Ipinasok ng lalaki ang mga kamay nito sa bulsa at tiningnan si Solene gamit ang magiliw na mga mata bago ito nagsalita, "Shun Gonzales, sabay tayong nag-aral sa elementarya at junior high school."Nanatili ang mga isipin ni Solene sa kaniyang isipan nang matagal.Sa kaniyang alaala, hindi ganito si Shun.Noong mga panahong iyon, siya ay isang medyo matabang bata na palaging nakaupo sa likod na hilera at hindi napapansin tuwing semestre.Hindi siya gaanong nagkaroon ng interaksyon rito.Palaging nasa pinakamataas ang kaniyang academic performance at siya ang study committee member ng klase. Sa mga pagkakataong nagbigay siya ng takdang-aralin, madalas ay ilan lamang ang kaniyang nasasabi.Hindi niya inasahang magiging napaka-ayos nito pagkatapos ng ganitong pagbabago."Shun?" Bahagyang kumurba ang mga labi ni Solene. "Paano ka nagbago nang ganito? Hindi na kita makilala.""Oo, talagang nagbago ako nang labis na normal na hindi mo ako makilala." Tiningnan siya ni Shun gamit ang
Nakita ni Solene na nasa tabi nila si Shun at natakot na baka marinig sila nito, sobrang nakakahiya iyon, kaya sinabi niya kay Kate na tumigil na sa pagsasalita ng walang kabuluhan. Wala nang nagawa si Kate kung hindi sundin siya at hindi na nagsalita pa. Nakipagpalitan ng ilang magagalang na salita si Shun sa iba at pagkatapos ay bumalik kay Solene. Sumigaw si Kate, "Mr. Gonzales, bihira ka naming bisita." Sumagot si Shun, "Ang exhibition ni Ms. Jacinto ay napaka-successful, tiyak na malaki ang impluwensya nito." "Ang mga libangan ng mga iskolar at literati ay hindi kasing ganda ng mga negosyante tulad ni President Gonzales." Tinulak ni Kate si Solene at sinabi, "Narinig ko lang na kayong dalawa ay dating magkaklase. Paano kung tulungan mo akong ihatid si Solene paalis? Kailangan niyang bumalik sa kompanya ngayong hapon." Biglang itinulak si Solene at medyo nagulat siya. Bago pa siya makapagsalita, agad na sinabi ni Shun, "Okay, wala naman akong gagawin. Maaari ko siyang d
Ngunit nakita si Solene na nakasandal sa mga bisig ng ibang lalaki. Ang dalawa ay tila umaaktong malapit masyado, napatitig sa mga mata ng bawat isa na mayroong malalim na damdamin. Agad na nag-balikuko ang mga kilay ni Noah, ang kaniyang orihinal na malamig na mukha ay biglang nagdilim, at ang kaniyang mga mata ay matalim na tumingin sa dalawang taong nagyayakapan. Sa alaala ni Noah, tila hindi maraming kaibigang lalaki si Solene. Sa kahit anong pagkakataon, hindi niya ito nakita. Ang biglaang paglitaw ng isang lalaki ay nagbigay sa kaniyang ng pakiramdam na parang may nakaharang na bato sa kaniyang puso at ramdam niyang hindi siya komportable. Hindi niya mapigilang pabilisin ang kaniyang mga hakbang at lumapit. Natakot si Solene at nagulat sa sandaling iyon, pagkatapos ay napagtanto na ang distansya sa pagitan nila ay masyadong malapit at hindi ito angkop, kaya mabilis siyang umalis sa bisig nito."Ayos ka lang ba? Nasaktan ka ba?" Tanong ni Shun nang may pag-aalala.
Nagulat si Solene nang sabihin niya ito.Ito ang pinaka-pribadong lihim sa pagitan niya at ni Noah. Paano niya ito nasabi?Nanatili siyang alerto. Si Shun ay labis na nagulat at natigilan ng ilang sandali bago ito kalmadong nagtanong, "Paano nalaman ni Mr. McClinton?" Bumuka ang bibig ni Noah, ngunit inunahan na ito ni Solene. "Nagbibiro lang si Boss McClinton." Direkta niyang pinutol si Noah. Lumabas siya mula sa mga bisig nito na may ngiti sa kaniyang mukha. "Matagal na akong abala sa trabaho, paano ako magkakaroon ng asawa? Huwag mo iyon masyadong isipin." Sabi niya kay Shun. Nang marinig ito, ang mukha ni Noah ay umigting, tumingin siya kay Solene nang seryoso, itinikom ang kaniyang mga labi, at mukhang hindi natutuwa. "Ah, ganoon ba."Huminga si Shun ng maluwag. "Mabuti na lang, nagtataka ako kung bakit hindi ko alam ang tungkol sa iyong kasal." Kung ikinasal ito, naisip niya, tiyak na may balita siya. Agad na binago ni Solene ang paksa, hindi binigyan si Noah
Mabilis na inilabas ni Hannah ang suit mula sa bag. "Natatakot akong masyadong abala si Solene para dalhin pa ito, at dahil nasa daan lang ito, pinakuha ko na muna." Nang tumingin sa suit na hindi sa kaniya, naging matalim ang mga mata ni Noah. Suit ng lalaki. Bigla siyang napaisip kay Shun. Mukhang nakilala ni Solene si Shun sa exhibition at dala-dala niya ang bag na ito. Noong panahong iyon, hindi niya naisip kung ano ang nasa loob.Ang resulta ay ang suit nito. Wala sa sariling naikuyom niya ang mga kamao. Napansin ni Hannah na hindi masyadong nagbago ang ekspresyon nito, ngunit alam din niyang ayaw ni Noah na ipakita ang kaniyang emosyon, kaya siguro ay medyo nahihiya ito sa puso nito. Muli siyang nagtanong, "Boss McClinton, ilalagay ko ba ito dito?" Itinikom ni Noah ang kaniyang mga labi at biglang malamig na sinabi, "Iwanan mo na lang diyan." Bahagyang umangat ang mga sulok ng labi ni Hannah. "Sige, aalis na ako." Nang maisakatuparan na ang serye ng operasyon
Nang maglakad ako patungo sa pinto ng kahon, natanto ko na ang kapaligiran sa ikalawang palapag ay talagang mas elegante at hindi kasing dami ng tao sa baba.Bumukas ang pinto, at ang taong nasa loob ay sumigaw nang masigla. "Mr. Gonzales! Si Mr. Gonzales ay narito na!""Shun, ang laki na talaga ng pinagbago mo! Ang guwapo-guwapo mo, mayaman at napakaayos tingnan. Siguradong mahaba ang pila ng mga babaeng nagkakagusto sa iyo."Magpagbirong sumagot si Shun, "Hindi ko lang alam, pumasok na tayo at tingnan nating kung mayroon dito.""Kung ganoon single ka pa rin. Makinig, ladies here, si Shun ay isang golden bachelor, dapat lang na sunggaban niyo ang oportunidad!"Nakipag-usap sila kay Shun nang ilang saglit bago nila makita si Solene sa likod nito. Bigla’y napagtanto nilang may kakaiba at sinabi nang nakangiti, "We have a rare guest today. Narito rin si Solene."Sabi ni Solene, "Pasensya na, nahuli ako.""Solene, you’re not very nice. Bihira ka lang dumalo sa mga nakaraang pagtitipo
Ang lahat ay kuryuso sa kaniyang sagot.Matagal na tumigil si Shun, habang pinapanood ng lahat, at iginalaw ang kaniyang mga labi nang marahan. "Wala siya rito, hindi niyo siya kilala."Ang interes ng lahat ay naglaho sa isang iglap."Oh, akala ko si Solene iyon, pero nangyaring hindi pala siya. Mukhang masyado nating iniisip iyon."Si Solene ay hindi kailanman naisip na siya iyon.Ang kanilang relasyon ay mas pamilyar ngayon kaysa noon.Ito ay dahil ang lahat ay mahilig na magbakasakali ng sobra. Pagkatapos niyan, ang pokus ay hindi na siya, kaya nakaramdam siya ng ginhawa at hindi na kailangan makilahok sa kanilang usapan.Sa isang class reunion, ang mga lalaki ang nagsisimula ng usapan tungkol sa trabaho at negosyo habang hawak-hawak ang kani-kanilang mga baso ng alak.Si Solene ay uminom ng kaonting wine, ngunit marahil dahil hindi siya uminom sa mahabang panahon, agad siyang nakaramdaman ng pagkahilo at bahagyang nalasing.Bahagya niyang narinig ang isang tao na nagsasa
Kahit ang taong gustong saktan si Solene ay kinailangan na lamang na takpan ang kaniyang mukha at pigilin ang kaniyang hinanakit. Tiningnan sila ni Noah nang malamig. "Hindi niyo ba naiintindihan ang sitwasyon? Kanino kayo dapat humingi ng tawad!" Kanilang naunawaan agad, at nagmadali sila kay Solene, mapagpakumbabang sinabi, "Pasensya na, Solene, hindi kami dapat gumawa ng ganyang mga palagay. Alam naming mali kami, at hindi na namin ito uulitin sa susunod." Alam nila kung gaano makapangyarihan si Noah. Dito, kahit gaano pa sila makapangyarihan, hindi sila makakalaban sa pamilyang McClinton. Kung galitin mo ito, huwag ka nang mag-isip na manatili pa sa kompanya.May mga pamilya sila, mga anak, at mga magulang, at hindi sila magtatangkang isugal ang kanilang mga trabaho.Natural na hindi makikipagbangayan si Solene sa kanila, ngunit hindi niya maunawaan pa. Tumitig siya kay Noah nang blangko at nagtanong, "Bakit ka narito?" Inilingon ni Noah ang kaniyang ulo at tumingin kay