Napagkasunduan nilang sa Malita nalang sila magkitakita na magpinsan. Natuon rin na ang pinsan nilang si Luis ay doon nakatira kaya doon muna sila pansamantala na tumuloy habang pinaplano nila ang paghahanap kay Nadia. "Thanks god, wala ang spoiled brat, " nakahinga ng maluwag na usal ni Javier nang makarating sila sa bahay ni Luis. "Hindi namin pinaalam. Baka sumugod ang lahat ang liit pa naman ng bahay ni Luis, " si King. "Hiyang- hiya naman ako sa kaharian mo, " napa ismid na sagot ni Luis at ngumisi naman si King. "Maraming salamat at nagpunta kayo, " wika ni Enrico. "Mas maigi nang kaunti lang tayo para hindi magkagulo, " kumunot ang kanyang noo nang makitang lumabas ng kwarto si Valerie na humihikab pa. "Bakit nandito yan?"Pabagsak n umupo sa sofa si Valerie at sumandal kay Ethan. "Bakit, bawal? "Umiling si Enrico bilang sagot nang hindi na humaba pa ang usapan. Inilatag niya sa center table ang papel at ballpen na ipinagtaka naman ng lahat. "Ito ang plano, " umpisa niya
Ikatlong araw. Ikatlong araw na nila sa paghahanap kay Nadia ngunit kahit anino man lang ng dalaga hindi nila ito nakita. Sinubukan niya ring tawagan ang numero ni Nadia na galing kay Nenita pero mukhang hindi na ginagamit ni Nadia iyon. Gusto na niyang sumuko. Isang lugar nalang ang hindi pa nila napuntahan. At kapag wala pa roon si Nadia, hindi niya alam kung saan muli hahanapin ang babae. "Hindi kaya nalaman ni Nadia na hinahanap mo siya- aray! Nakadalawa ka na sa akin, " naghahamon na usal niya kay Ervin nang batukan ito ng lalaki. Pinanlakihan siya ng mata ni Ervin at ininguso si Enrico na nakayuko ang ulo at nakasandal sa sasakyan. Malalim ang iniisip. Malungkot, nasasaktan ang nakabalot na awra sa kanyang mukha. Iyon rin ang iniisip ni Enrico. Na baka natunugan ni Nadia na hinahanap siya nito. Kasi kahit ang number niya hindi ma contact na iyon naman ang ginagamit niya noong nagkausap sila ni Nenita. Nagbitiw siya ng salita kay Nadia. Pinagbantaan pa. Kaya siguro lumayo
"Let go your fucking dirty hands at her! Mariing usal ni Enrico. Kumuyom ang kanyang kamao nang humarang sa kanya ang dalawang tao na taga bantay ng lalaking sinita niya. Malaki ang mga katawan nito ngunit kampante si Enrico sa kakahayan niya na kaya niya ang mga ito sa oras na sugurin siya ng dalawang lalaki. Ngunit hindi pa siya nagsalita kusang tumabi ang dalawang lalaki upang makadaan siya. Nakahinga ng maluwag si Nadia at nagpasalamat ng dinggin ng panginoon ang kanyang dasal na sana ay may tao na darating upang tulungan siya. Ngunit ganoon nalang ang gulat niya nang sa kanyang pagmulat nakita niya ang galit na mukha ni Enrico na papalapit sa kanya. Ang saya niya na sa loob ng limang buwan nakita na niya ulit si Enrico. Gusto niyang maiyak sa tuwa at pasasalamat dahil niligtas siya ni Enrico sa ganitong pagkakataon. Ngunit kaagad rin napalitan ng takot at pangamba. Ngayong nakita na siya ni Enrico wala na siyang kawala. Paano kung papatayin siya? Paano kung maghihigante si
Nasa magkabilang bulsa ang kamay ni Enrico habang nakatanaw kay Nadia na papalayo. Aminin niya nadismaya siya sa pagtanggi ni Nadia na hindi ito sasama sa kanya. Naintindihan niya naman kung bakit at nirerespeto niya ang desisyon ng babae. Hindi niya lang mapigilan ang manghinayang sa panahon at oras na hindi niya kasama si Nadia habang ipinagbubuntis nito ang kanilang anak. Sa ngayon, makontento na muna siya sa pagtanaw sa dalaga. Handa naman siyang maghintay sa takdang panahon na tanggapin ulit siya ni Nadia. Handa siyang maghintay na bumalik ang pakikitungo ni Nadia sa kanya. At gagawin niya ang lahat ng paraan para mabura sa isipan ni Nadia ang mga masakit na salit na ibinato niya noon dito. "Hindi mo ba siya susundan?"Gulat na napalingon si Enrico nang may nagsalita sa kanyang likuran. Ang kuya Javier niya, nakadungaw ang ulo sa driver set. Sa backseat naman nagsiksikan si Luis at Zj sa bintana para makiisyoso din."Sayang naman ang pagkakataon kung hanggang tanaw ka lang, " du
"Ano ang nangyari sa lakad ninyo? " salubong na tanong ni Don Emmanuel kay Enrico nang umuwi ito saglit sa kanilang mansyon. Maliit na ngumiti si Enrico sa ama. "We found her... Pero ayaw niya sa akin. Ayaw niyang sumama sa akin. ""Then, chase her back. Ipakita mo sa kanya na mabuti ang intensyon mo. Huwag kang sumuko lalo na kapag alam mong may pag-asa ka pa sa kanya, " pampalakas-loob ng kanyang ama. "I'm rooting for your happiness, son. "Bago bumalik sa bahay ni Nadia nagdala siya ng kaunting damit. Balak niyang maghanap ng maupahan na bahay malapit doon. Ngunit bago iyon, nagluto muna siya ng agahan para kay Nadia. Dumaan rin siya sa farm ng kanyang kuya Javier at namitas ng mga prutas doon para iabot kay Nadia. Buong oras nasa loob ng kanyang sasakyan si Enrico. Hindi nito inaalis kahit sandali ang paningin sa nakasaradong bahay ni Nadia. Baka malingat siya at hindi niya mabantayan ang paglabas ng babae. Hindi niya alam kung anong oras pumapasok si Nadia sa bar na inaawitan
Tigagal na napatingin si Enrico sa kanya. Na pipi siya sa binitawang salita ni Nadia. Hindi niya akalain na iyon pala ang nararamdam nang babae sa ginagawa niyang palihim na pagsunod dito araw-araw. Akala niya maayos ang pagtatago na ginagawa niya, pero sablay parin pala dahil nalaman rin ni Nadia ang kalokohang ginagawa niya. Ngunit hindi iyon ang rason para tumigil siyang bantayan ang babae. Gayong alam na ni Nadia na sinusundan niya ito iyon ang nagtulak kay Enrico na hindi na niya kailangan magtago na subaybayan ang mag-ina niya.Nitong mga nakaraang araw, bukod sa naiinis si Nadia sa sarili, nahihirapan na rin siyang kumilos dahilan mabigat na ang kanyang tiyan. Madali nalang siyang mapagod, sumasakit na ang balakang niya kapag nagtagal siya sa pagtayo. Hindi na niya magawa ng kusa ang mga bagay na gusto niyang gawin, lahat sapilitan na.Ang tungkol sa palihim na pagsunod ni Enrico sa kanya ay kinaiinisan niya rin. Hindi para sa lalaki kundi para sa kanyang sarili. Kase imbis n
"Thank you for letting me to experience this, Nad. "Tango lang ang sagot ni Nadia at na unang naglakad. Nang makita ang masayang kislap ng mga mata ni Enrico may mainit na humaplos sa puso ni Nadia. Iyong saya na kakaiba. Saya sa mga mata ni Enrico na ngayon lang nakita ni Nadia. "Akin na ang bag mo, ako na magdadala, " saad ni Enrico nang maabutan niya si Nadia. "Hindi na. Hindi 'to mabigat. "Kusa iyon kinuha ni Enrico sa kanyang balikat. "Yung sa kanya nga mas maliit pa sa bag mo ang dala pero kasama niya yung nagbitbit, " aniya tukoy sa babaeng buntis na nasa kanilang harapan. Masama ang tingin na binalingan siya ni Nadia. "Tumahimik ka, " pagbabanta nito. "Sige, subukan ko. Hindi ako sanay na tahimik lang kahit saglit. "'Mali talaga na nag-suggest akong sumama siya, "himutok ni Nadia sa isipan. Nakukulitan siya sa ingay ni Enrico. Hindi naman ito ganoon dati ka daldal noong magkasama sila sa mansyon nila. Ngayon panay ang putak ng kanyang bibig at ang ingay pa. "From day
Dalawang araw na ang lumipas binabagabag parin ang inisapn ni Nadia sa huling pag-uusap nila ni Enrico. Nang araw din iyon nagpaalam sa kanya si Enrico na hindi siya makakadalaw ng ilang araw dahil pupunta ito ng Cebu. Nag iwan lang ito ng maraming groceries at nag abot ng pera kay Nadia for her personal needs. Sa mga raw na hindi niya nakikita si Enrico naging malungkot siya. Wala siyang lakas na bumangon o gumalaw. Gusto niya lang mahiga buong maghapon-magdamag. Ngunit hindi iyon pwede. Kailangan niya rin asikasuhin ang sarili niya. "Ineng, iyon bang lalaki na palaging pumupunta sa bahay mo ay boypren mo?" tanong ni Aling Rosa nang gumawi si Nadia sa kanyang tindahan. "Bilib rin ako sa batang iyon, mantakin mo ba naman bente-kuwatro oras iyan nagbabantay sayo. Muntik pa nga ako tumawag ng tanod dahil baka isa siyang masamang tao. Pero nang makita ko ang lungkot sa mga mata niya habang nakatanaw sa bahay mo, naku, awang-awa ako sa kanya. Talaga nga'y ikaw ay tunay niyang minamahal.