Isang linggo na ang nakalipas nang umalis siya sa mansyon ng mga Montefalco. Sa isang linggo na iyon malaki ang ipinagbago ng kanyang katawan. Hindi siya makatulog ng maayos sa gabi dahil naging praning siya. Na baka puntahan siya ni Enrico sa kanyang bahay at patayin. Kaunting kaluskos lang naging alerto na siya. Nakasarado ang kanyang buong bahay. Wala ring nakakaalam na kapitbahay niya na nariyan na siya. Mabuti nalang at may mga stocks siya sa kanyang tindahan, iyon ang naging konsumo niya sa isang linggo. Sabado. Nasa bayan siya, hinihintay ang pagdating ni Nenita. Hindi siya umaasa na pupunta rito ang dalaga pero nagbabakasali siya. Nakapurong ang kanyang ulo at mukha. Kinakabahan siya na ilantad ang kanyang mukha dahil baka nasa paligid lang si Enrico. Uuwi na sana siya nang makita niya si Nenita na may maraming bitbit na pinamili. Nagmadali siyang lapitan ito. Palinga-linga pa siya paligid bago kinalabit ang dalaga. "Nenita."Gulat na nilingon siya ng babae. "Nadia? Baki
Tulala si Enrico na nakatingin sa bukas na cabinet sa loob ng kwarto ni Nadia. Hindi siya natulog. Dilat ang kanyang mata na hinintay ang umaga para muling tingnan si Nadia sa kanyang silid. Nawala ang pangamba sa kanyang puso nang hindi na naka lock ang pinto. Ngunit nang makita niya ang bukas na cabinet at wala na roon ang ibang gamit ng babae, nanghina siya at napatanong nalang ng, 'bakit? '. Alam niya na kasalanan niya kung bakit umalis si Nadia dahil pinalayas niya ito, pinagsalitaan ng hindi maganda at binantaan pa ang buhay niya. Pero kung nagpaalam sa kanya ang dalaga, siguro magbabago ang desisyon niya na wag nalang umalis si Nadia. Nadala siya sa kanyang galit. Hindi niya na control ang sarili at iyon ang pinagsisisihan niya. Sa lahat ng maari niyang saktan, isang babae pa. At ang babae na iyon ay espesyal sa kanya. Huminga siya ng malalim at pinahid ang luha na lumandas sa kanyang mata. Kung pwede niya lang ibalik ang oras, hinding-hindi niya sasaktan si Nadia. Hinding-
"A-ano?! Bakit ngayon mo lang sinabi?! " Sigaw niya sabay tayo makaraan ang ilang minuto na pagkatulala sa gulat. "Saan ang bahay niya?""Sa amin rin- Sir, sandali! " habol na sigaw ni Nenita nang malalaki ang hakbang na umalis si Enrico. "Wala na siya doon, " dugtong niya nang tuluyang makalabas ng bahay ang lalaki. Nagmadali siyang umalis at hindi na pinatapos ang salita ni Nenita. Para siyang nakalipad sa ulap sa hindi maipaliwanag na dahilan. Hindi na siya makapaghintay na makita si Nadia. Ngayon, may dahilan na siya para pabalikin si Nadia sa buhay niya. Nakapunta na siya sa bahay nila Nenita, kaya lang may kalakihan ang Barangay Malasila at hindi niya pala naitanong kay Nenita kung saan banda ang bahay ni Nadia. Kaya bawat may tao siyang nakakasalubong sa daan nagtatanong siya kung saan ang bahay ni Nadia. "Pasensiya na ho, sir, wala kaming kilala na Nadia. "Ilang tao na ang napagtanungan niya ngunit pareho lang ang mga sagot nito. Dumidilim na rin ngunit hindi parin siya
Napagkasunduan nilang sa Malita nalang sila magkitakita na magpinsan. Natuon rin na ang pinsan nilang si Luis ay doon nakatira kaya doon muna sila pansamantala na tumuloy habang pinaplano nila ang paghahanap kay Nadia. "Thanks god, wala ang spoiled brat, " nakahinga ng maluwag na usal ni Javier nang makarating sila sa bahay ni Luis. "Hindi namin pinaalam. Baka sumugod ang lahat ang liit pa naman ng bahay ni Luis, " si King. "Hiyang- hiya naman ako sa kaharian mo, " napa ismid na sagot ni Luis at ngumisi naman si King. "Maraming salamat at nagpunta kayo, " wika ni Enrico. "Mas maigi nang kaunti lang tayo para hindi magkagulo, " kumunot ang kanyang noo nang makitang lumabas ng kwarto si Valerie na humihikab pa. "Bakit nandito yan?"Pabagsak n umupo sa sofa si Valerie at sumandal kay Ethan. "Bakit, bawal? "Umiling si Enrico bilang sagot nang hindi na humaba pa ang usapan. Inilatag niya sa center table ang papel at ballpen na ipinagtaka naman ng lahat. "Ito ang plano, " umpisa niya
Ikatlong araw. Ikatlong araw na nila sa paghahanap kay Nadia ngunit kahit anino man lang ng dalaga hindi nila ito nakita. Sinubukan niya ring tawagan ang numero ni Nadia na galing kay Nenita pero mukhang hindi na ginagamit ni Nadia iyon. Gusto na niyang sumuko. Isang lugar nalang ang hindi pa nila napuntahan. At kapag wala pa roon si Nadia, hindi niya alam kung saan muli hahanapin ang babae. "Hindi kaya nalaman ni Nadia na hinahanap mo siya- aray! Nakadalawa ka na sa akin, " naghahamon na usal niya kay Ervin nang batukan ito ng lalaki. Pinanlakihan siya ng mata ni Ervin at ininguso si Enrico na nakayuko ang ulo at nakasandal sa sasakyan. Malalim ang iniisip. Malungkot, nasasaktan ang nakabalot na awra sa kanyang mukha. Iyon rin ang iniisip ni Enrico. Na baka natunugan ni Nadia na hinahanap siya nito. Kasi kahit ang number niya hindi ma contact na iyon naman ang ginagamit niya noong nagkausap sila ni Nenita. Nagbitiw siya ng salita kay Nadia. Pinagbantaan pa. Kaya siguro lumayo
"Let go your fucking dirty hands at her! Mariing usal ni Enrico. Kumuyom ang kanyang kamao nang humarang sa kanya ang dalawang tao na taga bantay ng lalaking sinita niya. Malaki ang mga katawan nito ngunit kampante si Enrico sa kakahayan niya na kaya niya ang mga ito sa oras na sugurin siya ng dalawang lalaki. Ngunit hindi pa siya nagsalita kusang tumabi ang dalawang lalaki upang makadaan siya. Nakahinga ng maluwag si Nadia at nagpasalamat ng dinggin ng panginoon ang kanyang dasal na sana ay may tao na darating upang tulungan siya. Ngunit ganoon nalang ang gulat niya nang sa kanyang pagmulat nakita niya ang galit na mukha ni Enrico na papalapit sa kanya. Ang saya niya na sa loob ng limang buwan nakita na niya ulit si Enrico. Gusto niyang maiyak sa tuwa at pasasalamat dahil niligtas siya ni Enrico sa ganitong pagkakataon. Ngunit kaagad rin napalitan ng takot at pangamba. Ngayong nakita na siya ni Enrico wala na siyang kawala. Paano kung papatayin siya? Paano kung maghihigante si
Nasa magkabilang bulsa ang kamay ni Enrico habang nakatanaw kay Nadia na papalayo. Aminin niya nadismaya siya sa pagtanggi ni Nadia na hindi ito sasama sa kanya. Naintindihan niya naman kung bakit at nirerespeto niya ang desisyon ng babae. Hindi niya lang mapigilan ang manghinayang sa panahon at oras na hindi niya kasama si Nadia habang ipinagbubuntis nito ang kanilang anak. Sa ngayon, makontento na muna siya sa pagtanaw sa dalaga. Handa naman siyang maghintay sa takdang panahon na tanggapin ulit siya ni Nadia. Handa siyang maghintay na bumalik ang pakikitungo ni Nadia sa kanya. At gagawin niya ang lahat ng paraan para mabura sa isipan ni Nadia ang mga masakit na salit na ibinato niya noon dito. "Hindi mo ba siya susundan?"Gulat na napalingon si Enrico nang may nagsalita sa kanyang likuran. Ang kuya Javier niya, nakadungaw ang ulo sa driver set. Sa backseat naman nagsiksikan si Luis at Zj sa bintana para makiisyoso din."Sayang naman ang pagkakataon kung hanggang tanaw ka lang, " du
"Ano ang nangyari sa lakad ninyo? " salubong na tanong ni Don Emmanuel kay Enrico nang umuwi ito saglit sa kanilang mansyon. Maliit na ngumiti si Enrico sa ama. "We found her... Pero ayaw niya sa akin. Ayaw niyang sumama sa akin. ""Then, chase her back. Ipakita mo sa kanya na mabuti ang intensyon mo. Huwag kang sumuko lalo na kapag alam mong may pag-asa ka pa sa kanya, " pampalakas-loob ng kanyang ama. "I'm rooting for your happiness, son. "Bago bumalik sa bahay ni Nadia nagdala siya ng kaunting damit. Balak niyang maghanap ng maupahan na bahay malapit doon. Ngunit bago iyon, nagluto muna siya ng agahan para kay Nadia. Dumaan rin siya sa farm ng kanyang kuya Javier at namitas ng mga prutas doon para iabot kay Nadia. Buong oras nasa loob ng kanyang sasakyan si Enrico. Hindi nito inaalis kahit sandali ang paningin sa nakasaradong bahay ni Nadia. Baka malingat siya at hindi niya mabantayan ang paglabas ng babae. Hindi niya alam kung anong oras pumapasok si Nadia sa bar na inaawitan