Kabanata 27

Nang marinig ang tunog, napakasama ng mukha ni Noah, at bumigat ang kaniyang puso. Tumayo siya at hindi pinansin ang pag-iyak ni Solene. Tahimik lang siyang nakatayo sa harap ng bintana, kumuha ng sigarilyo at sinindihan. Napuno ng usok at yelo ang hangin. Naghintay siya hanggang matapos ang paghithit ng sigarilyo bago lumabas ng kwarto at hindi na bumalik.

Kinabukasan, malubhang sumakit ang ulo ni Solene.

Pagkatayo ko ay tinakpan ko ang ulo ko na mas mabigat pa sa paa ko. Bumangon siya sa kama, nagsalin ng isang basong tubig, at natahimik. Pumunta ako sa banyo para maghilamos at nakita kong namamaga ang mata ko. Malamang hindi sila tumigil kagabi. Naalala niya na pinabalik siya ni Noah kagabi, ngunit walang mga senyales ng paggalaw sa tabi niya, na nagpapahiwatig na hindi natulog si Noah sa tabi niya kagabi. Pero naalala niya na matagal siyang inalagaan nito. Ito ang unang pagkakataon na inalagaan niya ito ng sobra.

Medyo naguluhan si Solene sa sitwasyon, kung bakit nasa tabi niy