Nag- aalala ako sa kalagayan nina Drake at Blake. Hindi na ako mapakali. Ang aking puso ay kumakabog kabog.Ilang linggo na rin magmula ng kidnapin ni Jhoanna ang akung anak na si Blake, at paslangin niya ang aking best friend na si Trina."Magpapalipad kami ng drone sa palibot ng kabundukang iyon," sabi ni Luis habang nakaumpok sila sa dining at nagkakape."Tama nga iyan," si Tito Frank iyon, "ilang drone ba ang plano nating paliparin?""Tito, kaming tatlo ang gagawa," sagot ni Cris, "maganda yung madami, sa iba't ibang lugar.""Hindi ko pa rin ito masabi kay lolo, tito Frank," sabi naman ni Devon, "natatakot ako na baka makadagdag pa ito sa pasanin niya, hindi pa siya nakakamoveon sa pagkawala nina Dixson at Marcus. Baka hindi niya kayanin kung may pangatlo pa siyang apo na hindi matagpuan.""Salamat, Devon. Tumawag na sakin ang mga magulang niyo. Ayoko na rin silang maabala. Alam kong kaya natin ito," sabi naman ni tito Frank.Tahimik lang akong nakikinig sa kanila. Parang hangin n
Inumpisahan ng paliparin nina Cris ang drone. Nakaambang naman kami nina tita Leona sa monitor. Nasa lugar kami kung saan inabandona ang bahay nina Jhoanna, lahat kami ay nasa labas. Nagkalat na rin ang mga kapulisan.Lahat kami ay matiyagang naghihintay ng resulta. Unang umaangat ang drone ni Devon, sumunod ang kay Luis."Dito ako sa kabilang bahagi ng kakahuyan magpapalipad, dahil may napansin akong bakas ng gulong ng sasakyan sa parteng iyon," itinuro niya sa amin ang kanyang sinasabing lugar.Sumang-ayon si Tito Frank kay Luis, tumingin sa direksyong itinuro nito. "Magandang ideya iyan. Baka may iniwang bakas doon si Jhoanna. Kailangang masuri nating mabuti ang lugar na iyon."Habang nagpapalipad ng drone sina Cris, Devon, at Luis, kami naman ni Tita Leona ay nakatutok sa monitor. Pinagmamasdan namin ang mga imahe mula sa itaas—ang makapal na kakahuyan, ang mga bakas ng gulong, at ang mga abandonadong istruktura sa paligid. Ang bawat detalye ay pinagtutuunan namin ng pansin, nagha
Agad kaming nagtungo sa sinasabing lugar ni Devon, naiwan naman ang iba sa bahay at patuloy na nagmasid. Pumunta kami sa bandang kanluran.Pagdating namin doon, may umuusok sa loob ng Kubo, at may pigura ng mga tao sa loob.Agad naging alerto ang aking mga kasamang pulis. Naiwan si tita Leona kina Cris. Kasama namin si tito Frank.Sumenyas ang isang pulis at bumilang, sabay sipag sa pinto ng Kubo."Walang kikilos ng masama!" Tumutok ang kanilang armas sa taong nasa loob."Si-sino kayo?" Agad nagtapis ng tuwalya ang babaeng naroroon, pati ang lalaking kaulayaw nito.Pumasok kami sa loob. Nakita ng dalawang mata ko ang mga taong naroroon."Sino kayo?" Tanong ko sa kanila."Bobo ka ba? Kayo ang sino, bahay namin to!" Asik ng babaeng naroroon.Mali ang bahay na aming napuntahan. Hindi ito ang mga taong hinahanap namin.Napaatras kami, ramdam ang bigat ng pagkakamali. Kitang-kita sa mga mata ng babae ang galit at inis, habang patuloy siyang nagtatapis ng tuwalya. Agad namang itinaas ng mga
"ano ang iyong nakita, at bigla kang napasigaw?" Tanong ni tito Frank kay Cris. Nagmamadali kaming lumapit sa kanya upang alamin ang dahilan ng kanyang panandaliang paghiyaw."May isa pang bahay akong nakita sa gawing silangan." Sagot niya.Yero ang bubong noon. Hindi matanaw ang ibaba, sa yabong ng mga umusbong na punong kahoy doon.Katanghalian na noon, at ang tirik na araw ay nagsisilbing oven sa aming katawan. Para kaming niluluto ng buhay.Hindi na kami nag-aksaya ng oras. Agad naming pinuntahan ang lokasyon ng bahay na nakita ni Cris sa drone. Habang patuloy na umaandar ang sasakyan sa masukal na daan, ramdam ko ang pag-init ng araw na tumatama sa aking balat. Tumutulo na ang pawis sa aming mga noo, ngunit wala kaming pakialam. Ang mahalaga ay makarating kami sa bahay na iyon sa lalong madaling panahon."Nakikita niyo ba ang sinasabi ko?" tanong ni Cris habang nakatutok pa rin ang kanyang mga mata sa monitor ng drone. "Nandoon sa likod ng mga malalaking puno."Nilingon ko si Ti
Magtatakip silim na, subalit wala pa rin kaming namamataang lead sa mga ito. Nag uumpisa na naman akong mag alala."Ganito na lang ang gawin natin," sabi ni CRis, "bukas, maghiwa hiwalay na tayo, baka kasi sa may likuran ng bundok nagtungo sina Jhoanna. Mahihirapan kasi ang drone kapag ganppn kalayo. Kaya doon kami pupwesto ni Devon. Si kuya Luis ay sa kabilang bahagi, kasama sina tito Frank."Sumang-ayon kami sa plano ni Cris, kahit na ramdam kong may bahid ito ng panganib. Wala kaming ibang pagpipilian kundi magpatuloy sa paghahanap kina Jhoanna. Habang papalapit na ang gabi, ramdam ko ang lamig na bumabalot sa paligid, ngunit higit pa rito ang lamig ng takot na bumabalot sa aking puso. Sa bawat sandali ng paghihintay, lalo akong kinakabahan sa kung ano pa ang maaaring mangyari."Mag-ingat tayong lahat," paalala ni Tito Frank. "Hindi natin alam kung anong klaseng tao si Jhoanna. Gagawin niya ang lahat para lang maprotektahan ang sarili niya."Tumango si Luis. "Tama si Tito. Lalo tay
Madilim ang kalangitan, at tanging sinag ng buwan ang nagsisilbi nilang tanglaw sa maitim na kapaligiran.Halos mga kakahuyan lang din ang natatanaw namin sa monitor.Ngunit naagaw ang aming atensiyon, sa isang lawa na naiilawan ng buwan. May mga taong gumagalaw doon.Pinagmasdan namin ang mga pigura. Parang isang babae, isang lalaki at isang bata ang naroroon. Agad kaming nagvideo call kina Cris at Devon, upang ipakita ang aming nadiskubre. Halata sa kanilang hitsura ang kiyuryusidad."Dahan dahan mong ilapit ang drone," wika ni Cris.Tahimik naming sinunod ang utos ni Cris. Unti-unting lumapit ang drone, ang camera nito'y nakatutok sa mga pigura na tila abala sa kanilang ginagawa sa gilid ng lawa. Ang sinag ng buwan ay nagbibigay ng sapat na liwanag upang matukoy namin ang kanilang mga kilos. Halos hindi kami humihinga habang pinapanood ang mga kaganapan.Ang babae, na sa tingin namin ay si Jhoanna, ay may hawak na isang bagay—parang tali o lubid. Ang lalaki naman ay mukhang nagmam
"Mommy, ano po yun?" itinuro ni Blake sa akin ang isang lumilipad na bagay. Nanlaki ang aking mga mata! "Shit!" agad akong tumakbo sa kabilang side, upang maghanap ng kahoy na maaaring ipalo doon. Agad iyong nalaglag sa lawa. Nagmamadali kong tinawag si Drake. 'Bakit, Jhoanna? ano ba iyong sinungkit mo sa itaas?" nagtatakang takong niya sa akin "Sumakay na kayo sa kotse! bilis!" agad kong binuhat si Blake. "Pests.. natunton na kami nina Justine," bulong ko sa sarili. "Anong nangyayari?" nakasunod sa akin si Drake. "Basta! sakay!" sigaw ko sa kanya. Nagmamadali kaming sumakay sa kotse. Pinaandar ko agad ang makina habang si Drake ay tila naguguluhan pa rin sa mga nangyayari. Habang pinipilit kong manatiling kalmado, ramdam ko ang kaba sa aking dibdib. Alam kong wala na kaming oras. "Mommy, bakit po tayo tumatakbo?" tanong ni Blake, hinigpitan ang hawak sa akin, ang takot sa kanyang mga mata ay hindi maikakaila. "May masamang tao, anak," sagot ko, pilit na tinatago ang aking p
"Shit!!" inis kong sigaw. Wala na doon ang mga hinahanap namin. Mabilis ng nakatakas ang mga iyon. "Mabilis talaga si Jhoanna. Nakita kasi niya ang drone. Bakit parang okay sila ni Blake at Drake?" napapaisip si Cris, "anong nangyayari?" "Maaaring may gamot na ipinainom o itinurok si Jhoanna sa mga iyon, kaya Ganon na lang sila sumunod sa babaeng iyon," sabi ni Luis. "Hindi maaari!" iyak ako ng iyak. napaupo ako sa lupa, nakasalampak. "Anak ko!!" "Justine," umiiyak si tita Leona na niyakap ako, "matatagpuan din natin sila, wag kang mag alala." "Hindi ko alam tita, kung anong ginawa ko at ginaganito ako ni Jhoanna," panay ang kanyang hikbi, 'anong naging kasalanan ko?" "Marahil, natakot siya sa iyong presensiya, lalo na, ng paglaanan ka na ng oras ni Drake, wika ni DEvon,"tito Frank, nabanggit niyo na hindi pa nakakatulog sa bahay niyo si Jhoanna?" "Oo, may kwarto kasi doon na tanging kay Justine nakalaan. Lahat ng gamit niya ay naroroon. Isa pa, ayoko sa babaeng iyon, no