็นไปได้เพียงเพื่อให้ได้เจออันนาอีกครั้ง

เขาลองเปิดไอแพดของวาววาและเลื่อนหน้าจอดู ภาพที่ปรากฏทำให้เขาต้องหยุดนิ่ง เป็นภาพถ่ายครอบครัวของวาววาเมื่อครั้งที่เธอยังเป็นเด็กน้อย มีพ่อ แม่ เธอและพี่สาวของเธอ พื้นหลังเป็นทะเลที่สวยงาม

พ่อและแม่ของเธอยิ้มอย่างอบอุ่น ขณะที่พี่สาวยืนอยู่ข้างๆจ้องมองเธอที่อยู่ในอ้อมแขนของแม่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความตกใจ เชนทร์เห็นว่าแม้พ่อและแม่จะยิ้ม

แต่สายตาทั้งคู่กลับเหลือบมองวาววาในวัยไม่เกินสองขวบด้วยความกังวล หรืออาจจะเป็นความอาทรปนกับความประหลาดใจ เพราะเด็กหญิงตัวน้อยในภาพนั้นเพิ่งจะร้องไห้พอดีเมื่อช่างภาพนับถอยหลังเพื่อกดชัตเตอร์

เชนทร์อดยิ้มไม่ได้เมื่อเห็นภาพนี้ ความขำปนเอ็นดูที่เห็นเด็กน้อยในอ้อมแขนของแม่ร้องไห้พอให้ทุกคนในภาพต้องมองเธอ

----------

...นิยายของวาววา...

...

“หนูช่วยนะคะคุณยาย”

อันนาที่เห็นคุณยายกำลังลำบาก จึงรีบเข้าไปช่วยเหลือด้วยความเต็มใจ ทั้งช่วยหิ้วของและพยุงคุณยายข้ามถนนไปด้วยกันอย่างปลอดภัย เป็นภาพที่แสดงให้เห็นถึงความมีน้ำใจของเธอ

เธอไม่รู้ตัวเลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งคอยเฝ้ามองดูเธออยู่ห่างๆ หลังจากเมื่อวานที่เขาได้พบกับเธอในร้านหนังสือเมื่อวานโดยบังเอิญ เขารู้สึกประทับใจผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่แรกพบ เธอช่างสวยและอ่อนโยนราวกับนางฟ้าในเทพนิยาย

เขาครุ่นคิด...จะเฝ้ามองเธออยู่อย่างนี้ หรือจะก้าวเข้าไปสู่โลกของเธอ? ความคิดนี้วนเวียนอยู่ในหัวใจของเขาเสมอ แต่แล้วความกลัวก็ผุดขึ้นมา...กลัวว่าเมื่อความรักผลิบาน ความตายจะเข้ามาพรากเธอไปจากเขา ความตายที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะเธอคือมนุษย์ แต่เขาคือแวมไพร์!

...

..

----------