Justine:
"Sir, wag na ako ang magserve sa mga Sancgez na yun, alam niyo namang allergic ako sa mga yun!" tanggi ko sa manager namin. Ang alam ko, mas malala pa kay Drake ang mga pinsan nito. *Nakakainis ang Drake na tun, rapos kasama pa ang mga pinsan niya na katulad niyang baliw!" "Sssh!! ano ka ba, ang bunganga mo!" saway sa akin ni sir, "sige, kakausapin ko na lang si Drake mamaya, sasabihin ko na busy ka." "Salamat sir!" nakahinga ako ng maluwag. "Baka mawalan pang ako ng trabaho ka0ag ako ang nagsilbi sa mga yun." "Bakit ka ba kasi nagagalit kay Drake, eh ang bait nun?" taning ni sir sakin. Gusto ko sanang sabihin na bakla siyang kinikilig, kaso baka magalit pa sakin. "Basta, ayoko lang!" tanggi ko. Naiinis ako sa Drake na iyon! At ito na nga, halos isang oras din ang lumipas, bigla akong tinawag ni sir Gab. "Ikaw daw ang magsiserve sa kanila," sabi niya sa akin. "Sir? akala ko ba hindi na ako? bakit ako?" nagtataka kong tanong. Masama ang tingin na ibinato ko sa lalaking mayabang na ito. "Gusto ko, bakit?" sagot niya sa akin. Nakangisi pa talaga si tanga, na akala mo ay nakakaloko talaga. "Pwede bang iba na lang?" inis kong sagot sa kanya, "may ginagawa pa ako!" "Ikaw na.." bulong ni sir sa akin, "baka umalis dito yan, balita ko, malaking magtip yang magpipinsang yan," tinapunan pa niya ng tingin ang kumag na si Drake, "kaya pumayag ka na.. hindi ko ipapa centralize ang tip na galing sa kanila, di ba, bayaran ng bahay niyo ngayon?" Oo nga pala. Nakalimutan ko na magbabayad ako ng bahay. Baka mapalayas na naman kami. Napabuntong hininga na lang ako sa sinabi ni sir sa akin. "Sige sir, ako na lang," tugon ko sa kanya. "Good!" tinuktok pa ni Drake ang lamesa namin, "so? hihintayin na lang kita doon?" "Bakit? tutulungan mo ba akong magbuhat ng mga dadalahin ko, ha?" tanong ko sa kanya ,saka ko siya pinameywangan. "At bakit ko gagawin yun?" tanong niya sa akin. "Yun naman pala, eh di maghintay ka na dun!" bulyaw ko, "bawal dito ang unauthorized personel, ang lakas ng loob mong pilumunta dito." "Justine!" saway ni sir Gab sa akin, "anong kalokohan yang ginagawa mo? sorry sir, hintay na lang kayo sa table niyo, pupunta na lang siya doon." nakangiting sabi ni sir Gab kay Drake."Pakibilisan lang ha, kasi ,nagmamadali na kasi ang mga pinsan ko, thank you Gab," kinindatan pa niya ang manager kong bading, na pati itlog ay kinikilig! saka niya ako tiningnan, "wag kang masyadong suplada, Justine, pumapatol ako sa babae."
"Aba't--" hindi ko na siya naabutan na mabato ng basahan, hinawakan agad ni Trina ang aking kamay.
"Friend, baka mapa trouble pa tayo, hinay hinay ka muna. Alam mo naman ang magpipinsang yan, baka pag initan pa ang bar na to, mawalan pa tayo ng trabaho," wika niya sa akin.
Dahan dahan kong ibinaba ang aking kamay, saka kinalma ang aking sarili, "salamat, Trina, naiinis kasi ako sa lalaking yan, napakayabang!"
"Hayaan mo na lang, mahirap ng makipag away ngayon. Tandaan mo na lang, magagamit mo ang tip nila, pambayad sa bahay. May thesis ka pa, hindi ba? kaya kainin mo na lang ang pride at galit mo," paalala niya sa akin.
"Friend, lunok na lunok na nga. Akala nga nung iba dito, pa walk ako eh." tugon ko sa aking kaibigan.
"Paano, kapag nasa labas ka na kasi, mukha kang bold star," naiiling nitong sabi sa akin, "itago mo kasi yang dibdib mo."
"Hindi ko naman kasalanan, na noong nagsabog ng suso, nagsahod ako ng planggana, ikaw naman, lata na nga lang, nakalimutan mo pang ilabas." biro ko sa kanya.
"Lagi na lang sakin bumabalik ang mga ibinabato ko sayo, sana, nanahimik na lang ako," inirapan niya ako.
"Hoy, Justine? ano na, at para kang kambing diyan? puntahan mo na ang kostomer mo, at baka layasan nila tayo." sita sa akin ni Gab, "wag ka ng magpatumpik tumpik pa, bom karakaraka!"
"Oo na, vice ganda!" sabay naming sabi ni Trina.
Mabait si Gab, pero madaling masilaw sa pera, at ito na nga, naibenta na naman ako sa takot na mag alisan ang mga Sanchez na mayayabang!
Dala ang isang case na beer, pinuntahan ko ang table ng mga taong iyon. Masyado silang pansinin, dahil akala mo naman ay mga artista ng hollywood. Napalunok ako ng matanaw sila.
"Ano ba naman ang mga ito, mukhang hindi uso sa mga ito ang pagngiti, ipinaglihi ba sila sa sama ng loob?" kwento ko sa aking sarili. "Diyos ko, yun ba si Marcus? nakakatakot namang-- ay! parang mas nakakatakot si Dixon. Bakit laging nakakunot ang kanyang noo? Malamang, yun si Luis, at iyon naman si Cris."
"Hoy!" may tumulak sa akin na hindi ko agad napansin.
"Ay palakang dagat! ano ka ba sir!" medyo siniko ko pa si sir Gab. Nakakagulat naman kasi ito.
"Oh my God! para akong nanonood ng Hercules!" kinikilig niyang wika.
"Hercules? ano yun?" hindi ko matandaan kung saan ko narinig iyong pangalang yun.
"God yun, boba!" sagot niya sa akin.
"Aba malay ko.. hindi naman kami magkakilala ni Hercules," sabi ko sa kanya.
"Dalahin mo na nga yan dun, at naiinip na sila!" utos niya sa akin, "at ako na, ang magdadala nitong pulutan."
"Sir, bakit hindi na lang ikaw ang magdala nitong case? itry mo rin maging gentleman kahit minsan?" sarkastiko kong sabi sa kanya, "baka naman nakakahiya sa akin, dahil ako ang babae?"
"Baka magkamuscle ako no!" sagot niya sa akin, "saka mas mukha ka namang lalaki sakin, kung di lang malaki ang dibdib mo, mas maganda ako sayo."
"Sir, itry mo rin maging humble no? libre lang, gawin mo na, dali!"
"Tse! tigilan mo ko ng pag ganyan ganyan mo Justine ha, at andiyan ang crush ko, hmp! bilisan mo na!"
Aba, at nauna pa siyang maglakad palapit sa mga Sanchez!
"Ito na po ang order niyo mga sir!" si sir Gab talaga ang bida bida pag aasikaso sa mga Sanchez, Iwanan ko kaya siya? "Ito ba ang waiter natin?" tanong ni Cris kay Drake. "Manager yan dito, yan ang waitress natin, si Justine," itinuro pa ako ng mokong na ito. "Babae?" gulat na gulat sila sa sinabi ni Drake sa kanila. "Oo, mukha namang kargador yang si Justine, saka sanay siya sa trabahong ito, kaya siya ang kinuha ko," mayabang pang sabi ni Drake sa mga pinsan. "Gabriel?" paniniguro niya si sir Gab. "Natatandaan mo pa ako?" kilig na kilig ang manager ko, na akala mo, binubulate sa pwet. "Oo, magkaklase tayo nung elementary," wala man lang kangiti ngiti sa labi ng lalaki. "Oo, ak---" hindi na naituloy ni sir Gab ang sinasabi ng magsalita si Dixon. "Ano? kwentuhan na lang to? hindi naman pala ikaw ang waiter namin, doon ka na sa lugar mo!" sita nito kay sir, "Hoy, ikaw, buksan mo na yang mga alak at ng makapag umpisa na kami, tatanga tanga ka riyan!" "O--opo sir," na
Nangatal ang buo kong katawan. Dahan dahan akong naupo pag alis ni Drake. Binilang ko ang pera na inilagay niya sa lamesa, nasa thirty thousand iyon. Hindi man lang nila naubos ang inumin. Napailing ako, Iba talagang mag ubos ng pera ang mayayaman! Doon ko naisipang kunin ang pera na isinuksok niya sa aking cleavage, halos magkasing dami. Napahinga ako ng marahas, kasya sa thesis at bahay. "Sana wag na siyang bumalik!" muli kong isinuksok ang tip sa akun ni Drake sa aking bra, "Deserve ko to. Deserve mo yan Justine, kabayaran yan sa pambabastos niya sa akin!" "Hoy, ano yan, lutang ka?" tinig iyon ni Trina. "Nasaan na sila?" "Umalis na," sagot ko. "Ang bayad?" nag aalala siya dahil kung ang customer namin ay nag 1,2,3, deduction iyon sa sahod namin. "Yan ang bayad," itinuro ko ang pera sa kanya. Kinuha niya ito, saka binilang, "Trenta mil? iba talaga ang mayayaman!" sabi niya. Natawa naman ako, dahil pareho kami ng iniisip. "Yung tira daw diyan, tip natin," sabi niya sa
"Nasaan na yun?" nabuklat ko na ang bag ko, pero wala ang pera doon. Tatanghaliin na ako sa klase ko. Pang share ko sa thesis ang sampung libo doon! Nabayaran ko na ang bahay, nagtira lang ako ng gagamitin ko sa school! Bumaba ako, upang tanungin ang aking kapatid at madrasta. Pagbaba ko, nag-a-unboxing ng mga online shopping ang mga ito. "Oh, gising ka na pala. May pagkain diyan sa lamesa, kumain ka na," hindi man lang ako nililingon ng aking madrasta. Binuklat ko ang nakatakip na pagkain, Grab? "Saan kayo kumuha ng pambili nito?" nakakunot kong taning sa kanila. "Nagkita ako ng pera sa bag--" nagulat ang madrasta ko sa aking tinig. "Ano? pera sa bag ko? tita naman, pang thesis ko yun!" mangiyak ngiyak kong sabi sa kanya. "Kailangan kasi ng kapatid mo ng mga bagong damit, mag o-audition kasi siya sa pag aartista," sagot niya sa akin. "may screening siya bukas." "Pero kailangan ko yun!" napaiyak ako sa sama ng loob. Madalas nila itong ginagawa sa akin. Kaya ang sakit s
"Napakaimposible talaga ng mag inang yun!" inis na sabi ni Trina sa akin, sa phone. Nagsumbong ako agad sa kanya dahil nababadtrip talaga ako, "parang utang na loob mo pa na binigyan ka nilang limang daan." "Ano pa nga ba?" sagot ko sa kanya, hawak ang cellphone ko na puro tape ang paligid, "saka hindi na daw mag aaral si Bettina." "Hayaan mo nga sila. Masyado na silang pabigat sayo," sagot pa ni Trina sa akin, "ano pang sinabi?" "Yan, ganyan, kinukonsensiya ako, na kesyo pabigat nga daw sila sa akin, hindi naman daw kami magkadugo," napabubtong hininga na lang ako, "gusto ko ng sumuko pero ayoko." "Ewan ko ba sayo!" naiinis na rin siya sa akin, "ipapadala ko na sayo ang pang--" "Wag na! malaki na ang utang ko sayo friend," tanggi ko sa kanya. "Gaga! bayaran mo ako kapag nakaluwag luwag ka na, hindi yung maluwag ka," sabi niya sa akin, "noing ako ang walang wala, andiyan ka, ngayong kailangan mo, at kaya kong ibigay, tutulungan kita," sagot niya sa akin. Doon na ako napaiy
"Sino bang baliw ang naglagay sayo nito?" pinuntahan ko si Kuya Cris na noon ay paalis na sana sa kanyang misyon, "mukhang ang laki ng galit sayo?" "Si Justine," maiksi kong sagot sa kanya. "Justine? you mean, yung waitress?" naguguluhan niyang tanong sa akin, "bakit ka naman niya lalagyan ng bubble gum sa ulo?" idinampi dampi niya sa aking buhok ang yelo, unti unting tumitigas ang bubble gum, at unti unting natatanggal. "Yun nga! tapang na tapang. Wala pang babaeng gumanito sa akin, even Janella!" inis kong sabi sa kanya. "Here!" iniabot niya sa akin ang bubble gum. Naghugas siya ng kamay, bago isinuot ang polo, "inabala mo ako ng dahil sa bubble gum? kahit kailan Drake, isip bata ka talaga!" napapailing niyang sabi sa akin, "subukan mo kayang lumapit kay Marcus minsan? or kay Dixon? wala ka ng ibang inabala kundi kami ni kuya Luis!" "Si Marcus? parang robot yun eh, walang pakiramdam, si Dixon naman, parang laging makikipag away. Si Devon naman, hindi pa rin nagpapakita sa a
JUSTINE:"Oh? bakit para kang natuklaw ng ahas?" tanong sa akin ni sir Gab. "Okay ka lang ba? natawag ang madrasta mo dito kanina, hinahanap ka.""May nangyari kasing hindi maganda sir, muntik na kong makidnap," sumbong ko sa kanya."Ha? nino?" nagulat siya sa sinabi ko, "hindi ka naman mayaman, makikidnap ka?""Yung matandang gustong magpakasal sakin, si Don Ernesto?""Ha? naku..Yung mayaman na yun? mag iingat ka. Ang hirap pa naman isumbong sa pulis yun, kaya nun baliktarin ang batas," sagot ni sir Gab sa akin."Ganoon ba siya kayaman?" sa totoo lang, hindi ko naman kilala yung matandang yun, hindi kasi ako tsismosang tao."Mayaman talaga yun, as in! Buti hindi ka natuluyan, may tumulong ba sayo?""Si Drake.""Drake? as in? DFrake Sanchez, ganun?" paninigurado niya sa akin."Uhuh..""Paano naman kayo nagkita ng lalaking iyon?" tanong sa akin ni sir."Napadaan siya doon, kaya nakakuha ako ng tiyempo na makatakas sa humihila sakin. Kilala siya nung driver, natakot sila noong malaman k
DRAKE: Napansin ko, ang sasakyan na nagtangkang kumidnap kay Justine. Nakaabang sila sa labas. Kawawa naman ang babaeng ito, kung mapupunta kay Ernesto! Kaya minabuti kong pumasok sa bar, at kausapin si Justine. Kaagad ko namang nakita si Gab. "Drake, napasyal ka ulit? nasaan ang mga pinsan mo?" tanong niya sa akin. "Gusto ko lang sanang kausapin si Justine." Nangunot ang kanyang noo sa sinabi ko, "Si Justine? bakit naman?" "Basta, mahalaga lang ang pakay ko. Palabasin mo muna siya saglit." "Oh-eh -eh sige," nagtataka marahil si Gab, dahil hindi naman kami close ni Justine. Hindi malayong pumunta si Ernesto dito, makuha lang ang gusto niya. At ang mga tao dito ay walang magagawa sa matandang iyon. Tinititigan ko ang paa ng lamesa, ng makita ko ang pares ng sapatos na nasa harapan ko, si Justine. "Anong kailangan mo?" tanong niya sa akin. "Kailangan mong makaalis sa lugar na ito," tumayo ako sa harapan niya. "At bakit naman?" nakataas ang kilay niya habang nakatingin sa akin
JUSTINE: "Ernesto? si Don Ernesto ba?" paglilinaw ni Frank, ang tatay ni Drake. "Yes, daddy, siya nga," sagot ng lalaki, kinuha ang isang basong juice saka iniabot sa akin. "Gago talaga yun!" napailing si Frank sa sinabi ng anak. "Honey, your mouth.." malumanay na saway dito ng asawang si Leona. "Sorry honey, nadala lang ako," ibinaba ng matanda ang hawak na tasa, "anong olano mong gawin ngayon dito kay-- ano ngang pangalan mo hija?" "Justine ho," mahina kong sagot. "Pardon?" umupo ng maayos ang daddy ni Drake, nakakunot ang noo at bahagyang inilapit ang ulo. "Ayaw ni daddy ng mahina ang boses," bulong sa akin ni Drake. "Ako ho si Justine," malakas ang aking tinig ng sagutin ko ang katanungan ng matanda. "Justine what? Justine Bieber?" malagong ang boses ng tatay niya, at alam ko na, kung kanino nagmana si Drake. "Felipe ho, Justine Felipe," sagot ko sa matanda. Kinakabahan ako sa kanya, oarang anybtime, palalayasin niya ako. "Eh, bakit dito mo iniuwi ang batan
"Aalisin na natin ang iyong benda," narinig ko ang tinig ni doc, habang ako ay nakapikit. "Justine, handa ka na ba?" "Opo doc, handa na po ako," sagot ko sa kanya. Nakaambang sa amin sina Blake at ang iba pang taong malalapit sa amin. Unti unti ng inaalis ni doc ang benda sa aking mukha. Parang ang pagkakapulupot noon sa akin ay napakatagal alisin. Naiinip ako sa bawat Segundo na lumilipas. Sa wakas, natapos na ang aming paghihintay. Ang lahat ay namamangha, na nakatingin sa akin. Napalunok na lang ako. Ang tinging iyon ba ay nagagandahan? o tinging masama ang nakikita? Napalunok ang doctor sa pagkakatitig sa akin. "Doc?" medyo kinakabahan na ako sa naging resulta. Inabutan niya ako ng salamin. Dahan dahan ko iyong tinanggap. Nanginginig ang aking mga kamay habang inilalapit ko ang salamin sa aking mukha. Habang papalapit ang salamin sa aking mukha, ramdam ko ang kabog ng aking dibdib. Hindi ko alam kung handa na akong makita ang resulta ng operasyon. Unti-unting lumi
"Ooperahan ka na daw, narinig mo?" masaya kong sabi kay Justine. Napapasaya ko, dahil pagkatapos nito, mapapakasalan ko na siya. Ang babaeng aking pinakamamahal. Ngumiti si Justine, kahit may bahid ng kaba sa kanyang mga mata. “Oo, narinig ko,” sagot niya, mahina pero puno ng pag-asa ang boses. "Sana nga matapos na ito nang maayos." Hinawakan ko ang kanyang kamay nang mahigpit, pinipilit ipakita ang lakas ng loob at pagmamahal. “Maging matapang ka lang, mahal. Alam kong makakayanan mo ito. At pagkatapos ng lahat ng ito, magkasama nating haharapin ang bagong yugto ng ating buhay.” Napangiti siya, kahit halata ang pag-aalala sa kanyang mukha. “Drake, natatakot pa rin ako… sa resulta, sa kung anong mangyayari pagkatapos ng operasyon.” “Huwag kang mag-alala, Justine,” sabi ko, inilapit ang kanyang kamay sa aking mga labi at hinalikan ito. “Ano man ang mangyari, nandito ako. Hindi magbabago ang pagmamahal ko sa'yo. At kapag naging maayos ang lahat, matutupad ang pangako ko—ikakasal
Isang linggo na kaming nanatili sa ospital, kasama si Blake. Kahit maayos na ang lagay namin, hindi pa rin mapanatag ang loob ko na iwan si Justine. Alam kong kailangan niya ng suporta at pagmamahal ngayon higit kailanman, kaya’t pinili naming manatili sa ospital upang alalayan siya. Si Blake ay palaging nasa tabi ko, tahimik ngunit bakas sa kanyang mga mata ang pag-aalala sa kanyang ina. Minsan ay hinahawakan niya ang kamay ni Justine, para bang nais iparamdam na nandito lang kami para sa kanya. "Mommy, andito lang kami ni daddy," bulong ni Blake sa kanya isang araw, habang nakaupo siya sa gilid ng kama ni Justine. "Magiging okay ka rin." Napangiti si Justine kahit halata ang hirap sa kanyang mukha. "Salamat, anak," mahinang sabi niya, hinahaplos ang buhok ni Blake gamit ang natitirang lakas. "Lahat ng ito... lahat ng sakit, kakayanin ko... para sa inyo." Araw-araw, binibisita kami ng doktor at mga nars, inaalam kung paano ang kondisyon ni Justine. May mga araw na tila may pag-
Iyak ng iyak si Justine ng dumating sa ospital. Nagpilit akong bumangon upang makita siya. "Anak, kaya mo na ba?" tanong ni mommy sa akin. Nasa tabi siya ng aking anak na mahimbing na natutulog. “Oo, mommy,” sagot ko, pinipilit ang sarili na bumangon mula sa kama. Mahapdi pa ang mga sugat ko, pero hindi ko kayang magpahinga nang hindi nakikita si Justine. Kailangan kong malaman kung ayos lang siya, kung ligtas na siya mula sa kamay ni Jhoanna. Nang makarating ako sa pintuan ng kwarto, nakita ko si Justine na nakahiga habang nilalapatan ng paunang lunas. "Drake, lumabas ka muna, baka hindi mo kayanin ang makikita mo," pigil sa akin ni kuya Luis. "Nais ko siyang masilayan kahit ano pa ang nangyari sa kanya.." malungkot kong sabi. 'Binuhusan ni JHoanna ng asido ang kanyang mukha, nasira iyon, at sunog na sunog. Iba na ang hitsura niya ngayon." paliwanag ni Luis sa akin. "Kuya, kahit ano pa ang kanyang hitsura, alam ko sa sarili ko na iniibig ko siya. Marami namang procedure na maa
Hinahanap ni Devon ang cord na maaaring putulin upang matanggap ang Bomba sa katawan ng paslit na si Blake. "Kuya Cris, parang walang cord na maliit ito, mukhang hindi ito Bomba,' sabi niya sa akin. Agad ko iyong tiningnan. Tama nga siya, wala iyong cord na may mga kulay, parang isang cable cord lang iyon. "Patingin nga," sabi ni Luis. Sinipat niya ang buong katawan ng bata. "Hindi po ako sasaktan ni mommy.." sabi ni Blake sa amin. "mabait po siya. Nangunot naman ang aking noo, "hindi ka talaga kayang saktan ng mommy mo, kaya nga hinanap ka niya, hindi ba?" 'HIndi siya.. si mommy Jhoanna, mabait po siya.. " sagot ng bata. "Ano ba itong inilagay niya sayo?" tanong ni Luis habang iniikot ikot ang bata. "Wala lang daw po itong suot ko kaya wag daw po akong matakot. Humingi siya ng sorry sa akin," humihikbing sabi ni Blake, "nasaktan lang daw po siya." "Kung ganoon, cord lang ito?" napatingin pa si Devon. Eksaktong pag alis nila ng cord, biglang sumabog ang kotse kung saa
"Oo naman, ano ang kailangan kong gawin upang pakawalang mo ang anak ko?" tanong ko sa kanya, habang patuloy ang umakyat na pag aalala sa aking puso. "Ikaw ang pumalit sa pwesto ng anak mo," nakangiting sagot ni Jhoanna, "halika dito.. para mapaalis na natin ang anak mo." "Sige.. sige, gagawin ko!" Sagot ko sa kanya. "Justine.. mag iingat ka," bulong ni Luis sa akin, "mukhang nahihibang na si Jhoanna. "Ano pang ipinagbubulungan niyo diyan! bilisan mo!" sigaw naman ni Jhoanna sa amin. Napalunok ako ng malalim at tumingin sa mga mata ni Jhoanna. Nakita ko ang galit na tila apoy na naglalagablab, pero may bahid din ng kirot at takot. Hindi ko alam kung anong balak niya sa akin, pero alam kong kailangan kong iligtas si Blake, kahit pa ang kapalit ay ang sarili kong buhay. Dahan-dahan akong lumapit kay Jhoanna, itinaas ang aking mga kamay bilang tanda ng pagsuko. "O, heto na ako," sabi ko, pilit pinapakalma ang sarili kahit pakiramdam ko'y parang may malaking bato sa dibdib ko. "Pakaw
"At ang Lagay, magiging masaya kayo?" asik ni Jhoanna sa akin, "walang ganoong magaganap, ano yan? si snow white ka at ako ang witch?" "Jhoanna! maawa ka sa anak ko.." sigaw ko sa kanya, naglulumuhod ako at nagmamakaawa. "pakawalang mo ang aking anak!" pagsusumamo ko. "Jhoanna, sumuko ka na!' sigaw ni Cris, "wala ka ng ibang mapupuntahan!" "Huh!" ikinasal nito ang baril," okay lang, magsasama na lang kami ng batang ito sa impiyerno!" "Mommy.. bakit po?" nilingon si Jhoanna ni Blake, "akala ko ba, bati tayo?" Hindi sinagot ni Jhoanna ang bata, subalit ang kanyang hawak na baril ay nakatutok dito. Naguguluhan din ako, bakit mommy ang tawag ni Blake kay Jhoanna. "Anak, ako ang mommy mo.." tawag ko kay Blake. Malungkot niya akong tiningnan, saka tumingin ulit kay Jhoanna, "mommy.." ang kanyang mga mata ay basang basa na sa luha na dulot ng labis na pag iyak. "Tumigil ka na, Jhoanna! hindi namin akalaing magagawa mo ito!" sigaw ni Luis, "wala kang awa! pati bata, idinadamay m
"Ayun," wika ng isang pulis naming kasama, natanaw niya ang isang kotse sa di kalayuan. "Sssh, magdahan dahan tayo, hawak pa ni Jhoanna ang bata. baka kung ano pa ang gawin niya kay Blake," warning ni Cris sa amin. Halos gumapang na lang kami paglapit doon. Pinalibutan namin ang sasakyan, kung saan naroroon iyon sa may gilid ng puno. Binuksan nila ang pinto ng kotse, walang tao sa loob. Nakita pa namin ang mga balat ng candies at chocolates sa lapag. "Naunahan niya tayo, nakatungo agad siya," wika ni Luis sa amin, "halughugin ang paligid, naririyan lang iyon." Parang gumuho ang aking mundo, ng marealized na hindi ko na naman makikita ang aking anak. Sobrang sakit sa puso na ang aking pag aalala ay nagpatung patong pa. Napaupo na lang ako sa isang tabi. Nanlulumo ako at nanlalambot. Masakit para sa akin ang umaasa ng umaasa tapos ako ay mabibigo lang. Sinubukan kong igala ang aking mga mata, baka sakaling may mapapansin akong bakas ni Jhoanna. Nagtungo ako sa sasakyan, at
Habang pinagmamasdan ko si Blake na mahimbing na natutulog, hindi ko maiwasang mapabuntong-hininga. Napakaamo ng kanyang mukha, tila ba walang kamuwang-muwang sa lahat ng gulong nagaganap sa aming paligid. Ang liit ng kanyang katawan, halos magkasya sa upuan ng sasakyan. Napakasimple ng kanyang mundo, walang iniintinding problema, walang iniisip na hinanakit. Sinulyapan ko ang gauge ng gas, kaunting-kaunti na lang. Malapit na itong maubos, at hindi ko alam kung saan kami tutuloy pagkatapos. Wala na akong ibang plano kundi manatili rito, sa loob ng sasakyan na tila ba nagsisilbing tanggulan namin mula sa magulong mundong ito. Pero gaano pa katagal? Hanggang kailan ko kakayanin? Iniisip ko si Justine. Puno ng galit at hinanakit ang puso ko. Sa tuwing naiisip ko siya, parang apoy na gustong lumabas mula sa aking dibdib. Siya ang dahilan kung bakit nagkaganito ang lahat. Siya ang pumasok sa buhay namin ni Drake, ang sumira sa lahat ng plano, sa lahat ng pangarap. Isang nakakapason