Hindi iyon masyadong naintindihan ni Franciss. May sakit ba si Kuya Noah? Nagpa-physical check up na ito kamakailan lang at parang normal naman ang lahat. Si Solene ang kasama nito sa kama, kaya kung may problema, pwede tungkol iyon... Sa sandaling makapasok si Franciss sa opisina, sumigaw siya, ang mga mata ay nakatuon sa pantalon ni Noah. Nang makita ang kakaibang tingin nito, kumunot ang noo ni Noah at sinabi, "Sinabi kong suriin mo si Solene, bakit ako ang tinitingnan?" Binawi ni Franciss ang kaniyang tingin at awkward na ngumiti. "Wala naman, nakasalubong ko si Solene sa entrance ng elevator. Paalis na siya at parang mukhang hindi masaya." Sinabi ni Noah, "Babalik din iyon sa huli." "Nag-away ba kayo ng hipag?" "Normal lang sa mga babae na magalit." Hindi alam ni Franciss kung ano ang sasabihin, kaya pinili niyang umupo sa sofa malapit doon. Nang makita na hindi ito umalis, sinabi ulit ni Noah, "Kung umalis siya, pwede ka nang bumalik. Hindi kita kailangan dito
Sumulyap pabalik si Solene at sinabi, "Nag-iimpake ako ng mga kahon." "Saan ka pupunta?" Sabi ni Solene, "Uuwi na ako." "Hindi ba't ito ang tahanan mo?" Mas naging malamig ang tono ni Noah. Masakit pa rin ang puso ni Solene, at nag-angat siya ng tingin rito. "Naisip mo ba na ang tahanang ito ay kailanman naging belong sa akin? I’m making room for you." Biglang hinaklit ni Noah ang kaniyang kamay at pinigilan siyang mag-impake ng kaniyang maleta. Ang malamig na boses nito’y galing sa itaas. "Hanggang kailan mo gustong magdulot ng gulo sa akin?" Hindi naglakas-loob si Solene na mag-angat ng tingin, natatakot siyang baka maramdaman niyang na-aapi at umiyak kapag nakita niya ito. Ito ang unang pagkakataon na itinulak siya nito nang ganoon kalakas. "Ayaw kong makaabala, seryoso ako. Mr. McClinton, pakiusap, iwanan mo na ako. Kailangan pang mag-impake ng mga gamit ko." Sobrang tigas ng kaniyang ulo at nais nang hiwalayan ito. Mas naging madilim ang mukha ni Noah at ibinagsak ni
Mainit ang katawan nito, na may matinding amoy ng alak, at ang mainit nitong hininga ay nasa tabi ng kaniyang tainga. Uminom ba siya? Sumigaw si Solene, "Noah." Hinawakan siya ni Noah sa baywang, ibinaon ang ulo nito sa kaniyang buhok, at sinabi sa mababang boses,"Huwag kang gumalaw, hayaan mo akong yakapin ka sandali." Ngayon ay hindi na gumalaw si Solene. Hindi niya gaanong maintindihan kung bakit uminom ito ng labis. Matagal na nahiga si Solene sa ilalim ng kubrekama, halos manigas ang kaniyang katawan, at nagtaka kung kailan ito babangon. Ngunit wala itong balak na bumangon, sabik na sinipsip siya. Nagtataka siya kung napagkamalan na naman siya ulit nito bilang si Iris. Tumawag ni Solene ulit, "Noah..." "Gusto kong humiga rito sandali, Solene." Nang marinig iyon, natahimik na muli si Solene. Tinawag siya nito sa kaniyang pangalan, na nagpapakita na hindi siya itinuturing nitong ibang babae. Bihira niya itong makita sa ganitong estado at medyo naguguluhan s
Ang babae ay ang patnugot ng isang magasin. "Narinig ko lang na mayroon kang boyfriend, pero hindi ko siya nakita. Talagang naging curious ako." Itinaas ni Iris ang kaniyang buhok at maingat na sinabi, "Ayaw ko siyang lumabas sa publiko, kaya hindi ko siya pinapayagang samahan ako sa mga events. Kapag nagpakasal kami balang araw, tiyak na iimbitahan kita." "Napaka-misteryoso, kaya't abangan mo na lang." Lumiko ang patnugot at nakita si Solene sa tabi niya. Magalang itong tumango sa kaniya. "Miss Sol, nagkita na naman tayo." Kilala rin ito ni Solene. Nagkita sila noong nakaraang pagkakataon nang nais nitong gumawa ng eksklusibong panayam kay Noah.Sa pamamagitan lamang niya ay magtatagumpay ito.Tumugon siya nang kalmado, "Editor-in-Chief Claire." "Kilalang mo rin ba siya?" Tumingin si Chief Editor Claire sa kanilang dalawa. Sabi ni Iris, "Kilalang-kilala ko siya, pero hindi ako gaanong pamilyar sa kaniya." Sadyang inilayo niya ang kaniyang sarili kay Solene. Nagpatulo
Agad na namula ang mukha ni Iris. Binitiwan niya ang kaniyang mga kamay at tinakpan ang kaniyang mukha, muling tumulo ang mga luha, nagmukhang kawawa at kagiliw-giliw.Tunay na bagay talaga ito sa screen, seryoso ang kaniyang pag-akto para magmukhang kaawa-awa.Kung hindi niya nakita ang malupit nitong anyo kanina, malamang ay maniniwala siya na kawawa ito."Maging mas magalang ka!" Nagsalita si Solene nang mas marahas.Mapait na umiyak si Iris, at marahan na sinabi, "Solene, mayroon din akong dignidad. Paano mo ako nagagawang tratuhin ng ganito? Hindi ko inagaw ang lalaki mo. Pakiusap huwag mo sana akong masamain..." "Solene!"Narinig ni Solene ang boses ni Noah mula sa hindi kalayuan.Nagulat siya, bakit narito ito?Pagkatapos ay naisip niya na maaaring ito ay isang palabas na plinano ni Iris.Nag-angat siya ng tingin nakita si Noah na may malamig na mukha at matatalim na mga mata, na para bang may ginawa siyang napakalaking pagkakamali.Mabilis na lumakad si Noah at hini
Natahimik si Iris.Nasa event pa si Solene at nagulat na makatanggap ng tawag galing kay Noah. Akala niya ay maglalaan ito ng oras kasama si Iris sa ilalim ng liwanag ng buwan. Wala na siyang oras para ilaan sa kanila.Kumalma si Solene at umakto na parang walang nangyari. "Nandito ako sa exhibition." Sabi ni Noah, "Bumalik ka sa kompanya kasama ko pagkatapos nito." Ibig sabihin, hindi siya bibigyan ng bakasyon, kung hindi kinakailangang bumalik na sa trabaho. Wala nang pagpipilian si Solene kung hindi sumang-ayon. Matapos ibaba ang telepono, pumihit muli si Noah at nakita si Iris na nasa tabi pa rin niya. "Ano ang sinabi mo kanina?" Nais ni Iris ng pagkakataong magpag-isa sila, ngunit pagkatapos marinig ang kanilang pag-uusap, alam niyang walang pagkakataon. Kinuha niya ang kamay at sabi, "Babalik na ako upang magpahinga. Magkita tayo bukas." "Oo." Tumugon si Noah. Ayaw pang bumitaw ni Iris. "May panahon ka ba bukas ng gabi?" "Depende." "Kung may oras ka bukas ng
Ipinasok ng lalaki ang mga kamay nito sa bulsa at tiningnan si Solene gamit ang magiliw na mga mata bago ito nagsalita, "Shun Gonzales, sabay tayong nag-aral sa elementarya at junior high school."Nanatili ang mga isipin ni Solene sa kaniyang isipan nang matagal.Sa kaniyang alaala, hindi ganito si Shun.Noong mga panahong iyon, siya ay isang medyo matabang bata na palaging nakaupo sa likod na hilera at hindi napapansin tuwing semestre.Hindi siya gaanong nagkaroon ng interaksyon rito.Palaging nasa pinakamataas ang kaniyang academic performance at siya ang study committee member ng klase. Sa mga pagkakataong nagbigay siya ng takdang-aralin, madalas ay ilan lamang ang kaniyang nasasabi.Hindi niya inasahang magiging napaka-ayos nito pagkatapos ng ganitong pagbabago."Shun?" Bahagyang kumurba ang mga labi ni Solene. "Paano ka nagbago nang ganito? Hindi na kita makilala.""Oo, talagang nagbago ako nang labis na normal na hindi mo ako makilala." Tiningnan siya ni Shun gamit ang
Nakita ni Solene na nasa tabi nila si Shun at natakot na baka marinig sila nito, sobrang nakakahiya iyon, kaya sinabi niya kay Kate na tumigil na sa pagsasalita ng walang kabuluhan. Wala nang nagawa si Kate kung hindi sundin siya at hindi na nagsalita pa. Nakipagpalitan ng ilang magagalang na salita si Shun sa iba at pagkatapos ay bumalik kay Solene. Sumigaw si Kate, "Mr. Gonzales, bihira ka naming bisita." Sumagot si Shun, "Ang exhibition ni Ms. Jacinto ay napaka-successful, tiyak na malaki ang impluwensya nito." "Ang mga libangan ng mga iskolar at literati ay hindi kasing ganda ng mga negosyante tulad ni President Gonzales." Tinulak ni Kate si Solene at sinabi, "Narinig ko lang na kayong dalawa ay dating magkaklase. Paano kung tulungan mo akong ihatid si Solene paalis? Kailangan niyang bumalik sa kompanya ngayong hapon." Biglang itinulak si Solene at medyo nagulat siya. Bago pa siya makapagsalita, agad na sinabi ni Shun, "Okay, wala naman akong gagawin. Maaari ko siyang d