Nagulat si Solene nang sabihin niya ito.Ito ang pinaka-pribadong lihim sa pagitan niya at ni Noah. Paano niya ito nasabi?Nanatili siyang alerto. Si Shun ay labis na nagulat at natigilan ng ilang sandali bago ito kalmadong nagtanong, "Paano nalaman ni Mr. McClinton?" Bumuka ang bibig ni Noah, ngunit inunahan na ito ni Solene. "Nagbibiro lang si Boss McClinton." Direkta niyang pinutol si Noah. Lumabas siya mula sa mga bisig nito na may ngiti sa kaniyang mukha. "Matagal na akong abala sa trabaho, paano ako magkakaroon ng asawa? Huwag mo iyon masyadong isipin." Sabi niya kay Shun. Nang marinig ito, ang mukha ni Noah ay umigting, tumingin siya kay Solene nang seryoso, itinikom ang kaniyang mga labi, at mukhang hindi natutuwa. "Ah, ganoon ba."Huminga si Shun ng maluwag. "Mabuti na lang, nagtataka ako kung bakit hindi ko alam ang tungkol sa iyong kasal." Kung ikinasal ito, naisip niya, tiyak na may balita siya. Agad na binago ni Solene ang paksa, hindi binigyan si Noah
Mabilis na inilabas ni Hannah ang suit mula sa bag. "Natatakot akong masyadong abala si Solene para dalhin pa ito, at dahil nasa daan lang ito, pinakuha ko na muna." Nang tumingin sa suit na hindi sa kaniya, naging matalim ang mga mata ni Noah. Suit ng lalaki. Bigla siyang napaisip kay Shun. Mukhang nakilala ni Solene si Shun sa exhibition at dala-dala niya ang bag na ito. Noong panahong iyon, hindi niya naisip kung ano ang nasa loob.Ang resulta ay ang suit nito. Wala sa sariling naikuyom niya ang mga kamao. Napansin ni Hannah na hindi masyadong nagbago ang ekspresyon nito, ngunit alam din niyang ayaw ni Noah na ipakita ang kaniyang emosyon, kaya siguro ay medyo nahihiya ito sa puso nito. Muli siyang nagtanong, "Boss McClinton, ilalagay ko ba ito dito?" Itinikom ni Noah ang kaniyang mga labi at biglang malamig na sinabi, "Iwanan mo na lang diyan." Bahagyang umangat ang mga sulok ng labi ni Hannah. "Sige, aalis na ako." Nang maisakatuparan na ang serye ng operasyon
Nang maglakad ako patungo sa pinto ng kahon, natanto ko na ang kapaligiran sa ikalawang palapag ay talagang mas elegante at hindi kasing dami ng tao sa baba.Bumukas ang pinto, at ang taong nasa loob ay sumigaw nang masigla. "Mr. Gonzales! Si Mr. Gonzales ay narito na!""Shun, ang laki na talaga ng pinagbago mo! Ang guwapo-guwapo mo, mayaman at napakaayos tingnan. Siguradong mahaba ang pila ng mga babaeng nagkakagusto sa iyo."Magpagbirong sumagot si Shun, "Hindi ko lang alam, pumasok na tayo at tingnan nating kung mayroon dito.""Kung ganoon single ka pa rin. Makinig, ladies here, si Shun ay isang golden bachelor, dapat lang na sunggaban niyo ang oportunidad!"Nakipag-usap sila kay Shun nang ilang saglit bago nila makita si Solene sa likod nito. Bigla’y napagtanto nilang may kakaiba at sinabi nang nakangiti, "We have a rare guest today. Narito rin si Solene."Sabi ni Solene, "Pasensya na, nahuli ako.""Solene, you’re not very nice. Bihira ka lang dumalo sa mga nakaraang pagtitipo
Ang lahat ay kuryuso sa kaniyang sagot.Matagal na tumigil si Shun, habang pinapanood ng lahat, at iginalaw ang kaniyang mga labi nang marahan. "Wala siya rito, hindi niyo siya kilala."Ang interes ng lahat ay naglaho sa isang iglap."Oh, akala ko si Solene iyon, pero nangyaring hindi pala siya. Mukhang masyado nating iniisip iyon."Si Solene ay hindi kailanman naisip na siya iyon.Ang kanilang relasyon ay mas pamilyar ngayon kaysa noon.Ito ay dahil ang lahat ay mahilig na magbakasakali ng sobra. Pagkatapos niyan, ang pokus ay hindi na siya, kaya nakaramdam siya ng ginhawa at hindi na kailangan makilahok sa kanilang usapan.Sa isang class reunion, ang mga lalaki ang nagsisimula ng usapan tungkol sa trabaho at negosyo habang hawak-hawak ang kani-kanilang mga baso ng alak.Si Solene ay uminom ng kaonting wine, ngunit marahil dahil hindi siya uminom sa mahabang panahon, agad siyang nakaramdaman ng pagkahilo at bahagyang nalasing.Bahagya niyang narinig ang isang tao na nagsasa
Kahit ang taong gustong saktan si Solene ay kinailangan na lamang na takpan ang kaniyang mukha at pigilin ang kaniyang hinanakit. Tiningnan sila ni Noah nang malamig. "Hindi niyo ba naiintindihan ang sitwasyon? Kanino kayo dapat humingi ng tawad!" Kanilang naunawaan agad, at nagmadali sila kay Solene, mapagpakumbabang sinabi, "Pasensya na, Solene, hindi kami dapat gumawa ng ganyang mga palagay. Alam naming mali kami, at hindi na namin ito uulitin sa susunod." Alam nila kung gaano makapangyarihan si Noah. Dito, kahit gaano pa sila makapangyarihan, hindi sila makakalaban sa pamilyang McClinton. Kung galitin mo ito, huwag ka nang mag-isip na manatili pa sa kompanya.May mga pamilya sila, mga anak, at mga magulang, at hindi sila magtatangkang isugal ang kanilang mga trabaho.Natural na hindi makikipagbangayan si Solene sa kanila, ngunit hindi niya maunawaan pa. Tumitig siya kay Noah nang blangko at nagtanong, "Bakit ka narito?" Inilingon ni Noah ang kaniyang ulo at tumingin kay
Iniisip ang kawalang-katarungang dinanas niya, lalo pang umiyak si Solene. Ang kaniyang pag-iyak ay umaakit sa mga nanonood."Kuya, nagalit ka ba sa girlfriend mo? Sa pagtingin sa kaniyang pag-iyak, malamang na marami siyang napinsala!"Hindi napigilan ng mga dumaraan na magsalita nang makitang umiiyak ng ganito ang taong ito. Ayaw ni Noah na nasa publiko. Hindi pa niya na-encounter ang ganitong bagay. Sinabi niya, "Kung mayroon siyang kaunting init ng ulo, gagaling siya pagkatapos ng ilang sandali."Binuhat niya si Solene at gusto siyang ilayo. Ngunit si Solene ay parang loach, nakakapit sa kaniya at umiiyak ng malakas."Kailangan mong maging matiyaga kapag sinusuyo mo ang iyong kasintahan." Sabi ng isang dumaraan."Siguro pinasaya mo siya, kaya tumanggi siyang umalis kasama ka. Walang babaeng malas. Galit ng walang dahilan. "Hindi alam ni Noah kung ano ang ikinagagalit niya. Buti na lang hindi siya galit. Saan niya nakuha ang init ng ulo niya? Pero sa nakikita niyang pag-iya
Nang marinig ito, tumingin si Noah at nakita niyang kinakamot niya ang kaniyang kamay, at lumitaw ang isang pulang pantal sa kaniyang kamay. Hinawakan niya agad ang braso niya para pigilan siya sa pagkakamot. "Huwag kang kumamot."Labis na hindi komportable si Solene."Makati."Sumimangot si Noah at sinabi sa mahinang boses. "Allergic ka sa alak at umiinom ka pa rin."Medyo nataranta si Solene. Nang imulat niya ang kaniyang mga mata, tila nakita niya ang pigura ni Noah. "Nasaan ako?""Sa bahay."Hinubad ni Noah ang kaniyang sapatos at damit na nakaharang, at tinakpan siya ng kubrekama. Medyo huminahon si Solene at naalala na dumalo siya sa isang class reunion at umiinom ng kaunting alak sa party, at tila may mga maliliit na problema.Si Noah ay lumitaw sa kritikal na sandali."Pinabalik mo ba ako?" tanong ni Solene.Pumunta si Noah sa banyo at dinala ang isang palanggana ng mainit na tubig, binasa ito ng tuwalya, at maingat na pinunasan ang kaniyang mga braso. Ang kaniyang
Nang marinig ang tunog, napakasama ng mukha ni Noah, at bumigat ang kaniyang puso. Tumayo siya at hindi pinansin ang pag-iyak ni Solene. Tahimik lang siyang nakatayo sa harap ng bintana, kumuha ng sigarilyo at sinindihan. Napuno ng usok at yelo ang hangin. Naghintay siya hanggang matapos ang paghithit ng sigarilyo bago lumabas ng kwarto at hindi na bumalik. Kinabukasan, malubhang sumakit ang ulo ni Solene. Pagkatayo ko ay tinakpan ko ang ulo ko na mas mabigat pa sa paa ko. Bumangon siya sa kama, nagsalin ng isang basong tubig, at natahimik. Pumunta ako sa banyo para maghilamos at nakita kong namamaga ang mata ko. Malamang hindi sila tumigil kagabi. Naalala niya na pinabalik siya ni Noah kagabi, ngunit walang mga senyales ng paggalaw sa tabi niya, na nagpapahiwatig na hindi natulog si Noah sa tabi niya kagabi. Pero naalala niya na matagal siyang inalagaan nito. Ito ang unang pagkakataon na inalagaan niya ito ng sobra.Medyo naguluhan si Solene sa sitwasyon, kung bakit nasa tabi niy